«Η Κοινωνική Αλληλεγγύη, ένας θεσμός που αποτελεί δείκτη πολιτισμού για τη χώρα, πραγματώνει τη συνταγματική επιταγή για σεβασμό στην ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια, όχι μόνο μέσω της εξασφάλισης των υλικοτεχνικών όρων φροντίδας για τα άτομα που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες της, αλλά κυρίως μέσω της δημιουργίας ενός περιβάλλοντος που θεραπεύει την ψυχή τους, καλλιεργεί το πνεύμα τους και ενδυναμώνει την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό τους, συστατικά που τελικά θα παράξουν όχι τον οίκτο αλλά τη γνήσια αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο. Για την επίτευξη αυτού του στόχου καθίσταται αναγκαία η (επανα)κοινωνικοποίηση των ατόμων που λόγοι αναπηρίας τα οδήγησαν εκτός οικογενειακού, εργασιακού ή κοινωνικού περιβάλλοντος, και αυτή επιτυγχάνεται με μία σειρά προγραμμάτων και δράσεων που θα πρέπει να υλοποιήσει η οργανωμένη πολιτεία, και θα πρέπει να στοχεύουν στη μετάβαση από το προστατευτικό μοντέλο κλειστής φροντίδας σε υποστηριζόμενες δομές στήριξης μέσα στην κοινότητα.»
– ΦΩΤΟ 1 – Από τη θητεία μου στη Μονάδα Κοινωνικής Φροντίδας «ο Άγιος Παντελεήμονας»
