Έφτασε και στην Ελλάδα το πρωτοάρωμα των Γαλλικών εκλογών. Η αίσθησή του όμως δεν αντανακλά όπως το περίφημο και γνωστό Γαλλικό άρωμα, που μοσχοβολά λεπτότητα και πολιτισμό. Από το στάδιο της αγωνίας ο Γαλλικός λαός περνά πλέον στη νέα χαρούμενη προσωρινή εβδομαδιάτικη πολιτική ανασύνταξη. Ένθεν και ένθεν διατηρούνται συγκρατημένοι πανηγυρισμοί μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου μεταξύ των προκριθέντων, αλλά και σημάδια βεβιασμένης ανακούφισης.
Οι τάσεις που θα κονταροκτυπηθούν στην επανάληψη, μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους, πλην όμως ωθούν αμφότερες προς την δεξιά πλευρά την ήδη τρυπημένη και μπαταρισμένη βάρκα, στην οποία πλέουν οι Γάλλοι επιβάτες. Από τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου προέκυψαν ασυνήθιστες ανακατατάξεις εν όψη της αναπάντεχης και έντονης πολιτικής τρικυμίας. Οι πόλοι που επικράτησαν από τον πρώτο γύρο, τώρα ασκούν δυνάμεις και μαγνητίζουν τα υπόλοιπα των αποκλεισθέντων κομμάτων.. Επί της ουσίας η γνωστή άλλοτε αναγεννητική και πολιτισμική χάρτα αυτής της χώρας σήμερα περιέχει δύο μοναχά πόλους, οι οποίοι παρά τις σημαντικές διαφορές τους, είναι ομόσημοι. Από τη μια η συντηρητική αντίληψη (για κάποιους δικτατορία των τραπεζών) και από την άλλη ο ήδη γνωστός φασισμός εκτός δημοκρατικού τόξου όπως τον αποκαλούν. Και οι δύο ανήκουν στην ίδια κουρελιασμένη σημερινή πολιτική χάρτα της Γαλλίας και κατ’ επέκταση τη νεοευρωπαϊκή της ψευδαίσθησης χάρτα, της οποίας σήμερα απολαμβάνουν χαρές αμφότεροι οι δυο ομόσημοι προκύψαντες πόλοι. Χαρές γιατί ο μεν νήκησε τον δε και ο καθένας επειδή αύξησε τα ποσοστά του προσδοκόμενοι και νέα αύξηση στην επανάληψη του επόμενου γύρου.
Σήμερα τα Γαλλικά μάτια πλέον έχουν στο τραπέζι δύο μόνο χρώματα (το μπλε και το κόκκινο), λείπει όμως η άχρωμη πολιτική βελόνα, η οποία ορίζει την ποιότητα της καθημερινότητας του Γάλλου πολίτη. Χαρές και πανηγύρια λοιπόν με τη συνέχιση του παιχνιδιού, όχι εσείς αλλά εμείς. Ποιος μπορεί να επιβεβαιώσει ότι η χάρτα, η οποία ίσχυε χθες και ισχύει και σήμερα, είναι σωστά απλωμένη στο τραπέζι του Γαλλικού λαού; Κατ’ αρχάς απουσιάζει το σύμβολο του προσανατολισμού, αλλά και ο κύριος τίτλος αυτής, στοιχεία βασικά για το τι αντιπροσωπεύει και ποιον τελικά θα διευκολύνει αυτή η πολιτική χάρτα. Τα δεδομένα που περιλαμβάνει δεν είναι επαρκή, ώστε να οδηγήσουν το Γαλλικό λαό στην πρόοδο και σε μια καινούργια αναγέννηση. Άραγε εύλογα σήμερα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν το πρόσφατο ομόσημο δίπολο, είναι σε θέση να διορθώσει το σύστημα προς όφελος της κοινωνίας,
Αναλύοντας τα πολιτικά δεδομένα της τελευταίας περιόδου στη Γαλλία με παρόν το στοιχείο της υποκειμενικότητας πάντα ως υποχρεωτικό και απαραίτητο συνοδό, προκύπτουν οι παρακάτω επισημάνσεις.
Στο τραπέζι κάποτε πρέπει να πέσει μια καινούργια χάρτα και όχι η κάρτα των τραπεζών, που θα περιλαμβάνει τα απαραίτητα δεδομένα προοπτικής των κοινωνιών (όχι μόνο των κατεχόντων), όπως τεχνηέντως κάποιοι στημένοι οικονομολόγοι και άλλοι πολιτικοί απατεώνες τα έχουν αποκρύψει από το δήθεν ελεύθερο στίβο της επιλογής. Η ήδη υπάρχουσα κουρελιασμένη και ταλαιπωρημένη χάρτα πρέπει να καταστραφεί στην πυρά, ούτε καν να προωθηθεί για ανακύκλωση. Ως τότε τα μάτια του κάθε Γάλλου πολίτη αλλά και των Ευρωπαίων πολιτών γενικότερα θα επικεντρώνουν στον ίδιο αποτυχημένο χάρτη. Τα δε δυσάρεστα και μονόπλευρα επιστημονικά γραφήματά του, θα διαιωνίζουν τις ανισότητες και τις αδικίες των πολιτών, καθώς θα απέχουν κατά πολύ από το ανθρωπιστικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι.