Για τον αδελφό μου που έφυγε…(Θεόδωρος Ταρνανίδης)

«Λελέβω σε Γιωρίκα

Αδελφέ, παραπονέας είμαι

Γουλέας κι ’μαι»

«Αδελφέ οδηγώντας θα πεθάνω»

Το ’πες και το ’κανες.

Αρχηγέ, από μικρός όργωνες τα χωράφια της περιοχής

Πώς να φανταζόταν κανείς, μεγαλώνοντας

Θα οργώσεις τους δρόμους

Της Περσίας και της Ευρώπης.

Αρχηγέ ήσουν ένας Ανατολίτης

Που έζησε στην Δύση.

Αγάπησες και την ήπιες τη ζωή όσο λίγοι

Την οδήγησες όσο ελάχιστοι

Την τραγούδησες όσο κανείς άλλος

Και τώρα χορτασμένος και αποσταμένος

Μας κάλεσες όλους εδώ.

Αρχηγέ, όλοι είμαστε εδώ

Η σύντροφός σου με τα παιδιά της

Και τ’ αδέλφια της

Ο Γιάννης, η γυναίκα του και η αδελφή του

Κάνοντας το χρέος και το καθήκον του

Προς τον κύρη τους

Τιμώντας τη μάνα που τους γέννησε

Και το σόι του.

Τα αδέλφια σου είναι εδώ

Μαζί με τα παιδιά τους

Με αρχηγό τον Νίκο.

Εδώ είναι πολλοί φίλοι σου

Οι χωριανοί σου.

Αδελφέ, νομίζω πως έφυγες λίγο νωρίς

Αδελφέ, η ζωή φρόντισε εκεί που πας

Να σε περιμένει ο πατέρας σου, η μάνα σου.

Αλλά εδώ και έξι μήνες φρόντισε από Θεού

Να είναι στην υποδοχή σου

Ο άρχοντας επί των υποδοχών

Ποτοσάκης

Γιατί έτσι ταιριάζει στους αρχηγούς.

Καλό κατευόδιο, αείμνηστε αδελφέ

Και καλή αντάμωση.

Θεόδωρος Ταρνανίδης