«Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή».
(Μια οργισμένη αφιέρωση στη μνήμη του Όλιβερ).
Νούλα Σαλακίδου
Ακόμα κι αν χάθηκα σαν σκιά στο μονοπάτι το θανατερό που με οδήγησε εκείνη η νύχτα…στο δρόμο της αβύσσου…εκεί που ξεπρόβαλλαν απειλητικά της ζωής τα ακάθαρτα και κάθε παράπονο, πόνο και λυγμό τα κατάπιε το αχόρταγο τέρας που κρύβεται στα σπλάχνα σου…εκεί θα γεννηθούν πολλοί Δον Κιχώτες που θα υπερασπιστούν το δικαίωμα μου για μια ζωή γεμάτη βράδια αυγουστιάτικα, ανυπόταχτα στου Σκότους τα βασίλεια…εκεί θα ανθίσει μια δέσμη από τριαντάφυλλα που θα ποτίζονται από τα δάκρυα μου…για όλα εκείνα που βίωσα και δεν μπόρεσα ποτέ να εκφράσω!
Μα όλα εκείνα θα γίνουν ελπίδα, μια αύρα που θα ξεδιψάσει τη διψασμένη, από αγάπη, ψυχή κάποιων ανθρώπων και θα αναστήσει την υπνωτισμένη συνείδηση τους, ψιθυρίζοντας τους με λόγια μυστικά μα και βροντερά συνάμα πως έχω κι εγώ αισθήματα, δικαίωμα και θέση σε αυτήν εδώ την πλάση!
Μια οργισμένη αφιέρωση στη μνήμη του Όλιβερ
