Μια άλλη επιστημονική άποψη θέλει τους αυστραλοπίθηκους (οι οποίοι γεγονός είναι πως δεν ακολούθησαν την εξανθρωπιστική εξελικτική πορεία), να μην αντέχουν στον ολοένα και σκληρότερο ανταγωνισμό της αφρικανικής σαβάνας και τελικά ένα εκατομμύριο χρόνια πριν, να χάνονται από προσώπου γης. Όσο, όμως, οι αυστραλοπίθηκοι κατέρχονται βαθμιαία στην εξελικτική κλίμακα, περίπου πριν από δύο χιλιάδες τριακόσια εκατομμύρια χρόνια έκανε την εμφάνισή του ένα νέο ανερχόμενο γένος, ο άνθρωπος, που δεν ήταν ούτε πίθηκος, ούτε ανθρωποειδής πίθηκος. Ήταν ο πρώτος Homo στον πλανήτη, ο Homo habilis, ο επιδέξιος άνθρωπος, παμφάγος, με εγκέφαλο κατά 50% μεγαλύτερο από αυτόν του αυστραλοπίθηκου και με την ικανότητα να κατασκευάζει λίθινα εργαλεία. Λείψανα αυτού του είδους ανθρώπου ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στην ανατολική Αφρική, στο Ολντουβάι (Olduvai) της Τανζανίας, όπου βρέθηκαν και λείψανα του αυστραλοπίθηκου boisei. Από τις θέσεις, τις τοποθεσίες που βρέθηκαν τα απολιθωμένα λείψανα, προκύπτει ως συμπέρασμα ότι ο Homo habilis δεν εξαπλώθηκε έξω από την ανατολική Αφρική, αφού και τα ευρήματα που βρέθηκαν στη Γαλλία και το Πακιστάν και τα οποία (υποθετικά πάντα) θεωρήθηκαν εργαλεία δεν συνιστούν σοβαρά πειστήρια.
Μετά τον Homo habilis στην εξελικτική κλίμακα και συγκεκριμένα πριν από περίπου χίλια εξακόσια εκατομμύρια χρόνια συναντούμε τον Homo erectus (όρθιος άνθρωπος). Αυτοί οι νέοι ανθρωπίδες ήταν πιο σωματώδεις, πιο επιβλητικοί και με εγκέφαλο χωρητικότητας 950 κυβικών εκατοστών έναντι 800 του Homo habilis. Κάποια χρονική στιγμή ανακάλυψαν και τη φωτιά, ενώ θεωρείται βέβαιο πως από το ήπιο κλίμα της Αφρικής περιπλανήθηκαν σε ψυχρότερες ζώνες της Ασίας και της Ευρώπης. Η βραδεία εξελικτική πορεία του Homo erectus φτάνει μέχρι τα τριακόσια χιλιάδες χρόνια περίπου πριν από το σήμερα και στη συνέχεια φαίνεται να παρεκκλίνει. Τα λείψανα αυτής της περιόδου που βρέθηκαν σε όλη την Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη διαφοροποιούνται γι αυτό και ταξινομήθηκαν σε άλλου είδους ανθρωπίδες, τον αρχαϊκό Homo sapiens (αρχαϊκό έμφρονα άνθρωπο).
Μερικοί από αυτούς φαίνεται πως ακολούθησαν τη φυσική εξέλιξη προς τον ανατομικά σύγχρονο άνθρωπο (Homo sapiens sapiens), ενώ άλλοι, όπως αυτοί που βρέθηκαν στην Ευρώπη και την εγγύς Ανατολή, γνώρισαν ένα ολότελα διαφορετικό είδος μετάβασης και κατέληξαν περίπου πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια στον άνθρωπο του Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis), του οποίου η ζωή πάνω στον πλανήτη ήταν πολύ σύντομη (εξαφανίστηκε μετά από εβδομήντα χιλιάδες χρόνια) σε σύγκριση με τον Homo erectus, που έζησε περισσότερα από ένα εκατομμύριο χρόνια.
Έτσι, πριν από τριάντα χιλιάδες χρόνια δεν υπήρχε πλέον ο Νεάντερταλ και αντικαταστάθηκε από τον έμφρονα άνθρωπο, ο οποίος ανατομικά ήταν σαν τον σύγχρονο άνθρωπο και πρωτοεμφανίστηκε στη νότια Αφρική πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια. Αυτό το είδος ανθρώπου, λοιπόν, μέσα στις επόμενες εβδομήντα χιλιάδες χρόνια από την εμφάνισή του, αντικατέστησε όλα τα προηγούμενα είδη ανθρωπιδών σε ολόκληρο τον πλανήτη και κυριάρχησε με την τεχνολογία του και τον πολιτισμό, χρησιμοποιώντας το πιο χρήσιμο όπως αποδείχτηκε εργαλείο, τη γλώσσα. Πριν από περίπου τριάντα χιλιάδες χρόνια, η ιστορία της ανθρωπότητας μπήκε σε άλλη φάση πλέον, αφού έπαψε να είναι η ιστορία της διαμόρφωσης από τη φύση των ανθρώπινων όντων και άρχισε να γίνεται η ιστορία της διαμόρφωσης από τα ανθρώπινα όντα, των οποίων ο ρόλος γινόταν καθοριστικός.
Ηλίας Κ Μάρκου
[email protected]
15
προηγουμενο