Έπεα πτερόεντα με τη Δημοκρατία στον κύκλο του «λιμπεραλισμού»
Με έπεα πτερόεντα διευθύνεται το πολιτικό και οικονομικό μας σύστημα, ξεγελώντας την κοινή γνώμη με τα ιδανικά της ελευθερίας. Της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας και άλλα παρόμοια.
Πουλούσε και πουλάει η «ελευθερία του ατόμου» και έτσι την έκαναν είδωλο λατρείας για τις «μάζες». Ο «λιμπεραλισμός» είναι πολιτική φιλοσοφία, με τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ να είναι ένας από τους «αγίους» του, σύμφωνα με την οποία το κράτος θα πρέπει να επιλέγει πολιτικές που θεωρούνται δίκαιες. Δηλαδή είναι οι ιδέες και οι αρχές με τις οποίες διακηρύσσεται η ελευθερία του ατόμου.
Γαλλική επανάσταση με τη δημοκρατία
Αν, έχοντας υπ’ όψιν όλα τα παραπάνω, εξετάσουμε καλά τι θα πει «Δημοκρατία στον Δυτικό κόσμο», θα καταλήξουμε πως πρόκειται για τη θεωρία του «φιλελευθερισμού». Είναι καθαρά ο κοινοβουλευτικός «λιμπεραλισμός».
Democracy λοιπόν στη διεθνή γλώσσα η Δημοκρατία και η οποία δεν είναι ορφανή, αλλά έχει και πλούσιο πατέρα. Είναι το παιδί του καπιταλισμού. Είναι το όργανο με το οποίο ο καπιταλισμός κυριαρχεί πάνω στις λαϊκές μάζες. Είναι το επιθετικό όργανο με το οποίο κατορθώνει ο καπιταλισμός να επιβάλλει τη θέλησή του, βαφτίζοντάς την «λαϊκή θέληση»!
Αυτή λοιπόν είναι η Δημοκρατία με εξαπτέρυγα την ελευθερία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και άλλα φανταχτερά μπιχλιμπίδια της λιμπεραλιστικής φιλοσοφίας, για να συνεγείρει και πείσει τις μάζες πως κι αυτές συμμετέχουν, δημιουργώντας και το παιχνίδι των εκλογών.
Καθολική η ψηφοφορία με οργανωμένα κόμματα, ορθοδόξους οπαδούς και απαραίτητα μεγάλα κεφάλαια για να κινηθεί το όχημα της Δημοκρατίας.
Χρειάζεται όμως απαραίτητα και ο «τύπος». Εφημερίδες, τηλεόραση, διαδίκτυο και όλα τα σχετικά της προπαγάνδας για την πλύση του εγκεφάλου!
Όλα αυτά απαιτούν χρήματα, κεφάλαια που μόνον οι κεφαλαιοκράτες μπορούν να προσφέρουν, κι αυτοί που θα μπουν στο παιχνίδι της Δημοκρατίας με οργανωμένα κόμματα, πρέπει να γίνουν όργανα αυτών που κατέχουν το χρήμα.
Μπορεί να υπάρχουν άτομα ικανά με ιδανικά και προσόντα, αλλά αν δεν έχουν το χρήμα, είναι προορισμένοι να χάσουν.
Οι εργολάβοι του κεφαλαίου είναι αυτοί που κατευθύνουν τον «τύπο», δηλαδή την κοινή γνώμη και αυτοί διευθύνουν το παιχνίδι. Τα δημοσιογραφικά ρούχα είναι τέτοιας κοπτικής και ραπτικής που σκεπάζουν την ασχήμια, ώστε ο λαός να τα «τρώει» όλα!
Αφού λοιπόν το χρήμα είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει το όχημα της Δημοκρατίας, συμπεραίνουμε πως είναι και γνήσιο παιδί του καπιταλιστικού συστήματος. Το κεφάλαιο είναι αυτό που κατευθύνει το κοινοβουλευτικό όχημα και με την πλύση εγκεφάλου των δικών τους ΜΜΕ, τα κάνουν να φαίνονται πως όλα γίνονται με τη λαϊκή θέληση!
Ελεύθερη οικονομία – νεοφιλελευθερισμός και Δημοκρατία
Η «ελεύθερη οικονομία» των αγορών, με νεοφιλελευθερισμό και παγκοσμιοποίηση; Είναι ο τρόπος για να συσσωρευτούν τα κεφάλαια στα χέρια των λίγων και ισχυρών, για να έχουν τη δύναμη να διευθύνουν το παιχνίδι της Δημοκρατίας. Η «μάζα» έτσι κι αλλιώς πλάθεται και ενώ είναι ο υπηρέτης του συστήματος, νομίζει πως είναι και ελεύθερος (κατά τη θεωρία του λιμπεραλισμού). Νομίζει πως είναι ο κυρίαρχος λαός!
Το συμφέρον του καπιταλισμού δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των πολιτών. Ό,τι δεν συμφέρει στο καπιταλιστικό σύστημα καταπολεμάται με κάθε βρώμικο τρόπο και στηρίζεται κάθε σύστημα, που υπηρετεί την θρησκεία του καπιταλισμού.
Λιμπεραλισμός και φιλελευθερία παρέα με την ψευδεπίγραφη Δημοκρατία, είναι το σύστημα που επικρατεί με τη στήριξη του καπιταλισμού και την κυριαρχία του πάνω στις «μάζες» την ονομάζουν Δημοκρατία. Πουλάνε ιδανικά, αλλά μέσα από το περιτύλιγμα βρίσκεται η πανούκλα και η χολέρα.
Η επικράτηση του καπιταλισμού με τον πλούτο συγκεντρωμένο σε λίγα χέρια έχει σχέση με την υποταγή του ατόμου στο σύνολό του και με τον «τύπο» υπό τον έλεγχο του κεφαλαίου να παρεμβαίνει, κάνοντας παιχνίδι με «φουλ του άσου», ρίχνει στην παγίδα του κεφαλαίου τον «κυρίαρχο λαό».
Άρα, κοινοβουλευτικό πολίτευμα σημαίνει ελεγχόμενο κομματικό καθεστώς. Το κάθε κόμμα να έχει τα ντόπερμαν για να ελέγχουν το κοπάδι. Εκτός από το κόμμα δεν υπάρχουν ούτε τα συμφέροντα της πατρίδας, ούτε του συνόλου της κοινωνίας. Το κόμμα είναι θρησκεία!
Τελικά όλα σχεδόν τα φιλοσοφικά δόγματα και οι συνταγματικές θεωρίες περί νεοφιλελευθερισμού – κυρίως – δεν αξίζουν τίποτα. Όλα σχεδόν δημιουργήθηκαν για να ελέγξουν τη «μάζα» και να την κλείσουν στο μαντρί. Τα ντόπερμαν γνωρίζουν καλύτερα το παιχνίδι, γιατί αν κάποιο από αυτά είχε κρίση συνείδησης και μιλούσε, θα έλεγε πως ο κοινοβουλευτισμός αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της πολιτικής ολιγαρχίας. Πως δεν έχει καμία σχέση με την λαϊκή θέληση και πως η παλιά φεουδαρχία αντιπροσωπεύεται σήμερα από το παραμύθι του λιμπεραλισμού.
Λαοί υπόδουλοι στους λίγους του χρήματος, με τη δική τους ψήφο και ανοχή. Αν η Δημοκρατία δεν είναι η εθνική παρακμή σε όλα τα επίπεδα, ποια εξήγηση να δοθεί πως με τόσες δημοκρατίες παγκόσμια… οι λαοί βρίσκονται στο ναδίρ; Πώς να εξηγηθεί το γεγονός πως, στην Ελληνική πραγματικότητα, το κράτος δεν λειτουργεί για να υπηρετεί τους πολίτες, αλλά για να μισθοδοτούνται οι πελάτες των κομμάτων και να ληστεύουν το κοινωνικό χρήμα τα ντόπερμαν των κομμάτων εξουσίας, εργολάβοι δημοσίων έργων και προμηθευτές;
Αν Δημοκρατία σημαίνει πελατειακό κράτος, με τα ταμεία του κράτους ανοιχτά και διαθέσιμα στους αετονύχηδες εργολήπτες και καναλάρχες… τότε «να λείπει το βύσσινο»!
Αν Δημοκρατία σημαίνει κομματική διαπλοκή και πρόεδρό της μια «γλάστρα» που θα δίνει απλά την παρουσία της σε εθνικές επετείους, καλό θα ήταν να το ξαναδούμε!
Αν όμως Δημοκρατία σημαίνει τέρμα στον υπόκοσμο της διαπλοκής και τα κόμματα θα χάσουν την ατιμωρησία τους για κάθε αυθαιρεσία τους, τότε το ζήτημα το ξαναβλέπουμε!
Πώς όμως η Δημοκρατία θα ξεφύγει από τη θεωρία του λιμπεραλισμού και τον έλεγχο του κεφαλαίου; Εδώ είναι το πρόβλημα και χρειάζονται δυνατοί λύτες. Πόσο όμως η Δημοκρατία εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα ή τους μηχανισμούς του κεφαλαίου;
Και ένας προβληματισμός… γιατί κανένας από τους φιλοσόφους μας της κλασικής αρχαιότητας δεν ήταν υπέρμαχος της Δημοκρατίας; Πώς και γιατί η Ελλάδα διέπρεψε στους αιώνες των αιώνων χωρίς η «εξουσία» να φορέσει ποτέ δημοκρατικό ρούχο, κοινοβούλιο και Σύνταγμα;
Ελληνικό κυβερνείο το «Καραγκιοζιστάν»
Όσον αφορά την Ελλάδα, η παλιά αριστοκρατία των Φαναριωτών και γαιοκτημόνων δεν άλλαξε ως τα σήμερα. Το πολίτευμα είναι η κομματική δικτατορία. Κατά τον Δημήτριο Γούναρη «όλες οι κυβερνήσεις είναι όργανα της ολιγαρχίας. Όλο το σύστημα στηρίζεται στην εκμετάλλευση του εργάτη».
Όλα θυμίζουν ένα εμιράτο με σούργελα στην πίστα των ΜΜΕ, που τα «πιάνουν» στην Βουλή των λόρδων χοντρά και χωρίς να δίνουν λόγο πουθενά. Αντί οι ένοικοι της Βουλής να δουλεύουν 12ωρα για τον επιούσιο, περιφέρονται στα «πάνελ» της «ενημέρωσης» λέγοντας βλακίες από τον σκάρτο τους εγκέφαλο!
Ακούγοντάς τους τα ζωάκια της φάρμας ξεχνάνε την ανεργία, τη φτώχεια, την ανέχεια, τον ΕΝΦΙΑ, το μπάχαλο στην παιδεία, την υγεία, τη δικαιοσύνη, την ασφάλεια… Για να επιβιώσει η κοινοβουλευτική Δημοκρατία, υπάρχουν ακόμα τα ζωάκια που ξανα-ψηφίζουν τους «άξιους» χασαποτσοπάνηδες και κλεφτοκαπεταναίους του «δημοκρατικού τόξου»!
Έτοιμο το κυβερνείο του Καραγκιοζιστάν με κυανο-πρασινο-ροζ κλεφτοκαπεταναίους. Τα φουσάτα με τα τσακάλια της «παρέας» έτοιμα πάντα να κάνουν Πάσχα στο όνομα της Δημοκρατίας!
Είχε πει η Ζωή Λάσκαρη: «… Όλα έχουν απαξιωθεί. Πάνω απ’ όλα με θλίβει η ισοπέδωση. Δεν υπάρχει Πατρίδα, Εθνικός Ύμνος, Οικογένεια, Θρησκεία. Αν τα πεις αυτά, σε λένε φασίστα»!
Δημοκρατία με ετικέτα «κεφαλαίου» είναι το πεπαλαιωμένο λιμπεραλιστικό πολίτευμα που επιβάλλει στην κοινωνία να περπατά με το κεφάλι προς τα πίσω…
