Σε πολλές από τις κοινωνίες του σύγχρονου κόσμου, κοινή πλέον είναι η διαπίστωση, πως βαδίζουν δίχως μπούσουλα στα βαθιά της αβεβαιότητας, της ανησυχίας, της ανασφάλειας και της αστάθειας. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς, σε χρόνια παρατεταμένης πολύμορφης κρίσης, στην εποχή όπου τα πάντα είναι ρευστά, οι εντάσεις, οι απειλές και οι προκλήσεις πολλές, αλλά δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η κατάσταση όσο δε χρησιμοποιείται η κατάλληλη πυξίδα για έξοδο από την κρίση. Κάποιοι ψάχνουν ακόμα να σχεδιάσουν τον οδικό χάρτη.
Οι σύγχρονοι τεχνοκράτες, αμετανόητοι πάντα, συνεχίζουν να προτείνουν αναποτελεσματικές οικονομικές λύσεις, οχυρωμένοι πίσω από παρωχημένες θεωρίες, αντιλήψεις και ιδεοληψίες, οι οποίες μετρούν την κοινωνική ανάπτυξη με την εκτίμηση του όγκου του ΑΕΠ και του ρυθμού αύξησής του, αγνοώντας παντελώς την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Οι άνθρωποι σταθερά λογίζονται ως αριθμοί και όχι ως οντότητες και πρόσωπα. Αυτό τροφοδοτεί την πολιτική σκέψη με ιδέες που αποψιλώνουν παντελώς τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε.
Και το πλέον απογοητευτικό είναι, το ό,τι, ενώ διανύουμε μια περίοδο κοινωνικής απόγνωσης, ψυχολογικού αποπροσανατολισμού, κατάρρευσης αξιών και γενικευμένης κατάθλιψης, το μόνο αντίδοτο είναι η αυξανόμενη κατανάλωση προζάκ και η αναγκαιότητα ψυχιατρικής υποστήριξης και ψυχοθεραπείας.
Ηλίας Κ Μάρκου
iliaskmarkou@gmail.com
