Ένας άγγελος ρώτησε κάποτε τον Θεό.
Πώς θα προστατεύσουμε στη γη τα αθώα παιδιά.
Και ο Θεός απάντησε: Έπλασα την Μητέρα.
Το πρόσωπο της Μητέρας είναι ένα πρόσωπο ίσως το πιο ιερό στην ζωή του ανθρώπου. Οι σκέψεις αυτές έρχονται σε μια περίοδο αποϊεροποίησης των πάντων, σε μια περίοδο που οι αξίες φαίνονται να περιφρονούνται από το λεγόμενο προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας μας, αλλά όχι από τους νέους ανθρώπους.
Σε μια έρευνα που έγινε για λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, το 90% των νέων ανθρώπων θεωρούν ως σημαντικότερη αξία στη ζωή τους την οικογένεια και η ρήση της Αγίας Γραφής “Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου” με την έννοια του “μην απαρνιέσαι, αλλά σεβάσου τους” εξακολουθεί να βρίσκει απήχηση στις καρδιές των νέων ανθρώπων.
Ας αναφερθούμε σύντομα στο πρόσωπο της Μητέρας από τα λόγια του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που και σήμερα διατηρούν ανέγγιχτη την ομορφιά τους, την επικαιρότητα και την σπουδαιότητά τους.
Τιμούμε την Μητέρα επειδή ο Κύριος την τίμησε στο σταυρό και στην Κανά. «Και στον Ιωάννη είπε ο Ιησούς: Να η μητέρα σου. Γιατί όμως δεν μίλησε για καμιά άλλη γυναίκα, αν και παραβρίσκονταν και άλλες γυναίκες κοντά στον Σταυρό ; Για να μας διδάξει να αποδίδουμε περισσότερη τιμή και σεβασμό στις μητέρες». Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο σήμερα. Σήμερα οι θεσμοί, τα πρόσωπα και οι μορφές δεν γίνονται αντικείμενο τιμής, αλλά χλεύης και ειρωνείας. Σήμερα στην τηλεόραση γίνεται λόγος για τους γονείς σαν «ο γέρος και η γριά». Γίνεται διαρκώς λόγος για το δικαίωμα της γυναίκας να διαθέτει όπως θέλει τον εαυτό της κάνοντας μέχρι και εκτρώσεις, δηλαδή φόνους αθώων παιδιών. Κι όμως ο λόγος της Εκκλησίας έρχεται να μας δείξει κάτι πραγματικά αιώνιο: τη σημασία του να τιμούμε τις μορφές που μας πρόσφεραν στη ζωή. Ο Κύριός μας τίμησε την μητέρα του όχι μόνο στη λύπη, αλλά και στη χαρά. Ας θυμηθούμε και το γάμο στην Κανά που μολονότι φαινομενικά την μάλωσε όταν του είπε ότι δεν θα είχαν κρασί οι καλεσμένοι, ο Κύριος τελικά έκανε το θαύμα, δείχνοντας και μ’ αυτόν τον παράξενο τρόπο ότι σεβόταν και αγαπούσε την μητέρα του! Να θυμηθούμε και το ευαγγελικό «ην υποτασσόμενος αυτοίς» (Λουκᾶς, β΄ 51). Είναι μία ακόμη απόδειξη της στάσης και αναγνώρισης που έδειχνε ο ίδιος ο Θεός που έγινε άνθρωπος στα πρόσωπα εκείνων που Τον ανέθρεψαν.
Χαρακτηριστικό της καλής μητέρας είναι η φιλοστοργία, η αγάπη και η θυσία. Η γυναίκα που από την στιγμή της σύλληψης, της γέννησης , ή της πρώτης ματιάς σπάει το εγώ και γίνεται ΕΣΥ. Σε αποδέχεται για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα ήθελε να είσαι… Που θα πει δεν πεινάω για να φας ΕΣΥ. Που βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και το προστατεύει από ανοικτά παράθυρα. Που ξέρει να θεραπεύει με την αγκαλιά της, την αγάπη της και το μαγικό φιλί της…. Που καταλαβαίνει τι σε απασχολεί χωρίς καν εσύ να της το πεις…. Που δεν έχει χρόνο ν’ αρρωσταίνει, που μπορεί φαινομενικά να έχει 10 χέρια, 10 πόδια για να φροντίσει, να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, ν’ αγκαλιάζει, μα εικονικά έχει μόνο δυο.
Η μητέρα δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, αγαπάει μόνο.
Χρήστος Γκίνης
