Αυτό που γίνεται στην «μητροπολιτική» Εύξεινο Λέσχη Κοζάνης, μάλλον βαίνει προς το τέλος της! Είναι τόσα τα όσα γίνονται… μα και που δεν γίνονται, ώστε ο κόσμος αδιαφορεί πλέον για την τύχη της εν λόγω λέσχης, αφού σε εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι ιθύνοντές της στην αίθουσα της περικαλλούς «Στέγης Ποντιακού Πολιτισμού», οι θεατές-ακροατές «λάμπουν» δια της απουσίας τους!
Η πολυφωνία και ο διάλογος και βεβαίως αποτελούν θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας, ο πρόεδρος όμως αυτό το ενστερνίζεται; Καθώς επιμένει στην προεδρία, δεν δίνει τη σκυτάλη σε άλλους νέους ορεξάτους, με νέες ιδέες και γνώσεις! Πολλές και διαφορετικές οι φωνές δώθε-κείθε, ελλείπει η σύμπνοια και ομοθυμία μεταξύ των Ποντίων και όλων βέβαια των πολιτών και έτσι επιβουλεύεται ο ίδιος ο πολιτισμός και οι πολιτισμικές αρχές!
Είναι αλήθεια πως πολλοί επιστήμονες και ειδικοί (κάθε γνωστικού αντικειμένου και που αφορούν τον πολιτισμό και τις πολιτισμικές αξίες) εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους να προσφέρουν τις πολύτιμες γνώσεις και υπηρεσίες τους και αποκλείστηκαν τεχνηέντως και επιτηδευμένα απ’ τον «τρανό» Πόντιο;
Κύριε πρόεδρε … «φτάνει… και η προεδρία κύκλους κάνει…»!
Ο πρόεδρος όμως, όταν ανέλαβε τη διοίκηση της Ευξείνου Λέσχης, πριν 20 και πλέον χρόνια, βρήκε μια διαλυμένη κατάσταση και κατάφερε με πολλή δουλειά και φλογερό πάθος, διακαές και συνεχές ενδιαφέρον, να σώσει κυριολεκτικά τη λέσχη και όχι μόνο την «κράτησε στα πόδια της», αλλά συνέβαλε τα μέγιστα και για την καταξίωσή της!
Ο πρόεδρος πρέπει να γνωρίζει πως οι «τρανοί» (αυτοί που υπηρετούν τον πολιτισμό από οποιοδήποτε μετερίζι) αποχωρούν όταν βρίσκονται στο απόγειο της δόξας και της όποιας προσφοράς τους… για να γραφεί έτσι ανεξίτηλα το όνομά τους στις σελίδες του πολιτισμού και της πολιτισμικής ιστορίας.
Σήμερα, η Εύξεινος Λέσχη Κοζάνης, κατά πως φαντάζει, μένει σχεδόν άπραγη, με ελάχιστες εκδηλώσεις και εν γένει δραστηριότητες, γεγονός λυπηρό και που βέβαια δεν συνάδει με τον χαρακτηρισμό «μητροπολιτικός»!
Είναι ενδεικτικό γεγονός κι αυτό… πρόσφατα στην εκδήλωση επετείου των 100 χρόνων από τη γενοκτονία Ποντίων, ένα Σάββατο στην αίθουσα εκδηλώσεων της Στέγης Ποντιακού Πολιτισμού, οι εκλεκτοί ομιλητές ένοιωθαν πολύ άβολα, τόσο απογοητευμένοι, μπροστά σε μια άδεια αίθουσα, την επομένη, Κυριακή στη Ν. Χαραυγή, στην καθιερωμένη κατ’ έτος εκδήλωση «Ακρίτεια» (Θεία λειτουργία, επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας, καταθέσεις στεφάνων στο χώρο του μνημείου) από την Εύξεινο Λέσχη Κοζάνης, ελάχιστοι οι παρευρισκόμενοι, παντού ερημιά!
Ο επαναπροσδιορισμός και επαναδιατύπωση τρόπων εορτασμού και διαχείρισης γενικά των όποιων εκδηλώσεων, ίσως σ’ αυτή την περίπτωση να μην έχει αντίκρισμα! Μάλλον επιβάλλεται να γίνει μια άλλη αρχή, με το βλέμμα όλων στο λαμπρό παρελθόν, για να ακουστούν και πάλι τα χειροκροτήματα και οι πρωταγωνιστές να μη περάσουν ποτέ στο περιθώριο…