Παρακολούθησα εχθές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την παρουσίαση τού αξιότιμου περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας, κ. Γεωργίου Κασαπίδη, στον, εν Νέα Υόρκη, πάντα φιλόξενο και με ιδiαίτερη εθνική προσφορά, ιστορικό Σύλλογο Καστοριέων “Ομόνοια”.
Ακολούθησε ανοιχτή συζήτηση με ανταλλαγή εύστοχων απόψεων και σημαντικές ερωταπαντήσεις. Ο περιφερειάρχης παρουσίασε εκτενώς, εμπεριστατωμένα και με ιδιαίτερο επαγγελματισμό το πρόγραμμα τής περιφέρειας. Κρίνω την παρουσίαση του εξαιρετική και το πρόγραμμα των 5 στόχων που παρουσίασε για τα επόμενα 6 χρόνια (2022-2028) προϊόν επίπονης, σχολαστικής και εις βάθος μελέτης, με εφικτό χρονοδιάγραμμα, άρτια προτεινόμενη στελέχωση και με πλήρη κάλυψη των αναγκαίων πόρων, κυρίως των οικονομικών πόρων μέσα από εγκεκριμένα ευρωπαϊκά προγράμματα και κρατικές επιχορηγήσεις.
Πάνω από όλα θα σταθώ στο τρίπτυχο διαπίστωση-πεποίθηση-προοπτική που επεσήμανε ο περιφερειάρχης και το οποίο ασπάζομαι πλήρως.
Α. Η διαπίστωση τού περιφερειάρχη είναι ότι η Δυτική Μακεδονία, ειδικά μετά την απόφαση απολιγνιτοποίησης τής περιοχής, αλλά και πολλών ειδικότερων τοπικών προβλημάτων (όπως η κρίση τής γούνας που μαστίζει θεμελιακά και κατά πρώτο λόγο την Καστοριά και τη Σιάτιστα και κατ΄ επέκταση τη Δυτική Μακεδονία αλλά και την εθνική μας οικονομία εν γένει) βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση.
Β. Πεποίθηση τού περιφερειάρχη είναι ότι αυτή η κρίση μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για βιώσιμη ανάπτυξη και η Δυτική Μακεδονία, όχι μόνο να επιλύσει με επιτυχία τα προβλήματα της, αλλά να επανακαταστεί κέντρο παραγωγής και παροχής νέων μορφών ενέργειας, φιλικών προς το περιβάλλον, ταυτόχρονα με την υλοποίηση και των λοιπών 4 στόχων.
Γ. Η προοπτική (και επισήμανση συνάμα) είναι ότι καμιά ανάπτυξη, ευημερία και προοπτική δεν θα έχουν συνέχεια με συνέπεια αν εμείς οι ίδιοι, οι απανταχού δυτικομακεδόνες, δεν επωμιστούμε τις ευθύνες που μας αναλογούν για τη γενέτειρα μας, δεν λάβουμε πρωτοβουλίες (πάντα συντονισμένες με την περιφέρεια) και δεν στηρίξουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, τις δυνατότητες του και από το μετερίζι του αυτή την προσπάθεια.
Ειλικρινά αντικρύζω ήδη μπροστά μου μια νέα Δυτική Μακεδονία, όχι των προβλημάτων, τής περιθωριοποίησης και της ανέχειας, αλλά τής προοπτικής, τής ευημερίας, τής ανάπτυξης. Ωστόσο συνυπάρχουν 3 απαραίτητες προϋποθέσεις. Χαρισματικός καπετάνιος, νηνεμία και ικανοί κωπηλάτες. Άρα είναι θέμα κρίσιμων επιλογών μας για τον καπετάνιο και επιθυμίας μας για σύμπραξη, για να τραβήξουμε κουπί. Η πατρίδα μας χρειάζεται. Η σάλπιγγα τού εγερτηρίου ήχησε…
1 comment
Να αλλάξει γυαλιά..άδειασε η Εορδαία από τους ανθρώπους που δούλευαν στα εργοστάσια …εργάτες οδηγοί τεχνίτες..έφυγαν στη Γερμανία ..σε άλλες πόλεις τις Ελλάδος έφυγαν τα παιδια.μας και δεν θα ξαναγυρίσουν …