Μεσημέρι του Ιουλίου στη φημισμένη από τον κάμπο του ξινόμαυρου κωμόπολη, το Αμύνταιο, το θερμόμετρο βρίσκεται στους 33 βαθμούς Κελσίου και το τρένο που κατευθύνεται στην Φλώρινα, μόλις έχει αφήσει τους λιγοστούς επιβάτες του στον σταθμό.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Αμυνταίου, πριν από την κατασκευή της Εγνατίας Οδού ήταν στις δόξες του: σε αυτόν διασταυρώνονταν έως και οκτώ αμαξοστοιχίες την ημέρα που προέρχονταν από τη Φλώρινα και την Κοζάνη, με προορισμό την Θεσσαλονίκη.
Σήμερα, απέναντι από το κτίριο του σταθμού, σε έναν τοίχο που εκτείνεται σε μήκος περίπου 100 μέτρων, βλέπει κάποιος ασπρόμαυρες προσωπογραφίες νεαρών αντρών και γυναικών, με αποτυπωμένη τη χαρά, την θλίψη, τον ενθουσιασμό η την γκριμάτσα στην έκφραση του προσώπου.
Μια νεαρή με πινέλα και μπογιές στα χέρια με προσεκτικές κινήσεις τοποθετεί τον μουσαμά μιας προσωπογραφίας στο τοίχο. Είναι η δεκαοκτάχρονη Κωνσταντίνα Λαζαρίδου, που αποφάσισε να δώσει χρώμα, κίνηση και συναισθηματικό φορτίο σ΄έναν δρόμο, που τον διασχίζουν καθημερνά πολλοί άνθρωποι, ακόμη και ταξιδιώτες που έρχονται η φεύγουν από την πόλη.
Μιλώντας στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, ξετύλιξε το κουβάρι αυτής της προσπάθειας που κρατά σχεδόν δύο χρόνια. «Αποφάσισα να αξιοποιήσω τον άχαρο τοίχο της γειτονιάς μου και να δημιουργήσω επάνω σε αυτόν. Σκοπός μου είναι η κατασκευή ενός διαδραστικού έργου, που απεικονίζει πορτρέτα της φαντασίας μου, αλλά και κοντινών φίλων, ανθρώπων της γειτονιάς και συμμαθητών μου». Όπως ανέφερε, οι φιγούρες των προσώπων εκπέμπουν διαφορετικά συναισθήματα: «ήθελα ένα πρόσωπο χαρούμενο, κάποιο άλλο να είναι στενάχωρο, κάποιο με γκριμάτσες που κάποιες φορές κρύβουν σαρκαστική διάθεση ή στάση ουδετερότητας, θέλοντας έτσι να δώσω έμφαση και να τονίσω την εναλλαγή των συναισθημάτων».
Η εικαστική παρέμβαση της Κωνσταντίνας δεν έχει ολοκληρωθεί, μένει να γίνουν μερικές ακόμη προσωπογραφίες σε μουσαμά, να κολληθούν και στο τέλος ο τοίχος του σιδηροδρομικού σταθμού να βαφτεί σε αποχρώσεις, που να τονίζουν την δύναμη των προσώπων. Όλα τα πρόσωπα που απεικονίζονται είναι εν ζωή, πολλοί είναι φίλοι και γνωστοί της νεαρής καλλιτέχνιδας, και κοιτάζοντας φευγαλέα τον τοίχο είναι σίγουρο ότι θα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως μέρος αυτής της πολυθεματικής σεκάνς. Όπως αναφέρει, η ιδέα της έχει επηρεαστεί από έναν Γάλλο καλλιτέχνη, τον Τζέι Αρ, που τοποθετεί φωτογραφίες σε τοίχους απομακρυσμένων περιοχών.
Η Κωνσταντίνα στο Γυμνάσιο αρχίζει να κάνει τα πρώτα της σχέδια και έργα και σιγά- σιγά ανακαλύπτει ότι της αρέσει η ζωγραφική. «Οι γονείς μου με ενθάρρυναν σε αυτή μου την κλίση και φέτος που τελείωσα το Λύκειο άρχισα να ασχολούμαι πιο εντατικά με τη ζωγραφική και να προετοιμάζομαι για τις εξετάσεις στην Σχολή Καλών Τεχνών». Μας αποκάλυψε ότι θα ήθελε πολύ να σπουδάσει στην Σχολή Εικαστικών και Εφαρμοσμένων τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα.
Δεν ξεχνά δε να αναφέρει τους φίλους της, τους γείτονες αλλά και τον δήμο Αμυνταίου που την στήριξαν και την στηρίζουν σε αυτή την εικαστική της παρέμβαση.
Ο δήμαρχος, Κωσταντίνος Θεοδωρίδης, δήλωσε ότι ο Δήμος Αμυνταίου, στο πλαίσιο των δράσεων του για την προώθηση εικαστικών και καλλιτεχνικών παρεμβάσεων στην πόλη και τα δημοτικά διαμερίσματα, «αποδέχτηκε την πρόταση της Κωνσταντίνας Λαζαρίδου, να παρέμβει εικαστικά και να ομορφύνει τη γειτονιά της, υποστηρίζοντας υλικοτεχνικά την προσπάθειά της». Υπενθύμισε ότι στο πρόσφατο παρελθόν ο δήμος στήριξε με ανάλογες πρωτοβουλίες τις ιδέες και άλλων καλλιτεχνών της πόλης που αποφοίτησαν από την Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας και τέλος υπογράμμισε: «αναμένουμε με ανυπομονησία την ολοκλήρωση του έργου της Κωνσταντίνας, που θα κοσμεί το τοιχίο κατά μήκος του Σιδηροδρομικού σταθμού».
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
