Ερωτήματα για τις σχολικές εκδρομές εντός της κρίσης (Του Σπύρου Γκαραβέλλα)

Όλο και περισσότερους γονείς της ευρύτερης περιοχής της Κοζάνης, όπου η ανεργία έχει φτάσει και επίσημα στο 30%, τον τελευταίο καιρό τους απασχολεί το κόστος των σχολικών εκδρομών, οι οποίες πλέον πραγματοποιούνται σε κάθε σχολική χρονιά φοίτησης των μαθητών κι όχι όπως παλιότερα, μόνο στη Γ’ Λυκείου άντε και μια λιγότερων ημερών στην Αθήνα, η οποία γινόταν σε κάποια μικρότερη τάξη. 

Εύλογα λοιπόν γεννιούνται τα εξής ερωτήματα: 

Μπορεί τόσο εύκολα αυτό τον καιρό να διαθέσει μια οικογένεια 400-600; για μια εκδρομή στο εξωτερικό για κάθε παιδί της, χωρίς να  υπολογίσουμε τα προσωπικά έξοδα που μπορεί να έχει ο κάθε μαθητής κατά τη διάρκειά της;    
Η στάση των καθηγητών είναι χλιαρή προφανώς γιατί δεν έχουν λόγο να έρθουν σε αντιπαράθεση με τις ομάδες των γονιών οι οποίες διαφωνούν για την πραγματοποίησή τους. Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων όμως; 
 Δεν θα έπρεπε από την άλλη οι διευθύνσεις δευτεροβάθμιας κυρίως, αλλά και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης να λειτουργήσουν και να δώσουν κατευθύνσεις με γνώμονα τις νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες κι όχι με τα δεδομένα της προηγούμενης δεκαετίας; 

Είναι τόσο απαραίτητο να γίνονται εκδρομές είτε ολιγοήμερες είτε πολυήμερες, σε κάθε τάξη του γυμνασίου και του λυκείου; 
Αντιλαμβανόμαστε ότι μια μερίδα μαθητών έρχεται σε δύσκολη θέση γιατί δεν μπορεί να ταξιδέψει; 

Ή μήπως είναι λίγοι εκείνοι οι μαθητές που θα λάβουν μέρος στην εκδρομή, αλλά με δυσβάστακτο κόστος για τις οικογένειές τους;