ΤΥΡΡΗΝΟΙ:ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΗΣΙΟΔΟ-ΚΛΗΜΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΑ – ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΤΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ -ΣΤΡΑΒΩΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΩΝ ΑΝΔΡΙΩΤΗ ΚΑΙ PAUL KRETSCHMER ΣΤΟΥΣ ΤΥΡΡΗΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΣΣΑ (ΚΟΖΑΝΗΣ) H ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ & ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση το πρώτο μέρος με τις απόψεις και αναφορές αρχαίων Ελλήνων ιστορικών και φιλοσόφων για την Τυρρηνία και τους Τυρρηνούς. Στη σημερινή, παραθέτουμε απόψεις και άλλων Ελλήνων ιστορικών, αλλά και απόψεις ιστορικών της Ρωμαϊκής περιόδου και ακόμη, απόψεις γλωσσολόγων.
— Ησίοδος: (Έζησε γύρω στο 700 ή 800 π.Χ. )
Ο Ησίοδος υπήρξε ο δεύτερος, σε σπουδαιότητα, αρχαίος ποιητής,, μετά τον Όμηρο. Υπολογίζεται ότι έζησε γύρω στο 700 ή 800 π.Χ. Από τα γνωστότερα έργα του είναι τα “Έργα και Ημέραι” ,”Κατάλογος Γυναικών” , και η “Θεογονία”. Ο Ησίοδος αναφέρει για τα παιδιά (Λατίνος και Άγριος )που έκανε ο Οδυσσέας με την Καλυψώ στο νησί της. που έγιναν Βασιλείς των Τυρρηνών και όχι των Ρωμαίων.
— Κλήμης ο Αλεξανδρεύς ( 150 – 216 μ.Χ.)
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς ή Κλήμης ο Αλεξανδρινός (Titus Flavius Clemens) ήταν διάσημος θεολόγος, στα τέλη του 2ου και αρχές 3ου αιώνα μ.Χ. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς αναφέρεται στην ιστορία των Κάβειρων και τον φόνο ενός αδερφού τους, από τους άλλους 3 και την μεταφορά της κύστη τους ,Δυτικά του Ολύμπου στην Τυρρηνία και την διδασκαλία της λατρείας του Διόνυσου στους Τυρρηνούς.
— Διονύσιος της Αλικαρνασσού: (6ο αιώνα π.Χ.)
Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς ήταν Έλληνας ιστορικός και δάσκαλος της ρητορικής. Ο Διονύσιος αναφέρει ότι η γλώσσα που ομιλείται στη Λήμνο είναι παρόμοια με των Ετρούσκων.
— Στράβων (64 π.Χ-24 μ.Χ.)
Γράφει ο μεγάλος γεωγράφος της αρχαιότητος Στράβων ι:
1.(Γεωγραφικά Ε,ΙΙ,2)
Οι Ρωμαίοι αποκαλούν τους Τυρρηνούς Ετρούσκους και Τούσκους.Οι Έλληνες τους λένε Τυρρηνούς από τον Τυρρηνό του Άτυος,καθώς λένε που δημιούργησε αποικίες από την Λυδία.Υπήρχε πείνα και αφορία,όποτε ο Άτυς ένας από τους Απογόνους του Ηρακλή και της Ομφάλης που είχε δυο παιδιά έριξε κλήρο και κράτησε τον Λυδό ,ενώ τον Τυρρηνό με τον περισσότερο κόσμο τους ξαπέστειλε””
2. Καθώς η αρχαία Ρώμη επεξέτεινε την κυριαρχία της στο Λάτιο και την κεντρική Ιταλία, υποτάσσουσα τους γειτονικούς λαούς, ο αρχικός Ρωμαϊκός πληθυσμός αναμείχθηκε με Σαββίνους, Ετρούσκους, Τυρρηνούς και σταδιακώς κυριάρχησε το Λατινικό και Ιταλικό στοιχείο. Αξίζει ωστόσο να σημειώσουμε ότι και οι λαοί αυτοί (Ετρούσκοι, Τυρρηνοί) ανήκαν στην ευρύτερη Ελληνοπελασγική ομοφυλία, όπως αναφέρει ο Στράβων στο 5ο βιβλίο των «Γεωγραφικών» του.
ΓΛΩΣΣΟΛΌΓΟΙ
— Νικόλαος Ανδριώτης *
Γράφει: “Οι Έλληνες, αφού πέρασαν σε περιοχές πάνω από τα σημερινά όρια της Ελλάδος την πρώτοελληνική περίοδο πληθαίνοντας, αριθμητικά, απλώθηκαν γεωγραφικά, σε βαθμό που να αρχίσει η γλώσσα τους να διαφοροποιείται, σε διαλέκτους γύρω από τον 2ον αιώνα π.Χ., στα σημερινά βόρεια σύνορά της χώρας, που έμελλε να ονομασθεί από αυτούς, Ελλάδα και να γίνει οριστική τους κοιτίδα επί 4000 χρόνια αδιάκοπα από τότε ως σήμερα”.
Η είσοδος στην Ελλάδα δεν έγινε με μιας αλλά σε τρία κύματα με 3 διαδοχικές κατακτήσεις.
Πρώτα κατέβηκαν οι Ίωνες κατόπιν γύρω στον 17ο αιώνα π.Χ. Οι Αχαιοί και τελευταίοι γύρω στον 12 αιώνα π.Χ.οι Δωριείς.
ΙΩΝΕΣ Η πρώτη Ελληνική φυλή΄που βρέθηκε ανάμεσα στους Προέλληνες ,οι Ίωνες δεν αφομοιωθήκαν αλλά αφομοίωσαν ένα μεγάλο μέρος των Προελλήηνων .
ΑΧΑΙΟΙ Μετά 3 αιώνες κατέβηκαν και οι Αχαιοί, βρήκαν κατά μέγα μέρος Ελληνόφωνη
ΔΩΡΙΕΙΣ Και ακόμη περισσότερο όταν μετά άλλους πέντε αιώνες κατέβηκαν οι Δωριείς”
*Νικόλαος Ανδριώτης (1906-1976)
Ο Νικόλαος Παντελής Ανδριώτης), ήταν καθηγητής της γλωσσολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1944 – 1969) και την περίοδο (1962 – 1963) διετέλεσε πρύτανης του ομώνυμου Πανεπιστημίου.
Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1928. Την περίοδο 1928 – 1944 εξέδωσε το «Ιστορικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας».[5] Αφού έλαβε το διδακτορικό του το 1932 από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (1933 – 1937) σπούδασε συγκριτική γλωσσολογία στα Πανεπιστήμια της Βιέννης (με τον Paul Kretschmer ) και το Βερολίνο. Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη και για μεγάλο χρονικό διάστημα μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών της οποίας πρόεδρος ήταν το 1976, πρόεδρος του Ιδρύματος για τη Μελέτη της Βαλκανικής Χερσονήσου (ΙΜΧΑ) καθώς και μέλος της επιστημονικής επιτροπής των περιοδικών Βαλκανικές σπουδές (1960-1974).

— Paul Kretschmer *
O P.Kretschmer προσπάθησε να συμβιβάσει τα πορίσματα τής Αρχαιολογίας μετά δεδομένα της Γλωσσολογίας και δέχεται ότι στην Ελλάδα συναντήθηκαν δυο προελληνικές εθνότητες και γράφει:
”1.) Μια παλαιότατη Μεσογειακή με ορμητήριο την Μ.Ασία που τελευταία απομεινάρι της ήταν οι Κάρες και οι Λέλεγες των Μικρασιατικών παραλίων και των νησιών μας και
2)Μια νεώτερη εθνότητα Ευρωπαϊκή όχι όμως της ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής οικογένειας,με κάποια ίσως μακρινή συγγένεια προς
Ινδοευρωπαίους.ανάλογη με την μακρινή συγγένεια που έχουν η σημιτική γλωσσική οικογένεια με την χαμιτική
Ως πιθανότερος χρόνος της καθόδου της στην Ελλάδα ορίζεται ο 25ος αιώνας π.Χ.500 χρόνια πριν την κάθοδο των Ελλήνων.
Αυτοί είναι οι Πελασγοτυρρηνοί ,οι άμεσοι ,οι πραγματικοί Προέλληνες.
Από αυτούς προέρχεται και η προελληνική γλωσσική κληρονομιά που είδαμε συνδυασμένη με στοιχεία του προκάτοχου ανατολικού γλωσσικού στρώματος.
Αυτοί διατήρησαν και μετέδωσαν στους Έλληνες και τα παλαιότατα τοπωνυμία που είχε αφήσει το προηγούμενο εθνολογικό στρώμα προσθέτοντας και μερικά δικά τους
Αυτοί κατόπιν από την Ελλάδα πέρασαν και στην Ιταλία και σχημάτισαν τους Προιταλούυς δηλ,τους Ετρούσκους.”
*Paul Kretschmer ( 1866 – 1956)
Ο Paul Kretschmer ήταν Γερμανός γλωσσολόγος ,r γεννήθηκε στο Βερολίνο και όπου σπούδασε κλασική και ινδοευρωπαϊκή φιλολογία .Υπήρξε καθηγητής του πανεπιστημίου του Marburg στη Γερμανία (1897-99),
Και αργότερα συγκριτικής γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης , όπου παρέμεινε μέχρι το 1936.
Μελέτησε την πιο πρόωρη ιστορία και αλληλεπιδράσεις των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών και έδειξε πώς επηρεάστηκαν από μη ινδοευρωπαϊκές γλώσσες όπως την γλώσσα των Ετρούσκων
.Η πτυχιακή του μελέτη των προελληνικών στοιχείων στην αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν το 1896 ( Εισαγωγή στην Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας ).
Συγκρίνοντας τα Ελληνικά ονόματα με τους ξένους ομολόγους τους στην αρχαία Μ.Ασία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένας μη Ελληνικός, Μεσογειακός πολιτισμός είχε προηγηθεί των Ελλήνων εκεί, αφήνοντας εκτεταμένα γλωσσικά ίχνη