Μέσα από το δεύτερο βιβλίο της η συγγραφέας-φιλόλογος Θεοδώρα Λειψιστινού, με αναφορές στο παρελθόν που φτάνουν μέχρι το σήμερα, για την κοινωνία και τον πολιτισμό της Πέλκας (Πελεκάνου) Βοΐου, καταδεικνύεται το πάθος για την γενέτειρά της Πέλκα, κρατά μέσα της το χωριό, ξυπνά αναμνήσεις, δεν έχει το κουράγιο να ξεχάσει και έτσι νιώθει κάθε είδους μεγαλείο. Η παραστατική της πέννα ζωντανεύει θύμησες, πάλλει τις πιο λεπτές χορδές της ψυχής των κατοίκων του Πελεκάνου, και όχι μόνον, πλημμυρίζει δε απαντοχές στις καρδιές όλων, αυτών που αντιστέκονται στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων.
Αξιέπαινη η πρωτοβουλία του Συνδέσμου Φιλολόγων Κοζάνης, να παρουσιάσει το δεύτερο βιβλίο της Θεοδώρας Λειψιστινού, στο αμφιθέατρο της Κοβενταρείου Βιβλιοθήκης Κοζάνης, την Δευτέρα 18 Νοεμβρίου το βράδυ, αξιέπαινοι και οι ομιλητές, που με τις εμπεριστατωμένες, μεστές και ουσιώδεις αναφορές τους στο βιβλίο, «κέρδισαν» τις εντυπώσεις.
Μίλησαν, ο Δημήτρης Κωστόπουλος, επίτιμος εφέτης Διοικητικής Δικαιοσύνης, πρόεδρος του Σωματείου Φίλων του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης, η Κυριακή Μαυροφυλλίδου, υποψήφια διδάκτωρ πανεπιστημίου Δυτ. Μακεδονίας με γνωστικό αντικείμενο στην «Ποντιακή Μορφολογία, φιλόλογος, ο Γεώργιος Τσότσος, από την Γαλατινή ορμώμενος, διδάκτωρ Πολεοδομίας, πρώην σχολικός σύμβουλος, ο Πάρις Παρασχόπουλος, μουσικοσυνθέτης και η συγγραφέας Θεοδώρα Λειψιστινού ήσαν οι ομιλητές, τους οποίους άκουσαν με ιδιαίτερη προσοχή και συγκίνηση οι παρευρισκόμενοι. Συντονιστής της εκδήλωσης, ο φιλόλογος και γραμματέας του Συνδέσμου Φιλολόγων Κοζάνης, Γιώργος Δελιόπουλος, ο οποίος τόνισε «εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στα διδακτικά μόνο καθήκοντα, αλλά και στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα να επιδεικνύουμε την ευαισθητοποίησή μας», με αναφορές του στο βιβλίο της Θ. Λειψιστινού.
Ιδιαίτερες ήταν και οι αναφορές της Κυριακής Μαυροφυλλίδου, η οποία εξήρε τη σημασία και τις αξίες που βρίσκει ο καθένας που διαβάζει το βιβλίο της Θεοδώρας Λειψιστινού, τονίζοντας πως «η συγγραφική αυτή πρωτοβουλία της παίρνει τις πλέον ενδεδειγμένες διαστάσεις και χρώματα, που αναβλύζουν τον μύρο της παράδοσης και των ιστορικών και πολιτισμικών αξιών της πατρίδας και του τόπου μας… Είμαι βέβαιη ότι όλοι, όσοι κατάγονται από το χωριό ή την ευρύτερη περιοχή, διαβάζοντας το βιβλίο, θα θυμηθούν τα παιδικά τους χρόνια ή θα ανακαλέσουν στη μνήμη τους τις ιστορίες που άκουσαν από τους προγόνους τους. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι σαν ένα μπαούλο που ανοίγει, για να αποκαλύψει κρυμμένους και αγαπημένους θησαυρούς της πολιτισμικής μας ταυτότητας και της μνήμης, η αντίσταση στη λήθη. Όλα πλαισιώνονται από τη νομοτέλεια της φύσης και των απλών ανθρώπων, δίνοντάς μας την αίσθηση της αρμονικής συνύπαρξης στο αέναο ταξίδι της ζωής, που όλοι γινόμαστε μέτοχοι του μεγαλείου της…”
Ο Γεώργιος Τσότσος στην αναφορά του στο πρώτο βιβλίο της κας Λειψιστινού, τόνισε πως «μιλά για τα κάστρα της περιοχής, Πέλεκα σημαίνει πολλά κάστρα», επισήμανε δε την πολύτιμη συμβολή της συγγραφέως στην τοπογραφία και τη λαογραφία της περιοχής, σε άλλο δε σημείο της ομιλίας του είπε πως «η συγγραφέας στο βιβλίο της ασχολείται και με τη γυναίκα της Πέλκας, η οποία στα χρόνια που οι άντρες ξενιτεύονταν, ήταν ο στυλοβάτης του σπιτιού, τα έργα δε της γιαγιάς της Θεοδώρας διδάσκονται στην πράξη. Η κα. Λειψιστινού είναι η Ελληνίδα, με ταυτότητα Δυτικομακεδόνισσας, Βοϊώτισσας και Πέλκας, οι δε αναφορές της στην αρχαιότητα έχουν επιστημονική τεκμηρίωση, είναι θησαυρός γνώσεων… με το βιβλίο της μας μορφώνει, διδάσκει, θέλγει και τέρπει».
«Μέσα από το βιβλίο της θαύμασα την περιοχή σας, η μεταφορά του πολιτισμού με τους χορούς και τα τραγούδια είναι ο πλούτος μας και πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να ξαναβρούμε αυτά που χάσαμε, το βιβλίο είναι σαν ένα υπέροχο μυθιστόρημα με ύφος και στυλ λογοτεχνίας, ακόμα και ο πεζός λόγος της συγγραφέως τραγουδάει» είπε ο μουσικοσυνθέτης Πάρις Παρασχόπουλος.
Ο Δημήτρης Κωστόπουλος, μεταξύ άλλων, χαρακτήρισε το βιβλίο ως «ένα δοκίμιο κοινωνικής ανθρωπολογίας, λαογραφίας και ιστορίας, που αναδεικνύει τον τοπικό λαϊκό παραδοσιακό πολιτισμό στη γωνιά αυτή της Δυτ. Μακεδονίας και τον δεσμό του με την απώτερη ιστορία, ανταποκρίνεται δε απόλυτα στους ορισμούς των επιστημονικών αυτών κλάδων. Το βιβλίο καθρεφτίζει έναν θησαυρό ηθών, εθίμων, εορτών και λαϊκών δρώμενων με τα σχετικά τραγούδια και τους χορούς, τα οποία καθιερώθηκαν με μακραίωνη παράδοση από γενιά σε γενιά σε προγενέστερες μορφές της αγροτικής κοινωνικής εξέλιξης».
Η συγγραφέας Θεοδώρα Λειψιστινού, φανερά συγκινημένη, αφού έκανε μια σύντομη αναφορά στο βιβλίο της, ευχαρίστησε ξεχωριστά όσους την βοήθησαν στο πόνημα αυτό, τους καθηγητές, αλλά και τους μαθητές της, λέγοντας πως «τους έχω κρατημένους στην καρδιά μου και χαίρομαι όταν τους βλέπω…».