Το Φθινόπωρο κατέβασε όλα τα χρώματα από τοκίτρινο του καδμίου και τις ώχρες ως το κόκκινο τηςΣιέννας (terra di Siena) και της ψημένης όμπρας,χρώματα που χρησιμοποίησε και ο άνθρωπος γιανα ζωγραφίσει τις σπηλιές του και με μια διάθεσηκαλλιτεχνική, έπιασε δουλειά!Τα κοπάδια από τα βλαχοχώρια πήραν τις βουνίσιεςστράτες για τα χειμαδιά.Επειδή θεωρώ μεγάλη αμαρτία μου σε μια τέτοιαδημιουργική πάλη της φύσης, εγώ να κάθομαι στοσπίτι πασπαλισμένος από τη σκόνη της πόλης,έριξα μέσα στο γυλιό μου τα απαραίτητα δηλαδήφωτογραφική μηχανή, μπαταρίες, το σημειωματάριο,φρούτα, δύο κομμάτια σπανακόπιτας στης μάναςμου, (α, ρε μάνα που είσαι) νερό, την κρανίσιαπατερίτσα με ζωγραφισμένο τον Αη Νικάνορα,κρέμασα το γυλιό στον ώμο και πήρα τα βουνά του Βοΐου! Στο φράγμα της Πραμόριτσας το νερό τηςυπερχείλισης τινάζονταν σχεδόν στην απέναντιόχθη. Ξημέρωσα στο Πεντάλοφο!Ανοίγει η ψυχή σου στις πρώτες πέτρινες εικόνες τουαραδιασμένες κάτω από τη στέγη της Γκραντίσκας. Στο καφενείο του Λάκη έναν ευωδιαστό ελληνικό καφέ στα πεταχτά και παρέα με τον Γιώργο τον Καρούτα και την ομάδα της οικολογικής κίνησης Κοζάνης, ξεκινήσαμε για την Πανούκλα.
Φράγμα Πραμόριτσας.
Του Παππού το Πηγάδι.
Ακολουθούμε το μονοπάτι που συνέδεε τον Πεντάλοφο με το Επταχώρι και αφού περάσουμε από το μεγάλο πλάτωμα “Το Λιβάδι του Βεζύρι” με την υπέροχη θεά προς τον Πεντάλοφο, τον Βυθό και τον Ζουπανιώτικο Αηλιά, φτάνουμε στου «Του πάππουτο πηγάδι».
Μια χρωματική πολιορκία μας αγκαλιάζει και μαγνητίζει βλέμμα, νου και ψυχή.Η
ηρεμία και η ομορφιά σ’ όλο τους το μεγαλείο.Ιστορικό μονοπάτι, αφού από δω πέρασε ο ελληνικός στρατός και οι ξακουστές γυναίκες της Πίνδου, στις άγριες μάχες του Ελληνοιταλικούπολέμου το 1940 .Μια παλιά παράδοση αναφέρει ότι οι Ηπειρώτες ζωγράφοι που ιστορούσαν το ναό του Αγίου Αχιλλείου στον Πεντάλοφο, για κάποιο λόγο,διαφώνησαν με την εκκλησιαστική επιτροπή, που επέβλεπε το έργο τους, έτσι άφησαν στην μέση την αγιογράφηση του ναού και έφυγαν για την ιδιαίτερη πατρίδα τους.Μετά από πορεία μιας ώρας στην τοποθεσία “Του Παππού το Πηγάδι” ο ένας από τους ζωγράφους
ο μεγαλύτερος σε ηλικία, αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε.Οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να κοιμηθούν σ΄ αυτό το σημείο.Στον ύπνο τους παρουσιάστηκε ο Άγιος Αχίλλειος και τους είπε να γυρίσουν πίσω στο Ζουπάνι και να τελειώσουν την αγιογράφηση του ναού.
Οι ζωγράφοι τρομοκρατημένοι από τον θάνατοτου συναδέλφου τους και την προσταγή του αγίουεπέστρεψαν και αποτέλειωσαν το έργο τους.
Στην Πανούκλα.
Βγήκαμε σε ξέφωτο και στρίψαμε αριστερά προς την κορυφή της ‘‘Πανούκλας’’, που φτάνει τα 1395μ. Μια παλιά ζουπανιώτικη παράδοση αναφέρει ότι εδώ ο Αγ. Αθανάσιος σταμάτησε και σκότωσε την μεταμορφωμένη σε γριά Πανούκλα πριν κατηφορίσει στον Πεντάλοφο. Όμως ρε παιδιά, το πανόραμα προς τις ψηλέςκορυφές της Βόρειας Πίνδου σε αφοπλίζει.Μια θάλασσα βουνά.Μπροστά μας ο μακρύς κορμός του Τάλιαρου, πίσω του η Σκούρτζια και τα βουνά του Δοτσικού, πιοπάνω ο Σμόλικας, ο άρχοντας της Πίνδου.Δυτικά το Μπουχέτσι και οι Αρένες του Γράμμου,βόρεια ο Ζουπανιώτικος Αη Λιάς και να ασπρίζειστο φως ο εκκλησιάτορας!Νότια τα βουνά των Γρεβενών ο Τσούργιακας καιο Όρλιακας. Το Ρουμάνι που σημαίνει δάσος απόπυκνούς θάμνους, κατηφορίζει από την Πανούκλαμε δύναμη προς το Δίλοφο και την Μαέρη(Δασύλλιο). Όλα είναι κατάφυτα από μικτά πυκνά δάση πουσφύζουν από άγρια ζωή. Έχει θρονιαστεί για τα καλάη ομορφιά σε τούτο τον σχεδόν ακατοίκητο τόπο.
Περνάμε κάτω από την κορυφή της Πανούκλαςακολουθώντας το πετρόχτιστο ευρωπαϊκόμονοπάτι Ε6 και τραβάμε για τα “Μπάνια” τις ιαματικές πηγές του
Πενταλόφου. Στα Μπάνια Πενταλόφου ή Λουτρά Κατσίκα .Κατεβαίνουμε προς τα ριζά του βουνού, ο αχός ακούγεται δυνατός. Διασχίζοντας πυκνά δάση μαυρόπευκων και δρασκελώντας μικρά ρέματα, καταράκτες φτάνουμε στην όχθη ρέματος Καψάλια.Τα νερά του είναι τόσο καθαρά, τόσο διάφανα, που κάθεσαι και τα χαζεύεις για πολύ ώρα. Οι λέξεις,όμορφος τόπος, δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό που βλέπουν τα μάτια!
Το ρέμα είναι ορμητικό και πολύστροφο.Ο τρομερός αχός του αντιλαλεί σ’ όλη αυτή τηνβαθειά στενωπό που δημιουργούν το Ρουμάνι καιο Τάλιαρος.Φτάνουμε στην περιοχή όπου υπάρχουνεγκαταλειμμένες οι εγκαταστάσεις τωνιαματικών πηγών που χρησιμοποιούσαν παλιά οιΠενταλοφίτες.Μετά από ελέγχους τα ιαματικά νερά έχουνχαρακτηρισθεί κατάλληλα και μάλιστα ιδιαίτεραυψηλής ποιότητας. Έχουν ευεργετικά αποτελέσματα σε όσους έχουνρευματοαρθριτικές παθήσεις. Δεν πρόκειται γιαθερμές αλλά για ψυχρές πηγές.
Οι ρηχές λεκάνες της κοίτης προσφέρονται γιαβουτιά στα ιαματικά νερά. Τριγύρω, πέτρινες βρύσεςκαι θέσεις θέας και ξεκούρασης. Δάση πυκνά από
βελανιδιές, οξιές, έλατα, καιπανύψηλα μαυρόπευκα. Μανιτάρια σωρό! Εικόνεςβοϊακές, μαγικές!Παλιότερα οι πενταλοφίτες γύρω από το ρέμαείχαν μικρές εκτάσεις με αμπέλια και κτηνοτροφικέςμονάδες.Το ρέμα “Καψάλια” αφού διασχίζει όλη την πλατιάχαράδρα, κοντά στο εξωκλήσι του Αγίου Μηνάσυναντά το ρέμα Παλιομάγερο που έρχεται απότο Λυκοκρέμασμα και το παλιοχώρι “Τσέρος” καιτραβάει για την Πραμόριτσα αφού πρώτα περάσειαπό το Δασύλλιο και την Χρυσαυγή.Σε μια προσπάθεια μας να συνεχίσουμε την διάσχισηαπό την πλευρά του Τάλιαρου δεν τα καταφέραμε.Μια μεγάλη κατολίσθηση και η παχιά λάσπη μαςέκοψε το δρόμο αλλά και την διάθεση!Ο καιρός με τα καμώματά του μας δείχνει το δρόμοτης επιστροφής.
Στον Πεντάλοφο και στο στέκι του Μηνά, η Ευγενίαείχε ετοιμάσει γίδα βραστή, παιδιά “όλα τα λεφτά”.
Έξω στην Λόντζια, το ξεροβόρι έριχνε και τα τελευταία φύλλα της γέρικης φτελιάς, μέσα, τοηπειρώτικο μοιρολόι του Τάσου Χαλκιάγλύκαινε τον λυγμό και βρήκε αποκούμπιη ψυχή, το τσίπουρο άνοιγε τα στόματακαι δυνάμωνε την ένταση της φωνήςενώ θρύλοι για την πανούκλα πουμεταμορφωμένη σε γριά και ενώ τραβούσεγια το Ζουπάνι για να σπείρει τον μαύροθάνατο και για κακής τύχη συνάντησεμπροστά της πανώριο τον Αη Θανάση,προκαλούσε δέος.
Όμορφος τόπος ο τόπος μας ρε παιδιά !!!!Γιατί τόση μοναξιά;
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
