«Οι επικίνδυνες αυταπάτες ότι οι Σκοπιανοί θα τηρήσουν μελλοντικές υποσχέσεις έναντι «ανταλλαγμάτων» που θα εισπράξουν άμεσα, κινδυνεύουν να γράψουν μια ακόμα μαύρη σελίδα στην μακρόχρονη πορεία του Ελληνισμού».
Το κακό επισημοποιήθηκε στις 12 Ιουνίου 2018. Όχι ότι δεν το γνωρίζαμε πολλές βδομάδες, ακόμα και μήνες νωρίτερα. Τώρα γνωστοποιήθηκε με πανηγυρισμούς, διαγγέλματα και δηλώσεις «επίλυσης» ενός προβλήματος στο οποίο (δήθεν) «πήραμε» και «δεν δώσαμε».
Όσα όμως «πήραμε» είναι τα απόλυτα αυτονόητα, τα οποία εφαρμόζονται στη διεθνή διπλωματική πρακτική και αυτά που είναι ιστορικά τεκμηριωμένα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, από αρχαιολόγους αναμφισβήτητης εγκυρότητας και αξίας. «Πήραμε» βέβαια και μπόλικες υποσχέσεις, ασαφή «χρονοδιαγράμματα εφαρμογής» στο μέλλον και ένα τσουνάμι «συγχαρητηρίων» από όλους τους πραγματικούς αρχιτέκτονες της «συμφωνίας».
Όσα «δώσαμε» (σύνθετο όνομα, ανύπαρκτη «Μακεδονική γλώσσα» και ανύπαρκτη «Μακεδονική εθνότητα» μέσα από την ιθαγένεια που προσδιορίζεται αυθαίρετα) νομιμοποιούν για το μέλλον τον αλυτρωτισμό των γειτόνων μας, με Ελληνική «σφραγίδα».
Με άλλα λόγια «δώσαμε» ένα όχημα αλυτρωτισμού (σύνθετη ονομασία) και πολύ ισχυρά «καύσιμα» («γλώσσα» και «εθνότητα») για να το κινήσουν οι εμπνευστές του.
«Δώσαμε» ακόμα αμαχητί, αυτό που ήταν ο αρχικός στόχος όλων των διεθνών «φίλων» μας: «Διαβατήριο» και άρση όλων των αντιρρήσεων για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ατλαντική Συμμαχία.
Στο εσωτερικό, προβάλλεται σαν τεράστια επιτυχία πως η σύνθετη ονομασία των Σκοπίων θα ισχύει έναντι πάντων (erga omnes). Κατ΄ αρχήν αναρωτιέται κανείς γιατί το αυτονόητο αποτελεί «τεράστια επιτυχία» αφού οτιδήποτε αντίθετο, θα αποτελούσε μοναδική παραφωνία. Και όχι μόνο αυτό: Το erga omnes (έναντι πάντων) ουσιαστικά καταργείται την ώρα που (υποτίθεται) συμφωνήθηκε, γιατί στο εσωτερικό των Σκοπίων θα ισχύει μόνο η δεύτερη λέξη από την σύνθετη ονομασία που «συμφωνήθηκε», δηλαδή «Μακεδονία» και «Μακεδόνες»!
Και δεν τελειώσαμε: Η πλήρης εφαρμογή του erga omnes (όπου τέλος πάντων ισχύει) «εξαρτάται» από την σταδιακή πρόοδο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, χωρίς καν μια στοιχειώδη πρόβλεψη τι θα συμβεί αν αυτή δεν ολοκληρωθεί!
Στην πράξη, η ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» «αναβαθμίζει» μια επαρχία της πρώην Γιουγκοσλαβίας σε χώρα, όταν η Ελλάδα κατέχει το μεγαλύτερο τμήμα της «γεωγραφικής» Μακεδονίας (και το συντριπτικό ποσοστό της 100% Ελληνικής, Αρχαίας Μακεδονίας), η Βουλγαρία άλλο ένα τμήμα και η Αλβανία ένα ελάχιστο. Γιατί αποτελεί «επιτυχία» όταν μια χώρα με ένα μικρό μόνο τμήμα της «γεωγραφικής» Μακεδονίας μονοπωλεί ένα όνομα (έστω και σε σύνθετη μορφή) με το οποίο δεν έχει καμιά απολύτως ιστορική, εθνική και πολιτισμική σχέση; Είναι αυτό φυσιολογικό; Έχει καμιά επαφή με την λογική και την πραγματικότητα ώστε να θεωρηθεί επιτυχία;
Η Ελλάδα «αναγνωρίζει» σαν «Μακεδόνες» μια ιστορικά ανύπαρκτη (κυριολεκτικά) εθνότητα η οποία αποτελείται από ετερόκλητους Σλάβους, Αλβανούς, αθίγγανους κ.ο.κ.ε. Αναγνωρίζει ακόμα μια «Μακεδονική γλώσσα» που δεν υπήρξε ποτέ, ούτε υπάρχει και σήμερα! Μια Βουλγαρο-σλαβική διάλεκτος που εμφανίστηκε στην περιοχή δέκα ολόκληρους αιώνες μετά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναγνωρίζεται σήμερα από ανιστόρητους σαν «Μακεδονική γλώσσα» όπως – όπως, για να «κλείσει» το θέμα με «αμοιβαίους συμβιβασμούς» – όλοι εις βάρος της αλήθειας, την ιστορίας και της πραγματικότητας!
Η κοινή λογική λέει πως οι πολίτες της «Βόρειας Μακεδονίας» θα ονομαζόταν Βορειομακεδόνες (και όχι σκέτο ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ) και η γλώσσα της μεγαλύτερης εθνότητας (προσωπικά πιστεύω πως είναι η Αλβανική) ή έστω οι Σλάβοι, δηλαδή σλαβομακεδονική – σε καμιά όμως περίπτωση σκέτο, δηλαδή ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ!
Ο κατά τα άλλα «ρητός διαχωρισμός των Ελλήνων Μακεδόνων, του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού τους, της γλώσσας τους και της περιοχής στην οποία διαβιούν» και η «αποδοχή» όλων αυτών από την πλευρά των Σκοπίων, ουδόλως σημαίνει ότι θα σταματήσει ο αλυτρωτισμός με την «ατμομηχανή» και τα «καύσιμα» που τους παραδίδουμε!
Οι πανηγυρισμοί για την «αλλαγή συντάγματος» και την «απάλειψη αλυτρωτικών διατάξεων», αποτελεί επίσης το αυτονόητο, αφού είναι αδύνατο μια χώρα να αλλάξει επίσημα το όνομα της χωρίς να αλλάξει και το (διαφορετικό) συνταγματικό της όνομα, όπως είναι αδύνατο να ενσωματωθεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και στο ΝΑΤΟ, με αλυτρωτικές βλέψεις στο επίσημο σύνταγμα της!
Όλες οι χώρες που έχουν αναγνωρίσει με διμερείς συμφωνίες τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα, αναφέρουν ρητά ότι αυτό είναι προσωρινό και θα αλλάξει αυτόματα μόλις συμφωνηθεί με την Ελλάδα το οριστικό όνομα της χώρας τους. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όλους τους διεθνείς οργανισμούς οι οποίοι χρησιμοποιούν το προσωρινό όνομα Πρώην ΓΔΜ. Που ακριβώς βρίσκεται λοιπόν η «επιτυχία»;
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α : «Πανηγυρίζουμε» γιατί παραδώσαμε στους Σκοπιανούς, Αλβανούς και αθίγγανους γείτονες τα πάντα: Ανύπαρκτη γι΄ αυτούς (ιστορικά και πολιτισμικά) ονομασία, ανύπαρκτη γλώσσα και ανύπαρκτη εθνότητα μέσω της ιθαγένειας. Ανοίξαμε τον δρόμο για την ένταξη τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ατλαντική Συμμαχία για την οποία κυριολεκτικά «καίγονται». Δημοσκοπήσεις στην γειτονική χώρα έδειχναν ότι περισσότεροι από το 60% των ερωτούμενων στηρίζουν λύση στο ζήτημα της ονομασίας με στόχο την ταχύτερη ένταξη της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δηλαδή μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της γειτονικής χώρας δεν θα είχε αντίρρηση σε μια ονομασία που δεν περιλαμβάνει την λέξη «Μακεδονία» – όπως ακριβώς ζητούσε η Ελλάδα!
Η κατά τον Πρόεδρο των Σκοπίων «μέσω τηλεφώνου» λύση του θέματος της ονομασίας, είναι φανερό πως υπήρξε αποτέλεσμα αφόρητων πιέσεων. Οι πανίσχυροι «φίλοι» και «σύμμαχοι» μας απαίτησαν μια λύση εδώ και τώρα. Χωρίς φυσικά να τους ενδιαφέρουν ποσώς έννοιες όπως «ιστορία», «πολιτισμός», «πολιτισμική παράδοση χιλιετηρίδων», «ιστορική πραγματικότητα» και άλλες παρόμοιες.
Το δυστύχημα για την Ελλάδα είναι ότι την περίοδο των αφόρητων πιέσεων το «πολιτικό σύστημα» δεν είχε τις απόλυτα αναγκαίες και ισχυρές αντιστάσεις.
Η πολιτική μας εξουσία έφθασε μάλιστα στο σημείο να αποδεχτεί την διενέργεια δημοψηφίσματος στα Σκόπια ώστε να εγκριθούν όλα τα «κλοπιμαία», αλλά απαγορεύει στους Έλληνες πολίτες, δηλαδή τα θύματα της κλοπής, να εκφράσουν την δική τους γνώμη μέσα από ένα δημοψήφισμα!
Αυτοί άλλωστε είναι οι λόγοι για τους οποίους η πολιτική μας εξουσία εισπράττει σωρηδόν διεθνή «μπράβο», χτυπήματα στην πλάτη και προτάσεις «Βραβείων Νόμπελ» για τον «ρεαλισμό» της!
Μήπως όμως βιάζονται όλοι τους; Το Σκοπιανό τοπίο βρίσκεται ακόμα σε απόλυτη ομίχλη. Έχει πολύ δρόμο να διανύσει ο οποίος θα είναι δύσκολος, απρόβλεπτος και προβληματικός. Όλα όσα σχεδιάστηκαν στα χαρτιά και εφαρμόζονται τώρα, μπορεί να καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος από κάτι που δεν φανταζόμαστε καθόλου.
Εμείς βέβαια κάναμε το «χρέος» μας: Δώσαμε, δώσαμε τα πάντα. Να δούμε τι, πότε και αν θα πάρουμε!
