Φαντάζουν τόσο φτωχές οι όποιες λέξεις, καθόσον δεν μπορούν να περιγράψουν τα αισθήματα ευγνωμοσύνης που διακατέχουν και διαπερνούν την ψυχή και το νου μου, για σας, Διευθύντρια της Παθολογικής Κλινικής του «Μαμάτσειου» Γενικού Νοσοκομείου Κοζάνης, γιατροί και νοσηλευτές, που καταξιωθήκατε και γραφτήκατε ανεξίτηλα στη συνείδηση και την ψυχή μου, και σταθήκατε δίπλα μου σαν οι δικοί μου άνθρωποι, αλλά και σαν λειτουργοί της Δημόσιας Υγείας!!!…
Η Διευθύντρια Έφη Ράνδου, ο Γιάννης Βάγιας, ο Δημήτρης μας, η Μαρία, η Ιωάννα, ο Νικος…, ο…, η….όλοι οι γιατροί και νοσηλευτές, προσφέρατε απλόχερα το βάλσαμο της γιατρειάς μου, με την επιστημονική σας κατάρτιση, συνδυασμένη με ανθρωπιά και… «νίκησα» τον κορωναϊό!
Εσείς δεν είστε μόνον παθολόγοι, είστε και ψυχολόγοι, είστε πανεπιστήμονες της Δημόσιας Υγείας, είστε οι λυτρωτές όλων των ασθενών!
Στο προσκεφάλι μου ένοιωθα πάντα την παρουσία σας, διαχειριστήκατε τον πόνο μου παντοιότροπα και ποικιλότροπα, πάντα επιστημονικά και ανθρώπινα, μέχρι και αστειευόμενα και όλα αυτά, προς όλους τους ασθενείς, χωρίς καμία εξαίρεση!
Αν ο κανόνας λέει πως «πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης…», εν προκειμένω τα περιθώρια αυτά εσείς τα στενέψατε κατά πολύ!!
Έτσι λειτουργεί και το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) του Κρατικού Νοσοκομείου Κοζάνης, οι εν γένει λειτουργοί του οποίου «τρέχουν και φτάνουν…»!!
Βέττα Σαββίδου
Κοζάνη