115

Ελλάς Εάλω!

 

            «Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και  καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα  καθάρματα, που αυτά γράφουν ιστορία…». (Βασ. Ραφαηλίδης – «Η ιστορία του  Ελληνικού κράτους κωμικοτραγική»).

Η κυρία Μαρία (Ρεπούση) της ΔΗΜ.ΑΡ και του «συνωστισμού»,  ξαναχτύπησε. Στόχος αυτή τη φορά η απαξίωση του μαθήματος των Θρησκευτικών και η  αποδόμηση των αρχαίων ελληνικών. Το «συνωστισμένο» της μυαλό τότε έλεγε: “Στις  27 Αυγούστου 1922…χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι (της Σμύρνης),  προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα”. Τώρα λέει πως, «δεν  έχει θέση στο νέο λύκειο η ορθόδοξη κατήχηση»!

Γνωστή επίσης η προσβλητική στάση της  κυρίας Μαρίας προς τους Ποντίους, όταν ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ενός  ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ- ΩΣ ΦΟΡΟ ΜΝΗΜΗΣ-ΓΙΑ ΤΗΝ Γενοκτονία και στην συνέχεια αμφισβήτησε και  αυτή τη θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο!

Για την συμπεριφορά της, ο Μίκης  Θεοδωράκης είχε πεί: «Αν είχα δύναμη, θα έλεγα στην Ρεπούση, πως είναι προσόν να  ζεις στην Ελλάδα και να είσαι Έλληνας. Αν δεν το καταλαβαίνεις, πήγαινε αλλού,  πήγαινε να ζήσεις στην Νιγηρία…».

Η κυρία Μαρία, φανατική διώκτης της  ορθοδοξίας και του ελληνισμού, θεωρείται από κάποιους και εκπρόσωπος της  παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα. Είναι το «σύστημα» που προωθεί τον εθνομηδενισμό,  λειτουργεί βάσει σχεδίου και ο απώτερος σκοπός είναι η απώλεια της εθνικής  μνήμης!

Η αποδόμηση των αξιών του έθνους έχει  βάθος χρόνου και σε αυτό το παιχνίδι «έπαιξαν» πολιτικοί όλων των χρωμάτων. Από  τα πιο πρόσφατα, σημειώνουμε την συμφωνία επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, με ΥΠΕΞ τον ΓΑΠ  και τον Ισμαήλ Τζεμ (Τουρκία), για θέματα ιστορικά και πολιτιστικά. (ΦΕΚ142/27  Ιουνίου 2001). Μεταξύ των άλλων προβλέπεται μικτή επιτροπή εμπειρογνωμόνων, η  οποία θα προτείνει… την «διόρθωση ανακριβειών» στα σχολικά βιβλία. Πρόκειται  ουσιαστικά για την αλλοίωση της ιστορικότητας των βιβλίων μας προς όφελος των  γειτόνων μας, όταν μας ζητείται ακόμα και η κατάργηση των παρελάσεων. Στην  Τουρκία όμως στις 29 Μαΐου κάθε χρόνο, γιορτάζεται η Άλωση της Κων/πολης!!!

Επί υπουργείας Μαριέτας Γιαννάκου (2006),  κυκλοφόρησε το ανιστόρητο βιβλίο Ρεπούση της ΣΤ΄Δημοτικού, για τον «συνωστισμό»  και το υπουργείο (επί Γιαννάκου), αποδέχεται την διδασκαλία της τούρκικης  γλώσσας στις τρείς πρώτες τάξεις Γυμνασίου. (ΦΕΚ 867/10 Ιουλίου 2006).

Για το προμελετημένο ατόπημα του  «συνωστισμού», ο σκηνοθέτης Ν.Κούνδουρος αποκάλεσε την Μ.Ρεπούση «μουλάρι  ξεκαπίστρωτο», αλλά αυτή με την (συγ)κάλυψη του συναγωνιστή Φώτη, συνεχίζει  το διεθνιστικό της έργο!

Η τουρκολαγνεία φυσικά συνεχίστηκε επί  της μικρής οθόνης με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και τα χτυπήματα βαθαίνουν,  με την προσπάθεια διαγραφής των ιερών παραδόσεων!

Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ θέλει ικανότητες, τους πλέον κατάλληλους για τον επίμαχο σκοπό και όλα αυτά φαίνεται να έχουν  σχέση με την ντιρεκτίβα του Henry Kissinger, η οποία  έλεγε: « Οι Έλληνες είναι λαός δυσκολοκυβέρνητος, γι’ αυτό πρέπει να τον  πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Ίσως έτσι βάλλουν μυαλό. Εννοώ,  δηλαδή, να τους πλήξουμε στη γλώσσα, στη θρησκεία, στα πολιτιστικά, και ιστορικά  τους αποθέματα, για να ελαχιστοποιήσουμε κάθε δυνατότητα προόδου τους,  διακρίσεως και κυριαρχίας, ώστε να πάψουν να έχουν λόγο στα Βαλκάνια, στην  Ανατολική Μεσόγειο, στη Μ.Ανατολή, που είναι περιοχές στρατηγικής σημασίας για  την πολιτική των ΗΠΑ».

Η εφαρμογή του δόγματος Kissinger είναι άμεση από τις πρώτες κιόλας μέρες της  μεταπολίτευσης. Στο παιχνίδι αυτό συμμετέχει πολυχρωμία κομμάτων και  καλοταϊσμένες «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» (Μ.Κ.Ο).

Έτσι, τα χαρακτηριστικά του ελληνικού έθνους, όπως αυτά  «σημειώνονται» από τον Ηρόδοτο (βιβλίο 8^ο «Ουρανία» 144,14-16),  αποδομούνται… «αύτις δε το ελληνικόν, εόν όμαιμόν τε  και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα τε κοινά και θυσίαι η θεά τε ομότροπα».

Αυτά δηλ. που χαρακτηρίζουν το Ελληνικό  Έθνος είναι το «όμαιμον», το ομόγλωσσον, η κοινή λατρεία και τα όμότροπα ήθη. Η  ελληνοχριστιανική παράδοση στη συνέχεια, τα ήθη και τα έθιμα. Η αποδόμηση όλων  αυτών που ο Ηρόδοτος θεωρούσε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού έθνους,  άρχισαν να …αποδομούνται!

Η Γλώσσα δέχτηκε το πρώτο πλήγμα επί  υπουργείας στο ΥΠΕΠΘ του Γ.Ράλλη, όπου καταργήθηκε η διδασκαλία των αρχαίων  ελληνικών. Το 1982 ο ΥΠΕΠΘ Ελ.Βερυβάκης επιβάλλει το μονοτονικό και αρχίζουν να  «περνάνε» στην νεολαία τα greeklis και ο εκλατινισμός.

Η Θρησκεία αρχίζει να δέχεται  επιθέσεις, με καίριο χτύπημα από την κυβέρνηση Σημίτη την κατάργηση της  επισήμανσης Χ.Ο. από τις ταυτότητες.

Ακολουθούν ο πολιτισμός και η ιστορία, με την μέθοδο της παραχάραξης και τις πλαστογραφήσεις γεγονότων και  προσωπικοτήτων!

Για να έρθει έτσι μεθοδευμένα η αποδόμηση  της εθνικής οικονομικής ανάπτυξης, με μη αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών,  (πετρέλαιο, Φ.Α., μεταλλεύματα), την υποβάθμιση της πρωτογενούς παραγωγής, τη  δημιουργία (σκοπίμως;) προβληματικών επιχειρήσεων, υπερδανεισμός, με τελικό  αποτέλεσμα εισαγωγές προϊόντων. Για να οδηγηθούμε τελικά στη χρεοκοπία, στο ΔΝΤ,  την εκχώρηση του εθνικού πλούτου και της εθνικής κυριαρχίας στη νέα τάξη  πραγμάτων!

Αφού δολοφόνησαν την γλώσσα (Ράλλης-Βερυβάκης), «χτύπησαν» την  ορθοδοξία δια της αποβολής του θρησκεύματος από τις ταυτότητες (Σημίτης),  παραχάραξαν τα σχολικά βιβλία (Γιαννάκου-Ρεπούση Βερέμης κ.λπ), προτείνεται η  διδασκαλία της τούρκικης γλώσσας στα Γυμνάσια (Διαμαντοπούλου), υπογράφεται  συμφωνία για την (παρ)αλλαγή ιστορικών γεγονότων και νομοσχέδιο για την  ελληνοποίηση λαθρομεταναστών (ΓΑΠ),…συνεχίζουν να φέρνουν σωρηδόν  λαθρομετανάστες για να τους κάνουν με το ζόρι Έλληνες. Για να έρθει η πληρωμένη  απάντηση της ελληνικής φιλοξενίας από τον Αλβανό… Κάτσε, παίχτη του ΠΑΟΚ, ο  οποίος ποζάρει προκλητικά στο facebook με την φανέλα  του UCK! Το σχέδιο Kissinger σε πλήρη εξέλιξη!

Το στίγμα για την προετοιμασία της κοινής γνώμης για το μέλλον  που ετοιμάζεται, δόθηκε χρόνια πριν, με την εκφώνηση της τότε υπουργού κυρίας Μπενάκη προς τον πρόεδρο Κάρ. Παπούλια, το 2005: «…Τα  εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν, χάριν της  ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη.».

Οι «σωτήρες» δεν σταμάτησαν ποτέ το  θεάρεστο έργο της σωτηρίας μας, ο δε υπάκουος έλληνας, ως υπάκουο πρόβατο,  συνεχίζει να ανήκει στο κοπάδι. Εκεί που οικειοθελώς αφήνει το γάλα του, το  μαλλί του και στο τέλος…το τομάρι του!

Μια λύση είναι ίσως η αλλαγή ρόλων. Αντί  για χειροκροτητής-ψηφοφόρος ο Έλληνας, να γίνει ΠΟΛΙΤΗΣ και να μην αποδέχεται  άλλο τους καθιερωμένους «σωτήρες» και την σικέ «σωτηρία» τους. Θα πρέπει, αντί  να καταριέται το σκοτάδι, να ανάβει ένα κεράκι με τον δικό του γνήσιο τρόπο,  δίχως υπόδειξη-καθοδήγηση των “ειδήσεων των 8”, δια στόματος Πρετεντέρη-Τρέμη  και λοιπών αδελφών ψυχών της καθοδηγούμενης ειδησεογραφίας!

Σύμφωνα με τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη:  «…Ίσως τότε φωτίσουμε τον ήλιο και όχι απλώς το σκοτάδι, με το αέναο φως του  Ελληνισμού»!

Αν πάλι την κατάσταση συνεχίσουν να την  σύρουν οι «σωτήρες» και ο ψηφοφόρος συνεχίσει να παραμένει ψηφοφόρος και όχι  πολίτης, τότε δικαιώνεται πλήρως ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός:  «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα  προδομένε»!

 

 

 

Σαλπίγξατε Νομή !

 

Ένα από τα διηγήματα που μου άρεσαν όταν  ήμουν μικρός και το οποίο μου έλεγε ο παππούς μου γυρνώντας τραυματισμένος από  το μέτωπο της Μικράς Ασίας, ήταν το κάτωθι:

Το 1920 μία μονάδα ιππικού του Ελληνικού  Στρατού μεταφέρετο στη Μικρά Ασία.  Το πλοίο πέφτει σε καταιγίδα και  κλυδωνίζεται άγρια δημιουργώντας πανικό στα άλογα, επιτείνοντας τον κίνδυνο για  το πλοίο.

Τότε ένας έμπειρος επιλοχίας διέταξε το  σαλπιγκτή της μονάδας να σαλπίσει «ΝΟΜΗ», δηλαδή το σάλπισμα που σήμαινε τροφή  για τα άλογα.

Μετά από αυτό τα άλογα, περιμένοντας κάτι  καλό, ηρέμησαν και έτσι δημιουργήθηκαν συνθήκες ομαλής πλεύσης για το πλοίο,  ώστε να προσεγγίσει με ασφάλεια στο Λιμάνι.

Τώρα ας δούμε τι συμβαίνει στη Χώρα μας,  η οποία βρίσκεται εν μέσω μιας κοινωνικο-οικονομικής καταιγίδας που δεν λέει να  κοπάσει και βέβαια, δε θα ασχοληθούμε με τα αίτια που την προκάλεσαν, αλλά λίαν  περιληπτικά θα δούμε πως αντιμετωπίζεται, αλλά και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει.

Ο κακός δράκος το Δ.Ν.Τ. επιλαμβάνεται  κατά τεκμήριο σε υποθέσεις χωρών με έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών,  δανειοδοτεί το άνοιγμα και προτείνει παράλληλα μέτρα για τη μείωσή ή την  εξάλειψή του.

Στη Χώρα μας αποφασίσθηκε η αποπληρωμή  του χρέους, όταν η οικονομία της βρίσκεται επί πολλά χρόνια σε ύφεση και είναι  γνωστό σε όλους πλέον, ότι η συλλογή των χρημάτων για την ικανοποίηση των  δανειστών προέρχεται από περικοπές μισθών και συντάξεων, από υπερφορολόγηση και  πλήθος άλλων μέτρων. Όλα αυτά όπως είναι φυσικό μειώνουν συνεχώς τη ρευστότητα  και επιδεινώνουν την ύφεση, άλλα παρ’ όλα αυτά, οι ιθύνοντες καλλιεργούν την  ελπίδα ότι έτσι θα έλθει η ΑΝΑΠΤΥΞΗ!

Η αξιοθαύμαστη καρτερία του ελληνικού  πληθυσμού, ενδεχομένως να οφείλεται στην μεθοδολογία του εκφοβισμού και των  υποσχέσεων που έχει αντίκτυπο στο φιλότιμο, στην ανασφάλεια, στην άγνοια, αλλά  και στην προσδοκία του κάθε συμπατριώτη μας (σαλπίσατε νομή).

Και συγκεκριμένα «οι αιτιάσεις που  ακούγονται», είναι εν πολλοίς:

–          Πρέπει να σώσουμε τη Χώρα.

–          Πρέπει να μειώσουμε το  κόστος των Ενόπλων Δυνάμεων.

–          Πρέπει να αυξηθεί η  φορολογία.

–          Πρέπει να μείνουμε στο  ΕΥΡΩ.

–          Πρέπει να μειωθούν οι  μισθοί και οι συντάξεις.

–          Πρέπει να πληρώσουμε τις  υποχρεώσεις μας.

–          Πρέπει να γίνουν απολύσεις  για να μικρύνει το υπερτροφικό κράτος.

–          Πρέπει να περιορίσουμε τη  Δημόσια Υγεία.

–          Πρέπει να περιορίσουμε τη  Δημόσια Παιδεία.

–          Πρέπει να  αποκρατικοποιήσουμε Δημόσιες Επιχειρήσεις.

–          Πρέπει, πρέπει… για να  προχωρήσει η ΑΝΑΠΤΥΞΗ..!

Ωστόσο η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΡΓΕΙ και πώς μπορεί  άλλωστε να έρθει η ευλογημένη,  όταν τα ανώτατα στελέχη του ΔΝΤ όχι μόνο  ομολογούν δημόσια την αποτυχία του προγράμματος, αλλά δυστυχώς επαληθεύονται από  τα αποτελέσματα!

Όταν το έλλειμμα του 2009 που ήταν 115% / ΑΕΠ, εκτινάσσεται το 2013 στο 180% / ΑΕΠ.

Όταν η  ανεργία πλησιάζει στο 30%.

Όταν ήδη έχουν μεταναστεύσει 63.000 Έλληνες κατά τεκμήριο σε παραγωγική ηλικία  (έναντι 52.000 Ισπανών, με τη διαφορά ότι η Ισπανία έχει υπερδιπλάσιο πληθυσμό).

Όταν επί 4 χρόνια δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο τόνωσης της πρωτογενούς και  δευτερογενούς παραγωγής, που ήταν σε άνθιση μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90,  αλλά λαμβάνονται μέτρα αύξησης του κόστους των Ελληνικών προϊόντων (αύξηση τιμής  πετρελαίου για αγροτική χρήση – φορολογίας).

Όταν τα φορολογικά νομοσχέδια είναι εκτός πραγματικότητας και αλλάζουν κάθε τρεις και  λίγο.

Όταν πωλούνται οι Δημόσιες επιχειρήσεις και περιμένουμε να εισπράξουμε το πολύ 5δις,  ενώ η χωρίς κρίση επιλογή για επιλεκτικό κούρεμα του δημόσιου χρέους, που αφ’  ενός κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, αφ’ ετέρου αναγκάζει το  κράτος να τις κρατικοποιήσει με νέα δανεικά > 40 δις ευρώ!

Ουκ εστίν αριθμός των  «λανθασμένων» επιλογών, για να πλανώνται όμως και κάποια ερωτήματα: 

–          Είναι πραγματικά άσχετοι οι  κυβερνώντες;

–          Ο Υπουργός των Οικονομικών  πως επιλέχθηκε;

–          Ο Πρωθυπουργός δεν έχει  συμβούλους;

–          Δεν αντιλαμβάνονται την  πραγματικότητα;

–          Πώς επέτρεψαν στην  Κυβέρνηση του κυρίου Παπαδήμου να επιλέξει το κούρεμα με τα γνωστά αποτελέσματα;

Δεν έχει νόημα να συνεχίσω, αλλά θα  υποβάλω έναν τελευταίο προβληματισμό.

Τι ήταν εκείνο που φόβισε τόσο πολύ,  όταν ο περίφημος ΓΑΠ ανακοίνωσε ότι θα προκαλέσει Δημοψήφισμα για το  Μεσοπρόθεσμο και μέσα σε λίγες μέρες μεθοδεύτηκε η εκπαραθύρωσή του από την  πολιτική, φέρνοντας παράλληλα σε απόλυτη σύμπνοια τη Ν.Δ. του κυρίου Σαμαρά και  το ΠΑΣΟΚ του κυρίου Βενιζέλου;

Τέλος, επειδή μέχρι σήμερα όλοι οι  διάττοντες αστέρες της Ελληνικής διακυβέρνησης όλο και κάπου βολεύονται, όπως  π.χ. ο κύριος Παπαδήμος που συνεχίζει το διδασκαλικό του έργο, ο κύριος  Παπουτσής που παρέχει υπηρεσίες στην παγκόσμια τράπεζα, ο κύριος Παπανδρέου που  διδάσκει σε Αμερικάνικο πανεπιστήμιο κ.α., πιστεύουμε ότι σε λίγο τα άτομα της  σημερινής «πολιτικής» ελίτ, με την πείρα που απέκτησαν εφαρμόζοντας με ζήλο  λογιστή τις επιταγές της Τρόικας θα αξιοποιηθούν σε διεθνείς οργανισμούς,  προκειμένου να βοηθήσουν την Ευρωπαϊκή, αλλά και την Κινέζικη Οικονομία να  ανακάμψουν!!!

 Και για την ιστορία, επειδή αναφερθήκαμε  στη Μικρά Ασία, αυτός που πήγε τα Ελληνικά στρατεύματα στη Σμύρνη, φρόντισε μετά  από λίγο να αποχωρήσει της πολιτικής. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την καταστροφή του  ελληνικού στοιχείου στον Πόντο, η ευθύνη της καταστροφής να φορτωθεί σε άλλους,  αλλά στον ίδιο μετά δόθηκε η δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει ανανεωμένος στο  πολιτικό στερέωμα της Χώρας για μία 15ετία ακόμα. Τί περίεργο παιχνίδι η  πολιτική και πόσο προσοδοφόρα γι’ αυτόν που γνωρίζει άριστα τα μυστικά της με  θύμα πάντα τον “πολίτη”, ο οποίος φυσικά πληρώνει τις προσωπικές του επιλογές!

Καλή τύχη. Να ζήσουμε να τα θυμόμαστε!!!

 

 

Μπότοξ  με μπλε και πράσινους κόκκους  !

 

Ένας χρόνος έκλεισε από τις εκλογές της  17^ης Ιουνίου 2012 και η μοναδική διαφορά του «νέου» Ιουνίου, με  βραχύβιους κομματικούς απολογισμούς, είναι ένα αυθαίρετο και ανορθολογικό  κατασκεύασμα χωρίς περιεχόμενο… Ανασχηματισμός!

Για τη «σωτηρία» της πατρίδας και η «νέα»  πορεία, με «δύο σωτήρες» αυτή τη φορά στο πιλοτήριο. Αναβαθμισμένος ο Νο2 Ευ.  Βενιζέλος και όλη η παρέα της χθεσινής μέρας, που έφερε την μνημονιακή χολέρα  εντός των πυλών!

Ο πρωθυπουργός  Αντώνης Σαμαράς,  περιέργως, είναι η 3^η φορά που «σώζει» το ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη ήταν με την  «ΠΟΛ.ΑΝ»  το 1993, που έγινε με την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και η 2^η   το 1995 με την πρόταση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας του Κ. Στεφανόπουλου. Η  αποτίμηση του ρόλου των κομμάτων και ιδιαίτερα των ηγεσιών τους, είναι έργο της  ιστοριογραφίας αλλά μήπως πρέπει να προβληματίζει και άλλους;

Ας γυρίσουμε όμως στην «σωτηρία της  πατρίδας» μέσω του πρόσφατου ανασχηματισμού και ας θυμηθούμε, πως για τον ίδιο  λόγο, γίνονταν επικλήσεις από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.   

Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα έχει  χρηματοδοτικό κενό, βαθαίνουσα ύφεση, αυξανόμενη ανεργία, νέα μέτρα με μειώσεις  μισθών-συντάξεων, αυξανόμενη φορολογία, υπό κατάρρευση το δημόσιο σύστημα υγείας  και παιδείας και στο θέατρο του παραλόγου …ο ανασχηματισμός !

Ο Νικήτας Κακλαμάνης που δεν μασάει,  αναφερόμενος στον ανασχηματισμό, είπε:

« Ελπίζω στο συνέδριο του κόμματος να  ακούσω ποια είναι τα μεγάλα του αύριο που με ενώνουν με το ΠΑΣΟΚ και ποια είναι  τα μικρά του χθες που με χωρίζουν».

Η ταύτιση ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ ήδη προβληματίζει,  με τον Νικήτα Κακλαμάνη να επανέρχεται στην προεκλογική θέση Σαμαρά για  «εξεταστική», για το πώς μπήκαμε στο μνημόνιο και τα ξεχασμένα εθνικά θέματα.

Αλαζονικές συμπεριφορές από τον Νο2 και  χωρίς καμιά συγνώμη για το μνημόνιο, όπως και τα γλυκανάλατα γλυκόλογα  εκατέρωθεν!

Τόσα δίνω, πόσα θές, για να γίνει το ευχάριστο αυτό άσμα του Δ. Μητροπάνου, πεδίο  περίεργης συναλλαγής. Το τάνγκο είναι χορός για δύο και το crash test, μάλλον δεν αντέχει τόσο ανομοιογενή υλικά!

Στην πολιτική, εκτός από το βολικό  μέλλον, υπάρχει και το παρελθόν και ο κάθε πολιτικός φορέας, αξιολογείται με  βάση το παρελθόν του!

Αυτό το παρελθόν φέρνει στο νου η  «συγκυβέρνηση» των δύο και θυμίζει – μεταξύ άλλων – εκείνες τις μαύρες στιγμές,  που φέρουν την στάμπα «νόμος Πεπονή». Ένα πογκρόμ απολύσεων, που έχει  άμεση σχέση με την περιοχή μας και «μετράει» πάνω από 1500 απολύσεις (κυρίως στη  ΔΕΗ)!

Αν το νομοσχέδιο (τότε) της Δημόσιας  Διοίκησης του κ. Πεπονή ψηφιζόταν από τη Βουλή, αυτό θα σήμαινε χιλιάδες  απολύσεις και γι’ αυτό το λόγο υπήρξαν αντιδράσεις των ενδιαφερομένων με  κινητοποιήσεις, πορείες,  συμπαράσταση φορέων και πολιτών!

Το πώς αντιμετωπίστηκαν εκείνες οι  ανθρωποθυσίες του «νόμου Πεπονή» από βουλευτές, δημάρχους και στελέχη ΠΑΣΟΚ  εκείνης της περιόδου, θα το δούμε μέσα από δημοσιεύματα στον «τύπο» της εποχής .  Εκεί φαίνεται καθαρά η πράσινη συμμετοχή στην «μανία καταδίωξης», με κύριο πιάτο  τις απολύσεις !

Άς δούμε τι γράφει το «Θάρρος»  (22-12-1993), μέσα από την ανακοίνωση της Συντονιστικής  Επιτροπής  Συμβασιούχων  και Μαθητών Σχολών ΔΕΗ : «Καταγγέλλουμε στο λαό της Κοζάνης την Δημοτική Αρχή, Κουκουλόπουλο Πάρη Δήμαρχο, Μαλούτα Λάζαρο, Μακεδόνα Κων/νο… διότι  αρνήθηκαν να προτάξουν στο Δημοτικό Συμβούλιο το καυτό θέμα των συμβασιούχων και  μαθητών σχολών ΔΕΗ που είναι υπό απόλυση, μετά το προσχέδιο νόμου του Υπ.  Προεδρίας  κ. Πεπονή…».

Το ζήτημα είχε έρθει ως πρόταση για  συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, από τους συμβούλους των «Νέων Οριζόντων», αλλά…  «η πρόταση δεν έγινε δεκτή ως έκτακτο θέμα στο συμβούλιο, διότι υπήρχαν πολλά  και σημαντικά άλλα θέματα ημερήσιας διάταξης».(«ΘΑΡΡΟΣ» /22-12-1993).

Το θέμα των απολύσεων είχαν  φέρει προς συζήτηση οι δημοτικοί σύμβουλοι  Τσιαρτσιώνης Ν., Σβώλης Γ., Παγούνης Ιωα., Τσικριτζής Λαζ. Η πλειοψηφία του  δημάρχου Πάρη Κουκουλόπουλου όμως, δεν δέχθηκε κάν να  συζητηθεί… διότι υπήρχαν άλλα θέματα πιο σημαντικά!

Ο λόγος της άρνησης φάνηκε από τις  σελίδες της εφημερίδας «ΠΟΝΤΙΚΙ» (Ιαν.1994) και είχε σχέση με την απόφαση της  Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Κοζάνης:

«Χαμός στο ΠΑΣΟΚ Κοζάνης για τις  ρυθμίσεις Πεπονή. Ζητούν ακύρωση των προεκλογικών προσλήψεων της Ν.Δ.

Χαμός γίνεται στο ΠΑΣΟΚ με τα θρυλούμενα  για το περιεχόμενο των ρυθμίσεων Πεπονή, αναφορικά με τους προεκλογικούς  διορισμούς της Ν.Δ. Ιδιαίτερα στην Κοζάνη οι τοπικοί ΠΑΣΟΚοι έχουν ξεσηκωθεί και  με συνεχή υπομνήματα τους προς τα ανώτερα κομματικά και κυβερνητικά κλιμάκια,  απειλούν με παραιτήσεις και προαναγγέλλουν δυναμικές κινητοποιήσεις.

Στις αντιδράσεις πρωταγωνιστεί η Ν.Ε.  ΠΑΣΟΚ, που από τις 16 Δεκεμβρίου με έγγραφο της προς τα μέλη του Ε.Γ, έθεσε με  έντονο τρόπο το θέμα, ζητώντας να τηρηθούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις της  κυβέρνησης και να ακυρωθούν όλες οι προεκλογικές προσλήψεις.

Στο παιχνίδι μπήκαν και οι  δήμαρχοι του νομού που εκλέχθηκαν με «πράσινα» ψηφοδέλτια και στις 4 Ιανουαρίου έστειλαν σχετικό γράμμα: στον «σ(ύντροφο)  πρόεδρο Α.Παπανδρέου» και στον «σ. Γραμματέα  Κ.Ε. Τσοχατζόπουλο Ακη» και στους   « σ. Μέλη Ε.Γ.».

«Γίνεται κατανοητό ότι αδυνατούμε να  επωμισθούμε το κόστος της ορατής αποτυχίας, αποτέλεσμα ρυθμίσεων που έρχονται σε  αντίθεση και προκαλούν το λαϊκό αίσθημα» καταλήγει το γράμμα των πράσινων  δημάρχων (Κουκουλόπουλος, Τσιγκόϊδας, Χαλτογιαννίδης, Βαβλιάρας, Γρηγοριάδης).

Το αποκορύφωμα όλων των αντιδράσεων,  όμως, αποτέλεσε έγγραφο της Ν.Ε. που στάλθηκε στις 7 του μηνός στον Άκη , το  Ε.Γ., τον Πεπονή και τον Λιβάνη: «Η Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Κοζάνης στη συνεδρίαση 5-1-1994  αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ να υποβάλει την παραίτησή της, αν το Νομοσχέδιο του Υπουργείου  Προεδρίας δεν υλοποιεί στην πράξη …για ακύρωση ΟΛΩΝ των ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ της  κυβέρνησης της Ν.Δ…ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ των παραγράφων 7 και 11 του  άρθρου 28 και των παραγράφων 13 και 18 του άρθρου 29…».

Για τη  Ν.Ε υπογράφει ο  Α΄ Γραμματέας  Ροδακινιάς !!!

Όπως λέει ο Νικήτας Κακλαμάνης κύριε  Πρωθυπουργέ, ποια είναι αυτά που «ενώνουν» με το ΠΑΣΟΚ;

 

 

Από την προκυμαία  της Σμύρνης στον χορό του Ζαλόγγου!

 

Αν ζούσε σήμερα ο  Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, θα έβλεπε πως στην Ελλάδα τουλάχιστον, υπάρχουν ακόμα  άνθρωποι που προσκυνούν την «μεγαλοσύνη» του. Που προσπαθούν να κάνουν και τους  άλλους να αναπνέουν με τον δικό του «μεγαλοπρεπή» αέρα!

  Διαπιστώνουμε και  ενίοτε αγανακτούμε, για τις συχνά ωμές και απροκάλυπτες παρεμβάσεις  «διανοουμένων», αποκαΐδια της συμφοράς, που άπτονται της ιστορικής συνέχειας της  φυλής μας. Είναι σαν παρεμβάσεις ξένων στα εσωτερικά μας, που μιλούν, παραμιλούν  και προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για την νέα θεώρηση πραγμάτων και έχουν ως  τελικό στόχο την απώλεια της εθνικής μνήμης! Μια προσεκτικά καλομελετημένη  προσπάθεια, που επιδιώκει την διαμόρφωση μιας άλλης συνείδησης, μέσα από την  «νέα ιστορία» τύπου Ρεπούση, Δραγώνα ή Βερέμη-ΣΚΑΙ!

  «Συνωστισμός»  ανθρώπων και στο Ζάλογγο κατά την καθηγήτρια γαλλικών Ρεπούση. Νέα πρόκληση μετά  τον «συνωστισμό» της Σμύρνης. Μια ακόμη προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορικής  πραγματικότητας από την βουλευτή ΔΗΜΑΡ και πάσης ανοησίας.

  Αν αυτός ο τόπος  επέζησε αιώνες τώρα, αυτό οφείλεται στην ιστορική μνήμη. Αυτό που συμβαίνει με  την ΔΗΜΑΡ-Ρεπούση, είναι μια «φιλότιμη» προσπάθεια να ξαναγραφεί  η ελληνική  ιστορία κατά τους πόθους των παγκοσμιοποιητών. Μια επιχείρηση αλλοίωσης της  ιστορικής μνήμης και δυστυχώς, η προσπάθεια γίνεται από ανθρώπους που δηλώνουν…  αριστεροί!

  Είναι όμως  αριστεροί ή απλά υπηρέτες κάποιου συγκεκριμένου σκοπού; Η αριστερά όμως γιατί  τους ανέχεται, παρέχοντάς τους βουλευτική ασυλία, αμαυρώνοντας έτσι την ιστορία  και τον πατριωτισμό της;

  Αν πάλι κάποιοι δεν  αντέχουν αυτόν τον τόπο, την ελληνική ιστορία, τα ήθη, τα έθιμα και τα σύμβολά  του, γιατί δεν πάνε να ζήσουν κάπου αλλού;

  Το «στίγμα» για τα  σημερινά μελλούμενα «έδειξε» ο Κίσινγκερ από το 1973. Δεν διαφέρει σε τίποτα  εκείνη η «οδηγία», από την «νέα ιστορία» Ρεπούση, την συμφωνία Τζέμ-ΓΑΠ για τα  βιβλία ιστορίας, στην πρόταση Διαμαντοπούλου για 2^η γλώσσα (αγγλική)  από το δημοτικό, την αλλοίωση του πληθυσμού μέσω της συμφωνίας «Δουβλίνο 2»,  κλπ!».

  Πόσο τυχαία και η  προσφώνηση της Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη στον νέο (τότε) πρόεδρο Δημοκρατίας Κάρ.  Παπούλια(2005): «…Τα ελληνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα  περιοριστούν…Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές,  καθώς θα παραβιάζονται από αρχές εξουσίας πέραν των γνωστών καθιερωμένων και η  Δημοκρατία θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης…».

  Οι λαοί μεθοδικά  αποκόπτονται από τις ρίζες τους και φαίνεται πως η «νέα» Ευρώπη «βοηθάει» προς  αυτήν την κατεύθυνση. Αναφορά πάνω σε αυτό το γεγονός κάνει ο καθηγητής  Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου, στο νέο του βιβλίο «Η Εθνική μας Παράδοση»: «Πριν πολλά  χρόνια ένας εκ των βασικών εμπνευστών της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης  ονόματι Richard  Condenhove  Kalergi,  στο βιβλίο του “Praktischer  idealismus”  γράφει μεταξύ άλλων, ότι «…οι κάτοικοι των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης δεν  θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων που θα  προέρχεται από επιμιξία…Οι λαοί της Ευρώπης θα διασταυρωθούν με ασιατικές και  έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα  και εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη…».

  Τί από όλα αυτά δεν  γίνεται; Με την κατάργηση των «αρχαίων» και την καθιέρωση του μονοτονικού,  αλλοιώθηκε η ελληνική γλώσσα. Με το «Δουβλίνο 2» η Ελλάδα έγινε «αποθήκη»  λαθρομεταναστών, συρρικνώνεται δημογραφικά βοηθούσης και της οικονομικής κρίσης  και γίνεται επιπλέον προσπάθεια να αλλάξει η ιστορία, τα σύμβολα, η θρησκεία και  ότι την συνδέει με το παρελθόν!

  Χωρίς την εθνική  τους παράδοση τα έθνη θα σβήσουν, γι’ αυτό η παγκοσμιοποίηση θα χρησιμοποιήσει  κάθε μέσο και «ειδικευμένους υπαλλήλους» της, γι’ αυτό το σκοπό!

  Ο ελληνισμός  αφανίστηκε από  Μ. Ασία, Θράκη, Αν. Ρωμυλία, Ίμβρο, Τένεδο, Β. Ήπειρο και τώρα  στην Κύπρο, σε εξέλιξη το νέο αναθεωρημένο «Σχέδιο Ανάν!».

  Από το 1914 άρχισε  το ολοκαύτωμα  του Ποντιακού Ελληνισμού. Στην Ρεπούση θα θυμίζαμε πως τότε,  αρχηγός της εν Τουρκία Γερμανικής αποστολής ήταν ο Λίμαν φον Σάνδερς, ο οποίος  περιοδεύων ανά την Μ. Ασία και αντιλαμβανόμενος την ευρωστία και τη δύναμη του  ελληνικού στοιχείου, είπε στους τούρκους: «Αυτούς εδώ τι τους φυλάτε; Έν  όσω αφήνετε αυτά εδώ (εκκλησίες, σχολεία), σεις θα είσθε οι είλωτες των  ελλήνων».

  Έως το 1922οι νεό-τουρκοι του Κεμάλ, με την «βοήθεια» των γερμανών φίλων τους…άφησαν  στη γη του Πόντου μόνον πτώματα και ματωμένα χώματα. Πάντως ο φον Λίμαν Σάνδερς  πουθενά δεν αναφέρθηκε για συνωστισμό!!!

  Η σημασία της  εθνικής παράδοσης, ως προς την διατήρηση της εθνικής ταυτότητας είναι καίριας  σημασίας, γι’ αυτό και η Παγκοσμιοποίηση προωθεί τρόπους αποδόμησης στοιχείων  που έχουν σχέση με αυτό που αποκαλούμε έθνος, ιστορία, πολιτισμό, σύμβολα, ήθη  και έθιμα. Ό,τι δηλαδή ενώνει με τους προγόνους!

  Η Ελλάδα και ο  ελληνισμός βιώνουν σήμερα – όχι τυχαία – την οικονομική εξαθλίωση και μια  ιδιότυπη μαστροπεία πάνω σε κάθε τι που συνδέει με το παρελθόν.  Συμμέτοχοι-συνένοχοι το πολιτικό και πανεπιστημιακό κατεστημένο και οι «νέο-ιστορικοί»  τύπου Ρεπούση, Δραγώνα, Θάνου Βερέμη!

  O WILL DURANT  στο 10/τομο έργο του  «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» γράφει: «Εκτός από τα μηχανήματα, δεν  υπάρχει τίποτα στον αιώνιο πολιτισμό μας που να μην προέρχεται από την  Ελλάδα. Σχολεία, γυμναστήρια, αριθμητική, γεωμετρία, ιστορία, ρητορική, μουσική,  τραγωδία, κωμωδία, φιλοσοφία, θεολογία, σκεπτικισμός, στωϊκότητα, επικούρεια  φιλοσοφία, ηθική, πολιτισμός, ιδεολογία, φιλανθρωπία, κυνισμός τυραννία,  πλουτοκρατία, δημοκρατία. Δεν υπάρχει τίποτα στον ελληνικό πολιτισμό,  που να μην φωτίζει τον δικό μας. Η Ελλάδα κληροδότησε στην Ευρώπη τις  επιστήμες της, την φιλοσοφία της, τα γράμματά της και την τέχνη της αλλά και  τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις Αμφικτιονίες της, που αποτελούν την ζωντανή βάση  του πολιτισμού του σύγχρονου κόσμου. Η ελληνική  επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας».

  Αυτή την ελληνική  πραγματικότητα έχουν βάλει στο στόχαστρο οι Παγκοσμιοποιητές και την πυροβολούν  με πληρωμένους μαστόρους. Αν δεν το πετύχουν, δεν θα προχωρήσουν τα σχέδιά τους!

Την σημασία της  εθνικής παράδοσης μας τον «θυμίζει» ο Αισχύλος, μέσα από την τραγωδία του  «Αγαμέμνων»: «Ρίζης γαρ ούσης φυλλάς ίκετ’ εις δόμους σκιάν υπερτείνασα Σειρίου  Κυνός». Δηλ. «διότι, όταν η ρίζα ζει, το δένδρο βγάζει φύλλα και απ’ το σπίτι  επάνω μέσα στα κυνικά καύματα (στην κάψα του καλοκαιριού) την σκιά του απλώνει».

  Αυτή την ρίζα  θέλησαν να κόψουν οι νεότουρκοι του Κεμάλ το 1922, στη Σμύρνη και στον Πόντο,  για να μιλάνε «κάποιοι» σήμερα για «συνωστισμό», χωρίς ντροπή από  βουλευτικά  έδρανα. Αυτή τη ρίζα που συνδέει με το παρελθόν, θέλουν να κόψουν με κάθε τρόπο!

  Τα κόκκινα βουνά  της Ανατολής δεν είναι έτσι μόνον από το φλογισμένο ηλιοβασίλεμα, αλλά και από  το αίμα τόσων αθώων. Μια γενοκτονία που ζητάει ακόμα δικαίωση!

 

                                       Στη φωλιά του κούκου με «Greek  success story».

 

 Το Ελληνικό  δράμα δεν φαίνεται να έχει ευτυχισμένο τέλος, κάτι που σημειώνουν με βεβαιότητα  οι Financial Times.  Συγκλονιστική η δήλωση των ανθρώπων του ΔΝΤ μέσω της WALL STREET JΟURNAL:  “Κάναμε ζημιά στην Ελλάδα με τη συνταγή λιτότητας. Ωφελήθηκαν άλλες χώρες της  Ευρωζώνης και κάναμε κακό στην Ελλάδα”. Παραδέχονται ωμά πως το “μνημόνιο” δεν  ήταν αναγκαίο κακό, αλλά ΕΠΙΛΟΓΗ κάποιων με την Ελλάδα πειραματόζωο. Πως όμως η  χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων και της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς έπεσε τόσο βαθειά  στου κακού τη σκάλα;

   Δραματική η υπερπαραγωγή με το σενάριο δρομολογημένο από τις 4 Οκτ. 2009 και   προσωρινό τίτλο, «λεφτά υπάρχουν». Από τον Μάιο του 2010 και με φόντο το  Καστελόριζο, η ιστορία αρχίζει να παίρνει τον δρόμο της. Το «μνημόνιο Ι» είναι  το κυρίως σενάριο του δράματος, είναι η αρχή της πορείας στο χάος και η πορεία  των γυρισμάτων δείχνει πως το φινάλε θα είναι  μια Ελλάδα αποικία χρέους!

  Ο  πρωταγωνιστής της δραματικής υπερπαραγωγής ΓΑΠ δίνει το στίγμα από την πρώτη  πράξη, στιγματίζοντας τους «τεμπέληδες  Έλληνες» και δηλώνοντας απολογητικά προς  τους χρηματοδότες της ταινίας, πως «κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα». Από κοντά στο  στημένο αυτό παιχνίδι και η γεμάτη θράσος φωνή της «Bild»:  «Πουλήστε τα νησιά σας χρεωκοπημένοι Έλληνες».

  Μια  «διαβολικά καλοπληρωμένη» υπερπαραγωγή με «λεφτά υπάρχουν», που οδήγησε στην  πρωτόγνωρη νέα εποχή των «μνημονίων». Με το μέλλον της Ελλάδας σκοτεινό, τα  δρομάκια όλο πιο στενά και επικίνδυνα, τον Μινώταυρο να επιζητεί νέες θυσίες  αίματος και το χρυσό δισκοπότηρο άπιαστο όνειρο!

  Ποιός και ποιοί όμως είναι οι δολιοφθορείς, που παραδώσαν πεσκέσι την Ελλάδα στους  δανειστές-εισβολείς; Ας δούμε τι λένε εκείνοι, που λόγω και της θέσης τους,  γνωρίζουν…

    Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν (σύμβουλος του προέδρου Πούτιν), λέει: «Υπάρχει στρατηγική των ΗΠΑ και των παγκοσμιοποιητικών κύκλων για  την πρόκληση χάους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, να υπάρξει κοινωνικο-οικονομική  έκρηξη και να οδηγηθούν και τα δύο κράτη με τις ισχυρές ορθόδοξες χριστιανικές  ταυτότητες υπό τον άμεσο έλεγχο των Αμερικάνων».

   Αν αυτά τα λέει Ρώσος και γι΄ αυτό σε κάποιους φαντάζουν περίεργα, ας ακούσουμε  και την ευρωπαϊκή  φωνή του Γερμανού ειδικού σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ  Μίλερ (Mr.Dax).  Στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του «Showdown»,  αποκαλεί τον ΓΑΠ «εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και πως μέσω αυτού «το  ΔΝΤ στύβει την Ελλάδα με στόχο τα κοιτάσματα φυσικού αερίου».

   Συνεχίζει ο Mr.Dax στο βιβλίο του: «Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον 6^ο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της, τους οίκους αξιολόγησης και τα  όπλα της μυστικής διπλωματίας. Σε αυτό το πλαίσιο ο ΓΑΠ  και οι άνθρωποι του έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την  Ευρώπη και τη Γερμανία εναντίον της Ελλάδας…Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει  την κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας και να εξαναγκάσει την Ελλάδα να  παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες αντί  πενιχρού τιμήματος».

   Να αναφερθούμε επίσης στην μαρτυρία του πρώην υπευθύνου του ΔΝΤ Στρoς  Καν, που είπε πως η συμφωνία για την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ έγινε πολύ πριν  τις εκλογές του Οκτ. 2009 με τον ΓΑΠ.  Όπως και στην καταγγελία της υπαλλήλου  της ΕΛΣΤΑΤ κυρίας Γεωργαντά, για το «μαγείρεμα» του χρέους, που οδήγησε στην  μέγγενη των «μνημονίων».

  Όλες οι  μαρτυρίες αναφέρονται στα πρόσωπα και τον λόγο που η Ελλάδα κατάντησε  αποικία  χρέους. Η Ελλάδα εκποιήθηκε με στόχο τον φυσικό της πλούτο και για να  χτυπηθεί το ευρώ. Ήταν το πειραματόζωο και ο ΓΑΠ ως «ειδικός επιστήμονας»,  άνοιξε την κερκόπορτα για να μπει η πανούκλα!

  Η  περίοδος ΓΑΠ, του τραπεζίτη Παπαδήμου και της συγκυβέρνησης, είναι η συνέχεια  της υπερπαραγωγής «μνημόνιο». ‘Αν σε κάποιους παραμένει η απορία, γιατί ο  πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς δεν υλοποιεί την μοναδική δέσμευση για εξεταστική επιτροπή «πως φτάσαμε στο μνημόνιο», η απάντηση είναι,  πως κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στο σενάριο της υπερπαραγωγής του Καστελόριζου!

  «Λεφτά  υπάρχουν», όμως αυτά προσφέρονται αποκλειστικά για τους πρωταγωνιστές της  υπερπαραγωγής “Καστελόριζο-μνημόνια”. Ειδικά για τον ΓΑΠ προσφέρονται και  ταξίδια αναψυχής για να περιφέρεται ανά τον κόσμο, μιλώντας σε διεθνή φόρα επί  πληρωμή και με τις ευλογίες της βουλής των Ελλήνων!

   Ενδιαφέρουσα επί του θέματος και η εκτίμηση της Deutsehe Bank, για τα  τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης, αξίας 427 δις ευρώ. Δηλ.  τα 2/3 του ελληνικού χρέους!

  Η  συμμετοχή στο έγκλημα, η σιωπή και η συγκάλυψη, είχε φαίνεται έναν και μοναδικό  σκοπό. Να οδηγηθεί η Ελλάδα σε κατάσταση πτώχευσης  για να ξεπουλήσει τον πλούτο  της και να καταντήσουν οι Έλληνες κωπηλάτες της γαλέρας!

Εάν  αυτό δεν είναι εθνικό έγκλημα και  εθνική προδοσία, τότε τι είναι;

   Να επισημάνουμε εδώ πως όλοι όσοι τόλμησαν να μιλήσουν για την ύπαρξη αυτού του  πλούτου, και τον λόγο που οδήγησε στα μνημόνια  απαξιώθηκαν και λοιδορήθηκαν από  συγκεκριμένους πολιτικούς και  πληρωμένα ΜΜΕ. Κατηγορήθηκαν για φαντασιώσεις και  παραμύθια. Τώρα που όλοι παραδέχονται την ύπαρξη αυτού του πλούτου, η Ελλάδα  είναι ήδη υποθηκευμένη μέσω των «μνημονίων». Όλα τώρα ανήκουν στους δανειστές.  Η ζημιά έγινε, η προδοσία συνεχίζεται, ένας ολόκληρος λαός όχι μόνον κοιμάται  αλλά και ροχαλίζει όρθιος, οι προδότες κυκλοφορούν ελεύθεροι και τον λογαριασμό της προδοσίας θα τον πληρώσουν και τα αγέννητα!

   Στο παραμύθι όμως που τώρα στην σκηνή «παίζουν» και οι Κινέζοι, προσφέρεται «Greek Succes Story»  με ρύζι και συμπάθεια!

Η Ελλάδα  φαίνεται πως είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που κινεζοποιείται σε μισθούς,  κοινωνική ασφάλιση και επιπέδου ζωής!

  Έλληνες  Κινέζοι με ευρωπαϊκό διαβατήριο στην εποχή των «μνημονίων», της ύφεσης και της  ανεργίας. Με κυβερνήτες τους ίδιους που οδήγησαν το καράβι “ΕΛΛΑΣ” σε ξέρα, να  παριστάνουν τώρα τους σωτήρες!

Από όλο  αυτό το παραμύθι, τελικά αυτό που θα μείνει, είναι ο …δράκος, οι “σωτήρες” και  μια Ελλάδα αποικία χρέους!

 

«Μακεδονικό» εκρηκτικό μείγμα!

Το “Μακεδονικό” είναι  ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα, δημιούργημα των “Μεγάλων Δυνάμεων”. Στο παιχνίδι  τους αυτό οι “Δυνάμεις” αυτές, χρησιμοποιούσαν πάντα τις μικρότερες χώρες, με  σταθερό στόχο και σκοπό τον έλεγχο του γεωπολιτικού παιχνιδιού!

Η Μακεδονία ως  γεωγραφικός χώρος ήταν πάντα μεγίστης γεωστρατηγικής σημασίας. Το κλειδί που θα  άνοιγε την πόρτα του φρουρίου για να ενώσει την Ευρώπη με την Ασία και τις “πάνω  χώρες” με τις θερμές νότιες θάλασσες.

Η έξοδος στις θερμές  θάλασσες ήταν παλιό όνειρο της Τσαρικής Ρωσίας και το κλειδί σε αυτό, ήταν η  Μακεδονία. Η ιστορία “μαρτυράει” τις προσπάθειες του Μ. Πέτρου και της Μ.  Αικατερίνης για τον έλεγχο της Μακεδονίας. Τα “Ορλωφικά” (1770) και η “Συνθήκη  Κιουτσούκ Καϊναρτζή” (1774), ήταν μέρος αυτού του παιχνιδιού. Όλα αυτά όμως προϋπέθεταν και ένα ελεγχόμενο ελληνικό κρατίδιο  υπό την μητέρα Ρωσία!

Ο “Κριμαϊκός Πόλεμος”  Ρωσίας-Οθωμανών δημιουργεί συνθήκες αντιρωσικές από τις άλλες “Δυνάμεις”, οι  οποίες συμμαχούν με τους Οθωμανούς, για να ανακόψουν την κάθοδο των Ρώσων στις  θερμές θάλασσες. Ακολουθούν η δολοφονία Καποδίστρια, η έξωση του Όθωνα και ο  πλήρης έλεγχος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους από τους Άγγλους, λόγω των  δανείων του Αγώνα. Για να γίνει η Ελλάδα το τέλειο αγγλικό προτεκτοράτο!

Οι Ρώσοι τώρα  αντιλαμβανόμενοι πώς χάνουν οριστικά την Ελλάδα, επιλέγουν ως πολιορκητικό κριό,  για τον ίδιο σκοπό, τους ομόδοξους Βουλγάρους. Η επίθεση πλέον αποκτά σλαβικά  χαρακτηριστικά και για τον σκοπό αυτό, αναλαμβάνει δράση ο Ρώσος πρέσβης κόμης  Ιγνάτιεφ. Με φιρμάνι του Σουλτάνου και κατά επιθυμία των Ρώσων (1871),  ανακηρύσσεται η Βουλγαρική “Εξαρχική Εκκλησία!”

Τους “Εξαρχικούς”  Βαλκάνιους καταγράφουν ως Βουλγάρους και γι ’αυτό οι διωγμοί ήταν κυρίως μεταξύ  δασκάλων, ιερωμένων και προεστών. Αν κατόρθωναν να εξοντώσουν τα γκεσέμια του  τόπου, τότε ο Μακεδονικός Ελληνισμός θα παραδινόταν στους Σλάβους και η  Μακεδονία στους Ρώσους!

Με την “Συνθήκη του  Αγ. Στεφάνου”, οι Βούλγαροι ενσωμάτωσαν όλη την Μακεδονία ως τον Αλιάκμονα,  εκτός Θεσ/νίκης και Χαλκιδικής. Αυτό όμως  δημιουργεί επαναστατική έκρηξη στη  Μακεδονία. Στον Όλυμπο υπό τον επίσκοπο Κίτρους Μ. Λούση, στην Άνω Μακεδονία (Πρέσπες  κλπ) και στην Ελίμεια, υπό τον Κοζανίτη Ιωάννη Γκοβεδάρο!

Με το “Συνέδριο του  Βερολίνου” καταργείται η “Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου” και ο Μακεδονικός Αγώνας  αρχίζει. Το 1896 οι Βούλγαροι που δεν ησυχάζουν, ιδρύουν στη Θεσ/νίκη την  “Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση” (ΒΜΡΟ), η οποία τρομοκρατεί κάθε  ελληνικό στοιχείο.

Αντίβαρο στην ΒΜΡΟ  οργανώνεται, με πρωταγωνιστή το Πατριαρχείο, η Εθνική Άμυνα. Ο Καστοριάς  Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Γρεβενών Αιμιλιανός και ο Δράμας Χρυσόστομος (ο  εθνομάρτυρας της Σμύρνης το 1922), αναλαμβάνουν το συντονισμό του Αγώνα.

“Έλληνες, σώστε τη  Μακεδονία και η Μακεδονία θα μας σώσει”, φωνάζει ο Γραμματέας του Ελληνικού προξενείου Μοναστηρίου, ΄Ιων Δραγούμης.

Στις 20 Ιουλίου 1903  οι Βούλγαροι, στην γιορτή του Προφήτη Ηλία (Ήλιντεν), κηρύττουν επανάσταση με  σύνθημα “η Μακεδονία στους Μακεδόνες”. Στην αρχή θέλουν αυτόνομη  Μακεδονία και ύστερα…Βουλγάρικη. Όπως έγινε και με την Ανατολική Ρωμυλία! Οι  κομιτατζήδες αναλαμβάνουν δράση και η Ελλάδα αντιδρά, ιδρύοντας το “Μακεδονικό  κομιτάτο” υπό τον δημοσιογράφο Δ. Καλαποθάκη!

Ο θάνατος του Παύλου  Μελά το 1904 στη Στάτιστα, είναι το κορυφαίο γεγονός που ξυπνάει από το λήθαργο  το επίσημο ελληνικό κράτος και σε 4 χρόνια, η Ελλάδα υψώνει την σημαία της στη  Μακεδονία!

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι  κατοχυρώνουν την Μακεδονία στην Ελλάδα, αλλά χάνονται τα εδάφη του Πόντου. Για  να ακολουθήσει αργότερα η απόφαση Τίτο και Στάλιν, επαναφοράς του “Μακεδονικού”  στην επικαιρότητα. Επειδή τα έθνη αφανίζονται, όταν αφανίζεται η μνήμη τους, παρακολουθούμε την εξέλιξη του “Μακεδονικού” στην πορεία του χρόνου.

Με στόχο πάντα την  έξοδό της στις θερμές θάλασσες η Ρωσία, συνεχίζει και τώρα την ίδια τακτική. Η  πολιτική της τσαρικής Ρωσίας, με άλλους τρόπους. Ιδρύεται η Βαλκανική  Κομμουνιστική Ομοσπονδία και από το 1924, θεωρείται ως διεθνιστικό καθήκον η  ανεξαρτησία Μακεδονίας και Θράκης. Η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θέλει την  Μακεδονία πλήρως προσαρτούμενη στην Γιουγκοσλαβία και για τον σκοπό αυτό, ο Τίτο  ιδρύει την “Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία” της Γιουγκοσλαβίας. Η μία εκ  των Ομοσπονδιών βαφτίζεται “Μακεδονία” και ο Τίτο χρησιμοποιεί τον Ελληνικό  εμφύλιο (1946-49), προκειμένου να ενσωματώσει και την Ελληνική Μακεδονία.

Με την “Συμφωνία της  Γιάλτας” μεταξύ Τσώρτσιλ-Στάλιν, επικυρώνεται κατά 90% η Ελλάδα στην Αγγλική  επιρροή και η Γιουγκοσλαβία κατά 50-50% μεταξύ Ανατολικών και Δυτικών. Έτσι  αρχές του 1946, το ΚΚΕ του Ν. Ζαχαριάδη κηρύττει αποχή και η 2^η ολομέλεια ήδη έχει αποφασίσει την έναρξη του Εμφυλίου. Ο δε πρόεδρος της «Λαϊκής  Δημοκρατίας της Μακεδονίας» Ντημήτρη Βλαχώφ, δηλώνει τον Απρίλιο του  1946: «Οι Έλληνες δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα  στη Μακεδονία του Αιγαίου».

Ο Στάλιν είναι  αντίθετος με τον Ελληνικό Εμφύλιο,  αλλά αυτός πραγματοποιείται με απόφαση της Τρόϊκας Ν.Ζαχαριάδη, Γιάννη Ιωαννίδη,  Πέτρου Ρούσου, υπό την υψηλή εποπτεία και στήριξη του Τίτο.

Με το “Σχέδιο  Λίμνες” προβλεπόταν αυτόνομο κράτος Μακεδονίας και Θράκης. Η ρήξη  Τίτο-Στάλιν άφησε «ακάλυπτους» τους ηγέτες του Εμφυλίου και μη έχοντας πλέον  προστασία η Τιτο-κομμουνιστική πλευρά, ηττάται. Η Ελλάδα πλέον ρημαγμένη και ο  Τίτο τώρα υποδύεται τον “αδέσμευτο”, ελέω Γιάλτας (50%-50%).      

Σε αυτή τη φάση ο  Τίτο είναι χρήσιμος ως “αδέσμευτος” για τους “Δυτικούς” και το “Μακεδονικό”  παραμένει εν υπνώσει. Ένα πρόβλημα ανοιχτό για το μέλλον. Η “ενιαία Μακεδονία”  όμως διδάσκεται για χρόνια στα σχολεία τους, παρουσιάζεται ως περιοχή υπό  ελληνική κατοχή και πως κάποτε πρέπει να ελευθερωθεί!

Έτσι “γυρίζει” ο  χρόνος, για να φτάσουμε στην 10ετία του “90”, όπου διαλύεται η ενιαία  Γιουγκοσλαβία. Τότε από τις έξι ομοσπονδίες επιβιώνει αυτή με την ψευδωνυμία  “Δημοκρατία της Μακεδονίας” και τα Σκόπια (Σεπτ.1991), ανακηρύσσονται ανεξάρτητο  κράτος!

Είναι τότε που στην  Ελλάδα το Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, υπό τον πρόεδρο Κ.Καραμανλή, αποφασίζει  πως η Ελλάδα ουδέποτε θα αναγνώριζε κράτος με το όνομα Μακεδονία ή με παράγωγο  του ονόματός του. Μόνον το ΚΚΕ πρότεινε αναγνώριση με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Για εκείνη την  περίοδο που “παίχτηκαν” πολλά, αξιοπρόσεχτες είναι οι αποκαλύψεις του προέδρου  του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α., στην πολιτεία του New  Hampshire, Κρίς Σπύρου. Αποκαλύπτει πως ενώ ο ίδιος επιστρατεύτηκε από την τότε  ελληνική κυβέρνηση να βοηθήσει, βίωσε από πλευράς ελληνικών ηγεσιών τον  απαράδεκτο ενδοτισμό, την υποχωρητικότητα και πολλές παραχωρήσεις!

Ενώ επίσημα η  ελληνική θέση ήταν μη αναγνώριση ονομασίας με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό της,  θέση που είχε γίνει δεκτή από το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης  (16/12/1992) και από τον υποψήφιο πρόεδρο των Η.Π.Α. Bill  Clinton (3/10/1992), φάνηκαν στην πορεία άλλα περίεργα πράγματα.

«Ενώ εμείς είχαμε  αποδοθεί σε αυτόν τον αγώνα, η Ελληνική κυβέρνηση διεξήγε μυστικές συζητήσεις με  άλλες ευρωπαϊκές, για την εξεύρεση τρόπου παράκαμψης της Ε.Ε. και αναγνώρισης  του κρατιδίου υπό του Ο.Η.Ε. και αυτό έγινε τελικά.

Στις 22/1/1993 η  κυβέρνηση των Σκοπίων υπέβαλε αίτημα στον Ο.Η.Ε. και με τη συγκατάθεση Ελλάδος,  Αγγλίας, Γαλλίας και Ισπανίας, έγινε δεκτό το νεότευκτο κράτος ως FYROM (τίτλος που περιείχε τη λέξη Μακεδονία). Το πρώτο βήμα  είχε γίνει με τις ελληνικές ευλογίες!».

Η σύνθετη ονομασία  επεβλήθη με τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης, για να δηλώσει ο Κρις  Σπύρου μετά από αυτό: «Εκείνη την ημέρα είχε  πεθάνει ένα κομμάτι από την ελληνικότητά μου. Αν ερωτηθείτε ποια ήταν η επίσημη  θέση της Ελλάδος στο Μακεδονικό, μη διστάσετε να απαντήσετε ότι ψήφισε υπέρ της  αναγνώρισης.».

Άρα, το πρώτο και  μοναδικό μη ελληνικό κράτος με το όνομα Μακεδονία, “γεννήθηκε” στις 7 Απριλίου  1993 και η επίσημη Ελλάδα ψήφισε υπέρ της αναγνώρισης!!!

Για να σοκάρει και η  δήλωσή του τότε προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών υποθέσεων Η.Π.Α. Lee Hamilton: «Συμβιβαστήκαμε αστραπιαία και δεν προλάβαμε να σας  βοηθήσουμε. Γιατί μας αφήσατε σύξυλους με την υποχώρησή σας.».

Ο δρόμος “Μακεδονία”  χαραγμένος από παλιά, οδηγεί στις θερμές θάλασσες και είναι η λεωφόρος που  οδηγεί στην Κασπία και στην υπερκαυκασία. Στα πετρέλαια της περιοχής. Οι αγωγοί  μεταφοράς πετρελαίου και Φ.Α. από Ανατολή στη Δύση, θυμίζουν τον Ρωσικό αγωγό  Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και την πτώση της τότε κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή.  Θυμίζει και την αμνησία όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων που παριστάνουν πως  πάσχουν από τη νόσο Alzheimer,  ως προς την “Σύμβαση Cooper!”

Η σύγκρουση γιγάντων  έχει πρωταγωνιστές τις εταιρείες Exon, Chevron και Hallibarton.  Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με γερμανική απαίτηση, τα προτεκτοράτα Βοσνίας,  Ερζεγοβίνης, Μαυροβουνίου, Κοσσυφοπεδίου, Σκοπίων κλπ, δεν μας λένε τίποτα; Τα  γεγονότα στην Κύπρο από την τουρκική εισβολή του ‘74’, το “σχέδιο Ανάν”, τα  σημερινά γεγονότα στη Μεγαλόνησο και τα προηγηθέντα-συνεχιζόμενα μνημόνια στην  Ελλάδα, πόσο τυχαία είναι;

Το γεωπολιτικό  παιχνίδι στην περιοχή είναι πολύ σκληρό. Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να  παίξουν τον ρόλο του ενεργειακού προμηθευτή της Ε.Ε., αλλά οι άλλοι παίχτες  είναι κολοσσιαίων διαστάσεων. Η.Π.Α.-Ρωσία-Ισραήλ και Γερμανία, κινούν τα  νήματα. Το οικονομικό μέλλον της Ελλάδος, αλλά και η ίδια η υπόστασή της,  εξαρτώνται από τον χειρισμό και τις συμμαχίες για την διαχείριση του πλούτου που  έχει!

Ο Matthew Νimitz επανέρχεται τώρα αποφασισμένος για να επιβάλλει οπωσδήποτε ονομασία στο  “Μακεδονικό” ως το καλοκαίρι και από την “αντίδραση” των ελληνικών κυβερνήσεων,  εξαρτώνται πολλά. Ίσως είναι η τελευταία παρτίδα και στο βάθος, μετά την Κύπρο,  η Θράκη και η Μακεδονία!

 

 

«Βιασμός στο νησί της Αφροδίτης!»

«Σαν  σήμερα βιώνουμε τον καπιταλισμό στην πιο βάρβαρη εκδοχή του. Τόσο από την  αλαζονεία του – ότι έπαιζε πια μόνος του στο γήπεδο – όσο και από τη φύση του να  γεννάει κρίσεις μέσα από τις οποίες βοηθάει τη συσσώρευση χρήματος και εξουσίας  σε όλο και πιο λίγους… Το σύστημα αυτό πρέπει να αλλάξει, να καταρρεύσει ως το  πιο επικίνδυνο για τον άνθρωπο και τροχοπέδη για την πρόοδό του. Διαλύει τον  άνθρωπο και τον πλανήτη… Αύριο το πρωί θα ξυπνήσουν χιλιάδες παιδιά χωρίς  γάλα. Αυτός ο κόσμος πρέπει να καεί!». (Θάνος Μικρούτσικος – “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ” 23/3/2013).

Ήταν  πάντα γνωστό, πως το παιχνίδι των Μεγάλων Δυνάμεων ξετυλιγόταν εις βάρος των  μικρότερων λαών και τις περισσότερες φορές, με την εθελοντική συνεισφορά των  “ηγετών” αυτών των μικρότερων λαών. Όπως επίσης είναι γνωστό πως η ευαίσθητη  ανατολική λεκάνη της Μεσογείου ήταν πάντα στις προτεραιότητες προς τακτοποίηση  του Αμερικανικού παράγοντα!

Μετά  την ήττα στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ δια του Κίσσινγκερ “φρόντισαν” με ιδιαίτερη  φροντίδα για τον πέριξ της Μεσογείου χώρο. Λίβανος, Παλαιστίνη, Αίγυπτος, Συρία,  Κύπρος κ.λπ. Ως φρούριο ελέγχου τους στην επικίνδυνη και νευραλγική αυτή ζώνη,  αλλά και ως αγωγό των συμφερόντων τους στην περιοχή, είχαν επιλέξει το κράτος  του Ισραήλ!

Εδώ να  επισημάνουμε την περίπτωση της «αδέσμευτης» Κύπρου, η οποία λόγω και της  γεωγραφικής της θέσης, θεωρούνταν ως μια μη ελεγχόμενη και επικίνδυνη ζώνη. Ως  εκ τούτου με την τουρκική εισβολή το 1974 επέτυχαν αυτό το στρατηγικό  αεροπλανοφόρο της Μεσογείου να το ευνουχίσουν!

Αν η  Ρωσική επιρροή στην “αδέσμευτη” Κύπρο ήταν πάντα ο πονοκέφαλος των ΗΠΑ και  χρειάστηκαν ανθρωποθυσίες για τον έλεγχο της Μεγαλονήσου, σήμερα επιδιώκεται ο  πλήρης έλεγχος με “ειρηνικούς” τρόπους. Απαιτούν πλέον τα πάντα, μέσα από την  παγίδα της Ευρωζώνης!

Φαίνεται πλέον καθαρά, πως η άλωση της Κύπρου δεν τελείωσε με την τουρκική  εισβολή το ’74. Τότε ήταν η πρώτη φάση ενός καλά μελετημένου σχεδίου και μάλλον  έχει σχέση με την φαλκίδευση της ακεραιότητας ολόκληρου του ελλαδικού χώρου. Αν  είναι έτσι, την συνέχεια θα την δούμε στο Αιγαίο, στη Θράκη, στη Μακεδονία! Η  Ελλάδα, το γρηγορότερο, πρέπει να συνειδητοποιήσει πως παίζει εν ου παικτοίς και  πως καμιά συμμαχία και διεθνής συμπαράσταση δεν μπορεί να την σώσει, αν η ίδια  δεν αυτοπροστατευθεί από εκείνους που εφαρμόζουν τον νόμο της ζούγκλας!

Hannibal ante portas (Ο Αννίβας προ των πυλών) και αν αυτό δε γίνει συνείδηση και τώρα, η τελική φάση  του σχεδίου των ισχυρών θα φέρει το τέλος της χώρας αυτής!

Με την  Μνημονιακή Ελλάδα ανίσχυρη οικονομικά, διαλυμένη κοινωνικά, πολιτικά και με  σοβαρά προβλήματα στο στρατιωτικό σκέλος, φαίνεται να διέρχεται βαθύτατη εθνική  κρίση. Αν αυτό συνδυαστεί και με το γεωστρατηγικό παιχνίδι, τότε τα πράγματα  γίνονται απείρως πιο σοβαρά!

Πετρέλαιο, Φ.Α. – υδρογονάνθρακες και τώρα οι υδρίτες στην περιοχή του  Καστελλόριζου, που φαίνεται να είναι η «ενεργειακή ζωή» της Ευρωζώνης για  πολλά χρόνια. Έτσι εξηγούνται τα Μνημόνια, η ξαφνική επίσκεψη Ομπάμα στο Ισραήλ  με “επίθεση” φιλίας στην Τουρκία και το διάγγελμα Οτσαλάν για τερματισμό του  εμπόλεμου με την Τουρκία!

Την  ιστορία φυσικά και δεν τη γράφουν μεμονωμένα γεγονότα, αλλά ολοκληρωμένες  εξελίξεις, που συγκλίνουν όμως σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η Κύπρος βίωσε την  Οθωμανική κατάκτηση, την Βρετανική αποικιοκρατία, για να έρθει η αμερικανική  επιβολή ως ανάχωμα στους Σοβιετικούς και τώρα “σφήνα” η γερμανική επιβολή, για  μοίρασμα της ενεργειακής πίτας!

Ο  γερμανικόςΑττίλας τώρα, εντός των Πυλών. Τί κι αν ο σύμβουλος του  Σόϊμπλε κ. Φουστ χαρακτηρίζει “ηλίθιο πείραμα την απόφαση για την Κύπρο  και καταστροφική για την αξιοπιστία της Ευρωζώνης” και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου  Χρυσόστομος, “να κάτσουν στο σκαμνί όσοι έχουν ευθύνες;” Αυτοί που σχεδίασαν το  “Σχέδιο Ανάν” δεν παραιτήθηκαν του σκοπού τους και έχουν βάλει σκοπό και στόχο να το επαναφέρουν και να το επιβάλουν!

Η κρίση  που χτυπάει ως κακός ιός τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, δεν είναι κρίση χρέους.  Είναι κάτι σοβαρότερο και αφορά όλη τη δομή και λειτουργία της Ε.Ε. Ένας φαύλος  κύκλος με συγκεκριμένα και στοχευμένα θύματα, δίχως καμιά ασφάλεια στους  επενδυτές (κούρεμα ομολόγων (PSI)  στην Ελλάδα και καταθετών στην Κύπρο). Καμιά ασφάλεια στους πολίτες,  αποβιομηχάνιση χωρίς όρια και την ανεργία να φαντάζει εφιάλτης. Αν αυτό  σημαίνει Ευρωζώνη, είναι λύση η παραμονή στο Ευρώ;

Οι  επιχειρηματικές Ελίτ φαίνεται πως οραματίστηκαν λύσεις, όπου το παραγόμενο  κέρδος θα διοχετευθεί στα θυλάκια των κατεστημένων συμφερόντων. Τα ενεδρεύοντα  όμως ερπετά και συνεργάτης τους, ήταν πάντα γέννημα θρέμμα της πατρώας γης. Ποτέ  όμως δεν κάναμε τον κόπο να παραμερίσουμε την πέτρα κάτω από τα πόδια μας, για  να τα αποκαλύψουμε και να τα πατήσουμε!

Με  επιστημονικό τρόπο, επικουρούμενοι από τα ΜΜΕ, μας κατευθύνουν μεθοδικά προς την  καλοστημένη φάκα, εξουδετερώνοντας και μουδιάζοντας συνειδήσεις και οδηγώντας  μας ως αγέλη προβάτων στο σφαγείο!

Η  Αφροδίτη της Κύπρου βιασμένη πλέον και παρατημένη στα σοκάκια της λήθης. Προϊόν  βιασμού το μπάσταρδο που έρχεται με ξανθιά κώμη και προδιαγραφές υπηρέτη των  Ούννων. Τα χέρια όμως που παρέδωσαν δεμένη την Αφροδίτη στους βιαστές, είναι  ντόπιοι Ελληνογενείς. Είναι αυτοί που τους έλειπε η ελληνική συνείδηση!

Ευαγόρας Παληκαρίδης, Γρ. Αυξεντίου, Καραολής και Δημητρίου, θα στριφογυρνάνε  στα “φυλακισμένα μνήματα”. Όλοι οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ και οι “Αδικαίωτοι” της  τουρκικής εισβολής του ’74, θα έχουν την ίδια απορία!

Για την  Κύπρο, έγραψε ο Αργ. Μαρνέρος: “Κόρη γεννημένη πάνω σε  κοράλι. Από θεών συνουσία. Κόρη βιασμένη από τυφλούς και μαστροπούς. Αυτό που με  προβληματίζει, είναι ότι έχει συλλάβει”.

Όπως  και να έχει όμως, το επώδυνο δίλημμα που τέθηκε στην Κύπρο, πήρε μία γενναία  απάντηση. Ένα περήφανο ΟΧΙ. Ο “πολίτης”, όμως,  μέσα σε όλα αυτά γυμνός, με το  γλειφιτζούρι της χρεοκοπίας και τους “σωτήρες” προβεβλημένους από τα ΜΜΕ, να του  θολώσουν το μυαλό. Να γλείφει το χθες και να σκέφτεται, να μασάει το σήμερα και  να φτύνει. Τον τρομοκρατούν συνέχεια με τον μονόδρομο. Σφίξε τα λουριά σου και  ακολούθα, για να έρθει το τελικό παράγγελμα… σαπουνίστε τη θηλιά σας!

Σαν  σπασμένο αυγό μέσα στο τηγάνι η Κύπρος, φαντάζει σαν μια άλλη Ελλάδα και τους  “σωτήρες” ένα γύρω, με το πιρούνι στο χέρι έτοιμους για το τέλειο φαγοπότι.  Γλείφουν κιόλας τα χείλη τους!

Σε μια  κοινωνία οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά μη βιώσιμη, πρέπει να μπουν  “κόκκινες γραμμές”. ΝΑΙ, πρέπει να αλλάξουν πολλά. Η ψεύτικη οικονομία των  δανεικών και το τραπεζικό σύστημα “φούσκας” στην Κύπρο, ήταν μια αυταπάτη!

Η μοίρα  Κύπρου και Ελλάδας ήταν και θα είναι πάντα κοινή. Χρειάζεται ένα εθνικό  πρόγραμμα σωτηρίας με συμφωνία όλων των πολιτικών δυνάμεων, που θα  σταματήσει να λέει ΝΑΙ σε μια αποτυχημένη πολιτική, που μόνον καταστρέφει. Τα όρια κάθε πολιτικής τα θέτουν οι ίδιοι οι άνθρωποι,  αφού αφορούν τους ίδιους!

Μπορεί  ο Μάριο Βέργκας Λιόσα να λέει: “Δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα…”, αλλά τα  γεγονότα επιτρέπουν τον Ν. Καραγιαννίδη στο BANISTIR POINT της Real News,  να “καρφώνει”: «Στη διαδρομή της ιστορίας δεν υπήρξε  φαινόμενο κοινωνίας, μεγαλοκοινωνίας, χωρίς το μπουρδέλο της». 

 

 

Από την Παναγιά Μικροκάστρου στον ανήφορο  για το Τσοτύλι!

« Η Ιερά Μονή Μικροκάστρου την οποία  παραφόρως ηγάπησα, μάρτυς έστω μόνον ο Θεός…» (Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος  Ζαφειρόπουλος).

 

Ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς  έγραψε, πως: «τα ιδανικά, όταν ανθίζουν και ζούνε στο σπίτι του καθενός, ο  ποιητής τους χτίζει τα παλάτια τους. Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά, όταν ξεπέφτουν  και ο καθένας τα διώχνει από το σπίτι του, ο ποιητής τα παίρνει στο καλύβι του  και άσυλο τους χορηγεί».

Η 10/ετία του ’50 ήταν γενικότερα για την  Ελλάδα μια δύσκολη περίοδος, αλλά ειδικότερα για την επαρχία Βοϊου, ακόμα πιο  δύσκολη! Εκτός από τα εθνικά ιδανικά που ήταν σε έξαρση εκείνη την εποχή, η  κοινωνία χρειαζόταν τον άνθρωπο εκείνο, που θα άνοιγε την αγκαλιά του και θα  στέγαζε στο καλύβι του, ως άλλος ποιητής, τα βάσανά της!

Ένας σημαντικός πυλώνας αναβάθμισης ενός  τόπου και μάλιστα μιας κοινωνίας φτωχής και παρατημένης από την επίσημη  πολιτεία, είναι και ο παράγοντας άνθρωπος. Όταν μάλιστα ο άνθρωπος αυτός  εμφανιστεί, τότε πολλά μπορούν να αλλάξουν και με το καινούργιο, μπορούν να  οικοδομηθούν αυτά που για χρόνια έλειπαν!

Ξεδιπλώνοντας την διαδρομή του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Ζαφειρόπουλο στην επαρχία Βοίου, θα δούμε πως ο  άνθρωπος αυτός ερχόμενος σε αυτόν τον τόπο, έφερε άλλον αέρα, κάνοντας την ζωή  των ανθρώπων…πιο ανθρώπινη! Ήταν ένας άνθρωπος με αγάπη στον Θεό και στον  άνθρωπο, που όσο και αν ακούγεται τόσο απλό, άλλο τόσο δύσκολο είναι.

Ο Χρυσόστομος Ζαφειρόπουλος έζησε τα  περισσότερά του χρόνια στην επαρχία Βοϊου, για να προσφέρει αγάπη στον απλό  άνθρωπο, σε αυτή τη φτωχή επαρχία.

Από την Κερπική Γορτυνίας ο Χρυσόστομος,  Ζαφείρης στο βαφτιστικό του, σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε  στον Εθνικό Στρατό κατά την περίοδο 1946-49 με τον βαθμό του ανθ/γού και έζησε  την φρικτή αγριότητα του εμφύλιου, με τον θάνατο του αδελφού του στα βουνά της  Φλώρινας.

Στην Μακεδονία ήρθε για να παραλάβει τα  οστά του αδελφού του, όταν από νάρκη στην περιοχή της Έδεσσας σκοτώθηκαν όλοι οι  άλλοι επιβαίνοντες στο αυτοκίνητο, πλην αυτού. Ίσως και να ήταν αυτό που τον  οδήγησε οριστικά στον δρόμο της εκκλησίας!

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης  τότε ο Ιάκωβος και με πρόσκλησή του, ο Ζαφείρης χειροτονήθηκε στις 9 Αυγ. 1953  στην Αγ.Τριάδα Σιατίστης και ονομάστηκε Χρυσόστομος. Αντάλλαξε την ιατρική  μπλούζα με το ράσο. Στις 15 Αυγ. 1953 χειροτονήθηκε  ιερέας στην Παναγιά Μικροκάστρου.

Η φτώχεια εμφανής σε όλη την περιοχή και  οι δυσκολίες του κόσμου τον έκαναν να αντιληφθεί την πραγματικότητα και να  συμμετέχει ενεργά, βοηθώντας όσο μπορούσε!

Η αφοσίωση στο έργο του έγινε γνωστό  πέραν των συνόρων της επαρχίας Βοϊου και την περίοδο 1956-59, όταν φοιτούσε στην  Θεολογική Σχολή της Χάλκης, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας εκτιμώντας τον χαρακτήρα  του, τον πρότεινε για την θέση του επισκόπου Σικάγου (ΗΠΑ). Το απέρριψε, όπως  και άλλες τιμητικές θέσεις στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας, για να  ξαναγυρίσει στην Ιερά Μονή Παναγίας Μικροκάστρου. Ίσως στο μοναστήρι της  Παναγιάς Μικροκάστρου βρήκε αυτό που γύρευε. Το καλύβι που έλεγε ο ποιητής, για  να «μαζέψει» τον πόνο των ανθρώπων σε αυτή την ξεχασμένη επαρχία. Μητροπολίτης  εδώ ο Ιάκωβος, που με φροντίδα του στο Μοναστήρι Μικροκάστρου δημιουργήθηκαν το Πρεβαντόριο για καχεκτικά και αδενοπαθή παιδιά, το Ορφανοτροφείο, το  γηροκομείο, η οικοκυρική σχολή, το Δημοτ. Σχολείο και την πνευματική  εποπτεία όλων αυτών, είχε ο Πατέρας Χρυσόστομος.

Για κάποιους λόγους όμως καθαρά δικούς  του έφυγε από το Μοναστήρι, άνοιξη 1961 και κατετάγη στο Α΄ Σώμα Στρατού  (Κοζάνη), ως στρατιωτικός ιερέας. Μέσω του «τύπου» έστειλε αποχαιρετιστήρια  επιστολή προς όλους: «…Ήλθα πάμπτωχος και φεύγω βαθύπλουτος από κοντά σας.  Βαθύπλουτος εις αισθήματα αγάπης, την οποίαν αγάπην απέκτησα χάριν σε Σας. Χαριν  σε Σας, όπου τόσον πολύ με αγαπήσατε, ώστε μέσα από το πρόσωπον ενός εκάστου και  μιας εκάστης εξ υμών, έβλεπα αναδυομένην την φωτογραφίαν, όχι προσώπων τυχαίων,  αλλά την συγκεκριμένη φωτογραφίαν των οικείων μου: του πατρός μου, της μητρός  μου, του αδελφού μου, της αδελφής μου…».

Αγάπησε το Βόιο και τους ανθρώπους του  και όταν ακόμα του προσφέρθηκαν θέσεις ανώτερες στο εξωτερικό, προτίμησε να  παραμείνει εκεί. Έτσι, όταν ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Πολύκαρπος του  ζήτησε να επιστρέψει πίσω, εκείνος δέχτηκε. Γυρίζει στο Βόιο με τον βαθμό του  Πρωτοσύγκελου και επιλέγει ως έδρα το Τσοτύλι.  Ήταν 14 Μαΐου  1965!

Στις μέρες του, η φτωχή αυτή περιφέρεια  έγινε φάρος πνευματικότητας, όπου πολλά φτωχά παιδιά μπόρεσαν να σπουδάσουν και  να αποτελέσουν τους νέους επιστήμονες του τόπου.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την  προσφορά στον απλό και φτωχό κόσμο της περιφέρειάς του. Ένα από τα πρώτα του  έργα ήταν η θεμελίωση και ανέγερση, Ιούλιος 1965, του Ιερού Επισκοπείου  Τσοτυλίου, για να ακολουθήσουν πολλά άλλα ιδρύματα με δική του φροντίδα. Η πόρτα  του Επισκοπείου του ανοιχτή σε όλους και γνωστή η φράση του: «Η πίστη είναι τρέλα, ή πιστεύεις όμως ή δεν πιστεύεις. Αυτό  βιώνεται, δεν καταλαβαίνεται».

Από τα χέρια του πέρασαν πολλά χρήματα  χορηγών, όλα όμως επενδύθηκαν σε έργα. Ακόμα και ο μισθός του. Να σημειώσουμε τη  μεγάλη ευεργέτρια από την Δάφνη, Ευδοξία Κωτούλα, η οποία χρηματοδότησε την  ίδρυση του οικοτροφείου θηλέων Τσοτυλίου (υπήρχε αρρένων από το 1873), για να  γίνουν τα εγκαίνια το 1973. «Οικοτροφείον θηλέων Τσοτυλίου Η ΕΥΔΟΞΙΑ».

Στη συνέχεια έχουμε το χτίσιμο του  εκκλησιαστικού οικοτροφείου Πενταλόφου, των γυμνασίων Νεάπολης και Πενταφόλου.  Ειδικά για το γυμνάσιο Πενταλόφου και λόγω της ιδιαίτερης εκτίμησης στον πατέρα  Χρυσόστομο, το «έχτισε» με δικά του χρήματα ο Πενταλοφίτης Αλ. Καρούτας.

Το έργο του έχαιρε αναγνώρισης του κόσμου  και όλα τα χρήματα ήταν από συνδρομή ιδιωτών, χωρίς να χρειαστεί η συνδρομή του  κράτους. Ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη των ανθρώπων, ήταν αυτά που κινούσαν τον  μύλο των έργων του. Έδειχνε την φροντίδα του στους ανθρώπους, ιδιαίτερα σε  αυτούς με ειδικά προβλήματα και στα παιδιά.

Απέφευγε την δημοσιότητα και πολλοί  θυμούνται ακόμα όταν έλεγε: «Για μένα δεν υπάρχει χειρότερη εκδήλωση  φιλανθρωπίας από το να δίνεις σε κάποιον ένα πιάτο φαγητό και να βγαίνεις και  φωτογραφία μαζί του…» Θεωρούσε την φιλανθρωπία μυστική, αλλά τα έργα του  «μιλάνε» ακόμα. Όπως έλεγε: «Πάντοτε σέβομαι τον άνθρωπο».

Ασχολήθηκε κυρίως με τα προβλήματα  των άλλων και όχι με τον εαυτό του. Όπως έλεγε: «Οι  εκλεκτοί, οι επίλεκτοι, δεν ενδιαφέρονται πόσο και πως θα ζήσουν ή πότε και πως  θα θανατωθούν. Και δια της ζωής και δια του θανάτου των πρέπει να διδάσκουν  ανδρισμόν εις τα ανθρωπάρια, εις τα σαλιγκάρια, εις τους βατράχους, εις τους  προδότας…».

Πίστευε στη δύναμη της θέλησης για αγαθά  έργα και αυτό έκανε. Γύριζε στα χωριά, γνώριζε τον κόσμο και τα προβλήματά του  και ανάλογα έπραττε.

Τον Ιαν. 1973 αποχώρησε ο Μητροπολίτης  Σισανίου και Σιατίστης Πολύκαρπος και ο κόσμος του Βοΐου ζητούσε με υπογραφές,  ως νέο του Μητροπολίτη τον Χρυσόστομο.

Ο Ι. Ζηκόπουλος μέσα από την εφ. «Δυτική  Μακεδονία», έγραφε: «Ο πατήρ Χρυσόστομος είναι ο μόνος που πρέπει να ανέλθει εις  τον θρόνον της Σιατίστης. Ένας ξένος άγνωστος εις την επαρχίαν, θα πέσει εις το  κενόν, και το σπουδαιότερον, ο λαός της επαρχίας Σιατίστης δεν θέλει άλλον  Δεσπότην!!!».

Στο «κέντρο» όμως, το ιερατείο είχε άλλα  σχέδια και στις 23 Μάιου ως νέος Μητροπολίτης, έρχεται ο Σεβασμιότατος Αντ.  Κόμπος. Είναι ένα γεγονός που πρέπει να τον στεναχώρησε, χωρίς όμως ποτέ να  εκφράσει παράπονο. Συνέχισε το έργο της προσφοράς, χτίζοντας τον ιερό ναό Αγίου  Νεκταρίου Τσοτυλίου και άρχισε την αναπαλαίωση και διάσωση του ιστορικού  οικοτροφείου Τσοτυλίου και την αγιογράφηση του ιερού ναού της Αγίας Μαρίνας.

Από το 1980 όμως η υγεία του άρχισε  να κλονίζεται, χωρίς ο ίδιος να παραπονεθεί ποτέ γι’ αυτό. Όπως έλεγε, «δεν θεώρησε ποτέ τον εαυτό του κάτοικο της γης.»

Ήταν Κυριακή 21 Δεκ.1980, όταν η καμπάνα  του Επισκοπείου Τσοτυλίου χτύπησε πένθιμα. Ο πατέρας Χρυσόστομος Ζαφειρόπουλος  είχε αναχωρήσει και για λίγο το σκήνωμά του βρέθηκε στην Αγία Μαρίνα. Γύρω του  όλοι οι Τσοτυλιώτες και όλοι οι Βοϊάτες. Μπορεί να έλεγε κάποτε: «Τα πνευματικά  μου παιδιά θέλω να γελούν, διότι έτσι τους εδίδαξα περί του λεγομένου θανάτου»,  αλλά τώρα ποιος μπορούσε να γελάσει;

Η μέρα εκείνη ήταν κάτασπρη από το χιόνι  σαν την καρδιά του Πατέρα όλων των Βοϊωτών. Την ίδια μέρα εξεδόθη και ψήφισμα  προς την Ιερά Σύνοδο, όπου μεταξύ άλλων ζητούσε: «Όπως ανακηρυχθεί ο μεταστάς  Χρυσόστομος Ζαφειρόπουλος νεομάρτυς της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Για την ζωή και το έργο του έγραψαν ο  «Ελληνικός Βορράς», η «Δυτική Μακεδονία»(Ι. Ζηκόπουλος), ο Γ. Μπόντας, ο Αν.  Δάρδας και πολλά περιοδικά.

Το περιοδικό «Τα Νειάτα» (Απρ.1981),  έγραψε: «Απ’ τον τόπο που έκανε την επανάσταση του ’21 ήρθε για να ζήσει και να  πεθάνει ακρίτας στην Δυτ.Μακεδονία».

Ετάφη κατά δική του επιθυμία, πίσω από το  ιερό βήμα του ιερού ναού Αγίου Νεκταρίου Τσοτυλίου. Ένας ιερωμένος παράδειγμα  προς μίμηση. Τον θυμίζουν τα έργα που άφησε και ο τρόπος ζωής του!

Όπως έλεγε πάντα: «Σε  δυό αφέντες έσκυψα μόνο. Στο Θεό και στον νόμο».

 

(Βιβλιογραφία: «Μυστικόν Θυσιαστήριον –  Έκδοσις Ορθοδόξου αδελφότητας Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Χρ. Ζαφειρόπουλου»).  

Πίσω από τα συρματοπλέγματα!

«Οι ευρωπαίοι  ηγέτες που ακολουθούν τις εντολές της Μέρκελ δεν έχουν συνειδητοποιήσει, κατά  κανέναν τρόπο, το μέγεθος, το βάθος και τις συνέπειες της κρίσης που έχει  προκαλέσει η πολιτική της ευρω-λιτότητας.»

(Γ. Δελαστίκ)

 

 Αυτό που κάνει την  τρικέφαλη κυβέρνηση να αγωνιά ιδιαίτερα, είναι οι ασυμμάζευτοι δείκτες της  ανεργίας. Η έκθεση του Οργανισμού καταγραφής Παγκόσμιων Οικονομικών δεδομένων “Trading  Economics”, σημειώνει την Ελλάδα στην 13^η θέση στα ποσοστά ανεργίας,  σε σύνολο 184 χωρών. Στον πάτο του πηγαδιού η άλλοτε κραταιά Ελλάς και στον  Καιάδα ολόκληρη η κοινωνία! Φτάσανε να μιλούν για την Ελλάδα, σαν να είναι  εταιρεία υπό εκκαθάριση!

Η Επικοινωνιακή  τακτική της “μνημονιακής κατανόησης” μπορεί να σκορπίζει στον αιθέρα πολλά  φωτεινά και πολύχρωμα βαρελότα, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή, για να  την συσκοτίσουν οι βαθυστόχαστες αερολογίες του κυρ-Μπάμπη ΣΚΑΪ !

      Ο κόσμος  φαίνεται να μην αντέχει άλλο. Μετά το προεκλογικό ξέπλυμα ελπίδας για την  σωτηρία μας εντός του ευρώ και το μετεκλογικό αυτομαστίγωμα για παραμονή στην  Ευρωζώνη, υπομένοντας με κάθε κόστος τις μνημονιακές σφαλιάρες, ήρθε η  κατάθλιψη. Το πιο ανησυχητικό είναι, πως δεν φαίνεται ελπίδα ούτε στον μακρινό  ορίζοντα. Πόσο μάλλον που κι αυτές οι πολυδιαφημισμένες “δόσεις”, δεν αφήνουν  ούτε σταγόνα ευρω-σιέλου στην αγορά!

      Τρία μνημόνια  στη σειρά σε σχεδόν τρία χρόνια και στο μεσοδιάστημα επαναστατική γυμναστική με  Ζάππειους αγώνες και εξορκισμούς για ¨απεταξάμην τον σατανά”. Μετά από μια  περίεργη κατάσταση, όπου διάφοροι σωτήρες συναγωνίζονταν ποιος να πρωτοσώσει την  μαρτυρική πλην τίμια Ελλάδα, προέκυψε η 8/μηνήτικη τρικομματική κυβέρνηση!

      Παρ’ όλο που η  “τρικομματική” με μιά ψυχή και μιά φωνή, προσπαθεί να πείσει πως δίνει σθεναρό  αγώνα για την αγαπημένη και φιλτάτη πατρίδα, η πραγματικότητα ως αδυσώπητος  κριτής, καταγράφει στα κιτάπια της ιστορίας τις πιο μαύρες σελίδες της!

      Οι αριθμοί  είναι απογοητευτικοί, αφού η Ελλάδα του 2013 έχει να επιδείξει μόνον αρνητικά  ρεκόρ. Ανεργία ρεκόρ, ύφεση ρεκόρ, μείωση ρεκόρ του ΑΕΠ. Η ύφεση θα είναι η  μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί σε δυτική οικονομία, οι δανειστές δεν συζητούν  καμία αλλαγή στο μνημόνιο και ο επί των οικονομικών Στουρνάρας λέει πως…  περιθώρια αλλαγής επί των όρων του μνημονίου δεν φαίνεται να υπάρχουν!!!

      Το χάλι μας το  μαύρο όμως, φαίνεται πως δεν ιδρώνει το αυτί αυτών που άλλα υπόσχονταν  προεκλογικά και αυτών που (δι)ορίστηκαν στις οικονομικές θέσεις. Ακάθεκτοι  εφορμούν νομοθετώντας χαράτσια και μάλιστα πρωτοτυπούν απαιτώντας φοροπληρωμή  ακόμα και από τους… ανέργους! Παρ’ όλο που οι επί των οικονομικών πυροβολούν  εύστοχα επί κάθε αγαθής ψυχής, οι “διαχειριστές” της κοινής γνώμης “λειτουργούν”  απολύτως και άριστα οργανωμένα. Τα “πρωινάδικα” και οι  “‘ειδήσεις των οχτώ”  δουλεύουν με συντονισμένο πρόγραμμα αποδοχής και για το πλέον περίεργο φορο-μέτρο,  μεταδίδοντας την “είδηση” με τέτοιο τρόπο, ώστε να τρομάξει και ο πλέον  καλόπιστος πολίτης. Αν πάλι κάτι πάει να ξεφύγει από την δεξιά εξώπορτα, αυτό το  αναλαμβάνει προσωπικά από την “πρωινή ζώνη” ο Άδωνης της Ευγενίας, ή ο άλλος  κύριος που τα λέει τσεκουράτα!

      Για τους πιο  δύσκολους αναλαμβάνουν υπηρεσία οι έχοντες τις “αντιστασιακές” περγαμηνές του  Πολυτεχνείου. Εδώ εφαρμόζεται η μέθοδος ειδικής διδασκαλίας από το εγκόλπιο  “προοδευτικός λόγος”. Είναι αυτοί που για χρόνια αυτοπροσδιορίζονταν ως  “προοδευτικοί” και κατείχαν διαβατήριο για κατάληψη δημόσιας θέσης και μάλιστα  σε υψηλό δημόσιο θώκο! Είναι αυτοί που παρ’ όλο που το κόμμα τους δεν ήταν στην  κυβέρνηση, οι ίδιοι ως “προοδευτικά στελέχη” μετείχαν των κυβερνήσεων, μέσα από  άλλες καλά αμειβόμενες πρακτικές! Μια “συστημική” ήρεμη δύναμη, που ήξερε να  πορεύεται παριστάνοντας τον “αντι-συστημικό!”. Είναι και αυτοί που έχοντας  ταυτίσει την πατρίδα με την παράταξη, ξανα-επιμένουν … κεντρο-αριστερά με κλάδο  «Ελιάς», νομίζοντας πως θα φέρουν την άνοιξη!

      Έτσι τώρα, όλοι  αυτοί παρόντες σε όλα τα “πάνελ” της ειδησεογραφίας, τα ίδια πρόσωπα, να  προσπαθούν με “προοδευτικό λόγο” να πείσουν τον κάθε πικραμένο, πως ο δρόμος  προς την κόλαση είναι μονόδρομος!

Λένε κάποιοι  “πονηρεμένοι” πως η επιμονή για την σωτηρία ημών θα ενταθεί πιο πολύ έως τις  γερμανικές εκλογές και έως τότε, το σχέδιο δεν επιδέχεται ουδεμιάς αλλαγής.  Τουλάχιστον έως τον εκλογικό Σεπτέμβριο όπως απαιτεί η κ^α  Αγγέλα και  τότε μόνον, αν η σιδηρά κυρία το επιθυμεί, θα επέλθουν κάποιες αλλαγές. Ίσως  τότε μόνον αποφασιστεί και το οριστικό μέλλον της πτωχής Ελλάδας, όπως και το  μέλλον των άλλων παιδιών της γειτονιάς! (Ιταλών, Πορτογάλων, Ισπανών, Ιρλανδών).

Το κόστος όλων αυτών  των σχεδιασμών για την ελληνική κοινωνία; Μάλλον είναι το τελευταίο πράγμα που  απασχολεί τους επικυρίαρχους. Ό,τι περπατά – πετά ή κολυμπά, το θέλουν υπό τον  απόλυτο και κυρίαρχο έλεγχό τους. Η ελληνική επικράτεια στεριά και θάλασσα,  είναι μια πολύ ακριβή περιοχή, εφ’ όσον περιλαμβάνει στα σωθικά της από  πετρέλαιο και Φ.Α., έως χρυσό και ό,τι πιο πολύτιμο μετάλλευμα υπάρχει στην  υφήλιο. Θέλουν τον ελληνικό φυσικό πλούτο όλον δικό τους, με το “έμψυχο υλικό”  να θεωρείται αναλώσιμο και μη υπολογίσιμο, αφού μπορούν να το αντικαταστήσουν  εύκολα και γρήγορα με φθηνά – εισαγόμενα “υλικά!”… Το “Δουβλίνο ΙΙ” τους  παρέχει αυτή τη δυνατότητα!

Το γεωπολιτικό  παιχνίδι ήταν πάντοτε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και γι’ αυτό απόλυτα ελεγχόμενο από  τους επικυρίαρχους. Τώρα που η πτωχή πλην (πρώην) τιμία Ελλάς, έχει αποβάλει και  το τελευταίο της εσώρουχο, τραγικά αντιμέτωπη με τους εν στύσει φαλλοκράτες του  ΔΝΤ, ήρθε η ώρα να υποστεί και τις συνέπειες!

Θα υπάρξει όμως  πολιτικός ηγέτης που θα πάρει πάνω του το εθνικό παιχνίδι – αληθινής – σωτηρίας,  ή θα συνεχίσει ο δρόμος προς του κακού τη σκάλα; Το μήνυμα των Ιταλών είναι ίσως  ένας νέος ευρωπαϊκός μονόδρομος με εθνική αξιοπρέπεια. Ένας μοναδικός οδηγός για  να δημιουργηθεί κλίμα ανατροπής της Ευρώπης των Εχόντων. Διαφορετικά η πορεία  προς τη σταύρωση (χωρίς ανάσταση), είναι μονόδρομος!

Όπως έγραψε ο Μαρκ  Μαζάουερ, με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια Ευρώπη απόλυτα ταυτισμένη με την  στασιμότητα, την ανεργία και την τυραννία!

Με μηνύματα  συλλογικής ενοχής προσπαθούν να εξαγοράσουν χρόνο οι “σωτήρες”, προς εξυπηρέτηση  συμφερόντων μεγάλων παικτών στο δόγμα της παγκόσμιας αγοράς. Μιας αγοράς που  θέλει να καθορίζει το επίπεδο διαβίωσης, κοινωνικών παροχών, παιδείας, υγείας  και αξιοπρέπειας!

Ίσως ο τομέας της  «ενέργειας», είναι ο σοβαρότερος λόγος για συγκρούσεις στη γεωπολιτική σκακιέρα  και το παιχνίδι πλέον βρίσκεται για τα καλά εντός της αυλής μας!

Μεγίστης  σπουδαιότητας συμφέροντα, για να ρισκάρουν οι ΗΠΑ τη μοναχική διαχείρισή τους  από τους γερμανούς, οι οποίοι φαίνεται πλέον να διοικούν την Ελλάδα με το “μνημονιακό  σύνταγμα!”. Η απαίτηση Καζάν-Καζάν (συνδιαχείριση στο Αγαίο) είναι πάγια  απαίτηση των Τούρκων, όπως και η επιθυμία των Αμερικανών, κάτι που υπενθύμισε  στον πρωθυπουργό μας ο Ερντογάν, κατά την προχθεσινή τους συνάντηση. Όσο για το  ρόλο και τις επιθυμίες των Ρώσων στην περιοχή, χρήζουν μιας άλλης, διαφορετικής  ερμηνείας, αλλά κι αυτό το ζήτημα είναι υπαρκτό!

Εάν ο Έλληνας έχει  ακόμα την υπαρξιακή αγωνία ανθρώπου που θέλει να αφήσει τα χνάρια του στην  αιωνιότητα, πρέπει τάχιστα να αναζητήσει τον χαμένο χρόνο και να ξεκαθαρίσει τί  θέλει. Αν θα συνεχίσει στο κλαμπ ως υποτελής πληβείος ή θα βγει στον καθαρό αέρα  ως πατρίκιος, αποβάλλοντας τις περίεργες ακροβασίες που κάνουν ακόμα και τη  φαντασία να χτυπάει κόκκινο!

Η Ελλάδα  παρουσιάζει σήμερα τη θλιβερή όψη αυτοκινήτου που δεν μπορεί να επισκευαστεί,  εκτός κι αν πέσει σε χέρια μάστορα επιδέξια και δυνατά!

Αν αυτά τα χέρια  βρεθούν….!

 

                                   Οι   «άθλιοι» της διπλανής πόρτας  !                      

 

Οι  «άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ είναι ένα  διαχρονικό έργο που συμβολίζει  τον αγώνα κατά της αδικίας, αλλά αν μείνουμε  στις λέξεις χωρίς  να αντιληφθούμε αυτά που δείχνει, δεν θα κατανοήσουμε το  μήνυμα !

Στα προβλήματα των ανθρώπων όπου γης  είναι η αναφορά της ταινίας, αλλά με την αδικία μόνιμο συνοδό στην συντροφιά των  ανθρώπων, το ερώτημα είναι ποιος τελικά είναι ο «άθλιος». Μήπως πρέπει να δούμε  την αιτία που γεννά αδικία και διαφθορά, με τους ταπεινούς και καταφρονεμένους  μόνιμα θύματα της ιστορίας και να τεθεί έτσι σε εγρήγορση ο μηχανισμός  εντοπισμού των αιτιών δημιουργίας της αντίδρασης;

Δεν πρέπει όμως η προσπάθεια εκτροπής της  ενοχής να είναι μονομερής και να διαχέεται οπουδήποτε αλλού πλην του εαυτού μας,  τον οποίο θα θεωρούμε ως μοναδικό αθώο, λες και εμείς δεν υπάρχει κανένας λόγος  να αλλάξουμε!

Παράλογη και άδικη η τιμωρία για ένα  καρβέλι ψωμί, όταν οι υπεύθυνοι λεηλασίας της κοινωνίας ξεφεύγουν κάθε εμποδίου,  έχοντας ως δίχτυ προστασίας  το «σύστημα εξουσίας». Τότε είναι που η αδικία  γίνεται ανεμοστρόβιλος, μεταλλάσσεται σε βία και μάλιστα παρασύρει στις τάξεις  της ανθρώπους υπεράνω υποψίας! Μια βία που από τη μία ανεβάζει επικίνδυνες  θερμοκρασίες γεμάτες φωτιά και από την άλλη ποτίζει την γλάστρα των «άκρων».  Πόσο όμως προβληματίζουν και πιο πολύ συνετίζουν την νομοθετική και εκτελεστική  εξουσία, φαινόμενα που δυναμιτίζουν τις δομές της κοινωνίας;

Με τα καλάσνικοφ και τις ληστείες  από γόνους μαμάδων βορείων προαστίων, δεν είναι δυνατόν να δοθούν λύσεις στα  προβλήματα της κοινωνίας. Δεν πρέπει όμως να δούμε και τα προβλήματα που γεννούν  αυτά τα φαινόμενα; Αλλά πριν απ’ όλα, πρέπει να δούμε τι είναι βία.

Βία,  κατά το λεξικό «Επιστήμη και Ζωή» είναι ο καταναγκασμός, η βιαιοπραγία, η  κακομεταχείριση. Περιστάσεις ανώτερες της ανθρώπινης θέλησης.

Σε ό,τι όμως αγγίζει τον σημερινό άνθρωπο  στην καθημερινότητά του, βία είναι τα συνεχόμενα Μνημόνια και οι  λιποθυμίες μαθητών που δεν έχουν να φάνε. Βία είναι να μην έχεις ρεύμα,  θέρμανση τον χειμώνα, φάρμακα και τα βασικά για την επιβίωσή σου. Βία είναι οι συνθήκες που γενούν αστέγους, ανέργους, τα λουκέτα στο μαγαζάκι του  εμποράκου. Βία είναι να σου σκοτώνουν την αξιοπρέπεια και κάθε  μέρα να ακούς για μια νέα αυτοκτονία ανθρώπου που δεν ανεχόταν άλλο να ζει χωρίς  αξιοπρέπεια. 

Η νέα έκδοση των «αθλίων» διεκδικεί πολλά  όσκαρ, γιατί το θέμα που πραγματεύεται είναι πάντα επίκαιρο. Αγγίζει τον άνθρωπο  και τις ανάγκες του σε κάθε εποχή !

Είχε πει ο Κορνήλιος Καστοριάδης : «… από  το 400 π.χ. μέχρι σήμερα είμαστε δουλοπάροικοι, ραγιάδες. Δεν είμαστε πολίτες,  δεν έχουμε συνείδηση. Δεν έχουμε ζήσει καμιά επανάσταση. Πολύ σωστά βλέπουμε το  κράτος ως κάτι κακό, είναι κακό  έτσι όπως είναι. Από την άλλη όμως δεν κάνουμε  κάτι να αντιπαραταχθούμε ».

Με το γνωστό του χιούμορ ο πάντα  επίκαιρος Τζίμης Πανούσης (Real life 10-2-2013), λέει: « θα χασομερήσει λίγο η  επανάσταση. Πρέπει να κινητοποιηθεί λίγο η νεολαία, έχει πέσει όλη επάνω στα  κινητά !… Όσο μικραίνουν τα κινητά, μικραίνουν οι αντιστάσεις  της νεολαίας…  Είναι καιρός να πάρουμε τα βουνά και όχι να περιμένουμε τα βραβεία της Eurovision.

Γιατί, δυστυχώς, δεν έχουμε  δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει ισονομία. Ισονομία μεταξύ πολιτών και πολιτικών.  Εδώ δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Είδατε εσείς καμία ισονομία;».

Η σημερινή νέα γενιά βιώνει την  σύγχρονη «Μικρασιατική Καταστροφή », αλλά έχει και όλα τα αρνητικά της εποχής.  Είναι «κολλημένη » στον υπολογιστή ή στο κινητό. Ακόμα και οι στίχοι των  τραγουδιών, οδηγούν σε ψεύτικα μονοπάτια. Όπως λέει ο Τζιμάκος …μια  νεολαία χωρίς αντιστάσεις !

Μπορεί όμως μια κοινωνία να πάει  μπροστά έτσι; Τι θα γίνει με τον άνεργο νεολαίο, με τον άνεργο οικογενειάρχη που  «πλακώνεται» στην αλάνα για ένα δωρεάν λάχανο ή ένα κιλό ντομάτες; Ποια δύναμη  μπορεί να φέρει άνεμο αλλαγής, νοοτροπίας των « πολιτών » πρώτα από όλα; Η βία γεννά βία και το πρόβλημα θα βαθαίνει, αν δεν χτυπηθούν  τα φαινόμενα που γεννούν το πρόβλημα !

Με τα όσα συμβαίνουν και απορυθμίζεται  κυρίως ο μοναδικός παράγοντας ανανέωσης μιας κοινωνίας, η νεολαία , έρχεται στον  νου ένα τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι: «Κάθε τρελό παιδί έχει στο χέρι, φιλί της  Παναγιάς κι ένα μαχαίρι… κι η μάνα του δεν τραγουδά».

Από τον τρόπο λειτουργίας και αποδοχής ή  μη του «συστήματος» εξουσίας, εξαρτάται αν το «τρελό » παιδί θα κρατά στο χέρι  του «φιλί της Παναγιάς ή ένα μαχαίρι!».

Επειδή όμως κανένα παιδί δεν γεννιέται  κακό, ας προβληματίσει τους  «κυβερνήτες»,  ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν σε  πράξεις βίας και κάνουν τις μανάδες των παιδιών αυτών να μην τραγουδούν !

Αν τα καλάσνικοφ στα χέρια των παιδιών –  ληστών, είναι – και φυσικά είναι -, ένα καταδικαστέο φαινόμενο, άλλο τόσο είναι  κακοί και πρέπει να ψαχτούν και οι λόγοι που γεννούν αυτά τα φαινόμενα !

Πολιτικοί που λασπώνουν την χώρα τους με  δηλώσεις, όπως «η Ελλάδα είναι μία διεφθαρμένη χώρα από το  Α ως το Ω » και  πρακτικές που σκεπάζουν κάθε «ακαθαρσία» μέσω εξεταστικών επιτροπών, είναι  ωρολογιακές βόμβες διασποράς με άγνωστο αποτέλεσμα την στιγμή της έκρηξης ! Όπως  και να έχει όμως, το μέλλον βρίσκεται στα χέρια των νέων και όσο πιο γρήγορα οι  ίδιοι το καταλάβουν και αναλάβουν δράση, τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγούν από τα  υλικά κατεδαφίσεως !

Ίσως ήρθε η ώρα «τα παιδιά της  γαλαρίας» να πρωταγωνιστούν, αλλάζοντας «πλάκα» στο πικάπ, παίζοντας το «ψάχνω  για μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή !».

 

 

Πνευματική ελίτ σε εκπτωτική κατάσταση!

 

Η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, είναι  ένα φαινόμενο που δεν αφήνει αδιάφορη και την υπόλοιπη Νότια Ευρώπη. Η εξάπλωση  του φαινομένου κατανοητή και από τους πλέον δύσπιστους, με αποτέλεσμα, η  πολιτικο-οικονομική κρίση να κλονίζει τα βαθύτερα θεμέλια των κοινωνιών!

Το πολιτικό σύστημα καταρρέει, αλλά  απέναντι σε αυτή την αδιέξοδη και επικίνδυνη πολιτική, λείπει ο «ποιοτικός  πνευματικός» λόγος. Οι Έλληνες διανοούμενοι με την ηχηρή απουσία τους στο  πεδίο του Αγώνα, υποδηλώνουν αδιαφορία για τα συμβαίνοντα, ή να υποθέσουμε πως  συμβαίνει κάτι άλλο; 

Τι είναι όμως αυτό που κρατάει κλειστά τα  στόματα της διανόησης, όταν με τα όσα συμβαίνουν, ακόμα και αυτή η ακεραιότητα  της Ελλάδας υποθηκεύεται και κινδυνεύει; Αυτοί, ενώ έχουν περισσότερες  δυνατότητες από τους κοινούς θνητούς να αξιολογήσουν πληρέστερα την κατάσταση,  γιατί επιδεικνύουν ανεξήγητη αδράνεια και συνεχίζουν το τραγούδι της σιωπής;

              Ένας επιθετικός πνευματικός  λόγος απέναντι στην κοινωνική αδικία, ειδικότερα αυτή την περίοδο, θα είχε  περισσότερο ειδικό βάρος και θα έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από το σύνολο των  πολιτών!

            Λαλίστατοι σε άλλα, μείζονος  σημασίας ζητήματα οι πανεπιστημιακοί, χωρίς όμως φωνή στα μεγίστης σημασίας  φαινόμενα των τελευταίων χρόνων. Ζητήματα όμως που όταν εφαρμοστούν, θα  ισοπεδώσουν και θα διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Ούτε φυσικά ακούστηκε φωνή  διαμαρτυρίας από το Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας και το ΤΕΙ! Ποια  αλήθεια είναι η θέση τους για το πώς οδηγηθήκαμε σε αυτόν τον κατήφορο και την  ακολουθούμενη πορεία; Γιατί ακούγεται η φωνή τους επιλεκτικά και ιδιαίτερα μόνο  τώρα που η «Αθηνά» χτυπάει και την δική τους πόρτα; Δεν γνωρίζουν πως όταν  καίγεται το σπίτι του γείτονα, μοιραία θα καεί και το δικό τους; 

            Πνευματικοί ταγοί χωρίς φωνή,  όταν το σύστημα «χτυπάει» το μέλλον της χώρας, διαλύοντας ελληνική παιδεία και  πολιτισμό. Όταν, υποτίθεται, αυτοί είναι ταγμένοι να φυλάνε Θερμοπύλες. Πολιτισμός σημαίνει (κατά του Αναστ. Δ. Στάμου), δομώ-δήμου-πόλιν-πολιτίζω  και όχι σιωπώ όταν στοιβάζονται καταλυτικά στίφη σε αστικά κέντρα  μεγαθήρια-τιτάνες. Δημοκρατία και πολυπολιτισμός είναι ασύμβατες έννοιες.  Μας ωθούν σε Τιτανομαχία.

             Για να προσθέσουμε εμείς,  πως την Τιτανομαχία απέναντι στο σύστημα ισοπέδωσης κάθε αξίας, έπρεπε ήδη να  είχαν αναλάβει οι άνθρωποι της διανόησης!

            Ενδιαφέρουσα η άποψη  του Τσόρτσιλ μετά το «Σύμφωνο του Μονάχου», όπου στηλιτεύοντας την ενδοτικότητα  απέναντι στον Χίτλερ, είπε: «Μεταξύ του πολέμου και της  ατιμίας, αν διαλέξετε την ατιμία, δεν πρόκειται να αποφύγετε τον πόλεμο».

Την δυστυχία του να είσαι Έλληνας,  συμπληρώνει με όλα τα κακά της οικουμένης όλη αυτή η περίεργη κατάσταση, αλλά  πρέπει να επισημάνουμε πως ιδιαίτερα η μη αντίδραση, όταν αυτή μάλιστα  στοιχειοθετεί ή εμπεριέχει και ψήγματα δόλου, δεν φαίνεται πως θα αποφύγει τον  πόλεμο και σίγουρα θα χρεωθεί την ατιμία!

              Να υποθέσουμε πάλι πως οι  ξένοι έχουν πληρέστερη αντίληψη και περισσότερες ευαισθησίες πάνω στην ελληνική  πραγματικότητα; Ας προσέξουμε ιδιαίτερα την δήλωση του νεοελληνιστή Μάριο  Βίτι : «Έλληνας δεν αισθάνθηκα ποτέ. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα. Αλλά για να την  αγαπήσεις πολύ δεν πρέπει να είσαι Έλληνας, αλλά ξένος». Ακούγεται μήπως  περίεργα όλο αυτό; Δεν είναι όμως πιο περίεργη η σιωπή των αμνών και ιδιαίτερα  αυτή της «πνευματικής ηγεσίας;».

Αξίζει να μνημονεύσουμε δυο  περιπτώσεις «εξωτερικού», όπου το φιλελληνικό κίνημα έδωσε τα ρέστα του για την  Ελλάδα! Η πρώτη συμβαίνει Ιαν. 2012 στην Γαλλική Nantes και το κείμενο συμπαράστασης αναφέρει: «Για λόγους  αλληλεγγύης είμαι και εγώ Έλληνας. Όλοι και όλες ζητούμε διπλή υπηκοότητα…».

Το δεύτερο όμως, Μάιος 2012, είχε  ιδιαίτερο ειδικό βάρος και τίτλο: «Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους  δανειστές του» και συγκέντρωσε 1500 υπογραφές διανοουμένων και ανθρώπων του  πνεύματος από διάφορες χώρες. (http:/www.editions –Lignes.com/save-the Greek people html).

            Σε συντόμευση η διακήρυξη  αναφέρει :

«Όταν ένας στους δύο έλληνες νέους  είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους αθηναϊκούς δρόμους, το ένα  τρίτο του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της πενίας, χιλιάδες οικογένειες  αναγκάζονται να εισάγουν τα τέκνα τους σε ιδρύματα, για να μην πεθάνουν από το  κρύο και την πείνα, νεόπτωχοι δίνουν μάχες για το περιεχόμενο των  σκουπιδοτενεκέδων, οι δήθεν «σωτήρες» της Ελλάδας επιβάλλουν νέο σχέδιο  βοήθειας, που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Σχέδιο το οποίο δεν  έχει στόχο την σωτηρία της Ελλάδας, αλλά καταργεί το Εργατικό Δίκαιο,  καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα την μεσαία  τάξη. Το πρότυπο που δοκιμάζεται επί των Ελλήνων είναι μιας κοινωνίας χωρίς  δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας η υγεία γίνεται προνόμιο των  πλουσίων, οι ευπαθείς τάξεις προορίζονται για προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ  όσοι εξακολουθούν να απασχολούνται, καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής  ανασφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης… Με εντολή των «σωτήρων» εγκαθίστανται  στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών, που περιφρονούν την λαϊκή κυριαρχία. Οι  «αντιπρόσωποι του λαού» εξουσιοδοτούν «εν λευκώ» τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι  την υποτιθέμενη εξουσία τους για λήψη αποφάσεων… Έτσι, από την στιγμή που  οι  βουλευτές επικυρώνουν (την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που έχουν  λάβει) σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα, υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας  τους για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια. Επιπλέον, οι ιδιωτικοποιήσεις  έχουν ανατεθεί σε ταμείο υπό την διαχείριση της Τρόικας, στο οποίο επιβάλλεται  να κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων κτημάτων. Συνεπώς υπάρχει μια  γενικευμένη λεηλασία…Έτσι η Ελλάδα γίνεται η μυστική θύρα βίαιης εισβολής ενός  μοντέλου, το οποίο προορίζεται όχι μόνο για ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και πέρα  από αυτήν…Αλλά μας είναι αδύνατον να μην υψώσουμε τη  φωνή μας κατά της θεσμικής δολοφονίας του ελληνικού λαού, για μια κρίση, η οποία  στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια.

              Πρότασή μας είναι, να  προχωρήσουμε τάχιστα στην δημιουργία μιας Πανευρωπαϊκής Επιτροπής διανοουμένων  και καλλιτεχνών, για συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς το χειμαζόμενο Ελληνικό  λαό. Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι; Αν δεν κινηθούμε τώρα, πότε θα το  πράξουμε;».

              Μια διακήρυξη φιλελλήνων  που αγαπούν και νοιάζονται για την Ελλάδα. Το ερώτημα βέβαια για την εγχώρια  πνευματική ελίτ και την απέραντη σιωπή διαρκείας από μέρους τους, παραμένει και  προβληματίζει! Υπάρχει όμως και η πρόταση αντίστασης των ξένων, για δημιουργία  Πανευρωπαϊκής Επιτροπής διανοούμενων και καλλιτεχνών. Ας φροντίσουν τουλάχιστον  να γίνει πράξη, με ελλήνων συμμετοχή!

            Ας αναλάβει πρωτοβουλία ο  νέος πρόεδρος (πρύτανης) του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, για κινητοποίηση των  πανεπιστημιακών απέναντι στη λαίλαπα που ισοπεδώνει την Ελλάδα και στη συμμετοχή  τους στην Πανευρωπαϊκή αυτή Επιτροπή!

            Σε αντίθετη περίπτωση, θα  δικαιώσουν αυτό που είπε ο Μάριο Βίτι… για να αγαπήσεις την Ελλάδα, δεν πρέπει  να είσαι Έλληνας, αλλά ξένος !!!

Δημοκρατία… όταν οι καμπάνες σημαίνουν  πένθιμα!

 

  Τα γεγονότα αποδεικνύουν πως η  ψευδαίσθηση της δημοκρατίας είναι προσβολή της νοημοσύνης μας.

  Σημεία των καιρών σημαδεύουν τον 21^ο αιώνα, όπου το κοινοβουλευτικό σύστημα μεταλλάσσεται σε καθεστώς εξυπηρέτησης  των οικονομικά ισχυρών του πλανήτη και όλα πλέον ζυγίζονται από άλλου τύπου  λογικές!

  Αν δε κάποιος αποτολμήσει να φταρνιστεί  εκτός του εγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, θα στιγματιστεί ως εχθρός της  νομιμότητας από τα ΜΜΕ, τους original υπηρέτες των  ολιγαρχών. Όποιος διαφωνεί, στο «σφαγείο».

  Αν παραδεχτούμε πως τον κόσμο κυβερνούν  οι τραπεζίτες και τα ΜΜΕ, τα οποία διαμορφώνουν άποψη στην κοινή γνώμη και  ανήκουν στους ανθρώπους του χρήματος, τα πράγματα αποκτούν άλλη διάσταση. Με το  χρήμα εξαγοράζονται τα ΜΜΕ, οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι πουλάνε την  πληρωμένη είδηση στα «πρωινάδικα» και στις «ειδήσεις των οχτώ» και οι  «ψηφοφόροι» εθίζονται να θεωρούν «είδηση» την Eurovision,  την ζωή στο χαρέμι του «Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή» ή το κρυολόγημα του  ουρακοτάγκου στη ζούγκλα του Αμαζονίου!

  Το τραπεζικό κατεστημένο, αφού και με  τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν κατάφερε να κυριαρχήσει στην Ευρώπη,  έδωσαν τα ρέστα τους στήνοντας το παιχνίδι της ΕΟΚ (τότε), Ευρωπαϊκή Ένωση στην  συνέχεια, του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ. Οι λαοί των Ευρωπαϊκών κρατών φυσικά, δεν  ερωτήθηκαν γι αυτή την «Ένωση» και όπου τολμήθηκε δημοψήφισμα, η απάντηση ήταν  ένα ηχηρό ΟΧΙ!

  Αριστοτεχνική η σχεδίαση του παιγνίου  με ένα νόμισμα, απολύτου ελεγχόμενης κυκλοφορίας από την Κεντρική Ευρωπαϊκή  Τράπεζα και η οποία θα είχε υπό τον απόλυτο έλεγχό της, την οικονομική  δραστηριότητα των χωρών της Ε.Ε. Τα αποτελέσματα αυτά του διαβολεμένου  σχεδιασμού βιώνει η Ελλάδα, από την πρώτη μέρα ένταξης της στην τότε ΕΟΚ, με  αποκορύφωμα το «διάγγελμα θανάτου» από το  Καστελόριζο, Μάιο 2010. Η συνέχεια  φαίνεται να παίρνει αμπάριζα και τον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό Νότο.

  Η αρχή του τέλους της Ευρώπης των λαών  ήταν η «Σχολή της Βιέννης», για να ακολουθήσει η « Σχολή του Σικάγου», με την  θεωρία περί νεοφιλελευθερισμού. Για να βρεθούμε σήμερα στο τελικό στάδιο της  παγκοσμιοποίησης!

  Το πρόγραμμα είναι συγκεκριμένο και με  ακρίβεια προβλέπει τα μελλούμενα. Τα κράτη θα χάσουν τα εθνικά τους  χαρακτηριστικά και κυρίως τα ιδιαίτερα γνωρίσματα τους, όπως ήθη, έθιμα, σύμβολα  και γλώσσα!

  Η αδρανοποίηση των εθνικών  χαρακτηριστικών, θα «πνιγεί» από το χρήμα των προπαγανδιστών μέσω των πληρωμένων  κονδυλοφόρων των ΜΜΕ και έτσι θα αδρανοποιηθούν τα εθνικά χαρακτηριστικά των  Ευρωπαϊκών κρατών!

  Για να πετύχει ο σχεδιασμός της  παγκοσμιοποίησης, είναι απαραίτητο οι τράπεζες να περιέλθουν στα χέρια των  οικονομικά ισχυρών του πλανήτη ή να κλείσουν όσες δεν είναι υπό τον έλεγχο τους.  Όπως και οι επιχειρήσεις, ή θα περάσουν στα χέρια των οικονομικά ισχυρών ή θα  χρεοκοπήσουν. Στο τελευταίο στάδιο προβλέπεται να περάσουν όλες οι παραγωγικές  πηγές και ο ορυκτός πλούτος των κρατών, στα χέρια των ολιγαρχών!

  Είναι το πρόγραμμα που έχει εκπονήσει ο  Φρίντμαν, με πρώτη πρακτική εφαρμογή του οικονομικού του μοντέλου, στην  Αργεντινή του Αλιέντε το 1973. Η συνέχεια επαφίεται στις ικανότητες των παιδιών  της «Σχολής του Σικάγου», με εργαλεία το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Επιτροπή,  την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και όλα αυτά υπό την αιγίδα της Τρόικας!

  Η NAOMI KLEIN στο «Δόγμα του ΣΟΚ» είναι αποκαλυπτική, με τα όσα η τρόικα εφαρμόζει στην  Ελλάδα. Η χώρα πειραματόζωο, που δείχνει τον δρόμο για το τι θα ακολουθήσει και  στις υπόλοιπες χώρες. Έχουν προγραμματίσει τον θάνατο των ελεύθερων κρατών και  το μόνο που επιτρέπουν στους πολίτες, είναι η επιλογή του θανάτου τους. Ή μια  σφαίρα στην καρδιά ως αυτόχειρες, ή ζητιάνοι στα γκέτο των ΕΟΖ, σερνάμενοι και  ζητιάνοι.

  ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΤΟ  ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

  Η δήλωση του Υπ. Οικονομικών  Γιάννη Στουρνάρα στο CNN, δείχνει το ποιόν του  πολιτικού προσωπικού και τα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν: «…Όταν λέμε  Παγκοσμιοποίηση εννοούμε Παγκοσμιοποίηση χωρίς κανένα όριο». Στην ερώτηση αν  η Ελλάδα θα είχε πρόβλημα να πουλήσει τομείς της χώρας στην Τουρκία, απάντησε ότι κατά την άποψή του, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα!

  Κόμματα εκτροφεία διαφθοράς παντός  καιρού, με το μαύρο χρήμα να οδηγεί σε πράξεις που δολοφονούν δημοκρατία και  εθνική κυριαρχία. (ΟΝΕ, Siemens, Χρηματιστήριο,  Ολυμπιακοί Αγώνες, νεοπλουτισμός μέσω εξοπλιστικών προγραμμάτων…).

  Όλα αυτά δρομολογημένα και  νομιμοποιημένα από την Βουλή των ανεπάγγελτων, των μετρίων, των γόνων πολιτικών  τζακιών. Οι γενιές των ανεπάγγελτων και λοιποί συγγενείς στις λίστες Λαγκάρντ,  το μαύρο χρήμα οδηγός και οι πολιτικές που έχουν δρομολογηθεί από τέτοιες  εξαρτήσεις, να οδηγούν την Ελλάδα σε ξένα χέρια.

  Αυτή είναι η κοινοβουλευτική  δημοκρατία της μεταπολίτευσης; Ο μαχητής του Κυπριακού Αγώνα και υποστράτηγος  ε.α. Κων/νος Αργυρόπουλος, σημειώνει στο βιβλίο του « 1974-ΟΙ ΑΔΙΚΑΙΩΤΟΙ» :  «Τι σημαίνει δημοκρατία για μια χώρα; Πως την  ερμηνεύουν οι εκλεγμένοι; Πως οι ψηφοφόροι; Ποιος αντιλαμβάνεται, τι; Τι κέρδος  θα έχω εγώ από αυτή την ιστορία; Θα πληρώνω λιγότερο φόρο, φως, νερό, τηλέφωνο;  Θα αναπνέω αέρα με λιγότερο καυσαέριο; Θα περνάω εξίσου καλά όπως ο εκπρόσωπός  μου στην Βουλή των Ελλήνων; Τόοοσο καλά όπως ο καημενούλης το υπόδειγμα  δημοκράτου, ενός από τα χαρακτηροδιαμορφωτικά ΜΜΕ; Και γιατί εγώ πρέπει να πάω  εκεί και να διακινδυνέψω από χημικά, βιολογικά και λοιπά ανήθικα όπλα; Και ποιος είναι αυτός που λέει, ότι είναι ευσυνειδητότερος  δημοκράτης από μένα;

  Γιατί τότε δεν στέλνει αυτός το δικό  του τον γιό για να περισώσει την υπεσχημένη δημοκρατία; Αυτή την δημοκρατία που  ευαγγελίζεται σε κάθε δημόσια εμφάνισή του; Και τι γίνεται με την δική μας, την  ελληνική ελευθερία και εδαφική ακεραιότητα; Είναι μόνο απολιθωμένο άρθρο ενός  αδιάβαστου καταστατικού χάρτου; Ή μήπως είναι και αυτό διαπραγματεύσιμο;».

  Σκέψεις ενός ανώτατου αξ/κού που έζησε  την κόλαση της τουρκικής εισβολής, την αγνωμοσύνη της πατρίδας σε εκείνους τους  μαχητές και που έχει αισθανθεί την «δημοκρατική ευαισθησία» των πολιτικών για τα  γεγονότα εκείνα. Είδε να ματώνουν στην πρώτη γραμμή τα παιδιά του λαού, αλλά  διαπίστωσε την πλήρη απουσία των γιών του «άλλου» θεού, από την γραμμή πυρός!

  Σήμερα ο πόλεμος δεν γίνεται με  συμβατικά όπλα, αλλά είναι οικονομικός. Τα θύματα είναι και πάλι άνθρωποι  λαϊκοί, με την Ελλάδα για άλλη μια φορά να χάνει κάτι από το σώμα της. Από την  δημόσια περιουσία, τον ορυκτό της πλούτο, έως την εθνική της ανεξαρτησία και  αξιοπρέπεια…με την συμβολή πάντα των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αυτών  που νομοθετούν την λιγότερη σύνταξη του συνταξιούχου, έως την νομιμοποίηση των  λαθρομεταναστών και την απονομή…ιθαγένειας! Για να προκύψει αύριο ένα νέο  Κόσσοβο στην Θράκη ή μια άλλη Κύπρος στην Κρήτη, ενώ οι ίδιοι και οι γιοί τους  θα βρίσκονται εκτός επικινδύνου ζώνης!

  Αν έτσι συνεχίσουμε, κάποιοι ιστορικοί  στο μέλλον θα γράψουν πως κάποτε εδώ υπήρχε μια χώρα που την λέγαν Ελλάδα. Είχε  όμως δημοκρατικό πολίτευμα και Βουλή γεμάτη από ανεπάγγελτους από τζάκια. Είχε  όμως χάσει και το μέτρο, διότι δεν σεβάστηκε την ιστορία και τα σύμβολά της!

  Όλα αυτά οδηγούν και στο φαινόμενο της  νεο-τρομοκρατίας, με την νεολαία δίχως ελπίδα να οδηγείται σε ακραίες  καταστάσεις. Οδηγούν την νεολαία σε ακραία μονοπάτια γεμάτα φωτιά, με τους  πυρήνες του φαινομένου να παίζουν τους βουλευτές εντός του νεοκλασικού της  Πλατείας Συντάγματος!

Αν έτσι συνεχιστεί η ιστορία, το  αποτέλεσμα θεωρείται προδιαγεγραμμένο.

 Οι  έμποροι των Εθνών !

Η ιστορία ετούτη εξελίσσεται στην Βενετία  του 16^ου αιώνα και την μεταφέρει στον χρόνο ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Έχει  δε τον χαρακτηριστικό τίτλο,  «Ο έμπορος της Βενετίας».

Το παραμύθι αφηγείται πώς ο νεαρός και  πολύ ερωτευμένος Βενετσιάνος Μπασιάνο, χρειάζεται επειγόντως χρήματα, για να  κερδίσει την πρώτη θέση στην καρδιά της πλούσιας Πόρσια.

Επειδή όμως δεν διαθέτει το χρηματικό  ποσό που απαιτούσαν οι περιστάσεις, το ζητάει από τον αδελφικό του φίλο και  πλούσιο πλοιοκτήτη, Αντώνιο. Εκείνος, που εκείνη τη χρονική στιγμή δεν διαθέτει  το ποσό που του ζητάει ο Μπασιάνο, αλλά για να μην χαλάσει τα σχέδια του  καρδιοκατακτητή φίλου του, δανείζεται το ποσό αυτό από τον Εβραίο τοκογλύφο  Σάϋλοκ.

Ο όρος  που βάζει όμως ο Εβραίος είναι  απεχθής και εκδικητικός απέναντι στον Αντώνιο και έχει σχέση με παλιά προσωπική  έχθρα . Αν ο Αντώνιος δεν εξοφλούσε εμπρόθεσμα το χρέος του, ο Σάϋλοκ, ως ποινή,  θα του έκοβε κομμάτι κρέατος μιάς λίβρας από το σώμα του και μάλιστα από το  μέρος της καρδιάς!

Έτσι, τα δανεικά χρήματα δίνονται, με  αποδοχή όμως του συγκεκριμένου όρου από τον Αντώνιο και το σχέδιο του  καρδιοκατακτητή Μπασιάνο, πραγματοποιείται. Έρχεται είς γάμον κοινωνία  με την  όμορφη Πόρσια, αλλά κάτι δεν πάει καλά με τα καράβια του Αντώνιου και το χρέος   «διαμαρτύρεται».

Είναι η αφορμή για τον Σάϋλοκ να πάρει  την εκδίκηση που χρόνια τώρα επιζητούσε. Απαιτεί από τον Δόγη της Βενετίας να  εφαρμοστεί ο νόμος και να εκτελεστεί η συμφωνία στο ακέραιο. Επιμένει η πληρωμή  να γίνει σε «είδος» (μια λίβρα κρέατος από το μέρος της καρδιάς του Αντώνιου)  και δεν δέχεται την εκπρόθεσμη επιστροφή των χρημάτων!

Στην δίκη που ακολουθεί όλα δείχνουν πώς  ο Σάϋλοκ θα κερδίσει την υπόθεση, αλλά η πανέξυπνη Πόρσια αλλάζει τα δεδομένα.  Μεταμφιέζεται σε άνδρα δικηγόρο από άλλη πόλη και με την άδεια του δικαστηρίου  αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Αντωνίου.

Αρχικά ζητά από τον Σάϋλοκ να δεχθεί  συμβιβασμό, να πάρει τα χρήματα πίσω και να μην εκτελεστεί ο όρος του  συμβολαίου. Ο τοκογλύφος Σάϋλοκ όμως αρνείται και επιμένει στην εκτέλεση της  ποινής. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η εκδίκηση και όχι τα χρήματα. Το δικαστήριο  αναγκαστικά συναινεί σε αυτό, διότι προβλέπεται από την συμφωνία !

Η πανέξυπνη Πόρσια όμως ανατρέπει  τελευταία στιγμή τα συμφωνηθέντα , όταν αναδεικνύει μια λεπτομέρεια. Η συμφωνία  μιλούσε για μια λίβρα κρέατος, αλλά δεν ανέφερε πουθενά καθόλου για αίμα !

Του επιτρέπει τότε η Πόρσια να εκτελέσει  την ποινή ως προς την αφαίρεση μιας λίβρας κρέατος…αλλά δίχως να χυθεί σταγόνα  αίματος. Σε αντίθετη περίπτωση θα κατάσχονταν η περιουσία του Σάϋλοκ, διότι αυτό  θα ήταν εκτός των όρων της συμφωνίας. Το σκεπτικό αυτό της Πόρσια που ανέτρεπε  τα έως τώρα δεδομένα,  έκανε δεκτό και το δικαστήριο !

Ο τοκογλύφος Σάϋλοκ αντιλαμβανόμενος  πώς  χάνει το παιχνίδι, προσπαθεί να αμυνθεί. Πώς είναι δυνατόν να αφαιρέσει κομμάτι  κρέατος δίχως να χυθεί  σταγόνα αίματος; Έτσι τώρα, είναι αυτός που ζητάει την  επιστροφή των δανεικών, δεχόμενος τα χρήματα!

Η Πόρσια όμως που πλέον ελέγχει την  κατάσταση, δε το δέχεται. Επιμένει στην εκτέλεση του όρου του συμβολαίου και επί  πλέον κατηγορεί τον Σάϋλοκ  για πρόθεση ανθρωποκτονίας με σκοπιμότητα την  εκδίκηση! Έτσι νικητής αναδεικνύεται  ο Αντώνιος και το δικαστήριο αποδέχεται  την κατάσχεση της περιουσίας του τοκογλύφου και την εκδίωξή του από την Βενετία,  με τον χαρακτηρισμό του ως επικίνδυνου! Νικητής βεβαίως από όλη αυτή την ιστορία  είναι η ανθρωπιά, η ηθική και το ανθρώπινο δίκαιο !

Τι θυμίζει ο Ουϊλλιαμ Σαίξπηρ αιώνες πριν  με τον «έμπορο της Βενετίας»; Μήπως το ΔΝΤ και τις δανειακές συμβάσεις; Τους  όρους που υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας, τον ξεπεσμό και την ανέχεια του  λαού και την παράδοση της χώρας στα νύχια των δανειστών με το αγγλικό δίκαιο;  Την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας; Την λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής  περιουσίας, των υποδομών, την καταλήστευση του πλούτου της χώρας (ορυκτά ,  πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κλπ ); Συμφωνίες συμφερόντων προς όφελος των δανειστών.

Ο τοκογλύφος Σάϋλοκ τιμωρήθηκε γιατί η  συμφωνία ήταν άδικη και ανήθικη. Στην Ελλάδα που όλα  εδώ και τρία χρόνια  λειτουργούν με τοκογλυφικές προδιαγραφές, τον ρόλο της Πόρσια, θα υπάρξει  πολιτική δύναμη να τον αναλάβει, εφαρμόζοντας και στηρίζοντας το δίκαιο και τις  ανθρώπινες αξίες; Η Ελλάδα θα γλυτώσει την καρδιά  – την τιμή της – και θα  βρεθεί δικηγόρος – πολιτική δύναμη – που θα μιλήσει δυνατά και ελληνικά;

Το ΔΝΤ αναγνωρίζει πως η συνταγή είναι  λάθος, αλλά μέσω των εκπροσώπων τους συνεχίζουν με νέα μέτρα. Όπως ο Σάϋλοκ, που  ενώ γνώριζε την ανήθικη πλευρά των όρων της συμφωνίας, ήθελε την εφαρμογή της  από σκοπιμότητα!

Η ίδια ιστορία τότε και τώρα, με άλλα  όμως πρόσωπα, την ίδια όμως σκοπιμότητα χωρίς ηθικές αξίες και ανθρωπισμό, με  ένα ποίημα του Γ. Σουρή προ 100 ετών που θυμίζει αλήθειες…

«Βάλετε φόρους, βάλετε, εις την  πτωχήν μας ράχη. Ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα. Σεις το κρασί και  τον καπνό να πίνετε μονάχοι κι εμείς να σας κυττάζωμε με μάτι σαν γαρίδα. Βαριά  φορολογήσετε και το νερό που τρέχει, βάλετε φόρους, βάλετε κι η ράχη μας  αντέχει. Ότι καλό κι αν έχωμε απάνω μας ας μείνη , στα πρόσωπα μας ας χυθή του  μαρασμού το χρώμα. Μ’ εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνη, φορολογίσετε κι αυτήν την σάρκα μας ακόμα.

Του κρέατός μας κόβετε καμμιά παχιά  λωρίδα κι τρώγετέ την λαίμαργα, μαζί με την πατρίδα».

Από τους κοτσαμπάσηδες και τους κολίγους  του χθές, στους φοροκλέφτες και τους «έξυπνους» πολιτικούς του 21^ου αιώνα, που απαλλάσσονται  για κάθε τι με τον νόμο «περί ευθύνης υπουργών»!

Τι άλλο θα μας κόψουν; Το είπε ο Σουρής  πριν 100 χρόνια και γράφει «Η Ακίς» στην

«Κυριακάτικη Δημοκρατία»: «…κόψτε μας τη  σάρκα, λοιπόν! Σε συγκεκριμένο σημείο! και φάτε την!».                                    

                                                  

Σ’ αυτό το  αξημέρωτο τοπίο!

 

Λέει η Μάρθα Φριτζήλα:  «Όταν το παιδί βλέπει που έχει οδηγηθεί αυτή η χώρα, που έχει οδηγηθεί η ζωή των  γονιών του που μάζευαν ένσημα όλη τους τη ζωή και φυτοζωούν με μια ψωροσύνταξη  που τους κόβεται συνέχεια, λέει, “ο μπαμπάς μου και η μαμά μου ήταν κορόιδα!”  Δεν μπορεί να είναι το όνειρό μου εμένα αυτό..!»

Στα Media «κυκλοφορούν» εικόνες που σε μεταφέρουν σε έναν κόσμο ρηχό και ψεύτικο. Όμορφες  εικόνες που θα ήθελε ο καθένας να ζει, όπως αυτές του «Dancing  with the stars»,  αλλά δεν είναι αληθινές!

Άλλη όμως είναι η  πραγματικότητα. Η κοινωνία των Ελλήνων βρίσκεται σε έναν δρόμο που μοιάζει με  τις λευκές σελίδες κάποιου βιβλίου. Μια άγραφη σελίδα της νέας εποχής μας, που  δυστυχώς τώρα γράφεται αποκλειστικά από τους ξένους αποικιοκράτες. Καμιά σελίδα  όμως δεν ξαναγράφεται χωρίς την συμμετοχή προθύμων του γνωστού «πολιτικού  προσωπικού» και την «πράξη» πάντα να νομιμοποιεί δια της «κάλπης» ο Έλλην  ψηφοφόρος. Όπως θυμίζει κάποια επιγραφή στα ταμεία των Super  Market ή των τραπεζών: «Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος  αναγνωρίζεται!» Πόσο μάλλον όταν αυτό το «λάθος» είναι αποτέλεσμα εκλογικής  διαδικασίας!

«Ζωντανός θα πει  περήφανος» είχε πει ο Μεν. Λουντέμης, που το 2012 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την γέννησή  του. Πόσο ζωντανός όμως μπορεί να είναι σήμερα ο Έλληνας και πόσο περήφανος,  όταν «ζει» υπό την αυστηρή επιτήρηση των νέων αποικιοκρατών;              

Σ’ αυτό το  αξημέρωτο τοπίο οι μέρες είναι βουρκωμένες. Την ιστορία γράφει ο χρόνος, σε μια Ελλάδα  περιορισμένης κυριαρχίας. Μια αποικία που χωρίζεται πλέον σε οικόπεδα προς  διανομή, μεταξύ εταίρων και δανειστών!

Για χρόνια καθώς  φαίνεται, το «αύριο» στην ενδοχώρα ήταν ξεχασμένο και το υποθηκευμένο «σήμερα»  υπήρξε τρόπος ζωής. Για να έρθει η κάλπικη εποχή «λεφτά υπάρχουν», καρφώνοντας  με ατσαλόκαρφα στον τοίχο σαν σφάγιο, το μέλλον της χώρας και των κατοίκων της!

Στην πολιτική του  διαδρομή, μεγάλο μέρος του «πολιτικού προσωπικού» ΕΛΛΑΣ Α.Ε., φαίνεται πως έχει  εγκαταλείψει την σπονδυλική του στήλη στην αυλή της κας Μέρκελ, με αποτέλεσμα η  οσφυϊκή ευκαμψία να έχει γίνει λάστιχο. Άνθρωποι λάστιχο, όπως το παιδικό  ανάγνωσμα με τον Τιραμόλα και η ηθική να περνάει από τη λίστα «Λαγκάρντ» και το  «νόμο περί ευθύνης υπουργών»!

Ο Έλληνας ψηφοφόρος  όμως, αντί να δει πως πραγματικά θα δώσει λύση διεξόδου στο πρόβλημα που τον  στραγγαλίζει πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά, φαίνεται να μην μπορεί να ξεφύγει  από την πατροπαράδοτη νοοτροπία της… «κριτικής»!

Από την εποχή του  Ομήρου αρέσκεται στην κριτική για τους άλλους, ποτέ όμως στην αυτοκριτική του.  Για το γεγονός αυτό ειδικά αναφέρεται, πριν 100 χρόνια περίπου, ο συγγραφέας William Miller (History  of Turkish Empire)…  «Όλοι οι Έλληνες έχουν από την πρώτη στιγμή που αποκτούν το χάρισμα του λόγου,  την διάθεση να σχολιάσουν και να κρίνουν τα πάντα με καθαρά προσωπικά  κριτήρια…». Παλιές «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα», για να διδαχτούμε  γεγονότα του «χθες» που και στην εποχή μας, «μιλάνε» και διδάσκουν!

«Φιλοκαλούμεν τε μετ’  ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας». Λόγια του Περικλή στον «Επιτάφιο»,  όπως μας τα μεταφέρει ο Θουκυδίδης.

Σε εκείνη την τόσο  μακρινή εποχή, η λέξη «μαλακία» είχε την έννοια της ανοησίας, της βλακείας και  όχι του … αυνανισμού που έχει σήμερα. Άρα η φράση αυτή του Περικλή σημαίνει :  «αγαπούμε το ωραίο με απλότητα και φιλοσοφούμε χωρίς να λέμε ανοησίες, βλακείες  («μαλακίες)”.

Η λέξη αυτή άλλαξε  στην νεοελληνική της πορεία, για να γίνει ο «εθνικός» μας ύμνος από την ανάποδη.  Σε μια εποχή όπου η εθνική αξιοπρέπεια έπαθε αγκύλωση από τις έξωθεν εντολές και  οι κυβερνώντες απλά εκτελούν αποφάσεις αυτών, επόμενο είναι να επιπλέουν οι  φελλοί και ό,τι περιττό αποβάλλει ο οργανισμός!

Έτσι, η  αρχαιοελληνική βλακεία έχει μεταλλαχθεί στη σύγχρονη νεοελληνική κοινωνία ως…  μαλακία και ακούγεται επίκαιρος όσο ποτέ ο λόγος του Δημοσθένη: «Δια μαλακίαν τε  και ραθυμίαν εγκαταλείπειν τα των προγόνων έργα και τα συμφέροντα της πατρίδος».

Για να δικαιωθεί  πλήρως ο καθηγητής Αντ. Α. Αντωνάκος στο έργο του, «Το φρονείν Ελληνικώς», όταν  γράφει: «Ο μαλάκας είναι στην εποχή μας σε ημερήσια διάταξη. Τον βλέπεις παντού.  Στα υπουργεία, στις δουλειές σου, στην εφορία, στις τράπεζες. Το αστείο είναι  πως νομίζει ότι είναι έξυπνος. Και το πιο αστείο; Εσύ τον ψηφίζεις για  τέτοιον. Εσύ είσαι ο μαλάκας (=ανόητος) υποτιθέμενε έξυπνε Έλληνα, μόνο που  αρνείσαι να κοιτάξεις στον καθρέφτη. Εσύ είσαι ο μαλάκας (=ανόητος), μόνο που  δεν το ξέρεις!».

 

 

 

Οι τυχοδιώκτες της κρίσης!

 

Σε σκιτσογράφημα στον «τύπο» βλέπουμε την  γιαγιά να πηγαίνει βόλτα το εγγονάκι της, να το ρωτάει τι θα γίνει σαν  μεγαλώσει. Και εκείνο να απαντά: «άνεργος!».

Η εικόνα και ο διάλογος αφήνουν μια  γλυκό-πικρη γεύση. Θέλεις να χαμογελάσεις με το ύφος του μικρού, αλλά η γεύση  είναι πικρή. Μια εικόνα χίλιες λέξεις όπως λένε οι κινέζοι και εδώ διαπιστώνεται  ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας. Η νέα γενιά μεγαλώνει σε ένα  περιβάλλον χωρίς ελπίδα. Άνθρωποι με πολλά προσόντα, αλλά με όνειρα φευγάτα!

Είχε πει ο Κομφούκιος: «Ο μεγάλος άνδρας έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του. Ο μικρός από  τους άλλους»

Αν «μεγάλοι» θεωρούνταν κάποτε αυτοί που  μας κυβερνούν, τα γεγονότα συνηγορούν πως τώρα πια, δεν είναι καθόλου «μεγάλοι».  Ενώ οι νέοι ηγεμόνες απαιτούν συνεχώς περισσότερα από τους άλλους, οι ίδιοι για  τον εαυτό τους έχουν διαμορφώσει συνθήκες «πάρτα όλα» και ειδικής προστασίας από  κάθε ανομία. Δικαιώνουν έτσι πλήρως τον Κομφούκιο… «ο μικρός απαιτεί από τους  άλλους».

Σε συνέντευξή της η Λένα Διβάνη στο ΕΘΝΟΣ  και στην ερώτηση «τι σας ενοχλεί στους πολιτικούς», λέει: « Ενώ τα σπίτια μας  καίγονται, αυτοί αντί να καλέσουν την πυροσβεστική, καλούν τα κανάλια να  καταγγείλουν την πυρκαγιά».

Η «μεταπολίτευση» στο ξεκίνημά της είχε  ένα μείγμα παλιάς κοπής πολιτικών, ανακατεμένο με νέους στην πολιτική γεμάτους  ελπίδες και όλο αυτό μπολιασμένο από την «γενιά του Πολυτεχνείου». (Οι σοβαροί  και συνεπείς αγωνιστές δεν πολιτεύτηκαν ποτέ, τιμώντας τα ιδανικά των αγώνων  εκείνων. Η προσφορά τους ήταν μεγάλη στην κοινωνία και εκτός πολιτικής).

Η κατάληξη της «μεταπολίτευσης» ήταν τα  πολιτικάντικα σκάνδαλα, με την πλήρη καταλήστευση του δημόσιου πλούτου. Κάτι σαν  την κόλαση του Δάντη, όπου τελικά τους κολασμένους δεν τους ήθελε κανείς. Ακόμα  και στην κόλαση ήταν ανεπιθύμητοι, γιατί θα δημιουργούσαν προβλήματα και θα  χαλούσαν την τάξη του κάτω κόσμου!

Σ’ αυτό το περίεργο σκηνικό, δημιούργημα  του «πολιτικού προσωπικού της βουλής», ήρθαν και «έδεσαν» οι παραφυάδες Οέο των  «κομματικών στελεχών» και που όλοι μαζί οδήγησαν στο ξεχαρβάλωμα θεσμών και  κοινωνίας. Οδήγησαν στην διάλυση, στην διαφθορά, στην ΟΝΕ, στην μάστιγα της  ανεργίας, στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, στα δομημένα ομόλογα, στις μίζες,  στις επικύψεις, στα μνημόνια, στην πτώχευση, για να είναι τώρα τα ξένα κέντρα  που αποφασίζουν!

Χαμός ξαφνικά για τις «χαμένες λίστες»,  αλλά αυτές ήταν από πριν γνωστές. Θεωρούνταν όμως «χαμένες» γιατί έκαιγαν  πολλούς και χαλούσαν την καλά δομημένη πυραμίδα αυτών που έκαναν ως και τα  υποβρύχια να γέρνουν από τις πολλές επικύψεις! Πίσω από τις «λίστες» κρύβονται  μίζες εξοπλιστικών προγραμμάτων, of shore εταιρείες  και πολλά αντίδωρα για τους πρόθυμους εμπλεκόμενους!

Μια ζωή παγίδες για τα συνήθη υποζύγια,  λακκούβες και ανηφόρες για την κοινωνία, η οποία συνήθως είναι αυτή που χάνει το  ματς. Όλη η Ελλάδα μια γειτονιά, όπου το παιχνίδι είναι καλά στημένο και από  πριν ξεπουλημένο. Ας είναι καλά οι «εξεταστικές επιτροπές» της Βουλής που ξέρουν  να βγάζουν λάδι «τα λερωμένα τ’ άπλυτα»!

Οι τυχοδιώκτες της κρίσης συνεχίζουν να πυροβολούν στο ψαχνό, έχοντας από κοντά τους  κολαούζους Οέο της κομματικής πυραμίδας, οι οποίοι περιμένουν όπως πάντα  ευκαιρίες γλύφοντας και σέρνοντας να ανεβούνε στην κορυφή, για «κατάληψη» καλά  αμειβόμενης θέσης!

Αποκαλυπτικός ο Xenofon στο ΠΟΝΤΙΚΙ, όταν λέει, πως είναι δυνατόν «η κοινωνία να  επιβραβεύει τον κάθε ελάχιστο ανθρωπάκο, ο οποίος ανοητολογεί, παραληρεί,  υβρίζει, φωνασκεί, κατακρίνει και αν είναι δυνατόν να τον τοποθετεί στην…βουλή.  Το πιο τραγικό από όλα είναι η επιβράβευση της βλακείας, της ανικανότητας  και της αμετροέπειας. Αν ρίξει κανείς μια ψύχραιμη ματιά στην εικόνα που  παρουσιάζει το σημερινό «μνημονιακό» και «αντιμνημονιακό» κοινοβούλιο, στην  ποιότητα που εμφανίζει το ανθρώπινο δυναμικό του, θα καταλάβει αυτόματα αυτό που  τον αφορά άμεσα: «ότι η ελπίδα θα αργήσει να φανεί…»

Με την «μεταπολίτευση» να είναι η  κακή μοίρα της Ελλάδας και η μίζα ως η μασκότ των χρόνων αυτών, το παρακάτω ανέκδοτο πέραν του χαμόγελου, προβληματίζει, γιατί θυμίζει  αλήθειες..!

–          Υπουργός ευρωπαϊκής χώρας  καλεί φίλο του έλληνα πολιτευόμενο και του δείχνει μεταξύ άλλων την πρόοδο που  συντελείται στην χώρα του και παράλληλα του εξηγεί την δική του συμβολή σε όλα  αυτά.

Ο έλληνας μένει έκθαμβος με όσα ακούει  για την πρόοδο εκείνης της χώρας. Στην συνέχεια ο ξένος υπουργός τον φιλοξενεί  στην έπαυλή του, η οποία βρίσκεται στην κορυφή του κατάφυτου δάσους. Ο έλληνας  ρωτάει που βρήκε τόσα λεφτά για τόσο μεγάλο ωραίο σπίτι, καθ’ όσον γνώριζε, ο  φίλος του υπουργός δεν είχε τόσα πολλά λεφτά.

Έκανα, του λέει εκείνος, ένα μεγάλο έργο.  Μια τεράστια γέφυρα και από το 15% της «μίζας», αγόρασα αυτήν την έπαυλη. Ο  έλληνας έφυγε εντυπωσιασμένος με όσα είδε, αλλά στο μυαλό του περισσότερο γύριζε  η «μίζα» του 15% και η έπαυλη του φίλου υπουργού.

Μετά από χρόνια ο έλληνας πολιτικός έγινε  υπουργός και κάλεσε τον φίλο του ευρωπαίο πολιτικό στην Ελλάδα. Του έδειξε τα  επιτεύγματα της χώρας του, λιμάνια, αεροδρόμια, γέφυρες και δρόμους, αλλά δεν  του είπε πως όλα αυτά έγιναν με δανεικά! Ούτε πως η Ελλάδα δεν παρήγαγε τίποτα  δικό της, πως όλα ήταν εισαγόμενα και πως η ΟΝΕ το μόνο που κατάφερε να  ανεβάσει, ήταν το δημόσιο χρέος. Απέφυγε να πει στον φίλο του ευρωπαίο πως  περνούσαν ζωή χαρισάμενη οι «πατέρες» του κοινοβουλίου, οι συνεργάτες και  κομματικοί φίλοι, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι άρχοντες της  αυτοδιοίκησης και οι «φύλακες» των εργατών, συνδικαλιστές!

Τελευταία, τον ξενάγησε στην προσωπική  του έπαυλη με πισίνες και σάουνες, όπου μεταξύ σοβαρού και αστείου, του έδειξε  έξω από το μεγάλο παράθυρο, λέγοντάς του: «Βλέπεις εκείνη την μεγάλη γέφυρα που  ενώνει την μία άκρη με την άλλη πάνω από την θάλασσα;»

Ο ευρωπαίος πολιτικός κοιτάζει έκπληκτος  και προσπαθεί να δει που είναι αυτή η γέφυρα. «Όχι του λέει» μετά από αρκετή  παρατήρηση. «Δεν βλέπω τίποτα».

Ο έλληνας υπουργός με ύφος και χαμόγελο  του δείχνει ένα μεγάλο κάδρο στο σαλόνι. Του έδειχνε εκεί μια «μακέτα» γέφυρας  πάνω από την θάλασσα. «Την γέφυρα αυτή την σχεδιάσαμε σε μακέτα, πήραμε τα  λεφτά, και το 100% του κόστους κατασκευής ήρθε στο πορτοφόλι μου. Με αυτά τα  λεφτά έγινε η έπαυλη που βλέπεις. Η γέφυρα παραμένει μακέτα».

 Όλα αυτά έκαναν την Ελλάδα ανέκδοτο, για  να φέρουν τελικά το ΔΝΤ και τα μνημόνια. Σε αυτή την μίζερη κατάσταση, οι μόνοι  άφθαρτοι που δικαιούνται να ομιλούν είναι οι νέοι. Αυτοί μόνο δικαιούνται  να δημιουργήσουν ένα «νέο μέτωπο πολιτικής εξουσίας». Άνθρωποι που δεν έχουν  εμπλακεί με κανένα τρόπο στη φαύλη και έμμισθη δημόσια-κομματική διοίκηση. Αυτοί  μόνοι τους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, φυτεύοντας το δικό τους δέντρο  και φτιάχνοντας το δικό τους δάσος!

Ο Μπέρτολντ Μπρέχτ, από τότε  ακόμα (1936), λες και συμβουλεύει αυτήν ειδικά την γενιά, με λόγια όλο νόημα:  «Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή.  Η αντίφαση είναι σύμμαχός σας.

Από το τίποτα

Πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί  πρέπει να γινούνε τίποτα. Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας  αρνιούνται».

Ψάχνοντας στο Βόιο!

 

Γενέθλιος τόπος το Βόιο και ως εκ τούτου  ασκεί μία ιδιαίτερη γοητεία. Είναι όμως αυτό μόνον ή εκεί υπάρχει και κάτι το  διαφορετικό; Κάτι που δεν υπάρχει σε άλλον τόπο;

Ξεδιπλώνοντας την ανθρωπογεωγραφία αυτού  του τόπου, παράλληλα με την πολιτιστική του δομή και ιστορία, θα παρατηρήσουμε  πολλά. Ιστορίες άλλοτε πικρές και άλλοτε γλυκές, συνθέτουν την ανθρωπογεωγραφία  των ορεσείβιων κατοίκων αυτής της ξεχασμένης περιφέρειας. Ξεδιπλώνει ο τόπος  αυτός ιστορίες γλυκόπικρες, σαν ανοιχτό στόμα που όλο πεινάει, αλλά μένει  συνήθως νηστικό!

Στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι αυτής  της επαρχίας δεν ήταν πλούσιοι και με τις γεωργοκτηνοτροφικές τους ασχολίες,  «κυνηγούσαν» πάντα την επιβίωση.

Για το πώς ακριβώς αναπτύχθηκε το Βόιο  και ποιες ακριβώς οι συνθήκες της κάθε εποχής, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα για  έρευνα. Η περιοχή δεν φαίνεται να είχε ποτέ μεγάλα τσιφλίκια. Αν οι γόνιμες  περιοχές γύρω από τον Αλιάκμονα είχαν «καταληφθεί» από Βαλαάδες, στο Άνω Βόιο  είχαμε μικρές καλλιεργούμενες εκτάσεις, πιο πολύ κτηνοτροφία. Μπορούμε να πούμε  πως όπου υπήρχε γόνιμο έδαφος και προσπελάσιμο στην συγκοινωνία της εποχής,  κατοικούνταν από Τούρκους και Βαλαάδες. Ενώ τα άγονα και δύσκολα στην  επικοινωνία, κατοικούνταν από «ντόπιους».

Αν δούμε και την διασπορά τούρκων στο  Βόιο, θα παρατηρήσουμε πως στο Κάτω Βόιο με κέντρο την Νεάπολη,  εγκαθίστανται Βαλαάδες (εξισλαμισμένοι χριστιανοί). Το Άνω Βόιο που ήταν  μια πιο φτωχή περιοχή, δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τους τούρκους και έτσι εκεί,  έχουμε καθαρόαιμες χριστιανικές κοινότητες. Πιθανολογείται πως τα περισσότερα  χωριά δημιουργήθηκαν από καταδιωκόμενους χριστιανούς μετά το 1600, ύστερα από  την επανάσταση του Διονύση του Σκυλόσοφου στην Θεσσαλία και των Ορλοφικών  (1770).

Ξεχωριστή περίπτωση της επαρχίας  αποτελούσε η Σιάτιστα, το Φλωροχώρι όπως το έλεγαν, με το εμπόριο και εκτός  ελληνικών συνόρων, τα εργαστήρια γουνοποιίας και τα αρχοντικά της. Κάποια από  αυτά διατηρούνται ως τις μέρες μας, δείγμα ευημερίας εκείνης της εποχής. Γεγονός  βεβαίως είναι πως οι Σιατιστινοί έμποροι, είχαν φτάσει σε κάθε γωνιά της  Ευρώπης.

Οι κοινωνικές συντεταγμένες εδώ δεν  διαφέρουν πολύ. Μόνον που όσο ανηφορίζουμε στο «Άνω Βόιο», θα δούμε την  απομόνωση και την «λιτότητα» ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των ανθρώπων. Πιο φτωχός ο  κόσμος εκεί ψηλά, γι’ αυτό η ξενιτιά του ανδρικού κυρίως πληθυσμού, ήταν σύνηθες  φαινόμενο από πολύ παλιά. Έφευγαν για μήνες ή για χρόνια ακόμα και έξω από τα  σύνορα της χώρας και πασίγνωστη η τέχνη των μαστόρων της που πελεκούσαν την  πέτρα. Ξεχώριζαν πάντα οι Πενταλοφίτες, που συναγωνίζονταν στην «τέχνη της  πέτρας» με τους ορεσείβιους Γαλατινιώτες. Τα «αγριόσκυλα» του «Ψηλορείτη» της  Γαλατινής, ήταν μαθημένα στην σκληραγωγία λόγω υψόμετρου και συνθηκών διαβίωσης!

Άλλες ακμάζουσες περιοχές ήταν η Εράτυρα,  το κεφαλοχώρι της Βλάστης, η Νεάπολη, το Τσοτύλι. Δεν μπορούμε βεβαίως να μην  αναφερθούμε και στην Σισανιούπολη, η οποία καταγράφεται ως η έδρα της  Μητρόπολης. Αυτή καταστράφηκε γύρω στον 16^ο αιώνα, δίχως να υπάρχουν  όμως πολλά στοιχεία γι’ αυτό το γεγονός. Έκτοτε η Μητρόπολη μεταφέρθηκε στην  Σιάτιστα, γι’ αυτό και ο τίτλος «Σισανίου και Σιατίστης» ακολουθεί, για να  θυμίζει πως η Σισανιούπολη ήταν κάτι ιδιαίτερο για την εποχή της. Τί όμως; Στην  10/ετία του 1990 ανακαλύφθηκαν τα θεμέλια της Μητρόπολης στο Σισάνι, αλλά  λείπουν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα έριχναν φως στην ιστορικότητα της  Σισανιούπολης!

Αν στο Βόιο υπήρξε αργός βηματισμός για  την ανάπτυξή του, αυτό δε σημαίνει πως ψάχνουμε τους «συνωμότες» της χθεσινής  μέρας. Έχει σημασία όμως να δούμε τι είναι συμφέρον για την ανάπτυξη της  περιοχής σήμερα και με την καθοδήγηση «ειδικών» να προχωρήσουμε, χωρίς όμως   προκαταλήψεις, οι οποίες θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο την οικονομική και  κοινωνική κατάσταση. Όπως π.χ. να μην απορρίπτουμε χωρίς την γνώμη ειδικών τις  ανεμογεννήτριες, αλλά να δούμε που, πως και γιατί θέλουμε την εγκατάστασή  τους εδώ και αν αυτό δημιουργεί προβλήματα ή όχι. Όπως δεν μπορούμε να είμαστε  αρνητικοί στην εγκατάσταση των φωτοβολταικών, αλλά αυτά δεν μπορεί να  τοποθετούνται σε εύφορη καλλιεργήσιμη γη. Εάν αυτό συμβαίνει, τότε είναι  αυτοκτονία για την περιοχή και η μη ενημέρωση για τα δημιουργούμενα προβλήματα,  βαρύνει αποκλειστικά τις τοπικές αρχές!

Πρέπει να επισημάνουμε ιδιαίτερα πως το  Βόιο έχει απαράμιλλο φυσικό πλούτο, πολλά μνημεία, κυρίως θρησκευτικού χαρακτήρα  (μοναστήρια κ.λπ), που αξιολογώντας τα σωστά, θα μπορούσαν οι τοπικές αρχές να  προγραμματίσουν την τουριστική της ανάπτυξη και να πολλαπλασιάσουν τα τουριστικά  της έσοδα. (Παναγιά Μικροκάστρου, τα μοναστήρια Εράτυρας, Δρυόβουνου κ.λ.π.).  Όπως δείχνει η τοπική ιστορία,ειδικά η περιοχή αυτή δεν μπορεί να ελπίζει σε  «άνωθεν» βοήθεια, χωρίς τη φροντίδα των δικών της ανθρώπων.

Ελάχιστοι είναι αυτοί που έδειξαν  διαχρονικά ενδιαφέρον για να βοηθήσουν αυτόν τον τόπο να σταθεί στα πόδια του  και αυτό που πρέπει να πιστέψει ο Βοϊάτης, είναι πως η μόνη σωτηρία εξαρτάται  από τη δική του θέληση και αυτό βρίσκεται στα δικά του χέρια! Ανθρώπους που να  αγαπούν τον τόπο τους και τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν!

Μέσα σ’ αυτούς τους ταραγμένους καιρούς,  πρέπει με μια κοινή προσπάθεια να αξιοποιηθεί ό,τι μπορεί. Από την γεωργία με  νέες καλλιέργειες, την κτηνοτροφία, έως τις φυσικές ομορφιές και τα μοναστήρια  του. Ο θρησκευτικός τουρισμός ιδιαίτερα, είναι η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη  κατηγορία τουρισμού παγκόσμια!

Ο κύκλος αυτός πέραν των φυσικών χώρων  λατρείας, μπορεί να κινήσει εταιρίες λεωφορείων, τουριστικές επιχειρήσεις,  ξενοδοχειακές αλυσίδες, ξεναγούς και τοπικά καταστήματα αναμνηστικών δώρων!

Τελευταία, είναι παρήγορο πως γίνεται μια  προσπάθεια στην αλλαγή καλλιεργειών με αρωματικά φυτά κ.λπ. και αυτό είναι ίσως  μια αρχή για αλλαγές, οι οποίες θα βοηθούσαν τον τόπο και τους κατοίκους του.

Ίσως τώρα σε καιρούς κρίσης, είναι ανάγκη  η περιοχή να αναγεννηθεί με νέες ιδέες και αξιοποιώντας αυτά που έχει – γιατί  έχει -, τότε να κάνει και το άλμα προς τα εμπρός!

Ιδιαίτερα ο θρησκευτικός τουρισμός δεν  είναι εφεύρημα της εποχής μας. Υπήρχε από πολύ παλιά, διότι οι άνθρωποι πάντα  ήταν «δεμένοι» με τους τόπους λατρείας. Τις οργανωμένες ομάδες πολιτών τις  «δημιουργεί» και η ανάλογη φροντίδα εκείνων που θέλουν να τις προσελκύσουν. Το  τουριστικό ρεύμα εύκολα έρχεται στην πηγή, φτάνει να υπάρξει ενδιαφέρον από τους  οικοδεσπότες και ένας τρόπος είναι η διαφήμιση και η επικοινωνία. Ιστορικά και  θρησκευτικά μνημεία, σε συνδυασμό με τις φυσικές ομορφιές του Βοϊου, υπάρχουν  πολλά. Χρειάζεται όμως ανάλογο ενδιαφέρον από τις τοπικές αρχές, τους πολίτες  και οπωσδήποτε η διαφημιστική προώθηση όλων αυτών! Η πολιτιστική κληρονομιά, σε  συνδυασμό με τον θρησκευτικό τουρισμό και τα αξιοθέατα της περιοχής, μπορεί να  είναι η απαρχή για κάτι καινούριο στην περιοχή!

Ο δρόμος της ιστορίας και του πολιτισμού   είναι σχεδόν άγνωστες σελίδες, διότι ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτά. Στους  «ελάχιστους» αυτούς, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τον Σιατιστινό Γ.  Μπόντα, τον Γαλατινιώτη διδάσκαλο και λαογράφο Αν. Μπέλλο, τον πανεπιστημιακό  Αν. Δάρδα και ίσως κάποιους λίγους ακόμη.

Μέσα στο κάδρο των «100 χρόνων» των  Βαλκανικών πολέμων και της απελευθέρωσης, ας θεωρήσουμε πως το Βόιο αποτελεί ένα  ξεχωριστό κεφάλαιο με ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά. Ίσως η κρίση της  εποχής είναι η αρχή για ένα νέο ξεκίνημα και πως, αν θέλουμε, μπορούμε να  αναδείξουμε κάτι που ενώ υπάρχει, «φυλασσόταν καλά κρυμμένο». Ίσως τώρα είναι ο  καιρός να βγει στο φως το αληθινό!

 ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ!

 

«Δυστυχία σου Ελλάς  με τα τέκνα που γεννάς! Ω Ελλάς ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα» (Γιάννης Ζουγανέλης σε στίχους Γ.Σουρή).

 Γκρίζες  σκέψεις σε μια γκρίζα εποχή, για να ακουστεί πάλι η φωνή του Πλάτωνα: «Το χειρότερο πράγμα δεν είναι η αδικία, αλλά το να μην  τιμωρείται αυτός που αδικεί».

Μια νέα κατάσταση  έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια, με χρέη, ανεργία,  ατιμωρησία γι’ αυτούς που αδικούν και κανείς να μην γνωρίζει το τέλος του  κατήφορου. Μία ευθεία γραμμή όλη η κατάσταση, σαν το  καρδιογράφημα του νεκρού!

Στη σκέψη των  ανθρώπων μια μαύρη τρύπα, όλοι να μιλάνε για το φως το αληθινό, αλλά τα φωτεινά  στοιχεία δεν λένε να φανούν. Λες και τα κατάπιε η κόλαση και το γκρίζο  εναλλάσσεται όλο και πιο απειλητικά με το μαύρο. Το φάρμακο που χορηγείται στον  ασθενή, αντί να σκοτώσει την αιτία, δηλητηριάζει τον ασθενή και το ερώτημα ένα  και μοναδικό. Υπάρχει διέξοδος; Μπορούμε να τα καταφέρουμε;

Σε κάθε γωνιά της  κοινωνίας το κλίμα βαρύ, αλλά η ίδια βαρυχειμωνιά και στην πολιτική. Όλοι μιλάνε  με μισόλογα για το «χθες» και λένε ψέματα για το «αύριο». Κλεψιά, απάτη,  χυδαιότητα γυρίζει γύρω μας και όλη η Ελλάδα κρέμεται από τις «ειδήσεις των 8».  Εκεί όμως, η μόνη αλήθεια που ακούγεται είναι το δελτίο καιρού και παραδόξως  όλοι συντάσσονται στη λογική της επόμενης «δόσης». Το σύνδρομο του ναρκομανούς;

Στο πολιτικό σκηνικό  φαίνεται πως έχουν διαμορφωθεί δύο ιδεολογικές κατευθύνσεις. Η μία είναι αυτή  των «σωτήρων» του μνημονίου, όπου με την συνδρομή των ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν  για την αναγκαιότητα των νέων μέτρων. Αλλιώς (λένε) μας περιμένει ο μπαμπούλας  της δραχμής και η πτώχευση. Η άλλη πλευρά φωνάζει για το άδικο των μέτρων χωρίς  προοπτική ανάκαμψης, με την Ελλάδα στην υποθήκη και την κακομοιριά. Αντί να  τεκμηριώσουν έναν ολοκληρωμένο και πειστικό λόγο, που θα επικεντρώνεται στις  αιτίες που οδήγησαν στα μνημόνια, λαϊκίζουν και χάνουν το δρόμο τους! Κανένας  τελικά δεν πείθει με όσα λέει και κανένας δεν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει,  έστω, μία συγγνώμη για όσα συμβαίνουν!

Λέει μια λαϊκή  παροιμία: «Όποιος τραβάει το χορό χωρίς χορό να ξέρει, λέει πως φταίει ο  διπλανός που του βαστάει το χέρι». Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε τώρα! Κανένας  δεν λέει την αλήθεια, ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο και κανείς δεν  παραδέχεται πως ΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ! Κανείς δεν δίνει μια λογική εξήγηση πώς, αφού όλα  ήταν καλά και δίκαια στα χρόνια της μεταπολίτευσης, γιατί φτάσαμε στον πάτο και  ξεπουλάμε όσο-όσο για την επόμενη δόση; Κανείς φυσικά πολιτικός δεν ζήτησε  συγγνώμη για το έγκλημα διαρκείας!

Αλήθειες όμως λέει ο  Σταμάτης Κραουνάκης (ΠΟΝΤΙΚΙ): «Τα βρακιά έχουν κατέβει  ως τα γόνατα. Αυτοκτονούν τα τσιράκια των ισχυρών, αλλά και ο απλός κόσμος. Ποτέ  οι ισχυροί, ποτέ οι πλούσιοι και οι κλέφτες… κι αυτοί δεν πληρώνουν, γιατί δεν  αγαπάνε τον τόπο!»

Το «Σύνταγμα της  Ελλάδας», η νέου τύπου δημοκρατία το εφαρμόζει μόνον όπου συμφέρει εισπρακτικά,  ενώ οι εθνοπατέρες της Βουλής με το «πόθεν έσχες», φαντάζουν κάτοικοι από κάποιο  χωριό των Μασάϊ. Χρυσοφόροι στο «έσχες», άγνωστο το «πόθεν», πληθώρα οι  ανεπάγγελτοι στο χρυσοφόρο επάγγελμα και φαίνεται να αγνοούν πως το τέλος του  κατήφορου είναι ο πάτος! Όπως σκούζει το «ΠΟΝΤΙΚΙ» γι’αυτή τη θεσμική  ψευτιά, «πόθεν, ρε… μάγκες;».

Συνεχίζουν να  προκαλούν με την νομοθετική συμπεριφορά τους και γι’αυτόν τον κατήφορο, ο  ανεξάρτητος βουλευτής Ν. Νικολόπουλος καταθέτει ερώτηση προς τον πρωθυπουργό,  μετά από αποκάλυψη «βόμβα» του πρακτορείου “Reuters”: «Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έλαβε αποζημίωση 3,4 εκατομμύρια ευρώ. Ο κύριος Προβόπουλος χωρίς καν να απολυθεί, πήρε αποζημίωση από την τράπεζα  στην οποία εργαζόταν, γιατί η κυβέρνηση τον διόρισε σε θέση… με αποδοχές 20.000  ευρώ!!!» Επίσης στο ΕΘΝΟΣ 13/12/2012, διαβάζουμε: «Υποχώρησε η κυβέρνηση μετά  τον εκβιασμό των υπαλλήλων για αποχή! Νέα ανταρσία για τα προνόμια στη  Βουλή και έτσι απεσύρθη η διάταξη για τις μειώσεις στους χρυσούς μισθούς».

Στη δοσατσίδικη  Ελλάδα έχει χαθεί η σοβαρότητα και κάθε κοινωνική ευαισθησία. Στο περιθώριο οι  αρχές και οι αξίες που καθόριζαν πώς η πρώτη προτεραιότητα σε κάθε ευνομούμενη  πολιτεία, είναι να μην πεθαίνει ο άλλος στο δρόμο, ο απόμαχος της εργασίας να  έχει μια αξιοπρεπή σύνταξη, η βασική εκπαίδευση να παρέχεται δωρεάν από το  κράτος, ο πολίτης να μπορεί να βρει πόρτα ανοιχτή στα δημόσια νοσοκομεία και να  έχει τουλάχιστον τα φάρμακά του..!

Αντί για τα  αυτονόητα, στο δημιούργημα της μεταπολίτευσης ακούσαμε και την δήλωση  αυτομαστίγωσης του υπουργού οικονομικών!

Σε ερώτηση λοιπόν  (στο ΣΚΑΙ) του Αλέξη Παπαχελά στον υπουργό κύριο Στουρνάρα, «Πέστε μια ανθρώπινη  στιγμή που απογοητευτήκατε κατά τη διάρκεια της θητείας σας ως υπουργός  οικονομικών», ο κύριος Στουρνάρας δίνει την αφοπλιστική απάντηση:  «Στενοχωρήθηκα, όταν με πήρε ξαφνικά στο τηλέφωνο ο Σόϊμπλε και με μάλωσε επειδή  είπα στη Βουλή για την επιμήκυνση του χρέους! Αυτό δεν έπρεπε να το πεις μου  είπε. Εκεί λύγισα!». Πώς να μην είναι συγκλονιστικός ο Χρόνης Μίσσιος όταν  συγκρίνει το χθες (κατοχή-εμφύλιος) με το μνημονιακό σήμερα: «Ε, περίπου τα ίδια  δε ζούμε τώρα; Έρχονται οι Τροϊκανοί! Τα ίδια δεν κάνουμε; Έχουμε κυβέρνηση; Πού  είναι; Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ξαναζήσω μία περίοδο  εθνικής υποτέλειας της πατρίδας μου».

Είναι ο άνθρωπος που  έλεγε πάντα πως «μπορεί να μην κατάφερα να αλλάξω το  σύστημα, αλλά δεν του άφησα περιθώρια να με αλλάξει αυτό»

Ο ανθρώπινος  πολιτισμός γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν έχει καμία πραγματική σχέση με το  χρήμα. Ο 20^ος αιώνας ήταν ο βιαστής της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα το  τελευταίο του τέταρτο. Η παγκοσμιοποίηση είναι το χειρότερο δημιούργημά του και  ο τρόπος να «προοδεύσει» είναι η διάλυση και ο οικονομικός έλεγχος των κρατών.

Για να πετύχουν όμως  τα σχέδια αυτά, χρειάζονται απαραίτητα την συνεργασία «εσωτερικών» συνεργατών  εντός των τειχών σε κάθε κράτος. Αν η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο, πρέπει να  περιμένουμε και την μεγαλύτερη «κρίση» που έρχεται.

Μια γενικευμένη  «κρίση» που θα αγγίζει μόνον τα συνήθη υποζύγια και όχι αυτούς που λειτουργούν  με πολιτικάντικη λογική και που «λυγίζουν μόνο όταν τους μαλώνει ο κύριος  Σόϊμπλε». Αυτοί οι διαχειριστές των «δόσεων» που δεν νοιάζονται:

• ·         Για  τους 1.500.000 ανέργους.
• ·         Ούτε  για τα 3.500.000 Ελλήνων που ζουν στο όριο της φτώχειας (στοιχεία Eurostat).
• ·          Ούτε  καν για τα υποσιτισμένα παιδιά, που σημαίνει αδυναμία των γονιών να τα ταΐσουν.
• ·         Ούτε  για τις περισσότερες από τις 3.000 αυτοκτονίες.
• ·         Ούτε  για τη συνεχιζόμενη ύφεση, τα λουκετοφορεμένα καταστήματα και τη διάλυση της  κοινωνικής συνοχής.

Οι «χορτάτοι» του  «συστήματος» φορτώνουν στις καταπιεσμένες μάζες νέα βάρη, απειλούν με  κατασχέσεις και αγνοούν το γνωστό, «ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ». Λεφτά  όμως υπάρχουν πχ για τις ΜΚΟ (ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ). Ένα «πάρτυ» με μαύρο  χρήμα στο σκοτεινό τούνελ των ΜΚΟ, από τη στιγμή που στην Ελλάδα λόγω μνημονίου,  εφαρμόζεται η σφαγή των αμνών. Αλήθεια, στον Νομό Κοζάνης υπάρχουν ΜΚΟ; Ποιοι τις διαχειρίζονται και πόσα λεφτά έχουν πάρει  ως τώρα;

Οι «συστημικοί»  χαϊδεύουν απαλά και προστατεύουν ό,τι κινείται γύρω από τη δική τους Βουλή,  τρομάζουν μήπως στενοχωρηθεί ο κύριος Σόϊμπλε, κάνουν πως οργίζονται και  απειλούν για την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ, αλλά αδιαφορούν για το μαύρο χάλι  του Έλληνα που αυτοί δημιούργησαν!

Μέσα σε αυτό το τόσο  βρώμικο και επικίνδυνο σύστημα, όπου οι «ειδήσεις των 8» ραντίζουν με τα  σταγονίδια του φόβου το ποίμνιο, ίσως να έχει δίκιο στο αισιόδοξο μήνυμά του ο  Σταμάτης Κραουνάκης (ΠΟΝΤΙΚΙ): «Ο Έλληνας πρέπει να ξαναθυμηθεί ότι έκανε  πάρτυ με τα τρία δανεικά βερμούτ και γινότανε της κακομοίρας. Έλεος πια με τους  εκφοβισμούς και τις τρόικες, με τα διλλήματα και τους ανίκανους που μας  κυβερνούν… Βλέπω ότι το σημαντικό θα σκάσει από  τα νέα παιδιά, που έτσι κι αλλιώς είναι μαθημένα στα λίγα!»       

 

 

 

Κύριε … Σώσε την Ελλάδα από τους  «σωτήρες» της..!

 

«Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι  Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες Βάρβαροι και Χαύνοι Λεβεντίνοι, λύκοι, κοπάδια οι  πιστικοί και ψωριασμένοι σκύλοι, κι οι Χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η  Ρωμιοσύνη» (Κωστής Παλαμάς)

Το πελατειακό πολιτικό σύστημα  μεγαλούργησε κατά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, όπερ σημαίνει μετάλλαξη του  πολίτη σε ψηφοφόρο, κάτι ανάμεσα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και κομματικής  στρούγγας ! 

Η μεταπολίτευση έχει καταφέρει αυτό το  απίστευτο φαινόμενο να το μετατρέψει και σε θέατρο του παραλόγου, με την  αξιοπιστία των πολιτικών να έχει πέσει πολύ χαμηλά και το πολιτικό σύστημα να  βουτηχθεί σε απατεωνιές και σε σκάνδαλα κάθε μορφής και είδους ! 

Πόσο τυχαία να είναι η αποκάλυψη στην  αρχή της «κρίσης» από τον ξένο «τύπο», ότι ο ΓΑΠ είχε μιλήσει με τα χειρότερα  λόγια για τους Έλληνες (κυβερνώ μία διεφθαρμένη χώρα με διεφθαρμένους πολίτες),  στον Ζακ – Κλόντ Γιούνκερ; Πόση σχέση έχει η συνέχεια με τους Γερμανούς να  αποκαλούν τους Έλληνες απατεώνες που έπρεπε να διδαχθούν την οικονομική  πειθαρχία; Συνέχεια όλων αυτών δεν πρέπει να θεωρηθούν και οι απαξιωτικές  εκφράσεις του κ. Φούχτελ για τους Έλληνες εργαζόμενους, καμπανάκι για ένα  σύγχρονο Imperium; Δεν ήταν όλα βάσει σχεδίου για να  κρύψουν οι πολιτικοί τις δικές τους ευθύνες και οι «δανειστές» να περάσουν την  επιθετική πολιτική τους;

Τώρα βέβαια που οι ξένοι έχουν την άμεση  επαφή με το φαινόμενο που λέγεται «Έλληνας πολιτικός», θα έχουν σίγουρα  καταλήξει και σε ασφαλή συμπεράσματα. Λέει ο Μιχ. Ιγνατίου επ’ αυτού: «Τους  έχουν πλήρως απαξιώσει, δεν έχουν την παραμικρή εμπιστοσύνη σ’αυτούς και  οπωσδήποτε δεν θα τους δάνειζαν ούτε το παλτό τους. Πόσο μάλλον το αυτοκίνητό  τους».

Όσο και αν προσπαθούν οι πολιτικοί να  σκεπάσουν τις δικές τους ευθύνες με δηλώσεις όπως αυτή «μαζί τα φάγαμε», δεν  μπορούν να δικαιολογήσουν τα πολλά λόγια και τα μηδενικά έργα. Το τιμόνι της  αμαξοστοιχίας «ΕΛΛΑΣ» αυτοί το κρατούσαν στα χέρια τους, αυτοί κυβερνούσαν και  αυτοί είχαν την δύναμη.

Οι ευθύνες των πολιτών; Φυσικά και υπάρχουν ευθύνες. Αυτές βρίσκονται κυρίως στην επανάληψη του λάθους  στην κάλπη. Είναι όταν ο ψηφοφόρος επιμένει να παραμένει ψηφοφόρος και όχι  πολίτης και όταν κυρίως επιμένει να ψηφίζει τους ίδιους που τον οδήγησαν σε  καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης. Ε! Μια κάποια ευθύνη σίγουρα την έχει! Η «λίστα  Λαγκάρντ» είναι ένα ακόμα δείγμα αξιοπιστίας των πολιτικών μας και αν ακόμα  μπορεί κάποιος να τους εμπιστεύεται άλλο . Αντί να ελεγχθούν αυτοί που έκρυψαν  την «λίστα», ελέγχεται ο δημοσιογράφος που έπραξε το αυτονόητο!!!

Όλα αυτά οδηγούν σε τραγελαφικές  καταστάσεις, που άλλοτε σε κάνουν να κλαίς και άλλοτε να γελάς.

Θα προτιμούσαμε όμως να χαμογελάσουμε,  αναφερόμενοι σε μία εύθυμη ιστοριούλα που συνέβει σε κάποια πολύ γνωστή μας χώρα  «δυτικά του τρίτου κόσμου». Είχαν και εκεί επεμβάσεις δανειστών στα εσωτερικά  τους, πελατειακό πολιτικό σύστημα μηδενικών έργων, σκάνδαλα πολιτικών δίχως να  τιμωρείται  κανείς και «κουρεμένα» ομόλογα. Όπως λέει ο Γ. Δελαστίκ, «η  επαναγορά ομολόγων του Δημοσίου που κατέχουν ιδιώτες, σημαίνει ότι η  συγκυβέρνηση θα …ληστέψει πάλι  τα ήδη «κουρεμένα» ομόλογα των ασφαλιστικών  ταμείων, επιφέροντας νέες μειώσεις στις συντάξεις».

Να η ΕΠΙΚΑΙΡΗ ιστοριούλα…

Ο υπουργός ζήτησε στο γραφείο του ένα call girl.

Έρχεται λοιπόν το κορίτσι, με κάθε  διακριτικότητα που απαιτούν τέτοιες περιστάσεις, μπαίνει στο γραφείο του  υπουργού, ενημερώνονται οι αρμόδιοι ότι ο υπουργός είναι σε σύσκεψη, αλλά… Μετά  από λίγα λεπτά βγαίνει η κοπέλα έξαλλη στους διαδρόμους του υπουργείου  κραυγάζοντας: «Ε, ΟΧΙ ΠΙΑ! ΑΥΤΟ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ! Μπορεί να είμαστε πόρνες αλλά έχουμε  και εμείς αξιοπρέπεια όπως όλοι οι άνθρωποι!»

Σπεύδουν ανήσυχοι οι γραμματείς του  υπουργικού γραφείου για να αποφύγουν το σκάνδαλο.

– «Σώπα κοπέλα μου, μη φωνάζεις! Τι  διαστροφή σου ζήτησε ο ανώμαλος;»

– «Να με πληρώσει  – λέει – με ομόλογα  του Ελληνικού Δημοσίου!!!»

Πόση αξιοπιστία τελικά μπορεί να έχουν  πολιτικοί αυτού του διαμετρήματος για να τύχουν της εμπιστοσύνης μας και ειδικά  όταν μια σημαντική μερίδα αυτών είναι άνευ επαγγέλματος;

Όλοι αντιλαμβάνονται πως η περίοδος  των μνημονίων αποτελεί κακουργηματική πράξη, με θύματα τους πολίτες αυτής της  χώρας. Η συμφιλίωση με την αρρώστια δεν έχει καμιά λογική και η πληγή της  αδικίας δεν μπορεί να ξεχαστεί δίχως απόδοση δικαιοσύνης. Η σύσταση εξεταστικής επιτροπής, όσον αφορά την υπαγωγή της  Ελλάδας στην Τρόϊκα των Μνημονίων, υπήρξε προεκλογική δέσμευση του πρωθυπουργού.

Είναι και απαίτηση των χιλιάδων –  εκατομμυρίων ανέργων, φωνή από τον τάφο των συμπολιτών μας που αυτοκτόνησαν,  όλων των απελπισμένων και ειδικά της νεολαίας που εξαναγκάζεται να μεταναστεύσει  για επιβίωση.  Αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη που να ικανοποιεί όλους όσους άδικα  επλήγησαν, δεν είναι μακριά ο χρόνος που αυτή θα απονέμεται άναρχα στα  πεζοδρόμια…!      

Αν μιλάμε για γαιδάρους

 

Καμιά φορά στα σοβαρά και ευτράπελα  της καθημερινότητας, θέλοντας να δώσουμε μια νότα ευθυμίας, όχι για να ξεχάσουμε  αλλά για να προβληματιστούμε, επιλέγουμε έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Έτσι,  για να ξεφύγουμε από την βαρυχειμωνιά της ψυχής, που μας δημιουργεί όλη αυτή η  κατάσταση με το EUROGROUP και τις «δόσεις», θα  αναφερθούμε στο κείμενο που ακολουθεί και το οποίο ομιλεί για την ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΑΙΔΑΡΩΝ!

Ένα κείμενο που μεταφράστηκε από το  Ιταλικό κείμενο, το οποίο ήταν μεταφρασμένο από το Γαλλικό και πάει λέγοντας.  Κείμενα όπως αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες, γιατί ως γνωστόν στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες,  δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου, καθώς όλος ο πλανήτης  είναι δέσμιος των «κανόνων της αγοράς» των γαϊδάρων!

Ας δούμε λοιπόν την ιστορία «για την  κρίση των γαϊδάρων» και αν αυτό μας θυμίζει κάτι!

«Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας  άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό  ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα  μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά  η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το  τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την  επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι  περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300  ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι  αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν  έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από  μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι  500 ευρώ!! Και  αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό  του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με  εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.

Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να  κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο  ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να  ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι  δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής,  ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα  γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να  πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η  τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην  ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του  χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα  κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής  πίστωσης που είχε με τον δήμο.

Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να  αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να  καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν  κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε  το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου,  ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.

Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται  και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς  δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν  υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους!!…

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την  «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για  τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση  των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για  καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι  περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με  αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να  βάλει τέλος στις σπατάλες» και να  ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα  όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και  μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν με τον ιδρώτα  τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα  προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών  της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει  τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες  στην θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ;»

Μας θυμίζει κάτι η ιστορία αυτή, ή είναι  μόνο στην δική μας φαντασία;

Στον τυφώνα της ιστορίας !

 

  Πελατοδημοκρατία κατά τον Κώστα Γαβρά ήταν όλο αυτό που ζήσαμε για χρόνια και  όχι δημοκρατία. «Ενώ μετά τον εμφύλιο άρχισε να γίνεται κάτι καλό, οι άρχοντές  μας δεν δημιούργησαν την δημοκρατία που έπρεπε».

Συνεχίζοντας για την σημερινή Ελλάδα των  αγορών, λέει ακόμη (ΒΗΜΑ -11/11/2012):

« Ο κόσμος πίστεψε σε όλους, σε όλα τα  ονόματα. Θα μας σώσει ο Ανδρέας, ο Κωστάκης, ο Γιωργάκης …και τελικά κανένας δεν  μας έσωσε και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε».

Όλα τα χρόνια μια Ελλάδα υπάκουη σε ξένες  δυνάμεις, λες και δεν γνωρίζουν οι κυβερνώντες πως τα κράτη δεν έχουν φίλους,  αλλά μόνον συμφέροντα!

Πελατειακό κράτος με διαλείμματα  κουμπάρων στις κρίσιμες και καλά αμειβόμενες θέσεις. Πελατειακό κράτος που  ακόμα και οι «πρώην» εθνοπατέρες το θέλουν ιδιοκτησία τους, θεωρώντας  «αυτονόητη» την επιστροφή τους στην επικαιρότητα …με άλλη ιδιότητα!

Τα οικονομικά προβλήματα είναι ένα πάρα  πολύ σοβαρό ζήτημα, που κάποια στιγμή μπορεί να ξεπεραστεί. Όταν όμως γίνεται  μεθοδευμένα και αποκτά διαστάσεις που άπτονται της παράδοσης της χώρας σε ξένα  χέρια και το ζητούμενο είναι η εθνική κυριαρχία, τότε τα πράγματα αποκτούν άλλη  διάσταση! Πόσο μάλλον, όταν η οικονομική πολιτική θίγει άμεσα και το αξιόμαχο  των Ενόπλων Δυνάμεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται !

Όταν το 2012 γιορτάζονται τα 100 χρόνια  που ο Ελληνικός Στρατός, κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, απελευθέρωσε αυτά τα  χώματα, δεν είναι ειρωνεία η Ελλάδα να έχει καταστεί προτεκτοράτο λόγω των  Μνημονίων;

Αναφερόμενοι στο Ελληνικό Ινστιτούτο  Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.), να πούμε πως πρόσφατα ήταν καλεσμένο από  τον Δήμο Φλώρινας για τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης. Επειδή η δράση του έχει  σχέση με τα δρώμενα στην πατρίδα μας, θεωρούμε πως η «επετειακή ομιλία» που  παρακολουθήσαμε από τον υποστράτηγο ε.α. Κων. Αργυρόπουλο έχει ιδιαίτερη σημασία  και θα προσπαθήσουμε να αναφερθούμε σε κάποια σημεία  βαρύνουσας σημασίας. Μια  ομιλία που προβληματίζει με τις αναφορές της για τις ηθικές αξίες, για την αξία  της αληθινής ιστορίας μας, για την σημερινή κατάπτωση της Ελλάδας και για το  αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων!

«…Δυστυχώς εμάς τους ιδιαιτερότροπους μας  χαρακτηρίζει η αφέλεια μιας ιδέας  αυτοκαταστροφικότητας. Ενεργούμε ανάπλαστα  για να προσαρμοζόμαστε στο «πολιτικώς ορθόν» του σήμερα, αδιαφορώντας για την  διαφύλαξη του ακεραίου της μνήμης εκείνων των προγόνων που έδωσαν το «είναι»  τους για την Ελλάδα.  Έτσι λοιπόν βρίσκουμε ανάμεσά μας κάποιους  αυτοπροσδιοριζόμενους σαν προοδευτικούς και σαν εκσυγχρονιστές, οι οποίοι μας  μεταδιδάσκουν, ότι ο Μ. Αλέξανδρος ήταν ομοφυλόφιλος, ο Κολοκοτρώνης  τρομοκράτης, οι πανικόβλητοι Έλληνες της Σμύρνης ασύνετα συνωστίσθηκαν στην  προκυμαία, ή ότι οι επετειακές εορτές είναι «εθνικιστικά κιτς» και άλλα  ιλαροτραγικά …».

Κάποιοι θέλουν να μας αποκόψουν από τις  ρίζες μας, να ξεφύγουμε από την παράδοση αιώνων, να ξεχάσουμε την ιστορία μας.  Αν κερδίθηκαν οι μάχες των Βαλκανικών Πολέμων, είναι γιατί οι Έλληνες έμειναν  πιστοί στις παραδόσεις τους, το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν υψηλό και ο  Έλληνας Στρατιώτης ενέπνεε σεβασμό.

Συνεχίζει στην ομιλία του ο Κ.  Αργυρόπουλος: «Σήμερα η Πατρίδα μας διέρχεται μια κρίση, της οποίας η πορεία δεν  είναι αναγνώσιμη και αυτός ο Στρατιώτης καλείται να μη λυγίσει.

Αυτή η κρίση για τους πολλούς είναι  οικονομική. Για τους λιγότερους είναι οικονομο-πολιτική. Για τους ελάχιστους  η κρίση είναι η υπό γιγάντωση χρεοκοπία των αξιών.

Αυτή η κρίση θα μπορούσε να σχετίζεται με  την απρονόητο διαχείριση της οικονομίας, την άφρονα πολιτική, την επιθετική  επιστημολογία, την προσβολή των κοινωνικών ευαισθησιών … Αυτή η κρίση ίσως –  λέμε, ίσως – οφείλεται στην αδράνεια και την σιωπή ενός συνόλου, ενόχων ή  συνενόχων αμνών …». 

Αναρωτιέται ο κ. Αργυρόπουλος τι θα  συμβεί, όταν ο άνθρωπος απογοητευμένος με όσα συμβαίνουν, χάσει τον έλεγχό του …  «τι θα συμβεί, όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει, ότι  σταδιακά χάνει την ψυχή του;».

Θεωρεί αναγκαιότητα το αξιόμαχο των  Ενόπλων Δυνάμεων, διότι … «όσο υπάρχουν άνθρωποι πάνω  στην Γή, θα υπάρχουν και πόλεμοι …και ο Έλληνας Στρατιώτης διαχρονικά  αποδεικνύει την εγγυητική των καιρών σύσταση».

Αναφερόμενος στην συνοχή των  Ελλήνων, μέσα από τα γνωστά μονοπάτια, όπως αυτά έχουν  καταχωρισθεί στην Ελληνική Ιστορία, λέει: «Είναι η οδός της Πίστεως. Πίστη στην  Ανωτέρα Δύναμη. Στον Θεό. Πιστεύω στην Πατρίδα μου. Πιστεύω στην οικογένεια.  Στους θεσμούς, τους οποίους η αποκτηθείσα των αιώνων σοφία έχει προσδιορίσει.  Και ο Στρατιώτης είναι ένας θεσμός, αναγκαίος θεσμός. Διότι ουδέποτε και ουδείς  μας έχει διαβεβαιώσει, ότι στο μέλλον δεν θα μας χτυπήσει την πόρτα ένας  πόλεμος».

Αναφέρεται στην συνέχεια ο Κων/νος  Αργυρόπουλος στην περίπτωση – κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους – τούρκων χωρικών  καλά οπλισμένων, που με την παρέμβασή  τους, στηρίζουν τουρκικό απόσπασμα σε  επίθεση κατά Ελληνικής μονάδας. Μίλησε για τον ρόλο των ξένων κατά εθνικών  συμφερόντων. Επειδή στην Ελλάδα οι ξένοι είναι πολλοί και τελευταία γίνεται  πολύς ντόρος περί ιθαγένειας, ας παρακολουθήσουμε την ροή της ομιλίας του επ’  αυτού: «…Άν όμως σκεφθούμε , ότι στην σημερινή ελληνική επικράτεια, όπως  ακούγεται και διαπιστώνεται, υπάρχουν ξένοι και αλλόδοξοι και οπλισμένοι και  ουδόλως φιλικά διακείμενοι και μάλιστα προερχόμενοι απο όμορες χώρες με  διεκδικήσεις επί περιφερειών του Ελληνικού  Εθνικού κορμού, τότε ας χτυπήσουν  οι καμπάνες του εθνικού μας συστήματος επαγρυπνήσεως … αν υπάρχουν ξένοι και  αλλόθρησκοι οι οποίοι πληθύνονται με ρυθμούς πολλαπλάσιους σε σχέση με τον  γηράσκοντα ελληνικό πληθυσμό, τότε οδηγούμεθα σε χωρία, με δυσοίωνα ορόσημα για  την Ελλάδα. Είναι απλά μαθηματικά. Σε λίγο θα είμαστε μία θλιβερή μειονότητα  στην χώρα μας».

Αναρωτιέται ακόμη ο κ. Αργυρόπουλος για τις αξίες που χάθηκαν και το τίμημα του καταναλωτισμού. Την  οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται συνειδητά και οδηγεί στην καταστροφή της  Ελλάδας. « …Η επίπλαστη ευφορία των προηγούμενων χρόνων  μας ετύφλωσε και δεν είμαστε σε θέση να ιδούμε το αύριο. Το αύριο των παιδιών  μας. Την τύχη της πατρίδας μας. Την γύμνια της πνευματικής μας δομής».

Για να έρθει ο λόγος και στο μεγάλο  «κουσούρι» του Έλληνα, αυτό της εύκολης κριτικής που  κάνουμε στους άλλους χωρίς να κοιτάξουμε τις δικές μας ευθύνες!

«…Τι θα λένε για εμάς οι απόγονοί μας  μετά από 100 χρόνια;  Άς  φανταστούμε για λίγο τι θα λένε:  Ήταν μία ζοφερή  περίοδος της ιστορίας εκείνης της χώρας. Παρ’ όλο ότι δεν ήταν πολεμική  περίοδος η Ελλάδα ηττήθηκε σε όλα τα σημεία από τον εαυτό της. Διότι οι τότε  κάτοικοι εκείνης της χώρας υιοθέτησαν ένα μεταμοντέρνο σύστημα σκέψεως  προσανατολισμένο σε μία υποτιθέμενη πρότυπη ευτυχία. Απέρριπταν τις συλλογικές  και εθνικές διεκδικήσεις, όταν τους εζητείτο υλική ή ηθική συνδρομή. Απέβαλλαν από το λεξικό τους την λέξη αξία.  Αμφισβήτησαν τις ιστορικές των  προγόνων τους αφηγήσεις και κατεκρήμνισαν όσα στοιχεία εθεμελίωναν την  δυνατότητα μιας αντικειμενικής γνώσεως που συγκρατεί την ζητούμενη ορθή  δομή.  Δηλαδή την ανθρώπινη ύπαρξη. Σκεπτικιστές απέναντι στην εθνική ενότητα, στην  πρόοδο, στην αλήθεια. Δεν νοιάστηκαν για ένα ελιτισμό στην κουλτούρα, αλλά για  ένα πολιτισμικό σχετικισμό, ο οποίος δέχεται τον πλουραλισμό, την ιστορική  συνέχεια και την ετερογένεια.

Για εκείνους τους ανθρώπους του  έτους  2012, ήταν βολική η ευνοιοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις, η αδιαφάνεια, η  ανομία και η ατιμωρησία. Αυτά όλα παράταιρα, τα οποία  ουδόλως ευνοούσαν την κοινωνία σαν σύνολο ει μη μόνο μερικά άτομα ιδιαιτέρων  προσόντων και γνωρισμάτων… Διότι οι πολιτικοί του τότε αυτό ακριβώς επεδίωκαν:  την διαιώνιση επιλύσεως των προβλημάτων για να δικαιολογούν την επί σκηνής  παραμονή των, ως απαραιτήτων συντελεστών, με σκοπό δήθεν, να διαβεί ο λαός το  κατώφλι της υπεσχημένης αενάου ευφορίας.

Συνθήματα των πολιτικών του τότε ήταν  «αλλαγή» , «για καλύτερες ημέρες», «να επανιδρύσουμε το κράτος», «ο λαός στην  εξουσία» και άλλα βαρύγδουπα, όπου ο μη σκεπτόμενος νόμιζε ότι θρονιάστηκε στην  εξουσία δια παντός. Και φυσικά δεν τα κατάφερε να κάνει διαρθρωτικές αλλαγές, να  πατάξει την φοροδιαφυγή, να εξυγιάνει   το υδροκέφαλο δημόσιο, να υλοποιήσει την  ανάπτυξη. Και τούτο, διότι πίστευε, ότι η ανοχή είναι πιο βολική από τον έλεγχο.

Αλλοίμονο, ο λαός ουδέποτε ήταν  στην εξουσία. Ουδέποτε θα είναι. Αρκεί να το καταλάβει, ώστε να ιδεί ποιος τον  εξουσιάζει. Να ανακαλύψει τι σημαίνει οικονομική elite. Τι τραπεζίτης. Τι χρηματοδότης της εξουσίας. Τι  απαιτήσεις έχει ο χρηματοδότης από τον χρηματοδοτούμενο και τι επιπτώσεις έχει  αυτός ο κύκλος των αδιαφανών δοσοληψιών στον εύπιστο πολίτη; Αυτά συνέβαιναν το  2012».

Τελειώνοντας ο κ. Αργυρόπουλος επισημαίνει  ένα βασικό δίδαγμα, πως «έχουμε παραλείψει να μιλήσουμε στα  παιδιά και στα εγγόνια μας, για το πώς οι πρόγονοί μας επάνω στις δυσκολίες τους  δημιούργησαν το θαύμα. Πώς πρέπει να επανενεργοποιήσουμε  την σκέψη μας, η οποία  έχει κοιμηθεί … Άς μιλήσουμε στα παιδιά μας λέγοντάς τους, ότι η ιστορία  διδάσκει. Άς τους μιλήσουμε για τους προηγηθέντες Έλληνες, που πολέμησαν για την  απελευθέρωσή μας. Αυτούς, που εμείς σήμερα τιμούμε.

Άς μιλήσουμε στα παιδιά μας ότι  πρέπει να σεβόμαστε το όνομα Έλλην. Να τους  διδάξουμε την παράδοση  την οποία θέλουμε να είναι σαν ένας ενωτικός κρίκος που  συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Διότι άλλως θα ευρεθούμε  αντιμέτωποι με μία ακόμη αλήθεια. Αυτή την αλήθεια, που επισημαίνει ο εθνικός  μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, ότι «Κριτές θα μας  δικάσουν οι αγέννητοι, οι  νεκροί».                                                    

Tο  Σκοπιανό παραμύθι!

 

« Βοσκοί στης πολιτείας τη μάντρα οι  λύκοι» (Κωστής Παλαμάς).

Σχέδια επί χάρτου χρόνια τώρα, για ένα  «Βιετνάμ στα Δυτικά Βαλκάνια». Πιόνια στην σκακιέρα το Κοσσυφοπέδιο, η  δημιουργία της ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ, το «Σκοπιανό» κ.λπ. Όποιο σχέδιο τελικά και να  προωθήσουν οι «φονιάδες των λαών», η Ελλάδα θα είναι στο παιχνίδι αυτό ο κυρίως  στόχος!

Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό  το σταυροδρόμι και το πρόβλημα επιδεινώνει η σαπίλα που άφησε να φανεί η κρίση  και όλα αυτά να οδηγούν σε εθνικά αδιέξοδα!

Το πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση,  όπως αυτή διαμορφώνεται στα εθνικά θέματα («Μακεδονικό», Θράκη, Κύπρος, Αιγαίο,  γκρίζες ζώνες, πετρέλαιο, Φ.Α., ΑΟΖ, ορυκτός πλούτος, ενέργεια-κ.λπ.), είναι  κάτι που ο χρόνος θα δείξει. Τεχνηέντως βέβαια τα εθνικά θέματα βρίσκονται στην  σκιά της δημοσιότητας, διότι η «εντολή» στα ΜΜΕ είναι να προβάλλονται τα  «οικονομικά» με τρόπο που να φοβίζουν τους πολίτες και εν μέσω αυτής της  τρομοκρατίας, να υπάρξει, όταν χρειαστεί,  υποχωρητικότητα στα «εθνικά  ζητήματα!» Δημιουργούνται έτσι κατάλληλες συνθήκες αμφισβήτησης των συνόρων και  εκποίησης του έθνους !

Επειδή είναι βέβαιο πως όποιος λαός  αγνοεί την ιστορική του μνήμη θα ζήσει με εφιάλτες, θα προσπαθήσουμε να  «σκαλίσουμε» το «Μακεδονικό» ζήτημα.

Είναι γνωστό επίσης πως στην διεθνή  πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν φιλίες αλλά συμφέροντα και πως τις αρνητικές  προϋποθέσεις στο Σκοπιανό ζήτημα, εμείς τις δημιουργήσαμε. Μόνοι μας ηττηθήκαμε και κινδυνεύουμε να χάσουμε τον πόλεμο!

Ηττηθήκαμε, διότι στην πολιτική  σκηνή επικράτησε το μαύρο χρήμα  και αυτό είχε αρνητικές συνέπειες στα εθνικά  θέματα και σε όλη την κοινωνία. Ρήμαξε η οικονομία και οι ακριτικές περιοχές,  όπως, Θράκη, Μακεδονία και νησιά έμειναν δίχως εθνική προστασία. Η αυξανόμενη  ανεργία, το ακριβό πετρέλαιο, το κλείσιμο στρατοπέδων, η «νέα» παιδεία χωρίς  εθνική «γραμμή», τα τούρκικα σήριαλ και τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ, αποδεικνύουν πως με το χρήμα δεν αγοράζεις μόνον, αλλά και αγοράζεσαι. Δικαιώνεται για  άλλη μια φορά ο Μακρυγιάννης… «γίναμε η παλιόψαθα των  Εθνών».

Εάν τότε με το «Μολων λαβε» είπαμε στους  ξένους, εάν τολμάτε ελάτε να τα πάρετε, τώρα τους καλούμε με απόλυτη  ταπεινότητα… παρακαλείσθε όπως ευαρεστούμενοι έρθετε και πάρετε όσα και ότι  επιθυμείτε.  Χαρά και τιμή μας να σας υπηρετούμε!!!

Στόχος των Σκοπιανών είναι η  υποκλοπή του μέλλοντος μέσα από την οικειοποίηση του παρελθόντος. Από την αρχαιότητα η Μακεδονία δεν ξεχώριζε από τον εθνικό κορμό,  οι Μακεδόνες έγραφαν-μιλούσαν ελληνικά, συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και  τα νομίσματα τους είχαν ελληνική γραφή και παραστάσεις. «Ελλάδα είναι  και η Μακεδονία», κατά τον Στράβωνα.

Αν η ανοησία είναι φυτό που  φυτρώνει χωρίς να ποτίζεται, πώς να χαρακτηρισθεί η  πορεία του «Σκοπιανού» και οι χειρισμοί αυτού από τις ελληνικές κυβερνήσεις; Είχε πεί ο Μαρξ: «Το ανώτατο σημείο εσωτερικής άνθησης της Ελλάδας συμπίπτει με  την εποχή του Περικλή. Το ανώτατο σημείο εξωτερικής άνθησης, με την εποχή του  Αλεξάνδρου». (Άπαντα Μάρξ-Ένγκελς).

Ενώ ποτέ κανείς δεν μιλούσε για  «Μακεδονικό έθνος», αυτό «γεννήθηκε από το κίνημα του πανσλαβισμού, που πρώτος  χρησιμοποίησε ως όρο το 1890 ο ρώσος Ν.S. Zarganko.  Η πρώτη «τριβή» ξεκινάει το 1870 με την «Βουλγάρικη Εξαρχεία», για να μπουν  σ΄αυτό το παιχνίδι αργότερα οι Σέρβοι. Το συντηρούν στην επικαιρότητα οι  Βούλγαροι κομμουνιστές στη Γ΄Διεθνή, Κολάρωφ και Δημητρώφ, για να περάσει ως  «θέση» και στα υπόλοιπα Κ.Κ. της Βαλκανικής.

Σε δήλωση του κατά την 10/ετία του 1980 ο Παν. Κανελλόπουλος, είχε πει: « Δεν υπάρχει κοιτίδα Ελλήνων, που να μην  χρειάστηκε από τους αρχαίους καιρούς ως τα δικά μας χρόνια, άφθονο αίμα και  ποταμούς δακρύων για να κρατηθεί ή να ανακτηθεί… πολλές από τις κοιτίδες των  Ελλήνων, πολλές από τις «πατρίδες» τους (την ιερή αυτή λέξη μόνον Έλληνες  μπορούν να την χρησιμοποιούν στον πληθυντικό), χάθηκαν ίσως για πάντα. Θα  είχε χαθεί και η Μακεδονία, αν δεν σημειωνόταν, από το 1870 ως το 1908 ή και ως  το 1912, το θαύμα που την έσωσε…».

Την ιστορική παρουσία και συνέχεια του  Ελληνισμού στην Μακεδονία από την αρχαιότητα μαρτυρούν πλείστα στοιχεία, αλλά  από το 1870 και μετά χρειάστηκε το «θαύμα» των Αγώνων για να ενσωματωθεί στον  Ελληνικό κορμό. Για να διεκδικήσεις όμως κάτι, πρέπει να έχεις και την δύναμη  να το επιβάλλεις.

Η ισχυρή οικονομία είναι αυτό που καθιστά  ένα έθνος ισχυρό, για να παλέψει και να επιβάλει τις θέσεις του. Ένα αδύναμο  οικονομικά κράτος και πλήρως εξαρτημένο από τους δανειστές του, όπως η σημερινή  Ελλάδα, είναι δύσκολο να επιβιώσει δίχως απώλειες. Οι «ισχυροί» θεωρούν  έντιμο ότι είναι συμφέρον γι΄αυτούς και χαρακτηρίζουν δίκαια μόνον τα συμφέροντα  τους.

Με ευθύνη μας καταστρέψαμε την  οικονομία μας, υποθηκεύσαμε τα πάντα στους δανειστές και αδυνατίσαμε την εθνική  μας άμυνα. Το δίκαιο του ισχυρότερου αποτελεί  άγραφο νόμο και μέσο επιβολής του ισχυρού στον αδύναμο. «Είναι στην φύση  του ανθρώπου να εξουσιάζει όσους δεν αντιστέκονται» (Θουκυδίδης) και το  πρόβλημα βρίσκεται σε εκείνους που είναι πρόθυμοι να υποταχτούν. Η άνευ όρων  παράδοση. Μήπως ως χώρα και ως λαός βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο;

Αξίζει να αναφερθούμε στα όσα ο  Θουκυδίδης μαρτυρά για την μοίρα δυνατών και αδυνάτων στο 5^ο βιβλίο  του κεφ. 84-116. Αναφέρεται στον εκβιασμό που ασκούν οι «δυνατοί» Αθηναίοι στους  «αδύναμους» και ουδέτερους Μιλήους, για να ενταχθούν στην Αθηναϊκή Συμμαχία (416  π.Χ.). Η άρνηση των Μιλήων, που ήταν άποικοι των Σπαρτιατών, να υποταχθούν στους  Αθηναίους, οδηγεί στην εισβολή και καταστροφή της Μήλου από τους Αθηναίους.  Σκληρή και ρεαλιστική η «τοποθέτηση» των Αθηναίων για το γεγονός… «Ξέρετε και ξέρουμε ότι κατά την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο  λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του (Δίκαια μεν εν τω  ανθρωπείω λόγω από την ίσης ανάγκης κρίνεται) και ότι, όταν αυτό δεν συμβαίνει,  οι ισχυροί επιβάλλουν ότι τους επιτρέπει η δύναμη τους και οι αδύναμοι  παραχωρούν ότι τους επιβάλλει η αδυναμία τους. (Δυνατά δε οι παρέχοντες  πράσσουσι και οι ασθενείς συγχωρούσι).

Το Μακεδονικό-Σκοπιανό κρατίδιο  ήταν Τιτοϊκής έμπνευσης και κατασκευής. Ήταν αυτός που πρότεινε στη σύσκεψη του  Γάιτσε (Δεκ.1943) την δημιουργία «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και η οποία  υλοποιήθηκε στην μεγάλη σύσκεψη στην μονή Prohor (προχώρου), 2 Αυγ. 1944. Τον  Οκτ. 1945 η εθνοσυνέλευση του Κ.Κ. Γιουγκοσλαβίας, αναγνώρισε την «Ομόσπονδη  Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ενώ με την διάλυση της  Γιουγκοσλαβίας όλες οι  άλλες ομοσπονδίες διαλύθηκαν, η «Μακεδονία» του Τίτο διατηρείται και διεκδικεί.  Τυχαίο;

Πόσο τυχαίο μπορεί να θεωρηθεί το  γεγονός, πως οι πέντε ομοσπονδίες ( Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία,  Μαυροβούνιο) είναι Σλαβικής προέλευσης, με ήθη και έθιμα Σλαβικά, ενώ για την  «Μακεδονία» με πρωτεύουσα τα Σκόπια, δημιουργούν από τότε άλλες προϋποθέσεις;  Γνώριζαν από τότε, πως για να ιδρυθεί κράτος με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, προϋποθέτει  και ύπαρξη Μακεδονικής Εθνότητας. ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ  ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΘΝΟΤΗΤΑ. Αυτό το παιχνίδι παίζεται χρόνια τώρα. Πώς όμως να  δικαιολογήσουμε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, που από το 1945 με την σιωπή  τους αποδέχονται όλη αυτή την κατάσταση; Ο Πανσλαβισμός και ο μεγαλοιδεατισμός  του Τίτο, δημιούργησαν το «Μακεδονικό ζήτημα». Σήμερα όμως η λύση δεν βρίσκεται  στα Σκόπια, αλλά στον πραγματικό «Νονό» του κρατιδίου, στις ΗΠΑ!

Όταν η Ελλάδα συνεχώς υποχωρεί, η  «εμπλοκή» κάποια στιγμή θα σκάσει και το όνομα που θα δώσει ο ισχυρός «Νονός»,  θα ικανοποιεί αποκλειστικά τις δικές του προτιμήσεις!

Τότε όμως δεν θα δικαιούμαστε να  πούμε πως το όνομα το πήραν μόνοι τους οι Σκοπιανοί. Τους το χαρίσαμε! Ας δούμε  όμως και την συνέχεια που μπορεί να φέρει αυτή η αδυναμία με… Θράκη, Αιγαίο,  Κύπρο, Κρήτη, πετρέλαιο, Φ.Α..!  Πλούτος μέγας και εδέσματα πολλά υποσχόμενα για τους κατέχοντες όλων αυτών!  Ποιοι όμως θα είναι οι…τελικώς κατέχοντες;

 

                                       Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος

 

 

         

Ήταν και τότε Νοέμβρης..!

 

Ζούμε σε μια εποχή που την χαρακτηρίζουν  εκρηκτικά προβλήματα, με έντονα χαρακτηριστικά. Μια εποχή, που από χρόνια πριν  με χειρουργικό τρόπο της αφαίρεσαν τις αξίες, με τις οποίες έζησε και μεγάλωσε η  Ελλάδα και οι Έλληνες!

Τραγουδούσε ο Κ. Ρούκουνας: «Οι φόροι και  τα κόμματα φέραν αυτή την κρίση, που κάνανε τον άνθρωπο να μην μπορεί να ζήσει».  Λίγο αργότερα και ο Μπάμπης Μπακάλης στον ίδιο σκοπό: «Τα φράγκα κάνανε φτερά,  για μένα δεν υπάρχουν και όμως άλλοι, φίλε μου, με το τσουβάλι τα ’χουν… κοιτώ  την άδεια τσέπη μου και βαριαναστενάζω και αν είναι έτσι σίγουρα, τη βγάζω δεν  την βγάζω».

Όπως λέει με τον δικό του τρόπο και ο  «απαράδεκτος» Αντ. Κανάκης: «Μας  κάναν να πιστέψουμε ότι πρέπει να λέμε και  ευχαριστώ επειδή μας έσωσαν αυτοί που μας κατέστρεψαν!».

Νοέμβρης μήνας και τότε,  με την 17^η κατά σειρά ημέρα γεμάτη γεγονότα. Ένας αγώνας με γνήσια  υλικά στη «βάση», που στην πορεία χειραγωγήθηκε για να έρθει ο Ιωαννίδης, το  πραξικόπημα κατά του Μακάριου και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η μεταπολίτευση  ήταν μια αισιόδοξα αρχή, αλλά κακή στην συνέχεια και «Μνημονιακή» στο τέλος!

Μια μεταπολίτευση που αφού ισοπέδωσε κάθε  αξία, κατέστρεψε την οικονομία, υποβάθμισε την βιομηχανική παραγωγή,  κρατικοποίησε και τέλος έκλεισε τις μεγαλύτερες βιομηχανίες, χρηματοδότησε (με  δανεικά) τις υπόλοιπες βιομηχανίες να μεταφερθούν στο εξωτερικό, επιδότησε τους  αγρότες (με δανεικά) να ξεριζώσουν την παραγωγή τους (αμπέλια κ.λπ.), και τέλος μας οδήγησε στην υπερχρέωση και στα Μνημόνια! Μια μεταπολίτευση που στο  τελευταίο της στάδιο παραδίδει στο ξένο κεφάλαιο όλες τις πλουτοπαραγωγικές  πηγές και την εθνική ανεξαρτησία!

Εκείνο το Νοέμβρη του 1973 μας έμαθαν να  φωνάζουμε «έξω οι αμερικάνοι» και την ίδια στιγμή καπνίζαμε (αμερικάνικο) Marlboro και πίναμε (αμερικάνικο) NES CAFÉ! Έτσι μπερδεμένοι μέσα στα συνθήματα και στις «βάσεις του  θανάτου» που «φεύγαν» αλλά… μέναν, φτάσαμε στην ώρα της «κρίσης». Τα μέτρα που  τώρα παίρνονται  έχουν σκοπό  να μάθουν τους Έλληνες να ζουν μέσα σε πλαίσια,  κάτι που τους ήταν άγνωστο ως τώρα!

Τους αγώνες όμως του Νοέμβρη του 1973  κάποιοι τους οικειοποιήθηκαν, τους θεώρησαν ιδιοκτησία τους, για να εξαργυρώσουν  τις επιταγές τους με βουλευτική ασυλία, υπουργικές μερσεντές και πλήρη ασυδοσία  μέσω της ασυλίας του νόμου «περί ευθύνης υπουργών»!

Για να φτάσει ακόμα και η ενθύμηση  εκείνης της μέρας στην απόλυτη κατηφόρα και η Ελλάδα στην τελευταία στροφή πριν  την απόλυτη απαξίωσή της !

Κατά τον Αργ. Μαρνέρο ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ…

«Στις 17 κάθε Νοέμβρη, οι εργάτες θα  κουβαλούν τα σκηνικά, το πλήθος θα μπογιατίζεται, το θέατρο θα φωταγωγείται.  Περάστε κόσμε, λαϊκή απογευματινή. Στις 17 κάθε Νοέμβρη, η πόρτα θα σκουριάζει  και οι θεατρίνοι θα μασούν τα λόγια τους. Στις 17 κάθε Νοέμβρη, θα στήνουν  πάγκους με γλειφιτζούρια και θα ’ρχονται παπάδες με νόμιμες ταρίφες. Οι  θεατρίνοι θα ξεχάσουν τους ρόλους, ο κόσμος θα περνάει από συνήθεια . Στις 17  κάθε Νοέμβρη, χτυπάτε νεκροί τα ταμπούρλα, ο χρόνος χοντραίνει τ’ αυτιά».

Η κατηφόρα ήταν η συνέχεια αυτής της  μέρας με τους υπουργοποιημένους χαβαλέδες της πολιτικής διαφθοράς, για να  ακολουθήσει η γενικευμένη πολιτική, πνευματική, οικονομική και κοινωνική  εξαθλίωση!

Η ποιητική ορμή του Μανώλη Αναγνωστάκη  ήταν προφητική από τον Νοέμβρη του 1983, όταν έγραφε:

«ΦΟΒΑΜΑΙ…

Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη  δική σου..  

Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν τους δώσεις  κουπόνια και τώρα βλέπεις στο πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρύφαλλα και να  δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα  μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της  Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν  γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο».

Ναι, ο φετινός Νοέμβρης είναι  διαφορετικός. Τα περισσότερα από τα τριάντα οκτώ χρόνια γεμάτα πολιτική ψευτιά,  είναι πολλά. Οι Έλληνες πολίτες δεν θέλουν σωτήρες, αλλά αυτό που λέει ο Ν.  Χατζηνικολάου: «… κανονικούς ανθρώπους χρειάζεται η χώρα, με σπονδυλική στήλη  και με τις παραδοσιακές αρχές και αξίες που οδήγησαν το έθνος μας στις επιτυχίες  του παρελθόντος. Δεν θέλουμε πολλά…τα αυτονόητα ζητούμε!».

Ένας λαός που ξεχνάει και δεν τολμάει!

 

Είναι κάποια γραφόμενα που πραγματικά  καθηλώνουν. Ξεχωρίζουμε από τα πολλά, αυτό του Δημ. Α. Ζακοντίνου  (οικονομολόγου, ΜSC Στρατηγικών και Αμυντικών Σπουδών μέλος του ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.).  ‘Ένα άρθρο του δημοσιευμένο στην «ΗΧΩ» των αποστράτων με τον τίτλο: ΔΙΑΒΑΣΕ  ΤΟ ! ΑΡΚΟΥΝ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΓΙΑ 22 ΛΕΠΤΑ. Με  την άδειά του, το μεταφέρουμε, αυτολεξεί…

«ΑΡΑΓΕ ΜΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;..   ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ, ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΕΧΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ.

Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες  ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στα βιβλία των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να  διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή από το πνεύμα του Οδυσσέα.

ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση, να  έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε  από την οργή και το μένος που μας διακατέχει ώστε να γίνουμε βορά στους  σύγχρονους «μνηστήρες».

Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η  μέγιστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του  έκλεψαν. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα διατηρεί την ανωνυμία του και  μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει  την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις  προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Η  ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.

Γι’ αυτό το λόγο και είναι ο αγαπημένος  της θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την  ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Της θεάς που μελετά τον εχθρό και τον  πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.

Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει  στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ  ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ.

ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ  ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα. ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ  που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου  του που τίμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ. Ο ισχυρότερoς αντίπαλóς του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.

Η λέξη μιλά από μόνη της. Είναι η  ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν  τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ  ΕΛΕΓΧΟΥΝ. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του  ανθρώπου.

Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. Αυτός που  μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος. ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.  Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο  επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ! Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που  τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ. Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ  ΑΓΕΛΗ!

Κανένα όνομα στα Ομηρικά Έπη δεν είναι  δοσμένο στην τύχη! Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα  αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε ή καλύτερα να συνετιστούμε. Οι πρόγονοί  μας μιλούν. ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας  λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης βολής  του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.

Γι’ αυτό μακριά από την προπαγάνδα των  ΜΜΕ.

Και τον σκοτώνει ρίχνοντάς του το βέλος  στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί  ενάντια στην νόηση των ανθρώπων!».

‘Έχοντας κατά νου το παραπάνω κείμενο,  τώρα εμείς θα λέγαμε και κάτι ακόμα. Μπορεί κάποιοι πολιτικοί να θέλουν να  λησμονηθεί το παρελθόν, για να συνεχίσουν οι ίδιοι στο προσκήνιο ως «Νέα  Αλλαγή». Αλλά οι άνθρωποι στην τρικυμία του καιρού μας, όπως λέει ο Λορέντζος  Μαβίλης, «δεν βολεί να λησμονήσουν».

Είναι όμως και οι «153» που έδειξαν  στους ψηφοφόρους τους τον υψωμένο «Δακτύλιο». Το χαρακτηριστικό σήμα της «νέας  εξουσίας». Αυτούς τους «153» που λένε με την ψήφο τους πως ξέρουν καλύτερα τι  είναι καλύτερο για μας. Στην χειρότερη οικονομική κρίση, αντί για φως, οι «153»  ψήφισαν μόνιμο σκοτάδι… για τον λαό! Ένα όμως θα σηματοδοτεί αυτή την εποχή. Αν  ο μαζοχισμός των Ελλήνων δεν έχει όρια! Μπορεί το σκάφος «ΕΛΛΑΣ» στο παρελθόν να  πέρασε μπόρες και καταιγίδες, μπορεί κάποιες φορές να ηττήθηκε, αλλά ποτέ δεν γελοιοποιήθηκε!

«Γίναμε παλιόψαθα των Εθνών» όπως θα έλεγε ο Μακρυγιάννης και θα φώναζε ακόμα και ο Ιούδας όταν επέστρεψε τα  αργύρια, διαισθανόμενος το βαρύ φορτίο της προδοσίας!

Γίναμε μια κοινωνία που διστάζει και όλο  νυστάζει, έτοιμη να κοιμηθεί; Ένας λαός όμως που ξεχνάει εύκολα και δεν τολμάει,  θα αναγκαστεί να ζει με «153» εφιάλτες κάθε μέρα!

‘Όπως λέει μια κρητική μαντινάδα: «Την  τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του κι όσα του κάνει η τρέλα του, δεν τα  καν’ ο εχθρός του».

 

Δημοκρατία ή δικτατορία των δανειστών;

 

 Ένα κουβάρι ο χρόνος, που  ξετυλίγει ιστορίες όπως αυτή που καταγράφεται στο «ΠΟΝΤΙΚΙ art». Το 1999 νοσηλεύονται στο ίδιο νοσοκομείο Οδ. Ελύτης και Μάνος  Χατζιδάκις. Συγκλονιστικός ο διάλογος  μεταξύ τους. Λέει ο Ελύτης: «Γιατί τα  κάναμε όλα αυτά Μάνο; Κοίταξε γύρω σου την παρακμή». Η απάντηση του Χατζιδάκι:  «Τα κάναμε για μας και τους φίλους μας. Άλλωστε η  Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού και ζούσε μόνο στα όνειρά μας.».

Μια 10ετία παλιότερα ο Μάνος είχε κάνει  την διαπίστωση: «Εφ’ όσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ δεν θα αναστηθεί. Πως θα είναι αιώνια δίχως ανάσταση, μια και δεν  δέχθηκε ποτέ της να πεθάνει».

Δεν γνωρίζουμε τελικά ποιο είναι το  ιδανικότερο. Όταν «δεν πεθαίνει ποτέ» ή όταν πέθανε «και ζούσε μέσα στα όνειρα»  αυτών που την αγαπούσαν; Το σίγουρο είναι πως ανάσταση δίχως θάνατο δεν θα  υπάρξει! Γιατί όμως μιλάμε για ανάσταση, κάτι που παραπέμπει σε προηγούμενο  θάνατο, όταν η Ελλάδα υπάρχει στον χάρτη των εθνών και είναι μέλος της Ε.Ε.;   Όπως είχε πεί ο Μάνος, «η Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού…» αλλά  τώρα πλέον  μόνον ένας τυφλός δεν το βλέπει. Ακόμα και αυτός όμως, θα αισθάνεται την παγωνιά  των ανθρώπων και την αγωνία των «ηγετών» στο ψαλτήρι της πένθιμης ακολουθίας. Το  ζητούμενο είναι αν θα υπάρξει αναστάσιμη ακολουθία για τους κολασμένους!

Την πένθιμη ακολουθία την ακούμε δύο  χρόνια τώρα. Την επαναλαμβάνουν μονότονα αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα στο   «τελευταίο ταξίδι» και παραδόξως, είναι οι ίδιοι που υπόσχονται την «νέα  αλλαγή». Πώς μπορεί όμως να έρθει το νέο και μάλιστα από όλους αυτούς που  κολυμπάνε στην άνεση που τους προσέφεραν οι βρώμικες υπηρεσίες; Από τους  βολεμένους φωνακλάδες, από τους θεατρίνους και από όλους αυτούς που λειτούργησαν  για χρόνια ως αμορτισέρ του «συστήματος»;   

Με υλικά κατεδάφισης, μπολιασμένα με  βρώμικο λάδι, δεν φτιάχνεται τίποτε καινούργιο. Με όλα αυτά τα υλικά, το πολύ να  δημιουργείται μουσείο με συλλεκτικά κομμάτια αναμνήσεων. Στο «νέο» πρέπει να  προσδιορίζεται ακριβώς το ποιόν και η ποιότητα των υλικών. Αν η λίστα Λαγκάρντ  δείχνει παράνομο πλουτισμό πολιτικών, άλλη λίστα εξωκοινοβουλευτική (τοπική  αυτοδιοίκηση, συνδικάτων κλπ) , δεν υπάρχει;  Το κουτί της Πανδώρας πρέπει να  ανοίξει, για να φυσήξει ο άνεμος της «νέας αλλαγής».

Μέσα σε αυτό τον χαμό μπορεί να λείψει η  αναφορά στο συνδικάτο; Είναι πλέον κατανοητό πως ο εργατοπατερισμός έχει  τελειώσει, όπως και η «συνδικαλιστική σύνταξη» που είχε θεμελιώσει με νόμο η  Μεταξική δικτατορία. Μια χαριστική «σύνταξη» που για τόσα χρόνια διατηρούσαν  εν ζωή οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του τόπου. Η συνδικαλιστική απαξίωση πλέον  οδηγεί μοιραία στην μοναξιά της ιδιώτευσης και στην γέννηση μιάς νέας  συλλογικότητας από τη «βάση». Το «χθές»  με την «χθεσινή» νοοτροπία και πρακτική  πρέπει να φύγει και για να ξαναγίνει το συνδικάτο «κίνημα»,  πρέπει οι σκελετοί  να μπούν στο ντουλάπι. Πρέπει οι «νέες ιδέες» να «δουλευτούν» με τα σημερινά  δεδομένα και οι εν δυνάμει συνταξιούχοι να ακολουθήσουν τον δρόμο τους. Δεν  προβληματίζει κανέναν το γεγονός με τις άδειες πλατείες και την άρνηση  συμμετοχής στις απεργίες;

Αληθινό το ξέσπασμα του Μάκη κατά την  τελευταία απεργία: «Αρνούμαι να συνεχίσω να είμαι συνένοχος στα εγκλήματα που  διαπράττονται εις βάρος μας. Αρνούμαι ακόμα και την παραμονή μου στο συνδικάτο.  Πλέον δεν εκχωρώ το δικαίωμα σε κανέναν να με χαρακτηρίσει συνένοχο, είτε άμεσα  είτε έμμεσα. Πώς να μην επαναστατώ, όταν άκουσα κάποτε αρχισυνδικαλιστή να μας  αποκαλεί πρόβατα και πώς με την επίκληση της κομματικής εντολής θα επιστρέψουμε  στο μαντρί; Όταν θεωρούν δεδομένη την εκτέλεση κάθε εντολής με φόβητρο το  κομματικό συμφέρον;».

«Στάχτη στην βροχή όσα νομίζαμε  πως είναι αλήθεια. Ν’ αλλάξουμε όνειρο , σε λίγο νυχτώνει»,  τραγουδά ο Σωκ. Μάλαμας. Λες και απευθύνεται στο ψεύτικο πολιτικό σύστημα, με  την παραίνεση για αλλαγή πριν είναι αργά. Όσον αφορά τον συνδικαλισμό, αυτός δεν  είναι μια ακόμα χαμένη υπόθεση, αλλά όλα κάτω από προϋποθέσεις. Τον αξιοποίησαν  όμως για πάρτη τους τα κόμματα, τα οποία τον καλούσαν για συνομιλητή τους όταν  είχαν τελειώσει το γεύμα. Κάποιοι όμως «κορυφαίοι» που ηγούνταν των προβάτων,  συμμετείχαν στο γεύμα. Έστω και στην άκρη του τραπεζιού !

Αν ο αγροτοσυνδικαλισμός βούλιαξε στα  πάρτυ του κάμπου, στον εργατοσυνδικαλισμό περισσεύουν οι φουσκωμένοι φάκελοι για  το μεγάλο φαγοπότι της ΓΣΕΕ. Γράφει η εφημερίδα «Ελλάδα» (20-10-2012): «Μεγάλο  φαγοπότι είχαν στήσει κάποιοι ταχυδακτυλουργοί στην ΓΣΕΕ από επιδοτούμενα  κοινοτικά προγράμματα». Αν το γεύμα πλουσιοπάροχο, γιατί κανείς δεν «ακουμπά»  τους μετέχοντες του γεύματος;

Βιώνουμε καταστάσεις μιάς χρεωκοπημένης  χώρας και ένα πολιτικό σύστημα σε παρακμή. Αν όμως μπορούμε να μιλάμε και για  χειρότερα, δεν μπορεί να μην αναφερθούμε στο ξεπάγωμα πλειστηριασμών από την  νέα χρονιά! Στο σφυρί και η πρώτη κατοικία,  κάτι που είχε απαγορευθεί με  νομοθετικές πράξεις και υπουργικές αποφάσεις, προς χάριν των «κορακιών» της  αγοράς ακινήτων!

Η Ελλάδα βουλιάζει, με την «κυβέρνηση των  τριών» να μοιάζει τρομαγμένη και ανίσχυρη, ενώ η Τρόϊκα παρακολουθεί τον  επιθανάτιο ρόγχο μιας Ευρωπαϊκής χώρας. Μέσα στο άδειο πουκάμισο της εθνικής  μοναξιάς, η εθνική ανεξαρτησία παραδίδει την τελευταία της πνοή και το  «συνδικάτο» έχει χάσει τον βηματισμό του!

Όσον αφορά το τελευταίο, αξίζει να  αναφέρουμε την τοποθέτηση του προεδρείου εργαζομένων στο μετρό Θεσσαλονίκης για  ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ. «…Σε αυτά τα δύο μνημονιακά χρόνια που τα χάσαμε όλα και  έχουμε ταπεινωθεί τελείως, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και δυστυχώς και το ΠΑΜΕ, μας  τρέλαναν στην επαναστατική γυμναστική με 24ωρες απεργίες, άντε και καμιά 48ωρη. Σας προτείνουμε και απαιτούμε να παραμερίσετε  όλες τις ανούσιες  κομματικοϊδεολογικές σας διαφορές, διότι αυτό δεν ενδιαφέρει διόλου τους  εργαζόμενους που υποφέρουν, να σκύψετε πάνω στα προβλήματα που απασχολούν όλη  την κοινωνία, να καθίσετε σε ένα τραπέζι,  να κάνετε την αυτοκριτική σας, να μας  πείτε ένα μεγάλο συγνώμη γι’ αυτό που έχουμε υποστεί και αν θέλετε να βάλουμε  ένα φρένο σε αυτή την λαίλαπα που θα μας πεθάνει όλους. Να βγείτε και να  προτείνετε το αυτονόητο, που είναι μονόδρομος πια … πανελλαδική πανεργατική  απεργία διαρκείας …».

Αν πολιτική είναι η καθημερινή μας στάση,  ο τρόπος  συμπεριφοράς στην κοινωνία, όλα όσα συμβαίνουν δεν είναι περίεργα. Αν  δούμε την λίστα Λαγκάρντ, τα πλουσιοπάροχα γεύματα στην ΓΣΕΕ, το πάρτι με το  μεγάλο κόλπο στημένων διαγωνισμών σε έργα των δήμων και την μεταπολιτευτική  συμπεριφορά των ψηφοφόρων, τότε…

…Τα είπε όλα από το θεατρικό σανίδι ο Χάρυ Κλύνν το 1983, στην «Αλλαγή και πάσης  Ελλάδος» :

«…Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το  μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό  ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών,  κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι, τριάντα χρόνια από σήμερα,  Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει, θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη  και ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης»

  

 

Στην μνήμη εκείνων..!

 

… Εκείνων που έπεσαν για πατρίδα, τιμή  και ιδανικά. Ημερομηνίες σταθμοί όπως αυτή της 28^ης Οκτωβρίου,  ξυπνούν μνήμες που θυμίζουν την Ελλάδα της τιμής και της φιλοπατρίας των  Ελλήνων!

Η σημερινή Ελλάδα όμως, απαξιώνεται  πολιτικά, πολιτισμικά, οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά. Όπως λέει ο Αργ.Μαρνέρος: «Χτυπάτε  νεκροί τα ταμπούρλα, ο χρόνος χοντραίνει τα αυτιά!»

Ας γυρίσουμε όμως την σελίδα της 28^ης και ας πάμε στην απελευθέρωση, Οκτώβρη του 1944. Τότε που η Ελλάδα, αντί να  γευθεί τους καρπούς της ελευθερίας και να ανασυγκροτηθεί από τα τραύματα της  τριπλής κατοχής, οδηγήθηκε μεθοδευμένα στην εμφύλια σύρραξη. Φαίνεται όμως πως η  Ελλάδα ήδη είχε προσαρτηθεί στην επιρροή της Αγγλίας πριν την συμφωνία της  Γιάλτας και ότι ακολούθησε, ήταν προσχεδιασμένο!

Η ροή των γεγονότων καταγράφει αυτή την  μεθόδευση με την δημιουργία των Δεκεμβριανών, έως και το «αριστουργηματικό»  στήσιμο του σκηνικού για την εμφύλια σύρραξη!

Στην ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα» του Θεοδ.  Αγγελόπουλου, παρακολουθούμε τον διάλογο μεταξύ δύο ανθρώπων που πολέμησαν σε  αντίπαλα στρατόπεδα, κατά την περίοδο του Εμφυλίου. Διονύσης Παπαγιαννόπουλος  και Μάνος Κατράκης. Λέει ο Νιόνιος: «Εκείνη την εποχή πολεμούσαμε ο ένας τον  άλλο, νομίζοντας πως ο καθένας είχε το δίκιο αποκλειστικά δικό του. Ήταν όμως οι  Εγγλέζοι που πλήρωναν με χρυσές λίρες τα βόλια που σκότωνε ο αδερφός τον αδερφό  και εμείς νομίζαμε πως εκπληρώναμε, ο καθένας από την πλευρά του, το καθήκον  προς την πατρίδα και τα ιδανικά του. Τελικά χάσαμε και οι δύο».

Για να πετύχουν οι Εγγλέζοι στο παιχνίδι  τους, χρειαζόταν δούρειους ίππους στο ελληνικό στρατόπεδο και η ιστορία έχει  καταγράψει, πως οι ξένοι δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα με ανθρώπους που θα  έκαναν την βρώμικη δουλειά. Απόρρητα έγγραφα της αγγλικής διπλωματίας βεβαιώνουν  τέτοια γεγονότα και ειδικά για το πώς αλυσοδέθηκε η μοίρα της Ελλάδας και  αργότερα της Κύπρου, με τα όσα μεσολάβησαν από την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου  Πολέμου και μετά!

Απόρρητα έγγραφα του τότε αγγλικού ΥΠΕΞ  για τα γεγονότα προ και μετά του εμφυλίου, δημοσιεύονται στο πολύτομο έργο του  συνταγματάρχη ε.α. Θεόδ. Καλλίνου, ο οποίος πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο, στα  οχυρά, στην μάχη της Κρήτης, με συνέχεια στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΛΑΣ,  έχοντας το ψευδώνυμο «Αρμάμπεης». Την ιστορία αυτή μεταφέρει μέσα από τις  σελίδες του «Ελληνοράματος» ο πολίτης Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου και έχει ιδιαίτερο  ενδιαφέρον, ως προς τα γεγονότα και ως προς τα πρόσωπα!

Μέσα στα απόρρητα αυτά έγγραφα του άγγλου  ΥΠΕΞ Άντονυ Ήντεν, καταγράφονται τα γεγονότα που οδήγησαν στον Ελληνικό Εμφύλιο  και τα πρόσωπα που χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό αυτόν !

«Το ψέμα έχει δύναμη συχνά μεγαλύτερη  από την αλήθεια και μεγαλύτερη ισχύ από τον όχλο» έλεγε ο ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ, για  συμπληρώσει ο σύγχρονος λόγος του Αργ. Μαρνέρου: «Είναι πραγματικά παράξενος  ο άνθρωπος. Ενώ του διδάσκουν για χρόνια την αλήθεια, αυτός γίνεται φωστήρας στο  ψέμα. Χωρίς μια ώρα μάθημα».

Τα απόρρητα κείμενα της «Εντολής» του  Άντονυ Ήντεν και όπως αυτά μεταφέρει στο συγγραφικό του έργο ο Θεοδ. Καλλίνος ή  Αρμάμπεης, έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι καταγράφονται οι εντολές των  «συμμάχων» Άγγλων και ο τρόπος που αυτές εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Όπως  καθόρισαν και τις μεταπολεμικές εξελίξεις με τον σχεδιασμό του Εμφυλίου Πολέμου,  με όργανά τους Έλληνες πολιτικούς και κυρίως τον ρόλο του τότε πρωθυπουργού στην  κυβέρνηση του Καίρου, Γ. Παπανδρέου!

Η απελευθέρωση πλησιάζει και οι  Άγγλοι ανησυχούν για την δυναμική του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στην ελληνική κοινωνία.  Επιζητούν τον άνθρωπο που θα ανατρέψει αυτήν την κατάσταση και την βρίσκουν στο  πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου. Όπως αναφέρει στο συγγραφικό του έργο ο καπετάνιος  του ΕΛΑΣ Αρμάμπεης (Θεοδ. Καλλίνος) για τον Γ. Παπανδρέου: «Ο  ΥΠΕΞ της Μ. Βρετανίας Άντονυ Ήντεν θεωρεί ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι ήδη  μπλεγμένος τόσο βαθιά με την Βρετανική κυβέρνηση, ώστε ούτε επιθυμεί, αλλά ούτε  μπορεί να ανατρέψει την σύγκρουση με τις δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ… και έχοντας  κερδίσει το ποσόν των 7.000 λιρών, συμφώνησε να ζητήσει επισήμως, ως ονομαστική  κυβέρνηση της Ελλάδας από τις βρετανικές στρατιωτικές μονάδες, να πατάξουν  οποιαδήποτε εξέγερση του ΕΛΑΣ και να αποκαταστήσουν την έννομη τάξη… Ταυτοχρόνως  θα συνεχιζόταν η διερεύνηση δυνατότητας για την διατήρηση του Γ. Παπανδρέου στα  μισθολόγιά μας και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ενδεχομένως την λύση – εν  καιρώ – καθώς το κυπριακό ζήτημα έρχεται στην επιφάνεια».

Συμπέρασμα; Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας στο Κάιρο ήταν έμμισθος υπάλληλος των  Άγγλων και όπως τον χαρακτηρίζει ο Άντ. Ήντεν: «..ήταν  ο πλέον ευφραδής και πλέον πειστικός δημαγωγός και ο περισσότερο εγωιστής από  τους Έλληνες πολιτικούς… Αυτοί οι άνθρωποι, αν τροφοδοτήσουμε την αλαζονεία τους  και να εκπληρώσουμε τις εγωιστικές τους φιλοδοξίες, μπορεί να γίνουν ταπεινοί  δούλοι μας».

Το παιχνίδι του Εμφυλίου στήθηκε με  αχυράνθρωπους, οι «σύμμαχοι» μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ερείπια και οι απλοί  Έλληνες ήταν το «προιόν» που τροφοδότησε την κρεατομηχανή τους. Όπως κυνικά λέει  ο Ήντεν για τον Γ.Παπανδρέου: « Ούτε επιθυμεί, αλλά  ούτε μπορεί να ανατρέψει την φορά των πεπρωμένων».

Ο «γέρος» ήταν ο πιο αξιόπιστος  συνεργάτης των Άγγλων, είχε ήδη λάβει τις 7.000 χρυσές λίρες και η «Εντολή»  Ήντεν εξετελέσθη με ακρίβεια. Τα ματωμένα Δεκεμβριανά με καθοδηγητή τον στρατηγό  Σκόμπυ ήταν η αρχή, για να ακολουθήσει η «συμφωνία της Βάρκιζας» και ο Εμφύλιος.  Σε ασπρόμαυρη ταινία εποχής θα ταίριαζε ο τίτλος .. Αίμα, λίρες και εξουσία!

Η εύκολη εξαγορά ελλήνων πολιτικών  έφερε τον Εμφύλιο που κομμάτιασε, δίχασε την Ελλαδα και άνοιξε τον δρόμο για την  παράδοση της Κύπρου. Αναφέρεται ο Ν. Ψαρουδάκης (πρόεδρος της τότε «Χριστιανικής  Δημοκρατίας), στην επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου, ως Υπ.Δημ.Τάξεως, στην Κύπρο το  1950 και αυτό που είπε στον δήμαρχο Λευκωσίας Θεμιστοκλή Δέρβη: «Η  Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον έναν αγγλικό, τον δε αμερικάνικον και δι’  αυτό δεν ημπορεί λόγω του Κυπριακού να κινδυνεύσει να πάθει ασφυξίαν».

Ηχούν παράξενα στα αυτιά μας όλα  αυτά, αλλά υπάρχουν στην «Εντολή» του Άντονυ Ήντεν και καταγράφονται από τον  συνταγματάρχη ε.α. και καπετάνιο του ΕΛΑΣ «Αρμάμπεη», στο συγγραφικό του έργο.  Τα γεγονότα αυτά, μέσω του «Ελληνοράματος», στηλιτεύει ο πολίτης Π.Λ.  Παπαγαρυφάλλου: « …μετατρέψαν (οι Άγγλοι) την  πολιτική σε χαλκείο εκμαυλισμού, τους Έλληνες πολιτικούς σε πρόστυχα ανθρωπάκια,  την Ελλάδα σε πεδίο διαφθοράς και τον Ελληνικό λαό σε ύλη για την κρεατομηχανή  τους».

Γεωπολιτική, γεωστρατηγικη και  γεωοικονομία, είναι στοιχεία που συνθλίβουν την Ελλάδα διαχρονικά, στην μέγγενη  συμφερόντων των «συμμάχων» της. Πότε οι Άγγλοι, πότε οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι,  οι Γερμανοί, η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ.!

Όπως τότε και τώρα. Τότε με τα  «Δεκεμβριανά» οδήγησαν στον Εμφύλιο. Τώρα με το Δ.Ν.Τ. και τα Μνημόνια στην  πτώχευση και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Την «Εντολή» του Ήντεν την  εφάρμοσε ο Γ. Παπανδρέου, την ΕΝΤΟΛΗ του Δ.Ν.Τ. ο Γ.Α.Παπανδρέου και την  συνεχίζουν «λοιποί συγγενείς», ταπεινοί δούλοι του «συστήματος».

Όπως θα έλεγε ο πολίτης  Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου, «μετέτρεψαν την πολιτική σε χαλκείο εκμαυλισμού, τους  Έλληνες πολιτικούς σε πρόστυχα ανθρωπάκια…». Όπως λέει  ο θυμόσοφος λαός… όταν κατουράς στην θάλασσα, το βρίσκεις στο αλάτι!

Ζητείται Εθνική Ανεξαρτησία και αν τελικά  η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!

Η Ελλάδα σε κλοιό !

 

«Εγώ υπήρξα ο αίτιος διότι  ειδιχάσθη ο Ελληνικός λαός κατά τον μέγαν πόλεμον. Εγώ, καλώς ή κακώς, είμαι  εκείνος που επροκάλεσε τον διχασμόν αυτόν». (Ελ.  Βενιζέλος-Αγόρευσή του στη Βουλή, 17/12/1929).

Τον Σεπτέμβρη συμπληρώνονται 90 χρόνια  από την καταστροφή της Σμύρνης και άλλα τόσα από την «παραχώρηση» της Αν.Θράκης  στην Τουρκία.

Ενώ τον 19^ον αιώνα η Θράκη  κατέχει την ενιαία γεωγραφική της θέση, ακολουθούν πολιτικές που  “μοιράζουν” την Βόρεια Θράκη στους Βούλγαρους, την Αν. Θράκη στους Τούρκους και  ένα μικρό μέρος αυτής, η Δ. Θράκη, θα μείνει στην Ελλάδα!

Το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου  βρίσκει την Ελλάδα με την πλευρά των νικητών και υποτίθεται η λύση του “Αν.  Ζητήματος” θα ευνοήσει την Ελλάδα. Πρωταγωνιστές του “Ζητήματος” οι “σύμμαχοι”  Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, με την Ρωσία “απασχολημένη” στα εσωτερικά της λόγω της  Οκτωβριανής επανάστασης και έτσι να μην πολυαπασχολείται!

Στην κρίσιμη αυτή φάση η Ελλάδα, αντί να  ασχοληθεί με τα αυτονόητα και ενωμένη να πετύχει τους εθνικούς της σκοπούς,  “δημιουργεί” τον “εθνικό διχασμό” και την χωρίς λόγω εκστρατεία εναντίον της  Ρωσίας και της Μ. Ασίας!

Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 έχει  ως αποτέλεσμα να χαθούν η Σμύρνη, ολόκληρη η Ιωνία και η Αν. Θράκη. Τα  γεωπολιτικά παιχνίδια των Μεγ. Δυνάμεων και τα «λάθη» της ελληνικής πολιτικής  ηγεσίας, οδήγησαν στην καταστροφή!

Οι δήθεν “σύμμαχοι” Άγγλοι, Γάλλοι και  Ιταλοί που μας έσπρωξαν στην Μικρασιατική εκστρατεία, τώρα συντάσσονται φιλικά  με την Κεμαλική Τουρκία. Στο “πρωτόκολλο ανακωχής” (22/9/1922) που υπογράφει και  η Ελλάδα, παραδίδεται στους Τούρκους και η Αν.Θράκη!

Έτσι, η κάποτε «ενιαία Θράκη», τον 20^ον είναι τριχοτομημένη και μόνον το 1/9 αυτής ανήκει στην Ελλάδα (η Δ. Θράκη).  Ακολουθεί η εγκληματική ανταλλαγή πληθυσμών με την «Συνθήκη της Λωζάνης»  (30/1/1923). Εξαιρούνται οι Έλληνες της Κων/πολης, Ίμβρου, Τενέδου και οι  μουσουλμάνοι της Θράκης Έλληνες υπήκοοι (μειονότητα).

Η Ελλάδα τηρεί το άρθρο 41 της «Συνθήκης  της Λωζάνης» για προστασία των μειονοτήτων, κάτι όμως που δεν κάνει η Τουρκία.  Κων/πολη, Ίμβρος, Τένεδος έχουν πλέον πλήρως αποστειρωθεί από το ελληνικό  στοιχείο και η Άγκυρα έχει βάλει στόχο την Δυτ. Θράκη !

«Γράφτηκε η αισχρότερη σελίδα  της Ευρωπαϊκής ιστορίας»,  είχε πει για την «Συνθήκη  της Λωζάνης» ο Λόυδ Τζώρτζ, για να χαρακτηρίσει την «Ανταλλαγή», εκδίωξη  ουσιαστικά των Ελλήνων από την Αν. Θράκη, Μ. Ασία, Πόντο, ως «κάκιστη και αισχρή λύση, για την οποία ο κόσμος θα υποστεί βαριά  ποινή κατά τα προσεχή 100 χρόνια».

Τα «λάθη» της πολιτικής ηγεσίας  και τα συμφέροντα των Μεγ.Δυνάμεων, δημιούργησαν τετελεσμένα. “Λάθη” που  συνεχίστηκαν λαβώνοντας τον εθνικό κορμό, για να αναφερθούμε και στην παράδοση των Πομάκων στα νύχια των Τούρκων. Όταν οι Πομάκοι, καμία σχέση δεν  είχαν με αυτήν την φυλή των Τούρκων! Ήταν ένας καθαρόαιμος Θρακικός πληθυσμός, ο  οποίος είχε ακολουθήσει τον Μ. Αλέξανδρο στην εκστρατεία του. Μια εκστρατεία που  ξεκίνησε με Έλληνες και οι Πομάκοι εδώ, αποτελούσαν τους περίφημους τοξότες  Αγριάνες!

“Λάθη” με την εδώ και χρόνια λειτουργία του Τούρκικου προξενείου στην Κομοτηνή. “Λάθη” με τον τρόπο εκλογής των «μειονοτικών» βουλευτών, με την ψήφο της  «μειονότητας» να καθοδηγείται από το Τούρκικο προξενείο της Κομοτηνής!

Τόσα πολλά Ελλήνων λάθη μπορεί  να είναι τυχαία; Δεν προβληματίζει τις ελληνικές  κυβερνήσεις το “όνειρο” του Αχμέτ Νταβούτογλου για μια ενιαία Θράκη από  την Ανδριανούπολη και την Φιλιππούπολη, ως την Κομοτηνή, την Ξάνθη και την  Θεσσαλονίκη;

Βόρεια και Αν. Θράκη “χάθηκαν” και  τώρα στο στόχαστρο η Δ. Θράκη. Έλλειμμα στρατηγικής από το «ελληνικό κέντρο» και  τους ηγεμόνες της Ευρώπης να θέλουν τον διαμελισμό των Βαλκανίων σε μικρά  κρατίδια, για καλύτερο και αποτελεσματικότερο έλεγχο. Γεωστρατηγικά παιχνίδια  δίχως τέλος, με την προ ολίγων ετών διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τις διεκδικήσεις  της FYROM  στην Μακεδονία και της Τουρκίας σε Δυτ.  Θράκη, νησιά, Αιγαίο! Θέλουν ένα άλλο Κοσυφοπέδιο, μια  Ελλάδα γερμανική αποικία στην Δ. Ευρώπη!

Ποιός αλήθεια ο ρόλος του γερμανού υφ.  Φούχτελ που αλωνίζει τη χώρα, χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν; Ο κος Σόιμπλε  έλεγε πως «η Ελλάδα έχει να πουλήσει ήλιο» και ο κος Φούχτελ “χτυπάει” πόρτες  στις Περιφέρειες – πρόσφατα στη Δ.Μακεδονία –  για επενδύσεις στην ενεργειακή  αγορά και στην δημιουργία ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, με πρώτη επιλογή την  Δ. Θράκη!)

Από την άλλη η Τουρκία μας περικυκλώνει,  σε μια προσπάθεια να βάλει στο χέρι λιμάνια, μαρίνες, τουριστικές υποδομές και  γη, σε όλη την ελληνική επικράτεια! Ειδικά στην Θράκη, το προξενείο Κομοτηνής  «παίζει» θαυμάσια τα Τουρκικά σχέδια και η θηλειά “κουμπώνει” με τις ΕΟΖ και τις  άοκνες προσπάθειες του κου Φούχτελ για πλήρη έλεγχο, χωρίς έξοδο διαφυγής!

Με την εφαρμογή των όρων του Μνημονίου, η  Ελλάδα διαλύεται οικονομικά και κοινωνικά. Πιστεύουν πως έτσι, χωρίς  αντιστάσεις, θα περάσουν τα σχέδια διάλυσης της Ελλάδας που ξέραμε, με πρώτους  στόχους την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό, την γλώσσα και τα “σύμβολα!”

Ελληνίδα επίτροπος στην Ε.Ε. πριν λίγα  χρόνια, ζήτησε ως κύρια γλώσσα την Αγγλική !!! Και η βουλευτής (σήμερα) κα  Ρεπούση χαρακτήρισε (στα σχολικά βιβλία), την καταστροφή της Σμύρνης  «συνωστισμό» !!!

Οι μηχανισμοί υποτέλειας πληρώνονται καλά  για να προωθήσουν τα σχέδια των “μηχανισμών” και τα μυστήρια παιχνίδια δεν έχουν  τέλος. Αν δεν υπάρξει αλλαγή πορείας, έρχεται η ώρα για ένα δεύτερο ’22!

Πριν 90 χρόνια κάηκε η Σμύρνη, χάθηκε ο  Πόντος, η Ιωνία και η Αν. Θράκη. Τώρα σε έναν άλλο «συνωστισμό» – μιας άλλης  Ρεπούση ευαγγέλιο -, αν συνεχιστεί η άνευ όρων Μνημονιακή (μη) λογική, θα χαθεί  και άλλη Ελλάδα!

Για να διαλυθεί το μεταδικτατορικό  πολιτικό “δημοκρατικό” σύστημα της προεδρευόμενης δημοκρατίας, παρασέρνοντας σε  διάλυση την Ελλάδα που ξέρουμε! 

Η ΔΕΗ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ!

«… Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και  ασυνείδητα. Ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας» Λιλή Ζωγράφου

 

Πολλά τα προβλήματα της Ελλάδας από την  ανακήρυξή της ως ελεύθερου κράτους, αλλά το κυρίως πρόβλημά της, ήταν κυρίως  πολιτικό!

Για να μην χαθούμε όμως σε στενωπούς  πηγαίνοντας πίσω το χρόνο, ας δούμε την πορεία της χώρας μετά τον τελευταίο  μεγάλο πόλεμο. Μια Ελλάδα τσακισμένη, που αρχίζει βήμα-βήμα να πραγματοποιεί  μεγάλα παραγωγικά έργα, τα οποία αναμορφώνουν τον τόπο με προγραμματισμένη και  μεθοδική εργασία. Ήταν πολιτική επιλογή, η Ελλάδα να ξεφύγει από τη  μιζέρια και να γίνει μία σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα!

Τότε μπαίνουν τα θεμέλια πολλών έργων, σε  μια σοβαρή προσπάθεια οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Εργοστάσια  ηλεκτροπαραγωγής, υδροηλεκτρικά, η ΑΕΒΑΛ, τα ναυπηγεία, το συγκρότημα ΕΣΣΟ –  ΠΑΠΠΑΣ, εργοστάσια ζάχαρης, εθνικές οδοί, η πανεπιστημιούπολη Θεσ/νίκης, τα  «Ξενία», η ανάπτυξη του τουρισμού, η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος  με καθιέρωση της δωρεάν εκπαίδευσης, ο θεσμός του ΟΓΑ, η κατασκευή δημόσιων  νοσοκομείων, η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με τα αγροτικά ή κοινοτικά  ιατρεία, κλπ.

Η Ελλάδα από χώρα αγροτική και  υπανάπτυκτη, αρχίζει να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Η βιομηχανική και  τουριστική της ανάπτυξη ξεκίνησε, παράλληλα με τη θεμελίωση του κοινωνικού  κράτους!

Με δεδομένη την πολιτική βούληση για  ανάπτυξη, κράτος και ιδιωτικό κεφάλαιο πραγματοποιούν το «θαύμα» της  εκβιομηχάνισης!

Θα σταθούμε ιδιαίτερα στον εξηλεκτρισμό  και τα έργα υποδομής, τα οποία οφείλονται εξ ολοκλήρου στη δραστηριότητα του  Δημοσίου. Η ανάπτυξη της «Βαρειάς Βιομηχανίας» είναι αυτή που θα έβαζε τέλος  στην απόλυτη εξάρτηση της Ελλάδας από το εξωτερικό. Αφού ο τόπος διέθετε ορυκτό  πλούτο, ήταν ώρα να αξιοποιηθεί από την εγχώρια βιομηχανία. Έτσι έχουμε την  ανάπτυξη της ηλεκτροβιομηχανίας, τη χημική βιομηχανία, την κατασκευή μηχανών,  κλπ. Για χρόνια τα ελληνικά ορυκτά πωλούνταν στις ξένες αγορές ακατέργαστα και  φθηνά, για να γυρίζουν πίσω «κατεργασμένα» και πανάκριβα.

Καμιά όμως ανάπτυξη δεν θα είχε  συντελεστεί, εάν σε αυτό δεν συνέβαλε η αλλαγή του τρόπου εξόρυξης, παραγωγής  και εμπορίας της ηλεκτρικής ενέργειας! Όλη η αναπτυξιακή αλλαγή, προήλθε από  την κρατική ΔΕΗ! Η Ελλάδα είχε εγχώριο καύσιμο τον λιγνίτη και τα νερά. Παρ’  όλα αυτά, ο πλούτος αυτός, παρέμενε αναξιοποίητος και όπου γινόταν μερική  εκμετάλλευση (ιδιωτική), αυτή έφτανε πανάκριβα στον καταναλωτή. Έτσι, το 1950  ιδρύεται η ΔΕΗ και από το 1955 αρχίζει προγραμματισμένη προσπάθεια εξηλεκτρισμού  όλης της επικράτειας, με ενιαίο οργανισμό παραγωγής, μεταφοράς και διανομής  φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος.

Με νόμους του 1956-1957 η ΔΕΗ έχει το  προνόμιο της παραγωγής, μεταφοράς και διανομής σε όλη τη χώρα. Η ΔΕΗ αγοράζει  όλες τις άλλες ηλεκτρικές επιχειρήσεις, το σύστημα όλο γίνεται κρατικό, με φθηνό  και ενιαίο τιμολόγιο. Χωρίς τη συμβολή της κρατικής ΔΕΗ, δεν θα υπήρχε ανάπτυξη  στην Βιομηχανία, στη γεωργία, στον τουρισμό, στις ακριτικές περιοχές, στα νησιά!  Στην ανάπτυξη της γεωργίας συμβάλλουν ιδιαίτερα τα υδροηλεκτρικά με τα  εγγειοβελτιωτικά έργα, έχουμε επέκταση των αρδεύσεων και αύξηση της  καλλιεργούμενης γης!

Αυτή ήταν η κρατική ΔΕΗ της ανάπτυξης,  με την εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων (Ορυχεία-ΑΗΣ) και των νερών (ΥΗΣ).

Από εδώ και ύστερα αρχίζει το  παραμύθι… καλησπέρα σε όλους! Η μετοχοποίηση της ΔΕΗ  ήταν η αρχή της αλλαγής και αυτό ξεκίνησε το 1999. Με το νόμο 2773/1999 ιδρύεται  ο ΟΑΠ με συμμετοχή του κ. Βενιζέλου και την στήριξη (τότε) ΠΑΣΟΝ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Στην  πορεία το παραμύθι αρχίζει να βγάζει δόντια, οι Γερμανοί που θέλουν να ελέγξουν  την ενεργειακή υποδομή της Ελλάδας, φροντίζουν μέσω των μνημονίων και των  αρμόδιων μνημονιακών υπουργών, να στρώσουν το δρόμο. Έτσι η ΔΕΗ σταδιακά  απαξιώνεται και τον τελευταίο χρόνο παρουσίασε αρνητικό ισοζύγιο. Έγινε  ζημιογόνα!

Οι εντατικοί ρυθμοί της «συγκυβέρνησης»  προς την ολική φάση ιδιωτικοποίησης, έχει σχέση με τις δεσμεύσεις τους στο  μνημόνιο και τον εφαρμοστικό.

Ό,τι ακούγεται για «συντεχνίες» που  έφεραν εν πολλοίς τα προβλήματα στον εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη της ΔΕΗ, σε  πολλές περιπτώσεις είναι αληθινά. Δεν είναι όμως το πολιτικό σύστημα αυτό που  εξέθρεψε τις «συντεχνίες» και δεν είναι αυτό που ακόμα (όπου και όταν το  συμφέρει), τις στηρίζει;

Γεγονός είναι πως η «διαπλεκόμενη  πλεκτάνη» έφερε τον κολοσσό ΔΕΗ, κυρίως τα τρία τελευταία χρόνια, στην  καταστροφή! Ίσως οι συντεχνίες με την συμπεριφορά τους να έπαιξαν στο παιχνίδι  τους, αλλά όχι να γίνουν το άλλοθι της ολικής καταστροφής!

Πριν δυο χρόνια η μετοχή της ΔΕΗ ήταν  πάνω από 14 € και η κεφαλαιοποίησή της πάνω των 5 δις €. Σήμερα η μετοχή της  είναι κάτω των 2,5 €, η κεφαλαιοποίησή της κάτω των 500 εκ. € και παράγει  ζημιές!

Γράφει «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» (26/7/2012): «Ο οίκος Standard & Poors,  προειδοποιεί για επιλεκτική χρεοκοπία της ΔΕΗ, κάτι που διευκολύνει τους  ενδιαφερόμενους να αγοράσουν φθηνότερα… επισημαίνει τις ευθύνες της διοίκησης  που ενώ πήρε τη ΔΕΗ κερδοφόρα την οδηγεί στο σφαγείο… Παράγει το πιο φθηνό  ρεύμα στον κόσμο, το οποίο εγχύει στο σύστημα διανομής με μεγάλο κέρδος.

Παρ’ όλα αυτά, η ίδια βρίσκεται  αντιμετώπιση με την οικονομική καταστροφή. Εάν αυτό δεν είναι ευθύνη του κ.  Ζερβού, τότε τί είναι;».

Για να οδηγηθεί η Ελλάδα στα  δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, σε τροχιά ανάπτυξης, επιλέχτηκε η ΔΕΗ ως  ατμομηχανή, 100% κρατική, με φθηνό και ενιαίο τιμολόγιο. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ!

ΤΩΡΑ που η ΔΕΗ απαξιώνεται (τυχαία;), Γερμανοί και ξένοι επενδυτές μπουκάρουν στα  «φθηνά» νερά και τους λιγνίτες της ενεργειακής αγοράς. Θέλουν λιγνίτες, νερά,  ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ορυκτά, τζάμπα!

Μια οργανωμένη λεηλασία εις βάρος  της εθνικής οικονομίας και του Έλληνα καταναλωτή. ΑΥΤΟ  ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ!

Μετά τον πόλεμο, η πολιτική βούληση ήθελε  ανάπτυξη με το κράτος οδηγό και την Ελλάδα οικονομικά ισχυρή, ανεξάρτητη και  κυρίαρχη. Η σημερινή πολιτική βούληση των μνημονιακών συνεταίρων τί θέλει;

Όπως και να έχει, πρέπει να γνωρίζουν  αυτό που είχε πει ο Μαρκ Τουέιν: «Η κυβέρνηση δεν είναι παρά ένας υπηρέτης – ένας προσωρινός υπηρέτης. Δεν είναι δυνατόν να είναι προνόμιό της να  αποφασίζει τί είναι σωστό και τί είναι λάθος, να αποφασίζει ποιος είναι  πατριώτης και ποιος δεν είναι. Η λειτουργία της είναι να υπακούει εντολές, όχι  να τις γεννάει».

Εντολές φυσικά που έχουν τη συνταγματική  νομιμότητα, την λαϊκή έγκριση και δεν υποθηκεύουν την εθνική κυριαρχία!

Η δημοκρατία…εν τάφω !

«Για να το πούμε ωμά, στις υποτελείς χώρες κανένας δεν αναγνωρίζει εθνικά  συμφέροντα, εθνικά Δίκαια και κανένας δεν έχει την πρόθεση να τα σεβαστεί».  (Γιώργος Δελαστίκ).

Λένε πως δημοκρατία είναι το πολίτευμα κατά το οποίο η διακυβέρνηση μιας  χώρας γίνεται από τον ίδιο το λαό και δημοκράτης είναι αυτός που  υποστηρίζει το δημοκρατικό πολίτευμα. Ο ορισμός του προοδευτικού ως  ταυτόσημη έννοια των παραπάνω, είναι κάτι που “κόλλησε” στην πορεία του χρόνου,  για να δηλώσει αυτόν που αγαπάει την πρόοδο! Στη διαδρομή της ιστορίας οι  έννοιες δημοκράτης, προοδευτικός, ολιγαρχικός, μπερδεύτηκαν και μπέρδεψαν  ορθόδοξους και καθολικούς. Αλλά ας σταθούμε στο πολίτευμα των Αθηνών και ας το  συγκρίνουμε με τη σημερινή “κατ’επίφασιν” δημοκρατία, στην οποία βεβαίως  απουσιάζουν οι βασικοί πυλώνες ισονομίας και ισοπολιτείας!

Η  δημοκρατία ως πολίτευμα έχει μια περίεργη διαδρομή! Έχει γράψει ο Γ. Ι. Στασινόπουλος, ιστορικός και ερευνητής: «Εν πρώτοις η  επιβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος εις τας Αθήνας δεν οφείλεται εις την  θέλησιν του λαού, αλλά εις την τύχην της διαμάχης μεταξύ Πεισιστρατιδών και  Αλκμεωνιδών. Οι τελευταίοι εζήτησαν την επέμβασιν της Σπάρτης, ο βασιλεύς της  οποίας Κλεομένης επελθών κατά των Αθηνών, μετά των Αλκμεωνιδών, κατενίκησε τον  Ιππίαν και επέβαλε το 510 π.Χ. την δημοκρατίαν του Αλκμεωνίδου Κλεισθένους…».

Άλλη μια «περίεργη» διαδρομή, κατά τον Ηρόδοτο, ακολουθεί ο Μαρδόνιος, όταν  επιβάλλει την δημοκρατία στις πόλεις της Ιωνίας, καταργώντας τους  τυράννους!“Τους γαρ τυράννους των Ιώνων καταπαύσας πάντας ο Μαρδόνιος δημοκρατίας καθίστα εις τας πόλεις”.

Στην “Ηροδότου Ιστορία” διαβάζουμε πως όταν ο Δαρείος το 520 π.Χ. ανέλαβε με  πραξικόπημα τη διοίκηση της Περσίας, ο συνεργάτης του Οτάνης του πρότεινε ως  πολίτευμα τη δημοκρατία των Αθηνών κι εκείνος απάντησε: «Η δημοκρατία είναι το δυσκολότερο πολίτευμα, αφού για την  εφαρμογή του απαιτείται υψηλό επίπεδο πολιτών, κάτι που δεν διαθέτουν οι Πέρσες  σήμερα. Στη δημοκρατία το επικίνδυνο είναι ότι, όταν η διαφθορά εισχωρήσει στο  κράτος, τότε το κράτος καταλύεται».

Στα χρόνια των αρχαιοελλήνων φιλοσόφων, με εξαίρεση τον «χρυσούν αιώνα» του  Περικλή, η εξουσία βρισκόταν στα χέρια των “ευγενών”. Η ολιγαρχική Σπάρτη  όμως είναι αυτή που χορηγεί πρώτη το 650 π.Χ. εκλογικά δικαιώματα στους  ενήλικες ελεύθερους πολίτες της (έμμεση δημοκρατία) και ακολουθεί (άμεση  δημοκρατία) της Αθήνα το 594 π.Χ.

Η  Αθηναϊκή δημοκρατία, όπου η κύρια δύναμη βρισκόταν στα χέρια του δήμου,  στηρίχθηκε σε πρόσωπα με κύρος και όχι στο πολιτικό σύστημα. Η  βουλευτική αποζημίωση ήταν μικρή, η καθημερινή απασχόληση πολύωρη και οι πράξεις όσων κατείχαν δημόσια αξιώματα, ελέγχονταν με τη λήξη  της θητείας τους.

Το  κύρος της Αθηναϊκής δημοκρατίας επλήγη από τους δημαγωγούς,  κύριος αντίπαλος  των οποίων ήταν ο Περικλής και ο οποίος  “κατείχε το πλήθος και ουκ ήγετο μάλλον  υπ’ αυτόν ή αυτός ήγε” (Θουκυδίδης). Ο θάνατος αυτού κατά το δεύτερο έτος του  Πελοποννησιακού πολέμου, έφερε την επικράτηση των δημαγωγών (Κλέων) και το τέλος  της Αθηναϊκής δημοκρατίας.

Αυτούς τους δημαγωγούς σκιάζονταν οι “έχοντες γνώσιν ανωτέραν των πολλών” και  ήταν (τυχαία;) όλοι αυτοί ταγμένοι με το ολιγαρχικό πολίτευμα;… Σωκράτης,  Πλάτων, Αριστοτέλης, Αριστοφάνης. Ευριπίδης (επισημαίνει στον «Ορέστη» τα δεινά  της δημοκρατίας όταν επικρατεί ο όχλος και οι δημαγωγοί), Θουκυδίδης, Αντιφών,  Καλλίστρατος, Διαγόρας, Φειδίας, Δημήτριος ο Φαληρεύς, Μιλτιάδης, Αριστείδης,  Θεμιστοκλής (οι Αθηναίοι δεν τον τίμησαν μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, κάτι  που έπραξαν όμως οι Σπαρτιάτες), Φωκίων(στρατηγός και πολιτικός που ο όχλος τον  καταδίκασε σε θάνατο στην ηλικία των 85 ετών και δεν επετράπη η ταφή του εντός  των ορίων της Αττικής), Ξενοφών..!

Ίσως καλύτερο πολίτευμα όλων η δημοκρατία, αλλά χρειάζεται πολιτικούς υπεράνω  υποψίας και πολίτες υπεύθυνους και αποφασισμένους. Θύματα δημαγωγών και σκοπιμοτήτων ο Μαραθωνομάχος Μιλτιάδης που θα πεθάνει στη  φυλακή με την κατηγορία της “εσχάτης προδοσίας”, έως τον Κολοκοτρώνη, τον  Καραϊσκάκη, τον Οδ. Ανδρούτσο, που θα περάσουν παρόμοιες δοκιμασίες. Με ποιο  αίσθημα δημοκρατίας άραγε το Υπ. Παιδείας αφαίρεσε από το βιβλίο της Α γυμνασίου  τα κεφάλαια για τη μάχη του Μαραθώνα και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας… επειδή  περιείχαν σκηνές βίας; Με ποια δημοκρατική λογική κατεβάσαν τον πίνακα του  Ντελακρουά για την σφαγή από μουσείο της Χίου… με απαίτηση των Τούρκων; Με  ποια λογική σήμερα ξεπουλιούνται στους Τούρκους μαρίνες, λιμάνια, αεροδρόμια και  τουριστικές υποδομές; Κλείνει 38 χρόνια η δημοκρατία της μεταπολίτευσης και  η  “προοδευτική κατεύθυνση” πολιτικών σχηματισμών, με οριζόντιες και κάθετες  κυβιστήσεις άλλων συνοδοιπόρων, οδηγηθήκαμε στην εποχή των Μνημονίων! Επιμένουμε ακόμα πως αυτό το μόρφωμα είναι δημοκρατία;

Τί  σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με την δημοκρατία, τον πατριωτισμό και την  πρόοδο; Η  γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, σε συνδυασμό με τον ορυκτό πλούτο, είναι η αιτία  των Μνημονίων και η ταπείνωση θα συνεχίσει έως ότου η Ελλάδα τεθεί εκτός μάχης  στο παιχνίδι των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου. Η όλο και περισσότερη  λιτότητα, αυτό το σκοπό εξυπηρετεί!

Σε  επιστολή-ΣΟΚ 15/χρονης μαθήτριας προς τους πολιτικούς  (ΕΠΙΚΑΙΡΑ- 114^ο τεύχος),  αναφέρεται: «…σε αυτούς τους πολιτικούς θα  ήθελα να τους πείτε… ευχαριστώ που δεν έχω τα απαραίτητα να επιβιώσω, που δεν  μπορώ πλέον να ονειρεύομαι οτιδήποτε… πέστε τους ένα μεγάλο “ΜΠΡΑΒΟ, ΤΑ  ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ” να μας ισοπεδώσετε και να μας οδηγήσετε σιγά σιγά στην καταστροφή.»

Γύρω μας όλα κατεδαφίζονται …για χάρη της δημοκρατίας. Στις γειτονιές της  Μεσογείου βλέπουμε τις “αυθόρμητες” λαϊκές εξεγέρσεις, σε Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία  κλπ., οι οποίες θέλουν να επιβάλουν “δημοκρατία”. Πίσω της όμως κρύβεται η  ολιγαρχία του χρήματος. Αυτοί είναι οι χρηματοδότες των “αυθόρμητων” οπαδών της  “δημοκρατίας”. Είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη βλακεία, για τον  πλήρη έλεγχο σε κάθε τι που γεννάει πλούτο. Μόνο που πίσω από αυτές τις  ολιγαρχίες δεν υπάρχει ένας Σωκράτης, ένας Αριστοτέλης, ένας Πλάτων, αλλά οι  τραπεζίτες του κεφαλαίου. Η σημερινή ολιγαρχία ζει ανάμεσα μας. Με τη μέθοδο των  αυθόρμητων “λαϊκών εξεγέρσεων”, ή με τα Μνημόνια και τους “Εφαρμοστικούς”,  οικοδομεί έναν νέου τύπου ολοκληρωτισμό, δίχως ίχνος ανθρωπιάς! Και αυτό το  σύστημα θα συνεχίσουν να το λένε δημοκρατία!

«Υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες, δύο προϋποθέσεις χρειάζονται: εμπνευσμένη  πολιτική ηγεσία και αποφασισμένοι πολίτες. Είναι στο χέρι μας να αναδείξουμε την  πρώτη και να μετατραπούμε  στους δεύτερους.

Αν  δεν το κάνουμε, δεν θα έχουμε καν το περιθώριο να μετανιώσουμε και η ιστορία θα  προσθέσει δίπλα στο λήμμα “ΕΛΛΑΣ” ένα μεγάλο ερωτηματικό!» (ΕΠΙΚΑΙΡΑ – 114o τεύχος).

 

24^η ΙΟΥΛΙΟΥ 1974…ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

 

Η  μεταπολίτευση με αφετηρία το 1974, θα μπορούσε να είναι η νέα Ελλάδα του 21^ου αιώνα. Αντί αυτού, σήμερα έχουμε την υποθήκη της Ελλάδος στο αγγλικό δίκαιο με  ρήτρα Μνημονίου. Ύφεση στο 7%, 1,3 εκατομμύρια ανέργους, συσσίτια και  αυτοκτονίες.

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης περίσσευε ο κομματισμός και διαφέντευε της στάνης  ο τσομπάνης που μοίραζε δωρεάν, τα πιο φανταχτερά καθρεφτάκια και τα πιο γλυκά  γλειφιτζούρια!

Η  εθνική κατρακύλα, που στην αρχή δεν ήταν ορατή με γυμνό οφθαλμό, ήταν τέτοια,  που το γωνιακό και ηλιόλουστο οικόπεδο “Η ΕΛΛΑΣ”, έφτασε να μην παράγει σχεδόν  τίποτα δικό της. Δεν ίδρωνε όμως το αυτί κανενός. Τσοπάνηδες, μαντρόσκυλα και  διαμένοντες στη στάνη περνούσαν βίον ανθόσπαρτον, διότι όλα τα εδέσματα  παρεχόταν εν αφθονία και σε πολυτελές περιτύλιγμα από το εξωτερικό. Χρήματα δικά  της η πτωχή πλην τίμια (κάποτε)  Ελλάς μπορεί να μην είχε, αφού τίποτα δικό της  δεν παρήγαγε. Ο πολιτικός λόγος όμως του «καταλληλότερου»,  συνέχισε να πείθει  ακόμα για την “ισχυρή Ελλάδα”.

Η  λήψη δανείων δια “πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν” εύκολη υπόθεση, ακόμα και για  διακοποδάνεια και εορτοδάνεια! Σε άλλες εποχές η γιαγιά για τον πονοκέφαλο  έπαιρνε το ελληνικό “Αλγκόν”, υπήρχε η χρυσοφόρα πολεμική βιομηχανία με εξαγωγές  πολεμικού υλικού, ακόμα και στο ΝΑΤΟ, στα δημόσια έργα λειτουργούσε η (άνευ  μίζας) ΜΟΜΑ και η εσωτερική αγορά σε γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα  καλυπτόταν κυρίως με εγχώρια προϊόντα!

Η  κατάληψη όμως της εξουσίας από τα παιδιά του Πολυτεχνείου, καθιέρωσε ως σήμα  κατατεθέν την εισαγωγή (λόγω μη παραγωγής πλέον) προϊόντων κάθε είδους, με  λεμόνια από την Αργεντινή και φασόλια από την Τουρκία! Γιατί να ανέχονται την  ΜΟΜΑ όταν εκεί δεν υπήρχαν μίζες και γιατί να μην «κλειδώσουν» την πολεμική  βιομηχανία, όταν το ριφιφί ήρθε με τα εξοπλιστικά προγράμματα εισαγωγής; Όλα στο  φως πλέον με την κατάθεση του Ν.Ζήγρα για τις Offshore εταιρείες, τις βαλίτσες με το μαύρο χρήμα και ό,τι άλλο κινούνταν γύρω από το  σύντροφο Άκη! 

Η  κατάσταση όπως πήγαινε βόλευε όσους προγραμμάτιζαν την υποθήκη της Ελλάδας, με  την έκρηξη του υπερδανεισμού και τα Μνημόνια. Η κομματική εξουσία συντεταγμένα  συνέχιζε τον επικίνδυνο εναγκαλισμό της με τα “τζάκια” των νέων επιχειρηματιών!

Η  κομματικά προγραμματισμένη επιχειρηματική ασφυξία, επέβαλε σε κάθε “μη δικό μας”  το κλείσιμο της επιχείρησης και αν παρά τις άοκνες αυτές προσπάθειες, κάποιες  επιχειρήσεις παλιάς κοπής συνέχιζαν να αναπνέουν, τότε ο θάνατος ερχόταν… δια  της απεργιακής ασφυξίας! Η μέθοδος δοκιμασμένη και η επιτυχία της εγγυημένη!

Εθνικός σχεδιασμός για τα περισσότερα μεταπολιτευτικά χρόνια μετά κυρίως  το  1980 δεν υπήρξε και οι κοινοτικές επιχορηγήσεις έγιναν βίλες, τετράτροχα  πολυτελείας, μπαράκια και δίμετρες εισαγωγής!

Μετά την εποχή της “Αλλαγής” ήρθε η ”ισχυρή Ελλάδα” του ¨καταλληλότερου», οι  Ολυμπιακοί Αγώνες της αρπαχτής , η “επανίδρυση του κράτους”, για να φτάσουμε με  τον 4^ο δρόμο προς το σοσιαλισμό στη γη της επαγγελίας μέσω της  κόλασης των μνημονίων. Μια Ελλάδα πιο φτωχή και από τον Πίου!

Μετά το θεάρεστο ρόλο των παιδιών του Πολυτεχνείου στην υποθήκη της Ελλάδος και  όχι μόνο,  μέσω της υπερχρέωσης λόγω δανείων, έρχεται η εποχή των τριών  Καμπαλέρος της συνευθύνης! Αφού η προ εκλογών επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου  ξεχάστηκε πριν τα 40, με τον Φώτη να  ζει ακόμη με προτάσεις προς “προοδευτική  κατεύθυνση”, φαίνεται πως αυτό που κυρίως αθετείται από τον Κυβερνήτη, είναι η  δέσμευση για εξεταστική και τιμωρία αυτών που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο. Μια  ευθύνη όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, που  είναι και η πραγματική σκοπιμότητα του Μνημονίου. Με την όλο και περισσότερη  λιτότητα, οι δανειστές θέλουν μία Ελλάδα πλήρως ισοπεδωμένη και χρεωκοπημένη, με  τελικό στόχο την γεωπολιτική της εκμηδένιση!

Αν  η 10ετία του ’80 έφερε τον υπερδανεισμό και την υπερχρέωση, το χρηματιστήριο την  αφαίμαξη του “ρευστού” των πολιτών, οι μίζες τον εκμαυλισμό του πολιτικού  συστήματος, η ΟΝΕ την εις Άδη κάθοδον,  η εισαγωγή στο Μνημόνιο τον Μάιο 2010  από το Καστελλόριζο, οδήγησε τα βήματα της χώρας προς το κενό… Τη δουλειά όμως για όλη αυτή την πορεία στο χάος, στην περίπτωση  της Ελλάδος, την πέτυχαν με συνεργάτες εκ των έσω!

Στις 24 Ιουλίου 1974, ιστορική ημερομηνία αποκατάστασης της Δημοκρατίας, ο  Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκιζόμενος πρώτος πρωθυπουργός, είχε πει: “Να, αυτό που  βλέπετε γύρω σας είναι Δημοκρατία.”

Αυτό που έβλεπαν στις 24 Ιουλίου 1974 ήταν Δημοκρατία. 38 χρόνια αργότερα, αυτό  που βλέπουμε στις 24 Ιουλίου του 2012, τι σχέση μπορεί να έχει με αυτή τη  Δημοκρατία, όταν δεν υφίσταται ούτε καν η υπόσταση της Ελλάδος σαν ελεύθερο και  κυρίαρχο κράτος; 

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2012,  ΟΠΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΔΙΚΗΜΑ!

 

«Μια γενιά δεν  επιτρέπεται να κληροδοτήσει στις επόμενες περισσότερες αμετάκλητες δεσμεύσεις  απ’ όσες βρήκε η ίδια»/Ε.Καντ/Γερμανός  φιλόσοφος.

 

Βαρύνουσας σημασίας η  δήλωση του Μάριο Μόντι: «Εμείς δε μοιραζόμαστε την εθνική μας ανεξαρτησία  όπως οι Έλληνες» και έχει σχέση με τον τρόπο σκέψης και τα κέρδη των Ιταλών  στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, σε αντιδιαστολή με την ελληνική  μνημονιακή (μη) λογική!

Κάποιοι στην ενδοχώρα  έκαναν τα πάντα για να πείσουν πως τα μνημόνια αποτελούσαν μονόδρομο, κάτι που  μερικοί το θεωρούν και ύποπτο, αλλά πλέον όλα δείχνουν πως αυτό όχι μόνο οδηγεί  στην καταστροφή, αλλά είναι άδικο και ανήθικο. Πώς να μην είναι, όταν υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενεών;

Η «δημοκρατική  υποκρισία» παρούσα κι αυτό να έχει σχέση με τη διαπλοκή μεταξύ φυλάρχων και  ιθαγενών, συνακόλουθο της κρίσης των ηγεσιών! Λείπουν τα ηγετικά αναστήματα  (διεθνώς) και το κενό προσπαθεί να καλύψει η θαμνώδης βλάστηση μικρών πολιτικών  αναστημάτων!

Λείπει το όραμα, η  στρατηγική και η προοπτική που θα χαράξει πορεία σε λεωφόρους χωρίς επικίνδυνες  στροφές και πισωγυρίσματα. Όταν η ηγεσία «επαιτεί», η εθνική κυριαρχία  συρρικνώνεται και τον «ηγέτη – επαίτη» ως σύγχρονο ζητιάνο, οι ισχυροί απλώς  τον… λυπούνται!

Το έλλειμμα στιβαρής  πολιτικής ηγεσίας έχει ανοίξει κερκόπορτες και στο υπόλοιπο «ιερατείο» θεσμικών  φορέων, τους πνευματικούς ταγούς κλπ. Παντού επικρατεί καιροσκοπισμός και  υποκρισία, αλλάζουν οι καρέκλες στο ίδιο τραπέζι, αλλά τα πρόσωπα γύρω ίδια,  χωρίς αλλαγή πολιτικής!

Διαπραγματεύσεις που  αφορούν το μέλλον της χώρας με κατεβασμένα τα… χέρια, από πρόσωπα περιορισμένων  δυνατοτήτων, με επαίτες στη θέση των ηγετών, με κοινό σημείο τους στο «διαπραγματεύειν»  το είδος της χρεωκοπίας!

Roma  locuta, causa finita (Η Ρώμη αποφάσισε, η υπόθεση έκλεισε).  Υπόλογοι στις επόμενες γενιές οι ψηφίσαντες τη δανειακή σύμβαση, αλλά και ευθύνη  των ιθαγενών η επικύρωση του γεγονότος κατά την εκτέλεση του δημοκρατικού τους  δικαιώματος! Η υπόθεση έκλεισε με την επιλογή του είδους της χρεωκοπίας.  Αν αυτή θα είναι επιλεκτική, ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη. Λείπει το σχέδιο που  διασώζει την Ελλάδα και δίνει προοπτικές ανάπτυξης. Επισημοποιείται όμως ο  κύκλος ανεργίας, στερήσεων, πείνας, οικονομικής καταστροφής, ζητιανιάς για λίγα  δωρεάν τρόφιμα, έλλειψης φαρμάκων, αυτοκτονιών! Στο τελικό στάδιο όλα σε χέρια  τραπεζιτών και σε εξευτελιστικές τιμές, επιχειρήσεις, οικόπεδα, κατοικίες, γη,  ορυκτός πλούτος, πετρέλαιο. Η μεγαλύτερη λεηλασία στην ελληνική ιστορία. Αν η  αποπληρωμή των «δανείων της ανεξαρτησίας» έφτασε ως την δεκαετία του ’80, τούτο  εδώ ξεπερνά κάθε φαντασία!

Έγραφε ο Μακρυγιάννης  για τους ξένους στα «Απομνημονεύματά» του, για τα «δάνεια της ανεξαρτησίας»: «Τι φαντάζεστε, ότι μας βοηθήσατε ή μας μολύνατε και  μας αφανίσατε; Ας σας ευγνωμονούν εκείνοι όπου τους δώσατε τα δάνεια και τα  έφτιαξαν λούσα και πολυτέλειες κι άλλα τέτοια. Εκείνων εκάματε καλό με τα δάνειά  σας, τον Κωλλέτη, τον Μαυροκορδάτο, το Μεταξά και τις συντροφιές τους…»

Τελικά στο επί σκηνής  έργον «η Ελλάς» μόνο τα πρόσωπα της τραγωδίας αλλάζουν στο πέρασμα των χρόνων,  αλλά η τακτική ίδια. Έτσι, δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό να αναφερθούμε στην  πράξη διαμαρτυρίας του Δημ.Υψηλάντη (12 Απριλίου 1826) στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση,  όπου στηλιτεύεται ο ραγιαδισμός και η υποτέλεια.

Στην τότε  Εθνοσυνέλευση αποφασίζεται να ζητηθεί η μοναδική παρέμβαση προστασίας της  Αγγλίας, παρακάμπτοντας όλους τους άλλους (Ρωσία- Γαλλία). Είναι η αρχή για  παράδοση της χώρας στα αγγλικά συμφέροντα και μόνο, όπως σήμερα στους τραπεζίτες  του Δ.Ν.Τ., απαγορεύοντας βοήθεια άλλων χωρών (Ρωσίας- Κίνας).

Λέει μεταξύ άλλων ο  Δ.Υψηλάντης: «…Έχομεν ανάγκην προστασίας; Ας καταφύγωμεν εις τους ηγεμόνας όλων  των εθνών. Εξίσου όλα έχουσι δικαιώματα εις την ευγνωμοσύνην μας. Αι περιστάσεις  μας, αι θέσεις των εγγυώνται την επιθυμητήν βοήθειαν. Τα  μεγάλα έθνη και οι  καλοί πατριώται φαίνονται εις τας κρισίμους περιστάσεις της πατρίδος των. Δούλος είν’ εύκολον να γένη τις, όταν θέλει. Αυθέντης είναι δύσκολον. Επιθυμούμεν ειρήνην; Ας τρέξωμεν εις τα όπλα. Αν εξ εναντίας δια λόγους  αποκρύφους εις εμέ η εθνική συνέλευσις επιμένει εις την παρούσαν απόφασίν της, κρίνω χρέος μου ιερόν και απαραίτητον να διαμαρτυρηθώ,  ως και ήδη διαμαρτύρομαι επισήμως κατ’ αυτής ενώπιον του ελληνικού λαού και όλων  των λοιπών της χριστιανικής Ευρώπης, ως κατά μιας πράξεως παρανόμου,  ανθελληνικής και διόλου αναξίας του έθνους, το οποίον υπεδουλώθη μεν πολλάκις,  πλην ποτέ δεν εσυμβιβάσθη με τους τυράννους του».

Υπογράφει ως  Πατριώτης την πράξη διαμαρτυρίας έχοντας επίγνωση της αξίας του ΟΧΙ και στη  δεδομένη στιγμή έχει το θάρρος να το πει! Κάτι που λείπει από την σημερινή  πολιτική ηγεσία, η οποία με το ΝΑΙ στον επαίσχυντο «εφαρμοστικό», υποθηκεύει την  εθνική κυριαρχία και το μέλλον της νέας γενιάς. Σε αυτούς ειδικά κληροδοτεί βάρη και δεσμεύσεις που δεν τους ανήκουν και ίσως είναι η ώρα, οι νέοι να  ενώσουν τη φωνή τους με εκείνη του Νικόλα Άσιμου: «Εγώ με τις ιδέες μου, κι  εσείς με τα λεφτά σας, νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας. Δεν θέλω την  κουβέντα σας ούτε τη γνωριμιά σας!».

Μακριά από το νέο  υφεσιακό περιβάλλον και το νέο μνημόνιο του Ράιχενμπαχ. Για έναν άλλο δρόμο  δίχως φυλάρχους και ιθαγενείς, δίχως δημοκρατική υποκρισία, διότι στο παλιό  οικόπεδο ΕΛΛΑΣ, δεν υπάρχουν δρόμοι. Πρέπει να ανοίξουν καινούργιοι! 

                                                                                           

 

«Ιούλιος» ο Παραβάτης !

Στην πολιτική ο Ιούλιος έχει συνδεθεί με τα περιβόητα “Ιουλιανά”  του 1965, όπου ο “άνακτας” έρχεται σε ρήξη με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, οι  “αποστάτες” ρίχνουν την κυβέρνηση και στο χάος που δημιουργείται, ανεβαίνει στο  θρόνο το πουλί της 21^ης Απρ. 1967.

Το τέλος αυτής της περιόδου δίνεται με το πραξικόπημα Ιωαννίδη  εναντίον του Μακαρίου στην Κύπρο (ξανά και τότε Ιούλιος και 15), για να ανοίξουν  οι πύλες στους Τούρκους εισβολείς και το νησί να χάσει 38% της ελευθερίας του.  Κατά έναν περίεργο τρόπο, Ιούλιο και 23 (του 1974) έχουμε την επαναφορά της  Δημοκρατίας και από τότε μετράμε πολλά Ιουλιανά φεγγάρια της μεταπολίτευσης, για  να φτάσουμε στον κακόκεφο Μνημονιακά Ιούλιο του 2012!

Ας βάλουμε όμως μια σειρά στη ροή των γεγονότων, ξεκινώντας από  το 1961. Οι εκλογές εκείνες “ξαναγράφουν” κυβέρνηση ΕΡΕ και τον Κ. Καραμανλή  πρωθυπουργό. Καταγγέλονται όμως έντονα από την “Ένωση Κέντρου” του Γ. Παπανδρέου  ως εκλογές «Βίας και νοθείας».

Είναι η αρχή του «Ανένδοτου Αγώνα», εμπνευστής του οποίου είναι ο  Χανιώτης βουλευτής Κ.Μητσοτάκης. Ίσως διαβλέπει πως μέσα από τις εξελίξεις θα  ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του, αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο στην κίνηση αυτή!

Επειδή ως αιτία του «ανένδοτου» χρησιμοποιήθηκαν οι εκλογές του  1961, η εφημερίδα «το Βήμα» (31/10/1961) δημοσίευσε το παρακάτω άρθρο: «Τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών δίδουν εις τον αρχηγόν της ΕΡΕ Κ.Καραμανλήν,  πλειοψηφίαν κυριολεκτικώς παταγώδη, ομοίαν της οποίας δεν είχε κατορθώσει να  συγκεντρώσει ούτε αυτός ο στρατάρχης Παπάγος. Η αναγνώρισις της εκτάσεως της  νίκης του Κ. Καραμανλή αποτελεί πράξινευθύτητος και δια τον λόγον αυτόν είναι η  αναγνώρισις αυτή καθολική εκ μέρους όλων των καλής πίστεως πολιτών. Έγιναν  βεβαίως, εις τας μακρινάς ιδίως περιοχάς, υπερβασίαι του κρατικού μηχανισμού, αι  οποίαι είναι απαράδεκτοι εις μίαν γνησίαν και αληθινήνδημοκρατίαν. Όμως, από  τους τελικούς αριθμούς καθίσταται φανερόν ότι και αν δεν εγίνοντο, πάλιν η ΕΡΕ  θα είχε κερδίσει τας εκλογάς με μικροτέραν ίσως κατά τιπλειοψηφίαν, αρκετήν όμως  πάντως, δια να σχηματίσει αυτοδύναμον και σταθεράνκυβέρνησιν.»

Ο δε Κων. Παπακωνσταντίνου λέει: “Όσο για το «σχέδιο Περικλής» το  οποίο χρησιμοποιήθηκε τότε προς ενίσχυση των επιχειρημάτων των Γ. Παπανδρέου –Κ.  Μητσοτάκη, η ανάκριση διεξήχθη επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και από το Βούλευμα  υπ’ αρ. 38 το 1966, προκύπτει ότι το σχέδιο εκείνο δεν είχε ουδεμία απολύτως  σχέση με τις εκλογές του 1961 και παρέμεινε στο αρχείο ως προσχέδιο, χωρίς να  κοινοποιηθεί σε κανέναν.”

Τη συνέχεια δίνει ο «Ανένδοτος» και στις  3Νοε. 1963 έρχεται η  “Ένωση Κέντρου” στην κυβέρνηση (μειοψηφίας) ,η οποία στις 16/2/1964 γίνεται  παντοδύναμη με ποσοστό 52,72%. Ήταν οι τελευταίες εκλογές πριν τη δικτατορία του  1967!

Ακολουθεί η δολοφονία Λαμπράκη (27 Μαΐου 1963) και η διαφωνία του  Κ. Καραμανλή με το παλάτι, η οποία κατέληξε στην παραίτησή του και την  αυτοεξορία του στη Γαλλία.

Αν ο «Ανένδοτος» ήταν η αρχή, η δολοφονία Λαμπράκη ήταν το τέλος  των κυβερνήσεων Καραμανλή. Αφού ο «Ανένδοτος» δεν έφερε το αποτέλεσμα αυτών που  το σχεδίασαν, η δολοφονία του κορυφαίου ειρηνοποιού Λαμπράκη, ήταν καταλυτική!

Κάποιοι θέλαν τη σύγκρουση και ο Κ. Καραμανλής για να προλάβει  καταστάσεις, θα καταθέσει πρόταση νόμου αναθεώρησης του Συντάγματος και εκλογές  για αναθεωρητική Βουλή!

Το παλάτι αντιδρούσε και κάποιοι καταστρώναν σχέδια εκτροπής. Η  Δημοκρατία γλιστρούσε επικίνδυνα και οι «αποστάτες» έδωσαν τη χαριστική βολή!

Σε συνέντευξή του ο Κ. Καραμανλής στην  εφημερίδα «MONDE»  (29 Νοε. 1967) και στο ερώτημα, «ποιοι κατά τη γνώμη σας οι υπεύθυνοι για την  πτώση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα», απάντησε: «Κανείς και όλοι. Κατά τη διάρκεια  της γαλλικής επαναστάσεως, ο Ταλλευράνδος, απολογούμενος δια μίαν  αντικαθεστωτικήνενέργειάν του, είπε τα εξής: Η σύγχυσις και τα πάθη κατά τας  ημέρας εκείνας ήσαν τόσον έντονα, ώστε ουδείς Γάλλος ήτο υπεύθυνος δια τας  πράξεις του. Θα ημπορούσε να λεχθή το αυτό και δια την προκειμένην περίπτωσιν,  με την προσθήκην ότι περισσότερον υπεύθυνοι είναι εκείνοι οι οποίοι διήγειραν τα  πάθη.»

Ο Κ. Καραμανλής αυτοεξόριστος στη Γαλλία, η «Ε.Κ.» στην  κυβέρνηση, οι σχέσεις Κωνσταντίνου – Παπανδρέου στην αρχή καλές, αλλά σε λίγο σε  οριακό ταμείο. Η «Ε.Κ.» κατεδαφίζεται εσωτερικά από τους «αποστάτες», τα  γεγονότα τρέχουν με επικίνδυνη ταχύτητα, κυβερνήσεις δεν στεριώνουν, ο πολιτικός  κόσμος απαξιώνεται πλήρως, η Ελλάδα δίνει την εντύπωση ακυβέρνητης πολιτείας και  ο “ΑΣΠΙΔΑ” ένα ακόμη άλλοθι για να ανέλθει το πουλί στη φωλιά του!

Η 15^η Ιουλίου 1965 είναι το κομβικό σημείο που θα  αναδείξει γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα και σημάδεψαν για χρόνια την  πολιτική της ιστορία. Υπεύθυνοι «κανείς και όλοι, αλλά περισσότερο υπεύθυνοι  εκείνοι οι οποίοι διήγειραν τα πάθη», με τα ηγετικά στελέχη των «αποστατών» να  διεκδικούν την πρώτη θέση σε αυτή την κατηγορία !

Τα γεγονότα, όπως αυτά εξελίχθηκαν από το 1961 και κυρίως του  «Ιουλιανού πραξικοπήματος» των αποστατών, οδήγησαν στη δικτατορία της 21^ης Απριλίου 1967.

Η ιστορία σκιάζεται περιόδους που ο πολιτικός κόσμος απαξιώνεται  στην συνείδηση του λαού και οι ξένοι κυκλοφορούν εντός των τειχών ως ιδιοκτήτες…  και το σήμερα τίποτα δεν προμηνύει κάτι καλό για το αύριο…!

Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος

ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ!

 

«Ό,τι και να κάνουν οι Έλληνες, θα το  κάνουν μοναχοί τους και δεν έχουν ελπίδα καμιά από τους ξένους». (Θ.  Κολοκοτρώνης)

Η οικονομική κρίση παρούσα, αλλά το  γεωπολιτικό παιχνίδι δεν έπαψε να σημαδεύει ποτέ τα βήματα της Ελλάδας!

Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος “άνυδρη” ενεργειακών πόρων, με την  Ελλάδα να αποτελεί εξαίρεση, και να είναι η τυχερή – άτυχη στον τομέα  αυτόν! Τυχερή διότι είναι πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου και Φ.Α. και άτυχη, διότι λόγω αυτής της “τύχης” της, έχει τα γνωστά προβλήματα με  Τουρκία – FYROM –  ΔΝΤ!

Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια έρευνας και  εξόρυξης πετρελαίου γίνεται στην εποχή της δικτατορίας Παπαδόπουλου (ΦΕΚ  εποχής). Αποφάσεις που ποτέ δεν έγιναν πράξη, διότι ανακόπηκαν με τα γεγονότα  του Πολυτεχνείου και ο Ιωαννίδης που ανέβηκε στο “θρόνο” , σταμάτησε κάθε  προσπάθεια για εξόρυξη πετρελαίου. Αλλά και η Ελλάδα της μεταπολίτευσης εν  πολλοίς, “ξεχνάει” πετρέλαιο – Φ.Α. στα σκοτάδια του Αιγαίου!

Μια άγνωστη στους πολλούς ιστορία για τα  πετρέλαια, από την Κρήτη έως τα Ίμια και την Κύπρο, εκτυλίσσεται το 1995, μετά  τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Πρωθυπουργός ο Ανδρ. Παπανδρέου, ΥΠΕΞ ο Κάρ. Παπούλιας ,  όταν υπογράφουν με τους Ρώσους την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς –  Αλεξανδρούπολης.

Τότε είχαν γίνει γνωστά στον Αν  Παπανδρέου βεβαιωμένα κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο και τότε είχε (γιατί  άραγε;), “παραιτήσει” τον Κ. Σημίτη από Υπ. Βιομηχανίας! Οι εξελίξεις ραγδαίες.  Νοέμβρη ο Α. Παπανδρέου εισάγεται στο Ωνάσειο, στις 15/1/1996 εξαναγκάζεται σε  παραίτηση από πρωθυπουργός και στις 18 εκλέγεται στη θέση του ο Κ. Σημίτης. Στις  30/1/1996 ξεσπάει η κρίση των Ιμίων, καθιερώνονται οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο  και τα πετρέλαια του Αιγαίου με τον αγωγό, “ξεχνιούνται”! Η συνέχεια δίνεται με  την “συμφωνία της Μαδρίτης”, όταν ο Κ. Σημίτης νομιμοποιεί “ζωτικά συμφέροντα”  της Τουρκίας στο Αιγαίο και ο ΥΠΕΞ Γ.Α. Παπανδρέου μιλάει για ελληνο-τουρκική  προσέγγιση, σε ζητήματα που εγείρουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο!

Με το δίδυμο Σημίτη-ΓΑΠ τα ζητήματα των  πετρελαίων και των αγωγών μένουν για χρόνια στο σκοτάδι, για να έρθουν στο φως  μετά το 2004, όταν πρωθυπουργός είναι ο Κ. Καραμανλής και η ΝΔ. στην κυβέρνηση  της χώρας. Σε αυτές τις επιλογές Καραμανλή ανθίσταται ο αμερικανικός παράγοντας  και μικρή, αλλά ισχυρή “ομάδα” στο εσωτερικό της ΝΔ. Δεν θέλουν τη συνεργασία με  τους Ρώσους στα ενεργειακά και στα αμυντικά θέματα. Μετά τις εκλογές του 2007, η  Ελλάδα υπονομεύεται “παρα φύσιν” από “παράγοντες” εντός και εκτός συνόρων, το  καλοκαίρι του 2008 καίγεται σαν λαμπάδα, σαμποτάρεται με κάθε είδους  κινητοποιήσεις, ο ΓΑΠ πρωτοστατεί σε κάθε κινητοποίηση και τελικά υποσχόμενος  “λεφτά σε όλους” τον Νοέμβρη του 2009 γίνεται πρωθυπουργός!

Από εκείνη τη στιγμή η υπόθεση των αγωγών Μπουργκάζ –  Αλεξανδρούπολης ξαναμπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, σταματά κάθε  συνεργασία με Ρώσους και Κινέζους και η Ελλάδα εισέρχεται στο τούνελ του ΔΝΤ! Σήμερα μας δημιούργησαν φοβικά σύνδρομα πως χωρίς Μνημόνια θα  πτωχεύσουμε, δεν θα έχουμε μισθούς, συντάξεις, πετρέλαιο, φάρμακα κλπ. Τότε στην Κύπρο έβαζαν ψευτοδιλήμματα, πως αν δεν ψηφισθεί το “σχέδιο Ανάν” , η  Κύπρος  θα πτωχεύσει, θα διχοτομηθεί κλπ. Ο Τάσος Παπαδόπουλος στο διάγγελμά  του, δακρύζοντας είπε: «Εγώ παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα».  Είπε ΟΧΙ και η Κύπρος σήμερα είναι στην Ε.Ε., οικονομικά ισχυρή, βγάζει  πετρέλαιο, κάνει στρατηγικές συμμαχίες. Είναι όρθια! Είναι τυχαίο που ο ΓΑΠ ως  πρωθυπουργός αποκήρυξε δημόσια την  ύπαρξη πετρελαίου – Φ.Α. και ο ίδιος με  κάποιους άλλους πολιτικούς πίεζαν για το ΝΑΙ στο “σχέδιο Ανάν” την κρίσιμη  εκείνη περίοδο!

Για πολλούς ο Τάσος Παπαδόπουλος  δολοφονήθηκε, όπως ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ο πατριάρχης Αλεξανδρείας  Πέτρος, που ήταν Κυπριακής καταγωγής! Ο πατριάρχης Πέτρος διαδραμάτιζε  σημαντικότατο ρόλο εκείνη την περίοδο ως ενδιάμεσος Ελλάδος-Αιγύπτου, για την  οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ. Έτσι, όταν το Σεπτ. 2004 επισκεπτόταν τη Μονή  Βατοπεδίου, το Σινούκ που τον μετάφερε συνετρίβη κάτω από περίεργες συνθήκες!  Έφυγαν από τη ζωή όλοι όσοι είχαν εθνικές πατριωτικές σκέψεις, πολιτικοί και  ελληνορθόδοξοι ηγέτες!

Περίεργο επίσης θάνατο είχε ο ΥΠΕΞ  Γιάννος Κρανιδιώτης (Σεπτ. 1999), ο οποίος προωθούσε το ενιαίο αμυντικό δόγμα  Θράκη – Αιγαίο – Κύπρος και αυτό είχε σχέση με την ΑΟΖ. Ν α μην  ξεφεύγει της  προσοχής μας η παράδοση Οτσαλάν εκείνη την περίοδο από την ελληνική κυβέρνηση  στους Τούρκους και η από εδώ και ύστερα κυριαρχία του ΓΑΠ στο ΥΠΕΞ, σε ζητήματα  Κυπριακού – Αιγαίου – πετρελαίων και σχέσεων με Ρωσία!

Η “Πύλη του Ρωμανού” έπεσε το Νοε. 2009  και από το Μάϊο 2010, η Ελλάδα “οδηγείται” με συγκεκριμένες προδιαγραφές  προτεκτοράτου. Οι εισβολείς εντός και εκτός συνόρων κάνουν τους Έλληνες να  ντρέπονται για την κατάντια αυτή και να αισθάνονται ανασφάλεια για το μέλλον  τους! Μια ανασφάλεια που διαχέουν στην κοινωνία οι “ιερείς” του ναού της  Δημοκρατίας. “Ιερείς”, που τις περισσότερες φορές το μοναδικό “προσόν” που  κουβαλάνε, είναι η πολυετής παρουσία τους στη Βουλή, η καταγωγή από “τζάκια” και  η “καλή” διαγωγή στα αφεντικά με το ΝΑΙ σε όλα! Έτσι εξασφαλίζεται η συνέχεια  στα ψηφοδέλτια και η εξασφάλιση καρέκλας στο “ιερό”!

Έτσι, ας μην υπάρχει καμιά αμφιβολία για  το ποιοι οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση! Ποιοι είναι υπεύθυνοι για το  χρέος, την εγκληματικότητα, τους λαθρομετανάστες, την ανεργία, τα συσσίτια, τις  αυτοκτονίες, τις κατοχικές ουρές για δωρεάν λαχανικά, τον κίνδυνο ανθρωπίνων  ζωών από έλλειψη ή αδυναμία αγοράς φαρμάκων κι όλα αυτά, χωρίς καν φιλικό  περιβάλλον προς το επιχειρείν για να “χτυπηθεί”  η ύφεση!

Πολλοί οι πρωθυπουργοί, υπουργοί και  βουλευτές, ακατάλληλοι για ηγέτες στον 21^ο αιώνα, αλλά το πάθος αυτών  για εξουσία στηρίχτηκε στο πελατειακό σύστημα, την παράδοση ακόμα και της  εθνικής κυριαρχίας, την ανοχή των πολιτών, την περίεργη συμπεριφορά των  συνδικάτων και η μόνη φροντίδα η πολιτική τους επιβίωση, ακόμα και μέσα από το  “δόγμα του ΣΟΚ”.

Στην Ελλάδα δίνεται τώρα η ευκαιρία να  ξεφύγει από την επιλογή της ως πειραματόζωου. Εταίροι στην οικογένεια της Ε.Ε.,  όχι “εταίρες” και είναι γνωστό πως σε περιόδους ασφυκτικής πίεσης, την ιστορία  τη γράφουν πάντοτε τα ΟΧΙ! Μια λέξη μικρή, που όπως έλεγε ο Αννίβας, λίγοι έχουν  το θάρρος να την πούνε!

Στα χρόνια των Νάνων!

 

Βηματίζουμε στην εποχή της οικονομικής  κρίσης, η οποία δεν είναι μόνον ελληνική, αλλά ευρωπαϊκή και παγκόσμια. Επειδή  όμως οι ρίζες της είναι κυρίως πολιτικές, έρχονται στην επιφάνεια οι ευθύνες του  «πολιτικού συστήματος» και αυτών που ομνύουν στο όνομα «πολιτικοί ηγέτες».

Υπαρκτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί, όπως  και οι «ηγέτες» που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση και αν αυτοί  συνεχίσουν να ηγεμονεύουν, το μέλλον προδιαγράφεται με μελανά χρώματα!

Πρέπει όμως να ψάξουμε γιατί και πως μια  χώρα όπως η Ελλάδα, με ιστορία και πολιτισμό, έφτασε στο τελευταίο σκαλί της  κατάντιας. Μια χώρα που πριν λίγα χρόνια ήταν αυτάρκης σε γεωργικά και  κτηνοτροφικά προϊόντα, με βιομηχανική παραγωγή και εξαγωγές, με πολεμική  βιομηχανία, με τουριστική ανάπτυξη και οργανωμένη εμπορική ναυτιλία, με ορυκτό  πλούτο και πλούσια σε πετρέλαιο και Φ.Α., σήμερα να μην παράγει τίποτα  και να έχει υποθηκεύσει στους ξένους κάθε τί με τα Μνημόνια Ι και ΙΙ!

Ποιός ο ρόλος του «ηγέτη» , του «ηγεμόνα»  όπως έλεγε  ο Πατριάρχης Φώτιος (810-893 μ.Χ.), στην επιστολή του « Τι εστίν  έργον Αρχοντος» ; Λόγια που καταγράφονται πριν πολλά χρόνια και έχουν διαχρονική  αξία, λόγω της απαξίωσης της πολιτικής σήμερα…

«…Να περιφρονείς τον πλούτο και να  τιμάς την αλήθεια , να μην συμβιβάζεσαι με το ψέμα, να είσαι πρότυπο και  παράδειγμα κάθε αρετής και ευσέβειας, να είσαι σταθερός στις απόψεις σου και  σίγουρος στις υποσχέσεις σου. Ποτέ μην προδώσεις την εμπιστοσύνη των ανθρώπων  που σε εμπιστεύτηκαν και μην χαριστείς σε καμία παρανομία, ακόμα και στους  φίλους σου…».

Σοφά λόγια στον «ΗΓΕΜΟΝΑ» του Πατριάρχη  Φωτίου, κάτι που δεν φαίνεται να συγκίνησε-με λίγες εξαιρέσεις-τους «ηγεμόνες»  στην εποχή της μεταπολίτευσης . Πρωθυπουργοί, υπουργοί, κομματάρχες,  συνδικαλιστές, Νομάρχες, Περιφερειάρχες και άβουλοι πρόεδροι δημοκρατίας,  υπήρξαν κατώτεροι των περιστάσεων. Μετά την καταστροφή, ψάχνονται πως και ποιοι δεν θα αναλάβουν ευθύνες ή πως θα μοιράσουν καρέκλες υπηρετώντας το  σύστημα και χωρίς πυξίδα ψάχνουν στα τυφλά. Το μόνο σίγουρο πως η Τρόικα (ξανά)  έρχεται για να μείνει και να θυμίσει πως « ισχύουν οι δεσμεύσεις», κάτι που θα  κάνει τον επόμενο Χειμώνα να θυμίζει μέρες του ¨41¨. «Πολιτικό σύστημα» με  φθαρμένη εθνική συνείδηση, χωρίς στρατηγική και λογική που οδηγεί στο κενό, θέτοντας σε κίνδυνο και αυτήν την ιστορική ύπαρξη της Ελλάδας !

         

 

«ΟΙ ΝΑΝΟΙ»  του Αργ.Μαρνέρου   ίσως κάτι θέλουν να πουν: « Κάποτε ζούσε μια Χιονάτη  και την φρόντιζαν Επτά Νάνοι/. Αυτό είναι το παραμύθι/. Κάποτε υπήρχε μια  Ελλάδα, που την καβάλησαν για χρόνια. Αυτό είναι η ιστορία/. Τα παραμύθια  υπάρχουν όταν λείπει η ιστορία/. Κι όταν γράφει η ιστορία, δεν είναι καιρός για  παραμύθια/. Ας μιλούμε λοιπόν στα παιδιά μας, όχι για τους Επτά Νάνους/ μα για  τα χρόνια της μεταπολίτευσης, που ήταν γεμάτα με Νάνους/.»

Αν κάποτε τους ξένους τους ονομάζαμε  επισκέπτες και πελάτες στα τουριστικά μονοπάτια της χώρας, σήμερα φτάσαμε να  τους παραδώσουμε την εθνική μας κυριαρχία κι αυτοί, μας θεωρούν πλέον, υπηρετικό  προσωπικό!

Φάρμα η «Ελλάς», με τον τσομπάνη  ξένων προδιαγραφών, τα τσομπανόσκυλα εγχώριας ράτσας και καλοταϊσμένα, όλα στον  αέρα, με τα πρόβατα στην στάνη  ζαλισμένα και  σε κατάθλιψη και η θεραπεία με  φάρμακα placebo !

Η νέα τρικομματική κυβέρνηση ήδη  ορκίστηκε, ο λαός δεν έχει πολλές προσδοκίες, δείχνει ανοχή, δεν θα ανεχθεί όμως  χειρότερα. Αλλά σίγουρα απαιτεί τιμωρία των ενόχων αυτής της κατάστασης!

Απαιτεί να γίνει πράξη η προεκλογική υπόσχεση του  κ. Α. Σαμαρά για σύσταση εξεταστικής και διώξεις κατά πολιτικών προσώπων, που έπαιξαν  πρωταγωνιστικό ρόλο για να φθάσουμε στο Μνημόνιο και να παραδοθεί η Ελλάδα στους  ξένους !

Ο Έλληνας είναι Πατριώτης, θέλει την  Ενότητα για να βγεί από τα δύσκολα, αλλά η Εμπιστοσύνη αποχτιέται όταν ο  κυβερνήτης τιμά τον λόγο του !

         Ανεξάρτητα όμως από τα αίτια της  Ελληνικής κρίσης, οι όροι της δανειακής σύμβασης και του Εφαρμοστικού,  εξοντώνουν την Ελληνική Κοινωνία. Αν συνεχιστούν οι περικοπές μισθών και  συντάξεων, στα ταμεία του Κράτους θα μπούν λιγότεροι φόροι και λιγότερες  εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Η οικονομική ασφυξία θα απαιτήσει νέους φόρους  και νέες περικοπές από τους «μη έχοντες !».

         Άρα για την νέα κυβέρνηση  ,ανάπτυξη  θα υπάρξει μόνον με την αναθεώρηση της ακολουθούμενης πολιτικής των  περικοπών, που σημαίνει ύφεση – φτώχεια – κοινωνικές εντάσεις. Είναι δε  αυτονόητη η προσπάθεια εξορθολογισμού του θεσμικού πλαισίου για μείωση των  κρατικών εσόδων. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δεν αλλάξει αυτή η  πολιτική, όσο κι αν θέλει ο Θεός να βοηθήσει, η κατάσταση θα είναι εκτός  ελέγχου!

Κάτι θέλει να μας πει όμως από το  υπερπέραν όπου βρίσκεται ο 16^ος πρόεδρος των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκον: «Όταν  ο λαός διατηρεί τις αρετές του και την επαγρύπνηση του, καμιά κυβέρνηση, με  οποιαδήποτε ακρότητα, αδυναμία και αστόχαστες πράξεις δεν μπορεί σοβαρά να τον  βλάψει, στο σύντομο διάστημα που θα κυβερνήσει».

 

Πόκερ σε ελληνικό τραπέζι!

 

    Άνεμοι θυελλώδεις, το βαρομετρικό  χαμηλό, με Ελλάδα και Γαλλία να βρίσκονται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών  εξελίξεων. Χάσμα απόψεων στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, κυρίως μεταξύ Γερμανίας  της Μέρκελ και Γαλλίας του Ολάντ, με την Ελλάδα στριμωγμένη στη γωνία,  περιμένοντας και άλλη τιμωρία σαν άτακτο παιδί!

     Σκηνικό του παραλόγου εις  βάρος της Ελλάδας με ένα σχιζοφρενικό πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο όμως έχει  αποτύχει παταγωδώς. Αυτό το σκηνικό καταγγέλλει ο Φέρρυ Μπατζόγλου, ανταποκριτής  του γερμανικού «Der Spiegel» στην Αθήνα, παραιτούμενος  από το περιοδικό, μετά και το προκλητικό εξώφυλλο «Αντίο Ακρόπολη». Σε  συνέντευξη του στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία» (27/5/2012), δηλώνει : « Καμία δυτική χώρα δεν θα δεχόταν αυτές τις θυσίες και αυτούς τους  στόχους που έχει ήδη βιώσει η Ελλάδα τα τελευταία 2,5 χρόνια».

     Η πολιτική που ακολουθείται, είναι  αυστηρά μονοδρομολογημένη σε νεοφιλελεύθερες διαδρομές. Η Γερμανία είναι η μόνη  χώρα της Ε.Ε. που ευνοείται (θετικοί δείκτες απασχόλησης, οικονομίας,  βιομηχανικής παραγωγής, εξαγωγές), δίχως να παραβλέπονται τα κέρδη που  αποκομίζουν από αυτή το αμερικανικό δολάριο και η αγγλική στερλίνα.

       Είναι μια κρίση που απειλεί την  Ευρώπη και το «σχέδιο απορύθμισης» να στοχεύει στην συνέχεια τις χώρες του Νότου  (Ιταλια-Πορτογαλία-Ισπανία-Ιρλανδία). Το παιχνίδι είναι για δυνατούς παίχτες και  για να πετύχει, απαιτεί τον ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ μέσω των Μedia.  Η μέθοδος τρομοκράτησης βρίσκεται σε καθημερινή επανάληψη και στοχεύει στην  επιστροφή των αμνοεριφίων στην στάνη, με την αυγή  των εκλογών του Ιουνίου!

        Ο «ειδικός ρόλος» του  πειραματόζωου για τον οποίο έχει επιλεγεί η Ελλάδα πρέπει να πετύχει,  γιατί η αποτυχία αυτού, ενέχει κινδύνους για «ντόνινο» εξελίξεων και διάχυσης  της αποτυχίας στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης!

Η νεοφιλελεύθερη επέλαση των αγορών  κουβαλάει στις αποσκευές της ύφεση-ανεργία-λουκέτα-φτώχεια-αυτοκτονίες, με  τους νέους να εγκαταλείπουν την Ελλάδα και η Ελλάδα  να παραδίδεται στους ξένους. Η αβεβαιότητα για το αύριο πνίγει τους Έλληνες και  οι νέοι είναι αυτοί που πληρώνουν την κρίση. Ζουν την πλήρη ανασφάλεια για το  μέλλον!

      Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην δύναμη  των Media και ας παρακολουθήσουμε τι έλεγε για το  φαινόμενο αυτό ο Άγγλο-Ούγγρος ευθυμογράφος George Mikes στο «Σοφία για τους άλλους»: «Δώσε μου τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του  κόσμου και εκατό ανθρώπους ικανούς στην προπαγάνδα και σε δύο μήνες μπορώ…α) Να  κάνω την Ελβετία κομμουνιστική χώρα β) Να πείσω όλους τους κατοίκους της  Ονδούρας να βάφουν τα μαλλιά τους κόκκινα. γ) Να πείσω την δημοκρατία του  Κιργκίς της Σοβιετικής Ένωσης να ζητήσει την άδεια να προστεθεί στις ΗΠΑ…» Με  αυτόν τον τρόπο σκέψης, και τα Media συμμάχους τους,  προσπαθούν τρομοκρατώντας να περάσουν το πολιτικό δίλημμα ευρώ ή δραχμή, όταν κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει καμία χώρα της Ευρωζώνης για  έξοδο από το ευρώ.

       Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών λέει ΝΑΙ στο ευρώ  και στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αλλά λέει ΟΧΙ σε αυτού του είδους την πολιτική. Όπως δεν μας λένε οι οπαδοί του  Μνημονίου, τι μας περιμένει αν συνεχίσουμε αυτήν την πολιτική. Μας  αποκρύπτουν τις συνέπειες από το 2^ο Μνημόνιο και τον Εφαρμοστικό για  το σύνολο του δημοσίου χρέους, και τι σημαίνει αγγλικό δίκαιο. Μας αποκρύπτουν  πως με την κατρακύλα των μετοχών, αν προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, πάμε για  γενικό ξεπούλημα. Μας αποκρύπτουν πως η συνέχιση πορείας στην οδό του Μνημονίου,  αυτό  οδηγεί σε αργό θάνατο, διότι δεν μπορεί κανείς να το εφαρμόσει.

      Η πολιτική των Σόιμπλε-Μέρκελ με  συνεχή εσωτερική υποτίμηση σε μισθούς-συντάξεις, την απορύθμιση των εργασιακών  σχέσεων, το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους με Λοβέρδεια πειράματα τύπου ΕΟΠΥΥ  στην υγεία και χτυπήματα κάτω από την μέση στη δημόσια παιδεία, σημαίνει  αδυναμία και αποδοχή ,  όταν δεν υπάρχει αντίδραση.

      Η 6^η Μαϊου έστειλε  ένα μήνυμα ξεκάθαρο για αλλαγή πολιτικής. Ένα  μήνυμα που έχει σχέση με την  οικογενειοκρατία και την διαφθορά και πως χωρίς την κοινωνία, καμιά πολιτική δεν  μπορεί να σταθεί.

      Ο μεγάλος πολιτικός Ουίλιαμ  Πήτ είχε πεί: «Η Ανάγκη είναι το πρόσχημα για  κάθε στραγγαλισμό της ελευθερίας, είναι το επιχείρημα των τυράννων και το  πιστεύω των δούλων…»

Αν για την Ευρώπη του 21^ου αιώνα επιλέγουν το μοντέλο της Ανάγκης, το είδος του πολίτη Επαίτη και το κράτος  προτεκτοράτο, είναι  ώρα οι δυνάμεις της Αλλαγής αυτής της πολιτικής να πείσουν  με τον λόγο τους και να εξηγήσουν: Τι σημαίνει  καταγγελία του Μνημονίου και πως αυτό θα γίνει. Ποιο το κόστος αυτής της  ενέργειας , αν και ποιοι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα !

      Τον τελευταίο λόγο ως επίλογο  αφήνουμε στο «ΠΟΝΤΙΚΙ»(17/5/2012): «Ο Ελληνισμός βρίσκεται ήδη πέρα από τα όρια  του και όσοι παίξουν από εδώ και στο εξής με την νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια  του, θα το πληρώσουν ακριβά…

Οι κοινωνίες έχουν όρια και την  απλή αυτή αλήθεια Τρόικα και εγχώριοι μνημονιακοί την αγνόησαν εντελώς,  καθυβρίζοντας, προσβάλλοντας και τιμωρώντας έναν ολόκληρο λαό, ο οποίος,  ανεξάρτητα από το δικό του μερίδιο ευθύνης, εκλήθη να πληρώσει κυριολεκτικά με  το αίμα του την σωρεία πολυετών εγκλημάτων.

Αυτά τα όρια λοιπόν ο ελληνικός  λαός τα έχει πλησιάσει. Αν δεν τον ακούσουν και τώρα, θα τα υπερβεί- και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ποιόν τρόπο. Ας προτιμήσουν λοιπόν να  ακούσουν τη θεσμική του κραυγή, διότι η μη θεσμική θα είναι  κυριολεκτικά τρομακτική…»

Γερμανικές  αποζημιώσεις !

 

« Κάποτε στους πολέμους πρέπει να  πάψουν να υπάρχουν μόνον θύματα. Κάποτε πρέπει τα θύματα να δικαιώνονται και οι  θύτες να πληρώνουν για τις πράξεις τους »

(Ιω. Χρ. Γιαννάκενας)

 

Για πολλές δεκαετίες το κατοχικό δάνειο  και οι γερμανικές αποζημιώσεις παραμένουν άπιαστο όνειρο. Το ζήτημα είναι  υπαρκτό, ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρθηκαν στο να δοθεί λύση  και καμιά μεταπολεμική κυβέρνηση δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για διεκδίκηση  όσων όφείλαν στην Ελλάδα οι δυνάμεις κατοχής. Ίσως ,  όταν κάποια στιγμή  υπάρξουν πατριωτικές συνειδήσεις, αυτό να διεκδικηθεί πραγματικά.

Είναι γεγονός πως την κατοχική περίοδο  1941-1945, Γερμανία – Ιταλία και Βουλγαρία, πέραν των χιλιάδων θυμάτων,  λεηλάτησαν οικονομικά την Ελλάδα, αρπάζοντας παράλληλα και χιλιάδες   αρχαιότητες. Ζητήματα διεθνούς ηθικής τάξης και δικαίου, αλλά όταν καμιά  Ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε γι΄αυτά, πώς να έχουμε απαίτηση από ξένες  κυβερνήσεις ;

Ας δούμε όμως με την σειρά το χρονικό της  ντροπής. Πολεμικές αποζημιώσεις και κατοχικό δάνειο είναι δύο  ανοιχτές πληγές από εκείνη την μακρινή εποχή. Να σημειώσουμε πώς την Γερμανική  απροθυμία εκπλήρωσης των κατοχικών υποχρεώσεων, υποβοήθησε και η στάση των ΗΠΑ,  οι οποίες ήθελαν την Δ. Γερμανία ισχυρή λόγω της ύπαρξης του Αν. Συνασπισμού και  της Αν. Γερμανίας. Μια ισχυρή Δ. Γερμανία, με ξένα όμως λεφτά.

Πολεμικές αποζημιώσεις  είναι οι καταστροφές που προκλήθηκαν από πολεμικές ενέργειες  του Γερμανοϊταλικού Άξονα, ενώ το κατοχικό δάνειο, είναι ένα άλλο  κομμάτι του ζητήματος. Το δάνειο υπογράφηκε μονομερώς στις 14-3-1942 στην  Συνδιάσκεψη της Ρώμης και υποχρέωσε την Ελλάδα να χρηματοδοτήσει την διαβίωση  των κατοχικών δυνάμεων.

Για την ιστορία αναφέρουμε (άρθρο – 2 -),  πώς η Ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται να καταβάλλει κατά μήνα έξοδα κατοχής 1,5  δισ. δραχμών στους Ιταλο-Γερμανούς. Στο άρθρο -3- αναφέρεται, πώς οι αναλήψεις  από την Τράπεζα της Ελλάδος πάνω από αυτό το ποσό, θα χρεώνονται ως δάνειο στις κυβερνήσεις Ιταλίας και Γερμανίας. Στο άρθρο

-4- επισημαίνεται η υποχρέωσή τους να  επιστρέψουν αργότερα το δάνειο και με το άρθρο -5-, επισημοποιείται  η  ισχύς της συμφωνίας αναδρομικά από 1-1-1942.

Επειδή η συμφωνία έγινε από την Ελληνική  κυβέρνηση και όχι από την Ττ΄Ε , η κάθε απαίτηση του δανείου πρέπει να  προέρχεται από την Ελληνική κυβέρνηση. Εκεί ακριβώς εντοπίζεται και το πρόβλημα  . Καμιά κυβέρνηση να μην θέλει να ασχοληθεί με αυτό.

Το ότι η Γερμανία δεν αμφισβήτησε τις  υποχρεώσεις της, φαίνεται και από την απόφαση του καγκελάριου Έρχαρντ, ο οποίος  δεσμεύτηκε τότε για την αποπληρωμή του δανείου με την επανένωση των δύο  Γερμανιών.

Με την ενοποίηση των δύο Γερμανιών  το  1990, η Ελλάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει κατοχικά δάνεια και αποζημιώσεις ,  αλλά για λόγους που δεν γνωρίζουμε, αυτό αδιαφόρησε να το πράξει.  Πρωθυπουργός  και υπουργός εξωτερικών αυτής της περιόδου δεν έκαναν τίποτα προς αυτή την  κατεύθυνση, όπως και όλες οι κυβερνήσεις στη συνέχεια, έως και σήμερα.

Όταν οι ίδιοι οι Γερμανοί , αλλά και  εφημερίδες τους παραδέχονται πως μας χρωστάνε και καμιά «Ελληνική» κυβέρνηση δεν  διεκδικεί τα αυτονόητα, φταίνε αυτοί ; Όταν με τα χρήματα αυτά θα μπορούσε να  αποτραπεί η πορεία προς το ΔΝΤ, η οικονομική καταστροφή και η χρεοκοπία, δεν  είναι εγκληματική αυτή η στημένη αδιαφορία ; Μήπως όμως υποκρύπτεται κάτι  άλλο βαθύτερο πέραν της αδιαφορίας ;

«Ελλάδα στους ώμους τη γη  κουβαλάς »  λέει με τη μουσική του ο Σταμάτης  Σπανουδάκης, αλλά δυστυχώς κουβαλά και εφιάλτες, που με την τακτική τους  οδήγησαν στην περιπέτεια της υποτέλειας .

Θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε την  ανακοίνωση του κρατικού ραδιοσταθμού Μόσχας, 27-1-1942: « Επολεμήσατε άοπλοι  εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Επολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και  επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως , διότι είσθε  Έλληνες . Ως Ρώσοι,  ως άνθρωποι, εκερδίσαμεν χάριν εις την θυσίαν σας χρόνον να αμυνθώμεν. Σας  ευγνωμονούμεν ».

Την Ελλάδα που ξένοι συγχαίραν για τον  ηρωισμό της, ξαναέρχονται να την κατακτήσουν οι ηττημένοι του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο εγχώριους Εφιάλτες. Θέλουν υπόγειο και θαλάσσιο πλούτο, πετρέλαιο, Φ.Α. και άλλα πολύτιμα μέταλλα  και το πετυχαίνουν με τα Μνημόνια και τον Εφαρμοστικό .

Μήπως πρέπει να δούμε την ταυτότητα των  πολιτικών που άνοιξαν αυτόν τον δρόμο, από τις σπουδές στα Πανεπιστήμια  εξωτερικού, τις κατοχικές τους ρίζες και την πολιτική τους διαδρομή ; Μήπως  και στην Δ. Μακεδονία είχαμε τέτοιους εφιάλτες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον  πολιτικό κατήφορο της χώρας με την υποδούλωση της Ελλάδας στη χώρα του μαύρου  αετού;

Ίσως τότε πολλές απορίες … Να μην είναι  άλλο απορίες !        

Μια φλόγα που (δεν) καίει !

 

Η Ολυμπιακή φλόγα για άλλη μια φορά  στην  Κοζάνη, με  την καθιερωμένη της διαδρομή, κόσμος πολύς στην κεντρική πλατεία,  μουσική της Πανδώρας και πλήθος κόσμου. Ένα ακόμα πανηγυράκι, με μαλλί της γριάς  στον περίγυρο, χαλβά Φαρσάλων και τους συνήθεις λόγους για το…μήνυμα της  Ειρήνης, της συναδέλφωσης, της ενότητας και της αλληλεγγύης!

Σε μια εποχή όπου όλα είναι φωτιά και  λαύρα, κάποιοι ξαναθυμούνται τις (ξεχασμένες) αρχές του Ολυμπισμού. Πλησιάζει η  επόμενη διοργάνωση και ως είθισται, επαναλαμβάνονται οι καθιερωμένες γιορτές,  πασπαλισμένες με τα μεγάλα λόγια «για το σύμβολο που σταματάει τα όπλα και τον  πόλεμο».

Έτος Ολυμπιακών Αγώνων το 2012, αλλά  κάποια στιγμή πρέπει να τραβήξουμε τις διαχωριστικές γραμμές που ξεχωρίζουν τους  Ο.Α. της αρχαιότητας, από  τους κατ΄επίφαση  σημερινούς Ολυμπιακούς  Αγώνες !

Οι Ο.Α. της αρχαιότητας ήταν ένα από τα  σπουδαιότερα γεγονότα, γινόταν πράξη  η Ολυμπιακή Εκεχειρία, σταματούσαν δηλ. οι  πόλεμοι, προκειμένου να διεξαχθούν οι Αγώνες προς τιμήν του Ολυμπίου Διός και  ελάμβαναν σε αυτούς μέρος μόνον Έλληνες.

Σήμερα δεν βρίσκουμε τίποτα κοινό  με Eκείνους  τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η εκεχειρία είναι γράμμα κενό και ενώ στην αρχαιότητα  ήταν ένα από τα σπουδαιότερα αθλητικά γεγονότα, σήμερα υπάρχουν…παιχνίδια.

Olympic Games κατάντησαν οι άλλοτε Ολυμπιακοί Αγώνες και όλα μετριούνται με τις επιδόσεις των  αθλητών.Citius–altius–tortious,  δηλ.γρηγορότερα-υψηλότερα-δυνατότερα, για το μεγαλύτερο ρεκόρ. Έτσι μπήκαν στα Olympic Games τα αναβολικά, προς δόξαν του κέρδους. Η Ολυμπιακή ιδέα σήμερα δεν έχει καμία  ομοιότητα με την μητρική ιδέα τέλεσης των Αγώνων. Η αλαζονεία έχει περάσει στο DNA των  διοργανωτών, αλλά και στα μέλη της ΔΟΕ, που αυτοχαρακτηρίζονται …αθάνατοι !  Γνωρίζουμε όμως όλοι, πως ο μόνος αθάνατος είναι θεός!

Όλο το Ολυμπιακό παιχνίδι της νεώτερης  εποχής είναι «στημένο» για το κέρδος, που ξεκινάει αμέσως μετά την λήξη της κάθε  διοργάνωσης. Η επόμενη ανάθεση κινητοποιεί τις κατασκευαστικές εταιρίες για νέα  κτίρια, στάδια, κ.λπ., τις τηλεπικοινωνίες, τα ηλεκτρονικά, τις διαφημιστικές  εταιρίες, τα κάθε είδους συμφέροντα γύρω από τηλεοπτικά δικαιώματα και τις  εταιρίες που παρέχουν προστασία… από τρομοκρατικές ενέργειες!

Κάποτε ο Κων. Καραμανλής,  διαβλέποντας αυτό το καραγκοζιλίκι, είχε προτείνει την μόνιμη τέλεση των Ο.Α.  στην Ελλάδα, με την Ολυμπία στο επίκεντρο. Σιγά όμως  μην ενδιέφεραν στους διοργανωτές τα Ολυμπιακά ιδεώδη, για να αποδεχτούν και την  πρόταση. Το περίεργο είναι, γιατί η Ελλάδα δεν διεκδικεί δυναμικά το αυτονόητο  και αν οι εταιρίες θελήσουν να συνεχίσουν τα Olympic Games γυρολογώντας ανά την  υφήλιο, ας συνεχίσουν, χωρίς όμως την ονομασία «Ολυμπιακοί Αγώνες!»

Οι Ο.Α. γεννήθηκαν στην Ελλάδα δίχως  επαγγελματίες αθλητές, αποβλέπανε καθαρά στα   αθλητικά-ουμανιστικά ιδεώδη και  όχι στο χρήμα.

Οι ρίζες τους βρίσκονται στην αρχαία  Ολυμπία και τον Κότινο και όχι στην μεταλλαγμένη Ολυμπιάδα της αρπαχτής και της  «ντόπας». Με την ευκαιρία να αναφέρουμε πως ο πρωταθλητισμός και η κούρσα των  «ρεκόρ» γέννησε την «ντόπα» και τον ανταγωνισμό της φαρμακευτικής βιομηχανίας  για μεγαλύτερο…ρεκόρ!

Ο καθηγητής Αντ.Α.Αντωνάκος στο «Φρονείν  Ελληνικώς», γράφει για το ζήτημα αυτό πως : « ο όρος doping εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε  αγγλικό λεξικό το 1889 και τα πρώτα όντα που το δοκίμασαν ήταν τα άλογα, στα  οποία εχορηγείτο στρυχνίνη».

Το πρώτο επίσημο κρούσμα doping παρατηρήθηκε το 1904 στους Ο.Α.του Σαιντ Λούις, όπου ο νικητής του Μαραθωνίου  κατέρρευσε μετά τον τερματισμό, επειδή είχε καταναλώσει στρυχνίνη και μπράντυ.

Σύμφωνα πάλι με τον Αντ.Α.Αντωνάκο, τα  πρώτα βήματα στο ντοπάρισμα αθλητών έγιναν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του  Βερολίνου το1936 και ο πρώτος θάνατος αθλητή από αναβολικά σημειώθηκε το 1960.  Ήταν ο Δανός αθλητής των 100χλμ. Κνούτ Γένσεν, στους Ο.Α. της Ρώμης.

Ακολούθησε η απόλυτη φρίκη με την  γενίκευση των αναβολικών στην Αν.Γερμανία, τις χώρες του Αν. Συνασπισμού, με  συνέχεια στον Δυτικό τότε κόσμο. Γνωστή η περιπέτεια του «δικού μας» φτερωτού  Κεντέρη, της Θάνου και  της Χαλκιά, στους Ο.Α. «Αθήνα 2004». Πολλά τα λεφτά για  να (ξε)μείνει κανείς έξω από το χρυσοφόρο «σύστημα».

Το Ολυμπιακό ιδεώδες της  αρχαιότητας που έπαθλο είχε τον Κότινο και την περηφάνια, χάθηκε στα θολά νερά  των Olympic Games της «ντόπας» και της αρπαχτής. Και μόνον η χρησιμοποίηση της  ονομασίας «Ολυμπιακοί Αγώνες» ευτελίζει το θεσμό, προσβάλει την Ελλάδα και  ιδιαίτερα την κοιτίδα αυτών, την Ολυμπία. Αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι τα  «οικονομικά συμφέροντα με τα ολυμπιακά παιχνίδια» και στα οποία από χρόνια η  Ελλάδα, όφειλε να απαιτήσει την μη χρήση της ονομασίας «Ολυμπιακά». Όπως και  απαίτηση, για μόνιμη τέλεση των Ο.Α. στην Ελλάδα!

Ας επιλέξουν οι εταιρίες άλλο τρόπο  και ας δώσουν όποια άλλη ονομασία θέλουν στους εμπορικούς και χρυσοφόρους,  γι΄αυτούς, «αθλητικούς» αγώνες. Ας γεμίζουν με χρυσάφι τις τσέπες τους, δίχως να  προσβάλουν τις αρχές και τις αξίες του Ολυμπιακού ιδεώδους που γεννήθηκε στην  Ελλάδα. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, πρέπει η Ελλάδα να το απαιτήσει!

 

 

Ελλάς Ελλήνων πικραμένων !

 

«Αν θα είχα να κάνω μια ευχή, θα ήταν,  κανείς από το πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα, να μην ήταν υποψήφιος»,  Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, κ. Παύλος.

 

Προεκλογικά είχαν πάρει φωτιά τα ΜΜΕ με  εκβιαστικά διλήμματα προς τους ψηφοφόρους, πως αν δεν ψηφίσουν «σωστά», ο δρόμος  θα οδηγήσει στην κόλαση της δραχμής και άλλα φαιδρά.

Οι εκλογές έφεραν τα πάνω κάτω και μετά  την ψυχρολουσία, τα ΜΜΕ πάλι τον χαβά τους, για δραχμές και δεκάρες. Λες και το  πρόβλημα είναι απλά να σχηματιστεί κυβέρνηση και όχι τι είδους κυβέρνηση θα  είναι αυτή. Η πλειοψηφία των πολιτών επιθυμεί παραμονή της χώρας στο ευρώ,  αλλά δεν αντέχει άλλη λιτότητα. Θέλει κυβέρνηση συγκεκριμένων προδιαγραφών  και εθνική συνεννόηση στα ζητήματα, τα οποία θα οδηγήσουν την χώρα έξω από την  κρίση.Μια κυβέρνηση με ελληνική συνείδηση και όχι Ελλάδα προτεκτοράτο.

Οι συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών με τον  πρόεδρο της Δημοκρατίας, έδειξαν πόσο «μικρό» ήταν το πολιτικό σύστημα στο  πρόβλημα της χώρας. Διαφορετικές θέσεις μέσα στους ίδιους πολιτικούς  σχηματισμούς, ασυνεννοησία, δαιμονοποίηση κάποιων από άλλους και γενικά  απροθυμία ανάληψης ευθυνών. Ο δικομματισμός φάνηκε πως αποτελεί παρελθόν από την  νύχτα της 6^ης Μαΐου, αλλά κάποιοι δεν κατάλαβαν πως με τα  παιχνίδιατους, οδηγούν την Ελλάδα σε αναγκαστική αυτοκτονία.

Όλοι πλην ενός λένε ΝΑΙ στο ευρώ, αλλά  αυτό δεν δίνει το δικαίωμα στους Μνημονιακούς να μας κρατάνε εκεί σαν ζητιάνους  και με χαμένη την εθνική ταυτότητα.

Αλλά ούτε και η άλλη πλευρά, μπορεί να  πουλάει τσαμπουκά χωρίς αντίκρισμα. Αν το πολιτικό σύστημα πιστεύει πως η ΕΛΛΑΔΑ  ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ήρθε η ώρα να το αποδείξει.

Οι κάλπες του Μαίου μαύρισαν τους  «πρόθυμους» Μνημονιακούς και έδωσαν δύναμη αλλαγής στην άλλη πλευρά. Δυστυχώς  όμως δεν υπάρχει ενιαία φωνή και πρόταση εξουσίας. Η ψήφος αυτή απαιτεί αλλαγή  πορείας, με κοινωνική δικαιοσύνη, ελπίδα και ανάπτυξη. Είπε όχι στην εξαφάνιση  της μεσαίας τάξης, στα κατοχικά συσσίτια και στα λουκέτα στο μαγαζάκι του  μικρομεσαίου.

Προφητικός ο Νόαμ Τσόμσκι στο ΣΚΑΙ «  …βλέπουμε τεχνοκράτες στην Ελλάδα και αλλού, να επιβάλλονται από εξωτερικές  δυνάμεις ως λύση, για να διαχειριστούν την οικονομία και τις ζωές ολόκληρων  λαών…»

Λέει πολλά η επισήμανση αυτή του Τσόμσκι,  διότι οι ξένες δυνάμεις θα συνεχίσουν να πιέζουν, αν οι εγχώριες πολιτικές  δυνάμεις αποδειχτούν για άλλη μια φορά ανίκανες να διαχειριστούν την κρίση. Μια  κρίση που οι ίδιες δημιούργησαν και την επισημοποίησαν με κουμπάρο το ΔΝΤ!

Τα ερωτήματα πολλά, γιατί και πως μπήκαμε  στο ΔΝΤ, αλλά περίεργη και η στάση της «Ν.Δ» εκείνης της περιόδου. Η ηγεσία και  τα όργανα του κόμματος μετά την αλλαγή πορείας, γνωρίζουν τι θέλουν, που  οδηγείται το πλοίο Ελλάς και προς ποια κατεύθυνση; Επιμένουν στο Μνημόνιο όπως  είναι, ή θέλουν ανάπτυξη με άλλον τρόπο και ποιος είναι αυτός;

Υπάρχει από την ηγεσία της «Ν.Δ» σχέδιο,  θέληση και βούληση για έξοδο από την κρίση με ψηλά το κεφάλι; Ποιος έκανε το  Μνημόνιο Ι; Μα πρωτεργάτης είναι ο Γ.Α.Παπανδρέου. Ποιος έκανε το Μνημόνιο ΙΙ,  που είχε αποτέλεσμα τον επαίσχυντο Εφαρμοστικό νόμο και ο οποίος καταδικάζει σε  φτώχεια τους Έλληνες; Μα, πάλι ο Γ.Α.Π. Ποιος τα στήριξε όλα αυτά; Ο Γ.Α.Π, ο  Βενιζέλος και… ο Σαμαράς!

Είναι τυχαίο που οι κάλπες έδωσαν τα  χαμηλότερα ποσοστά σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ; Ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ από την ανάληψη της  εξουσίας Νοέμβρη 2009, του Γ.Α.Π  και συνεργατών του, γνωστός. Η ιστορία θα  κρίνει το μέγεθος της καταστροφής και θα καταλογίσει ευθύνες. Μένει όμως στον  Αντ. Σαμαρά να ξεκαθαρίσει την αλλαγή στάσης απέναντι στο Μνημόνιο.

Ποια είναι η «Ν.Δ.» τι θέλει και που  πάει; Ποιο το ιδεολογικό της στίγμα και που οδηγείται σήμερα μετά τόσες  παλινωδίες;

Η «Ν.Δ.» έπιασε πάτο γιατί έλειπε ο  προσανατολισμός, δεν είχε έρμα και υπέκυψε στο λάθος.

Μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί η εξέλιξη  του Μνημονίου.

Αφού υπήρξαν τα δυο Μνημόνια και ο  Εφαρμοστικός, ο ΓΑΠ εξαναγκάστηκε να φύγει από τη μέση και όλα αυτά στην  συνέχεια, τα στηρίζουν από κοινού… Βενιζέλος και Σαμαράς. Αφού ακολουθείται κατά  γράμμα η Μνημονιακή πολιτική Παπανδρέου, γιατί ο ίδιος εξαναγκάστηκε να φύγει;

Αφού με αυτήν την πολιτική όπως  έλεγε,έσωσε την χώρα,

γιατί έφυγε;

Στην Ν.Δ. υπάρχει ο προβληματισμός, αν  συμφωνούν όλοι με αυτήν την πολιτική εξέλιξη, όταν πλέον όλα δείχνουν πως καμιά  λύση δεν θα υπάρξει στα πλαίσια του Μνημονίου. Όπως υπάρχει και προβληματισμός  για την προσπάθεια «συγκόλλησης» της «κεντροδεξιάς πολυκατοικίας» και το  προσκλητήριο επιστροφής προσώπων, όταν η ουσία βρίσκεται στην αλλαγή  πολιτικής και όχι στην ανακύκλωση  ίδιων προσώπων.

Τελικά, αν η «Ν.Δ» παραμείνει Μνημονιακό  κόμμα, θα δοκιμάσει τις αντοχές της στην νέα εποχή που άνοιξε η 6^η Μαίου και είναι πλέον σίγουρο πως όλα αλλάζουν! Μια νέα εποχή, όπου θα  δοκιμαστεί η σοβαρότητα όλου του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης ,διότι  οι πολίτες θέλουν πολιτικούς που δεν θα τους ξαναπροδώσουν!

 

 

 

ΕΝΑΣ ΒΙΑΙΟΣ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ!

Κάποιες εποχές υπήρξαν γεγονότα που ανάγκασαν πολλούς να φεύγουν από την πατρίδα  τους, αλλά αυτοί ήταν λίγοι. Μπορούσες να τους χαρακτηρίσεις πολιτικούς  πρόσφυγες, αλλά λόγω του μικρού τους αριθμού, δεν δημιουργούσαν ιδιαίτερα  προβλήματα στις χώρες που μετανάστευαν.

Το  μεγάλο “μπουμ” έγινε με την πτώση του καθεστώτος του Χότζα στην Αλβανία. Όλοι  αυτοί ξεχύθηκαν σε Ελλάδα και Ιταλία κυρίως, έχοντας αρχικά τη συμπάθεια των  γηγενών κατοίκων. Οι περισσότεροι αφομοιώθηκαν από τον ντόπιο πληθυσμό, με τα  απιδιά τους πολλές φορές να μην ξεχωρίζουν από τους γηγενείς κατοίκους. Το  πρόβλημα προέκυψε όταν μαζί με την πλειοψηφία των φιλήσυχων μεταναστών, ήρθαν  και οι φυλακόβιοι, οι βαρυποινίτες,  οι πλιατσικολόγοι, οι νταβατζήδες και οι  έμποροι ναρκωτικών. Για να έρθουν οι “έγχρωμοι” της Αφρικανικής Ηπείρου, οι  Ιρανοί, οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί, για να υποστεί η Ελλάδα έναν βίαιο,  οργανωμένο ισλαμικό εποικισμό. Έναν εποικισμό που προωθούσε το δουλεμπορικό  κατεστημένο της Τουρκίας, ο μεγαλύτερος έμπορος ναρκωτικών της Ευρώπης.

Σε  αυτό το “τυχαίο γεγονός”, τίποτα τυχαίο δεν υπάρχει. Όλα ψιθυρίζουν πως  πρόκειται για αποστολή αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, μέσα από τη δημιουργία  ολοένα μεγαλύτερης ισλαμικής μειονότητας. Ένα σχέδιο που τελικά δεν εξαιρεί  καμία χώρα της Ευρωζώνης!

Ας  δούμε όμως τι γίνεται στην Ελλάδα, την οποία κατάντησαν δοχείο απορριμμάτων. Την  ονόμασαν αυθαίρετα χώρα υποδοχής, όταν από μόνη της η Ελλάδα δεν υποδέχεται  κανέναν. Οι λαθρομετανάστες έρχονται παράνομα. Αφού άφησαν (με σχέδιο;) τα  σύνορα αφύλαχτα, οι λαθρομετανάστες με μόνον τη δήλωσή τους ότι προέρχονταν από  εμπόλεμη ζώνη, έπαιρναν πολιτικό άσυλο. Η συμπαράστασή τους εντός συνόρων ήταν  έτοιμη, με νομική και ηθική υποστήριξη από τους επαγγελματίες του είδους και  όποιος αντιδρούσε, χαρακτηριζόταν “ρατσιστής”.

Το  πρόβλημα ξεχείλωσε με την συνθήκη “Δουβλίνο 2”, κατά την οποία όποιος  λαθρομετανάστης περνούσε τα σύνορα, απαγορευόταν να τον γυρίσουν πίσω. Με  δεδομένο ότι όλοι αυτοί είχαν από πριν καταστρέψει κάθε προσωπικό τους έγγραφο  και λόγω της ανυπαρξίας ελέγχου της υγείας τους (λοιμώδεις ασθένειες όπως  ηπατίτιδα, φυματίωση κλπ), ρίζωναν στην Ελλάδα και οι ξεχασμένες ασθένειες  ξαναγύριζαν μετά από πολλά χρόνια.

Αφού το “Δουβλίνο 2” τους έδινε το δικαίωμα παραμονής με το πέρασμα των συνόρων,  οι ίδιοι έψαχναν τις αρμόδιες υπηρεσίες να παραδοθούν και η συνέχεια γνωστή.  Μεταφορά σε Κέντρα Υποδοχής, ανυπαρξία όμως υγειονομικής περίθαλψης και κάποια  στιγμή ραντεβού σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο κλπ. Μαζί τους  ακολουθούσαν ο τύφος, η ηπατίτιδα και κάθε ξεχασμένη αρρώστια!

Ένας βίαιος εποικισμός,  που αν δεν αντιμετωπιστεί με εθνικές προδιαγραφές σήμερα, αύριο θα είναι αργά. Η  εξαθλίωση στις γειτονιές της Αθήνας, η πρέζα που πουλιέται ελεύθερα στην Ομόνοια  από τους λαθρομετανάστες και η εγκληματικότητα, θα γίνει πανελλήνιο καθεστώς και  αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, όλη η επικράτεια θα θυμίζει Άγιο Παντελεήμονα!

Η  ιστορία μας διδάσκει με τα λόγια του Θουκυδίδη, πως: «Σε κάθε κράτος που  κατοικούν πολλές φυλές και έχουν όλες τα ίδια δικαιώματα, το κράτος δεν  πρόκειται ποτέ να προοδεύσει, γιατί κάθε μία φυλή ψάχνει τρόπο να το γκρεμίσει,  στην προσπάθεια να επιβληθεί επί των άλλων…».

Λέει για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης ο Φαήλος Κρανιδιώτης: «Η λύση δεν  είναι μεσοβέζικη, light με  χαμηλά λιπαρά. Σφράγισμα των συνόρων, επί τόπου ανάσχεση με την άσκηση της  απαραίτητης βίας, μαζικές συλλήψεις, κράτηση σε στρατόπεδα και απελάσεις. Κυρίως όμως καταγγελία του κράτους δουλεμπόρου, τον πρωταθλητή των  παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όλους αυτούς  τους εμπορεύεται η Τουρκία. Αποσταθεροποιεί την Ελλάδα και μακροπρόθεσμα την  Ευρώπη. Για να σοβαρευτεί όμως το κράτος-κωμωδία, πρέπει να φύγουν οι “χρήσιμοι  ηλίθιοι” της πολιτικής ορθότητας. Γιατί απέναντι έχουμε το κράτος συμμορία.»

Άρα το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται μεμονωμένα με στρατόπεδο  λαθρομεταναστών στην Νεάπολη ή σε άλλη επαρχιακή πόλη. Το πρόβλημα είναι οι  ίδιοι οι λαθρομετανάστες. Σίγουρα οι πολίτες δεν είναι ούτε ξενοφοβικοί, ούτε ρατσιστές και όλο αυτό δεν  έχει καμία σχέση με τους Έλληνες μετανάστες του παρελθόντος.

Το ζήτημα είναι πως αυτοί πρέπει να φύγουν για τις χώρες καταγωγής τους και όχι προεκλογικά  παιχνίδια με ξεφωνισμένα πιπιλή-σματα,  για την παραμονή τους σε αυτή ή την άλλη  πόλη που θα τους “φιλοξενήσει”.

Το πρόβλημα είναι οι σατανικοί εγκέφαλοι που σκέφτηκαν να φέρουν και να εγκλωβίσουν εδώ χιλιάδες  λαθρομετανάστες, γνωρίζοντας ότι θα δημιουργήσουν πρόβλημα ζωτικού χώρου στους  γηγενείς Έλληνες. Του ζωτικού χώρου που χρειάζεται κάποιος για να επιβιώσει.

Άρα το πρόβλημα είναι καθαρά εθνικής σημασίας και ως τέτοιο, πρέπει να αντιμετωπιστεί συλλογικά και  χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες!

Όνειρα φευγάτα!

 

Πίστευε ποτέ κανείς πως οι Έλληνες θα  αισθάνονταν εξόριστοι στην ίδια τους την χώρα; Αν πιστέψουμε πως τα όνειρα έχουν  μια δόση αλήθειας, αλλά για να γίνουν πραγματικότητα χρειάζεται να στηθεί μια  γέφυρα που θα ενώνει το φανταστικό με το πραγματικό, τότε πετύχαμε εντελώς το  αντίθετο.

Όλη η κατάσταση που διαμορφώθηκε τα  τελευταία χρόνια και έγινε πιο ορατή την τελευταία διετία, δείχνει να πετύχαμε  την απόλυτη…αποτυχία!

Πετύχαμε να σκοτώσουμε ακόμα και  το όνειρο! Πόσο μάλλον τώρα, που η γέφυρα για να  φτάσουμε στο όνειρο κοστίζει ακριβά και τα ευρώ είναι δανεικά, από εκβιαστές  χωρίς ψυχή και αισθήματα! «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» τραγούδησε ο N.  Ξυλούρης, αλλά τα λόγια του επίκαιρα όσο ποτέ. Οι ξένοι ήρθαν στην δική μας γη   ως κατακτητές και «οι δικοί μας», χωρίς την λεοντή της εθνικής εξουσίας πλέον,  υπακούουν αδιαμαρτύρητα στους ξένους, που δίνουν εντολές κουνώντας το δάκτυλο!

Έχει μεγάλη σημασία να βλέπεις με τα ίδια  σου τα μάτια, να ακούς με τα αυτιά σου όσα ψιθυρίζονται, να βιώνεις αυτήν εδώ  την κατάσταση, να αντιλαμβάνεσαι τάσεις φυγής εκτός συνόρων, κυρίως νέων  ανθρώπων… και να αισθάνεσαι ξένος στην ίδια σου την πατρίδα!

Το όνειρο του νέου ανθρώπου σε αυτή την  γη ξεθώριασε πολύ, με την νύχτα να χλομιάζει όλο και περισσότερο, το φεγγάρι να  έχει κρυφτεί βαθιά στα σύννεφα και το ξημέρωμα να αργεί !

Φαίνεται πως η παγκόσμια κατάσταση είναι  δύσκολη όσο ποτέ. Δυσκολότερη όμως γίνεται, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, όπου  αυτοί που για χρόνια μας κυβερνούσαν, για το καλό μας όπως έλεγαν, δεν κατάφεραν  να βάλουν ένα λιθαράκι, που θα άλλαζε τις ζωές των «υπηκόων» τους προς το  καλύτερο. Κατάφεραν όμως το ακατόρθωτο. Να κλέψουν κάθε τι που θα βοηθούσε  κυρίως τους νέους, να χτίσουν γέφυρα, για να φτάσουν στο όνειρο. Την γέφυρα  εκείνη που θα «ξημέρωνε» το όνειρο, δίνοντας την περπατησιά για το μέλλον που  ονειρεύτηκαν!

Αυτοί που οδήγησαν την πατρίδα στο  χάος και την νεολαία στην απελπισία, όλοι αυτοί που γκρέμισαν τις γέφυρες  για το ταξίδι στο χρόνο, έχουν ακόμα το θράσος να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Να  νομοθετούν για εμάς χωρίς εμάς!

Αν ρωτήσουμε τα παιδιά μας και ακούσουμε  για τα χρόνια τους που ήταν γεμάτα όνειρα, τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο και  μετά ξυπνήσουμε και προσγειωθούμε στο σήμερα, θα αισθανθούμε το απόλυτο κενό.  Ένα γκρίζο σήμερα  και ένα μαυρισμένο αύριο. Ένα μέλλον που μοιάζει με τα  κάρβουνα. Αν τα πιάσεις όσο είναι αναμμένα, σου καίνε τα δάχτυλα και όταν τα  πιάσεις όσο είναι σβηστά, σε γεμίζουν μαυρίλες!

Όλα τα gallop δείχνουν την πλήρη αδιαφορία,  έως αποστροφή των νέων για την πολιτική κατάσταση, αλλά και την τάση να απέχουν  από κάθε πολιτικό προσκλητήριο. Είναι αυτά σημεία των καιρών, λόγω της  απογοήτευσης που «σπείραν» αυτοί που κυβέρνησαν για χρόνια τον τόπο. Αυτοί, που  παρ’ όλη την αποτυχία τους, επιμένουν να θέλουν να κυβερνάνε. Γιατί όμως αυτή η  επιμονή; Για να συνεχίσουν να σπέρνουν κάρβουνο και στάχτη; Έχουν πρόταση για το  ξημέρωμα της νύχτας, ή είναι μεθυσμένοι  στα καμώματα της νύχτας;

Αυτό που γνωρίζουμε καλά, είναι πως  κανείς τους ποτέ δεν είχε το θάρρος να ζητήσει έστω μια απλή συγνώμη από τους  πολίτες, κυρίως  από την νεολαία, που οι ίδιοι με την πολιτική τους κατάστρεψαν  το μέλλον της. Μια συγνώμη που οφείλουμε  όλοι εμείς, στους νέους, στα παιδιά  μας, όταν με την ψήφο μας ή την ανοχή μας στηρίξαμε για χρόνια όλη αυτή την  σαθρή κατάσταση!

Έχουμε μπροστά μας ένα πολιτικό σύστημα  που ξεγέλασε για χρόνια έναν ολόκληρο λαό, χαρίζοντάς του χάντρες σαν να ήταν  ιθαγενείς. Δημιούργησαν έναν ψεύτικο κόσμο με ψίχουλα για τους πολλούς, παλάτια  για τους λίγους εκλεκτούς, διορισμούς στο δημόσιο, επιδόματα και τώρα που οι  χάντρες και τα καθρεφτάκια ξεθώριασαν, φάνηκε η γύμνια του ψεύτικου αυτού  συστήματος. Ενός συστήματος άδικου, ψυχοφθόρου και ο τραγέλαφος να βρίσκεται  στην επιμονή των ιδίων ανθρώπων που θέλουν να συνεχίσουν να κυβερνούν. Πώς όμως;  Με μια νέα κατοχή; Με πλήρη χρεοκοπία της Ελλάδας και της κοινωνίας,  δημιουργώντας την νέα γενιά μεταναστών, με πρώτους εκτός συνόρων τη νεολαία;

Αν δεν υποβάλλουν την παραίτησή  τους, οι ίδιοι οι πολίτες να τους το επιβάλλουν. Μια  επανάσταση όμως για να γίνει και να πετύχει, χρειάζεται την νεολαία μπροστά.  Αυτοί θα τραβήξουν το κάρο, αυτοί θα βάλουν τους δικούς τους όρους, γιατί το  μέλλον είναι μόνον δικό τους! Γιατί το πολιτικό σύστημα, φάνηκε κατώτερο των  περιστάσεων. Γιατί όλα δείχνουν πως το σημερινό πολιτικό σύστημα, λόγω της  λαϊκής κατακραυγής, σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε στην φαντασία του πιο φανατικού  (πρώην) ψηφοφόρου του. Ίσως αυτό να είναι η αρχή, για μια νέα αρχή. Μια νέα αρχή  με περισσότερη αυτογνωσία στο μέλλον και όπως λέει ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ  Κάστρο: «Προτιμώ ένα παλιό ρολόι, παλιά γυαλιά, παλιές μπότες. Όμως στην  πολιτική οτιδήποτε είναι καινούργιο». Αυτό το καινούργιο, που θα έχει ως  βάση τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, την αξιοκρατία ως μέτρο σύγκρισης, την  δημόσια υγεία ως ζήτημα ανθρωπιάς για τον αδύναμο, τον σεβασμό στους απόμαχους  της εργασίας, την πατρίδα χωρίς ξένα αφεντικά και μια εκπαίδευση εξίσου  προσβάσιμη σε όλους!

Όταν το πλοίο δεν  ξέρει πού πάει, κανένας άνεμος δεν είναι ούριος!

 

Αν όλα όσα συμβαίνουν  γύρω μας, μας φαίνονται κινέζικα, μάλλον κάνουμε λάθος. Εάν έχουμε το θάρρος να  κοιτάξουμε πίσω μας, θα δούμε πρώτα τις ευθύνες τις δικές μας και μετά θα  μοιράσουμε ευθύνες στο πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που εμείς όμως με την ψήφο  μας στηρίξαμε!

  Υπήρξε ενδοτισμός στον κύριο στόχο που ήταν η οικονομία, με τη μέθοδο της καταστροφής  της πρωτογενούς παραγωγής (γεωργία – κτηνοτροφία), την πλήρη αποβιομηχάνιση με  το κλείσιμο επιχειρήσεων μέσω απεργιακής λαίλαπας και το τέλμα του δανεισμού από  το 1981.

  Υπήρξε ενδοτισμός στον εναγκαλισμό της εξουσίας με τη σάπια (απο)πληροφόρηση  συγκεκριμένων ΜΜΕ, τα οποία με την διαστρέβλωση, παραποίηση ή γελιοποίηση,  “περνούσαν” την άποψη του “συστήματος” για την Ελλάδα που έχουμε σήμερα.

  Υπήρξε οργανωμένο έγκλημα στην κάλυψη της διαφθοράς, της τρομοκρατίας, της εισβολής των  λαθρομεταναστών.

  Υπήρξε ενδοτισμός για να φτάσουμε στη διάλυση της παιδείας, την αλλοίωση της ιστορίας  με παραμύθια Ρεπούση, στην εθνική, πνευματική, οικονομική και κοινωνική  αποτελμάτωση.

  Υπήρξε ενδοτισμός έναντι των Τούρκων, των Σκοπιανών, των Ιμίων και καταπίναμε αμάσητο  το παραμύθι περί “ελληνοτουρκικής φιλίας”.

Γνωρίζουν καλά οι  επίγονοι του Γκέμπελς πως η αρχή της προπαγάνδας είναι μια αλήθεια καλυμμένη με  πολλά ψέματα! Όπως πρέπει να τονίσουμε και το σημείο εκείνο του ελληνικού συντάγματος που  αναφέρει, πως οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, αλλά ξεχνάν να  προσθέσουν… «πλην της τσέπης». Από την τσέπη ξεκινούν όλα τα κακά!

  Πρέπει επίσης να  παραδεχτούμε πως όλα αυτά τα χρόνια, βολευτήκαμε με τα “εύκολα” και όπως άδει ο  Κ. Χατζής: «κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δεν  βαριέσαι αδερφέ!»

  Δεν φταίνε για το  χάλι μας αποκλειστικά οι ξένοι, που αυτοί, τη δουλειά τους κάνουν και την κάνουν  καλά. Να δούμε όμως τι κάναμε εμείς για να αποτρέψουμε αυτούς «να μην μας την  κάνουν». Λένε, πως όταν αισθάνεσαι σαν σκουλήκι, μην παραπονιέσαι που  κάποιοι σε πατούν . Αν ο γιαλός δεν είναι στραβός, τότε εμείς στραβά  περπατάμε και πρέπει να ψάξουμε την αιτία. Από τη φύση του ο αετός, είναι το  πουλί που πετάει πιο ψηλά από όλα τα άλλα πουλιά, αλλά συμβαίνει εδώ το  παράξενο, ο γυμνοσάλιαγκας γλείφοντας και σέρνοντας φτάνει να ξεπερνάει σε ύψος  τον αετό!

  Γνωρίζοντας αυτά τα  “παράξενα”, έπρεπε να ξέρουμε πως καλές οι διεθνείς συνθήκες και το διεθνές  δίκαιο, αλλά αυτό που υπερίσχυε σχεδόν πάντοτε, ήταν το δίκαιο του ισχυρού… και  η Ελλάδα σήμερα  είναι πολύ αδύναμη!

  Ας παρακολουθήσουμε  τι λέει ο Θουκυδίδης στο διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους και πόσο ισχυρό  ήταν πάντοτε το δίκαιο του ισχυρού… «κατά τη συζήτηση  των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου υπάρχει ίση  δύναμη προς επιβολή αυτού…».

  Είναι γνωστό στους  αιώνες πως ο δυνατός διεκδικεί  και ο αδύναμος υποχωρεί. Ο Θουκυδίδης γι’  αυτό συνεχίζει: «Δεν κατηγορώ εκείνους που επιδιώκουν  να επεκτείνουν την κυριαρχία τους, αλλά εκείνους που είναι πρόθυμοι να  υποταχτούν».

  Χαρακτηριστική η  κατά Θουκυδίδη ιστορία με τους Αθηναίους και τους Μηλίους, όταν τους εκβιάζουν  να μπουν στην Αθηναϊκή συμμαχία. Μετά την επιμονή των Μηλίων για ουδετερότητα,  οι Αθηναίοι πιο ισχυροί, τους πολιορκούν, τους νικούν και για παραδειγματισμό  τους σφάζουν. «Εμείς λένε οι  Αθηναίοι δεν θα μιλήσουμε με ωραίες φράσεις, αφού ξέρετε και ξέρουμε ότι κατά  την κρίση των ανθρώπων, το δίκαιο λογαριάζεται όταν  υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του και ότι όταν αυτό δεν συμβαίνει, οι  ισχυροί επιβάλλουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι παραχωρούν  ό,τι τους επιβάλλει η αδυναμία τους».

  Μας φαίνεται κυνική  η απάντησή τους; Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα. Αυτό βίωσαν οι Παλαιστίνιοι,  η Κύπρος, η πρώην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, η Λιβύη και έρχεται η σειρά της Συρίας  και του Ιράν. Για να αντισταθεί ένα κράτος στις ορέξεις κάποιων, πρέπει να είναι  ισχυρό. Στον αδύναμο επιβάλλεται το δίκαιο του ισχυρότερου και στην Ελλάδα αυτό  ετοιμάζεται με “Ρήτρα Μνημονίου”, το «Βρετανικό δίκαιο». Ευχή και κατάρα ο  ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (πετρέλαιο-Φ.Α.), και κανείς δεν θα μας σώσει, αν  εμείς δε θέλουμε να σωθούμε!

  Όταν εμείς οι ίδιοι  έχουμε βάλει πλάτη στην καταστροφή της οικονομίας, καταστρέφοντας γεωκτηνοτροφία  και βιομηχανική παραγωγή, “αδυνατίσαμε” την στρατιωτική μας δύναμη, δεν  ανακηρύσσουμε ΑΟΖ και δεν κάνουμε γεωτρήσεις (ούτε και έρευνες) στην  υφαλοκρηπίδα μας ή στα χερσαία μας εδάφη, γιατί να φταίνε οι ξένοι; Αυτοί καλά  κάνουν και τα θέλουν όλα, όταν εμείς είμαστε πρόθυμοι παραχωρήσουμε  γη και  ύδωρ!

  Το τέλος του  παραμυθιού αναφέρεται στην  πτώχευση της Ελλάδας και ακολουθεί η πτώχευση των  πολιτών με το νέο Μνημόνιο. Η Ελλάδα έχει καταντήσει   χώρος για μοίρασμα των λαφύρων, όπως πετρέλαιο-Φ.Α.-Νερό-Ενέργεια !

  Δίχως πόλεμο και  δικό της αίμα , η Γερμανία, ως απόλυτος κατακτητής τα θέλει όλα, τα θέλει τώρα  και αυτό χωρίς να χάσει ούτε έναν στρατιώτη της. Αν δεν αλλάξει η Ελλάδα  γεωστρατηγική πορεία και πολιτική κατεύθυνση, αν δεν υπάρξει λαϊκή αντίδραση από  τα κάτω χωρίς καθοδήγηση, το παραμύθι η “η ωραία Ελλάς” κατεβάζει αυλαία!

Χωρίς  νέους, πατρίδα δίχως όραμα και μέλλον!

 

Έτσι τα  έφερε η μοίρα, να αποχτήσουμε κυβέρνηση με προσυμφωνημένη διάρκεια ζωής και  συγκεκριμένη αποστολή. Μπορεί κάποιοι να εξυφαίνουν σενάρια παράτασης του βίου  της, αλλά αυτό θα ήταν εκτροπή, δυναμίτης κατά ομαλών πολιτικών εξελίξεων. Οι  επόμενες εκλογές θα είναι καθοριστικές για το τί θέλουμε κι αυτό θα εκφραστεί  μέσα από την ψήφο του λαού.

Οι  εκλογές θα δείξουν την υπευθυνότητα του πολιτικού κόσμου και αν αυτά που θα πουν  προεκλογικά, θα είναι δέσμευση για την μετεκλογική τους πορεία. Εδώ που έχουν  οδηγηθεί τα πράγματα, μόνον με αλήθειες μπορούμε να προχωρήσουμε και με δεδομένο  πως άλλα ψέματα δεν χωράνε, πρέπει το ίδιο το “σύστημα” να αποβάλει από τις  τάξεις του διεφθαρμένους και ανίκανους. Επιτέλους η Βουλή να σταματήσει να (απο)δέχεται  υλικά χωματερής και κάθε επίδοξο ανεπάγγελτο που ονειρεύεται στέγη για να  βο(υ)λευτεί! Μαζί δεν τα φάγαμε κι αυτό φαίνεται αφ’ ενός από τις περιουσίες που  έχουν οι “έχοντες” και αφ’ ετέρου, από τις καταθέσεις των Ελλήνων βο(υ)λευτών  στις ελβετικές τράπεζες. Είναι ζήτημα αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου το  άνοιγμα των βο(υ)λευτικών τραπεζικών τους λογαριασμών, όπως και η διαφάνεια του  “πόθεν έσχες” των πολιτικών.

Όταν ο  πρώην καγκελάριος Χέλμοντ Σμιθ ρωτήθηκε για τον εχθρό της κρίσης, απάντησε πως  «ο εχθρός δεν έχει καθοριστεί… πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να δώσουμε  εσωτερικές μάχες, οι τραπεζίτες και οι δημοσιογράφοι πρέπει να αλλάξουν ρότα,  όπως οι πολιτικοί … οι Γερμανοί έχουν πολλή βρωμιά στα χέρια τους από το 1933  έως το 1945 για να μεγαλοπιάνονται».

Τελικά το  πρόβλημα δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά το έγραφε η μοίρα της να καταστεί πειραματόζωο  της Ευρώπης. Ζητούμενο είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης και το θεωρούμενο  ως δεδομένο, με την παράδοση μέρους της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, δίχως να  λαμβάνονται υπ’ όψιν ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Δημιουργείται μια Ε.Ε. όπου  διαμορφώνονται διαφορετικοί κόσμοι. Όσον αφορά την Ελλάδα, όσες δόσεις και να  πάρουμε, απλά θα πληρώνουμε τοκοχρεολύσια και δάνεια. Δεν περισσεύουν χρήματα  για ανάπτυξη και δεν λύνεται κανένα πρόβλημα.

Άνθρωπος-ανάπτυξη-ανεργία δεν είναι στις προτεραιότητες του ”συστήματος”. Οδηγούμαστε σε  αύξηση φόρων, διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, της δημόσιας υγείας και παιδείας  και στην περαιτέρω μείωση μισθών-συντάξεων. Η ύφεση είναι αυτή που θα  δώσει ρεσιτάλ τη νέα χρονιά, με την ανεργία να δηλώνει παρούσα,  ψηλώνοντας κι άλλο. Ανησυχητικό που τα λουκέτα πνίγουν τον μικρομεσαίο και πιο  ανησυχητικό οι  ”μετρήσεις” να δείχνουν έξι στους δέκα νέους να θέλουν να φύγουν  στο εξωτερικό!

Όλα στην  ελεύθερη αγορά στημένα και κάλπικα. Όλα να αγοράζονται και να πουλιούνται με  ευτελές τίμημα. Στο ΕΘΝΟΣ (10-3-2011) διαβάζουμε: «φάμπρικα διδακτορικών έναντι  8000 €. Όργιο με πλαστούς τίτλους για επιλογή δ/ντών στα σχολεία. Υποψήφιοι δ/ντές  που δεν γνωρίζουν αγγλικά έχουν μεταπτυχιακά από Βρετανικά ιδρύματα». Μπορεί  όμως με τέτοιους ”τίτλους σπουδών” να γεμίζουν κάποιοι τα βιογραφικά τους,  διεκδικώντας θέση υποψήφιου βουλευτή;  Όλα πιθανά στον τόπο όπου ανθεί η φαιδρά  πορτοκαλέα!

Με την  από ετών ακολουθούμενη πολιτική, έχουμε γίνει χώρα με τεράστιο δημογραφικό  πρόβλημα. Μία χώρα δίχως εθνικό όραμα. Αντί να επιδοτείται η νέα οικογένεια,  κάνουν το παν για ό,τι αντίθετο. Τα νέα παιδιά σπουδάζουν, αλλά δε βρίσκουν  εργασία. Κάτι που είναι τροχοπέδη ακόμα και στη σκέψη για οικογένεια.  Αναγκάζονται να μένουν με την πατρική οικογένεια συντηρούμενοι από τους γονείς  τους, ή να μεταναστεύσουν. Όταν όμως ένα κράτος απαξιώνει τους νέους καθιστώντας  τους άνεργους, τους αναγκάζει να φύγουν στο εξωτερικό και αδειάζει η χώρα από  ό,τι καλύτερο και δυναμικότερο έχει. Η χώρα γερνάει, συρρικνώνεται, χάνεται,  σβήνει. Μένει να δούμε αν το πολιτικό σύστημα θέλει πολιτικάντες ή  πολιτικούς και όλοι να κατανοήσουμε πως είμαστε υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει.

ΑΝ συνεχίσουμε  να στηρίζουμε τους κολαούζους αυτών που μας δάνεισαν, αφού πρώτα υποθήκευσαν το  μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας… ΑΝ πιστεύουμε ακόμα σε αυτή την  Ε.Ε., που ενώ δημιουργήθηκε ως Ευρώπη των λαών, κατάντησε Ευρώπη των  παγκοσμιοποιημένων αγορών… τότε έχουμε αποδεχτεί τα τετελεσμένα!

ΑΝ όχι, πρέπει ο πολίτης να γυρίσει στις ρίζες του. Να ξαναγίνει  εκλογέας, δηλαδή ενεργός πολίτης και να εκλέγει συνειδητά. Να φύγει από τη στάνη, να μην είναι άλλο ψηφοφόρος, άβουλο πρόβατο στο μαντρί. Οι εκλογείς σκέφτονται πριν αγοράσουν, ενώ οι ψηφοφόροι είναι οι  “εύκολοι“ που πουλάνε έναντι αμοιβής, (παρα)δίδοντας εξουσία σε  τυχάρπαστους.

“Αιτία  ελομένου. Θεός αναίτιος“.  (Η Ευθύνη ανήκει σε αυτόν που εκλέγει. Ο Θεός είναι αναίτιος).  ΠΛΑΤΩΝ-“ΠΟΛΙΤΕΙΑ“.

ΠΑΖΑΡΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΕ  ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ!

 

«Ο Ιταλός πρεσβευτής  την 03.00 δια διακοινώσεώς του προς την Ελληνικήν  κυβέρνησιν, εζήτησε να  εισέλθωσι σήμερον, την 6^ην πρωινήν τα Ιταλικά στρατεύματα εις το  ημέτερον έδαφος και ότι εν περιπτώσει αρνήσεως θα εισέλθωσι δια της βίας. Η  κυβέρνησις απέρριψε την αίτησην ταύτην του Ιταλού πρεσβευτή και διατάσσει  αντίστασιν μέχρις εσχάτων.»

Ξημέρωνε η 28^η Οκτ. 1940 όταν γράφτηκε αυτή η ανακοίνωση. Ήταν έξι μήνες παρά μία ημέρα από  τότε και ακριβώς τρείς εβδομάδες παρά λίγες ώρες από την Γερμανική επίθεση της 6^ης Απρ. 1944, στις 10.30 το πρωί της 27^ης Απρίλη 1941, όταν στην εν  Αθήναις έπαυλη Θών, σε ένα καφενείο, πάνω σε ένα μαρμάρινο τραπεζάκι,  υπογράφτηκε το πρωτόκολλο παράδοση της πόλης.

Πέρασαν περίπου 70  χρόνια από τότε, όταν το Γ’ Ράιχ σάρωνε την Ελλάδα σκορπίζοντας φωτιά και  καταστροφή. Πέρασαν άλλα πολλά και δύσκολα χρόνια με εμφύλιες συγκρούσεις,  μετανάστευση και οικονομική ανασυγκρότηση, για να γίνει η ΕΛΛΑΣ δυνατή και  κυρίαρχη.

Κάποιο κακό μάτι  όμως, μετά την πρώτη γεώτρηση πετρελαίου το 1973 με τον «ΠΡΙΝΟ», έβαλε σημάδι  τον πλούτο που κρυβόταν στα σκοτεινά νερά του Αιγαίου. Ήταν η αρχή των  παραβιάσεων του FIR Αθηνών,  η εισβολή στην Κύπρο, τα Ίμια, το σχέδιο Ανάν, οι γκρίζες ζώνες, το «Μακεδονικό»  και τέλος, το χαοτικό ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Η «Ελληνική ανοχή»  περίεργη απέναντι στους γείτονες Τούρκους και φαίνεται όλα αυτά να μην έγιναν  μάθημα. Το Τούρκικο κράτος όμως συντεταγμένα με Ερντογάν και Νταβούτογλου,  κινείται στους ρυθμούς του Νέο-Οθωμανικού δόγματος και ενώ όλα τα κράτη και όλες οι κοινωνίες του κόσμου έχουν μνήμη και σχέδιο, εμείς  δεν έχουμε!

Όπως είπε ο Μιχ.  Χαραλαμπίδης, η Ελλάδα «προγραμμάτιζε, σκεφτόταν με βάση την συγκυρία, την  εβδομάδα, τον μήνα. Το πολύ το χρόνο». Παράδειγμα γι’ αυτό αποτελεί ο τρόπος που  λειτουργήσαμε όταν γινόταν οι σφαγές, οι εκτοπίσεις, οι γενοκτονίες και ο  τελικός ξεριζωμός από το 1908 έως το 1923 στον Πόντο!

Το «μοντέλο Ίμβρος» (Τουρκοποίηση  με αλλοίωση της δημογραφικής και εθνολογικής σύνθεσης) σχεδιάζουν οι Τούρκοι για  Κύπρο, νησιά του Αιγαίου και Δ. Θράκη. Όλα είναι ένα παζάρι συμφερόντων των ισχυρών σε βάρος μικρών κρατών. Αίμα και πετρέλαιο είναι αυτό που  χαράσσει τις διαχωριστικές γραμμές, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η ιστορία, ο  πολιτισμός, η ταυτότητα και το δίκαιο των λαών. Στο  σταυροδρόμι τους  Κύπρος-Γιουγκοσλαβία-Παλαιστίνη-Λιβύη-Λίβανος-Αίγυπτος-Ιράκ…

Η σειρά της Ελλάδας  τώρα να περπατάει ξυπόλητη «περιμένοντας τους βαρβάρους», με τους κύκλους της  βίας να ηχούν τις σάλπιγγες. Ο ήχος αυτός ήθελε έναν «σωτήρα» και έτσι αρχίζει το παραμύθι ΓΑΠ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Στις 13/9/2009 λέει ο  ΓΑΠ σε συνέντευξη τύπου: «Λεφτά υπάρχουν…» . Αυτό είναι η αρχή και στις  13/11/2009 στη Βουλή: «Η επιτήρηση περιορίζει την ανεξαρτησία. Εμείς  διεκδικούμε και θα καταφέρουμε να ορίζει ο Ελληνικός λαός την χώρα αυτή». Στις 1/12/2009 (βουλή): «Σε αυτούς που έλεγαν δεν μπορούμε, δεν γίνεται, σας  κοροϊδεύουν, που θα βρείτε τα λεφτά, λέμε… Τα βρήκαμε τα λεφτά». Στις  25/3/2010 (Βρυξέλλες): «Πάμε καλά, όσον αφορά την μείωση του ελλείμματος  φέτος…».

Η χειροβομβίδα έσκασε  στις 23/4/2010 (Καστελλόριζο): «Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους την ενεργοποίηση του μηχανισμού  στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.».

Η βόμβα έφερε ΔΝΤ με  μέτρα οικονομικής αφαίμαξης, ανεργία, λουκέτα, ύφεση, εφεδρεία… και άλλα νέα  μέτρα.  Χωρίς τόλμη χάραξης στρατηγικής συμμαχιών σε πολιτικό, αμυντικό,  οικονομικό, ενεργειακό επίπεδο και ανακήρυξη ούτε καν της νόμιμης ΑΟΖ, για να  αναδειχτούμε όπως η Κύπρος, ενεργειακός παράγων στην περιοχή.

Η Ζωή Γεωργαντά μέλος Δ.Σ. του ΕΛΣΤΑΤ καταγγέλλει αυτούς που ήθελαν να φέρουν το ΔΝΤ με  την μέθοδο διόγκωσης τεχνητά του ελλείμματος, ώστε έτσι να γίνει μονόδρομος η  προσφυγή στον αναγκαστικό δανεισμό με υποθήκευση της εθνικής κυριαρχίας.  (Παρεμπιπτόντως ο πρόεδρος του ΕΛΣΤΑΤ ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ!!!.)

Το ΟΧΙ του 1940  έκφραζε κυβέρνηση και λαό και ήταν νικηφόρο. Για το νέο ΟΧΙ στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ηχεί  σάλπιγγες ο Αργ. Μαρνέρος: «ΟΧΙ σ’ αυτούς που τύφλωσαν  τον ουρανό και κάναν τον ήλιο μας ζητιάνο. ΌΧΙ σ’ αυτούς που τραγουδούν τον πόνο  μας πάνω σε χαλασμένο πιάνο».

Με χαρακτηριστική  δηκτικότητα σχολιάζει ο Διον. Χαριτόπουλος πολιτικούς και κόμματα… «αφού  αυτοί επιζητούν την ψήφο μου, δηλ. την γνώμη μου. Όποιος σήμερα λέει πως ψηφίζει  ΠΑΣΟΚ είναι σαν να τον ρωτάς που μένει και να σου δίνει την παλιά του διεύθυνση.  ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια, μόνον κάτι αναξιόπιστοι πολιτικάντηδες που κρατιούνται  από τα σανίδια του ναυαγίου. Το ΠΑΣΟΚ πέθανε με τον Ανδρέα και χρειάζεται  επειγόντως μια νέα πολιτική δύναμη για να το αντικαταστήσει, καθώς αντιπροσώπευε  πολύ μεγάλο τμήμα του πολιτικού σώματος. Το μεγάλο  προσωπικό λάθος του Ανδρέα είναι πως όταν ήρθε στην Ελλάδα, έφερε μαζί και την  οικογένειά του. Ούτε στο μνήμα δεν θα βρει ησυχία».

Ένας λαός είναι  τελικά ό,τι ο ίδιος επιλέξει να είναι. Ή παραδίδεται αμαχητί στους αρχιτέκτονες  της διαφθοράς που του «χαρίζουν» ανεργία, λουκέτα, απόγνωση, ξεπούλημα εθνικής  κυριαρχίας και ένα πανέρι με μαύρες οχιές, ή πιστεύει ακόμα ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ  ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ και αγωνίζεται γι’ αυτό!

Κατά Αργ. Μαρνέρο… « ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ, η ΕΛΠΑ σας παρακαλεί δέστε τις ζώνες σας. Η κυβέρνηση  προτρέπει  σφίξτε τα λουριά σας. Αργά ή γρήγορα θα σας πουν σαπουνίστε τη θηλιά  σας!»

Απασφαλίστε ή  αυτοκτονήστε…  Ο δρόμος είναι χωρίς γυρισμό!

Της δικαιοσύνης ήλιε!

 

«Υπάρχει ζήτημα γερμανικών     αποζημιώσεων για τα ναζιστικά εγκλήματα την περίοδο της κατοχής, όπως και το     κατοχικό δάνειο. Οφείλουμε ακόμη χρήματα στους Έλληνες». (welt am Sonntag –      Εβδομαδιαία γερμανική εφημερίδα).

 

Η     λεηλασία ενός έθνους πάντα επίκαιρη, αλλά πιο φαρμακερή όταν οι ίδιοι      «κατακτητές» αλλάζοντας τακτική εισβάλουν τώρα «ειρηνικά» ισοπεδώνοντας τα     πάντα. Αυτό είναι που πονάει πιο πολύ και στο κάδρο ζωγραφισμένο το χρονικό     της ντροπής, με  την ευθύνη να φέρουν ελληνικές κυβερνήσεις. Όλο αυτό το     μετακατοχικό αλισβερίσι να κοντεύει 70 περίπου χρόνια, χωρίς να έχουν     διεκδικηθεί επίσημα οι νόμιμες πολεμικές αποζημιώσεις από την Γερμανία. Το     έθνος αυτό χρωστάει πολλά στους Έλληνες και πρέπει κάποιος επιτέλους να     απαιτήσει απόδοση δικαιοσύνης… Την κλεμμένη από αυτούς Ελληνική τιμή και     περιουσία!

Πριν μερικά  χρόνια, περνώντας από τον τόπο του μαρτυρίου στα ορεινά     Καλάβρυτα, είδαμε όλη την πλαγιά να φαντάζει μακάβρια όπως ήταν «φυτεμένη»      με σταυρούς. Ήταν οι εκατοντάδες εκτελεσθέντες άοπλοι Έλληνες από την φωτιά     των Γερμανών κατακτητών.

Η     Ελλάδα τελούσε υπό Γερμανική κατοχή, με την διαφορά ότι τότε οι εισβολείς     ήταν απρόσκλητοι, ενώ τώρα είναι επίσημα προσκεκλημένοι ως σωτήρες από την     εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση. Τότε τα ένοπλα στρατεύματα του Γ’ Ράιχ     εκτελούσαν εντολές κατάκτησης του δεκανέα Φύρερ, ενώ σήμερα εισβάλουν     ειρηνικά με εντολή της φράου Μέρκελ. Είναι η κυρία που ο Μπερλουσκόνι είχε     το θάρρος να αποκαλέσει «αγάμ… χονδροκόλα !»

Είναι αυτή που έχει το θράσος να αποκαλεί τους Έλληνες λαό τεμπέληδων και να     περνάει την κατάπτυστη αυτή προπαγάνδα μέσα από το Focus και τη Bild.      Μέθοδος γνωστή από τον μετρ της προπαγάνδας Χίμλερ …με το πες-πες, κάτι θα     μείνει!

Υπό κατοχή πάλι η Ελλάς     με την κατηγορία πως χρωστάει 300 δις, όταν τα λεφτά αυτά μας τα έχουν πάρει     πίσω πολλές φορές με τις εισαγωγές αυτοκινήτων, τα εξοπλιστικά προγράμματα,      τις προμήθειες, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κ.λ.π. Ενώ με την είσοδό μας στην     ΕΟΚ ήμασταν αυτάρκεις σε γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα και εξάγαμε ακόμα και     ηλεκτρικές συσκευές στη χώρα του μαύρου αετού, με την μέθοδο ΕΟΚ-ΟΝΕ-Ευρώ,      εισάγουμε ακόμα και το … γάλα της μάνας μας. Μέσα σε όλη αυτή τη θολούρα που     νοθεύει την Ελλάδα εισάγοντας «κενά δαιμόνια», πρέπει να επισημάνουμε αυτό     που ο Μαν. Γλέζος φωνάζει εδώ και χρόνια … Για τις πολεμικές αποζημιώσεις     και τα κλεψιμαίικα της κατοχής…

·                 Πολεμικές αποζημιώσεις για χιλιάδες     θανάτους και εκτελέσεις, ξεθεμελίωμα χωριών και πόλεων (Καλάβρυτα, Δίστομο     κ.λ.π.) και τους τόνους  χρυσού  που πήραν οι γερμανοί από την ΤτΕ.     

Εκτός από τον αγώνα που έδωσε και δίνει ο Μαν. Γλέζος για τις γερμανικές     αποζημιώσεις, πρέπει να γνωρίσουμε όλοι και το ντοκιμαντέρ του Άγγελου     Παπαναστασίου εκείνης της εποχής, το οποίο παρουσιάζει τις κτηνωδίες των     Ναζί εναντίον των Ελλήνων. Σε συνέντευξή της στην «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» η κόρη του     κα. Λουκία (4-6-2011), λέει πώς: «Το μνημειώδες ντοκουμέντο του Άγγελου     Παπαναστασίου, γροθιά στο στομάχι των απολογητών του εθνικοσοσιαλισμού,      προβλήθηκε στην Δίκη της Νυρεμβέργης Σεπτέμβριο 1947 για να τεκμηριώσει τα     εγκλήματα των απογόνων των Ες-Ες και της Βέρμαχτ, σε βάρος άμαχου     πληθυσμού».

Μια     ταινία μαρτυρία για τα εγκλήματα των απογόνων της φράου Μέρκελ που (όπως     συνεχίζει η κα Λουκία):     

«Ακούω τις ύβρεις και τις     λοιδορίες που εκτοξεύουν επίσημοι και ανεπίσημοι από την Γερμανία εναντίον     της Ελλάδας και εξεγείρομαι. Οργίζομαι πάρα πολύ, αφού γνωρίζω τι έχουν     κάνει οι πρόγονοί τους εναντίον της πατρίδος μου, το οποίο δεν το πλήρωσαν     και έχουν το θράσος να μιλάνε!      Αναρωτιέμαι πότε θα βρεθεί εκείνος που θα αποκαταστήσει τη μεγάλη αδικία που     έχουμε υποστεί. Τα πλάνα του πατέρα     μου «έκαψαν» τους ναζί εγκληματίες στην Νυρεμβέργη και ελπίζω η δύναμη της     φλόγας τους, της αλήθειας δηλαδή, να διατηρηθεί εσαεί».

Θα προτείναμε     αυτές οι εικόνες κατοχικής θηριωδίας να σταλούν στο περιοδικό Focus, στην     Bild και στην καγκελάριο Μέρκελ προσωπικά, για να     τους θυμίσουν την τεράστια καταστροφή που προξένησαν οι πρόγονοί τους στην     Ελλάδα. Μια αληθινή     ιστορία που δείχνει τα εγκλήματα των «πολιτισμένων» Γερμανών από εκεί που     πέρασαν!

Επίσης πρέπει να κινητοποιηθούν οι πολίτες, οι οργανώσεις και     οι διανοούμενοι, «σπρώχνοντας» και τα πολιτικά κόμματα προς αυτήν την     κατεύθυνση, να στηρίξουν, προβάλουν και απαιτήσουν όλα όσα νόμιμα δικαιούται     η Ελλάδα από την Γερμανία. Μας χρωστάνε και δεν     τους χρωστάμε ! Ας     υπάρξει φιλότιμο, τώρα που μέσα από το ΜΝΗΜΟΝΙΟ όλοι αυτοί που απαιτούν ενώ     μας χρωστούν, την ώρα  που οι Τούρκοι έχουν «καταλάβει» το Καστελόριζο, η     κυβέρνηση να καταλάβει πως δεν πρέπει να συνεχίσει να επιμένει σε μια λάθος     πολιτική που έχει φέρει κοινωνία και οικονομία στα όρια των αντοχών τους.

Επίκαιρος και προφητικός ο Χρήστος     Πασαλάρης στην Real News: «Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ήδη τελειωμένη. Αφού     εκτελέσει τις εργολαβίες της θα την απολύσουν τα ξένα αφεντικά, όπως είχαν     κάνει επί κατοχής με τον Τσολάκογλου, τον Λογοθετόπουλο και τον Ράλλη…».

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΡΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ» ΤΟΥ  ΧΑΡΡΥ (ΚΛΥΝΝ)… ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΝΤ…

 

«Γιατί  φτάσαμε ως εδώ; Γιατί χρειάζεται να πληρώσουν για το σπίτι τους ακόμα και οι  δεκάδες χιλιάδες απολυμένοι; Η απάντηση είναι απλή – φτάσαμε ως εδώ διότι δεν  μπορέσαμε να οργανωθούμε ως κράτος τα δυο τελευταία χρόνια, η κοινωνία έχασε μια  ευκαιρία, οι πολίτες έχασαν πάρα πολλά χρήματα. Κάποια στιγμή κάποιος πρέπει να  δώσει εξηγήσεις για όλα αυτά…» (Στ. Τζανάκης-ΝΕΑ, 17/8/2011))

 

Τυχαίνει πολλές φορές να γυρίζουμε πίσω  στο χρόνο και να ανακαλύπτουμε σοβαρές ομοιότητες με την εποχή μας. Μια τέτοιου  είδους ιστορία ανακαλύπτουμε στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όταν  αυτοκράτορας ήταν ο τρομερός Νέρωνας και υπουργός οικονομικών ο ελληνικής  καταγωγής Βούρος.

Το ταμείο της αυτοκρατορίας μηδενικό και  ο Νέρωνας ζητάει από τον υπουργό των οικονομικών εξηγήσεις. Ο υπουργός αντί να  μεταβεί ο ίδιος στο παλάτι, ζητάει από τον αυτοκράτορα να πάει εκείνος στην  έπαυλή του, διότι έπασχε από σοβαρή ασθένεια. Έτσι του ήταν αδύνατον να  μετακινηθεί και γι’ αυτό ζητήθηκε από τον αυτοκράτορα να τον επισκεφθεί εκείνος.

Η κουβέντα σύντομα ήρθε στο ζητούμενο,  που δεν ήταν άλλο από το «μηδενικό ταμείο» και την κακή οικονομική κατάσταση της  αυτοκρατορίας. Είπε λοιπόν ο υπουργός: «Αυτοκράτορα, εσύ έδωσες εντολή  διπλασιασμού στους μισθούς των λεγεωνάριων. Με εντολή σου αυξήσαμε κατά σειρά  τους μισθούς των πραιτοριανών, μετά των συγκλητικών και τέλος τις αποδοχές όλων  των κοινωνικών ομάδων. Αυξήσαμε επίσης τις δαπάνες στον ιππόδρομο και τις άλλες  λαϊκές εκδηλώσεις, επιβεβαιώνοντας τον «αφορισμό» για «άρτον και θεάματα»! Μετά  από τόσες σπατάλες αυτοκράτορα, το ταμείο δεν ανταποκρινόταν άλλο και είναι  φυσικό που είναι άδειο.

Ο Νέρωνας τότε ψυχρά και αποφασιστικά του  είπε: «Εμείς τους δώσαμε τόσα χρήματα και εμείς θα τους τα πάρουμε πίσω.  Εντέλλεσαι λοιπόν να βάλεις τους κατάλληλους φόρους και μέσω αυτών να  ξαναγεμίσουμε τα ταμεία της χώρας με ζεστό χρήμα!»

Αυτή η τόσο μακρινή ιστορία πόσο δεν μας  θυμίζει κοντινές-γνωστές σε  όλους μας εποχές του «Τσοβόλα δώστα όλα», τα  διακοποδάνεια και κάθε είδους δανεισμό; Σκάνδαλα χρηματιστηρίου, ομολόγων,  Ζήμενς, εξοπλιστικών προγραμμάτων, Ολυμπιακών Αγώνων με τους πραιτοριανούς στην  διαχείριση, το κλείσιμο κάθε παραγωγικής μονάδας στο εσωτερικό της χώρας για να  «παίξουν» άνετα τα «εισαγόμενα» και τόσα άλλα προς δόξαν των κάθε λογής  τοκογλύφων!

Η εποχή της μεταπολίτευσης ζωντανά  μπροστά μας και η «προφητεία» του Χάρυ Κλυνν στην μπουάτ «Διαγώνιος» με την  παράσταση «Αλλαγή και πάσης Ελλάδας» (1983), όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο «ΒΗΜΑ»  6/5/2011, να τα λέει όλα… «Αν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πως ζουν οι άλλοι μισοί,  θα ήταν και αυτοί απατεώνες. Τι να πεις για τους Έλληνες. Κάθονται δυο ολόκληρες  ώρες, για να πιουν στιγμιαίο καφέ! Στην Ελλάδα την άγνοια την λέμε ψυχραιμία.

Ο νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που  έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του και δυο  κατοστάρικα στην τσέπη του. Τα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο  Έλληνας, είναι πως θα χάσει δέκα κιλά και που θα βρει πάρκινγκ.

Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα  κυκλοφορούμε όλοι, για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και ποιος όχι. Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε  κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες  σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών,  κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε  είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα  υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη και ένας λαός στα όρια της οικονομικής και  της ηθικής εξαθλίωσης».

Ωσαννά … και όπως θα έλεγε ο Χάρρυ  Κλυνν μέσα από τον ομώνυμο δίσκο του… ΜΑΛΑΚΑ πιο μαλακά  !

ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ  ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

 

          Έθνος  ανάδελφον η Ελλάς, με το ανάλογο ειδικό βάρος λόγω της γεωπολιτικής της θέσης  και με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το «ενεργειακό» ζητούμενο που κρύβεται στα βαθιά  νερά του Αιγαίου και του Ιονίου ήρθε η ώρα να δρομολογηθεί άμεσα προς  συγκεκριμένη κατεύθυνση.

            Σίγουρα  δεν είμαστε η χειρότερη από τις χώρες της Ε.Ε. όπως θέλουν να μας παρουσιάζουν,  αλλά αυτοί που διαχρονικά δημιούργησαν το πρόβλημα με το δημόσιο χρέος, αυτοί  που φέραν τους επιτηρητές του ΔΝΤ για να διευθετήσουν τις διαφορές, μάλλον δεν  το κάναν από αγάπη προς την πατρίδα!

            Η ιστορία  καταγράφει πως οι «πολυεθνικές» είναι αυτές που έφεραν την αλλαγή καθεστώτων στο  Ιράκ του Σαντάμ, την αναταραχή στην Αίγυπτο, προγραμματίζουν τη Συρία και το  Λίβανο, ενώ στη Λιβύη του Καντάφι όλα έχουν τελειώσει! Ποιος έχει τώρα σειρά;

            Μέσα σε  μια διαμορφούμενη παγκόσμια κοινωνία των πολυεθνικών, η μοναδική ορθόδοξη Ελλάς  της Ε.Ε. έπρεπε να αποτελέσει το μαύρο πρόβατο, να διαπομπευτεί, να γονατίσει  οικονομικά, πολιτικά και πολιτισμικά!

            Στην  Ελλάδα, η γρήγορη ένταξη στην ΕΟΚ έγινε χωρίς σχεδιασμό, για να επιφέρει  συνθήκες σοκ! Η ΟΝΕ και το ευρώ κατέστρεψαν βασικούς πυλώνες της οικονομίας  (μικρομεσαίες επιχειρήσεις), αποβιομηχάνιση, πτώση εξαγωγών, μείωση  αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής, με περιθωριοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Το  τελικό χτύπημα έδωσαν οι μετανάστες, με αλλοίωση της εσωτερικής αγοράς, την  ανεργία και την πλήρη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Τελικό στάδιο που τώρα  υλοποιείται, είναι ο φόβος της χρεοκοπίας με την πάταξη των τελευταίων  αντιστάσεων του ελληνικού λαού.

            «Η αλήθεια είναι ότι έχουμε απαξιώσει την Ελλάδα. Έχουμε  απαξιώσει φυσικούς πόρους και πλούτο. Γιατί ως χώρα διαθέτουμε τεράστιο πλούτο,  αλλά και δυνατότητες που τόσο χρόνια αφήναμε ανεκμετάλλευτες». (Γ.Α. Παπανδρέου,  στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικου Επιμελητηρίου Νοεμ. 2009).

            Ζούμε  στην εποχή του ανεξέλεγκτου παραλογισμού, που ενώ αναγνωρίζουμε πως η χώρα μας  διαθέτει τεράστιο φυσικό πλούτο και θα μπορούσε να έχει έσοδα εκατοντάδων  εκατομμυρίων … τα υποθηκεύουμε όλα με «συμβάσεις» ΔΝΤ και παραχωρούμε τα πάντα  στους ξένους. Όσα δεν μπόρεσε να πετύχει ο δεκανέας της Βέρμαχτ Αδόλφος κατά τον  2^ο παγκόσμιο πόλεμο, τους τα παραχωρούνε τώρα αμαχητί εκλεγμένες  κυβερνήσεις!!!

            Οι φίλοι  μας ευρωπαίοι και υπερατλαντικοί σύμμαχοι που τώρα μας «μαλώνουν» για τις  «σπατάλες», είναι μέρος του προβλήματος. Τα χρήματα του χρέους της χώρας απλά  πέρασαν από τα εσωτερικά μας σύνορα, αλλά δε μείναν εδώ. Οι ίδιοι που μας τα  δίνουν, είναι αυτοί που τα ξαναπαίρνουν με τα οπλικά συστήματα, τα υποβρύχια, τα  αυτοκίνητα, τους Ολυμπιακούς αγώνες και κάθε είδους εξαγωγές στη χώρα μας. Έτσι  λεηλατήθηκαν όλα τα μικρά κράτη και τώρα με το μπαμπούλα της πτώχευσης  επιχειρείται η πλήρης λεηλασία του φυσικού τους πλούτου.

            Όταν η  Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΟΚ είχε τεράστια εθνική περιουσία, ήταν αυτάρκης σε  γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα κι έκανε εξαγωγές ηλεκτρικών συσκευών ακόμα και στη  Γερμανία. Λειτουργούσαν εταιρείες μεγάλες όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΠΕ,  Εθνική Τράπεζα, Ολυμπιακή, ΜΙΝΙΟΝ, ΧΡΩΠΕΙ, κλπ.

            Με την  είσοδο στην ΕΟΚ, την ΟΝΕ και το Ευρώ, η Ελλάδα βρέθηκε να χρωστά, οι βιομηχανίες  που είχε έκλεισαν, ο ΟΤΕ και το αεροδρόμιο έγιναν γερμανικά, ακολουθούν ΔΕΗ,  τουρισμός και η διαφθορά «παίζει» σε πρώτο πλάνο.

            Μας  δημιούργησαν για χρόνια συνθήκες εικονικής πραγματικότητας με διακοποδάνεια,  εύκολο πλουτισμό μέσω του χρηματιστηρίου και μας έκαναν να πιστέψουμε πως  μπορούμε να ζούμε με δανεικά χωρίς να παράγουμε. Ξεχάσαμε έτσι την πραγματική  μας ιστορία, που έλεγε πως αυτή η χώρα έχει γύρω της πολλούς μνηστήρες που  θέλουν την πλούσια προίκα της. Ξεχαστήκαμε και αποκοιμηθήκαμε στο γλυκό  νανούρισμα της σειρήνας με το εύκολο χρήμα και τα ψεύτικα λόγια των πολιτικών  ηγεσιών.

            Η Ελλάδα  από πάντα ήταν ένα από τα πιο ακριβά «φιλέτα» στον κόσμο. Ένα πανάκριβο οικόπεδο  στα νερά του Αιγαίου, ανεκμετάλλευτο ακόμα και η κατάσταση που δημιούργησαν  τεχνητά, με το ΔΝΤ τώρα ως εκτελεστικό όργανο εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Μια Ελλάδα  εγκλωβισμένη στα πολλαπλά οικονομικά  προβλήματα είναι ανίσχυρη να αντιδράσει και να αξιοποιήσει από μόνη της τον  ορυκτό πλούτο που διαθέτει.

            Με  δεδομένη την ανακατανομή των συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή της  Νοτιοανατολικής Μεσογείου, όλα δείχνουν την προσπάθεια ελέγχου των Βαλκανικών  ενεργειακών δρόμων. Ελλάδα και Κύπρος είναι στο δρόμο τους. Εθνικός σχεδιασμός  άραγε υπάρχει, όταν το σύστημα της μεταπολίτευσης μας αποδυνάμωσε οικονομικά,  στρατιωτικά, κοινωνικά και πόση αλήθεια να κρύβει ο προβληματισμός, πως το  πρόβλημα της χώρας δεν είναι απλά οικονομικό … είναι ηθικό και πολιτικό!

Aθόρυβες  εξουσίες ..!

 

Όσα συμβαίνουν σήμερα σίγουρα δεν αρέσουν  σε κανέναν, αλλά δεν είναι τωρινά αυτά που μας βρήκαν. Είναι πράγματα που  φτιάξαμε εμείς με τις πράξεις μας, σφραγίζοντάς τα με την ψήφο μας.

Βέβαια στη λέξη «ψήφος» χωράει πολλή  κουβέντα, διότι η δημοκρατία, έτσι όπως τα πράγματα εξελίσσονται, μοιάζει με  ψευδαίσθηση. Οι πολίτες από συνήθεια ίσως μπορεί να συνεχίζουν να ψηφίζουν, αλλά  αυτό με τα σημερινά δεδομένα μάλλον είναι κενό περιεχομένου .

Ας «ανοίξουμε» όμως την ιστορία και ας  δούμε τα γεγονότα χωρίς κουρτίνες. Με την ψήφο του ο πολίτης εκλέγει  πρωθυπουργό, βουλευτές, πρόεδρο Δημοκρατίας. Θεωρητικά η κυβέρνηση αποφασίζει  για τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, αλλά στην πράξη οι αντιπρόσωποι του  πολίτη δεν έχουν ουσιαστική εξουσία. Η οικονομική ολιγαρχία είναι αυτή που  αποφασίζει και αυτή είναι πραγματικά η δύναμη των πολυεθνικών, που ειδικά σήμερα  είναι πανίσχυρη. Μια δύναμη μηχανισμός εξουσίας, που ταυτόχρονα ελέγχει τις  λαϊκές μάζες μέσω των εκλογών.

Προφητικός ο Μ.Α.Ρότσιλντ αρχές του  20^ου αιώνα: «Δώστε τον έλεγχο του νομίσματος  ενός έθνους και μου είναι αδιάφορο ποιος θα κάνει τους νόμους».

Έπρεπε να έρθει το ΔΝΤ για να καταλάβουμε  πώς οι εθνικές κυβερνήσεις είναι απλά διεκπεραιωτές άνωθεν εντολών; Προς τι και  οι εκλογές, όταν ο Όλι Ρέν θα μπορούσε να μας ευχηθεί «καλό κουράγιο» και χωρίς  αυτές; Ίσως το «σύστημα» να χρειάζεται τις εκλογές για να νομιμοποιείται βάσει  των διατάξεων του Συντάγματος και να κατοχυρώνονται νόμιμα οι συντάξεις των  «πατέρων του έθνους»!

Όπως είχε προβλέψει χρόνια πριν ο  Τζ. Όργουελ στο έργο του «1984», οι κυρίαρχοι θα είναι  «οι λίγοι » και οι «πολλοί» τα εκτελεστικά τους όργανα.

Τώρα που άρχισε να κάθεται ο κουρνιαχτός,  φαίνεται πιο καθαρά το παιχνίδι και ποιοι είναι οι κυρίαρχοι του συστήματος…  ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας  και Ανάπτυξης, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, G8,  ΝΑΤΟ κλπ.

Αυτοί είναι οι εξουσιαστές, λειτουργούν  στο παρασκήνιο, δεν έχουν ανάγκη εκλογής με κάλπες, ελέγχουν όμως και είναι οι  βασικοί χρηματοδότες πολιτικών κομμάτων. Μια κοινωνία στρατόπεδο συγκέντρωσης,  που νομίζει πως είναι ελεύθερη… αλλά δεν είναι! Την δουλειά αυτή για να στρωθεί  το χαλί εκτελούν θαυμάσια τα ΜΜΕ με την πλύση εγκεφάλου για ό,τι «πληρωμένο»  έχουν αναλάβει!

Μπορούμε να ξεχωρίσουμε στο χρόνο  περίεργες συμπτώσεις, όπως αυτήν της πτώσης των δίδυμων πύργων στις ΗΠΑ, για να  περάσει ανώδυνα η προπαγάνδα του φόβου για την τρομοκρατία στις μάζες, με στόχο  την αποδοχή του παγκόσμιου αστυνομικού κράτους!

Όσο για τις «ανυπάκουες» κυβερνήσεις  αναλαμβάνουν οι «οικονομικοί δολοφόνοι» και ένας από αυτούς, ο Τζόν Πέρκινς, σε  συνέντευξή του στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» λέει πως αυτές «είτε τις δωροδοκούσαν είτε  τις προειδοποιούσαν για συνέπειες … πώς οι σημαντικοί πολιτικοί ανά τον κόσμο  είναι εξαιρετικά ευάλωτοι. Με σφαίρα ή με … Μόνικα. Πως δεν έχει καμιά αμφιβολία  πώς η Ελλάδα έχει πέσει θύμα οικονομικών δολοφόνων ». Για τα τελευταία  γεγονότα στην Λιβύη του Καντάφι λέει πως «ο Καντάφι προσπαθούσε να πείσει τις  Αφρικανικές χώρες να ιδρύσουν ένα παναφρικανικό νόμισμα, το «χρυσό δηνάριο» και  να πουλάνε πετρέλαιο σε αυτό το νόμισμα αντί του δολαρίου. Κάτι ανάλογο έγινε με  τον πόλεμο στον Σαντάμ, ο οποίος ήθελε να πουλάει το πετρέλαιο σε άλλο νόμισμα».

Για την ιστορία αναφέρουμε πως από το  1945 στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου χρησιμοποιούνταν το δολάριο και οι  Αμερικανοί κατάφεραν να είναι όλα τα νομίσματα εξαρτημένα από αυτούς.

Δολάριο και πετρέλαιο έχουν άμεση σύνδεση  και οι «κρίσεις» πετρελαίου άμεση σχέση με αυτό. Στη Λιβύη, αφού ο Καντάφι ήταν  το πρόβλημα, «εφευρέθηκαν αντάρτες» να τον ανατρέψουν και έτσι το δολάριο θα  παραμείνει κυρίαρχο (alithinapsemata. wordpress. com).

Υπάρχουν όμως και δυνάμεις που δεν  ελέγχονται και τις εντοπίζουμε στη Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή, Αφρική, κ.λ.π.  (Βενεζουέλα, Βολιβία, Εκουαδόρ, Αργεντινή, κ.λ.π.). Αν θα τα καταφέρουν, ο  χρόνος θα δείξει.

Εν κατακλείδι …οι λαοί για να ξεφύγουν  από τον δρόμο των εξουσιαστών πρέπει να στηρίξουν ηγέτες που θα αντισταθούν και  θα αναπτύξουν συμμαχίες με χώρες που οι λαοί θα μπορούν και θα θέλουν να  αντισταθούν.

Ας κλείσουμε με τον κατά Λεωνίδα Κύρκο  «αφορισμό», όπου σωτηρία θα υπάρξει «αν βρεθεί ένα εθνικό όραμα. Τα μνημόνια από  μόνα τους δεν σε σώζουν. Χρειάζεται να σηκωθεί το Έθνος. Αλλά ποιος θα το  σηκώσει;».

 

ΠΑΖΑΡΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΕ  ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ!

 

«Ο Ιταλός πρεσβευτής  την 03.00 δια διακοινώσεώς του προς την Ελληνικήν  κυβέρνησιν, εζήτησε να  εισέλθωσι σήμερον, την 6^ην πρωινήν τα Ιταλικά στρατεύματα εις το  ημέτερον έδαφος και ότι εν περιπτώσει αρνήσεως θα εισέλθωσι δια της βίας. Η  κυβέρνησις απέρριψε την αίτησην ταύτην του Ιταλού πρεσβευτή και διατάσσει  αντίστασιν μέχρις εσχάτων.»

Ξημέρωνε η 28^η Οκτ. 1940 όταν γράφτηκε αυτή η ανακοίνωση. Ήταν έξι μήνες παρά μία ημέρα από  τότε και ακριβώς τρείς εβδομάδες παρά λίγες ώρες από την Γερμανική επίθεση της 6^ης Απρ. 1944, στις 10.30 το πρωί της 27^ης Απρίλη 1941, όταν στην εν  Αθήναις έπαυλη Θών, σε ένα καφενείο, πάνω σε ένα μαρμάρινο τραπεζάκι,  υπογράφτηκε το πρωτόκολλο παράδοση της πόλης.

Πέρασαν περίπου 70  χρόνια από τότε, όταν το Γ’ Ράιχ σάρωνε την Ελλάδα σκορπίζοντας φωτιά και  καταστροφή. Πέρασαν άλλα πολλά και δύσκολα χρόνια με εμφύλιες συγκρούσεις,  μετανάστευση και οικονομική ανασυγκρότηση, για να γίνει η ΕΛΛΑΣ δυνατή και  κυρίαρχη.

Κάποιο κακό μάτι  όμως, μετά την πρώτη γεώτρηση πετρελαίου το 1973 με τον «ΠΡΙΝΟ», έβαλε σημάδι  τον πλούτο που κρυβόταν στα σκοτεινά νερά του Αιγαίου. Ήταν η αρχή των  παραβιάσεων του FIR Αθηνών,  η εισβολή στην Κύπρο, τα Ίμια, το σχέδιο Ανάν, οι γκρίζες ζώνες, το «Μακεδονικό»  και τέλος, το χαοτικό ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Η «Ελληνική ανοχή»  περίεργη απέναντι στους γείτονες Τούρκους και φαίνεται όλα αυτά να μην έγιναν  μάθημα. Το Τούρκικο κράτος όμως συντεταγμένα με Ερντογάν και Νταβούτογλου,  κινείται στους ρυθμούς του Νέο-Οθωμανικού δόγματος και ενώ όλα τα κράτη και όλες οι κοινωνίες του κόσμου έχουν μνήμη και σχέδιο, εμείς  δεν έχουμε!

Όπως είπε ο Μιχ.  Χαραλαμπίδης, η Ελλάδα «προγραμμάτιζε, σκεφτόταν με βάση την συγκυρία, την  εβδομάδα, τον μήνα. Το πολύ το χρόνο». Παράδειγμα γι’ αυτό αποτελεί ο τρόπος που  λειτουργήσαμε όταν γινόταν οι σφαγές, οι εκτοπίσεις, οι γενοκτονίες και ο  τελικός ξεριζωμός από το 1908 έως το 1923 στον Πόντο!

Το «μοντέλο Ίμβρος» (Τουρκοποίηση  με αλλοίωση της δημογραφικής και εθνολογικής σύνθεσης) σχεδιάζουν οι Τούρκοι για  Κύπρο, νησιά του Αιγαίου και Δ. Θράκη. Όλα είναι ένα παζάρι συμφερόντων των ισχυρών σε βάρος μικρών κρατών. Αίμα και πετρέλαιο είναι αυτό που  χαράσσει τις διαχωριστικές γραμμές, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η ιστορία, ο  πολιτισμός, η ταυτότητα και το δίκαιο των λαών. Στο  σταυροδρόμι τους  Κύπρος-Γιουγκοσλαβία-Παλαιστίνη-Λιβύη-Λίβανος-Αίγυπτος-Ιράκ…

Η σειρά της Ελλάδας  τώρα να περπατάει ξυπόλητη «περιμένοντας τους βαρβάρους», με τους κύκλους της  βίας να ηχούν τις σάλπιγγες. Ο ήχος αυτός ήθελε έναν «σωτήρα» και έτσι αρχίζει το παραμύθι ΓΑΠ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Στις 13/9/2009 λέει ο  ΓΑΠ σε συνέντευξη τύπου: «Λεφτά υπάρχουν…» . Αυτό είναι η αρχή και στις  13/11/2009 στη Βουλή: «Η επιτήρηση περιορίζει την ανεξαρτησία. Εμείς  διεκδικούμε και θα καταφέρουμε να ορίζει ο Ελληνικός λαός την χώρα αυτή». Στις 1/12/2009 (βουλή): «Σε αυτούς που έλεγαν δεν μπορούμε, δεν γίνεται, σας  κοροϊδεύουν, που θα βρείτε τα λεφτά, λέμε… Τα βρήκαμε τα λεφτά». Στις  25/3/2010 (Βρυξέλλες): «Πάμε καλά, όσον αφορά την μείωση του ελλείμματος  φέτος…».

Η χειροβομβίδα έσκασε  στις 23/4/2010 (Καστελλόριζο): «Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους την ενεργοποίηση του μηχανισμού  στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.».

Η βόμβα έφερε ΔΝΤ με  μέτρα οικονομικής αφαίμαξης, ανεργία, λουκέτα, ύφεση, εφεδρεία… και άλλα νέα  μέτρα.  Χωρίς τόλμη χάραξης στρατηγικής συμμαχιών σε πολιτικό, αμυντικό,  οικονομικό, ενεργειακό επίπεδο και ανακήρυξη ούτε καν της νόμιμης ΑΟΖ, για να  αναδειχτούμε όπως η Κύπρος, ενεργειακός παράγων στην περιοχή.

Η Ζωή Γεωργαντά μέλος Δ.Σ. του ΕΛΣΤΑΤ καταγγέλλει αυτούς που ήθελαν να φέρουν το ΔΝΤ με  την μέθοδο διόγκωσης τεχνητά του ελλείμματος, ώστε έτσι να γίνει μονόδρομος η  προσφυγή στον αναγκαστικό δανεισμό με υποθήκευση της εθνικής κυριαρχίας.  (Παρεμπιπτόντως ο πρόεδρος του ΕΛΣΤΑΤ ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ!!!.)

Το ΟΧΙ του 1940  έκφραζε κυβέρνηση και λαό και ήταν νικηφόρο. Για το νέο ΟΧΙ στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ηχεί  σάλπιγγες ο Αργ. Μαρνέρος: «ΟΧΙ σ’ αυτούς που τύφλωσαν  τον ουρανό και κάναν τον ήλιο μας ζητιάνο. ΌΧΙ σ’ αυτούς που τραγουδούν τον πόνο  μας πάνω σε χαλασμένο πιάνο».

Με χαρακτηριστική  δηκτικότητα σχολιάζει ο Διον. Χαριτόπουλος πολιτικούς και κόμματα… «αφού  αυτοί επιζητούν την ψήφο μου, δηλ. την γνώμη μου. Όποιος σήμερα λέει πως ψηφίζει  ΠΑΣΟΚ είναι σαν να τον ρωτάς που μένει και να σου δίνει την παλιά του διεύθυνση.  ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια, μόνον κάτι αναξιόπιστοι πολιτικάντηδες που κρατιούνται  από τα σανίδια του ναυαγίου. Το ΠΑΣΟΚ πέθανε με τον Ανδρέα και χρειάζεται  επειγόντως μια νέα πολιτική δύναμη για να το αντικαταστήσει, καθώς αντιπροσώπευε  πολύ μεγάλο τμήμα του πολιτικού σώματος. Το μεγάλο  προσωπικό λάθος του Ανδρέα είναι πως όταν ήρθε στην Ελλάδα, έφερε μαζί και την  οικογένειά του. Ούτε στο μνήμα δεν θα βρει ησυχία».

Ένας λαός είναι  τελικά ό,τι ο ίδιος επιλέξει να είναι. Ή παραδίδεται αμαχητί στους αρχιτέκτονες  της διαφθοράς που του «χαρίζουν» ανεργία, λουκέτα, απόγνωση, ξεπούλημα εθνικής  κυριαρχίας και ένα πανέρι με μαύρες οχιές, ή πιστεύει ακόμα ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ  ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ και αγωνίζεται γι’ αυτό!

Κατά Αργ. Μαρνέρο… « ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ, η ΕΛΠΑ σας παρακαλεί δέστε τις ζώνες σας. Η κυβέρνηση  προτρέπει  σφίξτε τα λουριά σας. Αργά ή γρήγορα θα σας πουν σαπουνίστε τη θηλιά  σας!»

Απασφαλίστε ή  αυτοκτονήστε…  Ο δρόμος είναι χωρίς γυρισμό!

Χωρίς  νέους, πατρίδα δίχως όραμα και μέλλον!

 

Έτσι τα  έφερε η μοίρα, να αποχτήσουμε κυβέρνηση με προσυμφωνημένη διάρκεια ζωής και  συγκεκριμένη αποστολή. Μπορεί κάποιοι να εξυφαίνουν σενάρια παράτασης του βίου  της, αλλά αυτό θα ήταν εκτροπή, δυναμίτης κατά ομαλών πολιτικών εξελίξεων. Οι  επόμενες εκλογές θα είναι καθοριστικές για το τί θέλουμε κι αυτό θα εκφραστεί  μέσα από την ψήφο του λαού.

Οι  εκλογές θα δείξουν την υπευθυνότητα του πολιτικού κόσμου και αν αυτά που θα πουν  προεκλογικά, θα είναι δέσμευση για την μετεκλογική τους πορεία. Εδώ που έχουν  οδηγηθεί τα πράγματα, μόνον με αλήθειες μπορούμε να προχωρήσουμε και με δεδομένο  πως άλλα ψέματα δεν χωράνε, πρέπει το ίδιο το “σύστημα” να αποβάλει από τις  τάξεις του διεφθαρμένους και ανίκανους. Επιτέλους η Βουλή να σταματήσει να (απο)δέχεται  υλικά χωματερής και κάθε επίδοξο ανεπάγγελτο που ονειρεύεται στέγη για να  βο(υ)λευτεί! Μαζί δεν τα φάγαμε κι αυτό φαίνεται αφ’ ενός από τις περιουσίες που  έχουν οι “έχοντες” και αφ’ ετέρου, από τις καταθέσεις των Ελλήνων βο(υ)λευτών  στις ελβετικές τράπεζες. Είναι ζήτημα αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου το  άνοιγμα των βο(υ)λευτικών τραπεζικών τους λογαριασμών, όπως και η διαφάνεια του  “πόθεν έσχες” των πολιτικών.

Όταν ο  πρώην καγκελάριος Χέλμοντ Σμιθ ρωτήθηκε για τον εχθρό της κρίσης, απάντησε πως  «ο εχθρός δεν έχει καθοριστεί… πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να δώσουμε  εσωτερικές μάχες, οι τραπεζίτες και οι δημοσιογράφοι πρέπει να αλλάξουν ρότα,  όπως οι πολιτικοί … οι Γερμανοί έχουν πολλή βρωμιά στα χέρια τους από το 1933  έως το 1945 για να μεγαλοπιάνονται».

Τελικά το  πρόβλημα δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά το έγραφε η μοίρα της να καταστεί πειραματόζωο  της Ευρώπης. Ζητούμενο είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης και το θεωρούμενο  ως δεδομένο, με την παράδοση μέρους της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, δίχως να  λαμβάνονται υπ’ όψιν ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Δημιουργείται μια Ε.Ε. όπου  διαμορφώνονται διαφορετικοί κόσμοι. Όσον αφορά την Ελλάδα, όσες δόσεις και να  πάρουμε, απλά θα πληρώνουμε τοκοχρεολύσια και δάνεια. Δεν περισσεύουν χρήματα  για ανάπτυξη και δεν λύνεται κανένα πρόβλημα.

Άνθρωπος-ανάπτυξη-ανεργία δεν είναι στις προτεραιότητες του ”συστήματος”. Οδηγούμαστε σε  αύξηση φόρων, διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, της δημόσιας υγείας και παιδείας  και στην περαιτέρω μείωση μισθών-συντάξεων. Η ύφεση είναι αυτή που θα  δώσει ρεσιτάλ τη νέα χρονιά, με την ανεργία να δηλώνει παρούσα,  ψηλώνοντας κι άλλο. Ανησυχητικό που τα λουκέτα πνίγουν τον μικρομεσαίο και πιο  ανησυχητικό οι  ”μετρήσεις” να δείχνουν έξι στους δέκα νέους να θέλουν να φύγουν  στο εξωτερικό!

Όλα στην  ελεύθερη αγορά στημένα και κάλπικα. Όλα να αγοράζονται και να πουλιούνται με  ευτελές τίμημα. Στο ΕΘΝΟΣ (10-3-2011) διαβάζουμε: «φάμπρικα διδακτορικών έναντι  8000 €. Όργιο με πλαστούς τίτλους για επιλογή δ/ντών στα σχολεία. Υποψήφιοι δ/ντές  που δεν γνωρίζουν αγγλικά έχουν μεταπτυχιακά από Βρετανικά ιδρύματα». Μπορεί  όμως με τέτοιους ”τίτλους σπουδών” να γεμίζουν κάποιοι τα βιογραφικά τους,  διεκδικώντας θέση υποψήφιου βουλευτή;  Όλα πιθανά στον τόπο όπου ανθεί η φαιδρά  πορτοκαλέα!

Με την  από ετών ακολουθούμενη πολιτική, έχουμε γίνει χώρα με τεράστιο δημογραφικό  πρόβλημα. Μία χώρα δίχως εθνικό όραμα. Αντί να επιδοτείται η νέα οικογένεια,  κάνουν το παν για ό,τι αντίθετο. Τα νέα παιδιά σπουδάζουν, αλλά δε βρίσκουν  εργασία. Κάτι που είναι τροχοπέδη ακόμα και στη σκέψη για οικογένεια.  Αναγκάζονται να μένουν με την πατρική οικογένεια συντηρούμενοι από τους γονείς  τους, ή να μεταναστεύσουν. Όταν όμως ένα κράτος απαξιώνει τους νέους καθιστώντας  τους άνεργους, τους αναγκάζει να φύγουν στο εξωτερικό και αδειάζει η χώρα από  ό,τι καλύτερο και δυναμικότερο έχει. Η χώρα γερνάει, συρρικνώνεται, χάνεται,  σβήνει. Μένει να δούμε αν το πολιτικό σύστημα θέλει πολιτικάντες ή  πολιτικούς και όλοι να κατανοήσουμε πως είμαστε υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει.

ΑΝ συνεχίσουμε  να στηρίζουμε τους κολαούζους αυτών που μας δάνεισαν, αφού πρώτα υποθήκευσαν το  μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας… ΑΝ πιστεύουμε ακόμα σε αυτή την  Ε.Ε., που ενώ δημιουργήθηκε ως Ευρώπη των λαών, κατάντησε Ευρώπη των  παγκοσμιοποιημένων αγορών… τότε έχουμε αποδεχτεί τα τετελεσμένα!

ΑΝ όχι, πρέπει ο πολίτης να γυρίσει στις ρίζες του. Να ξαναγίνει  εκλογέας, δηλαδή ενεργός πολίτης και να εκλέγει συνειδητά. Να φύγει από τη στάνη, να μην είναι άλλο ψηφοφόρος, άβουλο πρόβατο στο μαντρί. Οι εκλογείς σκέφτονται πριν αγοράσουν, ενώ οι ψηφοφόροι είναι οι  “εύκολοι“ που πουλάνε έναντι αμοιβής, (παρα)δίδοντας εξουσία σε  τυχάρπαστους.

“Αιτία  ελομένου. Θεός αναίτιος“.  (Η Ευθύνη ανήκει σε αυτόν που εκλέγει. Ο Θεός είναι αναίτιος).  ΠΛΑΤΩΝ-“ΠΟΛΙΤΕΙΑ“.

 

 

    Γιατί…!

 

Αυτές τις μέρες το  παραμύθι ξεπέρασε κάθε όριο, απρόβλεπτο με πολλές παραλλαγές, αντεγκλήσεις  μεταξύ πολιτικών αρχηγών, «Μεσοπρόθεσμες»  κοσμοθεωρίες και πολλά εκφοβιστικά  διλήμματα! Όλο το σκηνικό δείχνει μια έντεχνη  προετοιμασία για συνεχή δανεισμό, καμιά όμως προοπτική ανάπτυξης και στο  καθεστώς ατιμωρησίας, καμιά απολύτως αλλαγή!

Αποδέχονται νέα  δάνεια, νέα αφαίμαξη από μισθούς-συντάξεις, νέους φόρους, το έλλειμμα αυξάνει  δίχως κανείς να εξηγεί που πάνε όλα αυτά τα χρήματα, όταν  επιχειρήσεις  καθημερινά κλείνουν και οι νεολαίοι γίνονται νέοι μετανάστες. Αν αυτό δεν  είναι αποτυχημένη πολιτική, έστω και «ανασχηματισμένη», τότε τι να είναι;

Τελικά προέκυψε  κυβέρνηση εκλογών με «ανασχηματισμένα» πρόσωπα, ίδιες όμως πολιτικές και οι  «δύσκολοι» δανειστές να ετοιμάζουν το νέο πακέτο βοήθειας! Ο δρόμος της «εθνικής  σωτηρίας» απέβλεπε στη συλλογική μαγειρική, αλλά όταν η μαγιονέζα έκοψε,  γυρίσαμε στο ανακάτεμα των ίδιων υλικών. Μόνο που τώρα το περιεχόμενο έχει  ομογενοποιημένα σκληροπυρηνικά Μνημονιακά υλικά, για καλύτερο αποτέλεσμα!

Επειδή όμως το «νέο»  δεν το φέρνουν τα πρόσωπα, αλλά οι ακολουθούμενες πολιτικές, ο ανασχηματισμός,  πέραν της επικοινωνιακής εκτόνωσης, δεν έχει καμιά διαφορά με το χθες. Επειδή  στόχος ήταν το ξεπούλημα μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, αυτό παραμένει για να  θυμίζει την παροιμία, «χαρίζουμε την αγελάδα, για να αγοράσουμε πιο ακριβά το  γάλα!».

Σύνηθες το φαινόμενο  στις κρίσιμες στιγμές, οι φαρισαίοι να μιλάνε με απόλυτη αγάπη για την …  πατρίδα. Δεν λένε όμως πώς την θέλουν αυτή την ριμάδα την πατρίδα! Όταν η  κοινωνία καταρρέει από τα νέα «μεσοπρόθεσμα» βάρη, η «νέα» κυβέρνηση συνεχίζει  ακάθεκτη την γνώριμη πολιτική του «Μνημονίου», ο ανασχηματισμός απλά κρατά  εσωκομματικές ισορροπίες, για να στρώσει καλύτερα το έδαφος στα μέτρα λιτότητας!

Εκεί που οι ξένοι  αγαπητικοί «απειλούσαν» να κλείσουν την κάνουλα χρηματοδότησης με νέο δανεισμό  εάν το «μεσοπρόθεσμο» δεν περνούσε με «συλλογική προσπάθεια», συμβιβάστηκαν με  έναν απλό  ανασχηματισμό … φτάνει να ψηφιστεί και άρετε έτσι κάθε επιφύλαξη!!!

Τώρα, ΔΝΤ-Ε.Ε. και  άλλοι ψυχοπονετικοί συγγενείς συμπάσχουν μαζί μας και συναγωνίζονται στην άμεση  εξυπηρέτησή μας σε μετρητά, με την κυβέρνηση να παίζει με την φωτιά προβάροντας  νέα μέτρα  ακόμη πιο σκληρής λιτότητας!

Δεν πρέπει να  προβληματίσει αυτή η ΣΠΟΥΔΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΜΕΣΟ  ΔΑΝΕΙΣΜΟ; Όταν το δημόσιο χρέος ξεπερνά (λένε) τα 350 δις και παρά τα 110 δις  «δανεικά» το χρέος μεγαλώνει, γιατί χρειαζόμαστε και άλλα δανεικά όταν δεν  λύνεται κανένα πρόβλημα; Όταν τα δανεικά θεωρούνται εθνική αυτοκτονία, γιατί «αυτοί» μας δανείζουν και «εμείς»  αποδεχόμαστε αυτήν την κατάσταση; Όταν το  χρέος θα συνεχίσει να αυξάνει, τα ελλείμματα δεν θα συμμαζεύονται, η ανεργία θα  συνεχίσει να ανεβαίνει στου κακού την σκάλα, οι μισθοί-συντάξεις θα συνεχίσουν  να μειώνονται και η ύφεση στην οικονομία θα βαθαίνει, γιατί να ζητάμε και άλλο  δανεισμό; Μήπως διαφωτίζει ο ECONOMIST όταν γράφει, πως: «τυχόν οικονομική κατάρρευση της  Ελλάδας θα συμπαρασύρει σε κατάρρευση τα Βαλκάνια, διότι το ενεργητικό τραπεζικό  σύστημα Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας και δευτερευόντως Σκοπίων και Τουρκίας,  έχει άμεση σχέση με τις ελληνικές τράπεζες!».

Διαφωτιστικός ο  αμερικανός οικονομικός αναλυτής Max  Keiser (25/5/2011) στο Σύνταγμα: «Εάν οι τραπεζίτες καταφέρουν να καταστρέψουν την  Ελλάδα, η Πορτογαλία ακολουθεί, μετά η Ιρλανδία και μετά η Ισπανία. Πρέπει να  σταματήσετε αυτούς τους γαμημ…». (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18/6/2011).

Ο δρόμος για να  σηκώσει άγκυρα η ελληνική οικονομία είναι μακρύς και σύνθετος και δεν λύνεται με  αφαίμαξη μισθών-συντάξεων και επιβολή νέων φόρων, ούτε με ευκαιριακούς  ανασχηματισμούς και την κυβέρνηση να χάνει χρόνο.! Από την άλλη οι «πλατείες»  αρχίζουν να προβληματίζουν την τρόικα (ΝΕΑ 20/6/2011), που ζητούν νέους τρόπους  έκφρασης, επιζητώντας μια νέα ανάγνωση του πολιτικού συστήματος. Όπως λέει ο  πρόεδρος του Ιρλανδικού Κινήματος Πολιτών Φραν Γκεόρκαν: «Εμείς οι πολίτες πρέπει να δράσουμε. Δεν έχουμε να περιμένουμε  κάτι από κανέναν. Τα συνδικάτα έχουν συμβιβαστεί!…».

Μέσα σε όλα αυτά  πρέπει να ξαναδούμε και την Συνθήκη της Λισαβόνας (εγκρίθηκε Δεκ.2007 –  σε ισχύ Δεκ.2009), η οποία έβαλε την ταφόπλακα της κοινωνικής Ευρώπης. Σύμφωνα  με αυτήν, κανένα κράτος της Ευρωζώνης δεν λειτουργεί βάσει των εθνικών  συμφερόντων, αφού οι ισχυρές χώρες (Γερμανία-Γαλλία) έχουν τον έλεγχο του  Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και επιβάλλουν την πολιτική τους. Τα συμφέροντα αυτά  οδήγησαν στο ναδίρ εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, επιβλήθηκαν οι ελαστικές  σχέσεις εργασίας και ανατροπή μπορεί να φέρει μόνον μια άλλη εναλλακτική  πολιτική.

Μήπωςτα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δείχνουν  παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας; Μήπως πρέπει να προβληματίσουν οι  προϋποθέσεις που θέτουν ΔΝΤ-Ε.Ε-Ε.Κ.Τ. για την χορήγηση δανείων; Μήπως  ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές αποδοχών, υπέρογκη φορολόγηση και αφανισμός  μικρομεσαίων έχουν στόχο γενικότερης απορρύθμισης και παράδοσης άνευ όρων; Μήπως η ψυχολογική κατάρρευση που καλλιεργείται με το «κάθε μέρα και πτωχεύουμε»  είναι τρόπος γονατίσματος των πολιτών, που ανήμποροι να αντιδράσουν, παραδοθούν  άνευ όρων και τότε ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ επιβάλλουν πιο εύκολα αυτά που θέλουν; Μήπως συναίνεση και εθνική συνεννόηση δεν είναι τίποτα άλλο από  ξεπούλημα;

Μήπωςείναι η ώρα τα πολιτικά κόμματα να «φωνάξουν» με  εθνικό πολιτικό λόγο, γιατί: «η στορία γράφεται τελικά από τα ΟΧΙ που θα  πεις… κι αυτή η χώρα έχει πει πολλά… και θα συνεχίσει να λέει. ΟΧΙ στο  ξεπούλημα. ΟΧΙ  στο μεσοπρόθεσμο. ΟΧΙ στον εξευτελισμό. Γιατί δεν γίνεται  διαπραγμάτευση για την ανάπτυξη; Γιατί δεν μας δίνουν χρόνο για ανάπτυξη του  πλούτου μας; Γιατί ο Όλι Ρεν βιάζεται τόσο πολύ; Γιατί οι Τούρκοι κατέλαβαν  τα Ίμια  και όχι άλλη νησίδα; Τι κρύβεται εκεί; (το πετρέλαιο είναι πολύ φτηνό  μπροστά του). Γιατί δεν αξιοποιούμε τον πλούτο μας, αλλά τον ξεπουλάμε;  Γιατί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσουν κάτι για το οποίο διαφωνούν;… Η χώρα  μας έχει πολύ πλούτο. Αυτόν θέλουν. Αυτόν θα αρνηθούμε να δώσουμε». (Παύλος  Χαϊκάλης).

 

Υ.Γ. Μήπως το  ΟΧΙ  στο «σχέδιο ΑΝΑΝ» σε συνδυασμό με το ποιοι είπαν ΝΑΙ, λέει κάτι και αν αυτό έχει σχέση με τις μεγάλες ποσότητες Φ.Α. που  ανακαλύφθηκαν  νότια της Κύπρου πρόσφατα, με την μοιρασιά για πετρέλαιο και Φ.Α.  που ξεκίνησε νοτίως της Κρήτης και την μη αναγνώριση ΑΟΖ από την κυβέρνηση στις  ελληνικές θάλασσες;

 

Το μοναστήρι της Παναγιάς στο  ΜΙΚΡΟΚΑΣΤΡΟ!

«Το μόνο που μπορεί ν’ αγαπήσεις είναι  ο Θεός. Τους ανθρώπους τους αγαπάς για να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό». Κ.  ΤΣΑΤΣΟΣ

 

 

 

Ανάμεσα στις κοινωνικές αξίες, πολύ σημαντική θέση  στην Ελληνική ψυχή κατέχει η θρησκεία, η οποία ως αξία βρίσκεται πολύ ψηλά στη  ζωή των Ελλήνων.

Μπορεί από κάποιους η θρησκεία να χαρακτηρίστηκε  «όπιο του λαού», αλλά αποδείχτηκε δυνατή και άντεξε στη φθορά του χρόνου.

Ανάμεσα στους σκοπούς και τα ιδανικά της ζωής,  πρώτη θέση κατέχει η ειρήνη στον κόσμο, ακολουθεί η θρησκεία και έπονται αξίες  όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η προστασία του περιβάλλοντος, η ατομική  ελευθερία, η καταπολέμηση του ρατσισμού, κ.α.

Την αξία της Χριστιανικής προσφοράς και αγάπης,  τίμησαν άνθρωποι που υπηρέτησαν το μοναστήρι της «Ι.Μ. Παναγίας Μικροκάστρου».

Το Μικρόκαστρο, ένα κεφαλοχώρι του Βοΐου, κοντά 33  χλμ από την Κοζάνη, γνωστό στο πανελλήνιο από τη μονή της Παναγίας.

Η ιστορία του χωριού χάνεται στα βάθη των χρόνων  και αυτό συνάγεται από επιγραφή στο εξωκλήσι του ΑΓ. Αθανασίου, εν έτει 1050  μ.Χ.: «Ενταύθα κείται η κάρα Νικολάου ιερέως». Το δε όνομά του «χρωστάει» στο  όρος Καστράκι, γνωστό από την μάχη της Σιάτιστας, Νοε.1912.

Η Μονή της Παναγιάς υπήρξε αρωγός στους εθνικούς  αγώνες της περιοχής από την περίοδο της τουρκοκρατίας και είναι άρρηκτα  συνδεδεμένη με τον Μακεδονικό Αγώνα, τους Βαλκανικούς Πολέμους, την Κατοχή και  την Αντίσταση. Πριν την απελευθέρωση από τους Τούρκους (1913), συντηρούσε   χρηματικά και το Δ. Σχολείο Μικροκάστρου.

Στάση ζωής όμως για την ζωή του μοναστηριού,  αποτελεί το κοινωνικό έργο, από πολύ παλιά, όταν στο μοναστήρι που βρίσκεται  κάπου εκεί ψηλά στη Δ. Μακεδονία, κατοικούνταν από καλόγερους, χωρίς ψηλούς  τοίχους να κρύβουν τον ήλιο και ανοιχτές πόρτες στο λαό.

Στην είσοδο της εκκλησίας υπήρχε τότε η επιγραφή: «Η ιερά και σεβάσμια αυτή μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μικροκάστρου,  ιδρυθείσα το 1753, ανακαινίσθη ατρύτοις κόποις και μόχθοις του Σεβασμιωτάτου   Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κυρίου Ιακώβου κατά τα έτη 1950-1958,  επισκευασθέντος του ιερού Ναού και αναγερθέντων των τριών κτιρίων, ένθα  εγκαταστήθησαν τα ευαγή ιδρύματα αυτής».

Ο Μητροπολίτης Ιάκωβος και τα ευαγή ιδρύματα  αυτής…

Διάσπαρτα γύρω από την εκκλησία βρίσκονται ακόμη,  άδεια όμως σήμερα, γεμάτα ζωή κάποτε, τα τρία ευαγή ιδρύματα.

– Το γηροκομείο, το ορφανοτροφείο και το  πρεβεντόριο (το ειδικό ίδρυμα για ασθενικά παιδιά).

Παράλληλα λειτουργούσε δημοτικό σχολείο για τα  παιδιά των ιδρυμάτων και φυσικά μαγειρείο, εστιατόριο, παιδική χαρά,  μηχανοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, κάτι πρωτοποριακό για την εποχή  εκείνη. Το κάθε ίδρυμα είχε ξεχωριστή αξία και αυτό δεικνύει το μεγαλείο  της Χριστιανοσύνης, όταν αυτή λειτουργεί προσφέροντας αγάπη

Εκεί τα ορφανά μπορούσαν να νοιώσουν την αγάπη των  ανθρώπων, να αισθανθούν πως έχουν οικογένεια και δεν είναι μόνα στον κόσμο. Η κ.  Μαριάνθη προσέφερε την αγάπη της σε όλες εκείνες τις μικρές ψυχές, που τόση  ανάγκη είχαν φροντίδας και μητρικής στοργής. Αλλά και οι γριούλες νιώθαν, όχι  μόνον την αγάπη τόσων ανθρώπων γύρω, αλλά πραγματικό καταφύγιο κοντά στη Μητέρα  του Θεού.

Μια ξεχωριστή περίπτωση προσφοράς, προστασίας και  φροντίδας, υπήρξε το «πρεβεντόριο», όπου αδενοπαθή και ασθενικά παιδιά έχαιραν  προστασίας και στήριξης στα δύσκολα εκείνα μεταπολεμικά χρόνια.

Οι άνθρωποι που υπηρέτησαν αυτά τα ιδρύματα, από  τον Μητροπολίτη Ιάκωβο, τον ηγούμενο Μακάριο, τον Πατέρα Χρυσόστομο Ζαφειρόπουλο,  τον καλόγερο Αντώνιο, τον Μητροπολίτη Πολύκαρπο και τόσους υπαλλήλους, σίγουρα  είχαν περίσσευμα αγάπης και στοργής για τα παιδιά και τις γριούλες. Ένα είδος  ιεραποστολικής αγάπης προς τον πλησίον, όπου το «αγαπάτε αλλήλους» εγένετο  πράξη.

Η καρδιά της Δ. Μακεδονίας χτυπούσε στο μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου, που δεν υπήρξε μόνον φάρος της ορθοδοξίας και  κέντρο πνευματικό, αλλά προσέφερε κυρίως κοινωνικό έργο. Εδώ βρίσκεται η  αξία της χριστιανικής προσφοράς αγάπης στην πράξη. Αυτή είναι η λεπτομέρεια που  κάνει τη διαφορά! Αυτό ήταν το έργο της μονής και των ανθρώπων που την  υπηρέτησαν εκείνα τα χρόνια.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι του χρόνου, διαβάζουμε μια  επιγραφή στο ηγουμενείο, η μοναδική ίσως που απέμεινε: «Ανηγέρθη εκ  βάθρων το ηγουμενείον τούτο προνοία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και  Σιατίστης κυρίου Διοδώρου Ηγουμενεύοντος του Πανοσιωτάτου Αρχιμανδρίτου Μακαρίου  του Κεφαλληνός εν έτει Σωτηρίω,1937»

 

Ο Μητροπολίτης Διόδωρος και ο ηγούμενος Μακάριος,  ήταν αυτοί που στα φτωχά, δύσκολα προπολεμικά και κατοχικά χρόνια, προσέφεραν  αγάπη και ψωμί στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής Δ. Μακεδονίας. Το  μοναστήρι διατηρούσε αιγοπρόβατα, γελάδια, καλλιεργούσε χωράφια και αμπέλια και  απασχολούσε 20-30 υπαλλήλους. Από τα «γεννήματα» αυτά τράφηκαν όσοι είχαν ανάγκη  στα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Ο Μητροπολίτης Ιάκωβος έρχεται στο μοναστήρι το  1944, συνεχιστής του κοινωνικού έργου του Μητροπολίτη Διοδώρου και βοηθούντος  του «Σχεδίου Μάρσαλ», μπαίνουν σε τροχιά υλοποίησης κοινωνικά προγράμματα,  πρωτοποριακά για την εποχή εκείνη, όπως και η αναμόρφωση των κτιρίων.

Το 1951 επισκέπτεται το μοναστήρι ο υπ. δημοσίων  έργων Κων. Καραμανλής, όπου εγκρίνεται σεβαστό χρηματικό ποσό για το ξεκίνημα  των ιδρυμάτων. Το 1956 ακολουθεί η επίσκεψη της τ. βασίλισσας Φρειδερίκης και  αυτό δείχνει το ενδιαφέρον της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας για το  παραγόμενο έργο του υπερδραστήριου Μητροπολίτη Ιακώβου. Εκτός από τα τρία  ιδρύματα που προαναφέραμε (πρεβεντόριο – γηροκομείο – ορφανοτροφείο), μπαίνουν  σε τροχιά λειτουργίας η οικοκυρική σχολή (υφαντά κυρίως) και η γεωργική σχολή  (1954-1956).

Μια ξεχωριστή παρουσία στο Μοναστήρι ήταν του κατά  κόσμον Ζαφείρη Ζαφειρόπουλου, από την Κερπινή Αρκαδίας. Μετά τις σπουδές του  στην ιατρική, κάποια γεγονότα τον οδήγησαν στο δρόμο της εκκλησίας και η  πρόσκληση του Μητροπολίτη Ιακώβου τον βρίσκει ψυχολογικά προετοιμασμένο, για να  χειροτονηθεί διάκονος την Κυρ. 9 Αυγ. 1953, στην Αγία Τριάδα Σιατίστης.  Ονομάζεται Χρυσόστομος και στις 21 Αυγ. 1953 γίνεται ηγούμενος της Μονής και  ιεροκήρυκας της Μητρόπολης.

Δεν αγαπούσε τα αξιώματα, αγαπούσε όμως τα παιδιά  των ιδρυμάτων της Ι.Μ. και ήταν ο μεγάλος τους φίλος. Είχε την πνευματική  εποπτεία των ιδρυμάτων και η φήμη για την καλοσύνη και το έργο του, γνωστή σε  κάθε γωνιά της επαρχίας.

Φεύγοντας προσωρινά το 1961 για το Α’ Σώμα  Στρατού, αναφέρει σε επιστολή του προς τους κατοίκους: «Ήλθα πάμπτωχος και φεύγω  βαθύπλουτος εις αισθήματα αγάπης, την οποία αγάπη απέκτησα χάρι σε Σας…»

Ξαναγύρισε ως πρωτοσύγκελος το 1964, αλλά διάλεξε  ως έδρα του το Τσοτύλι, συνεχίζοντας το έργο της Χριστιανικής προσφοράς.  Παρέμεινε όμως ηγούμενος του μοναστηριού ως το θάνατό του.

Για το έργο του, πάντα με τρόπο λεπτό και μυστικό,  έλεγε: «Για μένα δεν υπάρχει χειρότερη εκδήλωση φιλανθρωπίας, από το να δίνεις  σε κάποιον ένα πιάτο φαγητό και να βγαίνεις φωτογραφία μαζί του. Ο άρρωστος και  ο φτωχός δεν είναι θέαμα».

Η αγάπη του κόσμου τον ήθελε Μητροπολίτη Σιατίστης,  με την αποχώρηση του Πολύκαρπου το 1973, αλλά άλλη ήταν η απόφαση του Ιερατείου!  (στοιχεία για τον αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο από το βιβλίο «Μυστικόν Θυσιαστήριον». 

Σιωπηρά την Κυρ. 21 Δεκ.1980 αναχώρησε εις Κύριον…  «Τα πνευματικά μου παιδιά θέλω να γελούν, διότι έτσι τους εδίδαξα περί του  λεγόμενου θανάτου».

Ο άγιος Τσοτυλίου, ο Πρωτοσύγκελος Σισανίου και  Σιατίστης, που φρόντισε για όλους, λάμπρυνε με την παρουσία του την Ι.Μ.  Μικροκάστρου, άφησε παρακαταθήκη το έργο του, για το τι σημαίνει χριστιανική  αγάπη και προσφορά.

Άνεμος αναδημιουργίας απετέλεσε για το μοναστήρι  της Παναγιάς η παρουσία του αρχιμανδρίτη Στεφάνου Ρήνου (1981).

Ένα πρόσωπο με πραγματική πίστη και προσφορά στον  συνάνθρωπο, ένα πρόσωπο που εμπνέει αγάπη και εμπιστοσύνη ακόμη και με το βλέμμα  του.

Ασκητική μορφή ο πατέρας Στέφανος και το έργο που  άφησε μεγάλο και αναγνωρίσιμο από όλους. Ηγούμενος σήμερα στο μοναστήρι του  Σωτήρος Δρυοβούνου, συνεχίζει την παράδοση των έργων του.

Ένας μοναδικός άνθρωπος, που έχει τάξει σκοπό της  ζωής του την Χριστιανική αγάπη και προσφορά. Η συνεργασία του πατέρα Στέφανου με  τον μητροπολίτη Αντώνιο, είχε το θετικό αποτέλεσμα όλων των έργων της  ανακαίνισης της Ι.Μ. τα τελευταία χρόνια.

Από το 1993, η Ι.Μ. Παναγιάς Μικροκάστρου, με  προεδρικό διάταγμα χαρακτηρίστηκε γυναικείο μοναστήρι. Η σημερινή ηγεσία του  μοναστηριού έχει προχωρήσει στην ανακαίνιση της εκκλησίας και του περιβάλλοντος  χώρου, προσθέτοντας δύο ακόμη εκκλησίες. Οι πιστοί συρρέουν στο προσκύνημα της  Παναγιάς, καθ’ ότι ο Έλληνας παραμένει πιστός στις παραδόσεις του.

Οι φιγούρες των «ευαγών ιδρυμάτων» υπάρχουν στον  χώρο, αλλά είναι άδειες από ψυχές! Οι εποχές αλλάζουν, αλλά τα προβλήματα  παραμένουν ίδια στην κοινωνία.

Στο ερώτημα επαναλειτουργίας των ιδρυμάτων, κυρίως  του ορφανοτροφείου και του γηροκομείου, μπορεί να δοθεί απάντηση;

Αν θέλουμε ΝΑΙ!

Δεν είναι μόνο τα συγκεκριμένα ιδρύματα. Κοινωνικό  έργο μπορεί να «δοθεί» με διάφορες μορφιές, όπως π.χ. παιδικές κατασκηνώσεις,  στέγη για άστεγους, χρηματοδότηση παιδιών για σπουδές κ.α.

Αν υπάρχει θέληση, μπορούν να επαναλειτουργήσουν.  Η ηγουμένη που τόσο έργο έχει δείξει εκεί, μπορεί αν θέλει, να το επιδιώξει. Ο  νέος μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος διαθέτει κοινωνική ευαισθησία  και σίγουρα θα είναι αρωγός σε μια τέτοια προσπάθεια.

Ίδωμεν!