Ενώ οι επιστήμονες, που ξεθάβουν από τα βαθιά στρώματα του εδάφους απολιθώματα για να ανιχνεύσουν ίχνη ζωής και να προσδιορίσουν χρονολογικά την ύπαρξή της στον πλανήτη μας, παραδέχονται και ομολογούν ότι αδυνατούν να το πράξουν, αφού από τα πρώτα, τουλάχιστον, τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του, δεν υπάρχουν ίχνη, το 1650 μ.Χ κάποιος Ιρλανδός αρχιεπίσκοπος προσδιόρισε επακριβώς πότε δημιουργήθηκε ο κόσμος! Ο αρχιεπίσκοπος του Άρμαγκ (Armagh) στη βόρεια Ιρλανδία, Τζαίημς Άσερ (1581-1656 μ.Χ), πρότεινε ως αρχή της δημιουργίας της γης την Κυριακή 23η Οκτωβρίου του 4004 π.Χ, ενώ σύμφωνα με τις μελέτες του, η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε πέντε ημέρες αργότερα, την Παρασκευή 28η Οκτωβρίου του 4004 π.Χ.
Επειδή οι ιστορικοί πίστευαν ότι ο Ηρώδης πέθανε το έτος 4 π.Χ, ο Άσερ πρόσθεσε αυτά τα τέσσερα χρόνια στο 4000 π.Χ, για να είναι πιο ακριβής η χρονολόγησή του σε σχέση με τη Γέννηση του Χριστού, που ο ίδιος – όπως και πολλοί χρονολόγοι της εποχής – τοποθετούσε στο 4 π.Χ.
Η ανακάλυψη του Τζαίημς Άσερ (James Ussher), δημοσιεύτηκε το 1650 και έκτοτε καταγραφόταν ως υποσημείωση στο βιβλίο της «Γενέσεως» σε κάθε επίσημη έκδοση της Παλαιάς Διαθήκης της Εκκλησίας της Μεγάλης Βρετανίας τουλάχιστον έως τη Βικτωριανή εποχή. Αυτή τη χρονολογία, όχι μόνον την επιβεβαίωσε, αλλά την επαναπροσδιόρισε με μεγαλύτερη ακρίβεια ο σύγχρονος του αρχιεπισκόπου James Ussher, καθηγητής του Κολεγίου της Αγίας Αικατερίνης και αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, Τζων Λάιτφουτ (John Lightfoot) λέγοντας: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από την Αγία Τριάδα στις 23 Οκτωβρίου του 4004 π.Χ στις 9:00 το πρωί». Το 1650 έγραφε: «Ο Θεός του Μωυσή, ο Θεός των Ηφαιστείων, έφτιαξε τον κόσμο και τον άνθρωπο την 9η πρωινή της 23ης Οκτωβρίου του 4004 π.Χ». Ο ίδιος, για την ιστορία της εξέλιξης, υιοθέτησε μια κατά προσέγγιση κλίμακα χρόνου, συμπυκνώνοντας τα 4.600 εκατομμύρια χρόνια του παρελθόντος της γης σε ένα ημερολογιακό έτος. Με βάση, λοιπόν, αυτήν την κλίμακα, ενώ κατά τους πρώτους εφτά μήνες, η γη ήταν ακατάλληλη για ζωή, στους επόμενους τρεις μήνες αναπτύχθηκαν οι πρώτοι μικροσκοπικοί οργανισμοί.
Έτσι, μόνο με την πάροδο των δέκα μηνών άρχισαν να εμφανίζονται μεγαλύτεροι, από τους πρώτους μικροοργανισμούς, οργανισμοί, όταν η συνδυασμένη δράση του ηλιακού φωτός και των βακτηριδίων άρχισε να απελευθερώνει οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, τη γνωστή διεργασία της φωτοσύνθεσης. Τα πρώτα που εμφανίστηκαν ήταν τα ψάρια, μετά από 15 ημέρες, ενώ μια εβδομάδα αργότερα εμφανίστηκε η βλάστηση στην ξηρά. Στις επόμενες εννέα ημέρες σημειώθηκε μεγάλη δραστηριότητα κι έτσι έχουμε την εμφάνιση των εντόμων, των αμφίβιων, των δασών και των ερπετών, αφού βεβαίως προηγήθηκαν οι δεινόσαυροι πριν από δεκαπέντε ημέρες.
Ακολούθησαν την επόμενη ημέρα τα θηλαστικά, τα οποία και κατάφεραν να επιζήσουν, ενώ οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν από προσώπου γης πριν από πέντε ημέρες, πιθανόν λόγω σύγκρουσης του πλανήτη μας με μετεωρίτη. Και καταλήγει ο Dr. John Lightfoot: Τώρα, με δεδομένο ότι σήμερα είναι Κυριακή, δώδεκα το μεσημέρι, υποθετικά πάντα, οι ανθρωποειδείς πίθηκοι εμφανίστηκαν το απόγευμα της Πέμπτης, οι Αυστραλοπίθηκοι το πρωί ( 06.00 ώρα) και ο ανατομικά σύγχρονος άνθρωπος (Homo Sapiens) πριν από έντεκα λεπτά.
Ηλίας Κ Μάρκου
2 comments
Ειλικρινά έχεις πρόβλημα φίλε μου. Να σε κοιτάξει κάνας γιατρός ή προτείνω επίσκεψη στον γνωστό γιατρό του ΕΚΑΒ. 1-2 βδομαδούλες και είσαι έτοιμος. Διάβασε και κάνα βιβλίο σχετικά με γιατί έχει προσδιοριστεί χρονολογικά η ύπαρξη της γης. Αντε γεια.
Μπορούμε να υπολογίσουμε το ξεκίνημα της δημιουργίας;
17 Οκτωβρίου 2014 · από Εφημερίδα Κοζάνη ·
στο Ειδήσεις, θρησκεία
Και μπορεί οι σύγχρονες μέθοδοι της επιστημονικής έρευνας να λένε, πως ο κόσμος ξεκίνησε την πορεία του προς την εξέλιξη πριν από 13 – 15 δισεκατομμύρια χρόνια, έπρεπε, όμως, να περάσουν περίπου 3,5 εκατομμύρια για να εμφανιστεί ο Australopithecus Αfarensis, το πρώτο πλάσμα που θεωρείται πρόγονος του Homo, καθώς τα χαρακτηριστικά του παραπέμπουν στον άνθρωπο και όχι στον ανθρωποειδή πίθηκο. Μετά τον Άσερ και τον Λάιτφουτ, ο περίφημος αστρονόμος Εβέλιος (Johannes Hevelius) στο σύγγραμμά του «Πρόδρομος Αστρονομίας» (1690), προσδιόρισε ως και την ακριβή ώρα, που ήταν η 6η απογευματινή της 24ης Οκτωβρίου του 3963 π.Χ.
Ταυτισμένη με τις απόψεις του Τζων Λάιτφουτ είναι και η σαράντα δύο τόμων «Παγκόσμια Ιστορία», που δημοσιεύτηκε από το Συνδικάτο των Βιβλιοπωλών στο Λονδίνο το 1779, όπου αναφέρεται ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε 4004 έτη προ Χριστού και μάλιστα κατά τη φθινοπωρινή ισημερία και ότι η γέννηση του ανθρώπου έστεψε το έργο της δημιουργίας στην Εδέμ, στον Ευφράτη, που βρίσκεται σε απόσταση δύο ημερών από τη Μπάζρα.
Φαίνεται ότι το μόνο πρόβλημα για τους χρονολόγους ήταν η ημερομηνία και όχι το έτος.
Δηλαδή ταλαντεύονταν αν η δημιουργία συντελέστηκε την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου ή την αντίστοιχη φθινοπωρινή ισημερία στις 22 Σεπτεμβρίου, συγκλίνοντας τελικά προς αυτή.
Αργότερα πολλοί λόγιοι και ερευνητές διακωμώδησαν αυτή την ακριβέστατη ημερομηνία. Έτσι, ο Ronald Millar έγραφε το 1972, ότι μόνον ένας αντιπρύτανης του πανεπιστημίου του Καίμπριτζ θα είχε το θράσος να τοποθετήσει την ημέρα και την ώρα της δημιουργίας στις ημερομηνίες έναρξης του ακαδημαϊκού έτους!
Πάντως, είναι αλήθεια, πως κατά καιρούς, πριν από τους, Άσερ, Λάιτφουτ και Εβέλιο, προτάθηκαν διάφορες ημερομηνίες, από τον Εβραίο ιστορικό Ιώσηπο έως τον Γάλλο ουμανιστή Joseph Scaliger (1484 – 1558), ο οποίος τοποθετούσε την αρχή της δημιουργίας αρχικά στο έτος 3949 π.Χ και αργότερα στο έτος 4713 π.Χ, το οποίο αποτέλεσε και την αφετηρία της Ιουλιανής Περιόδου (Julian Period), που ο ίδιος εισήγαγε.
Και το ακόμα πιο περίεργο είναι πως όχι μόνον οι σοφοί της εποχής, αλλά και οι χριστιανικές Εκκλησίες όρισαν με αποφάσεις Συνόδων την αρχή της Δημιουργίας!
Η εβραϊκή χρονολόγηση αρχίζει από τις 7 Οκτωβρίου του έτους 3761 π.Χ, αλλά αυτό φαίνεται ότι δεν ικανοποιούσε ούτε τους χριστιανούς ούτε τους εβραίους λογίους, οπότε για την αρχή της δημιουργίας προτάθηκαν άλλες ημερομηνίες, όπως το έτος 5624 π.Χ και το 4163 π.Χ από τον εβραίο ιστορικό Ιώσηπο. Παρόλη την επίδραση του εβραϊκού γίγνεσθαι στο Χριστιανισμό οι χριστιανοί φιλόσοφοι και θεολόγοι βασισμένοι στην Αγία Γραφή (μολονότι αυτή δεν περιέχει ημερομηνίες) έδωσαν διαφορετικές ημερομηνίες και χρονολογίες για την αρχή της δημιουργίας.
Ο Ευσέβιος Καισαρείας ( 265 – 340 μ.Χ ), Πατέρας της Εκκλησίας, αλλά και της εκκλησιαστικής ιστορίας, επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης και μαθητής του μάρτυρα Παμφίλου, είχε υπολογίσει στην «Παντοδαπή Ιστορία» του το διάστημα από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι την ενσάρκωση του Χριστού ίσο με 5198 έτη.
Η Χριστιανική Εκκλησία με την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο του 680 μ.Χ. καθόρισε ως αρχή της δημιουργίας την 1η Σεπτεμβρίου του 5509 π.Χ, που ονομάστηκε «Βυζαντινή εποχή» ή «Εποχή της Κωνσταντινουπόλεως». Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε επίσημα από τον 9ο αιώνα επί της βασιλείας του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού (886 – 912 μ.Χ). Αιώνες αργότερα, ο Βυζαντινός χρονικογράφος Γεώργιος Κεδρηνός, αρχές του 12ου αιώνα, στο βιβλίο του «Σύνοψις ιστοριών», αρχίζει από την κτίση του κόσμου, την οποία τοποθετεί στο έτος 5506 π.Χ και φθάνει μέχρι το έτος της ανόδου στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως του Ισαάκιου Κομνηνού (1057 μ.Χ). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έρχεται το 1953 και ο Στάνλεϋ Μίλερ για να δείξει πως με την έλλειψη οξυγόνου και τα συστατικά που υπήρχαν εκείνη τη στιγμή της απαρχής του κόσμου, οι υποτιθέμενες και πολύ πιθανές ηλεκτρικές εκκενώσεις μπορούσαν να παράγουν οργανικά μόρια.
Σήμερα αυτή η θεωρία είναι μία από τις πολλές. που προστέθηκαν για να εξηγήσουν την αρχή της ζωής, χωρίς καμιά να κατέχει τα σκήπτρα της πιο απόλυτης και ολοκληρωμένης. Η σύγχρονη, όμως, επιστήμη με την εξελιγμένη τεχνολογία, παρόλο που παραδέχεται ότι τίποτα δεν μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα, καταβάλλει προσπάθειες να φτάσει στο ξεκίνημα της ζωής, να πιάσει την άκρη του νήματος και να το ξετυλίξει!