Αναδημοσίευση από 29 Οκτωβρίου 2015.
Ο τότε λόγος περί ανακεφαλαιοποίησης των ΤΡΑΠΕΖΩΝ παραμένει χαρακτηριστικά ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ υπό τις κρίσιμες περιστάσεις των κόκκινων δανείων (NPL, NPE), ακόμη και υπό την εμφάνιση του σύνθετου και εξαιρετικά απρόβλεπτου στο αποτέλεσμα του, σχεδίου τιτλοποίησης «ΗΡΑΚΛΗΣ».
Είναι καιρός να γίνει κατανοητό και στην Ελλάδα ότι οι λεπτές, καινοτόμες παρεμβάσεις στο σώμα της Ελληνικής Οικονομίας, απαιτούν υψηλές γνώσεις FINANCIAL ENGINEERING, Financial Markets and STRONG FINANCIAL ACCOUNTING, που είναι επί του παρόντος ΔΥΣΔΙΑΚΡΙΤΕΣ.
Του Αντώνη Ζιούδα
Η επιτυχία της ανακεφαλοποίησης των συστημικών μας Τραπεζών -ως βέλτιστη λύση ισορροπίας ισχυρών και πολύπλοκων συγκρουομένων συμφερόντων και τεχνικών-εξαρτάται κυρίως από την διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας κατά την περίοδο της προδιαδικασίας.
Η τυπική και νόμιμη αυτή ικανότητα είναι επενδεδυμένη στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών όχι όμως και η ουσία αυτής της διαπραγματευτικής ικανότητας ,ενόψει μάλιστα και της θεσμικής προσωπικότητας των αντισυμβαλλομένων μας.
Η προς διαπραγμάτευση ανακεφαλοποίηση είναι το κρισιμότερο και μείζον πρόβλημα της χώρας, κατά γενική ομολογία. Συνεπώς, πρέπει η Κυβέρνηση να επενδυθεί και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ικανότητα προς τούτο κατά τρόπο που συνάδει με τον διεθνή πρακτικό-λόγο και με την κρισιμότητα των στιγμών που διάγει η χώρα.
Προτείνω να χρησιμοποιήσει a consorsium of the best international institutional brains in the the world,financial and legal,που διαθέτει μόνον η Wall Street,και των οποίων η βαρύτητα γνώμης,το διεθνές κύρος,η γνώση των αγορών είναι “σεβασμίως” αποδεκτές από όλους τους αντισυμβαλλομένους μας.
Ας αφήσουμε στην άκρη τα πειράματα με τους Καθηγητές-ως experts επί παντός επιστητού.Και το αναφέρω τούτο ως πρώην καθηγητής, γιατί γνωρίζω σε τι είναι ειδικοί οι καθηγητές-σε διδασκαλία και έρευνα της εξειδίκευσης τους.Μάλιστα δε όταν μετακινήθηκα ως στέλεχος μεγάλων Τραπεζών της Wall Street είχα τη χαρά να συνεργαστώ εκεί με Νομπελίστες και καθηγητές οικονομικών από τα καλλίτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ.Πολύ δε σπάνια αυτοί ανελάμβαναν διαπραγματευτικούς ρόλους ή διοικητικούς.
Οι διαπραγματεύσεις απαιτούν σφαιρικότητα γνώσεων και διαπροσωπική ικανότητα πράγματα που συνήθως ελλείπουν από τον καθηγητή και ερευνητή.
Ας πάψει λοιπόν η Κυβέρνηση να βαδίζει ωσεί ξυπόλυτη στ΄’αγκάθια κι’ας
συγκλίνει στην διαπιστωμένα επιτυχημένη τυπική διεθνή διαδικασία προς χάρη της ουσίας και τελεσφορίας των σκοπών της: Tης υπεράσπισης και προώθησης των συμφερόντων του Λαού και του Έθνους.