Κατάσταση πολιορκίας

“ΟΙ Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές” (Ίλιτς Λένιν).
  Τελούμε ως χώρα υπό ειδικές συνθήκες σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αν και όπως φαίνεται, οι κυβερνώντες δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη. Συνεχίζουν με τις ενέργειές τους να θυμίζουν τον κόκορα, ο οποίος πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλε για να ακούσει το λάλημά του!
  Ένα τραγούδι του Πάνου Τζαβέλα έλεγε “και αν φύγανε οι Γερμανοί, ήρθαν οι Αμερικανοί, καινούρια πάλι κατοχή”. Μόνον που οι Γερμανοί ξανάρθαν, θυμίζοντας εκείνο το εφιαλτικό…” Θα ξαναγυρίσουμε και τότε η γη θα τρέμει!”.
  Τεμπέληδες και κλέφτες οι Έλληνες κατά τους Γερμανούς και ντόπιους συνεργάτες τους, οι οποίοι, ενώ “καίγονταν” για γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις…θέσαν βέτο στους Κινέζους για το λιμάνι του Πειραιά και στους Ρώσους για ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ!
  Τα “χρυσαφικά” τα θέλουν όλα δικά τους, όταν στην Αγγλία κυκλοφορεί σατιρικό σλόγκαν “η μισή Ελλάδα ανήκει στους Γερμανούς!”. “Εκεί που μας χρώσταγαν μας πήραν και το βόδι”, όπως λέει η λαϊκή παροιμία. Όταν μας  χρωστάνε ακόμα το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, τις αποζημιώσεις πολέμου και τις χιλιάδες κλεμμένες αρχαιότητες!
  Μια Ελλάδα που χάνεται λόγω μνημονίου, τους μισούς Έλληνες να θέλουν να μεταναστεύσουν αν μπορούσαν (δημοσκόπηση Κάπα Research) και το 2014 να κάνει ποδαρικό γεμάτο πίκρα. Το παραμύθι της ανάπτυξης τελικά το πιστεύουν μόνον όσοι πάσχουν από Αλτσχάιμερ, όσο και αν πασχίζουν γι’ αυτό τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και οι στημένες δημοσκοπήσεις!
  Έχει μεγάλη βαρύτητα η επισήμανση Γκαλμπρέιθ “η λιτότητα οδηγεί την Ευρώπη στην καταστροφή”. Όπως κατά τον Μεσοπόλεμο οι επικυρίαρχοι, με την Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, έκαναν το παν για να κατασκευάσουν συνθήκες φασισμού και ναζισμού, έτσι τώρα, πασχίζουν να δημιουργήσουν έναν νέο φασιστικό-ακροδεξιό πόλο!
  Δεν θέλουν μια “Κοινωνική-Δημοκρατική Ευρώπη των λαών”, αλλά μια Ευρώπη φοβική και ταπεινή, παραδομένη στις ορέξεις των τραπεζιτών, όπου η σύγχυση των πολιτών, θα οδηγήσει στην εγκατάλειψη του ευρώ και στην επιβολή της ακραίας ιδεολογίας. Πρότυπό τους η “Δημοκρατία της Βαϊμάρης” και οι συνθήκες του Μεσοπολέμου!
  Έτσι, ξηλώνουν βήμα-βήμα τις ελευθερίες των ευρωπαϊκών λαών, επιβάλουν τον νόμο των τραπεζιτών εξαθλιώνοντας τις μάζες, καθιστώντας τους λαούς πιο ευάλωτους στις ορέξεις τους. Γνωρίζοντας φυσικά, πως δεν μπορούν να συνυπάρξουν τα ακραία φαινόμενα του κεφαλαίου, με τις ελευθερίες των λαών!
  Το πως αισθάνονται οι ευρωπαίοι πολίτες μέσα σ’ αυτήν την ιστορία, αποτυπώνεται στο Ευρωβαρόμετρο (Δεκ.2013). Χαμηλά ποσοστά εμπιστοσύνης των πολιτών στο “διευθυντήριο” της Ε.Ε., με την μεγαλύτερη υποχώρηση εμπιστοσύνης να έχουν υποστεί οι “εθνικές αρχές”(κοινοβούλιο-κυβέρνηση).
  Οι λαοί συνειδητοποιούν πλέον πως έχουν μετατραπεί σε ένα υποχείριο του διευθυντηρίου της Ευρωένωσης και οι επιλογές που υπάρχουν είναι δύο. Η πρώτη να υποκύψουν (οι λαοί) στις επιλογές του “διευθυντηρίου” και η δεύτερη, να υπάρξει μια κοινωνική-λαϊκή εξέγερση, η οποία θα αναγκάσει τους “ηγήτορες” της Ε.Ε. να αλλάξουν πορεία. Να ξαναβρεί η Ε.Ε. τον φυσικό της τόπο, με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη των τραπεζιτών. Μια Ευρώπη εθνικών κρατών και όχι ομοσπονδία γερμανική. Να αποφασίσουμε ποιά Ευρώπη τελικά θέλουμε. Των μονοπωλίων ή των λαών; Η “ένωση” βεβαίως που έγινε είναι μόνο νομισματική, όχι όμως και οικονομική. Υπάρχει δε, ανισόμετρη οικονομική ανάπτυξη Βορρά-Νότου!
  Ναι σε μια Ευρώπη, όπου η φωνή των λαών θα “μετρά” στα πλαίσια της Ε.Ε. και οι λαοί δεν θα νοιώθουν αποξενωμένοι από τα κέντρα αποφάσεων. Μια Ευρώπη όπου δεν θα υπάρχει χάος Βορρά-Νότου, πλούσιων και φτωχών και η απελπισία, η εξαθλίωση και η ανεργία, θα φαντάζουν ως μια κακή ανάμνηση από το παρελθόν!
  Όσον αφορά την Ελλάδα, πρέπει κάποιοι να θυμηθούν, πως πολλές νίκες είναι χειρότερες από τις ήττες. Να καταλάβουν κάποιοι, πως οι πολιτικές φιλοδοξίες μέρος του πολιτικού προσωπικού, οι οποίοι λειτουργούν ως προσωπικό υποτέλειας, σε συνδυασμό με τα συμφέροντα που υπηρετούν, δεν αποτελούν λύση του προβλήματος!
  Στην μεθοδευμένη “κρίση χρέους” που μετατράπηκε τώρα και σε κρίση εθνική, ο Μίκης Θεοδωράκης λέει, πως “η Μόνη Λύση είναι η κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας!”.
  Όταν η χώρα ερημώνει με τρελή ταχύτητα, τι κάνουμε εμείς; Τι κάνουμε ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί; Απλά…παρακολουθούμε; Η νέα γενιά δεν είναι δυνατόν να θυσιαστεί. Ούτε αποτελεί λύση η φυγή στο εξωτερικό. Όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να περάσουν απαρατήρητα και να παρακαλάμε για “δόσεις”.
  Οι δοσατζήδες-τοκογλύφοι, μοιάζουν με τα αρπακτικά, τα οποία καθ’ όσον γνωρίζουμε, ποτέ δεν παρατάνε το λαιμό του θύματός τους λόγω τύψεων. Πως λοιπόν περιμένουμε να μας λυπηθούν οι δανειστές και πως είναι δυνατόν να πιστέψουμε πως με τα δάνεια θέλουν την σωτηρία μας;
  Ο γνωστός ηθοποιός από το “Εκείνος κι Εκείνος” Γιώργος Μιχαλόπουλος, λέει: “Σήμερα δεν ξέρω πού είναι ο εχθρός μου. Τότε τον ήξερα, τον είχα απέναντι, είχα συγκρουστεί μαζί του. Τώρα δεν ξέρω που είναι. Πίσω μου, πάνω μου, στην Ευρώπη, εδώ; Το κυρίως σώμα του πληθυσμού υποφέρει και σέρνεται. Βέβαια, από κάτω υπάρχει ένα ποτάμι που κοχλάζει και δεν ξέρουμε πότε θα σκάσει. Και αυτό θα είναι πολύ άγριο, όταν θα γίνει”.
  Τελικά γίναμε μια κοινωνία που έχασε σε λίγα χρόνια, όσα κατέκτησε όλα τα προηγούμενα, ξεκινώντας από τα βασικά. Όπως η δουλειά, η κοινωνική ασφάλιση, το δημόσιο νοσοκομείο, η δημόσια παιδεία και άλλα πολλά!
  Μήπως όμως βρίσκεται σε λογική “σειρά” η σκέψη της “Ελληνοφρένειας”, όταν λέει, πως ” η λύση θα έρθει έξω από  το κοινοβούλιο. Το μέσα δεν έχει νόημα;”.
Όπως λέει και ένα τραγούδι της Μάνης: Εγώ θα κάνω όνειρα και αληθινά ας μη γίνουν, αρκεί που επροσπάθησα, όνειρα να μη μείνουν.

Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος