ΟΤΑΝ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΕΝΤΡΟ – Ή άλλως περί του 3ου Συμποσίου Λογοτεχνίας σύντομος μνεία–

της Χριστίνας Καραντώνη

Μπορεί οι όροι να είναι γεωμετρικοί, πλην όμως αποδίδουν με ακρίβεια τα όσα έλαβαν χώρα στο 3ο Συμπόσιο Λογοτεχνίας  στις 23, 24, και 25 τρέχοντος μηνός και έτους, που διοργάνωσε με τη στήριξη της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, του Δήμου Κοζάνης και τοπικών φορέων στο νέο, υπέροχο κτήριο της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης, το λογοτεχνικό περιοδικό, ή άλλως πνευματική επιθεώρηση της Κοζάνης, Παρέμβαση, την οποία επί σειράν ετών διευθύνει και εκδίδει ως άλλος Δον Κιχώτης ο Βασίλης Π. Καραγιάννης.

Πλούσιο το πρόγραμμα, οργανωμένο σε θεματικούς κύκλους άλλους ευρύτερους και άλλους στενότερους, κάλυπτε τα ενδιαφέροντα τόσον των επαϊόντων  όσο και των λιγότερο ειδικών, όλες οι εισηγήσεις –άγνωστο πώς– δεν άφησαν κανένα περιθώριο και στον πιο απαιτητικό ακόμα ακροατή να πλήξει. Κανένας επαρχιωτισμός, κανένας κομπασμός, όλα εν τάξει, μέτρω και σεβασμώ. Με το κουκούλι της ζεστής φιλοξενίας να περιβάλει τους συμμετέχοντες, απ’ όποια γωνιά της Ελλάδας και αν προσήλθαν. Με τον τιμώμενο ποιητή Τίτο Πατρίκιο, διαρκώς παρόντα, να διδάσκει σεμνότητα. Τον επίσης διαρκώς παρόντα αντιδήμαρχο πολιτισμού και πρόεδρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Παναγιώτη Δημόπουλο, να αποτελεί παράδειγμα συνέπειας και πίστης. Την αεικίνητη Δήμητρα Β. Καραγιάννη να φροντίζει για όλα, πριν και μετά. Τον Βασίλη Π. Καραγιάννη με το δημιουργικό άγχος και την έγνοια του για το παρελθόν το παρόν και το μέλλον ανθρώπων και γραμμάτων ακάματο να επισκοπεί.

Για εκείνο το κλίμα της οικειότητας ανάμεσα σε ανθρώπους με κοινές αγωνίες και οράματα, χωρίς το σκληρό περίβλημα του «δήθεν πως», για την χωρίς σοβαροφάνεια σοβαρότητα, για τον σεβασμό τόσο σε ό,τι  έχει προηγηθεί όσο και σε ό,τι συντελείται ή επίκειται στον χώρο της Λογοτεχνίας,  ευχαριστώ το 3ο Συμπόσιο Λογοτεχνίας, την Παρέμβαση και την Κοζάνη. Ότι, κυρίως,  μια τέτοια Ελλάδα ονειρεύομαι.