Μετά από τις τελευταίες κρίσεις των Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, κατά τις οποίες αποστρατεύτηκα αυτεπάγγελτα λόγω συμπλήρωσης 35 χρόνων ενεργής και αδιάλειπτης υπηρεσίας στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, έκλεισε ο κύκλος της υπηρεσιακής μου ζωής.
Η μακροχρόνια πορεία μου είχε πάντα σαφή προσανατολισμό, την πίστη στον όρκο, την αφοσίωση στο καθήκον, την προσφορά προς την Πατρίδα και την αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο. Εργάστηκα με απόλυτο επαγγελματισμό, με σεβασμό στον άνθρωπο και στους δημοκρατικούς θεσμούς, με μεθοδικότητα, εντιμότητα, αμεροληψία, δικαιοσύνη και πνεύμα ισονομίας.
Σ΄ αυτή την πορεία μου είχα συνοδοιπόρους συναδέλφους άξιους και ικανούς. Νιώθω την ανάγκη να συγχαρώ και να ευχαριστήσω το αστυνομικό και πολιτικό προσωπικό, ανεξαρτήτως βαθμού και θέσης, για την εποικοδομητική και άψογη συνεργασία, καθώς και για την εργατικότητα και την πειθαρχικότητα που επέδειξαν, ενώ θα ήθελα να τους ευχηθώ να είναι υγιείς, δυνατοί και τυχεροί για να συνεχίσουν την πορεία τους και να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα κελεύσματα και τις προκλήσεις της δύσκολης περιόδου που διανύουμε.
Είχα την τύχη τα τελευταία χρόνια της υπηρεσιακής πορείας μου, να υπηρετήσω στην Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς και να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους, εργατικούς και φιλόξενους, τους οποίους θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα για την εμπιστοσύνη τους στην Ελληνική Αστυνομία και στο πρόσωπό μου, καθώς και για την φιλία και την αγάπη που μου προσέφεραν απλόχερα.
Επιπλέον, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τις πλέον θερμές και εγκάρδιες ευχαριστίες μου σε όλες τις θρησκευτικές, πολιτικές, στρατιωτικές, δικαστικές, εκπαιδευτικές και λοιπές Αρχές της Περιφέρειας Ενότητας Καστοριάς για την άριστη συνεργασία και την συμπαράσταση στο έργο της Ελληνικής Αστυνομίας, καθώς και τους εκπροσώπους των Μ.Μ.Ε. για την συμβολή τους στην δημιουργία και ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης με τους πολίτες.
Ευχαριστώ τον Θεό και αισθάνομαι ευλογημένος που ολοκλήρωσα την πορεία μου υγιής, χωρίς απρόοπτα ή δυσάρεστα γεγονότα και κρατώ βαθιά μέσα μου μόνο τις καλύτερες στιγμές της πολύχρονης πορείας μου.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω για πρώτη φορά δημοσίως, ως μια ελάχιστη αναγνώριση προσφοράς, την σύζυγό μου Ελισάβετ για την υπομονή, την κατανόηση, την στήριξη και την συμπαράστασή της, καθώς και τους δύο γιους μου τον Κωνσταντίνο και τον Θωμά που αποτελούν διαχρονικά την έμπνευσή μου.
Θωμάς Ζήκας
Υποστράτηγος ε.ο.θ.
