Ο Χάντιγκτον δεν προέβλεψε μόνο τη σύγκρουση των πολιτισμών και των θρησκειών, αλλά και την προκάλεσε! https://en.wikipedia.org/wiki/Clash_of_Civilizations
Οι αετονύχηδες της παγκοσμιοποίησης σκέφτηκαν ότι η θεωρία του Χάντινγκτον θα ήταν ένα τέλειο μέσο σύγκρουσης, που αν διεγερθεί κατάλληλα με πράκτορες, θα μπορούσε να αποτελέσει έναυσμα για κρατικές, φυλετικές και θρησκευτικές συγκρούσεις, έτσι ώστε οι λαοί να αλληλοσφαγούν μεταξύ τους, να “αδυνατίσουν» και να γίνουν τα εύκολα θύματα μίας ανερχόμενης παντοκρατορίας.
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι λαοί ζούσαν σε μία αγαστή συνεργασία και ειρήνη, έχοντας πάρει τα μαθήματά τους από το παρελθόν.
Κανείς δεν γνωρίζει αν ο Χάντιγκτον πρόβαλε την ιδέα του με σκοπό να προκαλέσει τον φονταμενταλισμό ορισμένων κύκλων ή αν την προώθησε για να την εκμεταλλευθούν ορισμένοι κύκλοι της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι την πήραν και την έκαναν πράξη. Πως; Με πληρωμένους πράκτορες που οργάνωναν εξεγέρσεις στις διάφορες χώρες, με έναυσμα τις φυλετικές διακρίσεις ή τη θρησκεία.
Εάν ρωτούσε κάποιος σήμερα τους πραγματικούς πνευματικούς ηγέτες των διαφόρων θρησκειών θα ανακάλυπτε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει φανατισμάς στις διάφορες θρησκείες τους, αλλά αντίθετα υπάρχει και κυριαρχεί η ιδέα της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι πραγματικά θρησκευόμενοι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν ειρηνικά και ο καθένας να λατρεύει τον Θεό του με τον τρόπο που του δίδαξαν οι πρόγονοί του.
Εάν όμως μία υπερδύναμη που φιλοδοξεί να κυβερνήσει τον πλανήτη πληρώσει αδρά μερικούς εκπαιδευμένους πράκτορες και τους στείλει να διεγείρουν τα πλήθη, είναι πολύ εύκολο ακόμα και για νουνεχείς πολίτες να πέσουν στην παγίδα και να μισούν ο ένας τον άλλον.
Πως μπορεί να γίνει αυτό; Οι πράκτορες της υπερδύναμης οργανώνουν μικρές ομάδες μέσα στα κράτη που σκοπεύουν να αποσταθεροποιήσουν αυτά τα κράτη και να τα οδηγήσουν σε εμφυλίους ή διακρατικούς πολέμους, υπό την κάλυψη-βιτρίνα π.χ. μίας ΜΚΟ ή μίας μυστικής οργάνωσης.
Σε μία δεδομένη στιγμή κάνουν μία προβοκατόρικη ενέργεια αρχίζοντας από μικρές εγκληματικές πράξεις, προετοιμάζοντας έτσι υποσυνείδητα τους λαούς για την τελική σύγκρουση, είτε αυτή είναι θρησκευτική ή φυλετική ή ιδεολογική. Στο τέλος προβαίνουν σε μία εντυπωσιακή τρομοκρατική ενέργεια στο όνομα της «πίστης» και της θρησκείας, οπότε πια όλος ο κόσμος πείθεται ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τρομοκράτες και πρέπει να ανακοπούν τα τρελά σχέδιά τους.
Αυτές οι μεγάλες τρομοκρατικές επιθέσεις πολλές φορές είναι προβοκάτσιες που έχουν οργανωθεί από την ίδια την υπερδύναμη. Αυτοί οι θεωρούμενοι τρομοκράτες μπορεί να είναι απλοί πολίτες ή ακόμα και κράτη (Σαντάμ, Καντάφι, Μουμπάρακ, Άσαντ κτλ), κυρίως κράτη που κυβερνώνται από μονοκράτορες και τις ηγεσίες των οποίων θέλουν να ανατρέψουν για να εγκαταστήσουν ανδρείκελα που υπακούουν απόλυτα στα κελεύσματα της αυτοκρατορίας. Αφού έχουν αιματοκυλήσει το κράτος μέσα σε ένα χάος εμφυλίου πολέμου, οι πραγματικοί ηγέτες έχουν σκοτωθεί, οι λαοί έχουν εξοντωθεί και έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η μία φατρία μισεί την άλλη. Τότε η χώρα είναι έτοιμη για την παραλλαγή που την ονομάζουν «δημοκρατική άνοιξη» ή κάτι παρόμοιο, είναι έτοιμη για την εγκατάσταση των ανδρείκελων.
Οι λαοί ζούσαν βέβαια πολύ καλύτερα με τους μονοκράτορες αλλά κανείς δεν νοιάζεται πια για το τι έγινε στο λαό. Οι δημοσιογράφοι πληρώνονται για να κρύβουν ή να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Μία νέα τάξη πραγμάτων έχει ήδη εγκατασταθεί στη χώρα-στόχο, όπου μία μικρή μερίδα του πλυθησμού έχει γίνει η ελίτ της χώρας με όλα τα προνόμια και τον πλούτο ενώ ο λαός έχει γίνει φτωχότερος από ποτέ και για πάντα σκλάβος χωρίς ελπίδα.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή μπορείτε να βάλετε στη θέση της υπερδύναμης την Αμερική και τους σημαντικότερους συμμάχους της, την Αγγλία -που επιτηρεί την Ευρώπη- και το Ισραήλ -που επιτηρεί τη Μέση Ανατολή- μαζί με τις κύριες παγκόσμιες τράπεζες (των Ρότσιλντ και Ροκφέλερ) και την οικονομική δύναμη του Σόρος, οι οποίοι στηρίζουν την αυτοκρατορία ώστε να δημιουργηθεί ενα ακαταμάχητο μόρφωμα.
Στην πραγματικότητα, επειδή οι πολιτικοί αλλάζουν και εγκαθίστανται καινούριοι που δηλώνουν όλο και μεγαλύτερη υποτέλεια στις τράπεζες, από τις οποίες και αντλούν τη δύναμή τους, τελικά αυτοί που πραγματικά παίρνουν τις σημαντικές αποφάσεις είναι οι τράπεζες και όχι οι πολιτικοί.
Το περίεργο όμως είναι ότι οι τράπεζες δεν αλλάζουν ποτέ τις ηγεσίες τους με δημοκρατικές διαδικασίες. Οι ηγεσίες των τραπεζών είναι οι μυστικοί και μόνιμοι μονοκράτορες του πλανήτη που επιβάλλουν στους λαούς «δημοκρατικές διαδικασίες», έτσι ώστε να μπορούν να στρέφουν το ένα κόμμα εναντίον του άλλου, την μία θρησκεία εναντίον της άλλης και την μία φυλή εναντίον της άλλης.
Η παγκόσμια ελίτ βλέπει τα σύνορα των κρατών ως το κύριο πρόβλημά της για την ολοκλήρωση της παγκοσμιοποίησης. Φυσικά η ίδια η ελίτ δεν έχει πατρίδα, δεν πιστεύει σε τίποτα παρά μόνο στο χρήμα και τη δύναμη και χρησιμοποιεί τους εγκατεστημένους από αυτήν κυβερνήτες των κρατών για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως δουλεύει το σύστημα ειναι η δημιουργία του ISIS. Ειναι πασίγνωστο ότι ο αμερικανός γερουσιαστής Μακ Κέιν μαζί με κάποιους άραβες δημιούργησαν την ISIS και υποχρέωσαν την Σαουδική Αραβία να χρηματοδοτεί μαζί με κάποιους άλλους τις τρομοκρατικές της δραστηριότητες.