Σύμφωνα με την καθιερωμένη επιστημονική κοσμογονία, το σύμπαν, η ζωή στη γη και τα ανθρώπινα όντα έχουν όλα προκύψει ή εξελιχθεί ως αποτέλεσμα τυχαίων αλληλεπιδράσεων εντός των ορίων που επιβάλλονται από συμπτωματικές θεμελιώδεις σταθερές και νόμους. Ο ανθρώπινος οργανισμός και ο κόσμος του είναι κατανοητός με όρους μηχανιστικών και αιτιοκρτικών μοντέλων που στερούνται οποιασδήποτε αναφοράς στο Θεό.
O homo sapiens είναι απλά ένα είδος μεταξύ άλλων ειδών, δηλαδή ένα οργανωμένο ζωτικό κατασκεύασμα δίπλα σε άλλα παρόμοια κατασκευάσματα. Οι μόνες αξίες που απέμειναν όρθιες σε αυτό το εντελώς υλιστικό σύμπαν είναι η επιβίωση και η ανάπτυξη. Το τελικό πεπρωμένο όλων των ειδών και των αστέρων είναι η εξάλειψη και ο θάνατος. Όμως, η χριστιανική αποκάλυψη φανερώνει ένα σύμπαν ζωντανό με την παρουσία του Θεού, την αγάπη του και την αγαθότητά του. Ούτε το σύμπαν, ούτε ο άνθρωπος είναι κατανοητός χωρίς αναφορά στον Θεό, ο οποίος είναι ενεργός στο χώρο και το χρόνο. Για τον πιστό, η έσχατη αξία στο σύμπαν είναι ο Χριστός. Ο υπεράνω όλων σκοπός είναι η αιώνια ένωση μαζί του.
Για τον χριστιανό, η λογικότητα και ο Λόγος είναι ετυμολογικά και λογικά αχώριστα. Αν διαχωριστούν, τότε δεν έχουμε πια να κάνουμε με τη λογική, αλλά με την αμαρτία.
Ο χριστιανισμός διδάσκει ότι η λογική, είναι συνυφασμένη με τη δημιουργία και ότι ο άνθρωπος είναι λογικός, διότι είναι δημιουργημένος κατ΄εικόνα του Λόγου.