Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, ούτε και σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Ο κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο διαφορετικά, γιατί ο τρόπος που λειτουργεί εξαρτάται από την παιδεία του και τις εμπειρίες του. Όπως είναι και λάθος εκτίμηση να νομίζει κάποιος πως τα ξέρει όλα. Είναι σοφό να θεωρείς πως το ποτήρι είναι μισογεμάτο και πάντα υπάρχει χώρος να χωρέσει κάτι καινούργιο στον κάθε χώρο. Γι αυτό ο Πλάτωνας έλεγε πως «είμαι σοφότερος από όλους τους ανθρώπους, γιατί ξέρω ένα πράγμα, ότι δεν ξέρω τίποτα».
Η γνώση είναι κάτι που βοηθάει τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής. Η γνώση όμως από μόνη της δεν έχει αξία, αν δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε κάτι συγκεκριμένο.
Όπως έλεγε ο Σέρλοκ Χολμς, ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι σαν ένα άδειο δωμάτιο. Για να είναι όμορφο και λειτουργικό, πρέπει να το γεμίσεις με τα κατάλληλα έπιπλα. Ο βλάκας μαζεύει ό,τι βρει χωρίς επιλογή και χρηστική αξία. Έτσι, μαζί με τα χρήσιμα και ωραία μαζεύει και σαβούρα, με αποτέλεσμα και τα καλά που μάζεψε, να χάνονται μέσα στην ανακατωσούρα αυτή.
Ο ικανός άνθρωπος είναι πολύ προσεκτικός στις επιλογές του και το χαρακτηριστικό του είναι πως γεμίζει το εγκεφαλικό του δώμα. Ξεχωρίζει τα χρήσιμα εργαλεία που θα αποθηκεύσει, θα τα βάλει σε τάξη και έτσι ξέρει πως όταν τα χρειαστεί, θα τα βρει εύκολα και αυτά θα τον βοηθήσουν όπου τα χρειαστεί.
Συνεπώς, είναι μεγίστης σημασίας να εμποδίσουμε τις άχρηστες γνώσεις να εκτοπίσουν τις χρήσιμες. Όπως έχει μέγιστη σημασία το ξεδιάλεγμα των γνώσεων και η αποθήκευση των χρήσιμων.
Αν ζούμε κυρίως στο παρόν θεωρώντας πως αυτή είναι η θετική πλευρά της παρουσίας μας στη γη, αυτό είναι μια από τις μεγάλες προκλήσεις της ζωής.
Αν κάποιος έχει εμμονές με το παρελθόν, τότε στοιχειώνει την παρουσία του στο σήμερα και αυτοπαγιδεύεται σε ένα κακό αύριο. Γεμίζει τη ζωή του με μυθεύματα, μαυρίζει την καθημερινότητά του και αυτό το μαύρο το περνάει και στους άλλους γύρω του. Δυσκολεύει τον ίδιο του τον εαυτό, λειτουργεί χωρίς αντιστάσεις στις προκλήσεις της ζωής και αποδυναμώνει το παρόν του.
Όπως γράφουμε στο ξεκίνημα, όλα εξαρτώνται από την παιδεία και τις εμπειρίες. Κόντρα στον εγωισμό και αν θεωρούμε το ποτήρι μισογεμάτο, πρέπει πάντα να υπάρχει χώρος για καθαρό οξυγόνο και νέο ξεκίνημα. Τελικά το ζητούμενο είναι να ξέρουμε πού θέλουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή στη ζωή μας. Αν τη δώσουμε αποκλειστικά σε ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν, είναι σαν να θεωρούμε λήξασα την ύπαρξή μας. Αν την εστιάσουμε στο μέλλον, θα βάλουμε τον ήλιο στο δρόμο μας. Το παρόν πάντως είναι κομβικό σημείο για ένα μέλλον με θετικό πρόσημο.
Όσο εστιάζεις στο παρελθόν, δυναμώνεις το εγώ και περισσότερη ενέργεια του δίνεις. Δημιουργείς ένα εγώ που έχει τη βάση του στην αυτοκαταστροφή. Η λογική λέει να βλέπεις στο παρελθόν, αλλά αυτό να μη σε οδηγεί δογματικά στο σπήλαιο των φαντασμάτων και της παράκρουσης. Ανοίγεις δρόμους, ζεις, όταν δίνεις προσοχή στο παρόν.
Όπως γράφει ο Τόλλε στο βιβλίο του «Η δύναμη του τώρα»: «Αν είσαι αρκετά παρών ώστε να δεις όλα τα πράγματα, όχι με κριτικό τρόπο ούτε αναλυτικά, αλλά χωρίς προκαταλήψεις, τότε θα αντιμετωπίσεις το παρελθόν και θα το διαλύσεις με τη δύναμη της παρουσίας σου. Δεν θα βρεις τον εαυτό σου πηγαίνοντας προς το παρελθόν. Θα τον βρεις ζώντας στο παρόν».
Στο τελικό συμπέρασμα λοιπόν, ο ανθρώπινος εγκέφαλος πρέπει να γεμίζει με τα κατάλληλα έπιπλα χρηστικής αξίας και οι επιλογές να έχουν βάση και κατεύθυνση το παρόν. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν, αλλά όχι αυτό να σημαίνει πως πρέπει να είναι το κυρίαρχο στη ζωή μας και να δηλητηριάζει το παρόν, ναρκοθετώντας το μέλλον.
Για να επαναλάβουμε τη φράση του Τόλλε… δεν θα βρεις τον εαυτό σου πηγαίνοντας προς το παρελθόν, θα τον βρεις ζώντας στο παρόν.
Βιβλιογραφία: «ΠΛΑΤΩΝΑΣ – 80 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ» – Άλλαν Πέρσυ.
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος