Κε Πρύτανη, Κε Δήμαρχε, Κε Περιφερειάρχη, Κε Υπεύθυνε του Τμ. Μηχανικών Πληροφορικής και Επικοινωνιών καλησπέρα σας,
Λυπάμαι που πίστεψα ότι θα έρθει το παιδί μου στην Κοζάνη να σπουδάσει σε πολυτεχνική σχολή και αντ’ αυτού κάνει διακοπές διαρκείας και θα έρθει σπίτι του τις γιορτές με σκυμμένο κεφάλι, όπως εγώ όταν ήμουν άνεργος.
Λυπάμαι που αφήνετε να ασκούν βία όσοι θέλουν να κρατούν κλειστή τη σχολή, ενώ οι μισοί φοιτητές ψήφισαν να ανοίξει.
Λυπάμαι που τους αφήνετε να πιστεύουν ότι αυτός ο εύκολος δρόμος είναι και ο μόνος για οποιαδήποτε αντίδραση, αφού οποιονδήποτε δημόσιο χώρο μπορούν να τον καπηλεύονται.
Λυπάμαι που σας εμπιστεύτηκα το παιδί μου και έχω τύψεις γιατί τον προέτρεψα να ακολουθήσει την επιλογή του γιατί νόμιζε ότι θα σπουδάσει.
Λυπάμαι που δεν θέλω πάνω στην πλάτη του να παίζουν τα κόμματα που θέλουν τα πάντα στο σκοτάδι και οι καθηγητές που είναι στον μικρόκοσμό τους.
Λυπάμαι που δεν έχω τα χρήματα να τον στείλω στο εξωτερικό, γιατί τα έχετε απαξιώσει όλα.
Εύχομαι να κάνετε κάτι άμεσα και να φανώ γραφικός, εύχομαι να βάλετε εαυτούς στη θέση όλων εμάς που δεν έχουμε φωνή στην Κοζάνη.
Με εκτίμηση,
Κώστας Νικητάκης
Γονέας πρωτοετούς φοιτητή
ΣΑΒΒΙΔΟΥ ΒΕΤΤΑ