Στις 2 Μαΐου τιμάται η μνήμη μιας σύγχρονης αγίας της Ρωσίας αλλά και όλου του ορθόδοξου χριστιανισμού , της Αγίας Ματρώνας, της αόμματης.
Ανακηρύχθηκε Αγία στις 2 Μαΐου 1999, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας.
Η Αγία Ματρώνα γεννήθηκε αόμματη δηλαδή χωρίς οφθαλμούς, με κενές τις κόγχες.
Σε κάποια πνευματική κόρη της, που της είπε με λύπη ότι δεν μπορεί να δει τη φυσική ομορφιά του κόσμου αποκάλυψε τα εξής: « Ο Θεός μια φορά μου άνοιξε τα μάτια και μου έδειξε τον κόσμο και όλα τα δημιουργήματα του. Είδα τον ήλιο, τα άστρα στον ουρανό και όλα όσα υπάρχουν πάνω στη γη, την ομορφιά της, τα βουνά, τους ποταμούς, το πράσινο χορτάρι, τα λουλούδια τα πουλιά».
Από όλα όσα είδε εκείνη τη μία φορά, αγάπησε πολύ τα λουλούδια. Στην κηδεία της ζήτησε να φέρουν οι άνθρωποι αληθινά λουλούδια.
Στο γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Σκέπης , όπου μεταφέρθηκαν τα ιερά λείψανά της , χιλιάδες προσκυνητές περιμένουν καθημερινά για να τα προσκυνήσουν.
Ένα ανθρώπινο ποτάμι από πιστούς προσκυνητές, οι οποίοι κρατώντας ένα λουλούδι, συνήθως τριαντάφυλλο ή μια ολόκληρη ανθοδέσμη στέκονται με τις ώρες στην ουρά για να προσκυνήσουν ευλαβικά την ιερή Λάρνακα και να αποθέσουν τα προβλήματά τους στη μεσιτεία της Οσίας, η Οποία αναλαμβάνει τα λύσει.
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ήταν δεκαεπτά ετών, η Αγία καθηλώθηκε εξαιτίας μόνιμης παράλυσης στα πόδια. Έζησε παράλυτη πενήντα χρόνια χωρίς ποτέ να παραπονεθεί, βαστάζοντας το βαρύ σταυρό της. Παρέμεινε καθιστή σε ένα κρεβάτι πενήντα χρόνια, ως το τέλος της οσιακής ζωής της, ευχαριστώντας και δοξολογώντας τον Θεό . Έλεγε ότι την πνευματική αιτία για όσα της συνέβαιναν την γνώριζε μόνο ο Κύριος.
Η εξωτερική της εμφάνιση ήταν η εξής: είχε κοντά πόδια, χέρια μικροκαμωμένα σαν μικρού παιδιού. Καθόταν συνήθως με τα πόδια της χιαστί επάνω στο κρεβάτι και τα μαλλιά της χνουδωτά, ίσια χωρισμένα στη μέση. Τα μάτια κολλητά κλεισμένα. Το πρόσωπο της ήταν φωτεινό και είχε φωνή γλυκιά.
Στη ηλικία των έξι χρόνων σχηματίστηκε στο στήθος της ένα εξόγκωμα σε σχήμα σταυρού. Είχε η Αγία Ματρώνα τον δικό της αχειροποίητο επιστήθιο σταυρό.
Η Αγία Ματρώνα γεννήθηκε το 1881 στο χωριό Σέμπινο της Ρωσίας. Οι γονείς της Δημήτριος και Ναταλία ήταν χωρικοί, άνθρωποι ευλαβείς, βιοπαλαιστές και φτωχοί. Ήταν το τέταρτο κατά σειρά παιδί της οικογενείας και λόγω της μεγάλης φτώχειας η μητέρα της είχε αποφασίσει να τη δώσει μόλις γεννηθεί σε ορφανοτροφείο.
Είδε όμως η μητέρα της ένα προφητικό όνειρο και αποφάσισε να μη τη δώσει στο ορφανοτροφείο.
Είδε ένα άσπρο περιστέρι με ανθρώπινο πρόσωπο αλλά χωρίς μάτια να κάθεται στο δεξί της χέρι. Τότε η θεοφοβούμενη γυναίκα, θεώρησε το όνειρό της ως σημείο από το Θεό. Πράγματι το κοριτσάκι γεννήθηκε τυφλό αλλά η μητέρα του το αγάπησε πολύ.
Όταν ήταν μικρή λόγω της κοροϊδίας των άλλων παιδιών σταμάτησε να παίζει μαζί τους και έμενε στο σπίτι. Στο σπίτι της αγωνιζόταν στην προσευχή και γρήγορα φάνηκε το διορατικό, προορατικό αλλά και το θεραπευτικό της χάρισμα. Αν και ήταν αόμματη της δόθηκε, στην ηλικία των έξι ετών, από τον Θεό το χάρισμα της διόρασης αλλά και της προόρασης. Μπορούσε να βλέπει γεγονότα από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, και σε άγνωστους γι αυτήν τόπους. Γνώριζε αμαρτίες, σκέψεις, προβλήματα και πράξεις των ανθρώπων. Ένιωθε και προγνώριζε συμφορές και καταστροφές, με τις ευχές της , θεράπευε πλήθος αρρώστων πού συνέρεαν όχι μόνο από το χωριό της αλλά και από την ευρύτερη περιοχή. Δεκάδες ασθενείς περνούσαν καθημερινά από το σπίτι της και οι περισσότεροι, έχοντας πίστη, γίνονταν καλά. Η Αγία Ματρώνα διάβαζε το νεράκι γινόταν αγιασμός και όσοι το έπιναν έβρισκαν την υγειά τους. Όλοι οι επισκέπτες για να την ευχαριστήσουν έφερναν μαζί τους πολλά αγαθά. Έτσι η Οσία έγινε βοηθός της φτωχής οικογένειας της.
Άλλοτε χαριτολογούσε με τους ανθρώπους και άλλοτε τους έλεγχε με δριμύτητα και τους νουθετούσε. Δεν ήταν αυστηρή για τις ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά επιεικής, συμπονετική, θερμή, ευσπλαχνική, πάντα χαρούμενη. Δεν έκανε κηρύγματα και διδασκαλίες. Έδινε στον άνθρωπο μια συγκεκριμένη συμβουλή τι πρέπει να κάνει στη μια ή στην άλλη περίπτωση, έκανε προσευχή και έδινε την ευχή της.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ο μεγάλος αυτός Άγιος της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας, όταν συνάντησε για πρώτη φορά την άγνωστή του τότε, δεκατετράχρονη τυφλή Ματρώνα μετά από την Θεία Λειτουργία μέσα στον κατάμεστο από κόσμο ναό του Αγίου Ανδρέα, είπε γι΄ αυτήν, τα παρακάτω λόγια,“ Ελα, Ματρώνουσκα, έλα σε μένα. Ιδού έρχεται η αντικαταστάτριά μου, ο Όγδοος στύλος της Ρωσίας! “ μιλώντας προφητικά, για την ιδιαίτερη αποστολή της Ματρώνας στον Ρωσικό λαό και στα μετέπειτα χρόνια των διωγμών που έβλεπε να έρχονται.
Προείδε σε μικρή ηλικία την κομμουνιστική επανάσταση, προέβλεψε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη νίκη της Ρωσίας επί των Γερμανικών στρατευμάτων.
Όταν κάποια στιγμή έγινε η κομμουνιστική επανάσταση , το περιβάλλον στο χωριό της έγινε αρκετά δυσάρεστο για εκείνη, φοβόταν την σύλληψη και για αυτό το λόγο μετακόμισε στη Μόσχα το 1925, όπου έζησε σχεδόν όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της, βοηθώντας πλήθη δυστυχισμένων, καταπονουμένων, ξεκομμένων από την ορθόδοξη πίστη, με ψυχικές ασθένειες και διεφθαρμένη τη συνείδηση.
Όταν μετακόμισε το 1925 στην Μόσχα χωρίς μάλιστα διαβατήριο και άδεια παραμονής, το Σοβιετικό καθεστώς επανειλημμένως προσπάθησε να την συλλάβει. Τούς ξέφευγε την τελευταία στιγμή ειδοποιημένη από τον Θεό με διάφορους τρόπους. Μόλις αυτή έφευγε, κατέφθαναν οι πράκτορες της NKVD , αλλά ήταν αργά πια…
Κάποτε η Αγία Ματρώνα είχε πει ότι στο σπίτι ενός Ιερέα, σε κάποιο ράφι, υπάρχει ένα βιβλίο που έχει μέσα μία εικόνα, την “Αμαρτωλών Σωτηρία” και ότι η Παναγία παρακαλεί να έλθει στην εκκλησία μας. Λέει, λοιπόν, στη μητέρα της: “Σκέφτομαι πως πρέπει να την ζωγραφίσουμε και μάλιστα να την κάνουμε ωραία, επειδή την βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου”. “Πως να την ζωγραφίσουμε; Ούτε λεφτά έχουμε, ούτε τίποτα”, απάντησε η μητέρα της. Την επόμενη μέρα, η Ματρώνα ευλόγησε τις γυναίκες και πήγανε στα χωριά ζητώντας λεφτά, οπού και μαζέψανε αρκετά. Όταν γυρνούσανε στα χωριά, βρήκαν δύο αδέλφια πολύ πλούσια και ο ένας βγάζει και δίνει ένα ρούβλι, όχι όμως με την καρδιά του, και ο άλλος για ν’ αστειευτεί δίνει ένα καπίκι. Όταν φέρανε τα λεφτά στη Ματρώνα, αυτή έψαχνε αρκετή ώρα και όταν βρήκε αυτό το καπίκι και το ρούβλι λέει: “Να πάτε πίσω και να τους δώσετε αυτά τα λεφτά, γιατί αυτά μου τα χαλάνε όλα τ’ άλλα που έχω”.
Ήρθε ό ζωγράφος και του λέει η Αγία Ματρώνα: “Μπορείς να μου ζωγραφίσεις αυτή την εικόνα που θέλω;”… Αν και δεν έχω χρόνο, θα την ζωγραφίσω”, απάντησε εκείνος. “Πήγαινε πρώτα εξομολογήσου, νήστεψε, κάνε προσευχή, και τότε ν’ αρχίσεις να ζωγραφίζεις”. Εκείνος πήγε και εξομολογήθηκε κρύβοντας όμως κάποια αμαρτία, κι άρχισε να ζωγραφίζει. Περνάει μια εβδομάδα, ένας μήνας, δύο μήνες, όμως δεν κατάφερε να συνεχίσει. Έρχεται τότε στην Ματρώνα και της λέει: “Δεν μπορώ, κάτι δεν μου πάει καλά και δεν ξέρω γιατί”… Και του απαντά εκείνη : ” Δεν σου είπα να εξομολογηθείς ; Άραγε κάτι έκρυψες κι αυτό το ξέρεις πολύ καλά “.
Αυτή η εικόνα, η οποία τοποθετήθηκε στην εκκλησία του χωριού της, έγινε το πρώτο τοπικό προσκύνημα, δοξασμένο με πολλά θαύματα.
Δίδασκε τον κόσμο να αποφεύγει την κατάκριση και να εμπιστεύεται το θέλημα του Θεού. Να κάνουν θερμή προσευχή και συχνά το σταυρό τους θωρακίζοντας έτσι τον εαυτό τους. Να αγαπούν τους ασθενείς και ηλικιωμένους. Η ίδια έκανε συνεχώς πολλούς σταυρούς ώστε στο μέτωπο της σχηματίστηκε μια μικρή ουλή από τα δάκτυλα της.
Συμβούλευε όσους την πλησίαζαν να έχουν πίστη στον Θεό, να αφήσουν την αμαρτωλή ζωή τους, να εξομολογούνται, και να ζουν την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Τόνιζε σε όλους ότι η βοήθεια που δίνει δεν είναι δική της, ούτε έχει από μόνη της τέτοια δύναμη. Όλα προέρχονται από τον Θεό.
Σε όλους έλεγε να φορούν πάντοτε το σταυρό τους και να κάνουν προσευχή. « Αδικοχαμένος γίνεται κανείς, όταν ζει χωρίς προσευχή» .
Κοιμήθηκε στις 2 Μαΐου 1952. Από τότε χιλιάδες πιστοί ορθόδοξοι από όλο τον κόσμο έχουν βοηθηθεί από την Αγία και πολλοί είναι εκείνοι πού επικαλούνται την παρρησία της στον Κύριο. Για τον Ρώσικο Ορθόδοξο λαό η Αγία Ματρώνα είναι η αγία Ματρωνίτσα !!! Είναι μεγάλη η παρρησία της Αγίας Ματρώνας στον Κύριο και η ίδια έλεγε : Να έρχεσθε σε μένα και να μου λέτε σαν να είμαι ζωντανή, τις θλίψεις σας και τα προβλήματά σας και εγώ όλους θα τούς ακούω και όλους θα τους βοηθώ…”
Απολυτίκιον
Ἀδιάσειστον στῦλον Ῥωσίας ὄγδοον, τὴν στερουμένην ὀμμάτων ἐκ γενετῆς, εὐλαβῶς ἀνυμνήσωμεν Ματρώναν τὴν ἀοίδιμον, ὡς σκεῦος θείων δωρεῶν καὶ ἀγάπης ἀκραιφνοῦς πρὸς πάντας ἐμπεριστάτους βοῶντες σκέδασον ζόφον παθῶν ἡμῶν φωτὶ σῆς χάριτος.
Αναστασία Δούσιου
