Κύλισαν πενήντα έτη από την τελευταία κατάλυση της δημοκρατίας στο νεοελληνικό κράτος. Η κατάλυση της δημοκρατίας συνιστά σοβαρότατη εκτροπή. Διερωτηθήκαμε όμως, αν είχαμε ποτέ δημοκρατία στη χώρα μας, ώστε να καταλυθεί αυτή; Το νεοελληνικό προτεκτοράτο, το οποίο συστάθηκε με την παρέμβαση των ισχυρών, και κυρίως των Άγγλων, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, πορεύτηκε με άκρα υποτέλεια των ασκησάντων την εξουσία, οι οποίοι ευγνωμώνως φέρθηκαν έναντι αυτών που τους την παραχώρησαν εξαπατώντας τον λαό, που τον αποκαλούσαν κυρίαρχο! Βέβαια λίγο-πολύ το ίδιο συνέβαινε και συμβαίνει σε όλες τις χώρες. Στο μέτρο που δεν απειλείται το κυρίαρχο σύστημα, παρέχονται ελευθερίες και δικαιώματα στους λαούς, οι οποίοι απολαμβάνουν την ευμένεια του κυριάρχου, που δαπανά από τα συσσωρευμένα υπερκέρδη από την καταδυνάστευση των αποκλήρων λαών, όπως και οι ηγεμόνες της αρχαιότητας, που προσέφεραν άρτον και θεάματα από τα λάφυρα!
Στη χώρα μας δεν είχαν παρέλθει είκοσι έτη από τη λήξη του θλιβερού εμφυλίου πολέμου, όταν εκδηλώθηκε η εκτροπή. Γιατί άραγε εκδηλώθηκε; Κατ’ αρχήν μόνον αφελείς και πολιτικά ιδιώτες, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, πιστεύουν ότι ομάδα φιλοπάτριδων αξιωματικών επενέβη για τη σωτηρία της πατρίδας! Το πραξικόπημα οργανώθηκε και εκτελέστηκε από επιτελείο της νέας «προστάτιδας» δύναμης, των ΗΠΑ, στις οποίες είχε παραδώσει την επικυριαρχία της χώρας μας, μεσούντος του εμφυλίου πολέμου, η σήμερα παραπαίουσα «Μεγάλη» Βρετανία. Με τη βοήθεια των ΗΠΑ οι νικητές του εμφυλίου κατέβαλαν τους αντιπάλους τους κομμουνιστές και αυτοπροβλήθηκαν στον λαό ως εθνοσωτήρες! Οι ηττημένοι παρέμειναν αλαζόνες και μετά την ήττα τους μη έχοντας συνειδητοποιήσει μέχρι σήμερα τα σφάλματά τους και τη συμφορά που προκάλεσαν στη χώρα μας.
Οι Άγγλοι επέλεξαν τον Γεώργιο Παπανδρέου, ως πρωθυπουργό της κυβέρνησής τους, που έστειλαν στην χώρα μας έχοντας προετοιμάσει αριστοτεχνικά το έδαφος για την εμφύλια σύγκρουση. Όταν αργότερα ο Ν. Πλαστήρας ως πρωθυπουργός τόνισε κατά τη γιορτή της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, ότι θα θεωρούσε αποτυχημένη την κυβέρνησή του, αν δεν εξασφάλιζε την εθνική συμφιλίωση, σε συνέντευξή του ο πρεσβευτής των ΗΠΑ δήλωσε ότι η κυβέρνηση είχε αλωθεί από τους κομμουνιστές! Τότε ο Γ. Παπανδρέου απέσυρε τη στήριξή του απ’ αυτήν! Και αργότερα οι κομμουνιστές, αδιόρθωτοι, κραύγαζαν «Τί Πλαστήρας, τί Παπάγος»!
Ο Παπάγος έφερε το ζήτημα της Κύπρου στον ΟΗΕ, ενώ η χώρα μας είχε προσδεθεί στο άρμα του ΝΑΤΟ. Η Αγγλία, με την σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ μας τιμώρησε σκληρά, υποκινώντας στους Τούρκους να οργανώσουν τις αγριότητες κατά των Ρωμηών της Κωνσταντινούπολης! Όταν ο Παπάγος πέθανε αιφνιδίως με τρόπο, που γεννά ερωτηματικά, εκλεκτός των ΗΠΑ προβλήθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τα δύο πρόσωπα, Παπανδρέου και Καραμανλής, καθώς και άλλα μέλη των οικογενειών τους, διαδραμάτισαν κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας με σκηνοθέτη την «προστάτιδα» δύναμη!
Η αλαζονεία των νικητών του εμφυλίου, οι οποίοι αμνήστευσαν τους δωσιλόγους και τους παραχώρησαν το δικαίωμα να τυραννούν τον λαό μας, η αλαζονεία των ηττημένων, οι οποίοι καυχώνταν ότι τα όπλα, που είχαν παραδώσει στη Βάρκιζα, τα είχαν ακόμη «παρά πόδας», έφεραν τον λαό στο «δημοκρατικό» Κέντρο λησμονώντας την πρόσδεση στο άρμα των επικυριάρχων και του «γέρου της δημοκρατίας». Οι άγριες διαμάχες στη Βουλή ήταν στάχτη στα μάτια του λαού. Άραγε το συνειδητοποίησε αυτό μέρος τουλάχιστον του λαού μας μετά τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ για το «καλό» της δύσμοιρης πατρίδας μας; Η δολοφονία του Λαμπράκη έδειξε περίτρανα ποιος διαφεντεύει τον τόπο και τί επιδιώκει. Η Αριστερά για μία ακόμη φορά με αφέλεια κατηγόρησε τον Καραμανλή, τον οποίο εξευτέλισαν οι πάτρωνές του οργανώνοντας, εν αγνοία του βεβαίως, με τυφλωμένους αντικομμουνιστές, όργανά τους, το έγκλημα Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την επάνοδο στην εξουσία του «γέρου». Ποιος όμως επέλεξε τους υπουργούς του; Ο ίδιος ή ο πάτρων, που φυσικά δεν άλλαξε με την δήθεν πολιτική μεταβολή; Η αποστασία που ακολούθησε δίνει την απάντηση. Η ένταση στην πολιτική σκηνή κορυφώθηκε με νέο πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, τον «ρηξικέλευθο σοσιαλιστή» τον οποίο είχε φέρει στην Ελλάδα ο Κ. Καραμανλής. Και τότε εκδηλώθηκε το πραξικόπημα!
Οι επίορκοι αξιωματικοί, που το πραγματοποίησαν, υποστήριξαν ότι υπήρχε κίνδυνος να αλωθεί η χώρα μας από τους κομμουνιστές! Υπηρετώντας τη στρατιωτική μου θητεία άκουσα από αξιωματικό μόλις αποφοιτήσαντα από τη σχολή των Ευελπίδων ότι η επανάσταση της 21ης Απριλίου ήταν πιο σημαντική από εκείνη της 25ης Μαρτίου του 1821! Ασφαλώς είναι αφελής ή ιδιώτης, όποιος πιστεύει ότι η χώρα μας διέτρεχε κίνδυνο από τον κομμουνισμό. Ο κίνδυνος προερχόταν από τους παλαιοκομματικούς, οι οποίοι απολάμβαναν το άθλιο παιχνίδι της δοτής εξουσίας σε βάρος του πονεμένου λαού μας. Γιατί όμως οι πάτρωνές μας αποφάσισαν την εκτροπή; Τα γεγονότα της Κύπρου που ακολούθησαν δίνουν την απάντηση. Κύρια τα ερωτήματα: Ήσαν ενημερωμένοι οι πολιτικοί ηγέτες των κομμάτων εξουσίας για τα σχεδιαζόμενα; Η εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο σχεδιάστηκε από τους Τούρκους εν αγνοία των «συμμάχων» μας; Μήπως οι πολιτικοί μας λαβόντες γνώση των προθέσεων των πατρώνων μας είπαν το «ει δυνατόν παρελθέτω αφ’ ημών το ποτήριον τούτο»; Και βρέθηκε η λύση της εκτροπής, η οποία όχι μόνο διευκόλυνε την προδοσία της Κύπρου, αλλά και συνετέλεσε και στην αθλιότητα της μεταπολίτευσης! «Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια»!
«Ελλάς, Ελλήνων χριστιανών» υπήρξε το κυρίαρχο σύνθημα των επιόρκων. Πολλοί «φιλήσυχοι» πολίτες με ροπή προς την ιδιώτευση αισθάνθηκαν ανακούφιση. Κάποιοι πείσθηκαν ότι οι πραξικοπηματίες υπήρξαν σωτήρες και τους ζητωκραύγασαν. Άλλοι τους θεώρησαν αναγκαίο κακό. Άλλοι πόνεσαν, αλλά σιώπησαν. Κάποιοι, ελάχιστοι, αντιστάθηκαν. Ο αριθμός τους πολλαπλασιάστηκε με μαγικό τρόπο κατά τη μεταπολίτευση.
Μέγιστο δράμα η σύμπλευση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας με τους πραξικοποηματίες. Όχι μόνο κατά τρόπο τυπικό, που επέβαλε κάποιο πρωτόκολλο, αλλά με εξύμνηση των «σωτήρων» κατά τρόπο αρκετές φορές γλοιώδη. Ελάχιστοι ιεράρχες τήρησαν αξιοπρεπή στάση. Και, δυστυχώς, ενορχηστρωμένη ξέσπασε η επίθεση όλων των δυνάμεων κατά της Εκκλησίας και όχι κατά προσώπων αυτής, που τίποτε απ’ όσα ο Χριστός κήρυξε για την εξουσία δεν σεβάστηκαν και δεν τήρησαν! Η Εκκλησία και η κεφαλή της, ο Ιησούς Χριστός, χλευάστηκαν και εξακολουθούν να χλευάζονται ώς τις ημέρες μας εξ αιτίας της στάσης της Ιεραρχίας κατά την επτάχρονη δικτατορία!
Η χούντα έπεσε με τους αγώνες του λαού μας κραυγάζουν οι δημαγωγοί όλου του πολιτικού φάσματος. Η χούντα κατέρρευσε έχοντας εγκαταλειφθεί από τον πάτρωνά της ως άχρηστη πλέον, αφού είχε επιτελέσει με επιτυχία το έργο της και η απόβαση του «Αττίλα» είχε στεφθεί με επιτυχία. Καλό είναι να θυμίσουμε ότι ήταν η δεύτερη χούντα, την οποία ανέδειξε η εξέγερση του Πολυτεχνείου και της Νομικής. Και αυτή την εξέγερση οι πάσης φύσεως πολιτικοί δημαγωγοί διδάσκουν στη νέα γενιά ως σπουδαιότερη από τα ιστορικά έπη του νεότερου ελληνισμού, συναγωνιζόμενοι τους χουντικούς σε αθλιότητα! Άραγε να μην «έβαλε το χεράκι» του ο πάτρωνάς μας και στην εξέγερση αυτή; Πιστεύω ότι στο μέλλον θα βγει στο φως όλη η αλήθεια.
Η χώρα μας κατά τη μεταπολίτευση εισήλθε σε κρίση παρατεταμένη, από την οποία δεν φαίνεται να εξέλθει σύντομα. Ο Κ. Καραμανλής επανήλθε και προς επούλωση του τρωθέντος εθνικού αισθήματος μας έβγαλε προσωρινά από το ΝΑΤΟ, αφού τόνισε ότι η Κύπρος είναι πολύ μακριά. Μας έβαλε όμως οριστικά (μέχρι τη διάλυσή της) στην ΕΟΚ (ΕΕ). Τότε ο πάτρων έφερε στην εξουσία τον εκ των ΗΠΑ «σοσιαλιστή», ο οποίος εξαπάτησε με τα δανεικά τον λαό, που πίστεψε ότι απολάμβανε πλέον την κοινωνική δικαιοσύνη. Η Δεξιά απέβαλε τον μανδύα της εθνικοφροσύνης, για να μην ταυτίζεται με τους πραξικοπηματίες αξιωματικούς, και υιοθέτησε τον διεθνισμό της νέας τάξης πραγμάτων. Πίστη, πατριωτισμός και παράδοση τέθηκαν υπό διωγμό υπό τους πανηγυρισμούς ενός λαού, ο οποίος κατέστη ανερμάτιστος, μεθυσμένος από την επίπλαστη ευμάρεια τριάντα ετών.
Τέλος ο πάτρων, μετά την καταβαράθρωση των «σοσιαλιστών», έκρινε ότι είχε έλθει η ώρα να φέρει στην εξουσία και τους «αριστερούς» του. Μήπως και αυτοί δεν έδειξαν δείγματα αξιοσύνης στην υπηρεσία των συμφερόντων του αφεντικού. Για ποιους πραξικοπηματίες ξενοκίνητους γίνεται ακόμη λόγος; Πότε άλλαξε η χώρα μας αφεντικό και δεν το έχουμε αντιληφθεί;
Το θλιβερό είναι ότι και σήμερα η Ιεραρχία τηρεί θλιβερή στάση έναντι όχι βέβαια ενός εμπαίκτη των ιερών και των οσίων, αλλά ενός φανερού πολεμίου αυτών. Μήπως θέλει να δικαιώσει τους μαρξιστές, που υποστηρίζουν ότι οι θρησκευτικοί ηγέτες βρίσκονται στην υπηρεσία των κατά καιρούς κρατούντων; Το θλιβερότερο είναι ότι μερίδα του λαού, στην οποία ανήκουν και «θρησκευόμενοι» υποστηρίζουν ότι μια δικτατορία θα σώσει και πάλι την πατρίδα μας, σαν να την είχε σώσει και άλλες φορές στο παρελθόν. Άμοιροι του ευαγγελικού λόγου όντες δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ελευθερία είναι το πολυτιμότερο δώρο του Θεού στο πλάσμα του και ουδείς έχει το δικαίωμα να του το αποσπάσει.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
