Μετά από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια από την εμφάνιση του Χριστού στον κόσμο, όχι μόνο δεν πέρασε το χριστιανικό μήνυμα στις καρδιές όλων των ανθρώπων, αλλά δεν αφομοιώθηκε σωστά και από την πλειοψηφία, όσων πίστεψαν σε Αυτόν και βαπτίσθηκαν χριστιανοί.
Όσοι χριστιανοί σήμερα υποστηρίζουν την κατά γράμμα θεοπνευστία της Αγίας Γραφής και θεωρούν τις κοσμολογικές παραστάσεις των συγγραφέων της ως θεόπνευστες αλήθειες, ουσιαστικά αναγνωρίζουν το ανύπαρκτο αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ πίστεως και επιστήμης.
Αυτή η δήθεν σύγκρουση πίστης και επιστήμης δεν υπήρχε παλιότερα και έκανε την εμφάνισή της στους νεώτερους χρόνους με την εξέλιξη και πρόοδο της επιστήμης.
Ήταν η αλλαγή στα δεδομένα και τις παραστάσεις τόσο του μικρόκοσμου όσο και του μακρόκοσμου που έφερε τα πάνω κάτω και δεν άφησε ανεπηρέαστους ούτε τους πιστούς.
Οπότε, μέσα από αυτόν τον λαβύρινθο στον οποίο αυτοεγκλωβίστηκε ο άνθρωπος μόνον η Εκκλησία μπορεί να τον οδηγήσει με ασφάλεια και πάλι προς την έξοδο. Οι πραγματικά επαναστατικές αλλαγές που σημειώθηκαν και συνέβαλαν σε μια καινούργια επιστημονική θεώρηση του κόσμου και της ιστορίας της ανθρωπότητας δεν επιτρέπεται να δημιουργούν σύγχυση στους χριστιανούς, τουλάχιστον, ούτε να σκανδαλίζουν τους πιστούς. Όλα αυτά πρέπει να καθοδηγούν και να κατευθύνουν τον προβληματισμό στην επαναπροσέγγιση και βιωματική εμπειρία του μυστηρίου της ενανθρώπισης του Χριστού και στη θέασή του από άλλη οπτική γωνία, αυτή της ταπείνωσης, της υπέρβασης του Εγώ και της αγάπης.
Στο κυρίαρχο εξουσιαστικό πνεύμα που διατρέχει το χώρο της διανόησης, της επιστήμης και της τεχνολογίας δεν πρέπει να ανοίξουμε την άλλη πόρτα για να εισχωρήσει από εκεί στη χριστιανική μαρτυρία. Η αλήθεια του Χριστού δεν φανερώθηκε έξω από τον κόσμο και την ιστορία, αλλά συνυφάνθηκε με αυτά.
Ηλίας Κ Μάρκου
