Ανοιχτά στην ουσία θα είναι μόνο τα σουπερμάρκετ και τα φαρμακεία λόγω ιού…
Δόξα τω Θεώ! Έχω ένα σουπερμάρκετ με την καλύτερη τροφή, πολύ κοντά στο σπίτι μου… πάνε λίγοι άνθρωποι, είναι σουπερμάρκετ για τους εκλεκτούς, η ποιότητα δεν περιγράφεται.
Μέσα στο σουπερμάρκετ, έχει και φαρμακείο! Δεν υπάρχουν αντιενδείξεις στη περιγραφή των φαρμάκων, ίσα ίσα προσφέρουν μακροζωία.
Το σουπερμάρκετ μου και το φαρμακείο μου όμως έκλεισε έμαθα… και κλαίω απαρηγόρητα… Δεν υπάρχει άλλη θεραπεία για μένα, δεν έχει άλλο μέρος με αυτά τα πολύτιμα φάρμακα. Μάννα εξ ουρανού…
Όταν μπαίνεις μέσα, ο καταστηματάρχης, το μεγάλο αφεντικό, έχει μία ανοιχτή αγκαλιά που δεν περιγράφεται. Δεν φοβάται τα μικρόβια, έχει καθαρότητα που δεν την βρίσκω πουθενά, όσα αντισηπτικά και εάν πάρω.
Η δε μανούλα Του, τι μάτια που έχει…μέσα στα δικά μου τα αφυδατωμένα, τα πονεμένα με κοιτάζει… Από ότι έμαθα, φήμες λένε
ότι για το καλό όλων, να μην πλησιάζουμε, να μην επισκεπτόμαστε…να αγκαλιάσουμε καλύτερα την παραπληροφόρηση, την παγκοσμιοποίηση, την άγνοια. Ναι, άγνοια, γιατί ενώ άνθρωποι βήχουν πάνω μας στο δρόμο, εμείς κλείσαμε την Α ζώνη…
Το σουπερμάρκετ μου και το φαρμακείο το πολύτιμο έχει μία αόρατη ταμπέλα που λέγεται Εκκλησία. Ο καταστηματάρχης λέγεται Χριστός, επάνω Στο Σταυρό, τα διάπλατα Χέρια έτοιμα να με αγκαλιάσουν. Η μανούλα Του, Η Παναγία μας.
Τελικά, καλύτερα πέρασαν οι λεπροί στη Σπιναλόγκα… τότε, είχαν το δικαίωμα στον εκκλησιασμό…
Μήπως να ξαναπάμε εμείς οι άρρωστοι για Τον Χριστό; Γιατί ξέρετε, ο έρωτας δίχως συνάντηση δεν είναι έρωτας, είναι βάσανο.
Ειρήνη Α Κουτάκη
Χριστιανή Ορθόδοξη