– Στο ερώτημα αν υπάρχει Θεός, η απάντηση είναι πολύ απλή και πολύ λογική επίσης. Γι αυτούς που πιστεύουν υπάρχει και για τους άλλους που δεν πιστεύουν δεν υπάρχει. Εσύ αυτή την απλή και αυτονόητη απάντηση, τη χρησιμοποιείς ως πρώτο σκέλος και εφαλτήριο για να προχωρήσεις και να διατυπώσεις το επόμενο ερώτημα για να περιπλέξεις τα πράγματα περισσότερο. Λες, λοιπόν : στο ερώτημα αν υπάρχει Θεός, άλλοι απαντούν θετικά και άλλοι αρνητικά, οπότε το ποιοι έχουν δίκιο και ποιοί είναι πιο κοντά στην αλήθεια εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο.
Ε, δεν παίζεσαι φίλε!
– Παιδιά, το μπέρδεμά μας όλο είναι απόρροια της λαθεμένης προσέγγισης των διαφόρων εννοιών. Πότε χρησιμοποιούμε για τη σημασία και την ερμηνεία τους, το λόγο και τη γλώσσα, της αρχαιότητας και πότε το σύγχρονο. Τι θέλω να πω: Στην εποχή μας, ο λόγος που γίνεται περί Θεού, είναι άγνωστος στην αρχαιότητα, δηλαδή δεν νοείται με τη συγκεκριμένη σημερινή μορφή της θεολογίας και της πνευματικότητας, ενώ έκανε την εμφάνισή του κι ένας άλλος λόγος, που θα τον χαρακτηρίζαμε άθεο και ο οποίος διαρκώς διογκώνεται. Για τους άθεους, λοιπόν, σήμερα, η έννοια του Θεού δεν είναι απλώς αχρείαστη, αλλά και άχρηστη θα έλεγα καλύτερα, αφού δεν χρησιμοποιείται και δεν χρησιμεύει στη διαδικασία κατάκτησης της ορθολογικής γνώσης. Εξάλλου ζούμε πλέον τη θεοποίηση και τη λατρεία της τεχνολογίας, η οποία και κυριαρχεί πλήρως στη ζωή μας .Η ιδέα του Θεού εξετάζεται με επιστημονική ματιά και κατατάσσεται στην περιοχή της ψευδαίσθησης, γι αυτό και καταβάλλονται προσπάθειες για την εξάλειψή της.
– Πάντως σ΄αυτά που είπες για τον άθεο λόγο, έχω την εντύπωση πως ό,τι δεν βασίζεται στην εξέλιξη της επιστήμης, είναι βέβαιο πως δεν αφορά την ουσία του Θεού, αλλά διατυπώνεται μέσα σ΄έναν γενικότερο αντιθρησκευτικό σύγχρονο λόγο, όχι σαν άρνηση του θεού, αλλά σαν άρνηση παντός είδους θρησκείας. Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο με τον μακροσκελή τίτλο «Ο Θεός είναι η σιωπή του σύμπαντος και ο άνθρωπος η κραυγή που δίνει νόημα σε αυτή τη σιωπή», και διαπίστωσα πως πουθενά σε όλο το κείμενο δεν γίνεται αναφορά στο Θεό, εκτός φυσικά από το τίτλο. Όλο το άρθρο στην ουσία είναι μια κραυγή εναντίον των θρησκειών του κόσμου, μη εξαιρουμένου και του χριστιανισμού.
Κατέληγε δε στο συμπέρασμα πως για όλα τα κακά του κόσμου και τώρα και πάντοτε κατά το παρελθόν υπεύθυνες ήταν και είναι οι θρησκείες. Αυτές ενσπείρουν τη διχόνοια σε κοινωνίες και λαούς και δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους να συμφιλιωθούν και να πλησιάσει ο ένας τον άλλο με αγάπη.
Αυτές υποδαυλίζουν τις σφαγές και τους πολέμους ανά τον κόσμο, εξαιτίας του θρησκευτικού φανατισμού, που καλλιεργούν και που μετασχηματίζεται πολύ εύκολα σε μίσοςκαι έχθρα.Επομένως, θα μπορούσαμε αυτό που εσύ χαρακτηρίζεις άθεο λόγο, να το θεωρήσουμε ως σφοδρή κριτική κατά των θρησκειών και των θρησκευτικών φονταμενταλισμών. Θα μπορούσαμε να το δούμε ως αμφισβήτηση του ρόλου των θρησκειών που υπόσχονται μια άλλη καλύτερη ζωή μετά το θάνατο για να παρηγορήσουν τους πιστούς οπαδούς τους, ενώ στην παρούσα ζωή συντηρούν την αδικία και αποβλέπουν στη διατήρηση της εκμετάλλευσης.
Συνήθως η επικριτική στάση της διανόησης απέναντι στις θρησκείες έχει κοινωνικές αιχμές, γιατί αν θέλεις την προσωπική μου άποψη πάνω σ΄αυτό το θέμα, άλλο είναι να αρνείσαι το Θεό, που στο κάτω κάτω αυτό είναι δικαίωμά σου και έχει να κάνει με την κοσμοαντίληψη, την κοσμοθεωρία ή την πίστη που κουβαλάς, κι άλλο είναι να αρνείσαι το ρόλο της θρησκείας που έχει να κάνει με τις ίδιες τις κοινωνικές δομές.
– Αυτό για το οποίο μιλάς ανήκει ίσως στα παρεπόμενα αυτού που θέλω εγώ να πω. Και μια κι αναφέρθηκες σε άρθρο που διάβασες, να ξέρεις πως αυτά είναι δημοσιογραφικοί τακτικισμοί που μπορεί να έχουν να κάνουν με την ιδιοτελή στόχευση της αύξησης του αναγνωστικού κοινού και της πώλησης φύλλων. Είχα κι εγώ παρόμοια εμπειρία. Σε πολύ μεγάλης κυκλοφορίας επιστημονικό περιοδικό υπήρχε οκτάστηλο με τον βαρύ και πομπώδη ερωτηματικό τίτλο «Που είναι επιτέλους ο Θεός;», αλλά στα ψιλά γράμματα του κειμένου απλά γινόταν λόγος για τις επιτυχείς προσπάθειες του ανθρώπου στον τομέα εξερεύνησης του διαστήματος και μάλιστα κατά περιπαιχτικό τρόπο αναφέρονταν διάφορες παλιές παραδόσεις, μυθολογίες και δοξασίες περί δήθεν κατοικίας του Θεού στον Ουρανό, που τελικά διαψεύστηκαν επειδή οι επιστήμονες απέδειξαν ότι ο Ουρανός δεν είναι τίποτα άλλο από μια προέκταση του χώρου στο άπειρο.
Γι αυτόν τον «επιστημονικό» αθεϊσμό εγώ μιλάω, αυτόν που εκπροσωπούν άνθρωποι του πνεύματος, δηλαδή της γνώσης και της επιστήμης, οι οποίοι δεν δέχονται την ιδέα του Θεού, ούτε ως υπόθεση εργασίας. Και είναι αμετακίνητοι σ΄αυτή τους τη θέση, στηριζόμενοι στο εύλογο επιχείρημα ότι για έναν επιστήμονα με γνώση και μεθοδολογία είναι αφέλεια να δεχτεί μια υπόθεση που δεν προσφέρει τίποτα στο έργο του, ούτε σαν εικασία. Κατάλαβες, λοιπόν, για ποιόν άθεο λόγο μιλάω;
Η ‘Εφημερίδα Νομού Κοζάνης’ είναι μια στήλη στην ενημέρωση της τοπικής κοινότητας, αντανακλώντας την πολυμορφία και τη ζωντάνια της περιοχής. Με την αφοσίωσή της στην έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση, καθώς και την αντικειμενική κάλυψη των γεγονότων, έχει καθιερωθεί ως αξιόπιστη πηγή πληροφοριών για τους αναγνώστες της.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
– Στο ερώτημα αν υπάρχει Θεός, η απάντηση είναι πολύ απλή και πολύ λογική επίσης. Γι αυτούς που πιστεύουν υπάρχει και για τους άλλους που δεν πιστεύουν δεν υπάρχει. Εσύ αυτή την απλή και αυτονόητη απάντηση, τη χρησιμοποιείς ως πρώτο σκέλος και εφαλτήριο για να προχωρήσεις και να διατυπώσεις το επόμενο ερώτημα για να περιπλέξεις τα πράγματα περισσότερο. Λες, λοιπόν : στο ερώτημα αν υπάρχει Θεός, άλλοι απαντούν θετικά και άλλοι αρνητικά, οπότε το ποιοι έχουν δίκιο και ποιοί είναι πιο κοντά στην αλήθεια εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο.
