«Δεν αρέσουμε πια, Πρόεδρε!» είπε η Μελίνα Μερκούρη στον Ανδρέα Παπανδρέου το Καλοκαίρι του 1989, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Ιουνίου. Τότε η Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος, συνήλθε στην Ανάβυσσο για να αναλύσει το εκλογικό αποτέλεσμα
Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ περνώντας από συμπληγάδες στις πρόσφατες Εθνικές Εκλογές έφτασε το 8,1 % και έγινε το τρίτο κόμμα στη Βουλή αλλά δεν κατάφερε να γίνει η φωνή του λαού, του ψηφοφόρου της μεσαίας τάξης που βάλλεται καθημερινά, η φωνή των νέων που έχουν βγάλει διαβατήριο για το εξωτερικό και συνιστούν μία μεγάλη απώλεια αναπτυξιακής αλλά και ευρύτερα κοινωνικής, πολιτιστικής και εθνικής δυναμικής. Δεν κατάφερε να γίνει η διαφορετική φωνή που έχει ανάγκη η χώρα μας.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν χρειάζονται θριαμβολογίες και επίκληση στο συναίσθημα αλλά μία σοβαρή προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος του 31,6 % στον ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα κόμμα που γέμισε με αυταπάτες τον λαό και δημιούργησε νέους θύλακες διαφθοράς και διαπλοκής . “Τις πταιει” δεν αναλογίστηκε κανείς , προχωράμε χωρίς να συνέβη κάτι . Καμιά φορά στην πολιτική τα πράγματα είναι απλά για όποιον θέλει να καταλάβει. Δεν πρέπει επιτέλους να δούμε την αλήθεια; Αρκεί να σηκώνουμε την ένδοξη σημαία της Ιστορίας μας, ενώ οδεύουμε στα βράχια;
Το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να αφήσει πίσω όλα τα λάθη που προέκυψαν με την πολιτική του συμπεριφορά, με τις επιλογές της ηγεσίας και της ηγετικής ομάδας. Έγιναν λάθη, είμαστε διατεθειμένοι να τα αναγνωρίσουμε;
Ας αφήσουμε πίσω το γεγονός πως προεκλογικά στην ερώτηση για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα τα ίδια πρόσωπα έδωσαν 3 διαφορετικές απαντήσεις, πως τα όργανα το κινήματος επέλεξαν σε σημαντικές θέσεις τους παλιούς συντρόφους Θεοχαρόπουλο, Ραγκούση, Μωραΐτη, Τόλκα (και άλλους πολλούς) που με την πρώτη ευκαιρία αυτομόλησαν στο κυβερνών κόμμα. Ας ξεχάσουμε τους διορισμούς κεντρικών επιτροπών, το ξήλωμα ενός γραμματέα, τις συμφωνίες κορυφής και την ατυχής κατάσταση μετά την συνύπαρξη με ΔΗΜΑΡ και Ποτάμι μέσα στην Βουλή κάτω από την σκέπη μας. Άλλο ένα μεγάλο λάθος τόσο λόγω της συγκυρίας (λίγο πριν τις Εθνικές Εκλογές και την δεύτερη Κυριακή των Αυτοδιοικιτικών Εκλογών) όσο και του διχασμού που υπήρξε ήταν η υπόθεση Βενιζέλου. Επίσης να ξεχάσουμε την ασάφεια για τη θέση μας όσον αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τέλος, ας αφήσουμε πίσω τα κακώς γραμμένα κείμενα των Εθνικών Εκλογών με ψηφοδέλτια καλά στημένα στα μέτρα των ήδη εκλεγμένων βουλευτών. Ναι, αυτά και πολλά, άλλα καλό είναι να τα ξεχάσουμε και να πάμε παρακάτω , χτίζοντας όμως πάνω σε γερά θεμέλια .
Ο χώρος μας έχει το μεγάλο προνόμιο, αυτό των νέων και αξιόλογων στελεχών που με τις φρέσκες ιδέες και την διάθεση για δουλειά μπορούν να κινήσουν ξανά τα γρανάζια του κινήματος. Αυτή η νέα γενιά που παλεύει για να δημιουργήσει ένα μέλλον δομημένο πάνω στις ανάγκες της χώρας, είναι η γενιά που εκφράζει το μέλλον της Ελλάδας.
Την ώρα που οι περισσότεροι βάζουν την πολιτική στο εδώλιο του κατηγορουμένου, εμείς πρέπει να της δώσουμε τη θέση που της αξίζει, να αντισταθούμε στην πτώση των αξιών και στο θάνατο της ελπίδας. Μαζί διαλέγουμε τον δύσκολο αλλά ηθικό δρόμο και σ΄αυτό το δρόμο η Δημοκρατική Παράταξη πρέπει να είναι πρωτοπόρα. Δεν χρειάζεται να μένουμε στο παρελθόν, ούτε να επικαλούμαστε σωτήρες, ούτε να περιμένουμε προτάσεις, όπως με μεγάλη θλίψη διάβασα τη δήλωση «Ας έρθει η όποια πρόταση και τη βλέπουµε», τι κοινό έχουμε εμείς με Πολάκηδες , Σκουρλέτηδες , Δραγασάκηδες και άλλους;
Σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία πρέπει να είμαστε πρωταγωνιστές και όχι κομπάρσοι. Πρέπει να κάνουμε σημαντικές αλλαγές και μπορούμε όσο υπάρχει αυτή η δυναμική της νέας γενιάς. Ας μη φτάσουμε στο σημείο να δούμε αυτή τη γενιά, τη γενιά μας, να κλειστεί στο καβούκι της ή να ανοίξει φτερά για άλλες πολιτείες. Έχουμε να δώσουμε πολλές μάχες απέναντι στον λαϊκισμό και την συντήρηση αλλά τη μεγαλύτερη πρέπει να τη δώσουμε με την εσωστρέφεια μας. Πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε το μεγάλο βήμα σεβόμενοι το μέλλον της χώρας, την Ιστορία του χώρου και την προσπάθεια όλων των στελεχών αυτά τα χρόνια, όλων αυτών που έμειναν στα δύσκολα.
Ευτυχώς είμαστε ακόμα ζωντανοί και αν δεν αρέσουμε πια, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε να κάνουμε πράξη ένα κόμμα μεγάλο, σύγχρονο, προοδευτικό και ευρωπαϊκό, με νέα ηγετική ομάδα ηλικιακά και αξιακά. Με νέα ήθη και ριζοσπαστικό λόγο, μα πάνω απ’ όλα πίστη. Πίστη στο όραμα μας για ένα καλύτερο αύριο. Με σκληρή και μεθοδική δουλειά, αλλά και στρατηγικό σχεδιασμό «από τα κάτω προς τα πάνω». Να αφουγκραστούμε επιτέλους την κοινωνία και όχι να εγκλωβιζόμαστε σε κομματικά τείχη.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ν. Καζαντζάκης «Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος. Μια ζωή χωρίς δυσκολίες, χωρίς λαχάνιασμα, χωρίς ζόρι είναι μια ζωή χωρίς ανηφόρες. Τότε πρέπει ο άνθρωπος να ξέρει πως έχει πάρει λάθος δρόμο, αν επιζητεί τη σωτηρία του.»
Κατσόγιαννου Τριανταφύλλου Έφη
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΚΙΝΑΛ
