Δυο τελεσίγραφα σε μια μέρα είναι πολλά (Ακριβή μου Σοφία – του Φρέντυ Γερμανού) Του Παναγιώτη Τσολάκη

Ο Γ. Παπανδρέου (ο γέρος) πηγαίνει στο Βενιζέλο (τον Ελευθέριο) για να πάρει το σίγουρο οκευ για να κατέβει ως υποψήφιος βουλευτής. Ο Βενιζέλος του απαντά πως δεν θα είναι υποψήφιος. Φεύγοντας από εκεί απογοητευμένος, κατευθύνεται στο σπίτι της Κυβέλη (ηθοποιός), με την οποία διατηρούσε παράνομο δεσμό.

Εκείνη, που πριν ημέρες του είπε «ή χωρίζεις ή χωρίζουμε», του λέει τελειώσαμε. Δάκρυσε ο Παπανδρέου και η εκείνη που τον θεωρούσε σκληρό άντρα του λέει: Δακρύζει ένας Παπανδρέου;  «Δύο τελεσίγραφα σε μία μέρα είναι πολλά» απάντησε εκείνος.

Το πρώτο τελεσίγραφο που πήρα, παραμονή πρωτοχρονιάς, ήταν η απόλυσή μου. Εργαζόμουν σε μια εργολαβία στον ΑΗΣ Καρδιάς, εγώ και ο εργοδότης μου, παρέχοντας τεχνική υποστήριξη σε συστήματα και εφαρμογές πληροφορικής.

Είναι εντολή του διευθυντή να σε απολύσω και να πάρω κάποιον άλλον, ήταν η δικαιολογία του εργοδότη μου.  Εδώ ταιριάζει και για τους δύο, “όταν τα παντελόνια γίνονται unisex”. Επειδή η ξαφνική απόλυσή μου, δημιούργησε μεγάλο θόρυβο στους εργαζόμενους, και όχι μόνο, γιατί πέρα από τις γνώσεις μου γνώρισαν το ήθος και την συμπεριφορά μου, τις ευθύνες της απόλυσης τις ρίχνουν ο ένας στον άλλον…

(όταν μου είχε προταθεί να πάρω εγώ την δουλειά η απάντηση μου ήταν: Φίλους και συνεργάτες εγώ δεν τους πουλάω. Κι αυτό θα το εφαρμόσω όσο ζω γιατί ήταν αξία και πιστεύω μου. Έτσι γαλουχήθηκα έτσι με έμαθαν αυτοί που με γέννησαν)

Αντιλαμβανόμουν, καταλάβαινα και μου το είχαν πει πολλοί, πως η πολιτική μου ενασχόληση με τους ΑΝΕΛ και η αρθρογραφία μου ενοχλούσε…

Ο  Διευθυντής είχε ένα λόγο παραπάνω να το κάνει και τον γνώριζα από καιρό. Έχει στον Σταθμό του έναν ασυμβίβαστο και απροσκύνητο υπάλληλο, ο οποίος τυχαίνει να είναι πατέρας μου και χτύπησε εμένα για να πονέσει εκείνον.

Το είχε πει μάλιστα και στον πρώην διευθυντή του και στο σημερινό καινούργιο τομεάρχη του. «Επειδή δεν μπορούν να χτυπήσουν εμένα καίρια, θα φτάσουν στο έσχατο σημείο της ανθρώπινης ταπείνωσης και εξευτελισμού και θα με χτυπήσουν μέσω του Παναγιώτη»

Δικαιώθηκε και σε αυτό, όπως και σε πολλά άλλα που με είπε και σε όλα όσα έγραφε αρθρογραφώντας συστηματικά επί χρόνια.

Το δεύτερο τελεσίγραφο δεν ήταν από κάποια Κυβέλη (ίσως πονούσε λιγότερο.)

Το Κίνημα αποφάσισε να μην είμαι υποψήφιος βουλευτής για δικούς του λόγους τακτικής και σχεδιασμού.

Εντάχτηκα στου ΑΝΕΛ γιατί η διακήρυξη τους και οι θέσεις τους ήταν απόλυτα ταυτισμένες με τα πιστεύω μου ως άνθρωπος και ως Έλληνας. Τα πιστεύω μου και οι ιδέες μου δεν αλλάζουν, ούτε με δόξες, ούτε με χρήμα, ούτε μπροστά σε εκτελεστικό απόσπασμα.

Ήμουν υποψήφιος βουλευτής σε ηλικία 28 χρόνων. Οι πολίτες του νομού με τίμησαν σε βαθμό που υπερέβη κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη μου.  Τους ευχαρίστησα και τους ευχαριστώ τώρα περισσότερο, που δεν είμαι υποψήφιος και δίνει περισσότερη αξία στο  ευχαριστώ.

Τίμησα τον τίτλο του πολιτευτή, χωρίς να τον χρησιμοποιήσω ποτέ, στα 2,5 αυτά χρόνια. Ήμουν παρών σε όλες τις θεσμικές διεργασίες και διαδικασίες, στα προβλήματα και στις κινητοποιήσεις του νομού, χωρίς να εμφανίζομαι ποτέ μπροστά σε κάποιο μικρόφωνα. (προσωπική επιλογή λόγω προσωπικών αξιών και πιστεύω).

Αρθρογραφούσα ανελλιπώς για να ενημερώνω τους πολίτες για τα τρέχοντα γενικά προβλήματα και πολιτικές, για τοπικά θέματα, προβλήματα και κυρίως για να ακουστεί η φωνή αυτών που δεν μπορούσαν να εκφραστούν ή δεν μπορούσαν να ακουστούν.

Αυτό είναι και μια έμμεση προτροπή προς όλους που ασχολούνται με την πολιτική. Είναι ανέντιμο να εμφανίζονται κάθε τέσσερα χρόνια, παραμονές εκλογών, να δηλώνουν ότι θέλουν να προσφέρουν και εμφανίζονται πάλι σε λαϊκές και χωριά, που δεν ξέρουν που πέφτουν και πώς να πάνε! Αυτό προσβάλει τους ίδιους, δηλώνει πολλά και κυρίως υποτιμά και ευτελίζει τους πολίτες που αναγκάζονται, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες κάθε φορά να τους ψηφίζουν και εκείνοι στην συνέχεια να τους σταυρώνουν άλλοι με την απουσία τους και άλλοι με τις επιλογές τους και την ψήφο τους στην βουλή.

Όσοι με ξέρουν το γνωρίζουν και το έχω πει, το έχω γράψει, το έχω δηλώσει πως αυτή τη φορά αν ήμουν και πάλι υποψήφιος, είτε εκλεγόμουν, είτε όχι, θα ήταν η τελευταία γιατί για μένα η πολιτική είναι προσφορά και όχι επάγγελμα.

Καλό αγώνα σε όλους, καλή επιτυχία στον καθένα ξεχωριστά

Καλή λευτεριά στην πατρίδα μας.

Υ.Γ 1. Κάποτε ένας σεβάσμιος γέροντας, μου είπε. «Μικρέ, ο φίλος και το φίδι αρχίζουν με το ίδιο γράμμα. Τα επόμενα τα βάζει η πράξη, το νου σου»

Για αυτό η νέα γενιά πρέπει να δει τον καθένα που ασκεί εξουσία, πως συμπεριφέρεται στον ίδιο στην πράξη, στην κοινωνία, στην πατρίδα για να τους κατατάξει σε ποια κατηγορία ανήκουν και ανάλογα να τους συμπεριφερθεί.

Αλλιώς θα τον δαγκώνουν και θα το δηλητηριάζουν φίδια και θα πιστεύει ότι ήταν φίλοι του. Θα τον δολοφονούν εκτελεστές και θα πιστεύει πως ήταν οι σωτήρες του.

Ότι δεν μας σκοτώνει πρέπει να μας κάνει πιο δυνατούς.

Υ.Γ 2  Μην φοβάσαι τους εχθρούς σου- στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να σε σκοτώσουν! Μην φοβάσαι τους φίλους σου – στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να σε προδώσουν!

Να φοβάσαι τους αδιάφορους- αυτοί δεν σκοτώνουν ούτε προδίδουν όμως με τη σιωπηρή συμφωνία τους, κάθε μέρα γίνονται στον κόσμο και προδοσίες και εγκλήματα!