Γράφει ο Κώστας Πουτακίδης
Η ώρα της δικαίωσης..
Στις δημοτικές εκλογές του 2006 είχα εκλεγεί δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Ελλησπόντου…. με την δημοτική μου παράταξη στην αντιπολίτευση..
Είμουν ο μοναδικός σύμβουλος που αντέδρασε δυναμικά μαζεύοντας υπογραφές από πολίτες του Δήμου μας για την εξαίρεση των δύο ενεργειακών δημων Ελλησπόντου και Υψηλάντη από τον νόμο του “Καλλικράτη” περί αναγκαστικής συνένωσης δήμων και κοινοτήτων..προτείνοντας την συνένωση των δύο ενεργειακών δήμων σε εναν.. προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα με συγχρηματοδοτούμενα έργα περιβαλλοντικής αποκατάστασης απο το κράτος και την ΔΕΗ..
Το ίδιο αίτημα εξαίρεσης τους απο τον δημο Σερβίων είχε καταθέσει το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Βελβεντού που σήμερα δικαιώνονται με την ανακήρυξη τους σε νεο Δήμο Βελβεντού..
Ένας Δήμος που δεν είχε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από τον μητροπολιτικό Δήμο Σερβίων αλλά είχε αυτοδιοικητικούς και πολίτες που πάλεψαν και το κέρδισαν σε αντίθεση με τους δικούς μας δήμους…
Κάπως έτσι με την αδράνεια των τότε δημοτικών συμβουλίων οδηγηθήκαμε στον δημο Κοζάνης… με χαρακτηριστική ανομοιογένεια.. αφήνοντας τους κατοίκους των δυο δήμων ανυπεράσπιστους και το σημαντικότερο η παράδοση της μεγάλης προίκας του (ΤΑΠ) Τοπικού Πόρου Ανάπτυξης.. ένα τεράστιο οικονομικό ποσόν στον Δήμο Κοζάνης .που είναι το ανταποδοτικό τέλος που καταβάλει η ΔΕΗ στις περιοχές που δραστηριοποιήται για έργα αποκατάστασης περιβάλλοντος και απασχόλησης …
Αυτά για τους τους δημοτικούς άρχοντες του Δήμου Ελλησπόντου και Υψηλαντη που πετούσαν χαρταετό και δεν υπερασπίστηκαν το δίκαιο αίτημα της εξαίρεσης των δύο δήμων και της συγχώνευση τους σε εναν ενεργειακό δήμο..
Αποτελεσμα αυτης της αδράνειας είναι οι συνέπειες του σεληνιακού τοπίου που αφήνουν πίσω τους οι εκτεταμένες δραστηριότητες των ορυχείων της ΔΕΗ.. με τις δεκάδες χιλιάδες απαλωτριομένες εκτάσεις και τις χαμένες θέσεις εργασίας.
Αυτά ως αναφορά με την προχθεσινή ανακήρυξη σε ξεχωριστό δήμο τον δήμο Βελβεντού