“Ο ρωμηός -έγραφε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης- γνωρίζει σαφώς ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ συμμαχίας και δουλείας…Ο Γραικύλος δεν γίνεται μόνον σύμμαχος, αλλά γίνεται και θέλει να γίνη ένα πράγμα με τον σύμμαχον. Νομίζει ότι συμμαχία είναι το να προσφέρεται δι’ έρωτα ως δούλη προς κύριον ίνα αποκτήση ισχυρόν προστάτην, ο οποίος θα σώση την Ελλαδίτσαν του. Ο Νεογραικύλος είναι συνεχιστής της παραδόσεως των Γραικύλων προ της Αλώσεως, οι οποίοι μας εκήρυττον την ανάγκην της φραγκεύσεως του πνεύματος, δια να σωθώμεν από την δουλείαν του σώματος. Με άλλα λόγια ο Γραικύλος φοβείται και, άρα, ούτε είναι ούτε ημπορεί να είναι ρωμηός, εφόσον φοβείται. Φοβείται την πνευματικήν ανεξαρτησίαν και ελευθερίαν. Θέλει ελευθερία σώματος μόνον. Και δια τούτο δεν ημπορεί καν να φαντασθή ότι Ρωμηοσύνη όχι μόνο δεν υποδουλώνεται πνευματικώς, αλλά είναι εν τω κόσμω πολιτιστική δύναμις ηγετική. Πώς ημπορεί ο Γραικύλος να έχη αισθήματα και πεποίθεσιν ηγέτου, όταν είναι δούλος;”
Νομίζω ότι οι λίγες αυτές αράδες ψυχογραφούν τους πολιτικούς, τους εκκλησιαστικούς και πολλούς εκ των νεοελλήνων των κουλτουριάρηδων, όχι όμως των σοφών και πεπαιδευμένων ανδρών της εποχής μας! Δεν έλλειψε όμως, μόνο η σοφία και η πραγματική παιδεία στις μέρες, κυρίως έλειψε ο ανδροπρεπής χαρακτήρας εκείνου που δεν φοβάται, όχι μόνο, διότι έχει τόλμη αλλά επειδή έχτισε την γενναιότητα μέσα του με καρτερία, υπομονή και επιμονή στους πειρασμούς και επειδή δεν θεωρεί τίποτα χειρότερο από το να πουλήσει την ψυχή του. Άλλο αμαρτωλός, και αυτό είμαστε όλοι, και άλλο προδότης!!! Καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας του Ελληνισμού το Γένος των Ελλήνων, ενώ υπέστη εξωτερικές αλώσεις και επιφανιακές αλλοιώσεις, ωστόσο κράτησε την πολιτιστική του ιδιοπροσωπία, την εθνική του ταυτότητα, την ιστορική του συνέχεια. Στις ημέρες μας χάνουμε αυτό που δεν χάσαμε ποτέ, διότι δεν υπάρχουν πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άνδρες.
Όλοι πονούμε για την μετατροπή της Αγιά-Σοφιάς σε τζαμί δεν πονούμε όμως που ξεπουλήθηκε η Ορθόδοξη Πίστις σταδιακά και οριστικά πλέον στο Κολυμβάρι το 2016 και έχετε κοινωνία με τους Οικουμενιστές. Όλοι πονούμε για την Αγιά-Σοφιά αλλά παραδώσαμε την εθνική μας κυριαρχία και δεν ξεσηκώνεστε. Όλοι πονάμε για την Αγιά- Σοφιά αλλά ως άλογα ζώα οδηγούμαστε στην πνευματική σκλαβιά με τον covid και τις μάσκες ως σήμα κατατεθέν της βλακείας και της υποταγής στην Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αν είναι να απελευθερωθεί η Κωνσταντινούπολις και στην Αγιά-Σοφιά να λειτουργεί ο καταραμένος Πάπας με τον αιρετικό Πατριάρχη, Όχι δεν θέλω να ελευθερωθεί, γιατί θα υποταχθεί το πνεύμα των Ορθοδόξων! Αν είναι να εξισωθεί ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός με τον Βούδα, τον Κομφούκιο, τον Μωάμεθ όχι δεν θέλω μισθό ως κληρικός. Θέλω και θα μείνω άμισθος αντάρτης να μάχομαι τους ξεφτιλισμένους προδότες. Γι’ αυτό όσοι επαγγέλλονται σωτηρία με θρησκείες που δεν έχουν Χριστό δεν έχουν τον Θεό, όπως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έγραψε στην επιστολή του. Και επειδή δεν έχουν όλοι αυτοί Θεό κοινωνούν οι πατριαρχικοί εσχάτως τους πιστούς ήδη στο εξωτερικό με ξύλινα κουταλάκια ή κουταλάκια μιας χρήσης ή και απολυμαίνονται σε διαφορετική περίπτωση. Διότι, αν είχαν Θεό θα πίστευαν και στο Μυστήριο που δεν μεταδίδει ιούς και νοσήματα. Αλλά επειδή δεν έχουν Θεό παίρνουν τους πιστούς από την Εκκλησία, όπου υπάρχει η εξ αποκαλύψεως Πίστη και τους περνούν, τους μεταβιβάζουν με το Κολυμπάρι και τον Οικουμενισμό στις κτιστές θρησκείες και τις αιρέσεις που όχι μόνο δεν τους αθανατίζουν αλλά τους οδηγούν στην απώλεια.
Οι πιστοί κάνουν δια της εξ ακοής πίστεως που δόθηκε με την φανέρωση του Υιού και Λόγου με την εν προσώπω αποκάλυψη Του -κάνουν λέγω- την διάβαση τους από την εισαγωγική πίστη που προηγείται στην ενυπόστατη πίστη που έπεται μέσα στην Εκκλησία. Και συνάμα με αυτή διάβαση τους κάνουν και το Πάσχα τους, περνώντας από το κτιστό στον άκτιστο κόσμο της Βασιλείας του Θεού. Οι ποιμένες αυτό που κάνουν τώρα είναι να σταματούν αυτή την πορεία του ποιμνίου προς την σωτηρία και εσείς τους ακολουθείτε ακόμη!!!.Πόσο βαριά εκτροπή!!!
Αν λοιπόν πρόκειται να χάσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας ή την μάνα μας Μακεδονία και οποιοδήποτε κομμάτι της Ελληνικής γης στην συνέχεια δεν θέλω να ζω πλέον στην Ελλάδα με προδότες. Πάρτε απόφαση ή βγαίνουμε στον αγώνα ή τα χάνουμε όλα! Δηλώνω επίσης ως ιερέας με το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου, ότι, αν και η πατρίδα δεν με καλεί να πολεμήσω στην πρώτη γραμμή είμαι πρόθυμος εθελοντικά να εκπαιδευτώ στις ειδικές δυνάμεις και να συμμετέχω στις πιο δύσκολες αποστολές εκεί, όπου οι “άνδρες που ξυρίζουν τα πόδια τους φοβούνται να συμμετέχουν!
“Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾽, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.”
Αρχιμανδρίτης Παΐσιος Παπαδόπουλος
Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα
