Είχαν κι αυτοί τη δική τους οργανωτικοί δομή κατά το ιεραρχικό πρότυπο, με διαφορετικούς ρόλους, στον αγώνα και την κοινή προσπάθεια για τη στράτευση οπαδών και την όσο το δυνατόν μεγέθυνση της μάζας των ψηφοφόρων.
Όλοι αυτοί εμφορούμενοι οι ίδιοι από το νοσηρό και απεχθές πνεύμα της κομματικής οπαδοποίησης, του ιδεολογικού φανατισμού και της δογματικής εμπάθειας για τους αντιπάλους, καλλιέργησαν τα ίδια και στους προσήλυτους και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν και γιγαντώθηκαν τα πράσινα, τα μπλε και τα κόκκινα καφενεία και στο μικρότερο χωριουδάκι της Ελλάδας μας.
Οι περισσότεροι, όμως, δεν κινούνταν αποκλειστικά και μόνον από ιδεολογικά ή ιδεοληπτικά κίνητρα, αλλά δρούσαν συνειδητά στοχεύοντας σε ατομικά ιδιοτελή συμφέροντα, σε προσωπικά οφέλη και γιαυτό στήριζαν με κάθε τρόπο το σύστημα που τους τα εξασφάλιζε όλα αυτά και με το παραπάνω…
…ΣΉΜΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΩΠΆ ΚΑΦΕΝΕΔΆΚΙΑ ΈΓΙΝΑΝ ΡΟΖ..ΚΑΙ Η ΖΩΉ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ…
Ηλίας Κ Μάρκου
