Οι καιροί που ζούμε είναι εφιαλτικοί. Αν κάποιοι το αμφισβητούν, σημαίνει ότι ή στρουθοκαμηλίζουν ή ζούνε σε κόσμο δικό τους, έξω από τα διαδραματιζόμενα. Ζήτημα που επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις. Το βασικό, σίγουρα, αίτιο είναι η βαθιά παντοειδής – προεχόντως, όμως, πολιτική – απαιδευσία. Αντιπαρέρχομαι, ωστόσο, τον πειρασμό για μια βαθύτερη θεώρηση αυτής της πολυδαίδαλης διαδρομής για επισήμανση των σωρευμένων παραγόντων της πρόκλησης του συμπτώματος της απαιδευσίας που είναι κυρίαρχο στοιχείο στις σύγχρονες (με χρονολογική σημασία, βέβαια, και όχι αξιολογική) κοινωνίες. Εστιάζω την προσοχή στα εντελώς επίκαιρα και ζέοντα προβλήματα. Σήμερα βιώνουμε μια καθολική και βαθιά κρίση. Το κινούν αίτιο, είτε το εννοούμε και το ομολογούμε είτε όχι, είναι η Πολιτική – στην ευρεία έννοια. Περιττό αλλ’ αναγκαίο, βέβαια, να επισημανθεί ότι κάθε ανθρώπινη δράση είναι πολιτική. Κάθε αντίρρηση επ’ αυτού τίποτε άλλο δε δηλώνει παρά αδαημοσύνη. Και δυστυχώς οι αδαήμονες στους καιρούς μας πλεονάζουν! Η κρίση που μαστίζει τις κοινωνίες του καιρού μας, ορατή «δια γυμνού οφθαλμού», είναι επώδυνη, πολυεπίπεδη και, δυστυχώς και αναντίρρητα, κατασκευασμένη. Είναι κρίση τεχνητή, προϊόν μιας δράκας τυχοδιωκτικών και τυχάρπαστων ανθρώπων που κινούν τα νήματα σχετικά με ό,τι αναφέρεται στην οικονομία, την εργασία, την ασφάλεια και τη διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου. Ιδιαίτερα τη διαπαιδαγώγηση, την Εκπαίδευση των Λαών. Για το πρόβλημα της διαπαιδαγώγησης οι τυχοδιωκτικοί μηχανισμοί έχουν επινοήσει και θέσει σε εφαρμογή κάθε πρόσφορο μέσο, με κυρίαρχη την αποβλακωτική και ψυχοφθόρα Τηλεόραση, που επέχει θέση παγκόσμιας Δικτατορίας! Η μεγαλύτερη και ακαταμάχητη απόδειξη για το αληθές αυτού του ισχυρισμού είναι το γεγονός της αφειδώς και ποικιλότροπα παροχής της σε όλους και σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης. Όπου κατοκεί έστω και ένας άνθρωπος (που μπορεί να μαστίζεται από ασιτία, έλλειψη στοιχειωδών αγαθών για απλή επιβίωση) έχει ανεμπόδιστη πρόσβαση στο ψυχοφθόρο εργαλείο που λέγεται Τηλεόραη και, ουσιαστικά, σημαίνει Τηλετύφλωση! Με αυτό το σατανικό εργαλείο (σατανικό όχι αφ’ εαυτού, βέβαια, αλλά εξαιτίας των τυχοδιωκτών διαχειριστών της!) συντελείται παγκοσμίως η διαβουκόληση (: παραπλάνηση) των μαζών. Δίδυμη αδερφή της το Διαδίχτυο, το περίφημο Ίντερνετ – το πολυπλόκαμο και πολυδαίμονο εργαλείο που είναι ικανό για όλα! Πράγματι ικανό για όλα. Όταν, λοιπόν, είναι στα χέρια ειδήμονα και επαϊοντα, είναι θαυματουργό. Όταν, όμως, χρησιμοποιείται από αδαείς και απληροφόρητους, είναι απλά μια… χωματερή!
Τον χαρακτηρισμό και την ταύτιση του Ίντερνετ με τη χωματερή τα έχω κατοχυρώσει ως προσωπικές μου επισημάνσεις, όχι τώρα αλλά προ πολλού, όταν όλοι έστεκαν κεχηνότες, θαυμαστές του περιλάλητου εργαλείου – βλέποντας το τυρί αλλά όχι και τη φάκα! Σαν τον ταλαίπωρο ποντικό. Έτσι βυθίστηκαν και βυθίζονται όλο και περισσότερο στο βούρκο της αμάθειας και της πλάνης που κάνει τους χρήστες του Ίντερνετ μεταφορείς παντοειδούς πλούσιας σαβούρας και αμετάπειστους… παντογνώστες. Αυτοί όλοι έγιναν επιφανείς παντογνώστες, πριν καν γίνουν στοιχειωδώς γνώστες! Kαι αυτή η πληγή χαίνει στον κορμό ολόκληρης της τωρινής κοινωνίας, έχοντας καταντήσει, αν όχι ανίατη, σίγουρα δυσίατη νόσος. Αυτής της νόσου συμπτώματα είναι όλα όσα συντελούν στην ραγδαία υποβάθμιση και πνευματική οκνηρία του τωρινού ανθρώπου. Και στο βάθρο αυτό οικοδομείται ολόκληρο το σαθρό (υπό μορφή πολύσοφου πύργου!) οικοδόμημα των καιρών μας. Και κανένας δεν κατάλαβε πως «τριγύρω του έχτιζαν τείχη»! Δεν υποπτεύτηκε τον εγκλωβισμό. «Δεν άκουσε χτιστών θόρυβο». Δεν σκέφτηκε πως τα τωρινά δεσμά είναι άυλοι τίτλοι των Τραπεζών που με το πέρασμα του χρόνου και με τις ταχυδακτυλουργίες των τραπεζιτών γίνονται λευκά χαρτιά και μένουν οι μέτοχοί τους στα κρύα του λουτρού, περιμένοντας κάποιο θαύμα Αλλά στον καιρό του άκρατου και αδηφάγου καπιταλισμού τα θαύματα για τη φτωχολογιά παραπέμπονται με τη φροντίδα του Σιμεώνος (όχι Συμεώνος) στις καλένδες ενός απώτατου μέλλοντος αιώνος! Κατά τη ρήση της σοφής λαϊκής θυμοσοφίας: ζήσε μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλι (που κουτσουρεμένη αναπαράγεται και αναφέρεται ως: ζήσε Μάη να φας τριφύλι!). Νεοελλήνων καμώματα. Που πρωτίστως και κυρίως αγνόησαν το: τ’ αγαθά κόποις κτώνται – βλακωδώς πιστεύοντας (μα, ποιος δάσκαλος, ποια Πολιτεία τους δίδαξε;) πως αγαθά είναι τα γιδοπρόβατα, τα γαϊδαρομούλαρα, τα σταροχώραφα, οι αμπελώνες και τα ευρώ (που ούτε αυτά υπάρχουν!). Όταν αυτά είναι έτσι, όταν τα θεμέλια είναι σαθρά, όταν η απαιδευσία πλεονάζει, όταν ο ζήλος της Πολιτείας είναι η πνευματοκτονία και η πολεμοτροφία, ευχερώς οικοδομείται στην κοινωνία κάθε οδύνη και στεναγμός. Οι σημερινές κοινωνίες, μεθοδικά παραπλανημένες και αποχαλινωμένες (με ψευδαίσθηση ελευθερίας!) από την κρατούσα ολιγαρχία αλλά και με όλων μας την ευθύνη, πορεύονται σακάτικα και αγκομαχώντας το δρόμο της πολύτροπης εξαθλίωσης, καρτερώντας μεσσίες και σωτήρες να τις ανασύρουν από το βούρκο και την ανέχεια που οι μεσσίες και οι σωτήρες δολίως απεργάζονται νυχθημερόν και με επιμέλεια ακάματης μέλισσας (φαινομενικά), που είναι όμως σφήκα. Σφήκα δηλητηριασμένη. Αυτές είναι οι ρεαλιστικές διαπιστώσεις. Ε, και εσύ, – ίσως τεθεί το εύλογο ερώτημα – τι κάνεις; Θρηνείς επί των ερειπίων; Οράς την άτην στοίχουσαν (: βλέπεις τη συμφορά να έρχεται) και απρακτείς; Χρέος μου να μην αποφύγω την οφειλόμενη απάντηση. Και ευθαρσώς αποκρίνομαι: Έκανα – έτσι νομίζω, τουλάχιστον – τη διάγνωση που είναι προϋπόθεση της θεραπείας. Για τη θεραπεία θα καταφύγω στους αθάνατους στίχους του ποιητή:
Κουνήσου!
Δε σώζει την ψυχή σου, τους κυρίους του κόσμου,
με τη φυγή, την αρνησιά και τη θανή σου…
Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα ρτει ανάποδα ο ντουνιάς…
Τη σκλάβα σκέψη σου,
σκλάβα δετή,
σου τήνε πλάσανε οι Δυνατοί…
Ο καθένας ας αναλογιστεί και ας πράξει τα δέοντα. Όποιος τυχόν ισχυριστεί ότι δε βλέπει το σκοτάδι, νομίζω ότι προφασίζεται, θέλοντας να αποθέσει το δικό του καθήκον στους ώμους άλλων. Όμως, τα καθήκοντα είναι ατομικά, του καθενός. Ούτε εκχωρούνται ούτε κληρονομούνται. Όπως η συνείδηση και το φρόνημα. Κατακτώνται με αγώνες καλλίνικους, με τους οποίους ξεχωρίζουν οι ελεύθεροι από τους δούλους. Γι’ αυτό: νυν υπέρ πάντων αγών!