Είναι ξεκάθαρο πως το περίφημο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου στην Τουρκία, προτίστως δεν θα αποβεί προς όφελος της ίδιας της γειτονικής χώρας. Κυρίως, όμως, δεν θα αποδειχτεί ωφέλιμο για τον ίδιο τον Ερντογάν.
Ασχέτως τι γράφουν διάφορα δυτικά μέσα, ο Σουλτάνος δεν πρόκειται να γίνει πανίσχυρος, επειδή κατάφερε να επικρατήσει των πραξικοπηματιών… Γιατί με έναν τόσο διαιρεμένο και βαθύτατα ταπεινωμένο στρατό, κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Αντιθέτως, τώρα κινδυνεύει ακόμα περισσότερο. Είναι δεδομένο πως με τη νοοτροπία που έχει ο τουρκικός στρατός, θα πρέπει να περιμένουμε ραγδαίες εξελίξεις στην Τουρκία…
Το κυριότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η Τουρκία αυτή την στιγμή, είναι η αποσύνθεση του στρατού της. Είναι δεδομένο πως το τουρκικό στράτευμα θα αργήσει να συνέλθει και να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση.
Διάφορα δημοσιεύματα λένε, πως 42 ελικόπτερα, 14 πλοία και κανείς δεν ξέρει ακόμα πόσα αεροπλάνα, λείπουν από τις βάσεις τους!!! Τέτοια αποσύνθεση δεν παρουσίαζε ο Ελληνικός στρατός, ούτε μετά την ταπεινωτική ήττα του 1897, ούτε μετά την Μικρασιατική καταστροφή, ούτε βέβαια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο…
Νομίζω πως είναι εύλογο, να σκέφτεται κανείς τι θα γινόταν αν στην θέση της Ελλάδας ήταν η Τουρκία και στην θέση της Τουρκίας η Ελλάδα…
Είναι σχεδόν σίγουρο, πως αν ο Ελληνικός στρατός βρισκόταν σε μια τέτοιας έκτασης αποσύνθεση και το κυριότερο σ’ έναν τόσο έντονο και βαθύ διχασμό, οι «φίλοι» μας οι Τούρκοι ήδη θα είχαν μπουκάρει σε μερικά νησιά του Αιγαίου… Και όχι βέβαια για να κάνουν τις διακοπές τους…
Και μην μου πείτε για την ενδοτικότητα των Ελλήνων πολιτικών, που μεταδίδεται αυτόματα και στην ελληνική διπλωματία και στον ελληνικό στρατό αντίστοιχα… Ούτε βέβαια για τους «συμμάχους» μας, που δεν θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο…
Εγώ αυτά δεν το πιστεύω, ούτε τ’ ασπάζομαι… Θεωρώ πως όλα είναι θέμα λαού… Άλλο εμείς… Άλλο οι Τούρκοι… Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους πρόσφυγες, δείχνει την διαφορά μας… Σημειωτέον οι πρόσφυγες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Μουσουλμάνοι και όχι Χριστιανοί…
Στο δια ταύτα η Τουρκία, από την εποχή του Κεμάλ δηλαδή από το 1923 έως και την άνοδο στην εξουσία του Ερντογάν, αντιπροσώπευε το μοναδικό ίσως δυτικό κοσμικό κράτος σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή. Ο τουρκικός στρατός, μέσω αυτού του κεμαλικού εθνικισμού κρατούσε υπό έλεγχο τα θρησκευόμενα πλήθη που ήταν ανατολικά κυρίως της Άγκυρας.
Αυτό δεν κατάφερε να το διαχειριστεί ο Ερντογάν, ως εκπρόσωπος του μετριοπαθούς Ισλάμ, από την στιγμή που έκανε το έγκλημα να τα σπάσει με το Ισραήλ και να αρχίζει να ονειρεύεται ανεξάρτητο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή…
Αυτός είναι και ο λόγος, πως πολύ σύντομα θ’ αποτελέσει παρελθόν… Αυτός είναι ο λόγος που οι Γκιούλ, Γκιουλέν και Νταβούτογλου, αναμένεται να οδηγήσουν το ακυβέρνητο πλοίο που λέγεται Τουρκία στην επόμενη μέρα…
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
