Ρωτούν, όλο και περισσότεροι προβληματιζόμενοι Έλληνες πολίτες (δυστυχώς,δεν σκέφτονται και δεν ενεργούν ανάλογα και οι κρατούντες των Αθηνών) :
ποια είναι η δική μας, η Ελληνική ατζέντα αξιώσεων απέναντι στην Τουρκία ;
Υπάρχει, ή, μήπως πρέπει να τη διαμορφώσουμε ;
Η απάντησή μου :
Το θεμελιώδες πλαίσιο, αρκετά επαρκές, υπάρχει.
Υπάρχει και αποτελεί υποχρέωση της Τουρκίας να την εφαρμόσει. Όντας θεμελιωμένο σε δεσμευτικές Συνθήκες και Διεθνείς Αποφάσεις.
Πρέπει όμως να αποτελέσει Εθνική Γραμμή, να οργανωθεί η προβολή της προς κάθε κατεύθυνση και να ζητηθεί η εφαρμογή της από την υπόχρεη Τουρκία.
Τακτικά, μάλιστα, δεν θα ήταν δόκιμο, να διαμορφωθεί, τώρα, μια άλλη “τεχνητή” ατζέντα – ως διπλωματική αντιπρόταση – υπό την πίεση μιας διαπραγμάτευσης που σπεύδουν να επιβάλουν και “φίλιες” δυνάμεις (π.χ., Γερμανία, ΗΠΑ).
Επιγραμματικά, η Ελληνική ατζέντα είναι :
1. Οι δεσμεύσεις της Συνθήκης της Λωζάνης.
Για το σύνολο των δικαιωμάτων – οικονομικών, περιουσιακών, πολιτικών, εκπαιδευτικών, θρησκευτικών, εθνοτικών, ανθρώπινων – του Ελληνισμού σε Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Ίμβρο, Τένεδο και ειδικότερα των όρων αυτονομίας σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο. Οι ακριβείς, χωρίς ”γκρίζες ζώνες” (που αποτελούν επινόηση -στόχευση της Τουρκίας), γεωγραφικές προβλέψεις -οριοθετήσεις ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, μετά το Β΄ Π.Πόλεμο (από την ηττημένη Ιταλία).
2.Τα ψηφίσματα – αποφάσεις του ΟΗΕ για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την κατεχόμενη Κύπρο και τον ενιαίο, ακηδεμόνευτο χαρακτήρα της ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με την επιπλέον υπογράμμιση και ευθύνη της Ε.Ε.ότι η Κύπρος (ως ενιαίο κράτος) αποτελεί μέλος της Ε.Ε., και τούτο πρέπει να εφαρμοσθεί απέναντι στην κατοχική δύναμη (με αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, επανένωση της νήσου και διάλογο για τη μορφή διακυβέρνησης-διοίκησης της και τα ανοιχτά θέματα μετά την εισβολή).
3. Η προστασία, ή/και επαναπόδοση προς χρήση όλων των υλικών (μνημειακών, ζωντανών, υφαρπαγμένων και άλλων), καθώς και των πνευματικών -πολιτιστικών δημιουργημάτων του διαχρονικού Ελληνισμού παντού στην σημερινή Τουρκία, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο για τα Παγκόσμια Πολιτιστικά Αγαθά.
4. Νομιμότητα στην Ελληνική Θράκη απέναντι στο τουρκικό προξενείο και σε χειραγωγούμενες δυνάμεις, με σεβασμό της ισονομίας και ισοπολιτείας, και μέτρα απέναντι σε κάθε ενέργεια υπόσκαψης της Ελληνικής κυριαρχίας και ταυτότητας.
5. Αγώνας για την Ορθοδοξία, τα δικαιώματα και τα δημιουργήματά της, στα πλαίσια όχι μόνο των κατοχυρωμένων από τις Συνθήκες όρων, αλλά κλιμακωτά μέσω της δράσης της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας (Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία, Αφρική, Ασία), όπου ο Ελληνισμός της Διασποράς οφείλει να διαδραματίσει ρόλο καταλύτη (Χάλκη, Ναοί, Ιδρύματα, Προσκυνήματα, Πνευματική Κληρονομιά).
Στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν υπάρχουν αξιώσεις, υπάρχουν δικαιώματα (ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα, 12 μίλια – μέση γραμμή, με έμφαση στο Αιγαίο, κλειστοί κόλποι στο σύνολο της Χώρας, Άμυνα -Αποτροπή -Ισοδύναμη Ανταπόδοση). Ιδιαίτερα επισημαίνονται : συνορεύουσα ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου και μια νέα ειδικότερη στρατηγική περιφερειακών συμμαχιών.
Αυτά πρέπει να παρουσιαστούν, να προβληθούν και να κατατεθούν επίσημα σε όλους τους αρμόδιους Διεθνείς Οργανισμούς αλλά και σε Κέντρα Ισχύος, κρατικά ή /και διεθνή (αναλυτική αρθρογραφία μας στα τεύχη του “Διαύλου”, ιδιαίτερα από 15ο – 20ο τεύχος).
Επιπλέον, αυτών, για τη συγκυρία σημειώνουμε ότι η τρέχουσα αυτή περίοδος, μέχρι την προεδρική αλλαγή στις ΗΠΑ και με την διπλωματική πρωτοβουλία της προεδρεύουσας Γερμανίας (δύναμης εξόχως και διαχρονικά φιλικής προς την Τουρκία) πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Έχοντας υψηλή ετοιμότητα άμυνας-αποτροπής, από τη μία, και άρνησης ενός πλαισίου διαλόγου υποχωρήσεων και παγίδευσης, από την άλλη.
Την ίδια στιγμή, πρέπει να μεταβληθεί άρδην η παθητικότητα των Αθηνών και να αναληφθεί συντονισμένη, οργανωμένη Ελληνική πρωτοβουλία παρουσίασης και προβολής της παραπάνω ατζέντας των νόμιμων Ελληνικών αξιώσεων.
Ελευθέριος Τζιόλας