Άτιτλο. Του Τσολάκη Πασχάλη
διάπυρες μνήμες απρόσμενων εκρήξεων
ηφαιστειακοί έρωτες στους κρατήρες
που αναβλύζανε ξεχασμένους πυρετούς
σεισμικές αγάπες στα ρίχτερ
εκκωφαντικών αναστεναγμών
μνήμες λησμονημένης έξαρσης
σε πύρινα σμιχτά σώματα
λάβα που χύθηκε στη νύχτα
κι η μέρα δεν ξημέρωσε
ανεμοστρόβιλοι ταξίδεψαν
τις θυελλώδης αγκαλιές
εκεί που σμίγει ο ουρανός με τη γη
διάττοντες αστέρες οι μνήμες
έλαμψαν και χάθηκαν
σαν τις ανείπωτες επιθυμίες
ένας ξαφνικός γαλαξιακός αγέρας
με άρπαξε και με ξεγύμνωσε
και με πέταξε ολόγυμνο
μέσα στα ποιήματα μου