Η αποτείχιση ειδικώς ορίζεται κανονικώς στον 15ο Κανόνα ως διακοπή μνημόνευσης ιερωμένου μόνο προς τον οικείο επίσκοπό του και μόνον όταν κηρύττει κατεγνωσμένη αίρεση προ συνοδικής καταδίκης γυμνή τη κεφαλή, απροκάλυπτα.…
Είναι ο μη αποτειχισμένος ορθόδοξος;
Το κόλπο παλαιό και απλουστευμένο: “Λέμε ότι δεν αναγνωρίζουμε εκκλησίες με τη δογματική την έννοια αλλά με τάχα μου δήθεν την ιστορική τους ονομασία που επεκράτησε ανά τους αιώνες ως «τεχνικόν όρον» αφού τι να κάνουμε όλοι έτσι τις αποκαλούν, και αυτό το καταγράφουμε σε επίσημη Σύνοδο Ορθόδοξη που αρχίζουμε την αρίθμησή τους από την αρχή ως Πρώτη Αγία και Μεγάλη. Αποκαλείτε τους λοιπόν υποχρεωτικά έτσι, και κατόπιν θα δούμε πώς θα σας πάμε στο επόμενο βήμα με τη Δεύτερη. Αλλά μένουμε πιστοί στην Ορθοδοξία, η Εκκλησία είναι Μία και παράλληλα εξαίρουμε τη σημασία του ΠΣΕ και μάλιστα ως ιδρυτικά μέλη για να τους δείχνουμε την Ορθοδοξία, όχι τίποτα άλλο καλέ, μην πάει το μυαλό σας πουθενά αλλού, αλλά λόγω της αγάπης στους εν Χριστώ ετερόδοξους αδελφούς. Οι παλαιοί Πατέρες όσα λάθη έκαναν και έπεσαν θύματα του αρχαικάκου όφεως, εμείς θα τα περιτυλίξουμε με αγάπη και θα τα φέρουμε στα ίσα τους κατεδαφίζοντας και μερικά τείχη του αίσχους, Ιερούς Κανόνες απαρχαιωμένους πλέον. Ο κόσμος αλλάζει και δεν θα σας αφήσουμε έτσι. Θα σας εκσυγχρονίσουμε. Τι είμαστε εμείς, σαν κάποιους ξεβράκωτους που το 1821 διετάραξαν την αρμονική συμβίωση των 400 χρόνων με τους Οθωμανούς; Εδώ είναι Ευρώπη, δεν είναι παίξε-γέλασε! Μη νομίσετε ότι δεν αγωνιούμε για τα προβλήματά σας. Και τους παπάδες σας θα ξαναπαντρέψουμε και τα σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης όλων με όλους θα ευλογήσουμε και το Ευαγγέλιο αν θέλετε για πάρτι σας ακόμη κι αυτό θα το αλλάξουμε διότι εμείς σας αφουγκραζόμαστε. Αν υπάρχει αγάπη, τι τα θες τα άλλα; Οικονομούμε και σε επίπεδο τοπικών εκκλησιών και τους μεικτούς γάμους κι ας απαγορεύονται διά ροπάλου από τους Ιερούς Κανόνες, και αποδεχόμαστε την κατακερματισμένη αθεολόγητη και αδογματική θεωρία του προσώπου πάλι λόγω αγάπης και τριαδικής προβολής της μοναρχίας του Πατρός έναντι των άλλων Προσώπων στα εκάστοτε Επισκοπεία και Πατριαρχεία προς την άνευ όρων υπακοήν. Κατά τ’ άλλα, είμαστε Ορθόδοξοι και πρέπει να επανακαθορίσουμε τη σχέση μας με τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον συμπροσευχόμενοι με τους πάντες ακόμη και με λεσβίες επισκοπίνες, ωσάν να μην έχει προκαθοριστεί από την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση σαφέστατα εδώ και 20 αιώνες, επειδή αιρετικοί δεν υπάρχουν παρά μόνον καβγατζήδες. Όλοι μια Εκκλησία είμαστε, όλοι χωράμε και τα υπογράφουμε αυτά στο Κολυμπάρι επίσημα, όχι οι 800 επίσκοποι ούτε οι 160 συμμετέχοντες αλλά οι 10 παρόντες από τους 14 προκαθημένους. Αυτοκεφαλούμε άνευ όρων και τους αχειροτόνητους καθηρημένους και αφορισμένους διεφθαρμένους φιλοπαπικούς της Ουκρανίας που τους έδιωξε η Μόσχα η κακιά μέσα στο χειροκρότημα του ΝΑΤΟ και να ‘το το σχίσμα πάνω στο σχίσμα. Αυτό όμως τα λεν οι μισότρελοι οι αποτειχισμένοι. Ο ιστορικός μας Πατριάρχης για όλα μεριμνά και όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Εδώ το σβηστό Φανάρι! Όλα με τη βούλα! Βούλα, μ’ ακούς; Ως προς το κέντρο της Θείας Λατρείας τη Θεία Ευχαριστία, ο άρτος και ο οίνος μετατρέπονται μεν σε Σώμα και Αίμα Χριστού αλλά στην αγία λαβίδα αν πάει ο κορονοϊός, ο καλός Χριστούλης γιατί να τον σκοτώσει τον καημένο; Πλάσμα του είναι κι αυτό. Σημασία έχει να κοινωνούμε, όχι πώς. Τι σας νοιάζουν εσάς αυτά; Εμείς οι επίσκοποι τα κανονίζουμε. Εσείς να παραμένετε στην Εκκλησία, σ΄εμάς δηλαδή. 29 κατασκευαστές λαβίδων συνιστούν τον σκασμό. Αυτοί, ξέρουν! Μάσκες λοιπόν, γάντια, αποστάσεις, θα συντομεύσουμε και τις ακολουθίες, εν ανάγκη κλείνουμε και τους ναούς για μερικούς μήνες και αποστειρωμένα μιας χρήσεως ιερά σκεύη και λαβίδες ατομικές γιατί το κράτος θα μας κάνει ντα κι εμείς είμαστε μια φιλήσυχη θρησκεία που θέλει την κοινωνική ειρήνη και την υπακοή. Θα πούμε όλοι μαζί τώρα κι ένα χριστιανικό τραγουδάκι για τον αλτρουισμό, θα πολυχρονίσουμε και τον Άγιο Πατέρα μας Πάπα Ρώμης και να πάτε στα σπιτάκια σας σαν καλά παιδάκια με αποστειρωμένα τα χεράκια να κάνετε νάνι. ”.
Καθαρότερη και φαεινότερη μασονική μεθοδολογία σταδιακής κεκαλυμμένης διαστροφικής πορείας, αυτό που λέγεται σαλαμοποίηση, δεν θα μπορούσε να υπάρξει και περνά αυτή η ψευδοθεολογική θωπεία στους αμετανόητους ελληνόφωνους που είναι η πλειοψηφία, σαν αστραπή. Αν τώρα ξεστομίσεις τη λέξη «αποτείχιση», γουρλώνουν τα μάτια και «φτου-κακά». Ερχόμαστε μετά ταύτα, σε μια δεύτερη συμπληρωματική θεώρηση της αποτείχισης έπειτα από αυτήν που δημοσιεύσαμε ως «Περί Αποτειχίσεως» προ διμήνου και άλλων, με τον νέο ως τον άνω τίτλο για τελικό προβληματισμό. Δεν πρόκειται στο παρόν να επεκταθούμε στα θεωρητικά του ορισμού της αποτείχισης. Το θέμα έχει εξαντληθεί σε προηγούμενα και στην προπερσινή Ημερίδα στη Θεσσαλονίκη. Διευκρινήσεις στοχευμένες μόνο θα γίνουν. Όχι για τους επίδοξους επικριτές μας οι οποίοι πέρα από τους Οικουμενιστές, ταμπελώνονται μόνοι τους σαν γνήσιοι ορθόδοξοι ή και χωρίς επιθετικό προσδιορισμό. Αυτοί έχουνε πάρει τον δρόμο τους και καλά θα κάνουν να μην ενοχλήσουν άλλο. Το χάσμα που μας χωρίζει, αγεφύρωτο. Ούτε θα μας πείσουν ούτε θα πεισθούν. Συνεπώς δεν έχει απολύτως κανένα νόημα ένας διάλογος και μάλιστα μέσω σχολίων. Και να γίνει, δεν θα απαντήσουμε. Όποιος θέλει και μπορεί, οργανώνει τη σκέψη του σε παραγράφους, τη δημοσιοποιεί αν βρει μέσο ή με δικό του και ο λαός βγάζει συμπέρασμα. Εάν έχει ορθόδοξο φρόνημα και κριτήριο, ορθόδοξα, εάν όχι, αντίθετα, με ανάλογη ωφέλεια ή ζημία προσωπική της ψυχής του. Σε τελική ανάλυση, τα πάντα από την εποχή των πρωτοπλάστων είναι προσωπικές μας επιλογές. Το αυτεξούσιο απείραχτο. Αν δεν τη θέλεις άνθρωπε τη δωρεά της θέωσης και τη λοιδορείς, πρόβλημα αποκλειστικά δικό σου.
Κάποιοι που κουβαλούν την αίρεση και το σχίσμα και την πλάνη και την κακία και τη βλακεία στο κεφάλι τους λειτουργούν ως μισάνθρωποι άλλων. Δεν τους χρωστούν όμως σε τίποτα να ταράζονται οι υπόλοιποι. Λυπούμεθα αλλά η γλώσσα που τους αξίζει είναι αυτή και συγκρατούμεθα για να μην πούμε περισσότερα και χειρότερα. Εσυνήθισαν να μην έχουν αντίδραση σοβαρή και νομίζουν ότι έτσι θα είναι πάντα. Ας τεκμηριώσουν ορθά τα χωρία τους κι ας μας αφήσουν ησύχους με όσα κουβαδάκια παραλίας για παιχνίδι κι αν κουβαλούν. Γνωριζόμαστε κι από πριν και μας υβρίζετε, απαράδεκτοι; Στο καλό, μαζί με τους λιποτάκτες υβριστές και τα ιστολόγιά τους.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά:
1. Η αποτείχιση ειδικώς ορίζεται κανονικώς στον 15ο Κανόνα ως διακοπή μνημόνευσης ιερωμένου μόνο προς τον οικείο επίσκοπό του και μόνον όταν κηρύττει κατεγνωσμένη αίρεση προ συνοδικής καταδίκης γυμνή τη κεφαλή, απροκάλυπτα.
2. Αποτειχισμένοι από οποιαδήποτε παλαιά αίρεση είμαστε γενικώς όλοι οι βαπτισμένοι, και από νέα πρέπει η αποτείχιση να επικαιροποιείται κάθε φορά δι’ ομολογίας μας δημοσίως υψώνοντας το τείχος από τη μεριά της Εκκλησίας. Συνεπώς, εκ των έσω.
3. Ο ιερέας που δεν μνημονεύει δεν νοείται να μην έχει την αίσθηση της ενότητας με κάθε βαπτισμένο μη αναθεματισμένο πλην του επισκόπου του φυσικά, εκτός αν δεν θέλει εκκλησιαστικά να κοινωνεί μαζί τους διαμαρτυρόμενος και καλόν είναι αυτό να κάνει το οποίον όμως δεν αποτελεί άρνησιν ενότητος.
4. Οι υπόλοιποι που δεν εφαρμόζουν (κακώς) 15ο ακόμη, δεν νοείται να μην έχουν κοινωνία με αυτούς που εφαρμόζουν, και είναι επαινετέοι. Εκτός αν οι τελευταίοι δεν επιθυμούν να πάνε σε συλλείτουργο. Πόσο ορθόδοξοι είναι οι πρώτοι, θα το συζητήσουμε παρακάτω.
5. Κάθε άλλη απόκλιση κατά βούληση νοητική επειδή κάποιοι κρίνουν έτσι ή αλλιώς, είναι σχίσμα και αίρεση.
6. Το επιχείρημα να θεολογούν μόνο οι πτυχιούχοι θεολόγοι και οι επίσκοποι και το μικρό ποίμνιο να σιωπά με τη δικαιολογία της αγνωσίας και της κατάκρισης, είναι εφεύρημα κάποιων νοσηρών εγκεφάλων δηλαδή αίρεση. Εκεί τελειώνει και η υπακοή για αυτόν τον λόγο μόνο και ουδεμία εξαίρεσις υπάρχει.
7. Για να διακόψει ρασοφόρος οριστική κοινωνία με ρασοφόρο πρέπει ο δεύτερος να είναι καταδικασμένος συνοδικά ή καθηρημένος. Αλλιώς γίνεται σχίσμα. Να σταματήσει το βιολί της τάχα αιρέσεως για όλους! Για δυνάμει και ενεργεία δεν έχουν ακούσει ποτέ τίποτα; Δυνάμει όλοι αυτοί είναι αιρετικοί και κατά Θεόν καθηρημένοι αν δεν προλάβουν να μετανοήσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να αρνούμεθα την ιεροσύνη τους προ συνοδικής καταδίκης. Που σημαίνει ότι ακόμη κι αν συλλειτουργήσουν σε άλλον επίσκοπο με άδειά του, γίνεται. Δεν θα το κάνουν και δεν θα τη δώσει την άδεια και δεν το κάνουμε αλλά γίνεται. Άθλιοι είναι, συμφωνούμε αλλά μέχρι να καθαιρεθούν εκτελούν Μυστήρια, πώς να το κάνουμε, γίνεται. Αν δεν πάμε, καλώς πράττουμε. Έτσι πρέπει. Γίνεται. Αποτείχιση είναι κι αυτό. Άλλο όμως το ένα κι άλλο το άλλο.
8. Όπως δεν μπορώ μόνος μου να χειροτονήσω δεν μπορώ μόνος μου και να καθαιρέσω. Αν αρνηθώ την ιεροσύνη μεμονωμένα, κάνω σχίσμα. Όχι επειδή το λέμε αλλά διότι έτσι είναι. Να θεωρούμε προ συνοδικής καταδίκης ότι αυτοί βρίσκονται εκτός εκκλησίας, είναι σχίσμα ακόμη και αν δεν καταδικαστούν ποτέ στη ζωή αυτή. Αυτή είναι η τάξη και η κανονικότητα και καλώς είναι, διαφορετικά θα γινόταν μπάχαλο και θα έκανε καθένας ό,τι του κατέβαινε νομίζοντας ότι κατέχει την αλήθεια.
9. Το «Ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος εσται» παραπέμπει σε μελλοντική συνοδική καταδίκη. Δεν πάει αυτόματα σαν τους προτεστάντες. Ο Κανών ομιλεί για προ συνοδικής καταδίκης αποτείχιση κληρικού του προϊσταμένου του επισκόπου και μόνον αυτού.
10. Το «αποτείχιση» είναι Κανονική ορολογία.
Από τη στιγμή που δεν είναι και ενεργεία συνοδικά καθηρημένα και τα υπόλοιπα φιλαράκια του επισκόπου οικουμενιστές επίσκοποι, ο αποτειχισμένος από τον οικείο επίσκοπο, εκκλησιαστικά έχει κοινωνία μαζί τους αφού είναι όλοι ακόμη μέλη της Εκκλησίας. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα οι τρεις (Φλωρίνης, Ελευθερουπόλεως, Παραμυθίας) που αποτειχίστηκαν εφαρμόζοντας τον 15ο από τον Αθηναγόρα αλλά όχι της Ιεράς τους Συνόδου. Θεωρητικά, θα μπορούσε και να παρευρεθεί μαζί τους αλλά αυτό αν συμβεί είναι γελοιότητα. Κανένας αποτειχισμένος δεν πάει. Να πάμε να κάνουμε τι; Στην εκκλησία μέσα όμως βρίσκονται εν δυνάμει και την ιεροσύνη τους την έχουν. Κι όσοι λαϊκοί κατ’ οικονομίαν πάμε σε ορθοτομούντα μη αποτειχισμένο επειδή πρακτικά δεν γίνεται ακόμη διαφορετικά, δεν θα πούμε ότι ο μη αποτειχισμένος παραδοσιακός δεν μεταδίδει Θεία Χάρη. Και ο μη παραδοσιακός μεταδίδει αλλά δεν τον θέλω. Κάνω αποτείχιση εκεί.
Άλλοι επικαλούνται το Παλαιό. Το 1924, το νέο ημερολόγιο με τον ήλιο τα πάει καλά αλλά δεν έπρεπε να επιβληθεί με τον τρόπο που επεβλήθη για να κάνει το χατίρι του αντίχριστου Πάπα. Ας ήτανε λάθος με τον ήλιο και να παρέμενε ως έχει άχρι καιρού για να μη σκανδαλίσει. Οι άλλοι που το κράτησαν τι έπαθαν; Ρωσία, Σερβία κλπ; Αυτό έπρεπε να γίνει κι εδώ και αν επανέλθει θα λήξει μια πληγή. Προσοχή όμως! Όσοι κοινωνούν με το Παλαιό που έχει κανονική διαδοχή είναι εν τάξει. Όσοι όμως είναι με όσους έπηξαν δικά τους θυσιαστήρια αυθαίρετα, βρίσκονται σε σχίσμα. Οι μασόνοι Μεταξάκης και Σια δεν δημιούργησαν μόνο σχίσμα. Χειρότερο. Έφεραν καταστροφή. Ουσιαστικά καθιέρωσαν την οικουμενιστικήν παναίρεσιν.
Όσοι κοινωνούν εν γνώσει τους με οικουμενιστές είναι απαράδεκτοι και τουλάχιστον η λογική λέγει να αποτειχιζόμεθα από αυτούς αλλά δεν μπορούμε να το επιβάλλουμε και να μεμφόμεθα όσων δεν έχουν το σθένος ακόμη να το κάνουν. Με αυτήν και μόνον την έννοιαν δεν είναι υποχρεωτικόν, κατά το «όστις θέλει». Να τους βοηθήσουμε πρέπει. Μόνο τους έχοντας καλήν προαίρεσιν. Μα μνημονεύουν αιρετικούς. Ευθύνη δική τους. Στα έγκυρα Μυστήριά τους εμείς δεν προσερχόμεθα. Ας τα τελούν μόνοι με τους χλιαρούς τους.
Δεν υπάρχει soft και hard αποτείχιση όπως δεν υπάρχει πολύς και λίγος θάνατος. Καταλήγουμε λοιπόν πάλι στη γελοιότητα και το ουκρανικό από μόνο του δεν μπορεί να δικαιολογήσει αποτείχιση ιερωμένου εκτός αν αποδείξει ότι εμπλέκεται και με αίρεση. Προσοχή! Η διακοπή μνημόνευσης προϋποθέτει αίρεση κατεγνωσμένη γυμνή τη κεφαλή. Η αίρεση για να εμπίπτει στον 15ο πρέπει επιπλέον να είναι κατεγνωσμένη από τουλάχιστον έναν άγιο ή Σύνοδο. Ο ουκρανιστής είναι και κολυμπαριστής. Γι’ αυτό να αποτειχιζόμαστε για το Κολυμπάρι που τα πιάνει όλα με ασφάλεια.
Ιεροί Κανόνες ποτέ δεν αδυνατούν να δώσουν λύση, αν υπάρχουν. Αν δεν υπάρχουν, πάμε με την Ιερά Παράδοση γενικώς και ειδικώς. Αποτείχιση με την έννοια του 15ου για σχίσμα διευκρινίστηκε ότι δεν υπάρχει. Κι αφού δεν υπάρχει, δεν θα εφεύρουμε δικά μας. Το Κολυμπάρι είναι το κλειδί. Το επαναλαμβάνουμε για εμπέδωση. Τι δουλειά έχω με τον αναθεματισμένο και καθηρημένο και αυτοχειροτόνητο; Τον αφορισμένο λαϊκό δηλαδή. Ό,τι μεμπτό και να έχει κάνει ο επίσκοπός μου και η Ιερά Σύνοδος, χρειάζεται Σύνοδος για να καθαιρεθεί ή να αλλάξει. Για την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς, απλά δεν πρέπει να την έχουμε πάρα μόνο με αποτειχισμένους ή κατ’ οικονομία με παραδοσιακούς αν δεν γίνεται το πρώτο. Τα συγκοινωνούντα δοχεία είναι λάθος.
Μέχρι να καθαιρεθεί κληρικός επίσημα, δεν είναι εκκλησιαστικά ακοινώνητος αλλά εμείς δεν θέλουμε να έχουμε κοινωνία μαζί του. Όπως έναν εγκληματία που γνωρίζουμε τη δράση του μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση ή και να μην έχει συλληφθεί ακόμη δεν τον κάνω παρέα για να μη ζημιώσω. Από την άλλη, αν π.χ. ο παπάς που στεφανώνει ζευγάρι ή βαπτίζει μωρό και ο επίσκοπός του είχε συλλειτουργήσει με ακοινώνητο σχισματικό, δεν θα έχει κάνει γάμο ή βάπτιση; Τόσο απλό και πάλι δεν γίνεται κατανοητό. Το άκυρο, προκύπτει. Μόνο ο κοινωνών με ακοινώνητο άμεσα είναι ακοινώνητος, και το Μυστήριο που εκτελείται ανυπόστατο.
Πολλοί μπερδεύονται στη μνημόνευση μετά από το «Άξιον Εστι», επειδή είναι σε έγκλιση ευκτική. Στα προηγούμενα δεν είναι. Αλλά ακόμη και να ήταν πάντοτε ευκτική, ο Κανών ομιλεί ξεκάθαρα για αποτείχιση δηλαδή διαστολή εκκλησιαστικής κοινωνίας λόγω αίρεσης. Πώς θα μνημονεύει και θα κάνει ταυτόχρονα διαστολή κοινωνίας; Ας δουλεύει λίγο το μυαλό! Δεν κάνουμε γραμματική στη Θεολογία ή καλύτερα η γραμματική υπηρετεί τον Κανόνα και όχι το αντίστροφο.
Θα τελειώσουμε με τον ερωτηματικό προβληματισμό του τίτλου. Αποτείχιση καταδείξαμε ότι είναι η ασφαλής αποστροφή δια της υψώσεως τείχους νοητού κάθε αιρέσεως κατεγνωσμένης από της βαπτίσεώς μας, αρχής γενομένης από και διά του αναδόχου και είναι υποχρέωσή μας να την επικαιροποιούμε σε κάθε χρονική στιγμή της ζωής μας για κάθε νέα εμφανιζομένη περιλαμβάνοντας τους πάντες εν τη Εκκλησία. Διακοπή μνημόνευσης όμως και αποτείχιση κατά τον 15ο Κανόνα κανονικώς είναι το ίδιο και αφορά μόνο στους ρασοφόρους και όχι σε λαϊκούς. Εδώ επικρατεί σύγχυση κυρίως σε κύκλους αδελφοτήτων αλλά και των περισσοτέρων πνευματικών που παρά τα πολλά χρόνια και την όποια άσκησή τους, δεν καταφέρνουν λόγω ελλιπούς κατηχήσεως των ιδίων να διαχωρίσουν και να κατανοήσουν τα αυτονόητα, γαντζωμένοι σε μιαν απαράδεκτη, διαστρεβλωμένη και νοσηρή υπακοή – κατοχή. Τούτο δίχως να το αντιλαμβάνονται λόγω της εκατόχρονης μασονικής σαλαμοποίησης που αναφέρθη αρχικά, τους διολισθαίνει σε προτεσταντικές πρακτικές και μοναρχικές παπικές δηλαδή σε αίρεση. Γι’ αυτό και τους τα επισημαίνουμε. Δυστυχώς η ζημία που έχει γίνει και το κακό που πέρασε είναι τεράστια. Τόσο, που έχει αντιστραφεί η πραγματικότητα και τα αυτονόητα όσοι τα λένε να φαντάζουν περιθωριακά. «Το Τρελλό νερό» του Κόντογλου ποτέ δεν ήταν τόσο πολύ επίκαιρο μέσα στους ορθόδοξους κύκλους.
Συνεπώς
1) όταν ένας ιερωμένος λέει ότι βρίσκεται στην αποτείχιση, εννοεί ότι έχει διακόψει τη μνημόνευση μόνο του οικείου επισκόπου του εφαρμόζοντας με ακρίβεια τον 15ο.
2) Όταν ένας ιερωμένος λέει ότι δεν είναι αποτειχισμένος, πρέπει να εννοεί ότι ακόμη δεν εφάρμοσε τον 15ο Κανόνα.
3) Όταν ένας ιερωμένος λέει ότι δεν πρόκειται ποτέ να κάνει αποτείχιση, λογικά πρέπει να εννοεί ότι ποτέ δεν θα διακόψει τη μνημόνευση του οικείου επισκόπου του ό,τι κι αν πράττει αυτός, ακόμη και διακήρυξη δημόσια αιρέσεως κατεγνωσμένης. Και είναι πολλοί που το λένε και μάλιστα μεγάλα ονόματα με έργο σπουδαίο και αναγνωρισιμότητα στο διαδίκτυο, πέρα από το ότι επηρεάζουν και πλανούν στο σημείο αυτό.
4) Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ χειρότερη και όσοι λένε το (3), κληρικοί και λαϊκοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία εννοούν ότι δεν βγαίνουν εκτός Εκκλησίας δηλαδή εννοούν ότι η αποτείχιση είναι έξοδος από την Εκκλησία. Άρα το σύνθημα αυτονόητο και περνά σαν ραδιοκύμα που συντονίζει αιρετικά: «Οι αποτειχισμένοι είναι εκτός Εκκλησίας και μην τους συναναστέφεστε». Βούτυρο στο ψωμί των Οικουμενιστών από θεωρητικώς αδελφούς συστρατευμένους στον κοινόν αγώνα, παίζοντας στο ίδιο γήπεδο με τους Οικουμενιστάς. Η αξιολόγησή τους είναι σκληρή και δεν μπορεί να είναι άλλη από «βλακεία με περικεφαλαία» που δεν μπορεί να εξηγηθεί θεολογικά παρά από δαιμονική επιρροή λόγω δικαιωμάτων που οι ίδιοι έχουν παραχωρήσει.
Δεν είναι δυνατόν μια χούφτα άνθρωποι να βλέπουμε και αυτοί όχι. Δεν είμεθα καλύτεροι από άλλους ούτε σε γνώσεις ούτε σε δείκτη νοημοσύνης ούτε άγιοι. Συνεπώς κάτι άλλο συμβαίνει που ήταν άγνωστο στους προηγούμενους αιώνες και δη δυσκολότατους σε σχέση με το παρόν, από την άποψη των ευκολιών, πληροφορίας και της πρόσβασης σε κείμενα. Και δεν έχει να κάνει αυτή η κατάσταση με πτυχία και γνώσεις και μόρφωση. Άλλωστε ο πραγματικά μορφωμένος άνθρωπος είναι ο αλλοιωμένος από τη Θεία Χάρη κι ας είναι κατά κόσμον και αναλφάβητος. Παραδείγματα πάμπολλα.
5) Σύμφωνα με όσα ξεδιπλώθηκαν στις παραπάνω σελίδες και έχουν γραφεί κατά καιρούς από τον υπογράφοντα το κείμενο και αξιοτέρους, ας απαντήσει ο οιοσδήποτε ορθόδοξος βαπτισμένος και κυρίως λαϊκός που συνειδητά διαλαλεί ισοπεδωτικά με έπαρση και ικανοποίηση πως δεν είναι αποτειχισμένος, ότι δηλαδή συγκατοικεί με αιρέσεις παλαιές και νέες – διότι αυτό γενικά ουσιαστικά λέει και αν δεν το συνειδητοποιεί αφού του το αποδεικνύουμε είναι βλάξ – ας απαντήσει λοιπόν στο ερώτημα αν με αυτό που λέει παραμένει και ορθόδοξος.