Καλό ταξίδι αγαπημένε ξάδελφε Νίκο… Έτσι ξαφνικά έφυγες, μα οι θύμησες ζωντανές θα μας οδηγούν και ταξιδεύουν προς το όνειρο

Καλό ταξίδι αγαπημένε ξάδελφε Νίκο… Έτσι ξαφνικά έφυγες, μα οι θύμησες ζωντανές θα μας οδηγούν και ταξιδεύουν προς το όνειρο

Μια μέρα μουντή και βροχερή, γεμάτη θλίψη και πόνο, αγαπημένε ξάδελφε Νίκο, έτσι ξαφνικά, πήρες το δρόμο που δεν έχει γυρισμό. Τόσο νωρίς, στα 55 σου χρόνια, άφησες πίσω σου πλημμύρες δάκρυα και ποτάμια θλίψης στους οικείους σου, στη μάνα «κουράγιο», τα παιδάκια σου, την γυναίκα σου, τους συγγενείς σου και όλους που τόσο σε αγάπησαν για τη ζωντάνια σου, την ανθρωπιά και το ξεχωριστό και αρχοντικό σου ταμπεραμέντο.

Όμως ξάδελφε, να είσαι σίγουρος πως εκεί που πας, δεν θα είσαι τόσο μακριά μας, γιατί θα ζεις ανάμεσά μας μέσα από τα ίδια τα γεγονότα που ζήσαμε μαζί και θα επικοινωνούμε αδιάλειπτα.

Ίσως ο πατέρας σου ο Αποστόλης, ο πιο αγαπητός μου θείος, δεν μπορούσε μόνος του εκεί στον πάνω κόσμο και σε πήρε μαζί του, έτσι να τον περιποιείσαι, όπως όταν ζούσατε και να σ’ έχει και παρέα.

Ο Θεός σε πήρε αναπάντεχα κοντά του, άφησε την οδύνη και το θρήνο στους οικείους σου, όμως είναι σίγουρο πως θα σκορπίσει απλόχερα και το βάλσαμο παρηγοριάς και το κουράγιο ν’ αντέξουν.

Καλό ταξίδι, πρωτοχορευτή Μωμόγερε και χαμογελαστό παιδί, θα λείψεις από την πιάτσα ταξί, μα όλοι θα σε θυμούνται κι εγώ δεν θα σε ξαναψάξω εκεί για να τα λέμε… Καλή αντάμωση…

Γιάννης