Γιάννη Κορκά
Ο Αλέξανδρος Στ. Δελιαλης, είναι ένας χαρισματικός νέος στην έκφραση της μουσικής, στη Μονωδία ,έχει σπουδάσει 7 χρόνια και πήρε το πτυχίο του με άριστα . Έχει συμπράξει με την Κρατική ορχήστρα Θεσσαλονίκης, με την συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, και τη συμφωνική ορχήστρα νέων «Δημήτριος Μητρόπουλος». Συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις όπερας, παραστάσεις Ορατορίου και βραδιές Licier.Ταχτικά πηγαίνει στο εξωτερικό και παρακολουθεί εκδηλώσεις που έχουν σχέση με τις σπουδές του . Είναι πολύγλωσσος και τραγουδάει στη γλώσσα του συνθέτη. Με πρωτοβουλία του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, είχαμε την εξαιρετική τιμή να τον ακούσουμε στην αίθουσα της τέχνης , την περασμένη εβδομάδα να τραγουδάει στη Γερμανική γλώσσα τα
24 τραγούδια του ποιητή Βίλχελμ Μύλλερ που τα μελοποίησε ο ρομαντικός μουσικοσυνθέτης Φρανς Σούμπερτ, δίνοντας τίτλο «Χειμωνιάτικο ταξίδι». Ένα από τα τραγούδια του είναι η Φλαμουριά, γνωστότατο τραγούδι. Είναι Αυστριακής καταγωγής και δυστυχώς πέθανε στα 31 του χρόνια από αρρώστια της εποχής , ενώ είχε ακόμη να προσφέρει πολλά στη μουσική που είχε ήδη αναγνωριστεί και είχε εισέλθει στη χωρία των μεγάλων μουσικοσυνθετών και είναι αποδεκτός μέχρι σήμερα. Ένας συνθέτης ρομαντικός με πολύ λυρισμό. Ακούγοντας τα τραγούδια που τα ερμήνευε έξοχα ο Βαρύτονος Αλέξανδρος , διαπιστώνεις το ταλέντο του μουσικοσυνθέτη και του Αλέξανδρου, ο οποίος με μια έκφραση μουσικής ανάτασης σε γοήτευε και σε μετέφερε στο χειμωνιάτικο ταξίδι των Αυστριακών Άλπεων που τα συνέδεε ο λυρισμός του Σούμπερτ με τη μουσική του. Παρακολουθούσαμε τον Βαρύτονο Αλέξανδρο να πάλλονται οι φωνητικές του χορδές πολλών χρωμάτων στην απόδοση των τραγουδιών. Επικρατούσε άκρα ησυχία αφοσιωμένοι έστω και λίγοι ακροατές στη μουσική πανδαισία. Τον συνόδευε ο πιανίστας Χ. Τσινικοσμάογλου που διαχέονταν με απαλή επαφή τα δάκτυλά του στα πλήκτρα του Πιάνου και αναδείκνυαν τη ρομαντική ευαίσθητη του μουσικοσυνθέτη Σούμπερτ. Τον παρομοίασα με τον αείμνηστο Κοζανίτη Γιάννη Διδίλη, που ήταν πιανίστας στην ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη και μαέστρος . Τον είχα παρακολουθήσει στη Μπουάτ «»Τζάκι» στην πλατεία Ρηγίλλης μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αντώνη Καλογιάννη, δικός του τραγουδιστής, όπου έπαιζε τη Ρωμιοσύνη, και τα «Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» και η χούντα τον παρακολουθούσε.
Να πληροφορήσω στους φιλόμουσος συμπολίτες μου, ότι το 1929 μαζί με τους τότε φιλόμουσους είχαν προσκαλέσει τον περίφημο Ρώσο Βαρύτονο Νερανώφ και έδωσε ρεσιτάλ στο κινηματοθέατρο «ΙΡΙΣ», μετά Τιτάνια, η αίθουσα ήταν πλήρως γεμάτη φορώντας όλοι επίσημη ενδυμασία να τιμήσουν τον καλλιτέχνη . Στο δείπνο που ακολούθησε τραγούδησε τον «Βαρκάρη του Βόλγα» και άλλα κομμάτια Ρωσικής μουσικής. Στη δε Σερενάτα του Σούμπερτ τον συνόδευσαν στο τραγούδι οι δεσποινίδες Ανθή Μάνου πιανίστα και η Ιουλία Σασσαρόλι Βιολί. Βλέπουμε η Κοζάνη να ζει την Μπέλ- Επόκ με εκδηλώσεις ποιότητος. Χορηγός της εκδήλωση ήταν η χήρα του μεγάλου Ευεργέτη Κων/νο Δρίζη. Τον Σούμπερτ λοιπόν, προ 90 ετών, άκουγαν οι Κοζανίτες και το Δεκέμβριο του 2018 πάλι ο Σούμπερτ στην Κοζάνη, ακούστηκε η μουσική του από τον Αλέξανδρο Δελιαλή στο «χειμωνιάτικο ταξίδι». Συνδέω τον Αλέξανδρο με τον Νερανώφ και τον θεωρώ συνεχιστή του. Στην παράσταση του Νερανώφ, ήταν ο Νομάρχης Γ. Σταύρου σπουδαγμένος στη Γερμανία και ο Δήμαρχος Στέργιος Καραγκούνης. Που του παρέθεσαν το βράδυ στο κοσμικό κέντρο ΑΒΕΡΩΦ δείπνο μετά μουσικής Σούμπερτ.
Να μη ξεχνάμε όμως και τον Κοζανίτη μεγάλο τενόρο Κώστα Λιόντα, που είχε σπουδάσει στη μουσική Ακαδημία της Βουδαπέστης και διέπρεψε στην Ευρώπη προ του ’40 και όταν ερχόταν στην Κοζάνη να τιμήσει τους συμπατριώτες του , η αίθουσα του κινηματοθεάτρου ήταν ασφυκτικά γεμάτη και ήταν το μουσικό γεγονός της χρονιάς. Αλλά και ακόμη και δύο άλλοι Κοζανίτες που σπούδασαν στη Βιέννη ο Γιώργος Χατζηδάμος σπάνιος τενόρος που παρέμεινε στη Βιέννη και ο Βύρων Τιάλιος ομοίως τενόρος. Η Κοζάνη είχε μεγάλη έφεση για τη μουσική και το 1931 ιδρύθηκε το Ωδείο Κοζάνης. Δημοσιεύω μια φωτογραφία ορχήστρας Κοζανιτών και μελών του Ωδείου που κρατούν τα μουσικά όργανα που έπαιζε ο καθένας. Γνωρίζω τα ονόματά τους και ποιο όργανο έπαιζαν. Θα τα παρουσιάσω άλλη φορά.
Οι μουσικόφιλοι στη αίθουσα ήσαν λίγοι , ευτυχώς που ήσαν κι αυτοί. Ένας καλλιτέχνης που τραγουδάει στο μέγαρο μουσικής της Θεσσαλονίκης και η αίθουσα είναι γεμάτη, αντιλαμβάνεστε πόσο θα τον στεναχωρούν οι ολιγάριθμοι ακροατές στη γενέτειρά του. Ο Σεβασμός προς τους καλλιτέχνες είναι ένδειξη πολιτισμού και να προετοιμάζεται πολύ καλά η παρουσία στο κοινό από τους αρμοδίους της εκδήλωσης όταν αυτή γίνεται, με ενημέρωση στα ΜΜΕ ,διαφήμιση και αφήσεις .Αυτή νομίζω είναι η σωστή οργάνωση των εκδηλώσεων, και, που έχω σχετική εμπειρία. όταν μάλιστα είναι και ένας μουσικός που αναλαμβάνει ως Μονωδός να δώσει το ρεσιτάλ, όπως εν προκειμένω ο Αλέξανδρος. Και είδαμε τις προσπάθειες του να ανταποκριθεί στο μουσικό του έργο που μας γοήτευσε .
Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον ταλαντούχο μας Αλέξανδρο και εύχομαι να έχει συνεχή μουσική άνοδο και να κατακτήσει μια αξιοζήλευτη θέση στο μουσικό στερέωμα της Ευρώπης. Γιατί είναι κληρονόμος μεγάλων μουσικοσυνθετών Κοζανιτών .