Ανατροπή τώρα! -Για τι; -Με ποιους; -Πώς;

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ 20/2/2016

Η Λαϊκή Ενό­τη­τα είναι ένας νέος, με­τω­πι­κός πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας, με ένα και­νούρ­γιο σχέ­διο αντί­στα­σης και ανα­τρο­πής της εγκα­τε­στη­μέ­νης μνη­μο­νια­κής τάξης, για τη σω­τη­ρία του λαού και της χώρας μας, η οποία δια­νύ­ει ένα από τα πιο σκο­τει­νά κε­φά­λαια της σύγ­χρο­νης ιστο­ρί­ας της.

Γεν­νη­θή­κα­με το καυτό κα­λο­καί­ρι του 2015, ύστε­ρα από τη με­γά­λη ανά­τα­ση που έφερε το συ­ντρι­πτι­κό “ΟΧΙ” του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος και την οδυ­νη­ρή διά­ψευ­ση από τη συν­θη­κο­λό­γη­ση της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- ΑΝΕΛ στους εκ­βια­σμούς των δα­νει­στών.

Καμιά ήττα δεν είναι τε­λε­σί­δι­κη. Ο ελ­λη­νι­κός λαός έχει πε­ρά­σει πολύ δυ­σκο­λό­τε­ρες δο­κι­μα­σί­ες, αλλά κα­τά­φε­ρε να στα­θεί και πάλι στα πόδια του, να διεκ­δι­κή­σει ξανά ένα μέλ­λον ελευ­θε­ρί­ας και δι­καιο­σύ­νης. Μας εμπνέ­ουν το απε­λευ­θε­ρω­τι­κό, δη­μο­κρα­τι­κό όραμα του Ρήγα Φε­ραί­ου, η λαϊκή επο­ποι­ία του ΕΑΜ και της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, ο αντι­δι­κτα­το­ρι­κός αγώ­νας και η εξέ­γερ­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου.

Τι­μά­με και μα­θαί­νου­με από τις κα­λύ­τε­ρες πα­ρα­δό­σεις των κι­νη­μά­των κοι­νω­νι­κής και εθνι­κής χει­ρα­φέ­τη­σης που άλ­λα­ξαν τον κόσμο. Της “Άνοι­ξης των Λαών” του 1848 και της Γαλ­λι­κής Κομ­μού­νας, της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης και του αγώνα κατά του Να­ζι­σμού. Των επα­να­στά­σε­ων της Κίνας και της Κού­βας, του Μάη του ’68 και των κι­νη­μά­των εθνι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης, που απο­τί­να­ξαν το ζυγό της αποι­κιο­κρα­τί­ας. Των σύγ­χρο­νων κι­νη­μά­των αντί­στα­σης στην πα­γκο­σμιο­ποι­η­μέ­νη οι­κο­νο­μι­κή φρίκη και οι­κο­λο­γι­κή κα­τα­στρο­φή, από τη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή μέχρι το Σιάτλ, τη Γέ­νο­βα και τις πλα­τεί­ες των Αγα­να­κτι­σμέ­νων.

Γνω­ρί­ζου­με πως η Ιστο­ρία δεν επα­να­λαμ­βά­νε­ται, μας πα­ρα­κι­νεί όμως να απο­τι­νά­ξου­με στη δική μας εποχή, τον δικό μας ζυγό. Το ζυγό των μνη­μο­νί­ων και του χρέ­ους, που συν­θλί­βει τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα των πολ­λών και με­τα­τρέ­πει την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία σε οιο­νεί προ­τε­κτο­ρά­το της Ε.Ε., πει­ρα­μα­τι­κό ερ­γα­στή­ριο ενός αχα­λί­νω­του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού.

Γι αυτήν τη με­γά­λη ανα­τρο­πή- όχι σε κά­ποιο μα­κρι­νό, ει­δυλ­λια­κό μέλ­λον, αλλά στο σκλη­ρό πα­ρόν- αγω­νί­ζε­ται η Λαϊκή Ενό­τη­τα. Το σχέ­διό της δεν είναι εγκε­φα­λι­κό κα­τα­σκεύ­α­σμα “ει­δι­κών” και επαγ­γελ­μα­τιών “πο­λι­τι­κών”. Πη­γά­ζει από τις αγω­νί­ες του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, τις αγω­νι­στι­κές εμπει­ρί­ες των προη­γού­με­νων χρό­νων, αλλά και τους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες που ανα­πτύσ­σο­νται αυτήν την πε­ρί­ο­δο. Φι­λο­δο­ξεί να συμ­βά­λει στην ανά­κτη­ση της αυ­το­πε­ποί­θη­σης του λαού, δί­νο­ντας άμε­σες απα­ντή­σεις στις πιε­στι­κές ανά­γκες του σή­με­ρα και ανοί­γο­ντας δρό­μους για βα­θύ­τε­ρες αλ­λα­γές, μέσα από τις οποί­ες θα απο­κτή­σει προ­ο­πτι­κή νίκης η σο­σια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή.

Μια τέ­τοια πο­ρεία απαι­τεί την εκ βά­θρων επα­νί­δρυ­ση της Αρι­στε­ράς. Με την υπέρ­βα­ση αντι­λή­ψε­ων και πρα­κτι­κών που δο­κι­μά­στη­καν και απέ­τυ­χαν τη μνη­μο­νια­κή εξα­ε­τία και ιδιαί­τε­ρα τη «χα­μέ­νη άνοι­ξη» του 2015. Με αφο­μοί­ω­ση των δι­δαγ­μά­των από τον εκ­φυ­λι­σμό κα­θε­στώ­των και κυ­βερ­νή­σε­ων που μι­λού­σαν στο όνομα του σο­σια­λι­σμού. Σ΄αυτήν την επι­τα­κτι­κά ανα­γκαία επα­νί­δρυ­ση φι­λο­δο­ξεί να συμ­βά­λει η Λαϊκή Ενό­τη­τα.

Κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων, δια­γρα­φή χρέ­ους

Τα δύο κόμ­μα­τα που κυ­βέρ­νη­σαν για 40 χρό­νια την Ελ­λά­δα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έφτια­ξαν μια οι­κο­νο­μία με πή­λι­να πόδια, που δεν άντε­ξε στη  με­γά­λη, διε­θνή κρίση του ανα­πτυγ­μέ­νου κα­πι­τα­λι­σμού, η οποία ξε­κί­νη­σε το 2008 από τις ΗΠΑ. Τα ίδια κόμ­μα­τα φόρ­τω­σαν στον ελ­λη­νι­κό λαό τα σπα­σμέ­να της κρί­σης. Τα δύο μνη­μό­νια που μας επέ­βα­λαν, προ­κά­λε­σαν τέ­τοια κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή, που δεν έχει προη­γού­με­νο σε ανα­πτυγ­μέ­νη χώρα από το τέλος του Β’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου.

Ο λαός ανέ­δει­ξε την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- ΑΝΕΛ, γιατί του υπο­σχέ­θη­κε ότι θα κα­ταρ­γή­σει τα μνη­μό­νια. Δυ­στυ­χώς, παρά τις αρ­χι­κές τα­λα­ντεύ­σεις και τις ισχυ­ρές αντι­στά­σεις στο εσω­τε­ρι­κό της, πέ­ρα­σε τε­λι­κά το Ρου­βί­κω­να και ψή­φι­σε μαζί με τα παλιά, αστι­κά κόμ­μα­τα ένα τρίτο, κα­τα­στρο­φι­κό μνη­μό­νιο. Η υλο­ποί­η­σή του ση­μαί­νει ακρω­τη­ρια­σμό των συ­ντά­ξε­ων, με­γα­λύ­τε­ρη λι­τό­τη­τα, φο­ρο­λε­η­λα­σία για τα με­σαία στρώ­μα­τα, πλει­στη­ρια­σμούς πρώ­της κα­τοι­κί­ας,  εκ­ποί­η­ση του κοι­νω­νι­κού πλού­του. Η εμπει­ρία από την τρα­γι­κή με­τάλ­λα­ξη της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έδει­ξε ότι χωρίς ισχυ­ρή, ανα­τρε­πτι­κή πο­λι­τι­κή βού­λη­ση, χωρίς επε­ξερ­γα­σμέ­νο σχέ­διο απαλ­λα­γής από τα δεσμά του χρέ­ους και τους πε­ριο­ρι­σμούς της ευ­ρω­ζώ­νης, χωρίς στή­ρι­ξη σ’έ­ναν ενη­με­ρω­μέ­νο και απο­φα­σι­σμέ­νο λαό, η τα­πεί­νω­ση και η υπο­τα­γή γί­νο­νται μο­νό­δρο­μος.

Μόνο ένας πραγ­μα­τι­κός λαϊ­κός ξε­ση­κω­μός μπο­ρεί να κα­θυ­στε­ρή­σει και να μα­ταιώ­σει τα αντι­λαϊ­κά μέτρα. Να προ­κα­λέ­σει πο­λι­τι­κές ανα­κα­τα­τά­ξεις που θα οδη­γή­σουν στην κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και των αποι­κια­κών δα­νεια­κών συμ­βά­σε­ων. Να στη­ρί­ξει τη στάση πλη­ρω­μών για τη δια­γρα­φή του “πα­ρά­νο­μου, επο­νεί­δι­στου και επα­χθούς χρέ­ους”- όπως αυτό πε­ρι­γρά­φε­ται στο πό­ρι­σμα της αρ­μό­διας επι­τρο­πής της Βου­λής- ή του­λά­χι­στον του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του. Θα διεκ­δι­κή­σου­με απο­φα­σι­στι­κά από τη Γερ­μα­νία το ανα­γκα­στι­κό, κα­το­χι­κό δά­νειο και τις πο­λε­μι­κές επα­νορ­θώ­σεις.

Στα­θε­ρή, αξιο­πρε­πής δου­λειά για όλους

Ήδη η Γαλ­λι­κή Επα­νά­στα­ση, πριν από δύο αιώ­νες, δια­κή­ρυ­ξε ότι κάθε πο­λί­της έχει δι­καί­ω­μα σε μια αξιο­πρε­πή δου­λειά και ζωή και ότι αυτό το δι­καί­ω­μα στέ­κε­ται πάνω από το δι­καί­ω­μα της ιδιο­κτη­σί­ας. Σή­με­ρα μας λένε ότι το κρά­τος δεν έχει καμία υπο­χρέ­ω­ση- ο κα­θέ­νας για τον εαυτό του και τον τε­λευ­ταίο ας τον πάρει ο διά­βο­λος- κι ότι ο επι­χει­ρη­μα­τί­ας μπο­ρεί να πε­τά­ει τον ερ­γα­ζό­με­νο όποτε θέλει, σαν σκου­ρια­σμέ­νο ανταλ­λα­κτι­κό.

Τε­ρά­στια κε­φά­λαια μέ­νουν αδρα­νή ή δια­σπα­θί­ζο­νται στα χρη­μα­τι­στή­ρια και στην πο­λυ­τε­λή κα­τα­νά­λω­ση, ενώ τε­ρά­στιοι πλη­θυ­σμοί αν­θρώ­πων που θέ­λουν να δου­λέ­ψουν κα­τα­δι­κά­ζο­νται στην ανερ­γία- κι αυτοί οι δύο κό­σμοι δεν μπο­ρούν να συ­να­ντη­θούν. Ιδού ο ακραί­ος πα­ρα­λο­γι­σμός ενός συ­στή­μα­τος που έχει φάει τα ψωμιά του και θρέ­φε­ται πλέον από τις σάρ­κες του.

Δεν μπο­ρεί να θε­ω­ρεί­ται ανα­πό­φευ­κτο για τη νέα γενιά να είναι ανα­γκα­σμέ­νη να επι­λέ­ξει ανά­με­σα στην ανερ­γία, την ανα­σφά­λι­στη, επι­σφα­λή ερ­γα­σία, τις ελα­στι­κές ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις ή τη με­τα­νά­στευ­ση. Η νε­ο­λαία βιώ­νει συ­νο­λι­κά στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά της το κα­θε­στώς της λι­τό­τη­τας, τη βαρ­βα­ρό­τη­τα του προ­σω­ρι­νού, το άγχος της ανα­σφά­λειας, της ανε­λευ­θε­ρί­ας και της μι­ζέ­ριας, την αδυ­να­μία να προ­γραμ­μα­τί­σει στο ελά­χι­στο τη ζωή της:  από το σχο­λείο που με­τα­τρέ­πε­ται σε ένα απέ­ρα­ντο εξε­τα­στι­κό κέ­ντρο, μέχρι τη ζού­γκλα που επι­κρα­τεί στην αγορά ερ­γα­σί­ας. 

Αγω­νι­ζό­μα­στε για να ανα­κό­ψου­με την ύφεση, να μπει η χώρα σε τρο­χιά ανά­πτυ­ξης με ένα νέο οι­κο­νο­μι­κό- κοι­νω­νι­κό πρό­τυ­πο. Για τη δη­μιουρ­γία θέ­σε­ων πλή­ρους, στα­θε­ρής και αξιο­πρε­πώς αμει­βό­με­νης ερ­γα­σί­ας με γεν­ναία αύ­ξη­ση των δη­μό­σιων επεν­δύ­σε­ων. Με πα­ρα­γω­γι­κές επεν­δύ­σεις των εθνι­κο­ποι­η­μέ­νων, στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας επι­χει­ρή­σε­ων. Με στή­ρι­ξη των μι­κρο­με­σαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων στη βάση της τή­ρη­σης των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των  και της αύ­ξη­σης των θέ­σε­ων απα­σχό­λη­σης. Με ενί­σχυ­ση των συ­νερ­γα­τι­κών και συ­νε­ται­ρι­στι­κών εγ­χει­ρη­μά­των και των μορ­φών αυ­το­δια­χεί­ρι­σης. Με τις ανα­γκαί­ες προ­σλή­ψεις στη δη­μό­σια Παι­δεία, Υγεία, Πρό­νοια, Το­πι­κή Αυ­το­διοί­κη­ση. Με μεί­ω­ση του χρό­νου ερ­γα­σί­ας χωρίς μεί­ω­ση των απο­δο­χών, με προ­ο­πτι­κή το 35ωρο, σε συν­δυα­σμό με τις ανα­πτυ­ξια­κές προ­ο­πτι­κές της χώρας.  Με την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της επι­σφά­λειας, την επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων και της με­τε­νέρ­γειας, την ενί­σχυ­ση των επι­θε­ω­ρή­σε­ων ερ­γα­σί­ας και τον ανα­προ­σα­να­το­λι­σμό ενός ενιαί­ου, δη­μό­σιου ΟΑΕΔ στη δη­μιουρ­γία θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας και στην ου­σια­στι­κή στή­ρι­ξη των ανέρ­γων.

Να πα­ρά­γου­με αλ­λιώς, προς όφε­λος του ερ­γα­ζό­με­νου αν­θρώ­που, δια­φυ­λάσ­σο­ντας την οι­κο­λο­γι­κή ισορ­ρο­πία και την επι­βί­ω­ση του πλα­νή­τη

Η “ισχυ­ρή Ελ­λά­δα” που μας έτα­ζαν, όταν μας έβα­ζαν πρώτα στην ΕΟΚ και ύστε­ρα στην Ε.Ε. και στο ευρώ, απο­δεί­χθη­κε οφθαλ­μα­πά­τη, σαν αντι­κα­το­πτρι­σμός στην έρημο. Η βιο­μη­χα­νία και η αγρο­τι­κή οι­κο­νο­μία, συ­νο­λι­κά ο πα­ρα­γω­γι­κός ιστός, συρ­ρι­κνώ­θη­καν. Αυτό που ήρθε ήταν μια “ανά­πτυ­ξη” με ημε­ρο­μη­νία λήξης, στη­ριγ­μέ­νη στην υπερ­χρέ­ω­ση, προς όφε­λος της ολι­γαρ­χί­ας και των ξένων συ­νε­ταί­ρων της.

Μπο­ρού­με αλ­λιώς! Η Ελ­λά­δα δεν είναι η “Ψω­ρο­κώ­σται­να” που έλε­γαν οι υπο­τε­λείς, με­τεμ­φυ­λια­κές κυ­βερ­νή­σεις και επα­να­λαμ­βά­νουν σή­με­ρα, με άλλα λόγια, οι μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις. Δια­θέ­τει μια νέα, μορ­φω­μέ­νη γενιά, αν­θρώ­πους του σω­μα­τι­κού και πνευ­μα­τι­κού μό­χθου με δε­ξιό­τη­τες και δη­μιουρ­γι­κό­τη­τα. Έχει ορυ­κτό πλού­το, πα­ρα­δο­σια­κές και ανα­νε­ώ­σι­μες πηγές ενέρ­γειας, καλό κλίμα, εύ­φο­ρη γη, τε­χνο­γνω­σία σε ση­μα­ντι­κούς βιο­μη­χα­νι­κούς κλά­δους, πα­λιούς και νέους, μνη­μεία της φύσης και του πο­λι­τι­σμού.  Αξί­ζει κάτι κα­λύ­τε­ρο από το να την με­τα­χει­ρί­ζο­νται σαν ”ζη­τιά­νο” με απλω­μέ­νο το χέρι στους διε­θνείς το­κο­γλύ­φους.

Η έξο­δος από το λα­βύ­ριν­θο των μνη­μο­νί­ων και του χρέ­ους θα απε­λευ­θε­ρώ­σει τε­ρά­στιους πό­ρους, που μπο­ρούν να στη­ρί­ξουν μια ρι­ζι­κή αλ­λα­γή του πα­ρα­γω­γι­κού μας προ­τύ­που. Με γνώ­μο­να όχι τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου, αλλά το δι­καί­ω­μα της ερ­γα­ζό­με­νης πλειο­ψη­φί­ας σε μια αξιο­πρε­πή ζωή. Με στρο­φή στις νέες τε­χνο­λο­γί­ες, στην πα­ρα­γω­γή βιο­μη­χα­νι­κών και αγρο­τι­κών προ­ϊ­ό­ντων υψη­λής ποιό­τη­τας. Με την υπο­κα­τά­στα­ση ει­σα­γω­γών από την εγ­χώ­ρια πα­ρα­γω­γή, τη στή­ρι­ξη της λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης, προς όφε­λος των Ελ­λή­νων πα­ρα­γω­γών και του πε­ρι­βάλ­λο­ντος. Με απο­φα­σι­στι­κή ενί­σχυ­ση της παι­δεί­ας και της έρευ­νας. Με ρή­τρες σε­βα­σμού των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των στις δη­μό­σιες και ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις. Με δη­μο­κρα­τι­κό σχε­δια­σμό και κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο.

Κα­θο­ρι­στι­κή  είναι η οι­κο­λο­γι­κή διά­στα­ση αυτής της προ­σαρ­μο­γής, ώστε το πα­ρα­γω­γι­κό πρό­τυ­πο να κα­τα­στεί βιώ­σι­μο. Όπως ανα­γνώ­ρι­σε και η Διά­σκε­ψη για το Κλίμα των 196 χωρών στο Πα­ρί­σι, είναι απο­λύ­τως υπαρ­κτός ο κίν­δυ­νος κα­τα­στρο­φής τε­ρά­στιων εκτά­σε­ων του πλα­νή­τη, αν η θερ­μο­κρα­σία αυ­ξη­θεί 1,5οC-2οC πάνω από τη βιο­μη­χα­νι­κή εποχή. Η απά­ντη­ση σ’ αυτήν τη δυ­σοί­ω­νη προ­ο­πτι­κή προ­ϋ­πο­θέ­τει βα­θιές αλ­λα­γές, ιδίως στην ενέρ­γεια από ορυ­κτά καύ­σι­μα και τις με­τα­φο­ρές, όπως και απο­φα­σι­στι­κές πα­ρεμ­βά­σεις ενα­ντί­ον της διευ­ρυ­νό­με­νης αστι­κο­ποί­η­σης, της κα­τα­στρο­φής της φύσης και της απο­ψί­λω­σης των δασών.

Να μοι­ρα­στού­με τον πλού­το, όχι τη φτώ­χεια

Η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη επι­δρο­μή εκτό­ξευ­σε τις ανι­σό­τη­τες, διε­θνώς και στην Ελ­λά­δα, σε επί­πε­δα που δεν εί­χα­με γνω­ρί­σει εδώ και πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες. Ακόμη και στην επτα­ε­τία της κρί­σης, οι Κροί­σοι δεν έπα­ψαν να γί­νο­νται πλου­σιό­τε­ροι, πλου­τί­ζο­ντας από την κα­τα­στρο­φή της χώρας μας, σαν τους κα­το­χι­κούς μαυ­ρα­γο­ρί­τες.

Φτά­νει πια! ‘Ήρθε η ώρα να πλη­ρώ­σουν για την κρίση αυτοί που μπο­ρούν κι αυτοί που φταί­νε, όχι τα συ­νή­θη υπο­ζύ­για του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού. Η ανα­δια­νο­μή του πλού­του προς όφε­λος εκεί­νων που τον πα­ρά­γουν δεν είναι μόνο πράξη κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης. Είναι και όρος οι­κο­νο­μι­κής ανά­καμ­ψης.

Δε­σμευό­μα­στε για τον άμεσο τερ­μα­τι­σμό των μειώ­σε­ων και τη στή­ρι­ξη μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων. Για την άμεση αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού στα 751 ευρώ μη­νιαία. Για την απο­κα­τά­στα­ση ελεύ­θε­ρων συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων ερ­γα­σί­ας και της με­τε­νέρ­γειας. Για κα­τώ­τα­τες συ­ντά­ξεις και επι­δό­μα­τα ανερ­γί­ας στο 80% του βα­σι­κού μι­σθού. Για ένα ασφα­λι­στι­κό σύ­στη­μα δη­μό­σιο, κοι­νω­νι­κό, κα­θο­λι­κό, με ανα­δια­νε­μη­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα, με την εξα­σφά­λι­ση πόρων για τη στή­ρι­ξη των συ­ντά­ξε­ων και την ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων, που έχουν λε­η­λα­τη­θεί επί δε­κα­ε­τί­ες από το κε­φά­λαιο και τους πο­λι­τι­κούς του εκ­προ­σώ­πους.

Αγω­νι­ζό­μα­στε για ένα δί­καιο, απλό και στα­θε­ρό φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα, ερ­γα­λείο ανα­δια­νο­μής υπέρ των φτω­χό­τε­ρων στρω­μά­των, με κα­τάρ­γη­ση της φο­ρο­λο­γι­κής ασυ­λί­ας για το πο­λυ­ε­θνι­κό και με­γά­λο κε­φά­λαιο. Για αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γί­ας  στα επι­χει­ρη­μα­τι­κά κέρδη του­λά­χι­στον στο μέσο όρο της Ε.Ε. Για ατο­μι­κό αφο­ρο­λό­γη­το 12.500 ευρώ για όλες τις κα­τη­γο­ρί­ες ει­σο­δη­μά­των, μο­νο­ψή­φιο ΦΠΑ του­λά­χι­στον σε όλα τα είδη λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης, κα­τάρ­γη­ση του ΕΝΦΙΑ και επι­βο­λή φόρου μόνο στη με­γά­λη, ακί­νη­τη πε­ριου­σία. Για άρση των εξο­ντω­τι­κών μέ­τρων που επι­βλή­θη­καν σε αγρό­τες και ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες.

Να πά­ρου­με στα χέρια μας από τους τρα­πε­ζί­τες τον έλεγ­χο της οι­κο­νο­μί­ας

Η υπερ­διό­γκω­ση του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού κε­φα­λαί­ου είναι ένα από τα πιο πα­θο­λο­γι­κά φαι­νό­με­να του σύγ­χρο­νου κα­πι­τα­λι­σμού. Τρά­πε­ζες, χρη­μα­τι­στή­ρια και πει­ρα­τι­κά funds εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται τον μι­σθω­τό και εκτός πα­ρα­γω­γής, οδη­γούν στη χρε­ω­κο­πία νοι­κο­κυ­ριά και επαγ­γελ­μα­τί­ες. Το τρί­γω­νο τρά­πε­ζες- μέσα ενη­μέ­ρω­σης- πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό συ­νι­στά τη μαύρη τρύπα της δια­πλο­κής, που κα­τα­πί­νει κάθε ου­σια­στι­κή έν­νοια δη­μο­κρα­τί­ας. Δια­πλο­κής, την οποία η κυ­βέρ­νη­ση δεν αντι­με­τω­πί­ζει, όπως δη­μα­γω­γι­κά ισχυ­ρί­ζε­ται, απλά επι­διώ­κει να την θέσει υπό τον δικό της έλεγ­χο.

Μετά την κρίση του 2008, στην Ελ­λά­δα και διε­θνώς, οι κυ­βερ­νή­σεις θυ­σί­α­σαν τους ερ­γα­ζό­με­νους για να σώ­σουν τους τρα­πε­ζί­τες. Οι μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φόρ­τω­σαν δύο φορές στον ελ­λη­νι­κό λαό τα βάρη της διά­σω­σης τρα­πε­ζών- ζόμπι, αφή­νο­ντάς τες μά­λι­στα στα χέρια των επι­χει­ρη­μα­τιών που τις οδή­γη­σαν σε χρε­ω­κο­πία. Αντί να εθνι­κο­ποι­ή­σει το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- ΑΝΕΛ προ­χώ­ρη­σε και σε τρίτη ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση, με απο­τέ­λε­σμα να το πα­ρα­δώ­σει σχε­δόν τζά­μπα στα ξένα funds, κάτι που στοί­χι­σε στους φο­ρο­λο­γού­με­νους 40 δισ και στα ασφα­λι­στι­κά τους τα­μεία δύο δισ.

Δεν ανα­γνω­ρί­ζου­με και δεν δε­σμευό­μα­στε από αυτή την άθλια εκ­χώ­ρη­ση, οι υπεύ­θυ­νοι της οποί­ας οφεί­λουν να λο­γο­δο­τή­σουν στη δι­καιο­σύ­νη. Μια νέα, μη υπο­τε­λής κυ­βέρ­νη­ση του λαού θα εθνι­κο­ποι­ή­σει – κοι­νω­νι­κο­ποι­ή­σει, χωρίς καμία απο­ζη­μί­ω­ση στους ξέ­νους γύπες και τους Έλ­λη­νες με­γα­λο­τρα­πε­ζί­τες, όλες τις συ­στη­μι­κές τρά­πε­ζες, που δια­σώ­θη­καν με το αίμα και τον ιδρώ­τα των φο­ρο­λο­γου­μέ­νων. Θα επα­νι­δρύ­σει την Αγρο­τι­κή Τρά­πε­ζα και το Τα­χυ­δρο­μι­κό Τα­μιευ­τή­ριο και θα απο­δώ­σει ευ­θύ­νες για τη σκαν­δα­λώ­δη με­τα­βί­βα­σή τους.

Το νέο, δη­μό­σιο τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα θα λει­τουρ­γεί υπό συν­θή­κες δια­φά­νειας και κοι­νω­νι­κού ελέγ­χου. Θα ανα­δει­χθεί σε στρα­τη­γι­κό κέ­ντρο για τον πα­ρα­γω­γι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό. Θα πα­ρά­σχει την τόσο ανα­γκαία ρευ­στό­τη­τα στους επαγ­γελ­μα­τί­ες και θα προ­χω­ρή­σει σε πραγ­μα­τι­κή Σει­σά­χθεια και σε γεν­ναία ρύθ­μι­ση των χρεών μι­κρο­με­σαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων και νοι­κο­κυ­ριών. Η πρώτη κα­τοι­κία θα προ­στα­τευ­τεί πλή­ρως και απο­λύ­τως, ενώ θα υπάρ­ξει δίχτυ προ­στα­σί­ας και για τη μι­κρο­με­σαία ακί­νη­τη πε­ριου­σία.

Να υπε­ρα­σπι­στού­με τα δη­μό­σια αγαθά από το τσου­νά­μι των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, για ένα δια­φο­ρε­τι­κό δη­μό­σιο τομέα υπό κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο

Τα τρία μνη­μό­νια έφε­ραν ένα τσου­νά­μι λη­στρι­κής υφαρ­πα­γής της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας που συσ­σω­ρεύ­τη­κε με την ερ­γα­σία και τη δη­μιουρ­γι­κό­τη­τα πολ­λών γε­νιών ερ­γα­ζο­μέ­νων. Κερ­δο­φό­ρες δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις, λι­μά­νια, αε­ρο­δρό­μια, ενερ­γεια­κά, με­τα­φο­ρι­κά και τη­λε­πι­κοι­νω­νια­κά δί­κτυα, υδρο­γο­νάν­θρα­κες και κρί­σι­μες κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες με­τα­βι­βά­ζο­νται μπιρ παρά σε ιδιω­τι­κά και ξένα συμ­φέ­ρο­ντα, που δεν έχουν βάλει ούτε ένα ευρώ στη δη­μιουρ­γία αυτού του κοι­νω­νι­κού πλού­του. Στις πιο ση­μα­ντι­κές πε­ρι­πτώ­σεις, δεν πρό­κει­ται καν για ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, αλλά για με­τα­βί­βα­ση ελ­λη­νι­κών δη­μο­σί­ων επι­χει­ρή­σε­ων σε ξένες, κρα­τι­κές επι­χει­ρή­σεις.

Με το τρίτο μνη­μό­νιο όλη η δη­μό­σια πε­ριου­σία, υπο­λο­γι­ζό­με­νης αξίας 50 δισ, με­τα­βι­βά­ζε­ται προς εκ­ποί­η­ση σ’ ένα νέο Τα­μείο ελεγ­χό­με­νο απο­λύ­τως από τους «θε­σμούς». Πρό­κει­ται για ένα ακόμη σκάν­δα­λο, το μέ­γε­θος και οι επι­πτώ­σεις του οποί­ου ται­ριά­ζουν μόνο σε χώρα που έχει υπο­στεί συ­ντρι­πτι­κή ήττα σε πό­λε­μο.

Στην Ελ­λά­δα που ορα­μα­τι­ζό­μα­στε, οι βα­σι­κές κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες- παι­δεία, υγεία, ασφά­λι­ση, με­τα­φο­ρές, το νερό, η ενέρ­γεια και οι επι­κοι­νω­νί­ες- θα είναι δη­μό­σια αγαθά, προ­σι­τά στον κα­θέ­να και όχι πεδία ιδιω­τι­κής κερ­δο­σκο­πί­ας. Το ΤΑΙ­ΠΕΔ και το νέο Τα­μείο Ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων που επέ­βα­λε ο Σόι­μπλε στην κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα θα κα­ταρ­γη­θούν αμέσως. Οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις θα ακυ­ρω­θούν και στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας επι­χει­ρή­σεις θα πε­ρά­σουν στο δη­μό­σιο, για να ανα­συ­γκρο­τη­θούν και να λει­τουρ­γή­σουν προς όφε­λος όλου του λαού.

Αγω­νι­ζό­μα­στε για την ανόρ­θω­ση του δια­λυ­μέ­νου συ­στή­μα­τος υγεί­ας, με βάρος στην πρω­το­βάθ­μια πε­ρί­θαλ­ψη, με εθνι­κή φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νία και φαρ­μα­κα­πο­θή­κη. Για δη­μό­σια, δω­ρε­άν, δη­μο­κρα­τι­κή εκ­παί­δευ­ση σε όλες τις βαθ­μί­δες, προ­ϋ­πό­θε­ση για την οποία είναι να αυ­ξη­θούν δρα­στι­κά τα σχε­τι­κά κον­δύ­λια.

Ορα­μα­τι­ζό­μα­στε ένα δια­φο­ρε­τι­κό εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα, χωρίς τα­ξι­κούς δια­χω­ρι­σμούς, με στόχο την προ­ώ­θη­ση της κρι­τι­κής σκέ­ψης, της σφαι­ρι­κής και σε βάθος γνώ­σης και όχι ασπόν­δυ­λων δε­ξιο­τή­των. Με τη ση­μα­ντι­κή αύ­ξη­ση του προ­σω­πι­κού, την τό­νω­ση της ενι­σχυ­τι­κής δι­δα­σκα­λί­ας και της δι­δα­σκα­λί­ας ξένων γλωσ­σών, τα παι­διά της λαϊ­κής οι­κο­γέ­νειας θα έχουν τη δυ­να­τό­τη­τα να απο­κτούν τα εφό­δια που χρειά­ζε­ται ένας νέος άν­θρω­πος στον 21ο αιώνα, χωρίς να χά­νουν χρόνο και χρήμα σε φρο­ντι­στή­ρια. Θε­ω­ρού­με ανα­γκαίο ένα δια­φο­ρε­τι­κό τρόπο πρό­σβα­σης στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση, που δεν θα κα­τα­στρέ­φει την εφη­βεία και δεν θα απο­στει­ρώ­νει το σχο­λείο. Αγω­νι­ζό­μα­στε για μια πα­νε­πι­στη­μια­κή εκ­παί­δευ­ση ενά­ντια στη συν­θή­κη της Μπο­λό­νια και των επι­τα­γών του ΟΟΣΑ, που υπο­τάσ­σουν το πα­νε­πι­στή­μιο στις ανά­γκες της αγο­ράς.

Βα­σι­κό στοι­χείο της ανα­τρο­πής θα είναι μια πραγ­μα­τι­κή πο­λι­τι­στι­κή επα­νά­στα­ση. Η κρίση και τα μνη­μό­νια έφε­ραν μια οδυ­νη­ρή πο­λι­τι­στι­κή ερή­μω­ση, που υπο­βαθ­μί­ζει και στε­γνώ­νει τη ζωή μας. Ο πο­λι­τι­σμός της αγο­ράς συ­ντρί­βει τον πα­ρα­γω­γό, εκ­μη­δε­νί­ζει τον πο­λί­τη και απο­θε­ώ­νει μόνο τον κα­τα­να­λω­τι­σμό, τη στιγ­μή μά­λι­στα που συρ­ρι­κνώ­νει το λαϊκό ει­σό­δη­μα. Δια­λύ­ει όλες τις συλ­λο­γι­κές ταυ­τό­τη­τες και ελ­πί­δες, για να αφή­σει στη θέση τους το φο­βι­σμέ­νο, μο­να­χι­κό άτομο.

Χρεια­ζό­μα­στε όσο ποτέ άλ­λο­τε μια και­νούρ­για πο­λι­τι­στι­κή άνοι­ξη. Στην εποχή της κρί­σης πα­λιοί και νέοι καλ­λι­τέ­χνες δη­μιούρ­γη­σαν, με ελά­χι­στα μέσα, ση­μα­ντι­κό πο­λι­τι­σμι­κό έργο. Αυτές τις ζω­ντα­νές δυ­νά­μεις, την πρω­το­βου­λία και δη­μιουρ­γι­κό­τη­τά τους θα στη­ρί­ξει η κυ­βέρ­νη­ση της μα­χό­με­νης αρι­στε­ράς, ανα­συ­γκρο­τώ­ντας τους δη­μό­σιους πο­λι­τι­στι­κούς θε­σμούς, δια­σφα­λί­ζο­ντας την αυ­το­νο­μία τους και πα­ρέ­χο­ντας τους ανα­γκαί­ους πό­ρους.

Από­δρα­ση από τη νο­μι­σμα­τι­κή φυ­λα­κή του ευρώ, για μια νέα Ελ­λά­δα σε μια άλλη Ευ­ρώ­πη

“Η Λαϊκή Ενό­τη­τα είναι το κόμμα της δραχ­μής”, δια­λα­λούν οι αντί­πα­λοί μας. Ψεύ­δο­νται ασύ­στο­λα. Η Λαϊκή Ενό­τη­τα δεν είναι ερω­τευ­μέ­νη ούτε με τη δραχ­μή, ούτε με το ευρώ, ούτε με κα­νέ­να νό­μι­σμα. Αγω­νί­ζε­ται για την έξοδο της χώρας από την κοι­νω­νι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα των μνη­μο­νί­ων και του χρέ­ους, με ένα συ­νο­λι­κό πρό­γραμ­μα υπέρ του ελ­λη­νι­κού λαού και ενα­ντί­ον εκεί­νων που τον εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται και τον εξευ­τε­λί­ζουν. Ωστό­σο, η σκλη­ρά απο­κτη­μέ­νη πείρα από την πρώτη κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απέ­δει­ξε με τον πιο ωμό τρόπο την απλή αλή­θεια: ότι δεν υπάρ­χει δρό­μος διε­ξό­δου για το λαό μέσα στην ευ­ρω­ζώ­νη.

Γιατί το ευρώ δεν είναι απλώς ένα νό­μι­σμα. Ευρώ είναι ο Σόι­μπλε, ο Ντάι­σελ­μπλουμ, η τρόι­κα, τα μνη­μό­νια. Η ευ­ρω­ζώ­νη δεν είναι “το κοινό μας σπίτι”. Είναι εκεί­νη που μας παίρ­νει τα σπί­τια και μαυ­ρί­ζει τη ζωή μας. Είναι η πλή­ρης άρ­νη­ση της δη­μο­κρα­τί­ας και της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας, η θε­σμο­ποί­η­ση της δι­κτα­το­ρί­ας του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού κε­φα­λαί­ου.

Το πρα­ξι­κό­πη­μα του Ιου­λί­ου του 2015 έπει­σε τη με­γά­λη πλειο­νό­τη­τα των πο­λι­τών- ανε­ξάρ­τη­τα από το τι ψη­φί­ζουν στις εκλο­γές και τι θε­ω­ρούν ρε­α­λι­στι­κό σή­με­ρα- ότι οι κυ­ρί­αρ­χοι της ευ­ρω­ζώ­νης δεν είναι “σύμ­μα­χοι” και “εταί­ροι”, αλλά οι­κο­νο­μι­κοί τρο­μο­κρά­τες και πο­λι­τι­κοί γκάν­γκ­στερ. Η σο­βα­ρή, συ­ντε­ταγ­μέ­νη προ­ε­τοι­μα­σία για τη με­γά­λη από­δρα­ση από αυτή τη νο­μι­σμα­τι­κή φυ­λα­κή απο­τε­λεί ανα­γκαία, αν και όχι, βέ­βαια, ικανή συν­θή­κη για την εφαρ­μο­γή κάθε προ­ο­δευ­τι­κού προ­γράμ­μα­τος.

Η με­τά­βα­ση σε εθνι­κό νό­μι­σμα από μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς και των μα­χό­με­νων λαϊ­κών δυ­νά­με­ων είναι προ­ϋ­πό­θε­ση για να απε­λευ­θε­ρω­θού­με από το βρα­χνά του χρέ­ους και των μνη­μο­νί­ων. Θα απο­κα­τα­στή­σει τον έλεγ­χο πάνω στον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό και τη ζω­τι­κά ανα­γκαία ρευ­στό­τη­τα στην οι­κο­νο­μία, με την Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα ως δα­νει­στή τε­λευ­ταί­ας κα­τα­φυ­γής. Θα απο­τε­λέ­σει πα­ρά­γο­ντα ενί­σχυ­σης των εξα­γω­γών και στα­δια­κής υπο­κα­τά­στα­σης των ει­σα­γω­γών από εγ­χώ­ρια προ­ϊ­ό­ντα. Τα περί κιν­δύ­νου υπερ­πλη­θω­ρι­σμού και αδυ­να­μί­ας προ­μή­θειας βα­σι­κών ειδών (τρό­φι­μα, καύ­σι­μα, φάρ­μα­κα) εξυ­πη­ρε­τούν την προ­σπά­θεια του οι­κο­νο­μι­κού και πο­λι­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου να εκ­φο­βί­σει τον κόσμο με εξω­πραγ­μα­τι­κά σε­νά­ρια «οι­κο­νο­μι­κού πυ­ρη­νι­κού χει­μώ­να».

Οι δυ­σκο­λί­ες της με­τα­βα­τι­κής πε­ριό­δου δεν θα είναι «τε­χνι­κές». Θα προ­έλ­θουν από τη βέ­βαιη αντί­δρα­ση της ολι­γαρ­χί­ας και των ξένων συ­νε­ταί­ρων της, που θα δουν ότι τα συμ­φέ­ρο­ντά τους απει­λού­νται από τις λαϊ­κές δυ­νά­μεις. Αλλά αυτές τις δυ­σκο­λί­ες θα τις βρού­με μπρο­στά μας έτσι κι αλ­λιώς, σε οποια­δή­πο­τε προ­σπά­θεια προ­ο­δευ­τι­κής αλ­λα­γής, είτε με το ευρώ, είτε χωρίς αυτό. Επο­μέ­νως, δεν μπο­ρούν να απο­τε­λούν άλ­λο­θι υπο­τα­γής. Αντί­θε­τα, μπο­ρούν να αντι­με­τω­πι­στούν από μια κυ­βέρ­νη­ση οπλι­σμέ­νη με τόλμη και συ­γκε­κρι­μέ­νο σχέ­διο, από έναν ενη­με­ρω­μέ­νο και ορ­γα­νω­μέ­νο λαό, με ισχυ­ρές δομές κοι­νω­νι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης.

Σ’ αυτό το δρόμο, η Ελ­λά­δα θα βρε­θεί αντι­μέ­τω­πη με τις πο­λι­τι­κές και τους μη­χα­νι­σμούς της Ε.Ε. Επι­διώ­κου­με την ανα­τρο­πή αυτής της σύγ­χρο­νης Αυ­το­κρα­το­ρί­ας από τους λαούς της Ευ­ρώ­πης και την οι­κο­δό­μη­ση, στη θέση της, μιας νέας ένω­σης κυ­ρί­αρ­χων κρα­τών, με προ­ο­δευ­τι­κές πο­λι­τι­κές και σο­σια­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα. Αλλά κά­ποιος πρέ­πει να κάνει την αρχή. Ο ελ­λη­νι­κός λαός, που ασφυ­κτιά και ανα­ζη­τά επει­γό­ντως διέ­ξο­δο, δεν μπο­ρεί να πε­ρι­μέ­νει πα­θη­τι­κά μέ­χρις ότου αλ­λά­ξουν, προς το κα­λύ­τε­ρο, τα πράγ­μα­τα σε άλλες χώρες.

Εάν τεθεί από τα πράγ­μα­τα το δί­λημ­μα “σύ­γκρου­ση με τη ση­με­ρι­νή Ε.Ε. ή εγκα­τά­λει­ψη του προ­ο­δευ­τι­κού, ρι­ζο­σπα­στι­κού μας προ­γράμ­μα­τος”, ασφα­λώς θα επι­λέ­ξου­με το πρώτο και θα κα­λέ­σου­με τον λαό να απο­φα­σί­σει με δη­μο­ψή­φι­σμα για την πα­ρα­μο­νή ή όχι της χώρας μας στην Ε.Ε.. Εί­μα­στε σί­γου­ροι ότι μια Ελ­λά­δα όρθια, ανυ­πό­τα­κτη και απο­φα­σι­σμέ­νη θα βρει πο­λύ­τι­μους συμ­μά­χους. Πρώτα απ’ όλα στους λαούς της Ευ­ρώ­πης, που θα δουν στις αγω­νί­ες μας τις δικές τους αγω­νί­ες και στον αγώνα μας τον δικό τους αγώνα. Κι αυτό θα διευ­κο­λύ­νει προ­ο­δευ­τι­κές ανα­τρο­πές στην Ευ­ρώ­πη, προ­σφέ­ρο­ντας αν­θε­κτι­κά στη­ρίγ­μα­τα στη δική μας υπό­θε­ση.

Αλ­λη­λεγ­γύη στους με­τα­νά­στες, ενά­ντια στο ρα­τσι­σμό και το νε­ο­φα­σι­σμό

Οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πό­λε­μοι που διέ­λυ­σαν κράτη κι έρι­ξαν λαούς στο χάος εμ­φύ­λιων συρ­ρά­ξε­ων στην ευ­ρύ­τε­ρη Μέση Ανα­το­λή, σε συν­δυα­σμό με την πείνα που φέρ­νει μαζί της η πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση ενός άγριου κα­πι­τα­λι­σμού, προ­κά­λε­σαν απε­ρί­γρα­πτη αν­θρω­πι­στι­κή κα­τα­στρο­φή και με­γά­λα με­τα­να­στευ­τι­κά κύ­μα­τα. Το θέαμα των νε­κρών παι­διών που ξε­βρά­ζει το Αι­γαίο προ­κα­λεί κάθε πο­λι­τι­σμέ­νη συ­νεί­δη­ση.

Εξί­σου απο­κρου­στι­κή είναι η αντί­δρα­ση της «ενω­μέ­νης Ευ­ρώ­πης». Συ­νέ­νο­χοι στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους και στην απο­δό­μη­ση των εθνι­κών οι­κο­νο­μιών, οι κυ­ρί­αρ­χοι της Ε.Ε. υψώ­νουν τείχη, στή­νουν φρά­κτες, στέλ­νουν στρα­τούς, επι­στρα­τεύ­ουν το ίδιο το ΝΑΤΟ ενα­ντί­ον των  με­τα­να­στών και των προ­σφύ­γων. Δε­ξιοί και «Σο­σια­λι­στές» ψη­φί­ζουν μαζί νό­μους που δί­νουν στις αρχές το δι­καί­ω­μα να κα­τά­σχουν τα τι­μαλ­φή των προ­σφύ­γων, ανα­βιώ­νο­ντας ανα­τρι­χια­στι­κές μνή­μες από τα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης του Τρί­του Ράιχ.

Η εξέ­λι­ξη αυτή δεν έπεσε από τον ου­ρα­νό, ούτε οφεί­λε­ται μόνο στην πίεση της ανερ­χό­με­νης Ακρο­δε­ξιάς, που βρί­σκει στα πρό­σω­πα των με­τα­να­στών απο­διο­πο­μπαί­ους τρά­γους για την ανερ­γία και την εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα. Οι συν­θή­κες Σέν­γκεν και Δου­βλί­νου εξυ­πη­ρε­τού­σαν εξ αρχής τη λο­γι­κή της Ευ­ρώ­πης- φρού­ριου, που δια­τη­ρού­σε το δι­καί­ω­μα να παίρ­νει μόνο όσους με­τα­νά­στες ήθελε, ως φτηνή ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη, και να αντι­με­τω­πί­ζει τους υπό­λοι­πους σαν «νέους βάρ­βα­ρους», που απει­λούν, τάχα, τη νέα Αυ­το­κρα­το­ρία. Οι ισχυ­ροί της Ευ­ρώ­πης με­τα­χει­ρί­ζο­νταν εδώ και δε­κα­ε­τί­ες τους με­τα­να­στευ­τι­κούς πλη­θυ­σμούς στις με­γα­λου­πό­λεις τους ως πο­λί­τες δεύ­τε­ρης κα­τη­γο­ρί­ας, στοι­βαγ­μέ­νους στα υπο­βαθ­μι­σμέ­να γκέτο της ανερ­γί­ας και της επι­σφά­λειας, αντι­κεί­με­να κα­θη­με­ρι­νών αστυ­νο­μι­κών ελέγ­χων και τα­πει­νώ­σε­ων.

Η κυ­βέρ­νη­ση οφεί­λει να απορ­ρί­ψει τον εκ­βια­σμό που της ασκεί­ται- να εφαρ­μό­σει επι­θε­τι­κή πο­λι­τι­κή στο προ­σφυ­γι­κό και να με­τα­τρέ­ψει την Ελ­λά­δα σε ένα με­γά­λο στρα­τό­πε­δο συ­γκέ­ντρω­σης με­τα­να­στών- υπό την απει­λή του εξο­στρα­κι­σμού της από τη Σέν­γκεν. Στο κάτω- κάτω, δεν έχου­με να χά­σου­με τί­πο­τα σπου­δαίο αν βγού­με από τη Σέν­γκεν, έχου­με όμως να χά­σου­με κάθε ίχνος αν­θρω­πιάς, πο­λι­τι­σμού και διε­θνούς αξιο­πρέ­πειας αν υπο­τα­χθού­με και σ΄αυτό το πεδίο.

Η Λαϊκή Ενό­τη­τα υπο­στη­ρί­ζει μια πο­λι­τι­κή αν­θρω­πι­σμού και αλ­λη­λεγ­γύ­ης στο προ­σφυ­γι­κό. Αγω­νί­ζε­ται για την κα­θιέ­ρω­ση ασφα­λών διό­δων διέ­λευ­σης των προ­σφύ­γων και για την ανα­λο­γι­κή απορ­ρό­φη­σή τους από τις χώ­ρες- μέλη της Ε.Ε. Αντί για κέ­ντρα κρά­τη­σης, ζη­τά­με ανοι­χτές δομές φι­λο­ξε­νί­ας με αξιο­πρε­πείς  συν­θή­κες δια­βί­ω­σης. Απαι­τού­με να πέσει το Τεί­χος του Έβρου, που πολ­λα­πλα­σιά­ζει τους νε­κρούς στο Αι­γαίο. Εί­μα­στε κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά αντί­θε­τοι στη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση του προ­βλή­μα­τος, στην εμπλο­κή του ΝΑΤΟ και σε μια ευ­ρω­παϊ­κή συ­νο­ρο­α­στυ­νο­μία, που θα αντι­με­τω­πί­ζει τους με­τα­νά­στες ως εγκλη­μα­τί­ες. Ζη­τά­με την από­δο­ση ιθα­γέ­νειας στα παι­διά με­τα­να­στών που γεν­νιού­νται στην Ελ­λά­δα και την ισό­τι­μη πρό­σβα­σή τους στην παι­δεία, την υγεία και τις κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες.

Ο ελ­λη­νι­κός λαός, αν και κα­θη­μαγ­μέ­νος από την κρίση, έδωσε σπου­δαία μα­θή­μα­τα αν­θρω­πι­σμού και αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην Ευ­ρώ­πη του ρα­τσι­σμού και της ξε­νο­φο­βί­ας. Οι ναυα­γο­σώ­στες, οι ιστιο­πλό­οι, οι ψα­ρά­δες, οι χι­λιά­δες αλ­λη­λέγ­γυοι, άν­δρες γυ­ναί­κες και παι­διά, στα νησιά του Αι­γαί­ου, την Ατ­τι­κή και τις ελ­λη­νι­κές πό­λεις, πρό­σφε­ραν και προ­σφέ­ρουν με­γά­λη υλική και ηθική βο­ή­θεια στους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες. Αντι­πα­ρα­θέ­τουν στον άξενο, διαι­ρε­μέ­νο κόσμο του πα­γκο­σμιο­ποι­η­μέ­νου κα­πι­τα­λι­σμού και του πο­λέ­μου τον κοινό, δικό μας κόσμο.

Θα βρε­θού­με στην πρώτη γραμ­μή των πρω­το­βου­λιών αλ­λη­λεγ­γύ­ης στους πρό­σφυ­γες και του αγώνα ενα­ντί­ον του ρα­τσι­σμού, της ξε­νο­φο­βί­ας, ιδιαί­τε­ρα- αλλά όχι μόνο- από την πλευ­ρά της νε­ο­φα­σι­στι­κής, εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής. Τα ξε­νο­φο­βι­κά, ακρο­δε­ξιά ρεύ­μα­τα είναι ντρο­πή για την Ελ­λά­δα, μια χώρα που έστει­λε γε­νιές με­τα­να­στών “στις φά­μπρι­κες της Γερ­μα­νί­ας και στου Βελ­γί­ου της στοές” και που δεν μπο­ρεί να ξε­χνά­ει ότι πάνω από 6,5 εκα­τομ­μύ­ρια Έλ­λη­νες της δια­σπο­ράς ζουν και ερ­γά­ζο­νται έξω από τα σύ­νο­ρά μας.

Ελ­λά­δα ανε­ξάρ­τη­τη και κυ­ρί­αρ­χη

Τα παλιά κόμ­μα­τα εξου­σί­ας κα­τά­ντη­σαν την Ελ­λά­δα οι­κο­νο­μι­κή αποι­κία της Γερ­μα­νί­ας  και γε­ω­στρα­τη­γι­κό οι­κό­πε­δο της Αμε­ρι­κής. Μετά τη μνη­μο­νια­κή στρο­φή της, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- ΑΝΕΛ ήταν επό­με­νο να βα­δί­σει στα χνά­ρια τους και στο πεδίο της εξω­τε­ρι­κής και αμυ­ντι­κής πο­λι­τι­κής. Η Ελ­λά­δα ακο­λου­θεί σαν υπά­κουος φα­ντά­ρος τις με­γά­λες δυ­νά­μεις του ΝΑΤΟ, που έφε­ραν τον πό­λε­μο και το εθνι­κι­στι­κό μίσος στα Βαλ­κά­νια, πυ­ρο­δό­τη­σαν έναν νέο Ψυχρό Πό­λε­μο με τη Ρωσία στην Ου­κρα­νία, διέ­λυ­σαν το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία. Η κυ­βέρ­νη­ση ενι­σχύ­ει την ενερ­γεια­κή εξάρ­τη­ση της Ελ­λά­δα από το Ισ­ρα­ήλ και την Τουρ­κία, τους δύο βα­σι­κούς πε­ρι­φε­ρεια­κούς συμ­μά­χους των ΗΠΑ, ακυ­ρώ­νο­ντας τις δυ­να­τό­τη­τες εναλ­λα­κτι­κών δρό­μων, κυ­ρί­ως με τη Ρωσία. Συ­νά­πτει σύμ­φω­να φι­λί­ας και συ­νερ­γα­σί­ας με την Αί­γυ­πτο, νο­μι­μο­ποιώ­ντας το αι­μο­στα­γές κα­θε­στώς Σίσι.

Η Λαϊκή Ενό­τη­τα αγω­νί­ζε­ται για την έξοδο της Ελ­λά­δας από την πο­λε­μι­κή μη­χα­νή του ΝΑΤΟ και την απο­μά­κρυν­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών βά­σε­ων από τη χώρα. Ο ελ­λη­νι­κός στρα­τός θα υπε­ρα­σπί­ζε­ται την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της χώρας και δεν θα συμ­με­τά­σχει εφε­ξής σε καμία ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση. Απορ­ρί­πτου­με κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά την εμπλο­κή του ΝΑΤΟ στο προ­σφυ­γι­κό, πράγ­μα που ση­μαί­νει, πέραν των άλλων, πα­ρά­δο­ση κυ­ριαρ­χι­κών δι­καιω­μά­των στο Αι­γαίο, ενώ εν­θαρ­ρύ­νει τις τουρ­κι­κές, επε­κτα­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις.

Στη­ρί­ζου­με μια δί­καιη και βιώ­σι­μη λύση στο Κυ­πρια­κό, για μια Κύπρο ενιαία και ανε­ξάρ­τη­τη, χωρίς δυ­νά­μεις κα­το­χής και ξένες βά­σεις. Επι­διώ­κου­με μια πο­λι­τι­κή ει­ρή­νης και φι­λί­ας με την Τουρ­κία και τις άλλες βαλ­κα­νι­κές χώρες, με σε­βα­σμό των υπαρ­χό­ντων συ­νό­ρων. Τασ­σό­μα­στε υπέρ της ει­ρη­νι­κής επί­λυ­σης των δι­με­ρών δια­φο­ρών στη βάση του διε­θνούς δι­καί­ου, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του Δι­καί­ου της Θά­λασ­σας. Ζη­τά­με να στα­μα­τή­σει άμεσα η απα­ρά­δε­κτη στρα­τιω­τι­κή συ­νερ­γα­σία της Ελ­λά­δας με το Ισ­ρα­ήλ και να ανα­γνω­ρι­στεί πλή­ρως το κρά­τος της Πα­λαι­στί­νης.

Εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία δεν ση­μαί­νει απο­μό­νω­ση. Το αντί­θε­το. Μια κυ­ρί­αρ­χη Ελ­λά­δα θα μπο­ρέ­σει να ανα­πτύ­ξει ισό­τι­μες σχέ­σεις αμοι­βαί­ου οφέ­λους με όλο τον κόσμο. Θα ακυ­ρώ­σου­με, όμως, συμ­φω­νί­ες ολέ­θριες για την ερ­γα­σία και το πε­ρι­βάλ­λον, όπως η δια­βό­η­τη ΤΤΙΡ, που βάζει τις πο­λυ­ε­θνι­κές πάνω από τα εθνι­κά κράτη.

Λαϊκή «με­τα­πο­λί­τευ­ση»

Στις μέρες μας, η δη­μο­κρα­τία κιν­δυ­νεύ­ει να κα­τα­ντή­σει άδειο κέ­λυ­φος. Ο λαός ψη­φί­ζει ΟΧΙ και του το κά­νουν πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά ΝΑΙ. Οι βου­λευ­τές υπο­χρε­ώ­νο­νται να ψη­φί­ζουν νο­μο­σχέ­δια εκα­το­ντά­δων σε­λί­δων, που αλ­λά­ζουν τη ζωή εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων, χωρίς καν να τα δια­βά­σουν. Οι Βρυ­ξέλ­λες και το Βε­ρο­λί­νο απο­φα­σί­ζουν ακόμη και πώς θα λει­τουρ­γούν τα φαρ­μα­κεία και τι ώρες θα ανοί­γουν τα μα­γα­ζιά. Όλα αυτά απο­ξε­νώ­νουν ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρους από την πο­λι­τι­κή, δη­μιουρ­γώ­ντας ευ­νοϊ­κό έδα­φος για τη δη­μα­γω­γία της Χρυ­σής Αυγής.

Χρεια­ζό­μα­στε μια νέα, λαϊκή «με­τα­πο­λί­τευ­ση» που θα αλ­λά­ξει εκ θε­με­λί­ων αυτό το σάπιο σύ­στη­μα. Τα στοι­χειώ­δη μέτρα εκ­δη­μο­κρα­τι­σμού- κα­τάρ­γη­ση των μη­χα­νι­σμών κα­τα­στο­λής του «εχθρού λαού», όπως τα ΜΑΤ, αντι­με­τώ­πι­ση της δια­πλο­κής και της δια­φθο­ράς, απλή ανα­λο­γι­κή σε όλες τις εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες- είναι ανα­γκαία, αλλά δεν επαρ­κούν. Στό­χος μας είναι μια νέα δη­μο­κρα­τία του λαού, όπου η λαϊκή κυ­ριαρ­χία δεν θα ταυ­τί­ζε­ται μόνο με μια στιγ­μή στα τέσ­σε­ρα χρό­νια.

Η Λαϊκή Ενό­τη­τα θα ενι­σχύ­σει όλες τις μορ­φές αυ­το­ορ­γά­νω­σης, αλ­λη­λεγ­γύ­ης και πάλης που δη­μιουρ­γεί η λαϊκή αυ­τε­νέρ­γεια στην πο­ρεία των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων, ιδιαί­τε­ρα στις στιγ­μές της κο­ρύ­φω­σής τους. Επι­διώ­κου­με αυτές οι δο­μές- λαϊ­κές επι­τρο­πές, συμ­βού­λια πο­λι­τών κ.α.- να εκ­φρά­ζουν το γε­νι­κό συμ­φέ­ρον της ερ­γα­ζό­με­νης Ελ­λά­δας και όχι απο­σπα­σμα­τι­κές ή και συ­ντε­χνια­κές διεκ­δι­κή­σεις. Να δια­μορ­φώ­νουν πο­λι­τι­κές, να ασκούν κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο στην κυ­βέρ­νη­ση και να εξε­λίσ­σο­νται σε μορ­φές μιας νέας, λαϊ­κής εξου­σί­ας.

Δε­σμευό­μα­στε για μια Συ­ντα­κτι­κή Εθνο­συ­νέ­λευ­ση, που θα κα­ταρ­τί­σει και θα υπο­βά­λει σε δη­μο­ψή­φι­σμα το σύ­νταγ­μα αυτής της νέας, λαϊ­κής εξου­σί­ας, όπου θα συ­νυ­πάρ­χουν μορ­φές άμε­σης και αντι­προ­σω­πευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας. Προ­τεί­νου­με πε­ριο­ρι­σμέ­νο αριθ­μό θη­τειών για τον πρω­θυ­πουρ­γό, τους υπουρ­γούς, τους βου­λευ­τές και όλες τις θέ­σεις εξου­σί­ας. Να υπάρ­χει δυ­να­τό­τη­τα ανά­κλη­σης βου­λευ­τών από τους εκλο­γείς τους και διε­ξα­γω­γής το­πι­κών ή πα­νε­θνι­κών δη­μο­ψη­φι­σμά­των με πρω­το­βου­λία πο­λι­τών. Να εγκα­τα­στα­θεί η δη­μο­κρα­τία και στους χώ­ρους δου­λειάς με την ανα­τρο­πή του ση­με­ρι­νού κα­θε­στώ­τος ερ­γα­σια­κής ζού­γκλας και τη θέ­σπι­ση μορ­φών ερ­γα­τι­κού ελέγ­χου στις επι­χει­ρή­σεις. Να κοπεί ο ομ­φά­λιος λώρος ιδιο­κτη­τών με­γά­λων μέσων ενη­μέ­ρω­σης- πο­λι­τι­κής εξου­σί­ας και να θε­σπι­στούν αυ­στη­ρά κρι­τή­ρια κοι­νω­νι­κού ελέγ­χου στη ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση. Να γίνει επι­τέ­λους πράξη ο δια­χω­ρι­σμός Εκ­κλη­σί­ας- κρά­τους και να αξιο­ποι­η­θεί για τις λαϊ­κές ανά­γκες η εκ­κλη­σια­στι­κή πε­ριου­σία. Να κα­τα­πο­λε­μη­θεί ο σε­ξι­σμός και κάθε διά­κρι­ση με βάση το φύλο και τον σε­ξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. 

Για ένα με­γά­λο μέ­τω­πο ανα­τρο­πής

Ο εύ­κο­λος δρό­μος, της ανά­θε­σης των ελ­πί­δων σε μια κυ­βέρ­νη­ση που θα έλυνε το κοι­νω­νι­κό πρό­βλη­μα, κα­τέ­λη­ξε σε αδιέ­ξο­δο τον Ιού­λιο του 2015. Έτσι φτά­σα­με στο «πρώτη φορά Αρι­στε­ρά, τρίτη φορά μνη­μό­νιο».

Δεν υπάρ­χει λύ­τρω­ση χωρίς προ­σπά­θεια και σύ­γκρου­ση. Μόνο ο αγώ­νας του ορ­γα­νω­μέ­νου λαού μπο­ρεί να εμπο­δί­σει αντι­λαϊ­κά μέτρα, να δρέ­ψει κοι­νω­νι­κές κα­τα­κτή­σεις και να φέρει τη με­γά­λη αλ­λα­γή.

Για τη Λαϊκή Ενό­τη­τα η κυ­βέρ­νη­ση δεν είναι αυ­το­σκο­πός- άλ­λω­στε, το απέ­δει­ξαν ιδρυ­τι­κά στε­λέ­χη της όταν εγκα­τέ­λει­ψαν θέ­σεις εξου­σί­ας για να μην προ­δώ­σουν τις αρχές τους. Όπως δεν είναι αυ­το­σκο­πός ο ισό­βιος πε­ριο­ρι­σμός στην αντι­πο­λί­τευ­ση. Οι αντι­στά­σεις του λαού θα μεί­νουν κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νες, αν δεν έχουν προ­ο­πτι­κή την πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή. Την ανά­δει­ξη μιας κυ­βέρ­νη­σης της μα­χό­με­νης Αρι­στε­ράς, μιας εξου­σί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων, με ένα ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα δη­μο­κρα­τί­ας, εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας, πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού, οι­κο­νο­μι­κής ανόρ­θω­σης, κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης και οι­κο­λο­γι­κής προ­στα­σί­ας.

Ένα ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα που θέ­λου­με να γίνει, με τους αγώ­νες και τη θέ­λη­ση του ελ­λη­νι­κού  λαού, όχημα με­τά­βα­σης στο σο­σια­λι­σμό. Μια νέα κοι­νω­νία, με πρω­τα­γω­νι­στή τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και εν­θάρ­ρυν­ση της λαϊ­κής αυ­τε­νέρ­γειας, της συμ­με­το­χής, της δη­μιουρ­γί­ας και της και­νο­το­μί­ας, μα­κριά από γρα­φειο­κρα­τί­ες. Μα­κριά από την απο­ξέ­νω­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων και τον σφε­τε­ρι­σμό στο όνομά τους των μέσων πα­ρα­γω­γής και των κοι­νω­νι­κών λει­τουρ­γιών.

Αγω­νι­ζό­μα­στε για ένα ευ­ρύ­τα­το μέ­τω­πο όλων των ανυ­πό­τα­κτων δη­μο­κρα­τι­κών, αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κών, πα­τριω­τι­κών, αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων, πρώτα απ’ όλα στο κοι­νω­νι­κό, αλλά και στο πο­λι­τι­κό πεδίο, με τη συμ­με­το­χή όλων των φο­ρέ­ων, ρευ­μά­των και συλ­λο­γι­κο­τή­των, που υπάρ­χουν σή­με­ρα ή θα δη­μιουρ­γη­θούν αύριο. Ιδιαί­τε­ρα απευ­θυ­νό­μα­στε στις δυ­νά­μεις της αντι­μνη­μο­νια­κής, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής και κομ­μου­νι­στι­κής Αρι­στε­ράς. Τί­πο­τα δεν θα μας δι­καιο­λο­γή­σει απέ­να­ντι στην Ιστο­ρία, αν κα­θη­λω­θού­με σε άγο­νες δια­μά­χες, στον πλει­στη­ρια­σμό της με­γά­λης φρά­σης, στην ανα­ζή­τη­ση δι­καί­ω­σης όχι μέσα από τη με­γά­λη λαϊκή νίκη, αλλά μέσα από τον μικρό, εν­δο­α­ρι­στε­ρό εμ­φύ­λιο. Μια τέ­τοια Αρι­στε­ρά δεν την έχει ανά­γκη ο λαός. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, προ­σφέ­ρει υπη­ρε­σί­ες μόνο στο σύ­στη­μα.

Κα­λού­με τις νέες και τους νέους να πά­ρουν στα χέρια τους την υπό­θε­ση της ανα­τρο­πής. Γιατί το μέλ­λον τους δεν μπο­ρεί να είναι ο άξε­νος κα­πι­τα­λι­στι­κός κό­σμος, που κα­τα­στρέ­φει την ερ­γα­σία, τον πο­λι­τι­σμό και τη Φύση. Για την επι­στρο­φή στο μέλ­λον του σο­σια­λι­σμού στον 21ο αιώ­να- μιας κοι­νω­νί­ας όπου θα κυ­ριαρ­χεί όχι το πα­ντο­δύ­να­μο κρά­τος και το πάν­σο­φο κόμμα, αλλά το κοινό αγαθό και η κοι­νό­τη­τα των ελεύ­θε­ρων, δη­μιουρ­γι­κών αν­θρώ­πων.

Με μια άλλη Αρι­στε­ρά, για μια Ελ­λά­δα της κοι­νω­νι­κής χει­ρα­φέ­τη­σης και της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας.