Τελικά η ζωή είναι ωραία όταν «δεν σε βλέπει κανένας».
Κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο και κάνεις ότι θέλεις
Μέχρι και το ίδιο σου το σπίτι μπορείς να πουλήσεις.
Τι και αν τα παιδιά σου βρεθούν στο δρόμο. Τι κι αν δεν θα έχουν που να κοιμηθούν.
Αφού εσένα δεν σε είδε κανένας, όλα καλά και ωραία.
Επιλέγοντας την υπερψήφιση ή το λευκό, τελικώς το Δ.Σ της ΔΕΗ αποφάσισε το ξεπούλημα της επιχείρησης, αποφάσισε, όχι μόνο να ανοίξει την πόρτα στους ιδιώτες αλλά να τους στρώσει και το κόκκινο χαλί.
Με μία διαδικασία κατακριτέα και καταγγελτική, καθώς παραβαίνει κάθε νόμιμο όριο και κάθε κώδικα ηθικής, τα μέλη του Δ.Σ (εκτός των εκπροσώπων των εργαζομένων που ήταν οι μόνοι που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και ανέλαβαν την ευθύνη τους) έδωσαν την χαριστική βολή στην επιχείρηση, συνηγορώντας και συναυτουργώντας στην τέλεση ενός Εθνικού Εγκλήματος και για την πράξη τους αυτή, η ιστορία όχι μόνο θα τους καταγράψει (με μελανά γράμματα) αλλά και θα τους κρίνει.
Κανένας δεν εξιλεώνεται από κανέναν και από τίποτα. Ούτε η απρόσωπη διαδικασία της τηλεδιάσκεψης προσδίδει ακαταλόγιστο, ούτε το «λευκό».
Μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι για τους ανατολικούς πολιτισμούς, το λευκό είναι το πιο φρικιαστικό, πένθιμο χρώμα.
Όπως και με την ψήφιση του Νόμου 4355/2018 έτσι και με την χθεσινή διαδικασία και τις αποφάσεις που ελήφθησαν, για τον ΣΠΑΡΤΑΚΟ: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΙΘΕΙ.
Επαναλαμβάνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι: η τελεία σε αυτόν τον αγώνα θα μπει ΜΟΝΟΝ όταν ο νόμος 4355 αρχειοθετηθεί στο χρονοντούλαπο με τα «άχρηστα».
