Η Κοζανίτισσα Βάλια Αμοιρίδου υπεύθυνη για τη συγκρότηση του Μουσείου και την ανάδειξη αυτού. Μεταβολή των εγκαταστάσεων κλωστοϋφαντουργίας στη Νάουσα σε μουσείο.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΝΑΟΥΣΑΣ «ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΝΗΜΑΤΑ».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΊΑΣ ΣΤΗ ΝΑΟΥΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΟΖΑΝΙΤΙΣΣΑ

Ο Δήμος Νάουσας, σεβόμενος και τιμώντας τη Βιομηχανία Κλωστοϋφαντουργίας στη Νάουσα που διέπρεψε κατά το παρελθόν, αποφάσισε να μεταβάλει τις εγκαταστάσεις τού εργοστασίου πρώην Λαναρά και των άλλων Ναουσαίων που προηγήθηκαν και ασχολήθηκαν με την Κλωστοϋφαντουργία, από το έτος 1907, σε Μουσείο. Την οργάνωση του έργου, τη συγκρότηση της συλλογής του Μουσείου και την ανάδειξη αυτού, ο Δήμος το ανάθεσε στην κυρία Βάλια Αμοιρίδου, αρχαιολόγο, ιστορικό,  και με μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Μουσειολογία, Κοζανίτισσα που διαμένει στη Νάουσα, σύζυγο του Ναουσαίου φαρμακοποιού Προκόπη Βογιατζή. Είναι κόρη του Γιώργου Αμοιρίδη, δικηγόρου   και οικογενειακού μας φίλου. Η ίδια είχε την ευγενή καλοσύνη να μου στείλει το βιβλίο σχετικά με το Μουσείο, που εξέδωσε ο Δήμος, και περιέχει όλη την πορεία της Κλωστοϋφαντουργίας στη Νάουσα. Ένα ιστορικό βιβλίο πολιτισμού που αναδεικνύει την τοπική ιστορία της Νάουσας και τα επιτεύγματά των προγόνων τους. Μελετώντας το βιβλίο, διαπιστώνεις μία τάση αποκατάστασης της ιστορίας της Νάουσας με την ίδρυση του Μουσείου, με την εργασία της κυρίας Βάλιας Αμοιρίδου. Οι επιστημονικές της γνώσεις είναι απαύγασμα της μόρφωσής της, οι οποίες και βρήκανε εφαρμογή στην άρτια συγκρότηση του Μουσείου, που αποτελεί κόσμημα της ιστορικής πόλης της Νάουσας.

Φυλλομετρώντας το βιβλίο των 180 σελίδων, διαπιστώνει κανείς αμέσως πόση προσοχή και έρευνα έχει καταβληθεί στην τοποθέτηση των στοιχείων του εργοστασίου, ενώ αναφέρονται και τα ονόματα των πρώτων που ασχολήθηκαν με τα νήματα και το βαμβάκι καθώς και η πορεία των εργασιών τους. Η Κλωστοϋφαντουργία της Νάσουσας γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, με μεγάλη παραγωγή με υψηλή ποιότητα των προϊόντων, και είχε καθιερωθεί στην αγορά πανελληνίως. Χαρακτηριστικά άκουγες πολλούς να λένε «πήγα στη Νάουσα και αγόρασα Κουβέρτες». Το Μουσείο είναι εμπλουτισμένο με φωτογραφίες των οικογενειών επιχειρηματιών  του περασμένου,    των εργαζομένων, κατά την εργασία που επιτελούσαν, με αφηγήσεις αυτών και πολλές άλλες πληροφορίες που συνέθεταν το έργο της Κλωστοϋφαντουργίας, την άνοδο της παραγωγής και την καθιέρωση στην αγορά.

Η μελέτη του βιβλίου σε συναρπάζει, καθώς αποτελεί θησαυρό γνώσεων και εντυπώσεων. Το Μουσείο μπορεί να καταστεί και εκπαιδευτικό ίδρυμα και να συνδυάζεται με το μάθημα της τοπικής ιστορίας στα σχολεία της Νάουσας. Συγκινήθηκα, να μην πω ζήλεψα, λόγω του ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος που έχουμε για τα μουσεία. Έχω γράψει παλαιότερα για τα Βυρσοδεψεία (Ταμπακαριά) της Κοζάνης και επιμένω στην ανάδειξή τους μέσω ενός μουσείου. Τα Ταμπακαριά της Κοζάνης ήσαν ξακουστά στο παρελθόν. Ήσαν 60 τον αριθμό, με1.200 εργαζόμενους, και παρήγαν υποδήματα και δέρματα, τα οποία προωθούνταν στην Ευρώπη. Για τα περίφημα Ταμπακαριά, όμως, στην Κοζάνη δεν έγινε τίποτε, ενώ σε άλλες πόλεις, όπως τα Χανιά Κρήτης, τα Ταμπακαριά της πόλης τα έχει μετασχηματίσει ο Δήμος σε πολιτιστικά κέντρα. Επίσης στην Καβάλα, τη Δράμα και την Ξάνθη τις αποθήκες των Καπνών τις έχουν μετατρέψει σε πολιτιστικά κέντρα, αλλά και άλλες πόλεις αναδεικνύουν τα επιτεύγματα της τοπικής τους ιστορίας. Ας παραδειγματιστούμε, λοιπόν, από τον Δήμαρχο της ιστορικής Νάουσας. Όσον αφορά τη μουσειολόγο κυρία Βάλια Αμοιρίδου, θαυμάζω το έργο τέχνης που δημιούργησε, μεταφέροντας τις εικόνες και στο βιβλίο. Φέρει πλέον το αποτύπωμα της.

Τέλος, θα αναφερθώ σε ένα στιγμιότυπο σχετικά με τη Βάλια μας, που έχει την αξία του. Ταξιδεύαμε για διακοπές με την οικογένεια Αμοιρίδη. ΗΒάλια ήταν μικρή και για ό,τι έβλεπε στη διαδρομή μέσα από το αυτοκίνητο με ρωτούσε «τι είναι το ένα, τι είναι το άλλο». Το επαναλάμβανε τακτικά, δείγμα ότι από μικρή είχε έφεση στη μάθηση. Έτσι και πέτυχε, αποκτώντας πλούσια επιστημονική μόρφωση. Η οικογένεια Αμοιρίδη είναι οικογένεια επιστημόνων. Η σύζυγος Μιμή  είναι καθηγήτρια των Αγγλικών, ο γιος Κωστής, που φέρει το όνομα του παππού του Κώστα Αμοιρίδη, δικηγόρου και προέδρου του Δικηγορικού συλλόγου Κοζάνης προ της χούντας που τον αντικατέστησε,   Εξελεγή και πάλι πρόεδρος  το 1974, ο εγγονός  είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Lancaster της Αγγλίας. Εκεί σπούδασε Νομική πήρε και το Ντοκτορά. Εκεί τον επέλεξε μεταξύ των υποψηφίων  η σύγκλητος του πανεπιστημίου καθηγητή, όπου και διδάσκει  εδώ και 15 χρόνια. Οφείλω να τα γράφω αυτά, για να ξέρουμε πόσο προχωρούν τα Κοζανιτόπουλα που φέρουν μαζί βαριά πνευματική κληρονομιά. Τους καμαρώνουμε, όπως έγινε και με τον ερευνητή Χρήστο Κυρατσού, που συνέδραμε τα μέγιστα στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Είμαστε υπερήφανοι ως Κοζανίτες.

Γιάννης Κορκάς

ΣΗΜ.: Πληροφορήθηκα ότι η κυρία Βάλια Αμοιρίδου δημιούργησε μουσείο και στην πόλη των Τρικάλων: «Όμιλος Ματσοπούλου-Κυλινδρόμυλοι» Όταν ενημερωθώ για το Μουσείο, θα δημοσιεύσω και για το έργο αυτό της κυρίας Βάλιας Αμοιρίδου. Από ό,τι αποδεικνύεται, η φήμη της κυκλοφορεί παντού, καθότι τυγχάνει άριστη μουσειολόγος, που δημιουργεί μουσεία αξιόλογα. Να ελπίζουμε ότι η αγαπητή μας Βάλια θα δημιουργήσει μουσείο και στη γενέτειρά της.