Διαπλοκή – ΜΜΕ και η «διαλεκτική του Πλάτωνα»
Διαπλοκή είναι η πολυσύνθετη σχέση μεταξύ πολιτικής εξουσίας και επιχειρηματικών συμφερόντων. Η συναλλαγή αυτή έχει χτυπήσει κόκκινο από τη στιγμή που τα ΜΜΕ παραχωρήθηκαν χωρίς κανόνες στα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Τα ΜΜΕ πλέον έχουν τον πρώτο λόγο για τις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας και τα πολιτικά κόμματα έμειναν γυμνά εξουσίας. Τα ΜΜΕ είναι οι ρυθμιστές των εξελίξεων και αυτό το βλέπουμε με την προπαγάνδα τρομοκράτησης και ενοχοποίησης του λαού με το «μνημονιακό φροντιστήριο».
Πώς να μη σχολιάσεις, πώς και γιατί τα ΜΜΕ προπαγάνδισαν τα μνημόνια ως μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης της καταιγίδας;
Διαλεκτική είναι η τέχνη, η μέθοδος του διαλόγου να ανακαλύπτουμε την αλήθεια με το διάλογο, αποκαλύπτοντας τις αντιφάσεις του αντιπάλου και ξεπερνώντας αυτές.
Η «διαλεκτική του Πλάτωνα»
Αναφέρει ο φιλόσοφος εδώ πως «σφαλερή γνώμη δικαιολογείται, όταν εκλάβει κανείς ένα πραγματικό αντικείμενο για ένα άλλο, αλλά εκείνος που πιστεύει πράγμα ανύπαρκτο, τότε δεν πιστεύει τίποτε και το να πιστεύεις ανύπαρκτο πράγμα είναι διαφορετικό από την σφαλερή γνώμη» και προσθέτει πως «ένα πράγμα που δεν υπάρχει δεν είναι δυνατόν, όσο καλά κι αν λειτουργεί η διάνοια του ανθρώπου, να μην σχηματίσει εσφαλμένη γνώμη».
Αυτή την εσφαλμένη γνώμη για τα μνημόνια και το ευρώ την λένε πλέον όλο και πιο πολλοί, αλλά στα ΜΜΕ επικρατεί «σιγή ιχθύος». Είπε πρόσφατα ο Πολωνός πρωθυπουργός: «… Δεν μπαίνουμε στο Ευρώ, για να μην γίνουμε αποικία όπως η Ελλάδα. Ναι στην Ευρώπη, όχι στο Ευρώ».
Ποιο από τα εγχώρια ΜΜΕ αναφέρθηκε στη δήλωση αυτή του Πολωνού πρωθυπουργού;
Ο περιστρεφόμενος τροχός που «παίζει» την τύχη σου στα ζάρια!
Περίεργο ον ο άνθρωπος και μάλιστα οι παραξενιές αυξάνονται όταν ο καθένας έχει τις δικές του «αναλύσεις» στα γεγονότα, από αφηγήσεις διαφορετικών οπτικών γωνιών. Έχει διαφορετικά σημεία εκκίνησης και «τρέχει» προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Η υποκειμενικότητα είναι ένας παράγοντας που οδηγεί σε διαφορετικούς δρόμους χωρίς σήμανση, διότι ο καθένας θεωρεί πως ο δικός του δρόμος περιέχει το αλάθητο.
Το βέβαιο πάντως είναι πως αυτοί που κινούν τα νήματα διαμορφώνουν με τέτοια μαεστρία τα γεγονότα, που στην τελική ευθεία όλοι χορεύουν με τον ίδιο τρόπο στον ίδιο κύκλο. Ένας περιστρεφόμενος τροχός που χωράει όλους μεσα του, αλλά την κίνηση περιστροφής την κρατάει μια μοναδική αόρατη δύναμη. Όλοι οι άλλοι απλά γυρίζουν και από τη ζαλάδα του γυρίσματος δεν καταλαβαίνουν τι πραγματικά συμβαίνει.
Εάν αυτοί που «απλά γυρίζουν» στον περιστρεφόμενο τροχό είναι η πολυπληθής μάζα, θα λέγαμε πως υπάρχουν και οι άνθρωποι εκείνοι, λίγοι όμως, που αναζητούν μονοπάτια διεξόδου και δεν αρκούνται στα μέσα μαζικής μεταφοράς… Και αυτό, γι αυτούς, είναι συνειδητή επιλογή.
Μπορεί η «αόρατη δύναμη» να ελέγχει τον μηχανοδηγό στο τρελό γύρισμα του τροχού, δημιουργώντας ανασχετικούς παράγοντες, κάνοντας έτσι την διάδοχη κατάσταση αρκετά δύσκολη, αλλά δεν μπορεί να μην υπάρξει το αντίδοτο που θα ξυπνήσει τον κάθε υπνωτισμένο και θα χαλάσει την περιστροφικά στημένη κίνηση του «αόρατου» αρχηγού
Μνήμη και κρίση στη χώρα όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα
Η δύναμη εκείνη που δίνει τις εντολές για την κίνηση του τροχού, είναι αυτή που επιβάλλει και τους κανόνες για την απόλυτα ελεγχόμενη λειτουργία του. Διαμορφώνει και τους κατάλληλους μηχανισμούς που θα γεμίσουν τη μνήμη με τις κατάλληλες εικόνες, για να επιτύχουν την επιθυμητή «κρίση».
Τα ΜΜΕ είναι οι μηχανισμοί που θα γεμίσουν τη «μνήμη» με το υλικό που επιθυμούν και η «κρίση» είναι το επόμενο στάδιο που πρέπει να ρυθμιστεί έτσι, ώστε να οδηγηθούν τα πράγματα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Έτσι δημιουργείται η «εικονική πραγματικότητα» και οι επιθυμητά ελεγχόμενες κονωνίες.
Κοινωνίες που θα κινούνται πάντα μέσα στον προκαθορισμένο κύκλο.
Οι «εμφυτεύσιμες» συμπεριφορές είναι αποτέλεσμα της πλύσης εγκεφάλου με αρωγό τα ΜΜΕ και το «σύστημα εξουσίας» στη συνέχεια έχει εύκολο το δρόμο αποδοχής των «μέτρων» που επιδιώκει. Ακόμα και ο φόβος είναι δοκιμασμένος τρόπος επιβολής και φτάνει το κατάλληλο πλασάρισμα από τα ΜΜΕ για να θεωρηθεί ως ο μόνος δρόμος λειτουργίας στη συγκεκριμένη περίπτωση!
Αν ο εγκέφαλος είναι το μέσο που περνάνε τα μηνύματα και αυτοματοποιεί τις ανθρώπινες συμπεριφορές, τότε τα ΜΜΕ κάνουν άριστα τη δουλειά τους. Μπορεί οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας στην καθημερινότητά τους, αλλά ο εγκέφαλος δηλώνει υποταγή ακούγοντας τις «ειδήσεις των οχτώ». Όλα είναι υποταγμένα, ακόμα κι όταν είναι εμφανής η ασυμφωνία μεταξύ της πραγματικότητας και της προπαγάνδας των ΜΜΕ. Οι διατεταγμένες «ειδήσεις» δεν σ’ αφήνουν να αντιληφθείς πως κάτι δεν πάει καλά και η «εικονική πραγματικότητα» περνάει ως ο μοναδικός… μονόδρομος!
Τα ΜΜΕ δημιουργούν έναν πλασματικό χάρτη με πολλά κενά, γκρίζες ζώνες, μπερδεμένα νήματα και νοήματα και μπόλικη δόση φόβου, που εάν διανοηθείς να σκεφτείς διαφορετικά θα οδηγηθείς σε αχαρτογράφητα νερά, όπου οι ελπίδες επιβίωσης θα είναι ελάχιστες. Άρα, σου λένε, δεν υπάρχει και δυνατότητα άλλου δρόμου διαφυγής!
Εμφυτευμένες συμπεριφορές με ενέσεις ΜΜΕ που επιφέρουν την εμφύτευση αυτοματικών συμπεριφορών σε όλους τους κύκλους των τροχών. Αυτοματικές συμπεριφορές σε όλα τα κλουβιά που φιλοξενούν τα ελεγχόμενα δίποδα. Τα ΜΜΕ μας μαθαίνουν να λειτουργούμε «αυτοματικά», έχοντας χάσει την αίσθηση αν ο χάρτης που βαδίζουμε είναι πραγματικός ή τεχνητός.
Δημιουργούν παράλληλα φοβικές συνθήκες χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, που θα μπορούσε να οδηγήσει έξω από τον τροχό του τρόμου. Εθίζουν το «υποκείμενο» να λειτουργεί ως εκπαιδευμένη μαϊμού που εκτελεί από συνήθεια κάτι, το οποίο πλέον δεν σκέφτεται καν γιατί το κάνει. Έτσι τους το έχουν περάσει και το ανθρωποειδές απλά εκτελεί, χωρίς σκέψη.
Τα ΜΜΕ «πλάθουν» σωτήρες και υπόσχονται θαύματα… μόνον μέσα σ’ αυτόν τον μονόδρομο. Ένα «θαύμα» που κατάντησε την Ελλάδα γεμάτη ερείπια. Μόνο που δεν λένε τίποτα γι’ αυτούς που τα έκαναν όλα ρημαδιό. Γι’ αυτούς που μας έχωσαν στην τρώγλη της Ευρωζώνης για να… ζήσουμε ζωή χαρισάμενη κι αντί γι’ αυτό… κατέστρεψαν την εθνική οικονομία, στερώντας ακόμη και την εθνική ανεξαρτησία!
43 χρόνια διαφθοράς και πελατειακού κράτους, για να φέρουν τα μνημόνια της εθνικής ταπείνωσης. 43 χρόνια χαμένα σε μια χώρα που γλείφει τις πληγές της. Εάν δίναμε έναν τίτλο στη δημοκρατία της μεταπολίτευσης, θα λέγαμε… το ψευτορωμέικο στο χρηματιστήριο των διεφθαρμένων! Την «δημοκρατία» των λίγων που κατάντησε το λαό να ψάχνει στα σκουπίδια για να βρει κάτι φαγώσιμο!
Γύρω μας όλοι διεκδικούν και θέλουν να χορτάσουν από τις σάρκες της Ελλάδας. Η Τουρκία αναπτύσσεται οικονομικά, δημογραφικά και ενισχύει δυναμικά τον εθνικισμό της!
Η Ελλάδα αποχρωματίζεται εθνικά με την ανεξέλεγκτη είσοδο (λαθρο)μεταναστών και δημογραφικά ζει μια ΣΙΩΠΗΡΗ ΑΛΩΣΗ!
Οικονομικά διαλύεται μεθοδευμένα… αλλά το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό. Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι. Μέσα σ’ αυτή την περίεργη κατάσταση δεν είναι χρεοκοπημένος μόνον ο πολιτικός κόσμος. Είναι και ο λαός, ως λαός. Από την «ευδαιμονία» των δανεικών, είχε χάσει το μέτρο. Ούτε ιδέες, ούτε πνευματικές αναζητήσεις. Η παιδεία στα χρόνια αυτά κατάντησε πλοίο στην ομίχλη χωρίς όργανα προσανατολισμού με εθνικά χρώματα.
Ο λαός έχει συνηθίσει στην ανοχή και τώρα τα ανέχεται όλα. Καταχρήσεις, κλεψιές, αλητεία εκ μέρους των «αρχόντων» του και η «ατομικότητα» έγινε σύντροφός του. Το πρόβλημα είναι πολιτικό με την σύμπραξη του «κυρίαρχου» λαού και την «τρύπα» αυτή καλείται (ο λαός αυτός) να πληρώσει. Υπάρχει λύση; Δεν μπορεί να μην υπάρχει! Εσύ που βλέπεις, ακούς και βιώνεις το πρόβλημα, δώσε την απάντηση. Μπορείς!!!
Μια διαβολο-κατάσταση που γκρεμίζει τα όνειρα των νέων ανθρώπων!
Όσον αφορά την Ελλάδα, θεωρείται η χειρότερη χώρα για νέους εργαζόμενους, συγκριτικά με άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Χαμηλοί μισθοί χωρίς προοπτικές, ειδικά για τους νέους, οι κατοικίες χάνουν (μεθοδευμένα) την αξία τους και πωλούνται «αντί πινακίου φακής». Για εξαγωγές ούτε λόγος, αφού η χώρα δεν παράγει πλέον, μόνον εισάγει. Κάποιοι βέβαια φρόντισαν γι’ αυτό. Η μεσαία τάξη αφανίζεται!
Εάν συνυπολογίσουμε πως οι γεννήσεις μειώνονται, το ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων είναι αρνητικό με λιγότερες γεννήσεις, από το 2011, πάνω από 500 χιλιάδες νέοι σπουδαγμένοι έφυγαν στην ξενιτιά, ποια προοπτική υπάρχει για την Ελλάδα που ξέραμε;
Όταν οι νέοι που (απο)μένουν στην ενδοχώρα, αμείβονται με 350-400 ευρώ, όταν υπερτερεί η «μαύρη» και η «μερική» απασχόληση και οι νέοι δηλώνουν «φιλοξενούμενοι» των γονιών τους γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν διαφορετικά μέσα στο χειρότερο εργασιακό καθεστώς της Ευρωζώνης, για ποια Ελλάδα μιλάμε;
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που έχει μειώσει (από το 2010) κι αυτόν ακόμη τον κατώτατο μισθό, οι αμοιβές είναι ψίχουλα και όλα γενικά γκρεμίζουν τα όνειρά μας, κυρίως των νέων ανθρώπων. Εάν σ’ αυτό το γκριζο-μαύρο τοπίο γεμάτο ομίχλη προσθέσουμε και την ανεξέλεγκτη έλευση λαθρο-μεταναστών – άλλη μια πονεμένη ιστορία δυστυχισμένων ανθρώπων – τότε στο παραμύθι κυριαρχεί απόλυτα ο δράκος!
Σημ.: τη λέξη λαθρομετανάστες χρησιμοποίησε πρώτος στην εποχή του ο Καρλ Μαρξ.
