ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 1984 – 2013 ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΟΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 1984 – 2013 ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΟΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

 Στο ετήσιο εορταστικό λειτουργικό-πολιτιστικό πλαίσιο για την 50χρονη (1963-2013) λειτουργία του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση με θέμα: «Πολιτισμός 1984-2013 και έπαινοι» στο πλαίσιο της ορθόδοξης εκκλησιαστικότητας, που αφορά στο σύνολο των αναζητήσεων και των αναγκών του βίου των ανθρώπων, που πραγματοποιήθηκε (20-10-2013) στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού.  

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης από την αναπόληση περασμένων δεκαετιών εκδηλώσεων πολιτισμού και αναθέρμανσης των ανθρώπινων σχέσεων με κοινωνική και ανθρώπινη ευαισθησία και αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο-αδελφό, έγινε η λιτή εκδήλωση ανάγνωσης των ονομάτων και απονομής επαίνων προς το τέλος της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας.

Παιδιά, αγόρια και κορίτσια, μαθητές του Γυμνασίου και του Δημοτικού ακόμα τότε (1984), που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις πολιτισμού του Ιερού Ναού, που παράγονταν στο Αρχονταρίκι (κελί, το λέγαμε τότε) και στήνονταν με ενθουσιασμό και ατελείωτο γιορταστικό κέφι στο καφενείο του Σωκράτη Παπαγόρα, απέναντι από τον Ιερό Ναό, με τη συνδρομή των οικοδόμων, που έφτιαχναν αφιλοκερδώς το πατάρι-σκηνή, κι άλλες στον κινηματογράφο «Ερατώ» των αδελφών Μπούλιου, σήμερα, γονείς πλέον οι περισσότεροι από αυτούς, ήρθαν στη Θεία Λειτουργία, όχι απλά για να ακούσουν το όνομα και να πάρουν τον έπαινο, αφού για όλα τα παιδιά, αυτή η ίδια η συμμετοχή (κυρίως όταν έχει εξακολουθητικό χαρακτήρα) και η αποκόμιση της ανείπωτης χαράς και αγαλλίασης ήταν και εξακολουθεί να είναι η ουσία.

Η εκδήλωση πολιτισμού 1984 είχε το γενικό τίτλο: «Χριστούγεννα 1984» και υπότιτλους: «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει», «Ο αχώρητος παντί, πώς εχωρήθη εν γαστρί;», «Ο κόσμος πεινά για στάρι και για συμπόνια. Ας εργαστούμε» (Φράση του Ραούλ Φολερώ). Ήταν μια μουσική και ποιητική εκδήλωση με στοιχεία θεάτρου. Οι μνήμες παραμένουν ακόμα ζωντανές στους συμμετάσχοντες.

Έπαινοι πολιτισμού 1984: Τα ονόματα των (τότε) παιδιών και μουσικών το 1984: Μίλτος Τσιτσιμίκλης (κιθάρα), Λουίζης Μανδραλής (μαντολίνο), Χρήστος Παπαγόρας – κτηνοτρόφος (γκάιντα), Άννα Γεωργάκη, Μαρούλα Στεφάνου, Δήμητρα Στεφάνου, Κατερίνα Χαρισίου, Μαρία Χαρισίου, Γιώργος Ρήγας, Μαρία Κώστα, Χρήστος Αγοράτσιος, Κατερίνα Κουτλιάμπα, Αναστασία Κουτλιάμπα, Γιώργος Στεφανόπουλος, Βασιλική Παπαγεωργίου, Δήμητρα Παπαγεωργίου, Κώστας Μυλωνάς, Ελένη Ν. Κρομμύδα, Δήμητρα Ν. Κρομμύδα, Ελένη Παπαδημητρίου, Λαμπρούλα Καραχαρίση, Πολυξένη Στεφανοπούλου, Βασιλική Στεφάνου, Αναστασία Παπαγόρα, Μαρούλα Παπαγόρα, Σοφία Κουκόλη, Μπάμπης Κουτλιάμπας, Βαΐτσα Γκέκα, Άννα Στεργιοπούλου, Γιάννης Μπαλάνης, Βαΐτσα Σεραφείμ, Μαρία Γεωργάκη, Δήμητρα Γκέκα, Αγλαΐα Σεραφείμ, Ανθούλα Παπαγόρα.   

Έπαινοι πολιτισμού 2013: Έπαινοι απονεμήθηκαν από τον Ιερό Ναό και στις εξαίσιες χορωδίες: Αγίας Κυριακής-Σκούλιαρης, ΚΑΠΗ Βελβεντού, ΚΑΠΗ Πλατανορέματος, του Παλαιογρατσάνου και της Μορφωτικής Ένωσης Καταφυγιωτών (ΜΕΚ) για τη συμμετοχή τους στην εκδήλωση πολιτισμού «μουσική βραδιά με τραγούδια της παράδοσης»  (15-9-13) για τα 50χρονα του Ιερού Ναού.

Όλα τα ονόματα των χορωδών «μουσική βραδιά 2013»:

Αγίας Κυριακής: Χρυσάνθη Σγούρου, Αικατερίνη Σεραφείμ, Παναγιώτα Νατσιούλα, Μαρία Δ. Τέτου, Θεοδώρα Κακούλη, Έλλη Γκέκα, Ευγενία Μίχου, Ελένη Γκέκα, Βασιλική Γκορτσούλη, Αικατερίνη Βάρνη, Δήμητρα Γκέκα, Βαΐτσα Γκέκα.

ΚΑΠΗ Βελβεντού: Δημήτριος Δασκαλόπουλος (δάσκαλος της χορωδίας), Δέσποινα Νταβατζή (ακορντεόν), Αντώνιος Σπανδωνής (πρόεδρος του ΚΑΠΗ), Αναστάσιος Ζέρβας, Μιχάλης Κουρνιώτης, Θωμάς Νούραγας, Γρηγόριος Νατσιούλας, Κίμων και Βεατρίκη Θαβώρη, Δημήτριος Στεφανόπουλος, Ελένη, Δήμητρα και Ευανθία Βαλωμά, Δέσποινα Τσιουκαρδάνη, Αικατερίνη Σταμοπούλου, Έλλη Αχίλα, Ελένη Σαμσάρη, Ευθυμία Κουλτζή, Κατίνα Σπανδωνή, Θεοδώρα Κακούλη.

ΚΑΠΗ Πλατανορέματος: Αστέριος και Σταματία Βλάχου, Ιωάννα Κακαφίκα, Νικήτας Καφτεράνης, Ελευθερία Κρίτσιου, Γεώργιος Λαγογιάννης, Γεώργιος και Μαρία Νιανιάκα, Δημήτριος Πράσσος, Νικόλαος και Αγγελική Τζιούτζια και Σοφία Σωτηροπούλου.

Παλαιογρατσάνου: Σοφία Αντωνίου, Μαρία Καρδάκου, Ιωάννης Στεργιόπουλος, Αθανασία Κώστα πρεσβυτέρα, Γεώργιος και Άννα Στεφάνου, Στέφανος και Άννα Μυλωνά, Ιωάννης και Βασιλική Μύρου, Θεοδώρα Δελνιώτη, Ολυμπία Δουλδούρα, Χαρούλα Ματοπούλου, Βασιλική Αγοράτσιου, Μαρία Αθ. Κουτσιούκη και Ελένη Παπαγεωργίου.

Μορφωτικής Ένωσης Καταφυγιωτών (ΜΕΚ): Αθανάσιος Κατσιούλης (ακορντεόν-έφορος χορωδίας), Πάτρης Νικόλαος (λαούτο-δάσκαλος χορωδίας), Ευάγγελος Τσιαγκαρόπουλος (φλογέρα), Νικόλαος Ζαΐμης, Άννα Καρρά, Ελένη Κατσιούλη, Ερμιόνη Κατσιούλη, Νίκη Γιδαράκου, Μαρία Σιγανού, Ευαγγελία Πρέπη, Ιωάννα Ιωσηφίδου, Μαρία Γελαδάρη.

Έπαινοι απονεμήθηκαν από τον Ιερό Ναό και σε μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, στρατιώτες, που συνέδραμαν κατά καιρούς και συνδράμουν με τη νεανική ζωντάνια στο μορφωτικό, πολιτιστικό, ιστορικό και κοινωνικό έργο – έργο ανθρώπινης αλληλεγγύης προσπάθεια και έγνοια για την κατά Χριστόν πνευματική και υλική-βιοτική (το κατά δύναμιν) ενίσχυση – για όλες τις ηλικίες και για όλους τους συνανθρώπους μας, γηγενείς και μετανάστες, που σχεδιάζει και διοργανώνει ο Ιερός Ναός. 

Όλα τα ονόματα των παιδιών 2013: Μαρία Κουτσιούκη, Γεωργία Λιάλιου, Ιωάννα Κωστοπούλου, Μαρία Ματοπούλου, Βασιλική  Μινάι, Χρήστος Ευαγγέλου, Θανάσης Κουτσιούκης, Νίκος Τσιαπανίκας, Αφροδίτη Ζιούζιου, Αναστασία Ζιούζιου, Δημήτρης Κωστόπουλος, Χρήστος Παπαγόρας, Άγγελος Παπαγόρας, Δημήτρης Μπικάκης, Γιώργος Αντωνίου, Ευθύμης Καραγκιόζης, Απόστολος Ματόπουλος, Δημήτρης Μινάι, Ευθαλία Λιάλιου, Ελένη Αθ. Στεργιοπούλου, Ροδούλα Καρδάκου, Ευαγγελία Στεφάνου, Γεώργιος Αθ. Ράπτης.

Ο τόπος (ο κάθε τόπος) αναβαθμίζεται από τον τρόπο. Ο τρόπος είναι ποιότητα πολιτισμού συν-κοινωνικότητας και περνά μέσα από τη σχέση φιλαδελφίας με το συνάνθρωπο. Η φιλαδελφία-φιλοκαλία είναι ο τρόπος του λαού μας. Τρόπος με πρόταση οικουμενικότητας. Τρόπος που μπορεί να εμπνεύσει την παιδεία, την πολιτική και τους πολιτικούς μας. Αρκεί να τον υποψιαστούν και να τον τολμήσουν.

Εισηγούμαστε τον τρόπο αυτόν, που δεν περιφρονεί το συνάνθρωπο ως υποδεέστερο, για να τον απορρίψει (και να αισθανθεί, ο απορρίπτων, αυτοδικαιωμένος, ναρκισσευόμενος και «δυνατός»!) και δεν τον φοβάται ως εχθρό, για να κρυφτεί και να περιχαρακωθεί μέσα στην τραγική αυτο-απομόνωσή του.