Τείχος 764 χιλιομέτρων στα σύνορα με την Συρία που αποκλείει τις μεταναστευτικές ροές ανεπιθύμητων Σύριων στην «φιλεύσπλαχνη» Τουρκία .
Η αιφνιδιαστική κίνηση της Τουρκίας να κηρύξει τώρα υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, χρησιμοποιώντας όσους οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες συγκέντρωνε και οργάνωνε στο έδαφός της, οφείλεται στα οξύτατα αδιέξοδα του παντουρκισμού τα οποία αντιμετωπίζει στα «μέτωπα» της Συρίας (κάτω από την ανελέητη πίεση Ρώσων, Σύρων, Ιρανών) και της Λιβύης (κάτω από την πίεση του στρατηγού Χ. Χαφτάρ, Ρωσίας, Γαλλίας και Αιγύπτου).
Ήδη, τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των δήθεν τελεσιγράφων του Ρ. Τ. Ερντογάν (15 Φεβρουαρίου 2020), για «να αποσυρθούν οι Σύριοι μέχρι τέλους Φεβρουαρίου από την Ιντλίμπ» φυσικά και δεν έφεραν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα.
Οι πομπώδεις δηλώσεις του ιδίου του Τούρκου Προέδρου (24 Φεβρουαρίου 2020) για «σύνοδο κορυφής» Τουρκίας, Ρωσίας, Γερμανίας, Γαλλίας για το Ιντίλπ τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, ήταν απλά όνειρα ανοιξιάτικης νύχτας.
Τα σχεδόν καθημερινά πρωτοσέλιδα όμως των τουρκικών εφημερίδων με τις φωτογραφίες των αδικοχαμένων νέων στον βωμό των φαντασιώσεων ενός μεγαλομανούς καθεστώτος, αποτελούν ένα ασήκωτο πολιτικό βάρος.
Το ασήκωτο αυτό πολιτικό βάρος γίνεται ακόμα βαρύτερο, από την περιπέτεια της Λιβύης όπου καταρρέει η εικόνα της «πανίσχυρης Τουρκίας» σε διπλωματικό, πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο με αποκορύφωμα την απώλεια του Χαλίλ Σοισάλ, του διοικητή των Τούρκων της Λιβύης, κατά την διάρκεια βομβαρδισμού τουρκικού πλοίου με πολεμοφόδια στο λιμάνι της Τρίπολης (18 Φεβρουαρίου 2020).
Οι φαντασιώσεις ανασύστασης της οθωμανικής αυτοκρατορίας τον εικοστό πρώτο αιώνα, εν όψει των εκατό χρόνων από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής «Δημοκρατίας» το 2023, κρατούν σταθερή την πορεία της Τουρκίας προς στα βράχια.
Η δημοτικότητα του Ρ. Τ. Ερντογάν μέσα στην Τουρκία βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας 15ετίας. Η τουρκική λίρα βυθίζεται συνεχώς και συγκρατείται με «ενέσεις» δισεκατομμυρίων δολαρίων τα οποία όμως δεν είναι ανεξάντλητα.
Η Τουρκία θα πρέπει, αργά ή γρήγορα, να προχωρήσει σε ένα οδυνηρό συμβιβασμό στην Συρία μένοντας ουσιαστικά με άδεια χέρια βαμμένα στο αίμα των αθώων παιδιών της.
Το τουρκικό Βιετνάμ που διαμορφώνεται σταδιακά από την πρώτη ακόμα εισβολή στην Συρία, 39 ημέρες μετά το «πραξικόπημα» του 2016, χειροτερεύει καθημερινά, με ολοένα μεγαλύτερες ανθρώπινες και υλικές απώλειες.
Παράλληλα, η διατήρηση του διορισμένου Αλ- Σάρατζ στην θέση του, έχει τεράστιο κόστος (ανθρώπινο, οικονομικό, πολιτικό) ο οποίος δεν φαίνεται μάλιστα πως θα μακροημερεύσει. Τέλος, η παρουσία Γαλλικών πολεμικών πλοίων στην Κυπριακή ΑΟΖ μειώνει σημαντικά την «πίεση» της Τουρκίας για μια «λύση» του Κυπριακού, σύμφωνα με τις φαντασιώσεις των παντουρκιστών.
Μέσα σε αυτό ακριβώς το σκηνικό, η Τουρκία αποφάσισε να κηρύξει υβριδικό πόλεμο στην Ελλάδα.
Η Τουρκική προπαγάνδα άρχισε να λειτουργεί πολλούς μήνες νωρίτερα κοινοποιώντας σε τουρκικά και διεθνή ΜΜΕ χονδροειδή ψεύδη, όπως π.χ.: «Η Τουρκία φιλοξενεί περίπου 3,7 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες, τον μεγαλύτερο προσφυγικό πληθυσμό στον κόσμο» (2 Ιανουαρίου 2020).
Στις 28 Φεβρουαρίου 2020, μετά από έκτακτη στρατιωτική σύσκεψη που έγινε στην Άγκυρα, το Ερντογανικό καθεστώς έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα μέσω δηλώσεως «ανώνυμου αξιωματούχου» της τουρκικής κυβέρνησης στο Reuters: «Η Τουρκική αστυνομία, η ακτοφυλακή και οι συνοριακοί φύλακες διατάχθηκαν να σταματήσουν να εμποδίζουν τους Σύρους πρόσφυγες να περνούν στην Ευρώπη!» επισημαίνοντας πως (δήθεν) πάνω από 1 εκατομμύριο πρόσφυγες πλησίασαν στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία.
Όλα αυτά -και πολλά άλλα- ήταν οι προπαγανδιστικές δικαιολογίες του υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδος που είχε αποφασίσει το Ερντογανικό καθεστώς της Τουρκίας. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική:
Η Τουρκία, παρά τις διεθνείς υποχρεώσεις που ανέλαβε, ποτέ δεν έκλεισε τα σύνορα της προς την Ελλάδα. Υπό την υψηλή εποπτεία της ΜΙΤ οργανώνει, εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες, τις μεταναστευτικές ροές μουσουλμανικών πληθυσμών προς την Ελλάδα. Σαν αποτέλεσμα, έχει ήδη «προωθήσει» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια μουσουλμάνων εξασφαλίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη και αξιόλογη δύναμη πολιτικής «επιρροής».
Από το έτος 2015 η Τουρκία άρχισε την κατασκευή ενός φαραωνικού έργου που θα κάλυπτε 764 χιλιόμετρα στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας με ένα τείχος ύψους 4 μέτρων από μπετόν, ώστε να εμποδίσει τις μεταναστευτικές ροές «ανεπιθύμητων» Σύριων ή Κούρδων στο έδαφος της.
Το τείχος αυτό ολοκληρώθηκε από το 2018 και βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία, αποκλείοντας την είσοδο στην Τουρκία προσφύγων από την Συρία, άσχετα αν ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Άγκυρας προσπαθεί να τρομοκρατήσει ολόκληρη την Ευρώπη με τσουνάμι μεταναστών που δήθεν μετακινείται προς τα τουρκικά σύνορα από την Συρία.
Αντίθετα, η Τουρκία φορώντας υποκριτικά τον μανδύα του ανθρωπισμού, υποδέχεται ευχαρίστωςμουσουλμανικούς πληθυσμούς από το Πακιστάν (κατά προτίμηση), την Αφρική (όπου προσφέρει αεροπορικά εισιτήρια είτε δωρεάν, είτε με συμβολικό αντίτιμο 50 Ευρώ προς την Κωνσταντινούπολη), το Αφγανιστάν, το Μπαγκαντές, το Ιράν και πολλές άλλες μουσουλμανικές χώρες.
Ο τελικός στόχος της είναι να εφαρμόσει την ρήση Τουργκούτ Οζάλ («Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από την εδώ μεριά και να τελειώνουμε μ’ αυτούς») και μάλιστα με όσο το δυνατόν πιο επιλεγμένους «μετανάστες».
Αυτό ακριβώς είναι το καλά οργανωμένο σχέδιο υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδος (κυρίως) αλλά και της Ευρώπης, από τους βρικόλακες της νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις μέρες μας.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Η «εσπευσμένη» έναρξη εφαρμογής του τουρκικού σχεδίου υβριδικού πολέμουεναντίον της Ελλάδος λόγω των αρνητικών εξελίξεων σε Συρία, Λιβύη και Κύπρο αποτελεί απόδειξη του πανικού που επικρατεί στην Άγκυρα.
Οι ασταμάτητες μεταναστευτικές ροές με τους αυθεντικούς πρόσφυγες να μην ξεπερνούν το 5% των «αφίξεων», δημιούργησαν σταδιακά την επιδιωκόμενη από την Τουρκία επικίνδυνη κατάσταση για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδος, την εγκληματικότητα και την κοινωνική συνοχή.
Η εσπευσμένη όμως ενέργεια της Τουρκίας, προσφέρει στην Ελλάδα μια μοναδική ευκαιρία να σφραγίσει τα σύνορα της εξουδετερώνοντας ένα ακόμα μέτωπο που προσπαθεί απεγνωσμένα να ανοίξει η Τουρκία.
Οι εγχώριοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» τύπου Τασίας καθώς και οι διάφοροι «έμποροι του ανθρωπισμού» έχουν δυστυχώς ισχυρή παρουσία στα περισσότερα ελληνικά κόμματα καθώς και στα κέντρα εξουσίας με μεγάλη οικονομική δύναμη.
Όλοι αυτοί, είναι εντελώς ανίκανοι να αντιληφθούν τον μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από την ασταμάτητη «άφιξη» μουσουλμανικών πληθυσμών, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ομιλεί διαφορετικές γλώσσες, ανήκει σε διαφορετικές αιρέσεις και δόγματα, δεν έχει καμιά πολιτισμική επαφή με την Ελληνική κοινωνία ούτε μπορεί να ενταχθεί σε αυτήν λόγω απουσίας μηχανισμών ενσωμάτωσης όσων παραμένουν στην Ελλάδα, δεν μπορεί να εργαστεί, δεν μπορεί να στεγαστεί με στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, ούτε να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη προς το ζην.
Τα «παυσίπονα» της διεθνούς βοήθειας (Ε.Ε, ΟΗΕ) δεν θα είναι για πάντα, αφήνοντας εξ ολοκλήρου τους κινδύνους που δημιουργούνται από αυτές τις καταστάσεις και όλα τα βάρη στην Ελλάδα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα έχει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να βάλει επί τέλους ένα οριστικό επίλογο σε ένα τεράστιο και επικίνδυνο πρόβλημα που ξεκίνησε να δημιουργείται σταδιακά εδώ και μερικές δεκαετίες και δεν φαινόταν πιθανό να σταματήσει. Έχει την ευκαιρία να σφραγίσει επί τέλους τα σύνορα της καινα απελαύνει χωρίς καμιά άλλη διαδικασία, όποιον εισέρχεται παράνομα.
Ήδη, άρχισε να δημιουργείται ένα ευνοϊκό διεθνές κλίμα με δηλώσεις Αμερικής («Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της Ελλάδας να εφαρμόζει τους νόμους της στα σύνορά της»), Γαλλίας («Πλήρης αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και τη Βουλγαρία»), Γερμανίας («Απαράδεκτο να φέρνει τους πρόσφυγες σε κατάσταση αδιεξόδου, ωθώντας τους να πηγαίνουν στα σύνορα», Αυστρίας («Θα στηρίξουμε την Ελλάδα και τις βαλκανικές χώρες στο προσφυγικό») ακόμα και των …. Σκοπίων!
Η μέχρι τώρα Ελληνική αντίδραση φαίνεται να δικαιώνεται από την έξαλλη αντίδραση του ιδίου του Τούρκου προέδρου αυτοπροσώπως: «Η Ελλάδα δεν σέβεται τους διεθνείς κανόνες μεταναστευτικού δικαίου και σκότωσε δύο ανθρώπους στα σύνορα» (1 Μαρτίου 2020).
Τώρα πόσο αξιόπιστος είναι ένας άνθρωπος που έχει στήσει τείχος 764 χιλιομέτρων από μπετόν για να σεβαστεί καλύτερα «τους διεθνείς κανόνες μεταναστευτικού δικαίου», είναι ένα άλλο θέμα…
_________________________________________________________________________________
* Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική οινοβιομηχανία στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 – 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (αυτοβιογραφία, ολόκληρο το βιβλίο δωρεάν στην βιβλιοθήκη του International Hellenic Association τόσο η Ελληνική έκδοση έτους 2020, όσο και η Αγγλική έκδοση έτους 2019), «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997), «Αποχαιρετισμός» (1996) και «Τουρκία στις φλόγες» (2017). Διετέλεσε Πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών και είναι μέλος του IHA. Έγραψε τα σενάρια των ντοκιμαντέρ «Οι απελάσεις Ελλήνων υπηκόων από την Τουρκία το 1964» και «90 χρόνια Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών (1928-2018)» τα έτη 2014 και 2018 αντίστοιχα.
